GULO #2

DALAWA

Kassel POV

"Ate, pabili po ng isang bihon sandwich," at inabot ko sa tindera ang bayad sabay abot nya sa in-order ko. Kinakain ko na ang aking miryenda habang papalabas sa canteen.

"Boss!" sigaw ng isang alagad

ko habang humahangos na tumatakbo papalapit sa pwesto ko. Nakahawak siya sa kanyang tuhod habang hinahabol ang kanyang hininga. Nang umayos ay tuwid siyang tumayo at ngumiti ng pagkalaki-laki na lalong ikinapangit nya.

"Baka naman boss pwedeng

makahingi na pangmeryenda

d'yan. Wala akong nanakaw

kahapon, eh," sabi nya at nagkamot pa ng ulo. Langya. Manghihingi lang pala.

Binatukan ko siya. "Ilang beses ko bang sasabihin na masama ang magnakaw, ha?! Ang tigas-tigas talaga ng ulo n'yo!" inis na bulyaw ko sa kanya.

"Saang ulo, boss?" nakangising sabi pa nya kaya binatukan ko siya ulit. Bumunot ako sa bulsa at hinagis sa kanya.

"Bente?" rinig kong bulong nya kaya inambaan ko siya ng suntok. Kumaripas na siya ng takbo at kumaway pa.

"Anakng. Ano ako, bangko? Kapal ng mukha," inis na bulong ko. Muli ako nagmartsa pabalik sa klasrom.

"Ouch!"

Isang malakas na sigaw ang narinig ko pagkatapos kong may masagi. Hindi man lang ako natumba. Walang reaksyon kong tinignan ang babaeng ngayo'y nakaupo na sa semento.

"You!" turo nya sa akin sabay tayo sa kanya ng mga alalay nya, "Why are you not tingin to the daan?! How dare you to bangga

me? You bitch!" galit na sigaw. Bigla tuloy akong napahikab tuloy ako.

"Ang ingay mo na naman, Shara. Makaalis na nga," ani ko at nagpatuloy na sa paglakad.

"Ugh! Its Queen Shara to you, Kassel! Palibhasa, your so poor kaya wala kang respeto sa nakakaganda

sa'yo," pahabol pa na sigaw nito kaya kumaway nalang ako patalikod.

"Libreng

mangarap, espasol! Wag mo lang araw-arawin!" pahabol ko ring sigaw sa kanya.

ALAS-kuwatro na ng hapon nang lumabas ako sa Marangal National High school kung saan ako nag-aaral. May nakita ako sa di-kalayuan na dalawang tao. Hindi ko makita ang kanilang mukha pero nakasuot ng pang-mayaman ang isa at yung isa naman ay may hawak ng... kutsilyo?!

"Hoy!"

Kumaripas ako ng takbo papunta sa kanila. Agad kong pinilipit ang kamay ng holdaper papunta sa likod. Sinipa ko siya kaya ito napaluhod.

"Aray! Aray!" sigaw nito.

"Tahimik! Anong karapatan mong magnakaw sa teritoryo ko? Hindi ka ba nasabihan ng mga kasamahan mo?!" sigaw ko sa kanya. Napatingin ako sa matandang balak nyang holdapin. Kumunot ang noo ko sa nakita. Pangmayaman talaga ang itsura ng matanda na'to. Nakasuot siya ng suit at makintab-kintab ang itim na sapatos.

"Eh, ineng, bitawan mo na siya. Hindi naman nya ako hinoldap talaga eh. Masyado

siyang

mabait para maging isang holdaper," nakangiti at malumanay na sabi ng matanda.

Nagpumiglas itong lalaking hawak ko. "Oo, boss! Hindi ko naman siya naholdap. Bibigyan na nya lang daw ako ng pera, eh. Bitawan mo na'ko, boss. Ang sakit ng braso ko!" Nabitawan ko ng wala sa oras ang lalaki dahil sa pamilyar na boses.

"Anakng

tupa ka, Pipoy! Ikaw pala 'yan. Gunggong ka! Bakit ka kasi nandito ka na naman, ha?!" bulyaw ko sa kanya kaya napakamot siya sa ulo.

