CHAPTER FORTY-EIGHT: THE CONFRONTATION OF THE EX-LOVERS
Robert Ezekiel Mondragon’s Point of View
While talking to her with my past feelings (well, screaming and yelling at her face) I felt that everything came rushing back to me. All the feelings I felt—the pain, the sadness, the insecurity, the bitterness, the devastation, the anger and the disappointment came rushing back to me like there wasn’t years separated. Like there wasn’t long years wasted and was spent into trash because here she is—still the same woman whom I gave all my love and effort and it was put in a trash.While looking at her I think that there wasn’t a change in her—I think that she’s still the same. She’s still the same greedy, selfish and a brat!
“You’ll fucking coming back for me? Alam mong hindi naman iyon ang gusto kong mangyari, Astrid! I told you that if you choose your career over me then we’re over! That if you leave the country and choos
CHAPTER FORTY-EIGHT: THE CONFRONTATION OF THE EX-LOVERS PART 2 Robert Ezekiel Mondragon’s Point of View She looked up to me with tears streaming down her eyes, “Mahal na mahal kita, Kiel. Please ako na lang. Ako na lang ulit. Handa ako’ng pagsisihan ang lahat ng mga ginawa ko sa iyo at sa pamilya mo. Handa ako’ng magbayad para sa mga kasalanang nagawa ko pero, please ako na lang. Ako na lang ulit, Kiel. Please, let me be that girl for you. Mamahalin kita ng lubos. Ikaw na ang pipiliin ko kahit na ano pa ang mangyari. I promise to never repeat the same mistake again. Please, Kiel take me back in your arms, in your heart, in your mind and in your life. Please, I’m begging you, Ezekiel take me back. Ako na lang ulit...” Humikbi siya at niyakap ang sarili. “Ako na lang. Please, Ezekiel, ako na lang ulit.” Napaiwas ako ng tingin sa kaniya. She looks every inch of a broken woman. Nagkamali ako ng inisip kong nakita ko ulit ang dating A
CHAPTER FORTY-EIGHT: THE CONFRONTATION OF THE EX-LOVERS PART 3Robert Ezekiel Mondragon’s Point of ViewIt had been such a very long, tiring and exhausting day.After that talk with Astrid, I decided to go home and rest for a while because I can’t face Karmine looking like this—a big mess. It took me a long while to sleep but at least I was able to take some sleep but that sleep was accompanied and plagued by nightmares.I shook my head while remembering that stupid dream—no, it wasn’t a dream but a nightmare! Marahas na napabuga ako ng hininga ng maalala kong sa panaginip ko ay sinaksak ako ni Karmine sa puso kosa hindi ko malamang kadahilanan.Damn it!Was it a premonition? Na hindi man niya ako literal na sasaksakin ay babasagin niya naman ang puso ko at iiwan ako’ng luhaan at basag ang puso?Shit! I cringe
CHAPTER FORTY-NINE: JUST ANOTHER WOMAN IN LOVEKarmine’s Point of View I’m not supposed to feel this. I’m not supposed to be this happy and elated because of whatever I am feeling for Robert. At least not when the still on-going case of harrassment those bastards did to my beloved girls, but what can I really do? As much as I want to stop feeling this I can’t. I can’t because I’m just another woman in love. Just another woman in love, huh. I scoffed in disbelief. Para ako’ng teenager nito habang mahinang kinakanta sa utak ko ang kantang iyan. Tugmang-tugma ang kantang iyan sa kung ano man ang nararamdaman ko ngayon paar kay Robert. Mag-uumaga na pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makatulog. Kanina pa ako pagulong-gulong na para bang kinikilig at immature na teenager sa kama ko. Ilang oras na ba mula nang makaalis slash takbuhan ako ng lalaking iyon matapos niya ako’ng pak
CHAPTER FORTY-NINE: JUST ANOTHER WOMAN IN LOVE PART 2 Karmine’s Point of View Nasa harden ako at nagdidilig ng mga halaman nang may sumundot sa tagiliran ko na sinundan ng mga munting hagikgik. Napangiti ako sa kanila bago sila hinarap. “Kunwari ay nagulat at nakiliti niyo ako,” saad ko. “Ano ba iyan, Ate! Can’t you at least pretend that you are a human? And not a humanoid robot?” Nakangiting hinaplos ko ang kunot sa noo ni Madison. “Ano naman bang humanoid robot ang pinagsasabi mo, Madison?” She pouted, “You know those robots na mukhang tao pero wala namang feelings at hindi nakakaramdam ng iba’t ibang emotions?” “Ano namang kinalaman noon sa hindi ko pagkagulat noong sinundot mo ang tagiliran ko?” I giggled when she dramatically rolled her eyes at me. “Hay, naku, Ate! Iyong mga walang feelings, sometimes humanoid r
