Chapter 2

Leonardo De Capre had long waited for this day.Iyon ang araw na kahit sinong tao ay hihintayin.It was his wedding day.

Isa't kalahating taon ng preperasyon ng isang premyadong wedding coordinator,tatlong milyong piso ang nagastos at tambalang matagal nang inaabangan ng business community.

Para sa kanya ay isang katuparan iyon ng pangarap.Dahil sa kasalang iyon ay pormal na siyang mapapabilang sa angkan ng mga Matamis.

Although he new his father-in-law treated this marriage as a business deal,it was okey with him.Ang importante ay mahal niya ang anak nito.Bunos na lamang ang kasal na maituturing na kasunduan sa pagpapakasal niyang iyon sa anak nito.

Minerva was a picture of beauty,innocence and submission.Noon pa man ay nakita na niya ito bilang isang ulirang asawa.

Ni minsan,kahit arranged marriage ang sa kanila,ay hindi ito tumutol sa kanilang relasyon.Palibhasa ay lumaki sa pangaral ng mga madre ay mabigat ang timbang dito sa hindi pagsunod sa mga magulang nito.

Bagaman nitong mga huling araw ay parang nagkakaroon ito ng pagdududa sa kanilang pagpapakasal ay naayos naman niya ang lahat ng iyon.Noong nakaraan kasi ay sinabi nito sa kanya na hindi raw ito in love sa kanya.

Dahil daw siya ang may gustong magpakasal dito at hindi nito matanggihan ang mga magulang nito ay nakiusap itong baka raw maaring siya nalang ang makipaghiwalay rito.

It was lunancy,considering the fact that they had already bought a house.Silang dalawa ang pumili ng bahay na tutuluyan nila.He used to live in a condo unit.Sa life style niya ay ang ganoong uri ng tirahan ang bagay.Ngunit dahil magpapakasal na sila sa isang malaking bahay ang kanyang binili sa Isla.

The house would be where they would raise there children.It would be the house where they would build a family.Hindi siya handang isuko ang pangarap niyang iyon na kasama ito sapagkat noon pa mang bata siya ay wala siyang ibang hinangad.

Marahil ay sadyang isa iyon sa mga pangarap ng isang tulad niya,isang taong lumaki sa ampunan at walang kinilalang magulang.Isa siyang palubi na natulungan lamang ng isang mayamang lalaki---isang DON upang magkaroon ng isang magandang buhay.

Sa tulong ni DOn Tim,heto siya ngayon.Through his hard work,he had become the most outstanding businessman in the country.It was an honor.And getting married today was yet another stepping stone in his career and his life.Hitting two birds with one stone,wika nga.

Kaya naman ang kahilingan ni Minerva na siya na ang tumapos sa kanilang relasyon ay hindi niya pinagbigyan.Last minute jitters lamang iyon,isang bagay na normal sa kahit sinong tao.

Getting married was like getting yourself into the great unknown.Sino bang single ang nakakaalamm talaga kung ano ang mangyayari sa buhay may-asawa?

Just thought that he would spend the rest of his life with only one woman was enough to scare him sometimes.Iyon nga lang at sadyang mahal niya si Minerva.They could pull trought.

Nang nakaratang sa simbahan ay kaagad siyang umibis ng kanyang sasakyan at hinirap ang mga bisita.Parating na raw ang kanyang bride.He waited anticipate the arrival of his lovely bride.He was sure she would take everyone's breath away with her beauty and radiance.

Hindi nga ba at sinasabi na marami kahit walang tulog ang isang babaeng ikakasal ay hindi maaring mawala ang glow sa mukha nito?

At any rate,Minerva would glow at any time,just because she was special and lively and everything a guy needed and wanted a wife.Ang pinakahinahangaan naman niya rito ay ang pagiging submissive nito.

He was all for women's empowerment but sometimes,when it come to relationships,it was good to do it old school.Mas maganda paring submissive ang isang babae,hindi iyong parating mayroong giyera sa kaunting suggestion lang ng lalaki.He had dated some of those women,and there relationship ended chaotically.

