2
Iah's POV
"Ate sigurado ka ba diyan sa plano mo?"
"Pang-ilang tanong mo na nga ba iyan Inah? Manahimik ka nga muna diyan at mag-iisip pa ako ng idadahilan mamaya kay manang." Inis kong sabi kay Inah at inirapan siya. Pinagpatuloy ko ang paglalagay ng lipstick hanggang sa nagsalita na naman siya.
"Ate hindi ko talaga maintindihan ang takbo ng isip mo." Sabi niya habang nakahalukipkip sa aking kama.
"Bakit manghuhula ka ba para maintindihan at malaman mo kung ano yung nasa isip ko ha? Intindihin mo na nga lang yung sarili mo. Handa na ba yung mga gamit mo ha at naka-upo ka lang diyan?" Hinarap ko na siya. Andami namang nalalaman nitong babae na to, mag-ingat lang ang hindi. Tsk.
"Oo ate nakahanda na yung mga damit ko. Kukuhanin ko na lang mamaya kapag paalis na tayo. Ate kinakabahan ako eh" Ayan na naman siya. Kinakabahan na naman. Sinabi nang wag mag-isip nang mag-isip baka mastress siya pumanget pa yung baby. Phew.
"Huwag ka ngang kabahan. Ako yung magpapanggap na lalaki okay?" Sabi ko sa kaniya at kinuha na ang maleta ko.
"Oh ano? Hihintayin mo pa atang lumaki ang tiyan mo bago ka tumayo diyan eh. Tara na nga." Iniwan ko na siya sa kwarto ko. Para laging lutang ang babaitang yun eh. Ganun ba talaga kapag buntis? Nagiging parang timang? Parang hindi naman ah? Bukod tangi tong si Aninah eh. Masyadong pabida.
Dumaan na din ako sa kwarto niya at kinuha na ang maleta niya. Bale tig-isang maleta lang kami. Babalik din naman kami dito eh. As soon as possible. Kailangan kong galingan sa paghahanap kay Ababa!
Kanina naisip ko baka pina-prank lang ako nitong si Inah eh. Paano ba naman kase, Ababa daw pangalan nung nakabuntis sa kaniya. May pangalan ba namang ganun? Ano kayang iniisip ng nanah nun nung pinangalanan niyang Ababa yung anak niya? Pero napansin ko blooming siya eh. Diba ganun daw yun pag buntis? Hayst. Bahala na nga.
"Iah pasaan ka?" Takang tanong ni manang pero tinulungan naman niya akong ibaba yung dalawang maleta sa salas.
"Ah manang, dun po muna sana kami ni Inah sa condo ko mag-stay" Sabi ko sa kaniya. Halata sa mukha niya ang pagkalito. Phew, nakokonsensya na agad ako eh hindi ko pa nga nasisimulan yung mismong plano.
"Bakit naman?" Parang nawala yung boses ko ah? Hindi ako makapag-salita ng ayos. Sinaulo ko na kanina yung dapat sasabihin ko ah?
"Ah manang kase ano po, may aasikasuhin din po ako eh, kailangan po hands-on eh. Malapit po yung condo dun sa aasikasuhin ko tapos si Inah naman po isinama ko na. Para din po makapag-bonding kami." Wooh. Sana naman po wag akong mapunta sa impyerno dahil sa mga pinagsasabi ko at sa mga gagawin ko.
"Ah ganun ba? Kailan kayo babalik ditong magkapatid?" Gusto kong sabihin kay manang na 'Manang hinay-hinay sa tanong hindi ko na alam kung anong isasagot ko'. Huhuhu.
"Ah... wala pong specific time eh... pero tatawag po ako dito sa bahay kapag uuwi na kami." Kailan kaya yun?
"Ah siya sige. Mag-iingat kayo dun ah?" Ngumiti naman ako at tumango. Safe naman dun sa condo ko kase dun ako tumira nung nagka-college ako. Gusto ko kasing maging independent.
"Eh alam ba naman nina mam at ser ang pagtira niyo pansamantala sa condo mo Iah?" Ayan na nga ang iniiwasan kong tanong eh. Yung involve si mom and dad. Kapag nga talaga sinimulan mong idahilan ang isang kasinungalingan madadagdagan pa ito ng panibagong dahilan at panibagong kasinungalingan. Hayst.
"Uhm, hindi na po namin sinabi kase po hindi naman po kami aabutin ng ilang buwan sa condo ko." I hope so.
"Siya sige, pero pag nagtanong sakin sina ser sasabihin ko ah?" Alam ko namang concern lang si manang pero Jusme sana wag muna mangamusta sina mom and dad kay manang kahit ngayong buwan lang. Masyado kaseng loyal tong si manang sa parents namin eh, walang tinatago, lahat sinasabi.
"Sige po manang." Tumango ako sa kaniya. Lumingon ako kay Inah na kakababa pa lang ng hagdan. "Tara na." Yaya ko sa kaniya. Tumango naman siya at kinuha na din ang kaniyang maleta.
"Manang alis na po kami ah?" Napaka-bait talagang bata nito ni Inah eh grabe! Ngumiti lang ako kay manang bilang pamamaalam. Hindi ko na kaya magsalita eh, puro kasinungalingan na yung mga pinagsasabi ko kanina eh.
