Chapter 2

Kris POV

Wearing my blank expression as I sent gaze to my silly twin sister who is now facing me while showing me her sweetest smile. Sometimes, I wonder how the hell she became my twin, we're definitely different from each other. I am serious and always think about how to survive flawlessly everyday, while this girl who is hugging me right now like a gecko only know how to make troubles, always think how to amused herself not thinking what would be the consequence in her action. 

"Brother please! don't be mad," She said using her British accent. This girl really know how to fool me whenever she did something bad. 

"Tell me why do you keep copying my identity, am I that easy to copy or you just wanted to bring troubles to me?" tanong ko sa kan'ya habang naka-cross arms ako para naman ma-feel n'yang I'm so pissed off right now for what she have done. Sino bang hindi kung ke-aga-aga mag-asawang sampal agad ang sasalubong sa iyo hindi lang 'yon dahil nalate pa ako dahilan ng pagkaroon ko ng first warning sa guro. 

"Oh brother! you're the most difficult person to imitate for owning such a rare beauty that even make up artist will having a hard time to imitate it, if you asked me. It just that, I'm your twin so it's look like I'm not having a hard time copying you," She said smiling so sweet in front of me. 

"If it is hard then stop, why do you keep doing it. Don't you know how stressful and unrighteous in my part that whenever you did something wrong with my identity, I'm the one who always received the painful revenged." Nagmamaktol kong sabi sa kan'ya.

"Only you know my secret." Mahinang wika n'ya na para bang s'ya lang ang makakarinig.

"Alam ko! pero bakit kailangan umabot sa ganoon Maine? kailangan mo bang akitin s'ya para lang maka-iskor ka pagkatapos aalis ka na parang wala kang ginawa" Pagtitimpi kong ani sa kan'ya. 

"Hindi ko s'ya inakit, masaya lang kaming nagkukuwentohang dalawa pagkatapos ng ilang oras nag-iba na ang kan'yang mga kinikilos dumikit-dikit na s'ya sa akin, hahawakan ako sa mukha, braso, t'yan, at ang pinaka-worst 'yong hahalikan ako ng walang pasabi kaya tumayo ako at humakbang paalis, hindi ko naman inakalang nag-aaral pala s'ya dito," pagpapaliwanag n'ya sa akin habang binibigyan diin ang kan'yang bawat salita.

"Paano mo s'ya nakasama at talagang nakipagkuwentohan ka pa sa kan'ya, akala ko ba mag-aaral ka kagabi, 'yon pala ibang aral ang ginagawa mo," saad ko sa kan'ya.

"Ganito kasi yon, nagmagandang loob ako sa kan'ya dahil ang dami n'yang dala habang nakikita ko s'yang nahihirapan sa mga malalaking plastic na akay-akay n'ya, ikakamatay ko ba ang pagtulong sa pagdala nang ibang mga bagay na hindi n'ya na makayang dalhin, hindi naman diba. So ayon tumulong akong dalhin ang mga gamit n'yang papuntang bahay n'ya pagkarating namin doon inalok n'ya naman ako ng pagkain, sino ba naman ako para umayaw kaya game naman akong pumasok sa bahay n'ya, akala ko nga may trabaho na s'ya eh dahil wala akong nakitang ibang tao maliban sa aming dalawa at yon na nga kuwentohan na nauwi sa kamunduhan at hindi ko 'yon kasalanan kaya nga mabilis pa ako sa alas kwatrong tumayo at umalis na dahil may kutob akong mapunta 'yon sa hindi magandang gawain," mahabang pagkuwento nito sa akin. 

Magsasalita na sana ako nang may biglang sumingit, "Asawa ko!"

Tumingin naman ako kung saan nanggaling ang boses na 'yon. Nakita kong may isang taong tumatakbo papalapit sa aming kinatatayuan. 

"Here we go again!" Buntong hiningang ani nang aking kambal.

Well, kung mayroong taong humahanga sa akin mayroon din namang may ayaw sa akin just like this guy stepping towards our direction. Maraming manliligaw 'tong kapatid ko sa kabila ng pagiging nerd n'yang disguise sa loob ng school kaya lang lahat sila walang pag-asa sa kambal kong 'to discreet lesbian kasi pero may isang taong sobrang tibay kahit anong taboy sa kanya o alipustahin s'ya sa matabil na dila nitong kapatid ko ay wala lang sa kanya, nilulunok n'ya lang yata lahat yon, ang tibay hindi talaga sumusuko sa panliligaw para bang napakamanhid pero sobra kung umibig sa aking kapatid. 

