LANCE JAVIER 2

Nagpalit siya ng damit, balot na balot ang katawan niya ng itim na leggings at itim na hody jacket.

Sa takot na matagpuan siya ng kaniyang tiyuhin. Pinuntahan ni Marga ang bahay ng matalik niyang kaibigan na si Xyriel upang humingi ng tulong sa kasamaang palad, Wala ang buong pamilya nito.

Nagwidraw siya ng pera, sapat para pamasahe at pangkain siya. Sumakay siya ng bus na hindi alam kung saan patungo.

Walang tigil sa pagluha ang kaniyang mga mata sa tuwing naalala ang masalimuot na sinapit . Her husband divorced her. Her cousin will replace her on her position being Lance Javier's wife.

Her family abandoned her and worst, her own Uncle sexually molested her! Nanginginig ang buong katawan niya nang bumalik sa kaniya ang ginawa nito, nanginginig siya.

Pinagtitinginan siya ng ibang pasahero ng bus, may isang Ali na lumapit sa kaniya at binigyan siya ng tubig. Nang kumalma ay nagpasalamat siya dito.

Hindi niya mabilang kung ilang beses siyang sumakay ng bus, basta nasa isip niya ay makalayo sa lahat ng nanakita sa kaniya. Ilang oras ang itinagal niya bus hangang sa huminto ito at bumaba ang mga pasahero. Wala pa rin siyang balak na bumaba, hindi niya sigurado kung sa lugar na 'to, ligtas na siya mula sa sarili niyang tiyuhin.

“Miss, hindi ka ba bababa?” Tanong ng conductor ng bus.

“A-Anong lugar ho ito?” Niyakap niya ang sarili sa iisipin na mayroon itong gawin sa kaniya lalo pa't silang dalawa lang ang nasa loob ng bus.

Kung ang sarili niya ngang dugo ay pinagtangkaan siyang gahasain, ibang tao pa kaya?

“Napasarap siguro ang tulog mo kaya hindi mo naalala na ang sinakyan mong bus ay papunta Baguio.”

Bumaba siya at sumalubong sa kaniya ang malamig na simoy ng Baguio. Maganda ang panahon pero ramdam ang lamig kaya hindi maiwasang yakapin ni Marga ang sarili.

Napadaan siya sa isang withdrawal machine at muli niyang sinubukan na mag withdraw, hindi na siya nagtaka na nakablock na ang kaniyang account.

Huminga siya ng malalim dahil sasapat naman para sa isang buwan ang pera na winidraw niya kanina. Pang-upa ng matitirahan at pang-kain.

Naghahanap siya ng murang matitirahan pero bigo siya, lahat nang taong pumupunta dito ay hotel ang tinutuloyan o kaya't merong kaanak. Wala siyang kakilala dito at wala rin siyang alam na ibang mapupuntahan.

Hindi niya alam kung ilang oras na siyang naglalakad hangang sa matagpuan niya ang isang maliit na kainan. Nabuhayan pa siya nang makita na naghahanap ng waitress.

Pumasok siya sa loob at bumungad sa kaniya ang isang Ginang, nagpupunas ng mesa na sa tingin niya ito ang may-ari.

“Magandang araw ho...” Kuha niya ng atensyon nito.

“Magandang araw naman. Kakain ka ba o hindi?” Sa boses nito ay halata ang pagiging prangka at strikta.

“Opo... Nakita ko rin na naghahanap kayo ng waitress—

“May alam ka ba sa kusina?”

“Opo!” Iyon ang kinalakihan niyang parte ng bahay, ang magluto.

Tiningnan siya nito mula ulo hangang paa. “Naglayas? Nagtatago? May tinatakasan? Wala akong paki-alam kung ano ang pinanggagalingan mo basta masinop at masipag ka sa trabaho, tatanggapin kita.”

“Maliit lang itong shop ko kaya huwag kang umasa ng mataas na sahod. Ayoko ng palpak at tatanga-tanga, bawat mali kaltas sa sweldo!Lwede ka nang magsimula bukas! Kung hindi mo gusto ang patakaran, lumayas ka na.” Deritsahang sabi nito habang inihanda ang pagkain ko.

“Tawagin mo akong Madam Pilipang.” Tinaasan siya nito ng isang kilay. “Marga ho.” Pakilala niya.

“May isa pa ho akong problema, Madam Pilipang.” Pabagsak nitong nilagay sa mesa ang baso na may lamang tubig.

“Pwes problema mo na 'yon!”

Kung sa pagiging masungit nito at prangka higit na mas maayos naman kaysa sa Auntie Sonya niya. Hindi makakaila na mabait ang nasa likod nang masungit nitong awra.

Wala itong alam na pwede niyang matuluyan. Pinagbigyan siya nito na gawing tuluyan ang shop sa gabi bagay na pabor kay Madam Pilipipang dahil may magbabantay sa shop. Libre na 'yong pagtulog niya sa shop, pabor naman kay Marga basta may matutuluyan siya.

Isang buwan na ang pananatili niya sa Baguio.

Sa gabi ay walang tigil sa pagluha ang kaniyang mga mata, gabi-gabi siyang minumulto ng kawalang-hiyaan na ginawa sa kaniya ng sariling tiyuhin. Hindi lang sa sakit nang paghihiwalay nila ni Lance ang dinaramdam niya kundi sa takot na makita siya ng Uncle Arthuro.

Kilala niya ito, makapangyarihan ito at kaya nitong magbayad ng tao na hanapin siya. Gagawin nito ang bagay na gusto nitong gawin sa kaniya.

Sa bawat araw na lumilipas minamahal niya ang kaniyang trabaho, hindi lang dahil sa madami siyang nakakasalamuha kundi may natutunan siyang mga luto mula kay Madam Pilipipang.

Akala niya'y simple at hindi kapansin-pansin ang kainan nito ngunit laging gulat niya na dinudumog ito ng turista.

Isang araw, nagising si Marga na hinahalukay ang kaniyang sikmura, dali-dali siyang nagtungo sa banyo at nagsusuka sa toilet bowl.

Hinang-hina siya sa kakasuka nang puro laway at pinagpapawisan siya ng malamig.

“Ano bang nangyayari sa'yong babae ka ah? Kanina ko pa napapansin na matamlay at masama ang timpla ng mukha mo! Madaming costumer oy!”

Nagulat siya sa biglaang pagsulpot ni Madam Pilipipang sa kaniyang likuran at iritable ito sa kaniya dahil kanina pa siya pabalik-balik sa banyo.

Nang matapos ang trabaho, lumabas siya upang bumili ng gamot sa malapit na drug store. Nahagip ng mata niya ang pregnancy test, hinawakan niya ito sa iisipin na hangang ngayon ay hindi pa rin siyang dinadatnan at iba ang kaniyang pakiramdam.

Bumili siya ng pregnancy test at agad na sinagawa ang test nang makabalik sa shop na tinutuloyan niya.

Kinakabahan siya sa magiging resulta, hindi niya alam kung ano ang gagawin lalo pa't, walang-wala siya kahit maayos na matutuluyan.

Isang buwan na siyang nagtitiis na natutulog sa lapag ng shop: sapin ang pinagtagpi-tagping karton. Ang kaniyang maleta ang magsisilbing unan, ang tuwalya na nagsisilbing kumot sa gabi.

Nanginginig ang kamay na hinawakan niya ang pregnancy test ng lumabas na ang resulta. Sunod-sunod na tumulo ang kaniyang luha ng makita ang dalawang guhit: positive!

“I-I'm pregnant . . .” Lance Javier.