"Ito, iho, kasya na siguro 'yan sa'yo. Pasensya na at 'yan lang ang mabibigay ko," ani ng matanda at naglabas ng.... sampung libo?! Nakng swerte! Nanlaki ang mata ko habang nakatingin sa perang napunta na sa kamay ng holdaper —este ni Pipoy. Nanginginig ang kamay nya habang tinatanggap ang pera. Nagulat ako nang bigyan ako nito ng dalawang libo.

"P-pipoy," hindi makapaniwalang sambit ko sa pangalan n'ya.

Napakamot siya sa ulo at umiwas ang tingin. "Boss, pasasalamat ko 'yan sa lahat ng tulong mo sa akin. Kulang pa nga 'yan eh. Hindi kailanman

matutumbasan ng pera ang kabutihang

naibigay mo sa akin. Mas matanda ako sa'yo pero mas marami ka pang naitulong sa akin. Kasi diba, pare-pareho lang naman tayong

naghihirap dito pero ikaw, hindi ka man lang nag-atubiling

tumulong sa amin. Kahit

masakit ka magsalita minsan at puro

panlalait ang lumalabas sa bibig mo, ramdam namin ang pag-aalala mo. Parati mo kaming pinipigilan na gumawa ng masama

kahit, hindi namin maiwasan minsan lalo na kapag gipit. Kaya boss, salamat. Salamat ng marami."

Maluha-luha ako habang nakikinig sa mahabang ispits

ni Pipoy. Grabe, di ko inakalang gano'n pala ako kabait.

Ibinalik ko ang ibinigay nyang pera. Nanlaki ang kanyang mata sa ginawa ko. "Sa'yo na 'yan. Sa iba mo nalang ibigay 'yan. Yung mas nangangailangan kesa sa'kin. Ibahagi mo rin sa iba kung anong meron ka kahit

maliit pa ito at magpasalamat sa meron tayo. Dapat simula ngayon, hindi ka na magnanakaw, ah? Ipunin mo 'yan o 'di kaya'y

magsimula ka ng maliit na negosyo

tapos kapag marami ka ng ipon ay pwede ka ng bumalik sa pag-aaral, Kuya Pipoy," nakangiting sabi ko at tumango naman siya. Muli siyang nagpasalamat sa akin at sa matanda bago tuluyang umalis. Haaays. Ang gaan sa dibdib kapag may natulungan ka ulit.

"Ineng, pwede ba kitang

makausap

sandali?" Napalingon ako sa matanda nang magsalita ito.

"Ikaw naman, Tatang. Ba't

bumalik ka pa dito? Akala mo siguro hindi kita makikilala dahil sa magarbo mong suot? Wag ako! Mautak kaya 'to. Nagdala ka pa ng maraming

alahas. Kung balak mo talagang

magpahold-up, sabihin n'yo lang at ako na ang gagawa. Tigas rin ng ulo mo 'no, Tatang. May pa disgay-disgay ka pang nalalaman. Hay naku, Tatang, nai-stress ang kagandahan ko sa'yo," mahabang litanya ko sabay hilot sa sentido. Natawa naman ang matanda.

"Hija, disguise 'yon. Anyways, napag-isipan mo na ba yung alok ko sa'yo

kahapon? Payag ka na bang ampunin kita?" tanong ni Tatang kaya umiling ako.

" 'Tang, ang ganda nga ng suot mo, pero malay ko ba kung saang

ukay-ukay

n'yo yan nabili para magmukha

kayong

mayaman. Mabuti pa ho ay umuwi na kayo at magpahinga. Wag nalang kayo magbihis dahil baka isa sa mga araw na'to ay kunin na kayo ni Lord. Diretso

libing nalang po kayo. Hahaha. Biro lang po," natawang ani ko. Napabuntong-hininga naman siya. Tumayo na ako at tinapik sya sa balikat.

"Una na po ako," paalam ko at umalis na. Naglakad ako diretso sa karinderya. Hindi ko maiwasang isipin yung matanda. Bakit kaya gano'n nalang ang pilit nyang ampunin ako? Isa lang naman akong maganda at mahirap na dilag dito sa  Baranggay Mabuti, Hindi Mapagsamantala At Magalang pa 101 Street. Lintik na pangalan 'yan oh. Pero yung totoo, bakit nga kaya? Baka gagawin aking prosti?! O 'di kaya'y gagawing pusher o runner ng droga?! Oh noes!