CHAPTER FIFTY: HER KIND OF GOODBYEKarmine’s Point of View I heard my phone rang kaya tumayo ako at umalis. I excused myself as I took a peek at the caller’s ID. Oh, well play time’s over. It’s time to get serious now. Tapos na ang ilang araw kong puno ng saya at ligaya... I heaved a heavy deep sigh. Tama na siguro ang ilang araw kong “kabaitan” sa lahat ng mga tao sa paligid ko para naman makabawi ako in advance sa gagawing kong “kademonyohan”. Too bad that all good things must come to an end no matter how much you want to extend it and hold it in your hands. No matter how much I wanted to stay in this time, in this era where I am all fun and just plain happy, I can’t. I can’t because the circumstances won’t allow me to. Oh, well... Malalim na napabuntong-hininga ako ulit dahil nararamdaman kong naninikip ang dibdib ko. Life is truly and indeed a bitch. Hindi puwedeng palagi ka lang na masaya dahil kailangan kang subukin ng pagkakataon at tadhana. Kailangang subukin ang kata
CHAPTER FIFTY: HER KIND OF GOODBYE PART 2 Karmine’s Point of View Damn it! Mariing napamura ako dahil sa kung anu-ano'ng mga masasamang bagay ang mga pumapasok sa utak ko. Bakit ba parang nagpapaalam na ako? I harshly shook and pushed the pesky thought away at the back of my mind. Karine smiled at me and nodded, “Opo, Ate. Ingat ka ha? ‘Di ka puwedeng mapahamak. Iiyak ako—kami ni Madison at masasaktan kami ng sobra kapag may nangyaring masama sa iyo.” I smirked at what she said, “Of course, Baby girl ay talagang mag-iingat si Ate para sa inyo ni Madison kasi ayaw kong masaktan kayo. Kasi ayaw kong umiyak kayo dahil sobrang mahal na mahal ko kayo at ayaw na ayaw kong nasasaktan kayo dahil sa akin at isa pa ay wala ka namang dapat na ipag-alala sa akin. I can handle myself very well.” “I have to go na. Just enjoy the rest of your videoke sessio—” “Puwede bang huwag ka na lang muna umalis? It’s dangerous outside, Anak. Lalo’t hindi pa nahuhuli ang mastermi—” “Papa!” This time it
CHAPTER FIFTY-ONE: THE CLUB X Third Person’s Point of View One Week Later... Isang malalim, marahas at malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ng babae pagkatigil na pagkatigil ng sariling sasakyan sa lugar na minsan niya ring kinalimutan at kinamuhian. Tsk. And here she thought that she will never ever set her foot here again. ... But here she is just exactly where she swore she will never ever go back to. Hindi nga naman dapat ako nagsasalita ng tapos because I always, always end up eating my own damn words. Buti sana kung masarap kainin ang mga salita ko, e hindi naman. Ang pait kaya ng lasa ng pride ko. She shook her head to whisk the thought away. Nababaliw na naman ako. Napapabuntong-hiningang bumaba na lang siya ng sasakyang kinalulunanan niya. Upon entering the entrance of the said place she immediately heard the loud booming of the sounds resonating the whole place, she saw men and women dancing liberatedly in the dancefloor, some are kissing—they are more
CHAPTER FIFTY-ONE: THE CLUB X PART 2Third Person’s Point of View Everyone heard how his bone cracked. Everyone saw how the woman snapped the head of the man thrice her body built like he weighed nothing. Walang emosyong makikita sa mukha nito ng tumunghay ito at pabagsak na binitawan niya ang patay na katawan ng isa sa mga security ng Club X. “Block my way again and I’ll end your useless, miserable life,” banta nito sa mga kalalakihang kaharap habang mataman niya silang lahat na osa-isang pinasadahan ng tingin. Noong makita niyang mukhang wala naman sa kanila ang balak na sumuway sa banta niya ay tuloy-tuloy na siyang pumasok sa ‘Restricted Area’ ng lugar na ito. Para siyang isang modelong may mala-manikang mukha at katawan na naglalakad sa runway dahil sa suot niya at sa mga kembot ng balakang niya habang naglalakad siya papasok sa Underground. Isang malakas na sipa ang ginawad niya sa kahoy na pintuan dahilan para bumagsak ito sa sahig na naglikha ng maingay at malakas
EPILOGUERobert Ezekiel Mondragon's Point of ViewA thought suddenly crossed my mind and I shuddered with that terrifying thought. "No, please, no!" I muttered, unconsciously, scared for the unknown.Samu’t saring emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya. Naroon ang pagkagulat, pagkalito, pagtataka at ang pinakapinagtatakhan ko sa lahat ay ang awa at lungkot na bumalatay sa mga mata niya.“Manang, hey!” I snapped my fingers in front of her.“U-Uh, hijo. A-Ano nga ulit iyong tanong mo?”Hindi ko alam kung bakit pero naginangatngat na ng kaba at takot ang buong pagkatao ko. Pakiramdam ko ay may mali...May mali talaga pero hindi ko mawari kung ano iyon at kung bakit ganito na lang ako makaramdam ng takot.“Manang, naman!” naibulalas ko. Unti-unti na ako'ng nakakaramdam ng pagkainis. “Tinatakot mo ako, Manang! Ano na nga? Nasaan na ang mag-ina ko?” naiirita kong tanong sa hanggang ngayon ay clueless pa rin niyang mukha.“Hijo, Kiel, Diyos ko! M-Mag-ina?”“Yes, Manang Edna! Mag-ina! Ang ma
