Chapter 5

Zoo POV 

My name is Zoo, Zoo Velen. When I was a kid I used to be bullied because of my name, so I asked my mom, why the hell they named me Zoo? Of all name that they can think about why Zoo and she answered "Me and your papa meet in the Zoo and that is love at first sight, that's why we name you Zoo, Baby."

I'm now sitting alone here inside the canteen, bagot na bagot na nga akong nakaupo lang dito. Pinapalobo-lobo ko na lamang ang aking pisngi habang nakatingin sa aking pagkain na marami pang laman. 

"Nasaan na ba si Kris." Bulong ng aking isipan. 

Napabuntong hinga naman ako sabay ayos na ng aking mga gamit at nagpasiyahang umalis na sa lugar na ito. Habang humahakbang paalis ay may habit akong kagat-kagatin ang mga labi ko kahit nasaang lugar pa ako, o sa tuwing nabo-bored ako at walang makausap.  

Timing talaga yong paghakbang ko paalis sa pintuan ng canteen ay s'ya ring paghakbang ng isang tao papasok ng canteen. Hindi kasi ako nakatingin ng diretso dahil busy ako pagpindot sa aking cellphone kaya hindi ko talaga malalaman kung may tao na ba sa aking harapan.

"Shit! Sorry po." Paghingi ko agad ng sorry sa taong nabangga ko habang hindi ako nakatingin sa kan'ya kung saan nakapinta pa rin ang aking paningin sa aking hawak na cellphone.

"When you apologize, it's only appropriate to look at them in the eyes to show your sincerity, am I right?" Sabi ng taong aking nabangga. Hindi ko mapigilang hindi humanga sa ganda ng kan'yang boses, malamig ito subalit maganda sa pandinig. 

"You're right. Sorry I'm looking for something important. I didn't mean to offend you--" Naputol naman agad ang aking sinasabi ng mapatingin ako sa taong nabangga ko. Halos mawalan ako ng hininga ng makitang titig na titig ito sa akin, hindi ko mabasa kung anong klaseng mukha ba ang pinapakita n'ya sa akin. 

"Patay!" Mahinang bulong ko sa hangin habang gulat na gulat na nakatingin sa aking harapan nakakahiya na itong anyo ko dahil nagmumukha akong kuwago at nakanganga pa akong nakatingin sa kan'ya.

"So-rry. So-sorry king. I didn't mean to bump into you. I swear." Nauutal kong pagdadahilan dito. Hindi pa nakakabuti ang panginginig ko kaya ang dali kong napaluhod sa semento dahil sa takot. 

"I'm begging you King Alias, please don't punish me for this." Pagsusumamo kong sabi sa kan'ya habang nakaluhod sa kan'yang harapan at nakayuko ang ulo. 

"Get up." Malamig na utos nito. Mabilis ko namang sinunod ang utos niya at walang pag-iisip na tumayo.

"Follow me." Matigas nitong sabi. Sa aking narinig ay hindi ko mapigilang manghina at mapalunok ng paulit-ulit. 

"This is my end. Wahhh huhuhu mama, papa, ito na yata talaga ang katapusan ko." Naiiyak kong pag-iisip. 

Habang nakasunod sa kan'yang naglalakad ay nakapinta naman sa aking mukha ang mukhang kaawa-awa. 

"We're here." Nagulat naman ako ng bigla itong nagsalita kaya nagpalinga-linga naman ako ng tingin at makitang nasa isang kwarto kami napunta. Para itong isang hotel, maganda ang kulay ng kwarto at napapalibutan ng mga kumikinang mga bagay. I'm pretty sure all of the things here are worth hundred dollars or maybe thousand dollars. Dahil sa takot ko sa kan'ya ay hindi ako nagsalita kahit huminga ay ingat na ingat ako. Mga ilang segundo ang lumipas ay narinig ko ang kan'yang mga yapak na parang papalapit sa aking gawi. Pikit naman akong nakayuko, na halos mabali na ang aking leeg sa pagkakayuko habang kagat labing nakapikit ang mga mata. 

"Scared? Hmm you should be." Malamig na ani nito. I didn't dare to move even a bit kahit kating-kati na akong gumalaw ng kaunti kasi nangangalay na ako kakayuko but I did not push my luck, call me coward, I don't care. If this guy is only ordinary I will definitely fight back and not like being puppy like this. 

