Chapter 3

Kris POV

"So bold, are we." Rinig na rinig ko at ng iba pang mga mag-aaral dito ang kanyang salitang binitawan gamit ang kanyang malamig na boses na talaga namang magpapatayo ng balahibo sa sino mang taong makakarinig nito.

"Shit! ang lamig no'n ah." Hindi ko maiwasang isipin, pero hindi ako 'yong taong basta-basta na lang matatakot dahil lang sa nakakatakot ang boses ng isang tao. Matapang kong inihayag ang aking sarili dala-dala ang seryoso kong mukha sa harapan nilang apat.

"What?" Seryoso kong tanong sa kanila habang nakapokus ang aking paningin sa lalaking nasa gitna na hula ko ay ang kanilang leader. "At paano mo naman nalaman ang pangalan ko huh at talagang buong pangalan ko pa ang tinawag mo kanina?" Pagpapatuloy ko pang usisa sa kanya. Walang emosyon naman itong nakatingin lang sa akin, hindi ko mahulaan kung ano ba ang iniisip nitong taong ito. 

"You really have the guts huh! Mr. Valdezh." He said coldly, this time mas malamig pa sa unang boses n'ya kanina na para bang nandoon sya ilalim ng lupa. Hindi naman ako 'yong tipong taong duwag pero sa klase ng boses n'ya ay hindi ko mapigilan makaramdam ng kunting kaba. Sa klase ng boses at pamatay n'yang mga tingin na ipinupukol sa akin ngayon ay hindi ko maiwasang lumunok ng bahagya habang nakatitig sa kanyang mga mata. Wala sa sarili akong nagpalinga-linga ng tingin at doon ko nakita kung gaano katahimik ng buong building. Talagang lahat ng mga mag-aaral ay tahimik na nakaluhod habang nakayuko ang kanilang mga ulo, ako lang talaga ang taong matapang na nakatayo habang nakataas pa ang aking ulo at talaga namang nakipagtitigan pa ako sa mga kings. 

"I don't know if you're acting like an ignorant man or you really an ignorant man who is not afraid to face us," sabi n'ya ulit sa akin habang titig na titig sa aking mga mata, ako lang talaga ang makakapansin kung paano ako nito titigan na parang sa klase lang ng mga titig n'ya ay unti-unti akong mawawalan ng hininga, paano na naman aura pa lang nilang apat matatakot ka na how much more pagnakipagtitigan ka pa 'yan talaga ang nasa isip ko habang seryoso din akong nakatingin sa kan'ya. 

"I'm not an ignorant man! I know who you are, but I don't care." Matapang na sagot ko sa kanya. Hindi ko maiwasang magtaas ng kilay ng mapansin ko ang unti-unting pagtaas ng itaas na labi n'ya sa aking sinabi. Hindi ko maiwasang hindi mainis sa klase ng kan'yang reaction. 

"Huh! this guy really know how to pissed me off. Now, he has this devil smirk planted on his face." Naiinis na bulong ko sa hangin habang hindi ko maitago ang aking inis na nakatingin lang sa kanya. Hindi ko maintindihan kung bakit ang aga naman yata nilang magpakita sa school ngayon, as I remember sa tuwing end of the month na sila nagpapakita kaya nakapagtataka ang aga naman nilang nagpakita ngayon.

"Well, because you are bold enough to face us. What do you think should I do to an ignorant man like you?" Pagtatanong nito sakin na may himig pang-iinsulto gamit pa rin ang napakalamig nitong boses, ang pagkakaiba lang ngayon ay naka-smirk itong nakatingin sa akin habang ako nag-iinit ulong nakatingin sa kanya.

"Ignorant man huh." Naiinis na pag-uulit ko sa aking isipan. Wala sa loob kong itinaas ang long sleeve kong suot habang nakapokus pa rin sa kanya ang aking paningin, hindi nakaligtas sa akin mga mata ang pagdaan ng kan'yang paningin sa aking ginawa. Umayos ako ng tayo kung kanina naiinis akong nakatingin sa kanya ngayon naman ay binigyan ko siya ng walang emosyong mukha.