CHAPTER SEVENTY: A WONDERFUL DREAM Robert Ezekiel Point of View“Hooo.”Kanina pa ako palakad-lakad at paroon at parito dito sa labas ng Delivery Room ng ospital na parang sirang plaka.Hindi ko namalayang nangingiti na pala ako na parang baliw dito. Kinakabahan ako na natatakot na na-e-excite at natutuwa all at the same time!Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng mixed emotions kung ang pinakamamahal mong asawa ay nasa loob ng Delivery Room at kasalukuyang nanganganak sa panganay mo na bunga ng pagmamahalan niyo?Hindi niya ako pinayagang samahan siya sa loob ng DR habang nanganganak siya sa panganay namin dahil baka raw ay mahimatay ako sa takot at baka raw ay bangungotin ako ng ilang gabi.Bahagya ako'ng napatawa sa kilig sa naisip. My wife is so sweet, isn’t she?Now, now, I really can’t blame my wife for thinking that way. Minsan ko na kasing naisip na manuod ng videos online about sa mga babaeng nanganganak and the third video I happened to click was the mother delivering birt
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATH PART 2Karmine's Point of ViewI don’t know how long we were chained in the walls and detained here, but all I know is that each passing day, they are starting to despise me even more. “Masaya ka na ba?” Napapitlag ako sa biglang pagkausap sa akin ni Max.Napabuntong-hininga ako. Hindi talaga lumilipas ang isang buong araw na hindi ipinapamukha ni Max sa akin ang naging kasalanan ko. At kapag ginagawa niya iyon ay mas lalong nag-guilty ako. But as if my guilt and conscience can do anything to save us.“Hindi ako masaya, Max. Hindi rin ako natutuwa sa mga nangyayari sa atin kung iyan ang ipinupunto mo.”Hilaw na tumawa siya at tinapunan ako ng matalim na tingin, “Sino bang bobo ang nagdala sa atin sa ganitong sitwasyon? Hindi ba’t ikaw? Kaya ano’ng magagawa ng konsensiya mo? Maaalis ba kami noon dito? Maililigtas ba kami niyang konsensiya mo?”Tumunghay si Jelina at napapailing na tiningnan ako. She gave me a sad smile, “May anak ako, Karmine.
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATHKarmine’s Point of View“Argh!”I woke up with a splitting headache and my ears are ringing. Parang gusto kong biyakin ang ulo ko para mawala ang sakit at kirot.Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero halos hindi ko magawa. Ramdam ko ang pangangapal ng mata ko maging ng buong mukha ko na para bang kinagat ng ‘sangkatutak na lumilipad na nakakadiring ipis. Ni hindi ko nga magawang maibuka ng maayos ang mga mata ko dahil kapag sinusubukan kong gawin ay ramdam na ramdam ko ang sumisigid na kirot dito dahilan para mapilitan ako'ng ipikit ang mga mata ko.That mother-fucking-son of a bitch! I swear I will make him pay for all of this one day! One way or another!Hindi lang pala ang ulo ko ang sobrang masakit kundi maging ang buong katawan ko. Damn. What the hell did just happened?“Your plan backfired on you, huh.” My head snapped back—it added to the intensity of the pain I am feeling—when I heard that familiar cold voice of a woman I’ve known
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 3Karmine's Point of ViewI was walking down the familiar hallways of this mansion that once housed me when I was under Howard’s care.Nothing much had change. It still is beautiful. The whole mansion screamed of wealth, money, power and opulence, although no matter how pleasing it is to the eyes some of its parts are burnt down, courtesy of me.Nakasalubong ko si Grayson na kung hindi ako nagkakamali ay assistant ni Howard. He was holding some papers, yumuko siya ng magkasalubong kami at bahagyang ngumiti.“Hello, Gray,” nakangiting bati ko dahilan para ngumiwi siya.“Hello, Karmine. Uh, gotta go, ang dami ko pang kailangang gawin.” Awkward na ngumiti siya sa akin at itinaas ang mga papeles na hawak.He looks scared of me. Well, he really should. It's a good thing that Howard prepped his people when it comes to me.“How’s your job, Grayson?”Napalunok siya at bahagyang pinagpapawisan, “I am doing my job well. Anyway, I really need to go.