"Bakit sa tuwing makikita kita asawa ko para kang tuko na nakakapit sa womanizer na 'to." Naiinis at pagdidiin n'ya nang kan'yang mga sinasabi. Napangiwi naman ako sa aking narinig mula sa kan'yang mga labi, talaga naman may issue pa akong womanizer hindi nga ako tumitingin sa mga babae. Maliban sa akin at sa kambal ko wala ng may nakakaalam na magkapatid kaming dalawa, ako ang seryoso at untouchable jerk sa mata ng karamihan habang ang kambal ko naman ang hot na nerd, wearing big glasses, always bringing a lot of books, and always love to wear big clothes. 

"Putrangka naman! bakit ba lagi mo na lang akong sinisundan kunting galaw ko nakikita mo, pagmawawala ako kahit ilang segundo lang ay maya-maya makikita na kitang tumatakbo papalapit  sa aking kinatatayuan. Bakit ba mahilig kang sumunod-sunod, sabihin mo nga sa akin ang totoo tao ka ba talaga o aso?" Nagtitimping tanong ng kakambal ko sa lalaking nakatayo na ngayon sa aming harapan. Maganda talaga ang kapatid kong ito kaya hindi nakapagtataka na maraming mga asong gustong manligaw at bumuntot-buntot sa kan'ya. Minsan lang din naman kami magkita at mag-usap nitong kambal ko sa school para iwas tsismis na lang din ngunit sa tuwing magkikita kami yumayakap naman agad s'ya para hindi ko s'ya mapagalitan nang sobra dahil lagi na lang s'yang may ginagawang kalokohan at hindi rin alam ng karamihan na magkambal kaming dalawa dahil hindi naman kami magkamukha talaga saka masyado akong maputi habang s'ya may pagka-kayumanggi ang kulay ng balat.

"Ang sakit ah! sa guwapo kong to talagang tao ako," ani n'ya naman gamit ang mahinang boses sa kakambal ko habang nakasimangot ang mukhang nakatingin sa aming dalawa. Nakikita ko 'yong inggit ng taong 'to habang nakapinta ang mga tingin n'ya sa katawan kong niyayakap ng aking pilyang kambal.

"Sige nga kung tao ka talaga act like one hindi yong a-asta kang aso napagkakamalan ka tuloy hayop sa ginagawa mo," saad nitong kapatid ko na parang wala lang sa kan'ya, kaya nga walang tumatagal na manliligaw sa kan'ya dahil alam na alam n'ya talaga kung paano pababain ang loob ng isang tao.

"Sino ba s'ya sa'yo? alam mo bang kani-kanina lang may pina-iyak na babae 'yang niyayakap mo. Paiiyakin ka lang n'yan, guwapo man 'yan pero walang paninindigan kitang-kita ko at rinig na rinig ko kung paano n'ya inayawan ang babae sa harap ng maraming tao," sabi nito na may himig pag-aalipusta sa akin. 

Seryoso ba ang lalaking 'to, I thought only woman loves to gossip I never knew guys also have that kind of attitude. Hindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang blanko na tumingin sa kan'ya. 

"Who are you?" Ma-angas kong tanong sa lalaking 'to.

"My name is Kenjie B--." Hindi n'ya na natapos ang kan'yang sasabihin nang sumingit agad ako. " Who are you to this beautiful lady who is hugging me like a gecko?" tanong ko dito.

"I'm her.... I.." He was cut off nang biglang kaming makarinig nang announcement. 

"GOOD MORNING! EVERYONE, TODAY 20TH DAY OF AUGUST 2020, KINGS ARE COMING DOWN TO VISIT YOU ALL. ANY MINUTE, THEY WILL SURELY ARRIVED. I ADVISE FOR EVERYONE TO PLEASE STAND UP PROPERLY AND SHOW YOUR RESPECT FOR THEM, THAT'S ALL. THANK YOU!," saad ng announcer.

"Bye Kuya! I have to go." Mabilis n'yang sabi sabay halik sa aking pisngi at tumakbo paalis.  Napatingin naman ako sa lalaking nasa harapan ko ngayon, galit na galit naman s'yang tinatapunan ako ng mga tingin n'ya. Hindi ko makuha kung anong klaseng itsura ang pinapakita n'ya; lion ba o ulol na aso.

