6. HER BUSINESS PARTNER

BREVORAH

Dinaig ko pa ang isang private assassin na tutok sa kanyang target. Halos mangalay na nga ang batok at pang-upo ko dahil kaninang umaga pa ganito ang ayos ko. Tutupad pa kaya ang taong iyon sa napag-usapan namin kahapon? 

May pag-aalinlangan man ay nagpasya pa rin ako na maghintay. His offer is the last card I could have had. 

Pero lumipas ang ilang oras, na nauwi sa buong maghapon ay nanatiling tahimik ang cellphone ko. Kainis! Padabog akong umalsa mula sa kama.

Pinagtitripan ba ako ng lalaking iyon?

Ang sabi niya ay maaga s'yang tatawag. He told me his client is looking for a business partner. Kaya naman dagling naglaho ang inis ko dito and told him that I am interested. 

Pero pagabi na at lahat ay wala man lang naligaw ni isang tawag mula sa kanya! 

Inis kong tinungo ang kalapit na refrigerator. I need some fresh milk bago pa ako tuluyang ma-stress. Nakailan lagok ako bago gumaan ang pakiramdam, pagkatapos ay dumukot ng isang dark chocolate mula sa isang glass container. These are my stress relievers, mawala na ang lahat ng stock sa ref 'wag lang ang dalawang ito. 

Nasa kalagitnaan ako ng pag-inom nang biglang umalingawngaw ang ingay sa kabuuan ng kwarto. Nasamid ako at awtomatikong nabitawan ang nasa kamay saka nanakbo upang sagutin ang tawag.

"Hello?" agad ko itong sinagot dahil sa excitement.

"Ano naman ang dahilan at masaya tayo ngayon?" nang-iintriga na tanong ang nakuha ko.

Dismayado akong sumalampak sa kama. Akala ko pa naman ito na ang hinihintay kong tawag, si Gella lang pala. Inilapag ko ang cellphone saka ito ini-loud speaker. 

"Bakit ka tumawag?"

"Ang bilis naman yata mag-iba ng ihip ng hangin."

Wala na naman siguro magawa ang isang 'to kaya nanggugulo. Ngayon pa talaga n'ya naisipan mangulit kung kailan namumublema ako? 

Kanina pa nga ako nanggigigil sa inis, iyon na lang talaga kasi ang inaasahan ko. Kung alam ko sana kahit pangalan ng bagong may-ari ay siguradong makagagawa ako ng ibang paraan.

"Wala akong panahon ngayon," diretsa ko na sa kanya, natutunugan ko na kasi ang dahilan ng pagtawag nito.

"Beshie naman! Sandali lang tayo."

"I have an important thing to settle."

"Baka nakakalimutan mo may atraso ka pa sa akin? You have promised to treat me, at nasaan na iyon? Gosh! Ilang months na mula no'ng umuwi ka!" she ranted.

Iba rin? Hindi niya ako makuha sa pakiusapan kaya heto't sinusubukan naman akong konsensyahin. Pero kahit gusto ko pa s'yang pagbigyan ay hindi pwede. Umaasa pa rin kasi ako na baka tatawag si Mr. Lastino, iyong lalaki kahapon na nagpakilalang personal attorney daw ng bagong may-ari. 

"Fix yourself at magkita tayo sa the regal pub in an hour. Tonight is their opening. Yiieee! For sure maraming fafa boys do'n," kinikilig na sambit n'ya, saka kaagad na pinutol ang tawag bago pa man ako makapagkomento. 

Sabi ko na nga ba at may naispatan na naman itong bagong bukas na pub. Umiral na naman ang pagka-lakwatsera.

Pabagsak kong isinandal ang likod sa headboard ng kama. What should I do now? Maghihintay pa rin ba ako? It's already seven o'clock in the evening nang mapatingala ako sa may wall clock.

