CHAPTER FIFTY: HER KIND OF GOODBYE PART 2 Karmine’s Point of View Damn it! Mariing napamura ako dahil sa kung anu-ano'ng mga masasamang bagay ang mga pumapasok sa utak ko. Bakit ba parang nagpapaalam na ako? I harshly shook and pushed the pesky thought away at the back of my mind. Karine smiled at me and nodded, “Opo, Ate. Ingat ka ha? ‘Di ka puwedeng mapahamak. Iiyak ako—kami ni Madison at masasaktan kami ng sobra kapag may nangyaring masama sa iyo.” I smirked at what she said, “Of course, Baby girl ay talagang mag-iingat si Ate para sa inyo ni Madison kasi ayaw kong masaktan kayo. Kasi ayaw kong umiyak kayo dahil sobrang mahal na mahal ko kayo at ayaw na ayaw kong nasasaktan kayo dahil sa akin at isa pa ay wala ka namang dapat na ipag-alala sa akin. I can handle myself very well.” “I have to go na. Just enjoy the rest of your videoke sessio—” “Puwede bang huwag ka na lang muna umalis? It’s dangerous outside, Anak. Lalo’t hindi pa nahuhuli ang mastermi—” “Papa!” This time it
CHAPTER FIFTY-ONE: THE CLUB X Third Person’s Point of View One Week Later... Isang malalim, marahas at malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ng babae pagkatigil na pagkatigil ng sariling sasakyan sa lugar na minsan niya ring kinalimutan at kinamuhian. Tsk. And here she thought that she will never ever set her foot here again. ... But here she is just exactly where she swore she will never ever go back to. Hindi nga naman dapat ako nagsasalita ng tapos because I always, always end up eating my own damn words. Buti sana kung masarap kainin ang mga salita ko, e hindi naman. Ang pait kaya ng lasa ng pride ko. She shook her head to whisk the thought away. Nababaliw na naman ako. Napapabuntong-hiningang bumaba na lang siya ng sasakyang kinalulunanan niya. Upon entering the entrance of the said place she immediately heard the loud booming of the sounds resonating the whole place, she saw men and women dancing liberatedly in the dancefloor, some are kissing—they are more
CHAPTER FIFTY-ONE: THE CLUB X PART 2Third Person’s Point of View Everyone heard how his bone cracked. Everyone saw how the woman snapped the head of the man thrice her body built like he weighed nothing. Walang emosyong makikita sa mukha nito ng tumunghay ito at pabagsak na binitawan niya ang patay na katawan ng isa sa mga security ng Club X. “Block my way again and I’ll end your useless, miserable life,” banta nito sa mga kalalakihang kaharap habang mataman niya silang lahat na osa-isang pinasadahan ng tingin. Noong makita niyang mukhang wala naman sa kanila ang balak na sumuway sa banta niya ay tuloy-tuloy na siyang pumasok sa ‘Restricted Area’ ng lugar na ito. Para siyang isang modelong may mala-manikang mukha at katawan na naglalakad sa runway dahil sa suot niya at sa mga kembot ng balakang niya habang naglalakad siya papasok sa Underground. Isang malakas na sipa ang ginawad niya sa kahoy na pintuan dahilan para bumagsak ito sa sahig na naglikha ng maingay at malakas
CHAPTER FIFTY-TWO: THE BAD NEWSKarmine’s Point of View “You won’t believe it...” Habang nagmamaneho ako papunta sa bahay ni Wolf ay paulit-ulit na naririnig ko sa utak ko ang boses ni Kieran na para bang isang sirang plaka na hindi matigil-tigil sa pag-andar. Nasa kabilang linya man siya at hindi ko nakikita ang mga mata niya ay ramdam ko at rinig na rinig ko ang takot na bumabalot sa pagkatao niya. Sa ganoong boses niya pa lang ay alam na alam ko ng may masama siyang balitang ibabalita sa akin. Whatever I am going to hear I know that it’s something bad or maybe it is something worse, but I know that I should brace myself for the storm that is coming my way. He was on the other line, yes but I definitely knew that there was something wrong with him. Something is wrong here and I know that it’s something that I wouldn’t like. Rinig na rinig ko ang paggaralgal ng boses niya sa kabilang linya at damang-dama ko ang takot na nararamdaman niya. Hindi ko lang alam kung saan o kung kan