"Wait here, I will get something for you." Simpleng sabi n'ya sabay hakbang palayo sa aking gawi. Nang maramdaman kong medyo malayo na s'ya ay mabilis naman akong umayos ng tayo sabay exercise ng aking ulo at huminga ng malalim. Mga ilang ulit ko yong ginawa dahil hindi ko alam kung kailan ulit ako makakahinga ng malalim. Ilang minuto lang ang kan'yang itinagal at naririnig ko na ulit ang mga yapak n'yang papalapit.  Mabilis naman agad akong yumuko at pumikit gaya ng position ko kanina. 

"I DIT NOT TELL YOU TO MOVE EVEN A BIT." Dumadagongdong na boses n'ya sa loob ng kwarto na naging dahilan upang mapahandusay ako sa sahig. Nanginginig akong nakaupo ngayon sa sahig habang pikit na pikit ang aking mga mata. 

"Huhuhu! what should I do! Mamamatay na talaga ako." Wala akong maisip kung hindi 'yan lang habang nanginginig sa takot ang buo kong katawan. 

"Tsk! tsk! You must be punish. Get up!" Matigas nitong utos, kaya mabilis ko namang sinunod bago pa ako masigawan. 

"Straighten your head." He strictly command and again I do it without complaining anything. I know this is very insulting on my part being obedient like a puppy but I don't dare to protest cause I know I'll be facing more hardship if I dare to oppose him. All I know is the four of them, King Alias is the most silent and didn't care about his surrounding, so a lot of students call him Alien who only care about himself and always has his own world but they don't know what I know now about him. He's also very scary just like the three King.  Now, I'm facing him, to compare my height, I'm only 5'9 while him is 6'2. I can't stop myself from thanking  because of our height difference. Instead of looking at him directly in the eyes, I'm only looking on his mouth, but this is so awkward so I change my sight and stop it on his neck.

"Where are you looking at?" I heard his deep voice.

"Neck?" I replied with hesitation.

"Why my neck?" He strictly asked.

"Y-you said straighten my head, so I did." I replied back

"Look at me." He strongly command me using his cold voice. I slowly raise my head to capture his sight. I want to punch myself for praising the hell out of him.

"Shit! This guy is pretty handsome, undeniably handsome." I silently praise him inside my head na s'ya namang dahilan kung bakit ko agaran na binatukan ang aking sarili.

"What are you doing?" Napatalon ako ng bahagya dahil sa kan'yang pagsalita nang malakas kaya namilog mata akong napatingin dito.

"I-im just trying to--." Hindi ko na natapos pa ang aking sasabihin ng s'ya na mismo ang tumapos.

"Trying to hit yourself without my permission. You have the guts little bear." Matigas nitong pagkakasabi. Parang napipi naman ako at hindi makapagsalita nakatitig lamang sa kan'ya.  

"Follow me." Nakakatakot nitong utos sa akin kaya nanginginig ang mga paa kong sumunod sa kan'yang mga yapak. May binuksan itong pintuan at naunang pumasok doon pagkatapos ay pumasok na rin ako. Wala akong makita maliban na lang sa dilim. Napakadilim ng lugar na to, hindi naman ako takot sa madilim na lugar kaya lang hindi ko mapigilan mangamba lalo pa at nasa puder ako ng isa sa kings kung nasa ordinaryong lugar lang siguro ako baka nakapagbiro pa ako, tumatawa at kung anu-ano pang kabaliwan kaya lang hindi eh, nasa lugar ako ng isang taong napakamakapangyarihan at nakakatakot. 

"What are you doing now?" Narinig kong tanong n'ya sa akin, hindi naman ako bingi pero hindi ko malaman kung nasaan ba s'ya. 

"I'm hmmmn standing?" Patanong kong sagot sa kan'ya. Nag-aalangan pa ako dahil baka may masabi na naman akong ikakainit ng ulo n'ya.

"Are you scared?" Tanong ulit nito. Sa kan'yang tanong ay confused ako tinutukoy n'ya bang takot ako sa dilim o takot sa kan'ya. Kaya nag-iisip pa ako ng isasagot, nawili yata ako at napatagal ako sa pag-dedecide kaya narinig ko ulit ang malamig n'yang boses.

"I'm asking you, are you scared?" Matigas nitong pag-uulit sa kan'yang tanong.

