LANCE JAVIER 1

Hindi niya akalain na darating ang araw na maghihiwalay sila ni Lance. Ginawa niya naman ang lahat upang maging karapat-dapat na asawa dito, kahit kaunting pagtingin walang ibinaling sa kaniya.

Sa loob ng dalawang taon, sobrang pagtitiis ang ginawa niya sa kaniyang byanang babae. Imbes na ituring na anak ay ginawa siyang alipin.

Minahal niya si Lance at handa siyang gawin ang lahat mahalin rin siya nito, ngunit paano siya mamahalin kung hangang ngayon si Amber pa rin ang mahal nito? Ang mas masakit, magkakaroon na sila ng anak.

Siguro naman sapat na ang dalawang taon na mamuhay ng miserable sa pamilyang kailanman hindi siya matatanggap.

Luhaan na umuwi sa Marga sa Mansion ng mga Quisora, kung saan ang pamilya niya. Agad siyang nagbayad sa taxi na sinakyan niya at pumasok sa gate.

“Miss Marga...” Nagulat ang guard ng makita siya na umiiyak at may dalang maleta.

Tinulungan siya nitong bitbitin ang maleta at hinatid sa bungad ng mansion. Ito na rin ang nagpindot ng doorbell bago tumalima.

Bumukas ang malapad na pinto, bumungad sa kaniya ang Auntie Sonya at nasa likod nito ang Uncle Arthuro - kapatid ng kaniyang Ina.

“Walang hiya kang babae ka! Inagaw mo na nga si Lance sa anak ko, nagawa mo pa itong lokohin! P****k ka, Marga! Manang-mana ka sa Nanay mong patira ng patira sa kung sino-sinong lalaki!”

Sinugod siya nito ng mga sampal at hampas, bumagsak siya sa magaspas na semento. Tiningnan niya ang Uncle Arthuro upang humingi ng tulong sa ginagawang pananakit sa kaniya ngunit wala itong emosyon na nakatingin sa kaniya.

“Uncle Art...”

“Pagkatapos mong patulan ang kanang-kamay ng asawa mo, babalik ka dito?! Napakawalang hiya mong babae ka!”

Isang malakas na sampal ang matanggap niya sa Tiyuhin, pumutok ang labi niya sa lakas nito. Hindi pa ito nakuntento, hinubad nito ang suot na sinturon at pinagpapalo siya.

Napahiyaw si Marga sa sobrang sakit na pinapalasap sa kaniya ng mag-asawa. Bawat hagupit ay nag-iiwan ng latay sa kaniyang makinis at maputing balat. Kahit anong pagmamaka-awa niya ay hindi siya tinigilan ng mag-asawa na kastiguhin.

“Ipinahiya mo ang Quisora! Nakapalandi mo talaga! Akala mo kung sinong tahimik nasa loob naman kulo! Engrata!” Nanginginig ang kamay ni Arthuro na dinuduro siya, galit na galit ito.

“Uncle Art... Hayaan niyo po akong makita si Lolo, please... Magpapaliwanag po ako.” Nanghihinang paki-usap ni Marga.

“Tapos ano? Magpapa-awa ka kay Papa?! Hinding-hindi mo makikita ang Papa!”

“Wala ho akong ibang pupuntahan, kayo lang ang pamilya! Kayo na lang ang meron ako... Please, patawarin niyo po ako!”

“Simula sa araw na ito, wala ka nang lugar sa mansion na ito! Lumayas lang babae ka!”

“Narinig mo ang Uncle mo? Lumayas ka!”

“Itatakwil niyo ako pagkatapos ng dalawang taon na paghihirap ko para sa inyo?!” Hindi niya alam kung saan nagmumula ang lakas ng loob na sumbatan ang mga ito.

“Sumasagot ka na ngayon? Lumabas rin ang tunay mong ugali! Palibhasa anak ka ng isang hampas-lupa na asal kalye! Lumayas ka dito bago pa kita mapatay!”

Ibinalibag ni Arthuro ang maleta sa kaniya dahilan para tumama ang gulong nito sa kaniyang noo at nasugatan siya.

“Hindi ka kailangan ni Papa! Wala kang kwentang apo! Walang utang na loob! Basura!”