I let out a sigh, alright, I'll drop what we had talked about yesterday. Mag-iisip na lang ako ng ibang paraan. Tumayo na ako at naligo. Mabilis ko inayos ang sarili, nag-blow-dry ako ng buhok at hinayaan itong nakalugay. Wala ako sa mood mag-makeup. Nag-apply lang ako ng facial cream at konting pahid ng nude matte lipstick. Basta ko lang din hinablot sa walk in closet ang kulay pula na backless halter dress na suot ko. Tinernuhan ko ito ng red stiletto saka na kinuha ang purse ko.

Pababa na ako ng hagdan nang maalaala ko si Lami, kailangan ko muna nga pala magpaalam sa kanya. Dumiretso ako sa kusina, for sure kasama niya sina nanay Melva sa paghahanda ng dinner. Pero hindi ko s'ya nadatnan doon.

"Nanay, where's Lolami?" tanong ko kay nanay Melva. 

"Naku hija, kaaalis lang niya halos. Pinatawag siya sa foundation, urgent meeting daw kaya hindi na siya nakapagpaalam sa'yo."

"Ano ho? Bakit naman hindi na nila ipinagpabukas? Saan po ba ang meeting place?" nag-aalala kong tanong, pupuntahan ko na lang muna ito bago si Gella.

Kung hindi ako naghintay sa walang kasiguruhan tawag, nakausap ko sana si Lami at ako na dapat ang um-attend sa meeting. Gabi na. Hindi ko maiwasan na mag-alala kapag ganitong mag-isa s'ya umaalis. 

"Hindi n'ya nabanggit kung saan, pero huwag ka ng mag-alala, kasama naman niya si tatay Ruben mo pati si Varro. Hindi ko naman din s'ya hahayaan na umalis mag-isa."

Nangunot ang noo ko dahil bago sa pandinig ang binanggit niyang pangalan. "Who's Varro?"

"Apo namin s'ya. Nagsara daw ang factory na pinapasukan niya matapos malugi. Wala s'yang trabaho kaya pinapunta ko na lang s'ya dito para makatuwang ni tatay Ruben mo at makasama na rin ni Senyora kapag ganitong may pupuntahan siya."

Okay. Salamat naman kung ganoon. Kahit paano ay nabawasan ang pag-aalala ko. Sana lang ay hindi ito patpatin at lalampa-lampa. Don't get me wrong. I'm just being realistic, mas mapapanatag ang loob ko kung siguradong mababantayan niya ng maayos si Lami.

Medium speed lang ang patakbo ko kay eldi, ewan ko ba, laman na ako ng kalsada 'buhat kahapon. Kung hindi lang ako nakapangako sa gaga na iyon ay mas nanaisin ko pa na matulog para makapag-isip sana ng maayos paggising.

At sobrang kulit pa nito! Hindi na ito huminto sa katatawag mula pag-alis ko sa mansyon. Naniniguro na pupunta talaga ako dahil halos isang oras na akong late. Hindi kasi ako mapakali kanina kaya tinawagan ko pa si Lami. And speaking of, heto tumatawag na naman s'ya. Naririndi na ako kaya't yamot ko itong sinagot. 

"I told you I'm coming. Could you at least—"

"This is Miss Guillezar, right?" putol sa akin ng nasa kabilang linya.

Naiwan na nakabukas ang bibig ko sa gulat. Kinailangan ko pa ng ilang segundo bago nakasagot. Mabuti na lang at hindi traffic kung hindi ay may bumangga na sa likuran dahil sa hina ng patakbo ko. "Mr. Lastino?"

"I'm sorry for my very late response. It took some time for me to convince him. By any chance, are you free at the moment?"

Hindi ko na pinag-isipan ng maayos ang naging desisyon ko, agaran akong sumugod sa lugar na sinabi niya kahit pa hindi ito pamilyar sa akin. Natulala ako habang nakatitig sa bawat letra ng pangalan ng exclusive restaurant na nasa harap ko. Mi Luna.

Biglang bumalik sa akin ang nakaraan na para bang kahapon lang nangyari ang lahat. Minsan nga naiisip ko, maaari kaya na hindi nagkaganoon ang pangyayari kung hindi ko isinama si Luna?

I composed myself at sinikap labanan ang namuong pait sa d*bdib. Taas-noo akong pumasok sa loob. Malawak ang kabuuan ng restaurant. Fully occupied ang lahat ng tables sa ground floor, seems like it's famous at mukhang makakalaban pa ng Hehan kapag nagkataon.

