Share
CHAPTER 097 - His First Tear
Kaugnay na kabanata
KEEP ME CLOSE CHAPTER 098 - Better Days Are Coming
"SORRY ABOUT THAT, DEE. Something came up and we had to leave," paliwanang ni Phill nang makatanggap ng tawag kay Dee nang gabing iyon. It was already 10PM; nasa bahay na sila ni Gene at katatapos lang mag-usap nang tumunog ang cellphone."Yeah, sinabi sa akin ng isa sa mga staff ng resto. Bigla na lang daw kayong umalis. At nakita ko ring naiwan ang motorbike ni Acky kaya napatawag ako para malaman kung ayos lang kayo.""Ayos lang kami. May biglaan lang na... naganap." Sinulyapan ni Phill ang kapatid na nakahiga sa sofa, at sa labis na kalasingan ay nakatulog doon. Gene's arm was on his forehead, almost covering half of his face. Ang bote ng whiskey ay naubos nito habang nag-uusap sila, at hinayaan niyang ubusin iyon ng kapatid dahil naisip niyang makabubuting makatulog din ito kaagad.Gene was already intoxicated; having more would make him sleep until midday tomorrow. Umaasa siyang sa pagdating ng oras na iyon ay maayos na ang utak nito. And he was confident that Gene would still r
KEEP ME CLOSE CHAPTER 099 - His Last Resort
I'M MEETING DEE AND HIS PARENTS FOR BREAKFAST. I'LL BE BACK AT YOUR HOUSE BEFORE LUNCH.Iyon ang mensaheng ipinadala ni Phillian sa kaniya nang magising siya kinabukasan. It was already nine in the morning; at nagising siya sa sakit ng ulo. Parang binabarena ang sentido niya. Thanks to that whole bottle of whiskey, he felt hellish.Ibinalik niya sa side table ang cellphone niya saka sapo ang ulong bumangon. Naupo siya sa kama at nagpalipas muna ng ilang sandali bago binalikan sa isip ang mga nangyari kagabi.Sa kabila ng kalasingan ay naalala niya ang ilan sa mga napag-usapan nila ni Phillian nang iuwi siya nito sa bahay niya.He continued to drink his whiskey when they got to his house, Phillian just sat across him, watching him as he drowned himself in pain."Do your best to calm down and think things over, Acky," naalala niyang sabi ni Phillian nang sunud-sunod niyang nilagok ang alak na nasa kaniyang harapan. "I know how you feel, and I know it's hard to manage your emotions at th
KEEP ME CLOSE CHAPTER 100 - Hopes, Expectations, and Preventions
"TRINI, ARE YOU READY TO GO?"Inalis ni Trini ang tingin sa bahay ni Gene at ibinaling kay Jerome na nakatayo na sa tabi ng kotse nito. He was patiently waiting for her after loading her three large luggages into his trunk. Nasa back seat na rin ang dalawang malalaking pet carriers kung saan nakasilid ang mga pusa niya. The house had been locked, and so was the gate. Everything was all set. Siya na lang ang hinihintay, at ilang minuto na siyang naka-tayo sa harap ng bahay niya habang nakatanaw sa katapat na bahay.Alam niyang walang tao sa kabilang bahay sa mga sandaling iyon. Nag-e-empake sila ni Jerome sa silid niya sa itaas nang marinig niya mula sa nakabukas na bintana ang pagdating ng kotse ni Phillian. Sumilip siya mula sa siwang ng kurtina at nakita niya ang paglabas ni Gene bitbit ang traveling bag nito at ang pagsakay nito sa kotse ni Phill. Nauna itong umalis. Na ikinalungkot niya nang labis pero lihim din niyang ipinagpasalamat. Mabuti na ring wala ito roon sa p
KEEP ME CLOSE CHAPTER 101 - This Heart-Wrenching Reality
DALAWANG LINGGO ANG MATULING LUMIPAS. At walang ibang ginawa si Trini kung hindi i-lugmok ang sarili sa kalungkutan. Sa unang linggo ay nagkulong lang ito sa condo unit ni Jerome Sison. She and her cats stayed in the guest room of Jerome's three-bedroom unit. Pinatay niya ang cellphone sa unang buong linggong iyon upang umiwas sa lahat.Sa ikalawang linggo ay nagpasiya na siyang buksan ang komunikasyon, at doon ay nakatanggap siya ng tawag mula sa abogado niya. Nalaman niya mula rito na isang linggo na ring wala si Gene sa Ramirez, at tulad niya'y hindi rin ma-contact ang numero nito. Ibig sabihin, sa unang linggo ay walang nagpapalakad sa Trinity's Place.Well, she had no one to blame; she just left without a word, and she knew it was so unprofessional of her to do. Ang dalawang staff niya sa facility ay pawang mga breadwinners; kung mapapabayaan ang Trinity's Place ay mawawalan ng trabaho ang mga ito.God, she had many things to worry about, but she just couldn't turn her back of he