"Hoy, Kassel De Jesus! Ano

namang

kabaliwan ang ginagawa mo d'yan? May pahawak-hawak ka pa sa ulo mo? Itong

batang 'to, magbihis ka na at marami tayong

hugasin."

Napatingin ako kay Ate Karol nang sumigaw ito. Tinignan nya ako na para akong isang elyen na galing sa Mars. Umiiling-iling pa ito papasok sa karinderya. Nakanguso akong pumasok at nagbihis.

"~At kung tayo ay matanda na

  Sana'y di tayo magbago

  Kailan man, nasaan man

  Ito ang pangako ko

  Makuha mo pa kaya

  Ako'y

hagkan at yakapin

  Hmmmmmm

  Hanggang sa pagtanda natin

  Itatanong lang sayo

  Ako pa kaya'y i—"

"Kaseeeel! May naghahanap

sa'yo!" rinig kong sigaw ni Ate Loy. Napatigil ako sa pagkanta at dali-daling nagpunas ng kamay saka dumiretso kung nasaan yung matabang ale. Nakita ko si Ate Loy na may kausap na dalawang lalaki. Puro naka-itim at naka-shades. Dahan-dahan akong lumapit sa pwesto nila.

"Bakit po?" tanong ko kaya lumingon sa'kin si Ate Loy pati na rin yung dalawang lalaki. Seryoso ang itsura ng amo kong tabachoy.

"Ikaw ba si Kassel?" tanong nung isang lalaki kaya tumango ako.

"Nandito kami para dalhin ka kay Don Artius Salvador. Iniimbitahan ka n'yang

pumunta sa kanyang

mansyon," paliwanag naman nung isa pang lalaki. Kumunot ang noo ko sa pagtataka.

"Don—ano? Pasensya na pero wala akong kilalang ganyan ang pangalan. Hindi ako sasama," seryoso kong sabi. Pumagitna naman si Ate Loy. Napaatras tuloy ako dahil sa laki nya.

"Narinig

n'yo sya. Hindi siya sasama kaya makakaalis na kayo," seryosong sabi rin ni Ate Loy at tinulak-tulak ang dalawang lalaki. Pinigilan nung isang lalaki si Ate Loy at nagsitayuan naman ang lahat ng mga kumakain. Seryoso ang mga itsura nila. May nagpapatunog pa ng buto. Nasabi ko bang kaibigan ko lahat ng tao dito sa baranggay? Pwes ngayon, oo. Malakas na buntong-hininga ang ginawa nung isang lalaking naka-itim.

"Tatang," sambit nya kaya natigilan ako.

"Anong sabi mo?"

"Ang sabi ng Don ay baka kapag binaggit ko 'yan ay sasama ka. Pakiusap, Ms. Kassel. Sumama kayo sa amin. Wala kaming balak na masama sa iyo. Pakiusap. Masisisante kami kapag hindi ka namin nadala," pakiusap nito at lumuhod pa. Nagdalawang-isip tuloy ako kung sasama nga ba ako.

Bumuntong-hininga ako. "Sige po. Sasama ako."

"Kassel," hindi sang-ayon na sabi ni Ate Loy at umiling. Napangiti tuloy ako dahil por da perstaym

nabanggit nya ng tama ang pangalan ko.

"Grabe, Ate Loy. Alam nyo naman pala kung paano i-pronans ng tama ang pangalan ko. Pero, wag po kayong mag-alala. Okay lang po ako. Ako pa! Babalik rin po ako mamaya. Hindi naman ako magtatagal."

Kumaway ako sa lahat ng tao bago sumakay sa kotse na mahaba. Kulay itim ito at may erkon

pa sa loob. Grabe, ang yaman naman ng may-ari nito at meron siyang limosen. Humiga ako sa mahabang upuan at ginawang unan ang dalawang braso. Mukhang mahaba pa ang byahe. Makatulog na nga lang.

"Hmmm. Ang lambot-lambot naman."