"If I'm an ignorant man, what are you? an arrogant king? Will you punished an ignorant man just because he don't know what he's doing." Gamit ang malamig kong boses ay matapang ko s'yang sinagot. Lumihis ako ng tingin sa kan'ya at napunta sa kan'yang likuran kung saan nandoon ang tatlo n'ya pang kasama na tahimik lang na nakatayo ng matuwid pansin din ang kakisigan nilang tatlo at nakakatakot na aurang bumabalot sa kanila. Hindi maipagkakailang may mga itsura talaga ang apat na ito at hindi din naman maiitatago na talagang nakakatakot silang banggain lalo na at napakadominanti nilang tignan mula ulo hanggang paa ay makikita mong iba talaga sila sa kagaya kong ordinaryong mag-aaral.

"What do you think a role of a king is?" Pagtatanong nito sa akin habang hindi pa rin nawawala ang kanyang maliit na ngisi sa kanyang mga labi. Hindi ko ma-gets kung bakit n'ya pa ako kailangang tanungin sa mga bagay na yan. Hindi ko mapigilang kunutan s'ya ng noo.

"Ako ba ay ginagago mo?" Paimpit kong pagtatanong sa kan'ya. Sa aking sinabi ay biglang nagbago ang ihip ng hangin, matuwid naman s'yang tumatayo kaya nagtataka ako kung bakit parang inaayos n'ya pa ang kan'yang pagtayo na naging dahilan upang ako ay kabahan, mas nararamdaman ko na ngayon ang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa paghakbang nito ng kaunti sa aking kinaroroonan. Hindi naman ako duwag pero hindi ko maiwasang pagpawisan ng noo ng hindi ko na makita sa kan'yang mga labi ang mapaglarong ngisi kani-kanina lang. 

'TUGS TUGS TUGS TUGSSS' putrangka naman ang lakas ng tunog ng heart beat ko na para akong aatakihin ano mang oras, hindi pa nakakatulong ang pagdaloy ng aking pawis sa aking noo at mas lalong nakakakaba ang mukha ng taong kaharap ko.

"Putrangka nakakatakot!" Hindi ko maiwasang isigaw sa aking isipan. 

"Do you think I'm the guy who loves to fool around?" Using his deepest and coldest voice I was about to collapse on the ground but thanks God, I be able to remain my strength as I look at my fellow students who are still silently kneeling on the ground. Watching them become so lowly because of the kings presence makes my blood boil. I know most of my fellow students are not good but that doesn't mean I wanted to see them become so lowly and miserable. So I compose myself and I sent my burning gaze at him.

"Really huh! Then, tell me if your not fooling around why are you asking me, an ignorant man like me about what would be the role of a king is? Ok fine, I will tell you, what my ideas about how a good king should properly act especially if it is in front of his people." Hindi ko maitago ang aking inis sa tuwing binabanggit ko ang aking mga kataga. Alam ko sa sarili kong hindi ako duwag lalo na at sa mga taong mapagmataas ay hindi ko maiwasang hindi magtapon ng mga kataga.

"Go on, tell us how should we act properly?" Simpleng pahayag nito ngunit hindi ganon kasimple ang himig ng kan'yang boses, malalim Ito at malamig na s'ya namang kikilabutan ka talaga pag narinig mo Ito.

"King must protect his people. King must do good to the people. King must know what are the people's need. King must implement things that will benefit to the people. King must be a role model to the people. King must love his people to have a prosperous and a peaceful community." Walang pakundangan kong sabi gamit ang seryoso kong boses habang sinasabi ko ang mga katagang iyon na dapat taglayin ng isang hari at talagang hindi ko maiwasang bigyang diin ang bawat salitang sinasabi ko upang ipaalam sa kan'ya kung ano ba ang responsibilidad ng isang taong namamahala. 

"That's all," sabi naman nito, hindi ko mawari kung iniinsulto n'ya ba ako, o 'yong ideya ko kung anong ugali ba dapat taglayin ng isang hari. 

