Chapter 1

Kris POV

My name is Kris, simpleng tao na may simpleng pamumuhay kasama ang aking kambal na si Maine at ang aking mga magulang na nagngangalang Krisinto at Merlinda. Maraming nagsasabing mapalad daw ako sa kabila ng pagiging mahirap ko ay pinag-kalooban ako ng magandang mukha. Alam kong mapalad ako hindi dahil sa aking kaguwapohang taglay kung hindi dahil binigyan ako ng mabait, masipag, at mapagmahal na mga magulang.

Mapayapa akong naglalakad ngayon papuntang first period ko dahil mga ilang minuto na lang ay magsisimula na ang klase. Malapit na ako sa room ko ng may babaeng biglang dumating at walang pasabing sinampal ako. 

"Damn it! ang sakit!" Nasasaktang bulong ko sa sarili. Ayos 'to ah wala pang-isang-oras nakatanggap na agad ako nang mag-asawang sampal.

"WALANG HIYA KA! ANG KAPAL NG MUKHA MONG MAGPAKITA PA SA AKIN! SA GINAWA MONG PAMBABABOY SA AKIN!" Galit na galit n'yang sigaw sa akin habang tinuro-turo pa ako.

Naguguluhan akong nakatingin lang sa kan'ya, talagang dilat na dilat ang mga mata kong nakatutok sa kan'ya dahil hindi naman ako narito para sa kan'ya nag aaral ako dito at s'ya nga itong nagpakita na lang basta-basta habang minamasahe ang aking pisngi na nakatanggap ng mag-asawang sampal mula sa kan'yang malalaking palad. Seryoso ba ang babaeng 'to sa mga paratang n'ya hindi ko nga s'ya kilala at ngayon ko lang s'ya nakita kaya anong pambababoy ba ang sinasabi nito. Huminga muna ako nang malalim dahil ayokong magtaas ng boses lalo na at napakaaga pa. Tumingin ako nang seryoso sa babeng ito sabay tanong, "Ano ba ang problema mo? bakit bigla-bigla ka na lang nananampal ng tao? putrangka ang sakit pa non."

"Talaga ba! magmaang-maangan ka pa huh!" sabi n'ya sa akin na talagang naririnig ko ang galit na galit nitong boses habang nakahawak pa ang kan'yang mga kamay sa kan'yang baywang.

"Hindi ko nga alam ang mga sinasabi mo, hindi nga kita kilala eh. Bakit sino ka ba huh?" Seryoso kong tanong ulit sa kan'ya kasi kahit saang anggulo ko man s'ya tignan hindi ko talaga maalalang kilala ko s'ya. 

Napatalon naman ako nang bahagya dahil bigla-bigla na lang s'yang umiyak, hindi lang basta iyak dahil humagulgol talaga s'ya na hindi ko alam ang dahilan. Hindi naman ako nagtaas ng boses, mahinahon ko nga s'yang tinatanong sa kabila nang pagsampal n'ya sa akin na napakasakit, talaga namang tumagilid pa ang  mukha ko sa impact ng kan'yang palad. Wala sa sariling napatingin naman ako sa paligid at nakita ko nga ang mga mausisang mga mata na may sariling komento agad sa akin. Hindi ko mapigilang mapairap sa kawalan. Nature talaga ng taong magtsismis kahit hindi pa alam ang buong kwento.

"Ang sama naman ng lalaking Ito!"

"Sinabi mo pa! kawawa naman si girl maganda pa naman s'ya pina-iyak lang,"

"Tsk! dahil sobrang gwapo n'ya mananakit na lang s'ya. Grrrrr!" Ilan lang 'yan sa mga naririnig kong puna nila sa akin. Hindi ko mapigilang kuskusin ang mukha ko sa inis. 

"Talaga naman ang tao oh! maraming sinasabi kahit hindi nila alam ang buong kwento." Naiinis na bulong ko sa kawalan. 

Huminga muna ako ng malalim bago s'ya mahinahon ulit na tinanong, "Saan mo ba ako nakita? ano ang mga ginawa ko sa'yo? may ginawa ba akong kabastusan kaya galit na galit kang sumugod sa akin? as in mukha ko! mukha ko ba talaga ang nakita mo, ang nakasama mo?"