Nakakailan hakbang pa lang ako nang may bumangga sa balikat ko. Muntik na akong matapilok kaya inis ko s'yang binalingan. Mas lalong kumulo ang dugo ko pagkakita kung sino ito.

"Ikaw na naman?!" 

Of all people, bakit ang manyakis na kidnapper na ito pa ang makikita ko? 'Tsaka nananadya na ba s'ya? Ang lawak kaya ng space para masagi pa n'ya ako? 

Nanggigigil na pinukulan ko s'ya ng matalim na titig. Pero ang bwisit ay walang pakialam na basta na lang ako nilagpasan! 

Nakakainis. Dapat talaga ipinagtapat ko na lang ang totoo sa mga pulis, para sana nakakulong na ito at hindi ko na makita kahit kailan. Mas'werte s'ya at marunong akong tumanaw ng utang na loob sa kanyang ama.

Gusto ko pa sana itong sugurin para ipagduldulan dito kung gaano kalawak ang kabilang side pero pinili ko na magtimpi. Napansin ko kasi na halos nasa akin na ang atensyon ng karamihan. Ayoko naman na gumawa ng eksena. Baka isipin pa nila na may something kami, as if naman na magkakagusto ako sa kanya. 

Umirap ako sa direksyon pinuntahan nito bago tinahak ang papunta sa elevator. Sa fifth floor kasi ang office kung saan gaganapin ang meeting sabi ni Mr. Lastino. Nauna akong pumasok na sinundan ng tatlong kalalakihan. At may sumunod pa na iilan. Mabuti at gentleman ang mga ito dahil hindi nila ako dinikitan. Bago pa magsara ay may isa pa na dumating. Si kidnapper na naman.

Bulag ba s'ya? Hindi ba n'ya nakikita na siksikan na sa loob?

Pero talaga yatang ipinanganak ang lalaking ito para inisin ako dahil walang pakundangan pa rin itong pumasok! Iyong iba pa nga ang nahiya at tumalilis para mabigyan ito ng espasyo. At ang nakakagigil ay sa akin pa talaga ito tumabi! 

Umismid ako saka bahagyang tumagilid para maiwasan siyang makita. Mas nanaisin ko pang humarap sa feeling pogi na nasa gilid ko, na hindi ko maintindihan kung nilalamig ba o ano. Sobrang kapal kasi ng suot nitong itim na jacket. 

Ilang sandali pa ay tumapat na sa kani-kanyang floor ang iba, huling umalis si feeling pogi hanggang sa kaming dalawa na lang ang natira.

Nauna akong lumabas at walang lingun-lingon na iniwan s'ya. Laan yata para sa mga opisina ang palapag.  Wala kasing katao-tao at sarado ang bawat pinto na madaanan ko. Ramdam ko ang hakbang niya sa likuran dahil sobrang tahimik. Baka may sadya din ito sa isa sa mga opisina dito. Pero nasa tapat na ako ng dulong pinto ay nakabuntot pa rin ito sa akin. 

Ano ba ang isinusunod-sunod n'ya? Imposible naman na may appointment din ito sa client ni Mr. Lastino?

O baka naman may pinaplano na naman ito na hindi maganda? Ang lakas naman ng loob n'ya! Hindi na ako nakatiis at pumihit na ako paharap. Mas maigi na bantaan ko na s'ya. 

"Bakit mo ako sinusundan?"

He dangerously looked straight into my eyes. Nakalarawan doon ang puot at galit. 

Ano ba ang nangyayari sa kanya? Hindi ba dapat ako ang may karapatang magalit sa aming dalawa?

Kasabay noon ng pagbukas ng pinto kaya napalingon ako. "Thank you for coming Miss Guillezar." Salubong sa akin ni Mr. Lastino. "And oh, magkasama na pala kayo ng kliyente ko," dugtong nito na kay kidnapper na nakatingin. 

Ilang segundo akong nawala sa sarili habang pinoproseso ang sinabi n'ya. Did he just say that…?

****