“Malandi! P****k! Mamatay ka na!”

Nanghihinang tumayo siya at hinila ang maleta. Bawat salita na ibinabato nito sa kaniya ay mas nadudurog at nanliliit siya.

Hindi niya akalain na sa pag-uwi niya mas malala pa ang sakit na sasalubong sa kaniya. Nilingon niya ang veranda kung saan ng kwarto ng kaniyang Lolo. Nakabukas ang ilaw sa silid nito at naaninagan ang veranda.

Natigilan siya ng makita ang kaniyang Lolo na nakatanaw sa kaniya mula sa itaas. Naka-upo ito sa wheelchair at nakatingin sa kaniya, nagkatitigan sila. Akala niya'y dadamayan siya nito ngunit nabigo siya ng talikuran siya nito.

“Lolo...”

Maging ang kaniyang Lolo ay bigong-bigo sa kaniya. Ipinahiya niya ng kaniyang Lolo at hindi niya alam kung mananatili ang partnership ng dalawang pamilya ngayon na hiwalay na sila ni Lance.

Awang-awa siyang pinagbuksan ng gate ng guard na saksi sa lahat ng sakit na dinanas niya ngayong gabi.

Wala siyang lakas na maglakad palayo sa kaniyang pamilya kaya naupo siya sa gilid at umiyak ng umiyak.

Mahal na mahal niya ng kaniyang Lolo kahit na masungit at malamig ang pakikitungo nito sa kaniya, ito pa rin ang nagpalaki sa kaniya.

Dati pa man ay masungit at palagi siyang pinapagalitan ni Auntie Sonya niya kahit wala siyang ginagawang masama. Ganu'n din ang Uncle Arthuro niya na palagi siyang pinapalo kapag may hindi magandang nangyayari sa trabaho nito.

Si Amber naman ay walang ginawa kundi ang awayin siya at palaging magpapa-awa upang magmukha siyang masama sa lahat.

Ito ang kinalakihan niyang pamilya ngunit kahit kailan hindi niya naramdaman ang pagmamahal sa mga ito. Maging sa mata ng kaniyang Lolo ay masama siya at lahat ng atensyon napunta kay Amber.

She thought tying herself to Lance Javier would chance the run of her life but she was wrong. She suffer too much from her mother-in-law.

Kinabukasan, nagising si Amber nang marinig ang pagbukas ng gate. Lumabas ang sasakyan ng kaniyang Uncle Arthuro, agad na huminto ito sa tapat niya.

“Nandidito ka pa din?!” Galit na galit itong lumapit sa kaniya at kinaladkad siya nito papasok sa loob ng sasakyan nito.

“A-Aray, Uncle... Nasasaktan ako!” Mahigpit itong nakahawak sa braso niya na may latay ng sinturon nito.

“Total kung kani-kanino ka naman, bumubukaka! Bakit hindi pa sa kin?” Ang galit nitong mukha napalitan ng malademonyong ngisi. Pagnanasa na maangkin siya.

Binalot ng takot si Marga ng makitang nagsimula na itong maghubad ng saplot sa katawan. Sinubukan niyang buksan ang pinto ng sasakyan ngunit nakalock ito.

“U-Uncle, huwag po!”

Napahiyaw siya ng hilain nito ang benti niya at walang sabi-sabing pinunit nito ang suot niyang dress at kinakapa ang makinis niyang legs.

“Huwag ka nang mag-inarte pa, Marga! Pagbigyan mo na ako, malay mo magbago pa ang isip ko. Hindi na kita palalayasin...” Sinapo nito ang kaniyang mukha.

Nanginginig ang buong katawan niya sa takot. Hindi niya akalain na ng sarili niyang Uncle ay may masamang balak sa kaniya.

“Pakawalan mo ako! Uncle Art... Huwag po! Parang awa niyo na!”

Pilit siyang kumakawala sa mahigpit nitong yakap sa kaniya. Hinahalikan na siya nito sa katawan at humahaplos ang kamay ito sa maselang bahagi ng kaniyang katawan.

Naninindig ang balahibo niya at hindi nawalan ng pag-asa na pumiglas kahit hinang-hina na siya.