"I'm not." Pagtanggi ko dito ngunit nababakas sa aking boses ang panginginig na naging dahilan upang marinig ko na naman ang nakakatakot nitong sigaw na para bang kidlat sa aking pandinig. Inaamin kong maganda ang boses n'yang natural na malamig subalit sa tuwing nagtataas na s'ya ng boses ay nag-iiba ito sa aking tainga, nakakatakot ito. 

"DON'T FOOL ME." Dumadagongdong na naman ang kan'yang boses kaya walang pag-iisip akong nagsusumamo.

"Huhuhu! I'm scared. I'm really scared." Hindi ko na inilihim pa ang aking nararamdaman at malaya itong ibinahagi sa kan'ya kung gaano ako katakot sa kan'ya.

"Are you crying?" I don't know why he asked me that.

"I-im forcing myself not to cry." I said truthfully. Wala akong magawa kung hindi ang yakapin na lamang ang aking sarili. Ayoko mang isipin to pero hindi ko maiwasang itanong sa aking isipan kung bakit kailangan namin mag-usap sa madilim, wala bang kuryente sa lugar na 'to.

"Don't hold back and let your tears shed." I don't know if my ears heard him right, but right now I heard his voice become soft and very pleasant in my ears. 

"Yo-your voi-ce." Nauutal kong pagkilala sa pag-iiba nito ng tuno sa kan'yang boses. Napapikit naman ako ng bahagya dahil sa biglaang pagkailaw ng lugar at dahan-dahan na binuksan ang aking mga mata. 

"What?" Simpleng pagtatanong naman nito, kaya mabilis kong tinakpan ang aking labi at hindi na kumibo pa sabay yuko ng aking ulo. Bigla akong makarinig ng ingay galing sa cellphone na sigurado akong sa kan'ya.

"You can go back now." Sa pagkarinig ko ng kan'yang sinabi ay parang nakakita ako ng angel kaya mabilis pa ako sa kabayong tumakbo paalis. Hindi ko na alintana na isa sa mga ruler ng school ang aking kaharap at walang pakundangan na umalis sa kan'yang harapan nang walang paalam.

KRIS POV

Nagising akong nakakaramdam ng malambot na bagay sa aking likurang bahagi kaya unti-unti kong binuksan ang aking mga mata. Kunot noo akong nagpalinga-linga ng tingin.

"Where the hell am I?" Mahinang pagtatanong ko sa kawalan. Dahan-dahan akong bumangon at napansing nakahiga pala ako sa isang mamahalin na kama na mas lalong nagpataka sa akin. 

"Seryoso nasaan ba ako?" Pag-uulit ko sa aking tanong ang pagkakaiba lang ngayon ay nilakasan ko na ang aking boses.

"Hello?" Simpleng sabi ko ng hindi ako makarinig ng sagot.

"HELLO!" Sumigaw na ako para marinig naman ako pero gaya kanina ay walang ingay o salita akong narinig maliban sa akin. Just to kill some time ay nagpasiyahan kong maglibot-libot muna. Magara ang kwartong to, halatang mayaman ang may-ari nito. Naaaliw yata ako masyado sa kakatingin ng mga mamahaling bagay at hindi ko pansin na may tao na palang tahimik akong sinubaybayan. 

"Feeling better." It's not a question more on statement. Malaking mata naman akong napatingin sa direksiyon ng taong nagsalita at nakikita ko dito ang taong naging dahilan kung bakit nawalan ako ng malay kanina. Malamig ang aurang bumabalot sa kan'yang katawan habang malamig na nakatingin sa aking gawi. 

"Tsk." Walang kagalang-galang sa katawan akong tumalikod mula sa kan'ya at inilaan ang aking oras sa paghahanap ng pintuan dahil kating-kati na ang mga paa kong umalis. 

"Where is that damn door ba, kainis!" Naiinis kong bulong habang busy ako sa paghahanap ng pintuan.

"Are you okay now?" This time mababakas na sa boses nito ang pagtatanong so I take a glance at him. Malamig pa ring nakatingin ito sa akin. 

"Where's the door?" Baliwala ko sa kan'yang tanong at matapang na tinanong ito.

"I'm asking you. Are you okay now?" Matigas nitong pag-uulit.

"Damn this stupid guy!" Naiirita kong bulong habang kaharap ito. 