"What!" Seryoso kong tanong dito.

"Tsk! malandi!" Galit n'yang wika sa akin na para bang gusto n'ya akong patayin sa klase ng mga tingin n'ya.

Napangiwi naman ako sa sinabi n'yang 'yon sabay tanong, "Ako malandi?" habang tinuto-turo ko pa ang sarili ko. "Hindi naman ako ang humalik kaya paano ako naging malandi?" pagpapatuloy ko pang tanong.

"NAGPAHALIK KA NAMAN!" pasigaw n'yang saad talagang hindi n'ya na maiwasang magtaas nang boses dahil sa inis. Hindi ko naman kasalanan 'yon kung masyadong loving ang kapatid ko.

"Tsk nonsense! I have to go." Humakbang na ako paalis. Mga ilang hakbang palang ang aking nagawa at magtaka ako dahil sa mga kapwa ko kamag-aral na nagsitakbuhan pakaliwa at pakanan. Kunot noo naman akong nagmamasid lang sa kanilang mga ginagawa.

"Bakit ba parang end of the world na sa mga kinikilos nila?" Mahina kong tanong sa hangin. 

Naglalakad naman ako nang mabagal at maya-maya nga ay narating ko na ang aking classroom, para naman akong batang naguguluhan lang na nakatingin sa kanila dahil pati pala dito sa loob ng room ko masyadong busy din ang mga tao.

"Ano bang problema?" Naguguluhan kong tanong nang magulat naman ako dahil may biglang sumabat sa aking likuran. "Hindi mo ba alam! kings are coming!" sabi naman n'ya at ramdam ko 'yong kaba n'ya sa bawat salita n'yang binibitawan. 

"Narinig ko naman 'yon pero naguguluhan ako kung bakit parang ang busy n'yo?" Naguguluhan na tanong ko sa kan'ya. Halos napa-ubo naman ako sa pagtapik nito sa aking likuran kaya inis akong tinapunan s'ya ng tingin.

"Bakit mo ako tinapik nang walang pasabi. Putrangka! ang lakas pa no'n." Inis kong sabi sa lalaking 'to. "Pare naman! para kang bata, alam mo naman ang mga nangyayari sa tuwing bumibisita ang kings group diba." Seryoso nitong sabi sa akin.

"Hindi ko alam lagi akong absent pag-bumibisita sila." Walang pakialam kong ani dito sabay hilata sa aking desk.

"SHIT! GUYS! KINGS GROUP ARE HERE NOW! HURRY UP!" Malakas at mabilis na saad ng isa sa mga kaklase ko para namang namatayan sa klase nang sigaw n'ya. 

"Anong hurry up naman ang sinasabi ng babaeng 'to?" Hindi ko mapigilang itanong sa aking sarili.

"Come on pare, show our respect to our Kings." Higit naman nitong lalaking to sa akin kaya napasama na lang din ako patayo at nagsimula na kaming maglakad patungong labas ng classroom. Andito lang naman kami nakatayo sa labas, hindi lang naman kami kasi nakikita kong lahat ng taong nag-aaral sa school na ito nagsitayuan din sa labas ng kanilang room talagang lahat kami nakatayo na para bang may haring dadaan. 

"Oo nga pala hari naman talaga ng school ang dadaan maya-maya," saad ko nang mahina sa kawalan. 

'Bakit ba kailangan naming lumabas-labas para lang batiin ang mga Kings na ito. Tsk!' Ngiwing ani ko sa isip ko.

Nakatayo ako nang maayos gaya lang din ng iba ang pinagkakaiba ko lang sa kanila lahat sila mukhang may pupuntahang party base sa kanilang mga itsura habang ako, well malinis naman ako lalo na advantage sa akin ang pagiging maputi kaya lang ang buhok ko hindi malaman kung saang direction talaga as i notice from my peripheral vision and as I look at my shirt hindi pino may mga kunting gusot-gusot. 

"Naks! ako lang yata ang gusgusin dito ah!" Hindi ko maiwasang isipin.