Totoo nga ang bali-balita na isang manyak ang Uncle Arthuro, nang una ay hindi siya naniniwala dahil walang pruweba, ngayon, siya mismo ang binababoy nito! Kinamumuhian niya ito!

Walang tigil sa pagluha ang kaniyang mga mata, hindi alam kung paano makakatakas sa pambababoy ng sariling tiyuhin. Nahagip ng mata niya ang bote ng alak sa sahig. Sinubukan niya itong kunin ngunit hindi niya maabot.

Malakas niyang tinadyakan ang pagkalalaki nito ng saglit na umalis sa ibabaw niya. Napadaing ito sa sakit dahilan para makakuha siya pagkakataon upang maabot ang bote ng alak.

“Walang hiya kang babae ka! Hindi kita titigilan hangga't hindi kita nakukuha!”

“Layuan mo ako!”

Hahampasin niya na sana si Arthuro ng bote mabilis itong nakahilag dahilan para masalo nito ang kamay niya. Sinuntok siya nito sa sikmura, namilipit siya sa sakit.

“Uncle Art... Wag. Wag! Parang awa mo na!”

“Ginagawa niyo naman 'to ni Javier at mas mag-eenjoy ka sa akin!” Kinilabutan siya sa sinabi nito.

Kahit naman hindi nila ni Lance ginagawa ang bagay na ito hindi niya pa rin gagawin kasama ang Uncle niya dahil hindi siya p****k! Hindi siya gahaman sa laman na kahit sariling dugo ay gustong papakin.

Sinunggaban siya nito ng halik sa leeg na animo'y isang hayop na sabik na sabik sa kaniya. Pilit niyang itinutulak ang mukha nito at paulit-ulit na nagmamakaawa na tigilan siya para itong bingi na hindi marinig ang paki-usap niya.

“Tama na po... Huwag! Uncle Art! Wag po!”

Imbes na tumigil ay pinunit pa nito ang harapan ng dress niya dahilan para bumungad rito ang kaniyang malusog na dibdib na nakatago sa loob ng bra.

“Marga, Uncle mo naman ako! Huwag ka nang mag-inarte diyan!”

Binasag ni Marga ang bote ng alak at walang alinlangan sinaksak iyon sa tagiliran ni Arthuro. Napahiyaw si Arthuro sa sakit at animo'y naging bato naman si Marga nang makita ang madaming dugo na lumabas kay Arthuro.

Na-guilty siya sa ginawa dito ngunit nang maalala ang ginawa itong pagtangka sa kaniya ay mabilis siyang lumabas ng sasakyan nito sa driver seat.

Nagulat si Marga nang makalabas ng sasakyan ng tiyuhin dahil bumungad sa kaniya ang asawa nitong si Sonya. Nanlaki ang mata nito nang makita ang itsura niya na punit-punit ang suot.

Agad na niyakap ni Marga ang kaniyang sarili na makitang nakabandera ang kaniyang katawan.

“Oh my god! Arthuro! What happened?!” Mabilis na tumakbo si Sonya upang damayan ang asawa na bumaba sa sasakyan na naliligo sa sariling dugo.

“M-Marga...” Her Uncle uttered her name.

“What did you do to my husband?! How dare you Marga!” Galit na galit itong humarap sa kaniya, maya-maya ay nagsisigaw ito ng tulong.

“Honey, pinilit niya akong makipagtalik sa kaniya nang hindi ako pumayag, sinaksak niya ako!”

Nanigas si Marga sa kaniyang kinatatayuan ng marinig ang sumbong ng Uncle Arthuro niya. Binaliktad siya nito upang mas magaling sa kaniya ang Auntie Sonya niya.

“How dare you! I'll sue you Marga! Guard! Get that woman!” Mabilis na lumabas ang guard.

Sa takot na ipakulong niya tiyahan, mabilis na tumakbo si Marga hila ang kaniyang maleta. Walang tigil sa pagluha ang kaniyang mga mata. Ngunit hindi pa siya tuluyang nakakalayo, narini niya ang sigaw ng Uncle Art, nanginginig siya sa takot.

“Huwag na huwag kang magpapakita sa akin, Marga! Hindi ka na makakatakas sa akin! Pagbabayaran mo 'to!”