Ang ganoon kasing tipo ng babae ay parating kontra sa hiling ng mga lalaki na para bang madalas na on the defence ang mga ito kahit kung tutuusin ay wala namang kailanagang depensahan.

They claimed to be modern women,to be broad thinkers yet they expected the men to whom they gave themselves to marry them.It was absurb.

Kay Minerva ay hindi niya magiging problema ang mga ganoong pangyayari.Wala itong ipaglalabang credo tungkol sa empowerment ng mga kababaihan at lalong hindi rin naman ito aapihin.Ang gusto lang niya ay tahimik buhay may-asawa.

He would be faithful to her,be a good provider,be a good father and to their children and be the best husband there was.

Because he loved her.

He was inlove with her.

And he would always be.

Kinapa niya ang bulsa ng kanyang coat sinigurong andun ang kanyang wedding vows na isinulat niya ng nagdaang gabi.It had taken him an hour to write it.No lies,just honest truths.

Nakasulat doon ang mga bagay na handa siyang ibigay kay Minerva kabilang na ang honesty,na alam niyang hindi lahat ng lalaki ay maaring makapagbigay sa mga kapareha ng mga ito.

"She's here!"wika ng coordinator.Pinagpapawisan ito at para pa ngang nakahinga ng maluwang sa sinabi.

Napalunok siya.Jeez,the way the coordinator reacted,it was almost as if she had been expecting his bride,not to show up.

Sinabihan siya nitong pumwesto na sa unahan ng altar na siyang ginawa niya.There was no need to make fuss out of the coordinator's reaction.

Elvis Costello's "SHE" started to play in the background,the song specifically requested the choir to sing.Tahimik na tahimik ang buong simbahan.Tila nag aantabay ang lahat sa kanyang Minerva.Nang magsimula na itong maglakad patungo sa kanya.Nang tuluyan ng makalapit sa kanya ay inabot niya ang kamay nito.

*****

Mercy PoV:

Wala ni singkong duling si Mercy ng mabalitaan niya ang pagpanaw ng kanyang ama mula sa anunsiyo sa diyaryo.Ang sabi sa anunsiyo ay may tatlong buwan na raw pumanaw ang kanya ama at wala na raw itong kamag-anak.

Wala ring nakalagay kung bakit.Sa mga posibleng naulila raw,ay maaring kumontak sa numero na naroon.

Dahil huli na nang isang linggo bago niya iyon nakita,nang tawagan niya ang numerong nakatala ay cannot be reach na iyon.Matagal na siyang nawalan ng kumunikasyon sa mga ito,mula pa ng huling magpadala ng sulat ang kanyang lola na isinulat ng ibang tao--sa pagkat no read no write din ito.

Ang sabi nito ay aalis na raw ang pinagkatiwalaan nitong lumikha ng sulat sa kanya.Wala raw tiwala ito sa bagong asawa ng kanyang ama kaya kaysa ano pa ang isulat sa kanya ng babaeng iyon ay mas mabuti na raw na malaman niyang hindi na ito susulat pa.

Umuwi raw siya kanila at tantanggapin daw siya ng mga tao.Ilang taon naring iyon hindi siya umuwi sa Palawan.Malaki ang dahilan una ang kakulangan sa salapi,at ikalawa ay wala na ang buhay niya sa lugar na iyon.

May limang buwan na ang nakalipas mula ng malaman niyang patay na ang kanyang ama, at naka ilang iyak narin siya.Sa kabila pala ng mga pangyayari sa kanya at sa kanyang ama ay iiyak-iyak parin siya sa pagkawala nito.Hindi lang iyon iniyakan pa niya ang pagkawala ng lolo't lola niya.Bakit nagkandamatay na ang mga ito.

Nag ipon siya ng pamasahe pabalik sa Palawan.Hindi lang siya kaagad nakauwi dahil mayroon siyang blotter sa barangay,at mayroong kasunduan sa barangay na kapag umalis siya sa lugar nang hindi nakakabayad sa kanyang utang ay dadalhin siya sa prisinto.

Isang masalimuot na kwento kung bakit siya nagkaroon ng utang sa asawa ng konsehal.