1. THE BEGINNING

"What do you mean she's getting married?"

Napatayo si Kiego mula sa kinauupuan, hindi makapaniwala sa ibinalita sa kanya ni Kael, his younger brother, who he was talking to on the other end of the line.

"It's confirmed, bro, her engagement party was held last night."

"How the hell did it happen when you told me she didn't have a boyfriend?"

"I was so sure about that. Maybe it's an arranged marriage. Believe me, nagulat kaming lahat sa balita."

Dumiin ang hawak ni Kiego sa kanyang cellphone. How can he possibly accept that? Maisip pa lang niya na may ibang lalaki na makakasama ang babaeng pinakamamahal ay mababaliw na s'ya. Nanggigigil sa galit na binabaan niya ang kapatid nang walang paalam, para matawagan si Cruger, his best friend.

"How thoughtful of you, man, to drop me a call! Did you miss me?" 

"Book me a flight back in the Philippines right now."

Sumeryoso sa kabilang linya si Cruger. Agad niyang naisip na siguradong alam na ng kausap ang nangyari.

"Alright, ako na ang bahala."

"I'll expect to see you in seventeen hours at my place, we have something to discuss."

Buo ang kumpiyansa ni Kiego matapos makausap si Cruger. He didn't waste a second, mabilisan niyang niligpit ang kanyang mga gamit sa coffee table. Natigil lang siya nang makarinig ng pagtikhim. Doon niya naalaala na hindi siya nag-iisa sa private café na kinaroroonan. He's with Mr. Reynoso, a businessman, with whom he is supposed to have a meeting.

"My apologies, something came up. My secretary will reschedule our meeting and notify you as soon as possible," he formally speak up.  

Hindi na niya hinintay na makasagot ito, nagmamadali niyang tinungo ang direksyon ng pintuan. Kung pwede nga lang niyang literal na liparin ang pauwi ng Pilipinas ay ginawa na niya. 

"Leave and this negotiation will be over," may diing babala naman ni Mr. Reynoso. 

Saglit siyang natigil sa akmang pagpihit sana sa doorknob pero nanatili ang hawak niya dito. Totoong mahalaga sa kanya ang lupang pagmamay-ari ni Mr. Reynoso, na plano sana niyang bilhin, pero mas importanteng makauwi siya. 

Kailangan niyang makagawa ng paraan para hindi matuloy ang kasal. Hindi niya hahayaan na makasal sa ibang lalaki ang tanging babaeng nagpabago at nagturo sa kanya kung paano magmahal.

He's desperate, determined to do anything. Even if it means kidnapping the woman he once chose to let go, on the very day of her wedding.

****

BREVORAH

"And how's my sweetie?"

Napabaling ako ng tingin sa direksyon ni Lami, my grandmother. Hindi ko man lang namalayan ang pagbukas niya ng pinto dahil sa lalim ng iniisip. Gumaan ang pakiramdam ko at nangiti pagkakita na halos takbuhin nito ang paglapit sa akin.  

"Here is my gift for you." Masayang lahad niya sa dala nitong isang tinted glass box.

Ano na naman kaya ang laman nito?

Maingat ko itong inilapag sa kama. I was about to untie the ribbon when she tapped my hand to stop me. 

Pinangunutan ko siya ng noo. "Why Lami?"

"You can only open this box with him," sagot niya. 

Mas lalo akong naguluhan. What does she mean? At bakit kailangan kasama ko pa ang lalaking iyon sa pagbukas nito? 

Dati naman kapag may ibinibigay ito na kahit ano ay kaagad niyang pinapabuksan. Ano'ng kinaibahan ng kahon na ito this time?

"It's a cupid box. Sabi nila, hindi ka na raw mahihirapan makisama sa kanya kapag mayroon ka nito, kaya hindi ko na pinalampas na bilhin para sa'yo," paliwanag niya.

Saglit akong hindi nakakibo. Tila ba may dumagan na mabigat na bagay sa d*bdib ko, dahil hanggang ngayon, kapakanan ko pa rin talaga ang iniisip n'ya, kahit hindi naman ako karapat-dapat para doon.

"Lami hindi ba nag-usap na tayo about this? Nag-promise ka sa akin na hindi ka na maniniwala sa kahit sinong fortune teller?" 

Kunwaring pinagalitan ko s'ya para mapunta sa ibang bagay ang topic, and to be able to set aside the pain. 

Mahina siyang natawa. "Wala naman mawawala kung maniwala tayo hindi ba?" 

Hayan na naman siya sa linyahan niya. Inikutan ko tuloy ng mata na ikinalakas ng kanyang tawa. Ano ba'ng mapapala niya sa manghuhula? 