"Can't you see I'm not lying down on the bed anymore, of course I'm good now." Naiirita kong sagot sa kan'ya. 

"I can see, but I can't see your inside, so I want you to say it loudly that your good now." Malamig nitong pahayag, hearing what he said I can't stop myself from frowning. 

"What exactly do you want?" Seryoso kong tanong sa kan'ya nang mamilog naman ang mga mata kong makita s'yang humakbang patungo sa aking kinatatayuan. 

"You don't have to step closer for you to tell me what exactly do you want from me." Mabilis kong pagpigil dito, mga 2 meters pa ang pagitan naming dalawa pero sapat na yon upang makaramdam ako ng kaba mula sa kan'ya. Tumigil nga ito at gaya ng nakagawian ay malamig na mukha ang ibinigay nito sa akin.

"Excuse me!" Matigas nitong sabi.

"Huh! Don't fool me sa pa-excuse me mo. I know your coming closer then what? Are you going to hurt me again?" Maangas ko pa ring linyahan sa kan'ya.

"Assuming people are easily get hurt." Malamig lang nitong sabi at humakbang na naman ulit papalapit sa aking gawi, habang naglalakad ito papalapit ay s'ya ring paghanda ko sa aking sarili kung sakaling ibalibag na naman ako nito. Nang makitang tumigil Ito mismo sa aking harapan. Naguguluhan naman akong napatingin sa kan'ya.

"What?" Nagtataka kong tanong dito.

"You move aside or I will make myself move forward. You choose?" Hindi ko nakuha ang nais n'yang iparating kaya para akong tangang nakakunot noong nakaharap sa kan'ya. May pa choose-choose pang nalalaman ng hindi naman ako nito binigyan ng oras para makapag-isip muna at agaran s'yang nag-lean forward na s'yang ikinalaki ng malalaki ko ng mga mata dahil sa kan'yang ginawa naputol bigla ang aking hininga. Mas napalaki pa lalo ang aking dilat na dilat na mga mata ng maramdaman kong nakadikit na ang kan'yang katawan sa aking katawan. Wala sa sariling napahawak ako sa kan'yang balikat to push him backwards sana ng s'ya na mismo ang umatras. Habol hininga kong nakatututok sa kan'ya nang makitang may hawak-hawak itong cellphone at doon ko napagtanto na ang cellphone n'ya pala ang kan'yang sadya. 

"Putrangka nakakahiya yon ah!" Hindi ko maiwasang hindi pulahan ng mukha dahil sa aking katarantaduhan. 

"Meeting him makes me assuming and stupid." Naiinis na reklamo ko sa aking isipan. 

"Say I love you master." Hindi pa man ako nakaget over sa aking kabobohan ng may sinasabi na naman s'yang hindi ko na naman naiintindihan. Kaya naiinis na akong tinapunan s'ya ng tingin.

"Anong 'i love you master' ang pinagsasabi mo d'yan. Don't make me laugh. You will never ever heard me saying I love you master. You heard me. I won't." Pagtataas kong boses sa kan'ya. 

"Ok then, don't blame me if you can't find the door." Simpleng pahayag lang nito bago tumalikod sa akin at mayabang na umupo sa malaking upuan, yong upuan talaga ng panghari. Salubong kilay kong inaalala ang kan'yang mga sinabi at iniintindi ito ng mabuti, mga ilang minuto ang itinagal bago ko nagets ang lahat. 

"I love you---." Natigil naman ako sa aking sasabihin ng bigla s'yang sumabat.

"With feelings." Payak nitong linyahan. Kaya hindi ko naman mapigilan mag-isip ng malalim. 

"I love you master with feelings?" Parang tangang bulong ko ng mahina.

"Idiot." Napantig naman ang tainga ko ng marinig ko s'yang nagsabing idiot. 

"Sinong sinasabi mong idiot!" Kulong dugo kong pag-uusisa sa kan'ya ng hindi ako nito binigyan pansin at tuluyang napunta sa kan'yang cellphone ang kan'yang pokus. Naiinis man ay ginawa ko na ang sinabi n'ya. 