Bawat salita ko ay talagang binibigyan ko ng diin para naman makuha n'yang tapat ako sa mga sinasabi ko.Tumigil naman ito sa kakaiyak at tinitigan ako nang mabuti kaya malaya ko naman s'yang hinayaan na tumingin sa akin para kilatisin n'yang mabuti kong ako nga ang taong yon. Tumagilid, tumalikod, at humarap ako sa kan'ya, sobrang effort ang ginawa ko para lang mapansin n'ya ang pagkakaiba ko sa taong pina-paratangan n'yang ako raw. Huminga naman s'ya nang malalim mga ilang ulit n'ya ring ginawa 'yon at nagsimulang humakbang papalapit sa aking kinatatayuan. Naiilang akong lumihis ng tingin sa babaeng 'to dahil masyado s'yang malapit mga ilang inches na lang yata ang pagitan naming dalawa lalo na't ang mga tingin na binibigay n'ya sa akin hindi ko makuha kung ano ito, isama mo pa ang daming matang nakasubaybay masyado pang-mapanuri.

"Ikaw! sigurado akong ikaw ang lalaking nakasama ko kagabi. Hindi ko makakalimutan ang mga magaganda mong mata na ang sarap titigan na parang inaakit ako, cute at matangos mong ilong na s'yang kahilian ko, at ang mga labi mong sobrang perfect at gustong-gusto kong nakalapat sa mga labi ko," ani nito sa akin na may himig pagnanasa.

Wala sa loob kong naitulak ko s'ya palayo, mahina lang naman 'yon isang hakbang nga lang ang ginawa n'yang pag-urong kaya nagtataka ako kung bakit naririnig ko na naman ulit ang kan'yang mga hikbi.

"Bakit? dahil ba flat chested ako! maganda naman ako ah! kaya bakit ayaw mo sa akin?" Naiiyak na naman n'yang tanong sa akin kaya hindi ko maiwasang mapapikit sabay kagat nang lower lip ko sa inis. 

"Bakit ba pag-inaayawan ang mga babae tatanungin agad kung anong ayaw sa kanila, anong mali sa kanila hindi ba pweding sobra lang sila o kaya intindihin na lang at wag nang maghabol pa sa taong ayaw na sa kanila hindi 'yong iiyak-iyak, magagalit, pag-aalboroto in short mag iskandalo para hakot simpatiya sa ibang tao." Hindi ko maiwasang isipin habang nakatingin sa kan'yang mukha na puno ng luha. Mga ilang minuto bago ko ma-e-process sa aking utak ang kan'yang mga pighati.

"Ano bang sinasabi mo? hindi kita naiintindihan? eh ano naman ang pakialam ko sa katawan mo?" tanong ko sa kan'ya at talagang hindi ko itinago ang pagtataka ko habang nakatingin ako sa kan'ya. I'm not pervert or what but I suddenly slide my eyes to look at her body.

"Flat chested? it seems not." Parang tanga kong pag-iisip.

Pinunasan naman n'ya ang kan'yang mga luha sa pisngi at matapang na humarap sa akin, medyo kinabahan pa ako sa pag-iiba nito ng aura. Lumaki naman ang mga mata kong nakatingin lang sa kan'ya dahil sa biglaan n'yang pagtulak sa akin sa pader na s'yang kinatuliro ko bahagya. Ang lakas pa nang pagkatulak nito sa akin kaya hindi ko maiwasang dumaing dahil dito at parang iiyak na naman s'yang nagsabing, "Ganito rin ang ginawa mo sa akin kagabi, pagkatapos mo akong akitin ay aalis ka na lang bigla, ayaw mo na akong hawakan. Yagit ba ako? nakakatakot ba? nakakadiri? sabihin mo bakit ang bilis mong makalimot? name your price, I'll buy your night, tonight?"

Napasinghap naman ang ibang mga mag-aaral na nakarinig sa kan'yang mga sinabi habang ako parang namilog ang mga mata kong nakatingin sa kan'ya. Wala akong masabi sa kan'ya parang napako ang aking mga labi at hindi makapagsalita. Ramdam ko 'yong mainit n'yang mga palad na nakakapit nang mahigpit sa aking mga braso, hindi ba s'ya nahihiya o naiilang man lang sa kan'yang mga sinasabi hindi ko maiwasang isipin. Magsasalita na sana ako nang mahagilap ng mga mata ko ang taong may kasalanan kung bakit ako narito sa ganitong kalagayan. Mga ilang metro lang ang layo ng aking magaling na kambal sa aking kinatatayuan guhit ang malawak n'yang mga ngiti sa labi habang nakatingin sa akin, sa amin. Napapikit na lang ako sa inis. 

