16 years ago..."I'M SORRY TO INFORM YOU, MR. VALENCIA. Mabilis na kumalat ang cancer sa katawan ng inyong asawa, at hindi na ito kayang agapan pa ng gamutan."Antony Valencia's face turned pale. Magkahalong pag-aalala at pagkalito ang makikita sa mga mata nit. "Pero... tinanggalan na siya ng matres sampung taon na ang nakararaan, hindi ba? Ikaw ang nag-opera sa kaniya noong sa ospital ka pa nagta-trabaho. I-I don't understand... Bakit pa..."Huminga nang malalim ang cuarenta y anyos na si Dra. Hernandez. "The cancer developed in another part of her reproductive organ, and—""Let's have that part removed, then." Pinagpapawisan na nang malapot si Anton
"NAKITA KO ANG MGA ITO SA BASURAHAN, TRINI."Napasulyap si Trini sa dose-dosenang mga tablets at capsules na ini-itsa ni Jerome sa ibabaw ng kama niya. Iyon ang mga resetang gamot na ibinigay sa kaniya ni Dra. Hernandez matapos ang huling bisita niya sa clinic nito.It's been a month already... and she still hadn't moved on from the confirmation of her fate. Walang araw siyang hindi umiyak kahit na inasahan na niyang ganoon ang resulta. Walang araw siyang hindi nagpuyat sa kaiisip kung gaano ka-tagal ang iindahin niya hanggang sa tuluyang sumuko ang kaniyang katawan. Walang araw na hindi niya inisip si Gene.She was crying not only for the status of her health but also for the man that she lost.No.
"TRIN..." Napasinghap siya nang marinig ang pagtawag ni Jerome sa likuran niya. She felt like she was drowning and there was a hand that pulled her back to the surface. Atubili niyang inalis ang tingin sa masakit na tanawin at nilingon si Jerome. "Do you want to leave?" he asked, careful with his words. "W-Why?" aniya. Alam ni Jerome ang damdamin niya kaya sigurado siyang alam nito na sa mga sandaling iyon ay nadudurog ang puso niya sa nakikita. "You don't want to be here witnessing that
NAKA-ILANG HILAMOS NA SI TRINI SUBALIT HINDI PA RIN MAALIS-ALIS ang pamumula ng ilong at mugto ng mga mata. She wanted to get rid of these unattractiveness, pero kahit ano ang gawin niya'y walang nangyayari. She had been standing in front of the mirror for a good couple of minutes, washed her face several times already, and she still looked awfull.Bwisit na bwisit na siya.Hindi niya alam kung ikatutuwa niya ang ginawa ni Gene kanina. He totally ignored her as if she was some kind of a stranger.Ikatutuwa ba niyang hindi na siya nito kinukulit at naka-usad na ito mula sa kaniya tulad ng huling sinabi nito sa telepono?O ikamamatay niyan
Ten years ago... "Kumusta ang pakiramdam mo, Lanie?" nag-aalalang tanong ni Felicia nang maupo sa tabi ng hospital bed ng nanghihina nang si Mrs. Lanie Valencia—ang ina ni Trinity na halos pitong taon nang pabalik-balik sa ospital dahil sa kanser na kumakalat na sa buong katawan nito. "Hindi ko alam kung papaano sasagutin ang tanong na iyan nang hindi nagmumukhang kaawa-awa, Felicia," nakangiting wari ni Lanie habang pilit na bumabangon. Sumandal ito sa headborad ng kama saka nagpakawala nang malalim na paghinga. "Pangalawang pasok ko na ito sa ospital ngayong buwan, nag-aalala akong baka malapit na akong kunin ng Diyos."&nb
MULA SA PAGKAKASANDAL SA MOTORBIKE AY TUMAWID NG TAYO SI GENE nang makita ang paglabas ni Chona mula sa restaurant. Nakahalukipkip nitong hinintay ang paglapit ng dalaga."What took you so long?""I saw someone in the restroom.""Oh."Chona pouted and gave Gene a suspicious look. "Did you also seesomeonein the restroom?"Napatitigi si Gene sa magandang mukha ng kaharap at pilit na pinag-aralan ang anyo nito. Nang mapagtantong nanunukso lang si Chona ay napailing si Gene at pumihit paharap sa bike. He then put his helmet on and sat on the vehicle.
"BABABA PO BA KAYO, MA'AM?" tanong ng taxi driver habang nakatingin kay Trini mula sa rearview mirror. Kanina pa sila nakahinto sa tapat ng isang bahay na may malaking garahe sa harap, subalit ang pasahero ay hindi pa rin kumikilos mula sa kinauupuan. Si Trini na mahigit limang minuto nang nakatanaw sa bahay ni Gene ay napalingon sa driver at nagsabing, "S-Sandali lang po." Saka nito ibinalik ang pansin sa labas. Nakasara na ang garahe sa harapan subalit bukas ang ilaw sa loob ng bahay—ibig sabihin ay may tao sa loob. At kung may isang bagay ang nakaagaw ng pansin niya ay ang pamilyar na motorsiklo sa harapan. 
SUNUD-SUNOD NARINGSA CELLPHONE ang nabungaran ni Gene paglabas nito mula sa banyo.He took a quick shower to freshen up as he waited for Chona to ring him. Wala pang kalahating oras siyang nakauuwi mula nang lisanin niya ang pub. Pag-uwi ay ipinasok muna niya ang motorsiklo niya sa garahe at mabilisang naglinis doon bago umakyat at pumasok sa banyo.Sa pag-aakalang si Chona na ang tumatawag ay walang pagmamadaling nilapitan niya ang side table kung saan naroon ang nag-iingay na phone. He glanced at it as he dried his hair with a towel. Pagkakitang hindi numero ni Chona ang naroon sa screen ay kinunutan siya ng noo. &nbs