"I love you master!" Madamdamin kong pahayag gaya ng pahiwatig n'ya kanina sa akin. Pagkasabi ko ng mga katagang 'yon ay magulat ako dahil bigla akong nakarinig ng malakas na click at unti-unting pagbukas ng pader. As in nakikita ng dalawa kong mata kung paano nahati ang dingding sa dalawa at nagbigay ito ng daan. Mangha akong naglalakad ng dahan-dahan patungo rito. Kumikinang ang mga mata ko sa napaka high tech na pintuan sa kwartong to. 

"You only have 3 seconds to get out of this room or else." Naaaliw pa ako sa aking nakita ng marinig ko s'yang nagwarning na, kalalaki kong tao alam kong hindi maganda ang mataranta pero ano pang magagawa mo kung 3 seconds lang ay magsasara na naman ang high tech na pintuan. Para akong flash sa bilis kong tumakbo na kahit ako hindi akalain may ganoon akong talento sa pagtakbo.

Habol hininga akong naglalakad ngayon pabalik ng classroom, ang kaninang kwarto pa lang hinigaan ko ay pag-aari mismo ng kingzlie na 'yon kung saan napagtanto ko ng makalabas ako ay nakita ko ang sarili kong nakatayo sa living room ng kings group.

 Parang lantang gulay akong naupo sa aking upuan, grave ang nangyari sa akin ngayon. Akala ko ako lang ng hindi sadyang napunta ang tingin ko kay Zoo. Napataas naman ang kilay ko sa kan'yang ginagawa ngayon nakapikit itong nakaupo sa kan'yang upuan pagkatapos ang dalawa n'yang kamay ay magkalapat, base sa kan'yang anyo ay masasabi mong nagdarasal ito.

"Anong gimik naman ang ginagawa ng lalaking 'to." Naguguluhan kong tanong ng mahina. Nakatutok lang ako sa kan'ya, nagtataka lang talaga ako kung bakit nagkaganyan na s'ya. Mga ilang minuto ang pagtutok ko dito ng hindi pa rin nag-iba, ganoon pa rin ang ayos nito kaya hindi na ako nakapagtimpi pa at lumapit na sa kan'ya. Tinapik-tapik ko naman agad ang kan'yang balikat.

"I'm praying." Agaran nitong sabi, pero tinapik ko ulit s'ya.

"I'm praying means I don't have time for you." Mabilis pa ring sabi nito habang  wala pa ring binabago sa kan'yang anyo.  This time nagpasiya na akong magsalita.

"What are you doing?" Halata ang pagtataka kong tanong mula sa aking boses. Halos atakihin naman ako sa puso ng mabilis itong dumilat at walang pasabi akong niyakap ng mahigpit habang umiiyak na parang bata na iniwan ng ina. 

"Pare, I thought I don't have a chance to see you again." Naiiyak nitong ani sa akin habang mahigpit pa ring nakakapit sa aking katawan.

"Hindi ko ma gets, explain mo nga?" Naguguluhan kong sagot sa kan'ya.

"At saka puwedi ba munang huminga, grave hindi na ako makagalaw pa para kang tuko kung makayakap sa akin." Pagpapatuloy ko pang sabi at mabilis n'ya naman akong sinunod at pinakawalan na nga ako sa kan'yang pagyakap at parang batang pagsisinghot-singhot nito sabay punas ng kan'yang mukha.

"I'm so unlucky to bump with King Alias an hour ago, pare." Malungkot na pagbahagi nito sa akin.

"King Alias? You mean 'yong alien na sinasabi ng karamihan?" Paninigurado ko naman sa kan'ya.

"That's him pare. Hayst akala ko katapusan ko na talaga kanina, halos maihi na ako sa takot, yong puso ko napakabilis tumibok na akala mo tumakbo ako na parang kabayo. Damn! Pare nakakatakot talaga ang mga kings na 'yon." Madamdamin nitong kuwento sa akin.

"Ano bang nagawa mo? Bakit takot na takot ka?" Pag-uusisa ko ulit sabay upo sa kaharap n'yang upuan. Aba't nakakangalay ding tumayo ano. 