"Hayst! ang sarap magmura, DAMMIT!" Hindi ko mapigilang isigaw sa loob ng aking utak. Mabuti na lang at mga ilang minutong lumipas tumunog na ang bell nagpapahiwatig magsisimula na ang first period. Umalis naman agad ang mga taong nakikiusisa pagkarinig ng bell. Nakahinga naman ako nang mabuti dahil wala na ang mga taong mausisa maliban na lang sa akin at sa babaeng nasa harapan ko ngayon. Unti-unti kong kinakalas ang kan'yang kamay na nakakapit nang mahigpit sa aking mga braso at hindi naman ako nabigo dahil kusa naman s'yang kumalas. Tumayo ako ng maayos at seryoso akong tumingin sa kan'ya at sinabing, "Tama ka nga maganda ka hindi lang ako ang nakakapansin pati na rin 'yong ibang tao. Sa magandang katulad mo hindi magandang basta-basta na lang sumugod at mananakit nang biglaan sa ibang tao lalo na't kagaya kong hindi alam kung bakit mo ako binigyan nang mag-asawang sampal kanina, putrangka! ang lakas pa n'on. Uulitin ko, hindi ako ang nakasama mo kagabi kung kamukha ko man talaga isipin mong multo 'yon o ano pa basta hindi ako ang taong 'yon. Payo ko na lang sayo Ms. wag kang magpa-akit nang mabilis, wag kang magagalit o maiinis dahil sa inayawan ka hindi magandang ugali yan lalo na at babae ka. Hindi rin maganda 'yong babae pa 'yong naghahabol at bibili ng lalaki, that's very unladylike." 

Wala naman s'yang kibo pagkatapos kong sabihin ang mga katagang 'yon.

"Aalis na ako." Nagsimula na akong humakbang papalayo dahil alam kong pag-hindi pa ako kikilos talagang malalate na ako. 

"Na love at first sight ako sa'yo!" Mabilisang sabi nito bago walang hiya-hiya akong ninakawan nang halik sa labi sana mabuti na lang at nakatagilid ako nang bahagya kaya hindi  sa labi ko napunta ang labi n'ya kung hindi sa kaliwang pisngi ko. 

"Alam mo bang hindi maganda sa baba----." Hindi ko na natapos pa ang aking sasabihin dahil walang pasabi naman s'yang tumakbo paalis gaya lang din no'ng pagsampal n'ya sa akin kanina walang pasabing mananampal bigla, ngayon aalis pagkatapos makanakaw nang halik.

"May araw din ang babaeng 'yon!" Naiinis na bulong ko sa hangin. Wala ng oras kaya mabilis pa sa kabayo akong nagsimulang tumakbo patungong first period class ko, nang malapit na ako sa pintuan, as in napakalapit na lang talaga isang hakbang na lang ay makakapasok na ako ng biglang may katawan na humarang dito.  

"Mr. Valdezh!" Napapikit ako nang bahagya sa pagdidiin ni teacher ng aking apelyido. 

"Hayst! ano ba yan! malas naman oh!" Naiinis na bulong ko at hindi maiwasang kalmutin ang aking leeg sa inis. Ilang beses akong bumuntong-hininga sa mga nangyayari sa buhay ko ngayong umaga. 

"After class see me in my office, Mr. Valdezh." Istriktong ani ni teacher at pagkatapos ay umalis na sa aking harapan. 

Walang kabuhay-buhay akong umupo sa aking silya na para bang namatayan ako sa aking kinikilos. Sinong tao bang hindi kung umaga pa lang sira na agad ang araw mo, nakatanggap na nga ng magkabilaang sampal may warning pa kay teacher. 

"Ang gwapo n'ya talaga!"

"Ang sexy pa, ang puti, ang kinis---,"

"In short he's a living goddess,"

"Ano kaya ang feeling na mahawakan ang porselana n'yang mga kamay?"

" Ang mahawakan ang gwapo n'yang mukha na sure na sure akong kay lambot ng balat n'ya." Mga tsismis nitong mga kaklase ko. 