"Yeah! that's all." Paimpit kong pahayag. Nagtataka ako kung bakit nakikita ko s'yang humahakbang papalapit sa aking gawi kaya hindi ko maiwasang kumunot ang aking noo habang nagtatakang nakasunod sa kan'ya ang aking mga mata. Akala ko hahakbang lang s'ya ng kaunti ngunit hindi pala dahil natatanaw kong masyado na s'yang malapit sa aking kinatatayuan hindi man ako pangsukat pero alam kong isang hakbang na lang ang pagitan n'ya sa aking katawan. Hindi ko tuloy maiwasang lumuhis ng tingin sa kan'ya at bahagyang napalunok ng laway kahit wala namang laway sa aking lalamunan natuyo ata bigla dahil sa kan'yang paglapit na walang pasabi. Guni-guni ko lang ba na nakita kong napadaplis ang kan'yang mga tingin sa aking leeg o talagang dumaloy ang kan'yang paningin doon. Halos atakihin naman ako sa puso ng bigla-bigla n'yang hulihin ang aking mga tingin. Matangkad ako sa edad na 19 ay nasa 6'1 tall ako habang ang taong nasa harapan ko ngayon ay mas matangkad pa sa akin hula ko ay nasa 6'2 tall ito.

"What you have said is all true, but that's the role of a king who lead the nation, while me only leading this school which you should know that I have the rights to implement things that makes myself satisfied and one of that is for all of the students to show their respect towards me and YOU ARE NOT EXEMPTION" Makahulugan na linyahan nito. Sa bawat salitang binibigkas n'ya at talagang nilalagyan n'ya ng diin upang diinan talaga ang gusto n'yang ipahiwatig sa akin na s'ya namang kinainit ng ulo ko. 

Masamang tingin ang ibinigay ko sa kan'ya sabay sabing, "At 'yon ang luluhod-luhod kaming lahat sayo, sa inyo. Sabihin mo nang nababaliw ako pero hinding-hindi ako luluhod sayo! Na gets mo!" Hindi maitago sa aking boses ang galit ko sa kan'ya habang sinasaad ang mga katagang 'yon. Bigla ko namang itinaas ang aking mga braso dahil akala ko ay susuntukin n'ya ako, paano ba naman ay bigla n'yang itinaas ang kan'yang kamao kaya sinong tao ba ang hindi mag-aakala na hindi ako nito susuntukin lalo na at walang emosyon itong nakatingin lang sa akin, feeling ko lang pala yong susuntukin ako dahil ang ginawa n'ya ay inayos lang pala ang kan'yang kwelyo.

"Ang sarap bigwasan ng lalaking ito, ang maayos na damit may gana pang-ayusin ulit tsk." Wala sa loob kong bulong. Hindi ko alam kung narinig n'ya ba ang aking sinabi dahil pagkatingin ko ulit sa kan'ya ay bigla naman ako nitong binibigyan ng nakakamatay na tingin na s'ya namang nagpakaba ulit sa akin ng husto. Halos hindi ko magawang huminga nang maayos ng makitang titig na titig sa akin ang nakakatakot n'yang mga mata. 

"Oh! Bakit parang papatayin mo ako sa klase ng tingin mo. Huh! Kahit bugbugin mo ako hindi pa rin ako luluhod sa iyo KUHA MO. Tsaka akala mo siguro takot ako sayo noh sa mga titig mong gan'yan tsk manigas ka pare pero hindi ako 'yong taong duwag na basta-basta na lang matatakot, hari ka lang ng school na ito hindi ka ang Mahal na Ama na s'yang nagbigay buhay sa akin." Matapang kong pahayag with matching tango-tango pa ng aking ulo. Medyo Mahaba yata ang wika ko sa kan'ya na naging dahilan upang ako ay hingalin dahil sa walang preno ng aking bibig. 

"You talk so much, maybe it's time for me to seal your mouth to shut it up." Hindi ko maintindihan kung bakit nakakaramdam ako ng lamig sa aking katawan, hindi ko alam kung saan ba ako kinalabutan para maramdaman kong unti-unting nagsitayuan ang aking balahibo sa aking katawan; sa sinabi n'ya bang patatahimikin ako o dahil sa kan'yang boses na may himig nakakakilabot ngunit hindi ko na 'yon binigyan pansin pa at patuloy pa ring sinusuot ang seryoso kong mukha, hindi ko na din alam kung saan ko pa hinuhugot ang aking lakas ng loob basta ang nasa isip ko ngayon ay hindi ako magpapadaig sa kan'yang nakakatakot na presensya. 

