Share
CHAPTER-49
Related chapters
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-50
HOPE "Nakakapagod ang araw na 'to ano? Okay, ka lang ba?" bumaba ang tingin ni Manay Deng sa tiyan ko. Tumango ako at tipid na ngumiti kahit sobrang pagod. Kailangan kong sanayin ang sarili ko sa ganitong pamumuhay. 'Di bali, kahit medyo nakakapagod minsan, pero masaya naman. Pasalamat din ako dahil sa kalagayan kong ito, inalok pa ako ng trabaho. "Huwag po kayong mag-alala okay lang po ako." Malumanay kong sabi. Alam ko, nag-aalala siya. Madaling araw kami nagigising para tumulong sa paghihiwa ng mga gulay. Pag hahanda ng rekado at pagtulong sa pagluluto. Then, maghapon na puno ng tao ang kainan. Masakit ang mga binti ko pero okay lang, alam ko masasanay rin ako. "Hinay hinay ka lang ha, huwag kang makipagsabayan d'yan kila Esay at Nora, mga baog ang mga 'yan kaya walang mawawala.""Grabe naman talaga sa amin si Manay Deng. Wala lang jowa baog na?" agad na react ni Nora. " Manay Deng, hindi naman ako baog mahilig lang talaga ang jowa kong maglagay ng kapote!" " 'Yang bun
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-51
HOPE "Umalis na kayo dahil hindi ako sasama!" matatag kong sabi. "But, you don't have a choice! So, you better come with us peacefully para wala nang madamay pang iba." The thunder sound of his voice brought a shiver in my body. Kuya Rocco tsked as he glared at Kuya Sin. "Sin, pinag-usapan na natin 'to hindi ka na naman tumutupad.""She's pushing me to do it!""Just fvcking hold your temper for pete sake! Calm down, you're scaring her!"He annoyedly groaned. "Why won't she just come with us?!" he gritted his teeth. "Hope, please. Walang mangyayaring masama sa'yo. Pangako iyan," ang ani Kuya Rocco. Umiling-iling ako. Nangilid ang luha ko. "G-gusto ko nang umuwi sa amin... sa pamilya ko." "Ako lang ang pamilya mo!" Kuya Sin shouted. Tiningnan siyang muli ni Kuya Rocco ng matalim bago malumanay na bumaling ulit sa akin. "Then, you have to come with us and we will explain it to you." No. I know, it's just a trap. They are a bunch of liars. Hindi na ako maniniwala sa kanila. Pa
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-52
HOPE Bumalik ang dating buhay ko. Nakakulong at bantay sarado. Mas mahigpit yata siya ngayon. Dahil maski sa baba hindi ako puweding tumungtong. Hindi rin siya nagpapakita sa akin. Ayaw ko rin namang magtanong kay Daniel ng tungkol sa kaniya.Kahit pa nga nakaramdam ako ng pag-aalala. Kumusta na kaya ang lagay niya?I know, something was off with him the last time we talked. Hindi ko alam kung magsisisi ako sa mga masasakit na salitang binitawan ko. Basta ang alam ko lang, ano man ang rason niya, hindi pa rin tama ang ginawa nila sa akin. Sila ni Papa-Ng Tatay niya. His appearance that day never leave my mind. The glint of pain that written in his eyes. I saw him shed tears for the first time. Akala ko hindi marunong masaktan at umiyak ang taong 'yon.Ang alam ko kasi, parang libangan na niya yatang kumitil ng buhay. Pero nagulat ako at hindi makapaniwala sa nasaksihan ko. Ang nagbigay sa akin ng matinding takot at kaba, his sudden scream, his struggles until he hurt him
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-53
HOPE "Thank you, Kuya." he was stunned. Hindi siya nag-angat ng mukha na parang bang hinihintay lang niya kung may sasabihin pa ako. Then, makikinig lang siya. Hindi ko maiwasan ang makaramdam ng nerbyos."T-thank you... f-for letting me go to s-achool," kimi at hirap kong sabi. But finally, he did look at me. "D-did you like your new school?" para bang napilitan lang din siyang kausapin ako. Tumango ako."Very much," sagot kong may tipid na ngiti sa labi.Napatango lang din siya ng marahan. "Eat. Before your food gets cold." Aniya. Hindi na siya nagsalita.Pero kita ko agad ang pagbabago sa mukha niya. Ang pag-aliwalas nito. Tinanggal ko ang takip sa pagkain. Muli, napaawang ang labi ko. Namilog ang mga mata ko.Laing at relyenong bangus. Tiningnan ko ulit si Kuya Sin. Nangilid ang mga luha ko.Ilang araw na akong nagke-crave nun. Hinahanap-hanap ng pansala at pang-amoy ko. Pero tiniis kong huwag humiling. Kahit alam kong ang baby sa loob ng tiyan ko ang may gusto no'n.