"Ano ba naman! ang aga-aga pa tsismis agad!" Naiiritang ani ko, nilakasan ko na para naman marinig nilang lahat 'yon at tumigil na sila, andito lang kaya ako ilang metro lang ang layo ko mula sa kanila. Ang galing lang nila para pagtsismisan na para bang bingi ako at hindi sila maririnig. Nang magulat na lang ako kasi may biglang sumigaw, "NYAHHHHHH! YOU HEARD HIM GUIZ? HIS VOICE IS LIKE A VOICE OF AN ANGEL. IT'S VERY PLEASANT TO MY EARS. OH MY G! I CAN FEEL MY BODY IS SLOWLY GETTING HUNGRY." Ang awkward lang kasi kakaiba ang sigaw n'ya, talaga namang mga bakla ngayon walang preno ang bibig. 

I can't stop myself from rolling my eyes 360° hearing what the gay just said about me. Like seriously, why gays are so open and have no filter when they say something. 

"I guess everyone of you are hungry to use your brain now, aren't you? Well, this day will going to have a surprise quiz. Is that okay Mr. Balinting? You're getting hungry right?" Teacher said sarcastically.

"Oh Ma'am! Please! have mercy on us, we're not ready for your quiz today!" The gay said pleadingly. 

I just watched them lifelessly. After an hour's of discussion, thanks God the Bell is ringing, it  only indicate, it's time for lunch. My classmates are quickly running out of the classroom as they screaming like they win a lottery.

"How crazy! it's only a lunch break not the end of school year. Hayst! makaalis na nga nagugutom na rin ako." Mabilis naman akong nag-ayos ng aking mga gamit at nag-umpisang maglakad patungong canteen. 

Tahimik akong nakaupo ngayon sa loob ng canteen hindi pa ako kumakain dahil nag-iisip pa ako kung ano ba ang bibilhin kong pagkain na sapat para sa aking 50 pesos na pera. Hindi ako makapag-desisyon kaya minabuti ko na lamang magmasid-masid sa mga kapwa ko kamag-aral na bumibili nang pagkain, nagkukuwentohan, tsismisan, payabangan ng kung anu-ano, at iba pang mga gawaing pang-millennials. Sa kakatingin ko sa kanila ng may bigla akong ma-alala.

"Jusmiyo! pinabaonan nga pala ako ni mama kanina ng kanin at saka isda," parang tangang ani ko sa aking sarili. Mabilis ko namang hinalughog ang loob ng aking bag at nakita ko nga ang baon ko. Naglalaway ko namang inilabas ito sa aking bag at walang pagpigil na binuksan agad at mabilis pa sa lipad ng ibon ako nakatanggap nang iba't-ibang puna mula sa mga kapwa ko kamag-aral na nandito sa loob ng canteen. May mga nagsabing, "Ang baho! anong amoy 'yan napakabaho naman? damn it!" 

May iba pa ngang tumayo-tayo para siguro hanapin kung saan nanggaling ang amoy, o kung sino ang nagmamay-ari ng gan'yang klaseng pagkain. Walang pakialam akong kumain lang nang tahimik hindi naman mabaho itong fried fish eh, masyado lang talagang maarte ang mga taong 'to. 

"Putrangka! ang baho talaga! saan ba nanggaling ang amoy na 'yan?"

"Oh my gosh! sobrang hirap na ba ng taong nag-aaral dito bakit kung ano-anong pagkain na lang ang kinakain,"

"Hayst! I can't eat properly nasusuka ako sa mabahong amoy na 'yan kung sino ka man na may-ari ng mabahong pagkain dito magpakita ka na kung ayaw mong mabigyan nang malakas na suntok sabay tadyak sa 'yong face!" pikon na ani ng karamihan. 

Just to stop their nuisance I stand on my feet for them to know I'm the owner of that smelly thing. All of the lion eyes are now focusing on me, as in all of them even the crew of the canteen are looking at my direction. I keep my cool as I stand upright with my two foot guarding my weight. I want to roll my eyes because of their exaggerated expression towards me, their eyes are very wide open, mouth shape as o, very big o. I don't know why they have that kind of expression but I decided not to mind it as I keep my serious face. 

"What?" I simply asked without referring specifically.  In my mind I guessed their about to throw some trash words at me, especially hearing what kind of harsh words they keep saying a while ago, no wonder I want to cover my ears now  but why I'm witnessing the opposite,  they're crying without tears, holding their heads as if they are depressed, touching their hearts as if they are having an attacks. 