"Try it then. Come on! Try to do something about my mouth, if you have the guts huh!" Paghahamon ko dito habang ginagalaw-galaw ko pa ang aking ulo. Namilog naman ang aking mga mata ng bigla kong maramdaman ang kan'yang mga palad na nahawak sa aking balikat, nagmumukha na akong kuwago sa kan'yang harapan. Hindi ko na alam pa kung ano ang nangyari, parang bahagya yata akong nawala sa ulirat at naramdaman ko na lang ay nakalapat na ang aking likuran sa pader ng aming silid-aralin. Gulat na may pagtataka akong nakatingin sa kan'ya habang s'ya naman ay nakakamatay na titig ang sinasalubong sa akin.

"You are really an ignorant man, aren't you. You are not only ignorant but also stupid. So stupid to raise your bravery on me huh. Wise men always know when to stop their mouth while some are so stupid enough to just throw nonsense words without thinking twice about it." Sunod-sunod nitong saad habang sinasabi n'ya ang mga katagang 'yon ay nararamdaman ko ang kapit ng kan'yang mga kamay sa aking balikat na unti-unting humihigpit na halos madama ko na 'yong sakit sa kan'yang ginawa. Wala sa loob ko namang hinawakan ang kan'yang mga kamay na nakakapit sa aking balikat, masakit na kasi talaga. Hindi ko tuloy mapigilan na hindi magmura sa aking isip habang hindi na maipinta pa ang aking mukha na nakatutok sa kan'ya.

"Putrangka! MASAKIT!" Nasasaktang ani ko sabay pilit inaalis ang kan'yang mga kamay sa aking katawan pero putrangka naman masyadong mahigpit ang kapit n'ya dito at kahit anong pilit kong inaalis ay hindi ko maalis ito. 

"MA.SA.KIT." Paghahati nito ng aking sinabi, talagang malinaw na malinaw sa aking pandinig ang pang-iinsulto nito sa akin na talaga namang binibigyan n'ya pa ng diin ang kan'yang mga sinasabi. Halos lumubo na ang aking pisngi sa galit at alam na alam ko ding namumula na ang aking balat dahil sa galit. 

"PWEDI BA, ALISIN MO 'YANG MAKALYO MONG MGA KAMAY SA AKING BALIKAT AT MASYADO KANG MALAPIT LUMAYO LAYO KA NAMAN, ILAYO MO 'YANG PUTRANGKA MONG MUKHA BAGO KO PA ISIPING BAKLA KA, TANGINA!" Sigaw ko sa kan'ya at mahahalata talaga ang aking galit mula sa aking salitang binabanggit at sa expression ng aking mukha. Hindi naman ako nito pinakinggan at mas lalo pang diniin ang kan'yang mga kamay sa aking balikat kaya naman Hindi ko maiwasang mapa-aray sa kan'yang ginawa.

"I'm just pressing your shoulder like a kid and now here you are, shouting at me how painful it is. Tsk tsk a brave man must know how to endure pain not like you who loves to scream like a girl." Mayabang na pahayag nito sakin kaya hindi ko maiwasang lukutin ang mukha ko habang nakaharap sa kan'ya sabay sabing, "AT SINONG SINASABI MONG MUKHANG BABAE HUH. IF YOU WANT A FIGHT, JUST TELL ME. I WILL FIGHT YOU. ONE ON ONE. YOU HEARD ME. I WILL FIGHT YOU!"

"Ok. Let's fight." He simply said bago ako binigyan laya mula sa kan'yang mga malalaking kamay at umatras ng kaunti, ngayon mga isang metro na ang aming pagitan at sa isa pang pagkakataon ay mayabang nitong inayos ang kan'yang kwelyo sabay bigay sa akin ng nakakamatay n'yang mga tingin. 

"Ok. Tell me when and where at hindi kita uurungan." Seryoso kong sabi sabi habang seryoso ko s'yang sinasalubong ng tingin. 