KEEP ME CLOSE CHAPTER 102 - Letting Her Walk Away
SAPO ANG ULO NG MAGKABILANG MGA KAMAY, naupo si Gene sa kamang in-okupa niya sa loob ng ilang araw sa beach house ng mag-asawang Phillian at Calley.Ilang araw nang nananakit ang ulo niya sa kakulangan sa tulog at kain. He was restless, he lack of sleep and energy. Sinusubukan niyang matulog at magpahinga, pero sa tuwing nasa isang tahimik siyang lugar, mag-isa, at madilim, ay kaagad na gumagapang sa isip niya ang mga alaalang magkasama pa sila ni Trini.She invaded his senses-- and he didn't know how to manage it yet.Sa unang linggo simula nang dumating siya roon sa beach house ay wala siyang ginawa kung hindi mag-kulong. Si Nelly ay dinadalhan siya ng pagkain sa guest room na okupado niya, pero kainin-dili niya ang mga iyon. Phillian would always check on him, too. Pero wala itong sinabi na pinakinggan niya.Then, in the second week, Phillian allowed Theor to enter his room. At doon siya napilitang lumabas ng silid na okupado niya nang yayain siya ng pamangking maglaro sa labas. It
KEEP ME CLOSE CHAPTER 103 - The Promise She Didn't Keep
16 years ago..."I'M SORRY TO INFORM YOU, MR. VALENCIA. Mabilis na kumalat ang cancer sa katawan ng inyong asawa, at hindi na ito kayang agapan pa ng gamutan."Antony Valencia's face turned pale. Magkahalong pag-aalala at pagkalito ang makikita sa mga mata nit. "Pero... tinanggalan na siya ng matres sampung taon na ang nakararaan, hindi ba? Ikaw ang nag-opera sa kaniya noong sa ospital ka pa nagta-trabaho. I-I don't understand... Bakit pa..."Huminga nang malalim ang cuarenta y anyos na si Dra. Hernandez. "The cancer developed in another part of her reproductive organ, and—""Let's have that part removed, then." Pinagpapawisan na nang malapot si Anton
KEEP ME CLOSE CHAPTER 104 - The Day He Finally Got Over Her
"NAKITA KO ANG MGA ITO SA BASURAHAN, TRINI."Napasulyap si Trini sa dose-dosenang mga tablets at capsules na ini-itsa ni Jerome sa ibabaw ng kama niya. Iyon ang mga resetang gamot na ibinigay sa kaniya ni Dra. Hernandez matapos ang huling bisita niya sa clinic nito.It's been a month already... and she still hadn't moved on from the confirmation of her fate. Walang araw siyang hindi umiyak kahit na inasahan na niyang ganoon ang resulta. Walang araw siyang hindi nagpuyat sa kaiisip kung gaano ka-tagal ang iindahin niya hanggang sa tuluyang sumuko ang kaniyang katawan. Walang araw na hindi niya inisip si Gene.She was crying not only for the status of her health but also for the man that she lost.No.
KEEP ME CLOSE CHAPTER 105 - Back At Her
"TRIN..." Napasinghap siya nang marinig ang pagtawag ni Jerome sa likuran niya. She felt like she was drowning and there was a hand that pulled her back to the surface. Atubili niyang inalis ang tingin sa masakit na tanawin at nilingon si Jerome. "Do you want to leave?" he asked, careful with his words. "W-Why?" aniya. Alam ni Jerome ang damdamin niya kaya sigurado siyang alam nito na sa mga sandaling iyon ay nadudurog ang puso niya sa nakikita. "You don't want to be here witnessing that
Pinakabagong kabanata
KEEP ME CLOSE CHAPTER 133 - FINAL CHAPTER
KEEP ME CLOSE CHAPTER 132 - Soulmates
KEEP ME CLOSE CHAPTER 131 - Without Her
KEEP ME CLOSE CHAPTER 130 - Selfish Love
KEEP ME CLOSE CHAPTER 129 - Must Face The Reality
KEEP ME CLOSE CHAPTER 128 - Return To Faith
KEEP ME CLOSE CHAPTER 127 - It's Still Her, Always Have Been
KEEP ME CLOSE CHAPTER 126 - So Easy To Please
KEEP ME CLOSE CHAPTER 125 - No Resistance