Mga ilang minuto ang lumipas at makarinig kami nang yapak, umalingawngaw ang tunog ng sapatos habang papalapit sa aming kinatatayuan. Hindi ko maiwasang magtaas ng kilay habang nakatingin sa mga kapwa ko students na kanina lang sobrang ingay kung anu-anong tsismis ang inaatupag ngayong nandito na ang mga kings lumuluhod mula sa pagkakatayo sa tuwing nadadaanan sila ng apat na lalaking naglalakad sa gitna dala-dala ang nakakatakot nilang aura. Nakaobserba lamang ako mula sa aking kinatatayuan na medyo malayo pa naman kung saan ang mga kings. Malaki at malapad itong paaralan na pinapasokan ko, hula ko nga maliban sa amin ng kakambal ko ay wala ng mahirap na taong nakapasok pa dito. Hindi ko alam kung masasabi bang suwerte dahil sa tuwing bumibisita itong mga kings ay absent naman ako kaya wala akong ka-ideya kung ano ba ang ginagawa at gagawin ko, lagi na lang akong huli sa balita basta ang nababalitaan ko na lang sa tuwing dumadalaw daw ang mga kings ay marami sa kapwa ko kamag-aral ang umiiyak dahil pinaparusahan. 

"So ito 'yong gagawin ng gaya kong ordinaryong mag-aaral, tatayo pagkatapos luluhod sa tuwing dadaan sila. Huh! antipatiko!" Mahinang usal ko sa sarili nang bigla naman ako tapikin nitong katabi ko na s'ya ring humigit sa akin kanina. 

"Don't look at them, just bow your head or else you will gonna face unbearable punishment." He whispered in my right ear so soft. 

Hindi ko naman mapigilan magpalinga-linga just to confirm kung totoo ngang bawal tumitig sa mga kings. Aba't wala nga ni isang mag-aaral ang nagtataas ng ulo, lahat sila nakayuko maliban na lang yata sa akin.

"Sabing wag ka ngang magtataas ng tingin kung ayaw mong maparusahan. Tigas ng ulo naman nito!" Pa-impit na sabi n'ya sa akin.

"Bakit ba feeling ko ikaw pa 'yong stress sa pagtataas ko ng ulo kung maparusahan ako edi parusahan tsk! Bat ka rin ba nakayuko takot ka sa mga kings?" Simpleng tanong ko sa kan'ya. 

"Bahala ka nga d'yan!" Buntong hiningang saad naman nito sa akin.

"Duwag naman nito!" Parinig ko naman sa kan'ya nang mga ilang segundo ang lumipas at makaramdam ako ng kurot mula sa aking tagiliran.

"PUTRANGKA! ANG SAKIT!" Pasigaw kong sabi. Sino ba naman ang hindi sisigaw kung kukurutin ka lalo na kung sa sensitive na area ng katawan mo. 

Masamang tingin ang aking tinatapon sa lalaking to na hindi ko alam ang pangalan basta ang alam ko lang ay kaklase ko s'ya. Nang hindi ko namamalayan na ang kings pala ay masugid na nakatingin sa aking gawi habang ako parang tangang binibigyan nang nakakamatay na tingin ang lalaking katabi ko. 

"Mr. Kris Valdezh!" saad ng taong hindi familiar sa akin ang boses. Hindi ko alam kung maiinis ba ako o matatakot sa klase ng boses n'ya sa pagtawag ng pangalan ko. 

Maingat naman akong tumingin sa taong 'yon at nakita ko kung saan ang apat na mga lalaking 'to na masugid na nakatingin sa aking direksiyon. Dapat ba akong matakot dahil hindi ko makitaan na kahit anong emosyon ang kanilang mga mukha idagdag mo pa ang nakakatakot nilang aura na yumayakap sa kanilang pustura. Hindi naman sa maangas pero matapang akong sinalubong ang kanilang mga titig. Humarap ako nang maayos para makita ko sila nang mabuti mga ilang metro ang layo mula sa aking gawi. Seryosong mukha ang aking ipinapakita sa kanila para ipaalam na hindi ako natatakot sa kanila o kung ano man ang kaya nilang gawin.

"Stop being an idiot and bow down your head and then, kneel before them," bulong naman nitong taong katabi ko na naging dahilan kong bakit ako napasigaw at ngayon naka-sentro sa akin ang mga tingin ng kings. 

"Ayos ka lang, bakit ako luluhod?" Inis na saad ko sa kan'ya.

"So bold, are we?"