"We're going to have a fight now inside the gymnasium," sabi nito sa akin. Hindi makapaniwalang napatingin ako sa kan'ya, putrangka ang bilis naman ng lalaking to. 

"Ngayon? As in ngayon na?" Parang tangang tanong ko. 

"Why? Scared?" Pang-iinsulto naman nito sa akin kaya hindi ko maiwasang ayusin ang aking mukha at matapang na sinabing, "Fine. Lead the way."

Nag-umpisa na s'yang maglakad at sumunod naman ang tatlo n'ya pang kasama kaya sumunod na rin ako. Bago pa man ako makalayo ay narinig kong nagsalita pa ang leader na lalabanan ko maya-maya lang.

"All rise. Now go back to your classes." Dumadagongdong na utos nito na s'ya namang naging dahilan para mapa-atras ako ng bahagya. Tangina nakakatakot 'yon ah. Bago pa man kami mawala ng tuluyan sa loob ng building ay narinig ko pa kung paano magpasalamat ang mga kapwa ko kamag-aral at ligtas sila sa mga kings daw. 

"Shit! Guys help me, I can't stand anymore!"

"Oh thank you Lord! I'm safe for the wrath of kings,"

"Huhuhu! I can't feel my legs now!"

"Dammit! Malapit na talaga akong mapahandusay sa sahig, mabuti na lang umalis na sila,"

"Hayst! Why my Kingzlie did not bother to glance at me. I'm so pretty pa naman ngayon."

"Oh my Gosh!, i-i I pissed on my pants,"

Ilan lang 'yan sa mga naririnig kong saad ng aking mga kapwa studyante bago ako tuluyang nawala sa loob ng building.

Mga ilang minuto lang ang itinagal at narating na namin ang building ng gymnasium at walang pag-aatras naman akong pumasok sa loob. Malaki ang building ng gymnasium namin, halos lahat kasi ng mga activities ay dito ginaganap. Hindi lang ito malaki kung hindi ay malawak, maganda, malinis, at nakaka-good vibes talaga ang loob nito lalo na ang magandang kulay sa loob nito. Kaming lima lang ang nasa loob nito ngayon, ako at ang kaharap kong apat na mga malalaking tao. Nasa gitna kaming lahat at nagsusukatan ng mga tingin, hindi naman ako kumibo at masugid lang na ino-obserbahan silang apat mula sa aking kinatatayuan mga tatlong metro ang layo mula sa kanila. 

"Before we start, I want you to know that in every battle there's always a consequence to the loser," sabi nito sa akin. 

"I know it. I'm not an idiot." Diretsahang balik ko sa kan'ya.

"Tsk. Spill your consequence." Walang pakundangan sabi nito at lumihis sa akin ng tingin at napunta 'yon sa mga kasamahan n'ya. Hindi ko makuha kung anong nangyari, hindi ko naman sila narinig mag-usap pero ilang segundo lang ay nakikita ko ng humahakbang palayo ang tatlo n'yang kasamahan kaya napasunod naman ang aking paningin sa kanila habang hindi tinatago ang pagtataka sa aking mukha. Nakita kong tahimik na umupo ang tatlo sa mga upuan kung susukatin mga sampung metro na yata ang layo nila sa aming dalawa. Naguguluhan man ay hindi ko na lang binigyan pansin pa sila at nagpasyang tumingin na lang sa taong aking haharapin ngayon. Halos atakihin naman ako sa puso ng mahagip ng mata kong malapit na s'ya sa aking kinatatayuan, nakapagtataka naman kasi kanina tatlong metro ang pagitan naming dalawa ngayon isang metro na lang. 

"Mala ninja yata ang taong 'to ah, hindi ko man lang napansing nakalapit na pala s'ya." Naguguluhang pag-iisip ko ng matigil ito dahil bigla naman s'yang nagsalita.

"Stop staring and tell me your condition." Malamig na sabi nito habang poker face na nakatingin sa akin. 

"If you lose. You will stop commanding my fellow students to kneel down before you." Simpleng pahayag ko ngunit nasa himig ang pagiging dedikado.

"And what if you lose?" He ask me without recognizing my condition if he lose.