"Ganito kasi 'yon, sobrang bored na bored akong nakaupo mag-isa sa canteen dahil wala naman akong kasama nagpasiya na lang akong umalis na at habang naglalakad ako paalis ng canteen ay nagtext si mama dapat daw maaga akong uuwi mamaya dahil may bisita daw kami kaya nakapokus ako sa pagrereply sa aking ina ng hindi ko inaasahan na may mababangga akong tao, timing din kasing huling hakbang ko na para sana makaalis ng tuluyan ay s'ya ring pagpasok n'ya na naging dahilan upang kaming dalawa ay magkabanggaan. Syimpre mabait ako, humingi agad ako ng tawad sa kan'ya kaya lang nakatutok naman ang mga mata ko sa aking cellphone. Halos atakihin ako pare ng bigla kong marinig ang kan'yang boses. Alam mo pa 'yong nakakahiya sa lahat, naging jelly yong mga tuhod ko at bigla-bigla na lang napaluhod sa kan'yang harapan. At ang pinakamatindi sa lahat nang inutusan ako nitong sumunod sa kan'ya, halos mawalan ako ng hininga at kaawa-awang sumusunod sa kan'ya. Huli ko ng mapagtanto na nasa hide out pala ako ng kings syimpre kahit nakakainsulto man sa aking pagkalalaki ay para akong tuta na sumusunod sa mga gusto n'yang gawin ko. Mabuti na lang talaga may biglang tumawag sa kan'ya na naging dahilan upan makaalis ako nang walang bali sa katawan." Mahabang pagkukuwento nito. Tahimik lang akong nakikinig sa kan'ya. Ramdam ko yong kaba at takot n'ya habang nagsasalita ito tungkol sa hindi magandang nangyari sa kan'ya. I can't blame him though dahil ako natatakot din naman sa mga kings kaya lang magaling ako lumunok ng takot at sanay na sumugal.

"Congratulations sayo pare at kompleto pa rin ang katawan mong bumalik sa classroom natin." Nakangisi kong ani sa kan'ya ng bigla naman ako nitong hampasin.

"Loko 'to, pero seryoso nga tinuturing kong ikalawang buhay ko na 'to." Seryosong pahayag nito.

"Naku! ang OA mo." Pailing-iling ko na lang wika sabay tayo para bumalik na sa aking upuan ng bigla naman ako nitong pigilan gamit ang kan'yang sarili. Malaflash naman itong napunta sa aking harapan at nakapinta sa mukha ang pagiging usisiro. 

"Ikaw naman tol, nasaan ka kanina? Hmmm." Seryoso nitong tanong sa akin. Pasimple naman akong lumihis ng tingin sa kan'ya at sadyang hindi s'ya binigyan pansin. 

"Don't make that face buddy. You can't do that to me. Now, tell me where are you?" Usisa naman nito sa akin, ngayon ay nababakas na sa kan'yang mukha ang ngisi.

"I was roaming around." Simpleng sagot ko dito. 

"Seryoso?" Madiin na saad n'ya. Wala na akong magawa kaya sinabi ko na lang ang totoo.

"Masyadong mahaba kung sasabihin ko sayo ang buong kuwento, to cut it short I'm now the new lackey of kings group and you know what slave na nga ako naging janitor pa ng school na 'to." Naiinis kong pag-amin sa kan'ya. 

"New lackey? As in makakasama mo ng matagal ang kings?" Parang kuwago nitong tanong sa akin. 

"Nagbibiro ka ba? Pare?" This time seryoso na s'yang nagtatanong sabay yugyog sa aking balikat.

"Sana nga panaginip na lang 'yon, pero hindi kaya nga inis na inis ako," sabi ko sa kan'ya habang hindi maipinta ang aking mukha. 

"Condolence pare." Paiyak-iyak nitong drama. 

"Loko!" Ngising ani ko na lang.

"Seryoso nga, alam kong nagtatapang-tapangan ka lang deep inside halos mawalan ka na ng hininga sa kaba pagkaharap si king, tama ba?" Seryoso na may halong biro ang kan'yang tuno. 

"Sige sabihin mo pa 'yong totoo at mabibigwasan kita." Inis kong wika sa kan'ya sabay taas ng aking kanang braso.

"Ito naman nagbibiro lang eh hahaha!" Tawa-tawa n'yang sabi sabay hakbang pabalik sa kan'yang upuan kaya gaya n'ya ay bumalik na rin ako sa aking upuan.

Mga ilang oras ang lumipas at uwian na. Mabilis kong sinuyod ang daan patungong bahay, pagkarating ko ay dali-dali agad akong nag-ayos dahil may trabaho pa akong naghihintay. 