CHAPTER FIFTY-TWO: THE BAD NEWS PART 2Karmine’s Point of ViewThe smile on my face vanished when I arrived at Wolf’s almost haunted mansion. I pulled my car in the circular driveway and parked it there. “This is it,” I muttered under my breath. After conditioning my body and my mind ay bumaba na rin ako sa sasakyan ko at tuloy-tuloy na pumasok sa study room ni Wolf na nandito lang rin sa first floor. Napailing-iling ako at napangiti ng mapait ng makita kong puno pa rin ng mukha ni Rachel ang buong kwarto. Halos mapuno ng mga litrato ni Rachel ang buong pader—mga nakangiti, wacky, peace sign, nakasimangot, galit, at candid shots ang mga kwadradong naka-hang sa pader. He haven’t moved on, huh. Napaiwas ako ng tingin. Her smiling lips and innocent eyes which was captured in the floor-to-ceiling portrait in the middle of this study room is suffocating me. Pakiramdam ko ay inuusig niya ako sa pamamagitan ng mga tingin niya. Inuusig niya ako sa pamamagitan ng inosente at puro niyang m
CHAPTER FIFTY-TWO: THE BAD NEWS PART 3Karmine’s Point of View“Howard.”Putangina—!I frowned as my jaw dropped. Para ako'ng pinompyang sa ulo ko sa narinig ko. Bumilis ang tibok ng puso ko sa narinig kong binitawan niyang pangalan at halos manlaki ang ulo ko sa narinig ko. The name is quite common but... That name brought me nightmares after nightmares. That name being mentioned again after all this years brought a cold shiver run up to my spine. That name made me breatheless and speechless—in a very bad way. That owner of that common name made me go through different form of hell and I don’t want to experience that again. “What?” I asked him breatheless as I try to catch my breath and steadied it. I licked my dry lips in anxiety. I could feel my throat being parched at the sudden mention of that name. Suddenly, his loud hearty laugh reverberated the whole place it echoed around the empty, creepy halls. I watched him laughed his ass out. He’s really enjoying this—definitely
CHAPTER FIFTY-THREE: THE CHOICE SHE HAVE TO MAKEKarmine’s Point of View I watched as Jelina catch her breath while trying to steady her breathing. When she’s done regaining her composure, she sat on her usual seat, on her throne. She gave us a timid smile as she wiped the cold sweat formed on her forehead. “Where the hell have you been, brat?” I watched as she stared back at Lion’s scrutinizing gaze with the same intensity and fervor. Her lips quirk up in what seems like a smirk, “It’s clearly none of your goddamn business, Bustamante. The most important thing is I’m here already.” “That’s a bullshit reasoning you’ve got there, brat! You made us wait for hours! For five fucking hours! And you will tell me that it’s none of my goddamn business?” he yelled at her. He slammed his fist on the mahogany table, trying to incite fear on her. She frowned at him, opened her mouth to throw another heated rebuttal but sighed in the end and decided to just calm herself. “I had to go somewhe
CHAPTER FIFTY-THREE: THE CHOICE SHE HAVE TO MAKE PART 2Karmine’s Point of ViewItinago ko sa likod ko ang mga kamay kong nag-uumpisang manginig na. Napapalunok ako ng malapot sa iba’t ibang klaseng kabang unti-unting sumasalakay sa buong pagkatao ko. Nagsimula sa panginginig ng mga kamay at mga tuhod ko, panlalamig ng mga kamay at paa ko na halos hindi ko na magawang maigalaw sa sobrang nerbiyos ko, sa puso kong mabilis ang tahip at pagtibok na halos maisuka at mailabas ko na ito sa lalamunan ko, sa mabilis na pagkurap ng mga mata ko na parang isang batag munti na humihiling sa talaga na sa isang kisap-mata ay puwede pa at may pag-asa pang bumalik ang buhay ko sa dating normal at ordinaryong galaw nito. Pero mali ang umasa sa wala. Mali ang isiping makakaalis pa ako sa ganitong impyerno. Tuluyan ng lumalala ang nararamdaman kong takot at ibayong kilabot. Para itong gumagapang at unti-unting nanunuot sa buong sistema at pagkatao ko. Kahit na ano pang hiling at pagmamakaawa ang gawin
EPILOGUERobert Ezekiel Mondragon's Point of ViewA thought suddenly crossed my mind and I shuddered with that terrifying thought. "No, please, no!" I muttered, unconsciously, scared for the unknown.Samu’t saring emosyon ang nakikita ko sa mga mata niya. Naroon ang pagkagulat, pagkalito, pagtataka at ang pinakapinagtatakhan ko sa lahat ay ang awa at lungkot na bumalatay sa mga mata niya.“Manang, hey!” I snapped my fingers in front of her.“U-Uh, hijo. A-Ano nga ulit iyong tanong mo?”Hindi ko alam kung bakit pero naginangatngat na ng kaba at takot ang buong pagkatao ko. Pakiramdam ko ay may mali...May mali talaga pero hindi ko mawari kung ano iyon at kung bakit ganito na lang ako makaramdam ng takot.“Manang, naman!” naibulalas ko. Unti-unti na ako'ng nakakaramdam ng pagkainis. “Tinatakot mo ako, Manang! Ano na nga? Nasaan na ang mag-ina ko?” naiirita kong tanong sa hanggang ngayon ay clueless pa rin niyang mukha.“Hijo, Kiel, Diyos ko! M-Mag-ina?”“Yes, Manang Edna! Mag-ina! Ang ma