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-54
ROBIE "You fvcking don't consummate our agreement, you traitor!" sigaw niya sa kabilang linya. "Paalisin mo ang gagung 'yon. Hindi siya puweding lumapit!" Napahinto ako. At napagilid sa pader. Dinikit ko ang mukha para mapakinggan pang maigi ang pakikipag-usap niya. He's back. Pero bakit galit na galit siya yata? Anong kinagagalit niya?"I'm warning you, you won't see them ever again, including her! She's mine, asshole!" Napatiim ang mga labi ko at tumalim ang mga mata. She's mine, huh? I know he's hiding more secrets from me. At tutuklasin ko iyon, isa-isa. I swear, I won't stop. Malalagot sa akin kung sino man ang magtatangkang mang-agaw sa kaniya sa akin. Even his crazy strange sister was already on the line of my death row. After I found out the real relationship between him and that bitch ay hindi na ako makampanti. At first, gusto ko lang sanang tuklasin ang kabaliwan ng babaeng iyon sa sarili nitong kapatid. But I was so surprised. Si North pa ang nagpupunta sa s
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-55
ROBIE "Mainit yata ang ulo natin?" agad akong napalingon sa pinto. Nakasandal roon si Manu at nakangisi sa akin. "Anong ginagawa mo rito?" sita ko.Bakit ba lagi na lang siyang dumarating sa tuwing umaalis si North Sinister?"Thinking, maybe you need someone else's company while your husband, my dear friend North Sinister is away," I firmed my lips. Tumiim ang titig ko sa kaniya. There may be something with these two. Pakiramdam ko. Let me find it out, my dear husband. I evilly smirked. "A-ano bang n-nilagay mo r-rito?" lango niyang sabi. "Feels good, baby." wala sa sarili niyang sabi. Namumungay ang mga mata niya. I smirked as I watched him slowly depower from the drug. We talked and had a little drink. Nang malingat siya'y agad kong nilagyan ng strong party drug ang inumin niya. Derederitso niyang nilagok. Ilang sandali pa lang naramdaman ko na. Tumatalab na sa katawan niya. Nakikita ko na ang resulta. "It really feels good, mm?" mapang-akit kong tanong. "Y-yeah... w-w
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-56
HOPE"Si Daniel?" tanong ko sa isang tauhan na nadaanan ko. Kanina pa ako naglilibot sa loob ng bahay pero hindi ko ito maispatan. "Nandito lamang po 'yon Young Miss. Baka po nasa likod bahay, laging nakatambay 'yon do'n e. Teka lang po at tatawagin ko- "Huwag na." agad kong pigil. "Pupuntahan ko na lang siya." Nakangiti kong sabi. "Ah, e, sige po, kayo po ang bahala." Nakangiti rin niyang sabi. Nagpasalamat ako bago tumalikod Agad akong nagtungo sa likod bahay dala ang libro ko, notebook at ball pen. Papalapit pa lang ako sa sliding door glass ay dinig ko na ang iritadong boses niya. Nakita ko siyang nakatalikod sa akin. Nakaharap siya sa swimming pool. "Nag-uumpisa ka na naman Sin, sa akin na naman ang sisi?" namewang siya at base sa nakikita kong expression sa mukha niya ay napipikon na. "Bakit kasi hinihintay mo lagi na siya ang lumapit sa 'yo? Magkusa ka naman kaysa ako na naman pinagdidiskitahan mo!" ramdam ko ang matinding inis sa boses na iyon ni Daniel. I was hold
KIDNAPPEDĀ Ā Ā CHAPTER-57
HOPE Samo't saring emosyon ang itinamin sa dibdib ko ng mga salitang binitawan niya sa akin. Naramdaman ko ang kahalagahan namin ng pinagbubuntis ko sa buhay niya. Saglit kong nakalimutan ang estado niya bilang lalaking may asawa. Hinayaan ko lang siyang yapusin ako magdamag. May pagkakataon nga na gumaganti rin ako sa yapos niya. Kapag ginagawa ko iyon mas humihigpit ang yakap niya sa akin. Panay rin ang haplos niya sa tiyan ko na para bang, pinaparamdam niya sa batang nasa sinapupunan ko ang pagmahahal para rito. Nakuntento lang kami sa gano'n. Tahimik. Walang nangyari sa amin pero parang satisfied na kami sa yakap ng isat-isa. Na para bang ang tanging mahalaga lamang nang mga sandaling iyon ay magkasama kaming dalawa--tatlo. Kinabukasan, nagising naman ako ng napakaaga pero hindi ko pa rin siya nadatnan.Nakaramdam ako bigla ng lungkot at panghihinayang. Nilingon ko ang banyo. Madilim din at tahimik. I glanced at the space where he slept last night. Kita ko at langhap
Latest chapter