Nasa building na ako ng aking pinagta-trabahoan, nakatayo ako ng tuwid sa gilid kung saan nakasuot ako ng blue long sleeve na binigyan highlight ng aking gray na necktie at maong na black pants. Isa akong waiter sa mamahaling restaurant na ito. Nakatanaw  ako sa mga mayayamang tao na kumakain ng mga masasarap na pagkain habang nag-uusap. Minsan hindi ko maitatanggi na nangarap din ako na makikita ko ang sarili ko kasama ang aking pamilyang kumakain sa mamahaling restaurant at masayang kumakain ng masasarap na pagkain, kaya lang sa gaya kong isang kahig isang tuka ay talagang mahirap abutin ng ganyang senaryo. 

"Waiter!" Automatic naman na napunta ang aking paningin sa taong nagtawag ng waiter. Mabilis ko namang tinungo ang kinatatayuan nito.

"Good evening Sir! May I help you?" Magalang kong pagbati dito sabay tanong. 

"I want a glass of warm water." Hindi ko alam pero nayayabangan ako sa klase ng pananalita n'ya pero kahit ganoon ay ngumiti pa rin ako ng payak sabay sabing, "Ok sir. Anything else?" 

"Hurry up! my girl is very thirsty." Pagmamadali nitong utos. Walang ingay akong tumalikod.

"It's okay. This is okay." Pagpapakalma ko sa aking sarili ngunit hindi ko pa rin maiwasang hindi umirap sa kawalan.

"Tsk! My woman is thirsty." I silently mocked the hell out of him. 

"Here's your warm water Ma'am." I said smiling so bright na s'yang ikinapula naman ng pisngi nito.

"Thank you." Malumanay nitong pagpapasalamat. 

"HOW DARE YOU TO FLIRT WITH MY WOMAN!" Malakas na sigaw ng lalaking kasama n'ya. Inaawat naman s'ya ng babaeng kasama n'ya. Mukha itong lion ngayon na nakatingin sa akin na parang kakainin na ako. 

"Tsk! If I know pera lang ng baboy na 'to ang habol ng magandang dilag na 'to." Mahinang bulong ko habang seryosong mukha ang ibininigay sa kan'ya.

"What!" Pagtataas ulit nito ng boses.

"Honey, please calm down, this is very embarrassing now. Can we just go?" Mapang-akit na pagpapakalma ng babae sa kan'ya. Pahawak-hawak naman ang lalaking to sa kan'yang puso sabay ngising nakakatakot. Hindi nagtagal at nawala na rin sila sa aking harapan.

Seryosong naglakad na lang ako pabalik sa aking puwesto kanina. Nakatayo na naman ulit ako sa gilid habang inaaliw ang aking sarili sa paglipad ng aking tingin sa labas ng building. Madilim na subalit dahil sa mga ilaw ay napakagandang tignan ng paligid, idagdag mo pa ang magandang bulan kasama ang libo-libong bituin na kumikinang mula sa langit. Mga ilang minuto ang lumipas at nagpasiya akong tumingin na sa loob ng restaurant. Masugid akong nakatingin ng mapunta ang aking mga mata sa malaking pintuan ng restaurant ay nakita ko ang hindi gustong makita ng mga mata ko. Hindi pa man sila nakalapit ay hindi na mapigilang umusok ang mga butas ng ilong ko sa inis.

"What the hell! Sa lahat ng restaurant na puweding puntahan ay talagang dito pa, dito pa talaga sa pinagtatrabahoan ko." Naiinis na bulong ko sa hangin. 

Nakaobserba lang ako sa kanilang apat habang malaharing naglalakad papalapit sa receptionist. Mga ilang minuto ang itinagal at napunta sa akin ang mata ng receptionist kasama ang mga mata ng kings. Pasimple naman akong lumihis ng tingin na para bang hindi ko sila nakita. Nakakainis lang dahil nakikita ko sa aking peripheral vision na humahakbang sila papalapit sa akin gawi. Ganoon pa rin ang kilos ko nakalihis ang mga tingin sa mula kanila. Ramdam kong napakalapit na nila sa aking gawi. Wala akong balak pansinin silang apat kahit labag ito sa rules ng restaurant na 'to but I dare to violated it para sa mga kings na 'to.

"You will going to be our server for tonight." Hearing what he just said makes me gawk at them.

"ARE YOU FUCKING SERIOUS?"