Pagkaraa'y umusog siya at umakbay sa balikat ko. "Hayaan mo na ako sweetie, gusto ko lang naman siguraduhin na magiging maayos ang kalagayan mo pagkatapos ng araw na ito," seryoso niyang saad.

Kahit ano'ng pilit kong iligaw ang usapan ay sadyang doon pa rin ang takbo nito. Ikakasal ako ngayong araw sa lalaking dalawang beses ko pa lang nakita. It was an arranged marriage. 

Alam ko na ito dati pa, dahil lihim kong narinig na pinag-uusapan nina Dad. I assumed, hindi na matutuloy dahil wala naman silang binabanggit sa akin. Until Dad declared about it three months ago. Ikinagulat ko nang subukan kumbinsihin ni Lami si Dad na huwag na iyon ituloy, ang alam ko kasi ay hindi naman siya tutol noon. 

Pero sa huli, wala rin siyang nagawa. Kaya  ganoon na lang ang pag-aalala niya para sa akin.

"Alam kong mahirap mag-adjust, but I'm hoping na mahanap ng puso ninyo ang isa't isa. And when that time comes, open this box together," dagdag pa niya.

Nanatili na lang akong tahimik. Hindi ko na nanaisin buksan ang kahon. Paano ko naman magugustuhan ang isang mayabang at aroganteng lalaki? 

"Let's make a deal?" bigla niyang sabi. 

"What about?" 

"Let me keep this for now, kunin mo sa akin kapag handa na kayong buksan ito."

Hindi na ako nakasagot dahil natuon ang aming atensyon sa pagbukas ng pinto. Iniluwa niyon si Mom na may bitbit na white paper bag. 

"Hindi ba ako kasali sa last minute bonding before the wedding?"

"Ang tagal mo naman kasi, alam mo naman na maya-maya lang ay aayusan na s'ya," sagot ni Lami.

"Hinintay ko pa kasi itong i-deliver." Angat niya sa dala saka ipinasa sa akin. "Check it Brev!"

Tumambad ang isang couple silver necklace pagbukas ko sa parihabang kahon. Infinity ang design ng chain ng mga ito. Pero ang ipinagtataka ko ay kung bakit magkaiba ang kanilang pendant?

"Did you like it?" 

"Mom mali ang idineliver nila sa'yo."

Inagaw niya iyon mula sa kamay ko at sinuri. "Ano ka ba? They were designed that way. Lucky charm ang mga iyan para sa ikakasal, kaya binili ko." Sabay balik nito sa akin.

"Maganda nga naman sweetie," gatong pa ni Lami na nakatuon doon ang tingin. 

Seriously? Ano ba'ng nangyayari sa kanilang dalawa?

"Sa iyo ang sun pendat, ibigay mo sa kanya ang isa," bilin pa nito na muling sinang-ayunan ni Lami.

At bakit ko ito ibibigay sa kanya? Sigurado naman hindi niya magugustuhan dahil sa pendant. Mas mabuti pa na huwag itong ibigay at itago na lang, kaysa diretso ito sa basurahan kapag nakita n'ya.

Hindi matapus-tapos ang mga paalaala nila sa akin tungkol sa buhay may asawa. Hanggang nakarinig na ako ng pagsinghot. Tumayo si Mom at niyakap ako.

"Dalawin mo pa rin kami dito ha?" garalgal na sabi niya.

"Ano'ng dalawin? Hindi ako maghihintay sa dalaw n'ya! Dahil ako mismo ang dadalaw sa bahay nila araw-araw!" bulalas naman ni Lami.

Naunang natawa si Mom hanggang napuno ang buong silid ng tawanan. Mabuti na lang at may side na k'wela si Lami. Nahihirapan kasi ako kapag nagiging emosyonal sila.

****

Tapos na akong ayusan pero hindi ako natinag sa pagkakatitig sa sarili kong repleksyon sa salamin. Mag-isa na ako sa kwarto. Napakaganda ko sa suot na white strapless wedding gown. Sabi nila, isa sa pinaka-espesyal na araw para sa bawat babae ang ikasal. Mapait ko na lang nginitian ang sarili, dahil kabaligtaran ang nararamdaman ko ngayon. 

Umangat ang tingin ko sa wall clock, bago binantayan ng mata ko ang gawi ng pintuan. Dalawang oras na lang ay tutulak na kami pa-simbahan. Hindi man lang ba ako pupuntahan ni Dad?

Bigo akong yumuko. Natiis talaga niya ako. Ngunit bigla kong narinig ang pagbukas ng pinto kaya't agaran ang pagbaling ko doon. Nangiti ako at naghintay sa pagpasok niya.

"Handa ka na ba hija?"