CHAPTER SEVENTY: A WONDERFUL DREAM Robert Ezekiel Point of View“Hooo.”Kanina pa ako palakad-lakad at paroon at parito dito sa labas ng Delivery Room ng ospital na parang sirang plaka.Hindi ko namalayang nangingiti na pala ako na parang baliw dito. Kinakabahan ako na natatakot na na-e-excite at natutuwa all at the same time!Sino ba naman ang hindi makakaramdam ng mixed emotions kung ang pinakamamahal mong asawa ay nasa loob ng Delivery Room at kasalukuyang nanganganak sa panganay mo na bunga ng pagmamahalan niyo?Hindi niya ako pinayagang samahan siya sa loob ng DR habang nanganganak siya sa panganay namin dahil baka raw ay mahimatay ako sa takot at baka raw ay bangungotin ako ng ilang gabi.Bahagya ako'ng napatawa sa kilig sa naisip. My wife is so sweet, isn’t she?Now, now, I really can’t blame my wife for thinking that way. Minsan ko na kasing naisip na manuod ng videos online about sa mga babaeng nanganganak and the third video I happened to click was the mother delivering birt
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATH PART 2Karmine's Point of ViewI don’t know how long we were chained in the walls and detained here, but all I know is that each passing day, they are starting to despise me even more. “Masaya ka na ba?” Napapitlag ako sa biglang pagkausap sa akin ni Max.Napabuntong-hininga ako. Hindi talaga lumilipas ang isang buong araw na hindi ipinapamukha ni Max sa akin ang naging kasalanan ko. At kapag ginagawa niya iyon ay mas lalong nag-guilty ako. But as if my guilt and conscience can do anything to save us.“Hindi ako masaya, Max. Hindi rin ako natutuwa sa mga nangyayari sa atin kung iyan ang ipinupunto mo.”Hilaw na tumawa siya at tinapunan ako ng matalim na tingin, “Sino bang bobo ang nagdala sa atin sa ganitong sitwasyon? Hindi ba’t ikaw? Kaya ano’ng magagawa ng konsensiya mo? Maaalis ba kami noon dito? Maililigtas ba kami niyang konsensiya mo?”Tumunghay si Jelina at napapailing na tiningnan ako. She gave me a sad smile, “May anak ako, Karmine.
CHAPTER SIXTY-NINE: AMIDST LIFE AND DEATHKarmine’s Point of View“Argh!”I woke up with a splitting headache and my ears are ringing. Parang gusto kong biyakin ang ulo ko para mawala ang sakit at kirot.Sinubukan kong imulat ang mga mata ko pero halos hindi ko magawa. Ramdam ko ang pangangapal ng mata ko maging ng buong mukha ko na para bang kinagat ng ‘sangkatutak na lumilipad na nakakadiring ipis. Ni hindi ko nga magawang maibuka ng maayos ang mga mata ko dahil kapag sinusubukan kong gawin ay ramdam na ramdam ko ang sumisigid na kirot dito dahilan para mapilitan ako'ng ipikit ang mga mata ko.That mother-fucking-son of a bitch! I swear I will make him pay for all of this one day! One way or another!Hindi lang pala ang ulo ko ang sobrang masakit kundi maging ang buong katawan ko. Damn. What the hell did just happened?“Your plan backfired on you, huh.” My head snapped back—it added to the intensity of the pain I am feeling—when I heard that familiar cold voice of a woman I’ve known
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 3Karmine's Point of ViewI was walking down the familiar hallways of this mansion that once housed me when I was under Howard’s care.Nothing much had change. It still is beautiful. The whole mansion screamed of wealth, money, power and opulence, although no matter how pleasing it is to the eyes some of its parts are burnt down, courtesy of me.Nakasalubong ko si Grayson na kung hindi ako nagkakamali ay assistant ni Howard. He was holding some papers, yumuko siya ng magkasalubong kami at bahagyang ngumiti.“Hello, Gray,” nakangiting bati ko dahilan para ngumiwi siya.“Hello, Karmine. Uh, gotta go, ang dami ko pang kailangang gawin.” Awkward na ngumiti siya sa akin at itinaas ang mga papeles na hawak.He looks scared of me. Well, he really should. It's a good thing that Howard prepped his people when it comes to me.“How’s your job, Grayson?”Napalunok siya at bahagyang pinagpapawisan, “I am doing my job well. Anyway, I really need to go.