"What kind of bullshit are they trying to show up?" Naguguluhang ani ko sa aking sarili dahil iba-iba ang kanilang mga kinikilos. Napatalon naman ako nang bahagya dahil sa biglaang pagsigaw ng taong hindi ko kilala.

"OH MY GOSHHH! MY BABY BOY WHY ARE EATING THAT KIND OF FOOD? ARE YOU GETTING POOR?" She asked hysterically. So I replied  truthfully, "I'm poor." 

Simple words that makes them all gawk at me, like I'm crazy.

"You're what? poor? You've got to be kidding me, with that kind of looks you got, you telling me your poor. I won't believe you!" Hindi makapaniwalang saad nito sa akin habang tinitigan ako mula sa ulo hanggang paa, talagang ilang ulit n'yang ginagawa 'yon kaya napabuga naman ako ng hangin sa kawalan.

Ako 'yong taong walang pakialam at hindi mahilig magpaliwanag kaya wala akong sinagot sa kan'ya. Pa-simple lang akong nag-ayos ng mga gamit ko para makaalis na sa lugar na 'to kung saan ang daming maarteng nakaupo at mausisang mga mata. Nagsimula na akong humakbang paalis ng bigla akong harangan ng taong ito. 

"At saan ka naman pupunta baby boy?" Diretsong tanong nito sa akin. Hindi ko naman s'ya binigyan ng sagot at seryoso lang na tumingin sa kan'ya. 

"Nagpapa-akit pa yata 'yang baby boy mo Queen," ani ng isang taong hindi ko rin kilala habang tumatawa-tawa pa s'ya. 

"Ako nagpapa-akit? mga bulag ba ang mga 'to kitang wala ako sa mood para makipag-usap sa kan'ya eh." Walang kabuhay-buhay akong napabuntong hininga sa kawalan.

"Are you baby ko?" She asked me shamelessly while biting her lower lips. 

"Disgusting!" Wala sa sarili kong ani. 

"WHAT?" sigaw na tanong naman n'ya sa akin.

 I cleared my throat first before I asked her, "Sino ka ba?" 

Parang baliw naman ako kung tapunan ako nito ng mga tingin n'ya at talagang parang tangang tinuto-turo pa ang kan'yang sarili at hindi makapaniwalang nagsabing, "Ako? as in ako ang Queen ng school na 'to hindi mo kilala? Saan ka ba nanggaling tao ka at hindi mo kilala, si Queen Elizah Baldiya."

"Queen Elizah Baldiya, who are you to me?" Simpleng tanong ko sa kan'ya habang seryoso pa ring mukha ang aking pinapakita sa kan'ya habang s'ya nakangangang nakatitig lang sa akin. 

"I'm your future wife," paimpit nitong wika sa akin. 

"Excuse me!" I said dumbfounded. "Sorry! but I don't know you. I don't have plans to join you in the future Ms. Queen Elizah Baldiya," pagpapatuloy ko pang-saad sa kan'ya ng bigla naman ako nitong puwersahang paupuin sa aking kina-uupuan kanina at mabilis na kumandong sa aking kandungan. 

"What the hell! ano bang ginagawa mong babae ka?" tanong sa kanya na may himig pagtitimpi. Talaga naman nagpipigil lang akong itulak s'ya, naiinis na naman akong napa-sabunot sa aking buhok. 

"Can't you see, I'm just sitting down your lap!" Mapang-akit n'yang linyahan sa akin habang kagat labing nakatingin sa aking mga mata hindi n'ya ba dama na naiinis ako sa kan'ya, na ayaw kong nakaupo s'ya sa kandungan ko, lalo na 'yang pagkagat labi n'yang para s'yang ahas. Naiilang ako. 

"Will you please stop this nonsense. Can't you see a lot of people are here watching you sitting down on my lap like a slut, I'm pretty sure you don't want to hear that word throwing at you, so I advise you to stand your feet and let the hell go of me, it is very inappropriate for a girl to show her desired for a man openly, don't you know." Pagdidiin ko sa bawat salitang binibitawan ko sa kan'ya para naman madama n'yang hindi maganda ang kan'yang mga kinikilos. Sana naman magkaroon s'ya nang hiya dahil parang ako pa 'yong naiilang sa kan'yang mga ginagawa, very unladylike.