"Opo, nanay Melva," tugon ko at pinanatili ang ngiti kahit pa hindi siya ang inaasahan ko na makita.

Siya ang mayordoma sa mansyon at nag-alaga sa akin noong bata pa ako. Isa rin siya sa tutol sa kasal ko, na nagawa na lang din tanggapin sa katagalan. 

"Sobrang ganda mo," puri niya habang marahan hinagod ang buhok ko. "Sana maging masaya ka," nakangiting ani pa niya.

Yumakap pa siya sa akin bago kami bumaba. Sinabi niya na kanina pa daw umalis sina Dad. Kahit pala mangalay ang leeg ko sa kababantay ng pinto ay walang pag-asa itong dadating. 

"Tayo na hija," aya sa akin ni tatay Ruben, bago ini-start ang kotse. 

Asawa siya ni nanay Melva na isa sa mga driver ng pamilya. Maingat itong magmaneho kaya siya ang napili ni Dad na maghatid sa akin sa simbahan. Ngumiti ako bilang tugon. 

Ilang sandali lang ay biglang gumuhit ang kaba sa d*bdib ko. Ano itong nararamdaman ko?  

Isinantabi ko iyon at itinuon ang atensyon sa dinadaanan. Nagpalinga-linga pa ako. Maluwag ang kalsada dahil kaunti lang ang mga sasakyan. Wala naman siguro akong dapat ipag-alala. 

Hanggang lumiko si tatay Ruben pakaliwa, malapit na kami sa simbahan. Sumunod ang isang itim na van na kanina ko pa napapansin na nakabuntot sa amin. Baka naman sa parteng ito din ang tungo niya, o 'di kaya ay inimbita s'ya ni Dad na um-attend sa kasal ko. 

Subalit kumurap lang ako ay biglang bumilis ang takbo nito. In a second ay nilagpasan niya kami at humarang sa aming dadaanan.

Napapikit ako at napasigaw sa pag-iisip na sasalpok kami sa van na iyon. Nakabibinging ingay ang sunod kong narinig dahil sa biglaang pagpreno ni tatay Ruben sa kotse. I bounce from my seat sa lakas ng impact kahit na naka-seatbelt pa ako.

Nagmulat ako ng mata at nakita ko pa ang pagbaba ng tatlong lalaking puro nakaitim ang suot. May tumatakip din na itim na bonet sa kabuuan ng kanilang mukha. Mabilis ang kilos nila papunta sa amin. Sapilitan nilang binubuksan ang kotse. 

"Sino kayo? Parang awa n'yo na, itigil n'yo na ang ginagawa ninyo. Kailangan kong maihatid sa simbahan si Ma'am Brevorah," pakiusap ni tatay Ruben habang ako ay halos mamaos na sa walang tigil na kasisigaw, sa paghingi ng tulong. 

But no one is passing by, halos kaunti lang kasi ang dumadaan sa gawing ito.

Dumukot ng baril ang isa sa kanila, nangatal ako sa takot pagkakita doon. Hinampas niya ito sa salamin ng kotse. Unti-unting nakaramdam ako ng paninikip ng d*bdib, kasabay ng paghihirap ko na makahinga. Until everything collapsed.

Nagkamalay ako dahil sa mararahang haplos ng kung sino sa may ulo ko pero nanatili akong nakapikit. Kumabog ang dibdib ko nang maramdaman ko ang init ng hininga niya sa may pisngi ko.

"Baby wake up…" malambing na anas nito habang maingat na hinahawi ang belo na tumatakip sa mukha ko. 

At sino naman ang estranghero na ito? 

Napabalikwas ako ng bangon at hindi ko alam kung paano ko s'ya naitulak ng ubod lakas nang maalaala ang nangyari kanina. He's a kidnapper.

Bumagsak siya sa sahig, narinig ko pa ang mahinang pagdaing niya. Sinamantala ko iyon habang kaya ko pang kumilos. Bumaba ako sa kama at nagmamadaling tinungo ang pintuan pero nakakandado iyon.

"Baby what's wrong?" tanong niya habang palapit sa akin.

Mabilisan akong sumiksik sa may sulok ng pader. Nanginginig ako sa takot na napaupo sa sahig at yumakap sa tuhod ko. Sumubsob ako doon. It's happening again, ang bangungot na bumago sa takbo ng buhay ko na ayaw ko ng balikan.

Naramdaman ko ang paglapit niya, pati ang marahang pag-upo niya sa tabi ko. He feels different, is he really a kidnapper?

"Baby…" 

"Please… stop…"

Sandaling katahimikan ang namayani sa aming pagitan dahil wala na akong narinig na tugon mula sa kanya. Naramdaman ko na lang ang biglaang pagtayo niya.

"You're not my bride… "

***