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYAL PART 2Karmine's Point of View"I'm sorry."Silly me.So damn stupid of me to think that they will understand me and forgive me for betraying them.My sorry is not and will never be enough for the damage I’ve done to them and the betrayal I’ve just committed. I bit my lips hard I felt the rusty smell and that rustic aftertaste of blood in my mouth as I let my tears fall, “I’m really sorry, guys. Oh, God! Patawarin niyo ako...”“B-Bakit? Bakit, Karmine? Hindi ba ako naging mabuting ama sa iyo? Hindi pa ako naging mabuting kaibigan? May pagkukulang ba ako? May nagawa ba ako'ng kasalanan sa iyo na hindi ko alam? Ano’ng mali ang ginawa ko sa iyo para traydurin mo ako—kaming lahat ng ganito kalala at kalupit? Nakalimutan mo na ba kung ano’ng klaseng hirap ang naranasan mo ng dahil sa kaniya? Kung—”“Correction, Westley. My darling doll suffered not just in my hands but yours as well. ‘Wag kang masiyadong maghugas ng kamay dahil isa ka rin sa dahilan
CHAPTER SIXTY-EIGHT: THE ACT OF BETRAYALKarmine’s Point of View“So, ano, Karmine? Napapayag mo siya, hindi ba?” excited at ngiting-ngiti na tanong ni Jelina sa akin pagpasok na pagpasok ko sa mala-haunted mansion ni Wolf.Hindi ako sumagot sa kaniya.“Hindi ba at napapayag mo siya sa plano natin? Right?”Nandoon silang lahat minus Brandon Adams who has been MIA since he let his undying love for Astrid go, in order for her to be with Robert. Too bad for her her plan failed. It all backfired on her. Sila ay mga nakatipon sa malawak at dim-lighted na living area habang nakaupo sa mga mamahaling upuan at mariing nakatitig sa akin.Hindi man sila magsalita ay alam kong ang gusto nilang marinig mula sa akin, sa sarili kong mga bibig ang balitang papabor sa amin. I know that they are expecting me to bring them a good news like I always does, but today is diferrent from the days before. And the news that I have now is exactly the very opposite of it.I sat on the single sofa and roamed my
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONS PART 2Karmine's Point of ViewKulang na lang ng crickets sa sobrang tahimik nila at buo na ang sound effects. Napa-tsk ako pero ilang minuto pa muna ang nagdaan na sobrang tahimik ng lahat.The thick, tense and awkward atmosphere dissipitated when Juno asks us a personal question na ikinatawa ko ng malakas."Uh, so what are you guys doing in his room for hours?"He looks like a kid very curious of the questions swarming on his mind. Nilingon ko ang katabi kong pinamulahan agad ng mukha at nag-iwas ng tingin. Binatukan naman ni Bruno ang sariling Kuya dahil sa tanong nito.Humagikgik si Reina at tiningnan kami ng kapatid niya ng makahulugan habang itinataas-baba niya ang magkabilang kilay niya, "So, what did you guys do? I mean mula ten AM hanggang eight PM? Hindi naman puwedeng nag-jack-en-poy lang kayong dalawa sa kwarto ni Kiel, hindi ba?""S-Shut up, Reina!" paasik na saway ni Robert sa kapatid niya habang bahagyang nag-stutter p
CHAPTER SIXTY-SEVEN: ANOTHER DAY WITH THE MONDRAGONSKarmine's Point of ViewNapailing ako sa kaniya dahil mas nauna pa akong matapos mag-ayos kaysa sa kaniya, "Seriously, Robert? Sino ba talaga sa atin ang mas babae?"Kunot-noong nilingon niya ako. Muntik na ako’ng mapabunghalit ng tawa pero pinigilan ko dahil sa nakikita kong reaksiyon niya. Mukhang napipikon na siya.Ang bilis niya pa lang mapikon sa mga simpleng asaran lang."And what do you mean by that?"I shrugged my shoulders at him kunwari before answering his question nonchalantly, "Well, kanina after we made love mas nauna ka pang makatulog kaysa sa akin. Mukhang mas napagod ka pa kaysa sa akin and now mas nauna pa ako'ng natapos maligo at mag-ayos ng sarili kaysa sa iyo."Nanlaki iyong mga mata niya sa sinabi ko at namula ang magkabilang pisngi niya."Pfft—!"Iyon lang at napabunghalit na ako ng malakas na tawa sa harap niya. Natatawang sinalo ko ang tuwalyang ibinato niya sa mukha ko dala ng pagkapikon niya."Enough!"Hin