 Nagpapasalamat naman ako ng bigla s'yang tumayo nang dahan-dahan sa pagkakaupo sa aking kandungan habang suot-suot ang nakasimangot n'yang mukha. It's not my intention to make her sad, I just wanted to tell her what a good girl should do, especially if in front of the crowd. I can feel her burning gaze towards me but I decided not to look at her, pero shit I'm looking at her breast kaya pa-simple akong tumagilid ng ulo para hindi ako makatingin doon. Mga ilang minuto ang lumipas at medyo malayo na s'ya sa akin kaya nakahinga naman ako nang maluwag at nagpasyahang tumingin sa kan'yang mga mata nang diretso. 

"Bakit ang hirap makuha nang 'yong atensyon Kris? bakit hindi ka man lang naakit sa aking kamandag na taglay? BAKIT?" sabi nito sa akin na may himig hinanakit sa kan'yang boses. Ramdam ko 'yong diin at sigaw n'ya sa bawat salitang kan'yang binibitawan. 

"Dati iniisip kong seryoso ka lang sa pag-aaral kaya wala kang time na tumingin sa paligid mo pero ngayon ako na ang gumagawa nang moves para lang mapansin mo, tinatapon ko na 'tong sarili ko sa'yo tapos ayaw mo sa akin, sino ba ang gusto mo?" pagpapatuloy n'yang sabi sa akin ng kan'yang mga hinanakit, ramdam ko 'yong sakit n'ya sa bawat katagang tinatapon n'ya sa akin habang nakikita ko ang unti-unting pagtulo nang mga butil ng luha sa kan'yang mga mata. 

Ayaw ko sa lahat ang makakita ng taong umiiyak pero ang pinaka-ayaw ko sa lahat ang taong nagpapaiyak lalo na kung babae. Kaya hindi ko mapigilang lumihis ng tingin sa kan'ya. I don't know why but I feel guilty even though I didn't do anything wrong.

"Hindi tao ang gusto ko," sabi ko sa kan'ya habang hindi ako nakatingin ng diretso sa kan'yang mga mata kung hindi nakatitig lang ako sa kawalan.

"WHAT!!!!" Makasigaw naman s'ya parang nakatanggap ng masamang balita o kaya biglang namatayan.

"Oh please! Don't tell me ang gusto mo multo?" Nakangangang pagpapatuloy n'yang sabi sa akin. Ang kan'yang mga luha ay biglang natigil siguro dahil sa mga narinig n'yang sinabi ko.

"Hindi sino ang gusto ko sa buhay kung hindi ano, dahil busy ako sa pagtatrabaho kung paano mabuhay sa mundong Ito kaya wala akong pakialam sa paligid ko," pagpapaliwanag ko sa kan'ya. Napabuntong hininga naman s'ya sa sinabi ko at ngumiti ng malapad. 

"Problema mo?" tanong kong naguguluhan talagang kunot noo akong tumingin sa kan'ya. 

"Problema ka d'yan! masaya nga ako dahil alam ko na kung paano kunin ang loob mo. AWS! I'm so excited!" Parang batang sagot nito sa akin sabay talon-talon pa nang kaunti.

"Hay naku! tumigil ka na nga. Tsk! makaalis na nga dito." Mabilis kong hinawakan ang aking bag at walang pakundangan akong naglakad paalis.

"I'm telling you, Mr. Valdezh. You will be mine and I'm soon Mrs. Valdezh no matter what happens," sigaw nito na parang baliw. Hindi ko naman mapigilang mapangiwi.

"Suit yourself but don't be mad if you won't succeeded," simpleng sabi ko na lang sa kan'ya bago tuluyan na umalis sa loob ng canteen.

Naglalakad akong mag-isa habang nakakapit ang aking kaliwang kamay sa laylayan ng aking back pack at ang kanang kamay naman ay nakahawak sa aking cellphone. Nagulat na lang ako nang biglang may yumakap sa akin mula sa aking likuran para naman akong asong pumikit-pikit para amoyin ang kanyang amoy para malaman ko kung sino ba ang walang galang na taong 'to kung saan bigla-bigla na lang yumakap sa likod ko. 

"Hello! My twin brother!" Masayang pagbati n'ya sa akin. Who else would do this to me of course my one and only silly twin sister.