"You tell me the consequence if ever I will lose," sabi ko gamit ang matatag kong tuno.

"Ok. Let's start." He declare without second thoughts. Aangal pa sana ako kasi hindi n'ya pa sinasabi ang kan'yang kondisyon pagnanalo s'ya nang bigla naman itong mabilisan na sumipa papunta sa akin. 

"Wait. You dumbass, hindi---" Hindi ko na maituloy pa ang aking sasabihin ng bigla naman itong lumapit. 

"Putrangka! Kabayo ba ang taong 'to hindi lang mabilis sumipa, mabilis pang sumugod." Hindi ko mapigilan magreklamo sa aking isipan. Wala na akong nagawa pa at nag-umpisa na ding lumaban. Dahil matangkad s'ya sa akin at matangkad din ang kan'yang mga binti ay madali akong nadadali ng kan'yang mga paa. Sa tuwing susuntok ako ay s'ya ding pag-iwas nito. Mabilis ang kan'yang mga reflexes hanggang sa pagsuntok ko sa kan'ya ay bigla n'ya namang hinuli ang aking kamao at walang pakundangan itong pumunta agad sa aking likod to press my arm there. Sa ayos ko ngayon ay para akong criminal na hinuhuli ng mga pulis, hindi pa nakakatulong ang pagbibigay nito ng bigat sa aking likuran na naging dahilan upang mapapa-bend ako hanggang sa mapaluhod ako sa pagbibigay n'ya ng pwersa sa pagpulupot ng aking braso sa aking likuran. Hindi ko maiwasang masaktang sa kan'yang ginagawa kaya sa abot ng aking lakas ay sinusubukan kong magpumiglas hanggang sa nauwi ako sa pagkahandusay sa sahig kung saan nakaupo na s'ya ngayon sa aking likuran habang binibigyan diin ang pagkapulupot sa aking braso. Hindi ko naman mapigilang sumigaw sa sakit. Tangina lang kasi masakit na talaga.

"Say it." Nasasaktan man ako ngunit hindi 'yon hadlang para hindi kumunot ang noo ko sa pinagsasabi nito.

"THE HELL! ANONG SAY IT?" Siguro dahil sa impact ng sakit ay napapasigaw ako ng bahagya.

"Admit that you lose, I will let you off," sabi n'ya. Hindi ko tuloy maiwasang lumunok ng bahagya dahil hindi ko man gustong aminin na natalo ako ay wala naman akong pagpipilian lalo na at nacorner ako ngayon. 

"Fine. I lose!" Pikit mata kong pahayag. Pagkasabi ko ng mga katagang 'yon ay mabilis naman itong umalis sa aking likuran kaya nakahinga naman ako ng mabuti habang hindi ko pa rin binubuksan ang aking mga mata.

"Say it." Walang kabuhay-buhay kong ani sa kan'ya habang dahan-dahan akong bumabangon. Mula sa pagkahandusay ay nakaupo na ako ngayon habang minamasahe ang aking mga braso. 

"Say what?" Sagot naman nito sa akin. Naiinis kong binuksan ang aking paningin at naiinis na sinalubong ang kan'yang mga mata.

"Tell me what do you want?" Paimpit kong sabi ng talikuran lang ako nito. Akala ko aalis na talaga s'ya ng hindi pa man s'ya nakalayo ng tuluyan ay nagsalita ito.

"Congratulations! You will be our new lackey." Halos umusok ang aking ilong sa sinabi n'ya.

"HUH MANIGAS KA! I WON'T BE YOUR NEW LACKEY!" Sigaw ko sa kan'ya ng bigla naman itong tumigil mula sa pagkakahakbang palayo sa aking gawi at mabilis na lumingon sa aking gawi suot-suot ang walang emosyong mukha nito.

"What did you say?" Matigas na pagtatanong nito.

"I said. I won't accept to be your new lackey." Pagdidiin ko sa aking sinasabi ng bigla naman itong ngumisi, sa ikalawang pagkakataon nakita ko na naman ang mapaglarong ngisi nito na nakapinta sa kan'yang mga labi. 

"Try to remember what we agreed before doing the fight."