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 2Karmine's Point of View"I'm sorry."Silly me.So damn stupid of me to think that they will understand me and forgive me for betraying them.My sorry is not and will never be enough for the damage I’ve done to them and the betrayal I’ve just committed. I bit my lips hard I felt the rusty smell and that rustic aftertaste of blood in my mouth as I let my tears fall, “I’m really sorry, guys. Oh, God! Patawarin niyo ako...”“B-Bakit? Bakit, Karmine? Hindi ba ako naging mabuting ama sa iyo? Hindi pa ako naging mabuting kaibigan? May pagkukulang ba ako? May nagawa ba ako'ng kasalanan sa iyo na hindi ko alam? Ano’ng mali ang ginawa ko sa iyo para traydurin mo ako—kaming lahat ng ganito kalala at kalupit? Nakalimutan mo na ba kung ano’ng klaseng hirap ang naranasan mo ng dahil sa kaniya? Kung—”“Correction, Westley. My darling doll suffered not just in my hands but yours as well. ‘Wag kang masiyadong maghugas ng kamay dahil isa ka rin sa dahilan
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYALKarmine’s Point of View“So, ano, Karmine? Napapayag mo siya, hindi ba?” excited at ngiting-ngiti na tanong ni Jelina sa akin pagpasok na pagpasok ko sa mala-haunted mansion ni Wolf.Hindi ako sumagot sa kaniya.“Hindi ba at napapayag mo siya sa plano natin? Right?”Nandoon silang lahat minus Brandon Adams who has been MIA since he let his undying love for Astrid go, in order for her to be with Robert. Too bad for her her plan failed. It all backfired on her. Sila ay mga nakatipon sa malawak at dim-lighted na living area habang nakaupo sa mga mamahaling upuan at mariing nakatitig sa akin.Hindi man sila magsalita ay alam kong ang gusto nilang marinig mula sa akin, sa sarili kong mga bibig ang balitang papabor sa amin. I know that they are expecting me to bring them a good news like I always does, but today is diferrent from the days before. And the news that I have now is exactly the very opposite of it.I sat on the single sofa and roamed my
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONS PART 2Karmine's Point of ViewKulang na lang ng crickets sa sobrang tahimik nila at buo na ang sound effects. Napa-tsk ako pero ilang minuto pa muna ang nagdaan na sobrang tahimik ng lahat.The thick, tense and awkward atmosphere dissipitated when Juno asks us a personal question na ikinatawa ko ng malakas."Uh, so what are you guys doing in his room for hours?"He looks like a kid very curious of the questions swarming on his mind. Nilingon ko ang katabi kong pinamulahan agad ng mukha at nag-iwas ng tingin. Binatukan naman ni Bruno ang sariling Kuya dahil sa tanong nito.Humagikgik si Reina at tiningnan kami ng kapatid niya ng makahulugan habang itinataas-baba niya ang magkabilang kilay niya, "So, what did you guys do? I mean mula ten AM hanggang eight PM? Hindi naman puwedeng nag-jack-en-poy lang kayong dalawa sa kwarto ni Kiel, hindi ba?""S-Shut up, Reina!" paasik na saway ni Robert sa kapatid niya habang bahagyang nag-stutter p
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONSKarmine's Point of ViewNapailing ako sa kaniya dahil mas nauna pa akong matapos mag-ayos kaysa sa kaniya, "Seriously, Robert? Sino ba talaga sa atin ang mas babae?"Kunot-noong nilingon niya ako. Muntik na ako’ng mapabunghalit ng tawa pero pinigilan ko dahil sa nakikita kong reaksiyon niya. Mukhang napipikon na siya.Ang bilis niya pa lang mapikon sa mga simpleng asaran lang."And what do you mean by that?"I shrugged my shoulders at him kunwari before answering his question nonchalantly, "Well, kanina after we made love mas nauna ka pang makatulog kaysa sa akin. Mukhang mas napagod ka pa kaysa sa akin and now mas nauna pa ako'ng natapos maligo at mag-ayos ng sarili kaysa sa iyo."Nanlaki iyong mga mata niya sa sinabi ko at namula ang magkabilang pisngi niya."Pfft—!"Iyon lang at napabunghalit na ako ng malakas na tawa sa harap niya. Natatawang sinalo ko ang tuwalyang ibinato niya sa mukha ko dala ng pagkapikon niya."Enough!"Hin