"Mag-ingat kayong dalawa ah. Iah ikaw na bahala kay Inah at ikaw ang mas matanda? Tsaka wala pa yang kamuang-muang sa mundo. " Tumango ako kay manang at pilit na ngumiti. Manang kung alam niyo lang na buntis tong si Inah ewan ko lang kung masabi niyo pa ang sinabi niyo! Walang kamuang-muang ba kamo manang? Eh nakagawa na nga ng pandagdag tao dito sa mundo eh.
*kamuang-muang means kaalam-alam*
***
"Inah mamili ka na lang diyan sa dalawang guest room kung saan ka mag-stay ah?" Tumango naman siya sa akin. Hindi naman siya pwede sa room ko kase madaming chuchuness, charot lang, basta ayaw ko lang, bakit ba? Tatlo yung room dito sa condo ko, yung kwarto ko tapos dalawang guest room. Syempre yung kwarto ko ang pinakamalaki.
Biruin mo mag-isa lang ako dito dati? Minsan naman may nakakasama ako kapag naisipang mag sleep-over ng mga college friends ko. Dito rin kami madalas tumambay non tapos dito rin ang madalas venue ng paggawa ng thesis at iba pang projects. Bukod sa ako lang ang nakatira dito eh malayang malaya silang gawin kung ano man ang gusto nila.
"Aayusin ko lang ang gamit ko tapos pagkatapos ko tsaka ko aayusin yung sayo." Sabi ko sa kaniya tsaka dumiretso na sa kwarto ko.
Inilibot ko yung tingin ko sa dati kong kwarto. Psh. Ganun pa rin naman. Medyo maalikabok lang. Halos dalawang taon ko din itong hindi nadalaw. Hindi naman ako napunta dito kapag nauwi akong Pinas dati eh. Hindi ko rin naman napalinisan kase wala naman talaga akong balak na tumira dito no!
Tinatamad naman akong maglinis. Mga ilang minuto pa akong nakatulala bago naisipang lumabas. Psh. Nakaupo pa rin si Inah sa sofa, kung nasaan siya kanina nung iniwan ko siya nandun pa rin siya.
"Iah tinatamad akong maglinis eh, magpapapunta na lang ako kay manang ng dalawang katulong para malinis ang buong condo. Sila na din ang pag-aayusin ko ng mga gamit natin. I changed my mind, sinapian ako ni kumareng katamaran." Mahabang litanya ko habang nakapamewang na nakaharap sa kaniya.
"Okay ate. Pero anong gagawin natin kung may mag-aasikaso na pala dito?" Yung mga galawan at reaksyon talaga ni Inah napaka-inosente. Hindi mo aakalaing mabubuntis ng maaga. Kaya don't expect from those goody goody!
"Sasamahan mo ako sa mall. May gagawin ako. Hindi ka na ba magbibihis?" Umiling naman siya. "Oh tara na" sabi ko at naglakad na papuntang pintuan.
"Akala ko ba ate magpapapunta ka ng katulong dito?" Tanong niya sa akin. Nalatigil naman ako sa paglalakad at nilingon siya.
"Oo nga. Hindi ba pwedeng kapag nasa kotse o nasa mall tayo tsaka ko yun gawin? O baka naman gusto mo pang hintayin yung mga katulong at makipag-chismisan?" Pinapainit nito ang ulo ko ah.
"Chill ate. Tara na nga." Sabi niya at hinila na ako palabas. Hindi ko na ini-lock ang pinto ng condo, may security naman sa baba tapos para dire-diretso na din ang maids mamaya.
"Hoy Inah wala ka man lang dala kahit ano?" Tanong ko sa kaniya nung nasa elevator na kami.
"Wala ka namang sinabi ate. Tsaka kasama naman kita, okay na yun." Parang walang pakialam na sagot niya sa akin.
Cellphone at wallet nga lang ang dala ko pati susi ng kotse.
"Inah pumunta ka muna sa receptionist at sabihin mong may pinapunta akong katulong sa unit ko. Baka mamaya hindi nila papasukin eh. Ikaw na bahala, kukunin ko lang yung kotse. Hintayin mo na lang ako diyan sa labas" Tumango naman siya kaya iniwan ko na siya doon. Paano ko ba tuturuan si Inah na maging matured at independent? Just like me? Ang problema nga lang sakin eh, mainitin ang ulo, kakaiba mag-isip tapos minsan akala mo may sapi. Pero kapag serious talks seryoso naman ako. Pero kapag lokohan hindi ako nagseseryoso baka masaktan lang ako. Charrott. Akala mo nga naman may boyfriend. Tsk.
Magpapasama ako kay Inah mamili ng mga gamit ng lalaki tapos after non magpapasama ako sa kaniya sa parlor para isakatuparan ang mga plano ko para sa OPERATION HANAPIN ANG NAKABUNTIS KAY INAH!
Pero seryoso kahit kinakabahan ako I still need to do this, kinabukasan ni Inah ng baby ang nakasalalay dito. Kaya naman naming palakihin ang bata ng hindi nangangailangan ng tulong ng iba. May kaya naman kami kaya lang yung presence ang kailangan namin hindi pera.
Naiisip ko pa lang kung anong itsura ko kapag naka-gupit panlalaki ako natatawa na ako, paano pa kaya kapag nagupit na? Pero hindi ko muna iisipin ang itsura ko basta matapos lang lahat ng problemang ito.
Bakasyon ko dapat to eh! I should be enjoying my self! Dapat nagliliwaliw ako ngayon. Dapat naghahanap ako ng boyfriend, charooot.
Pero bahala na nga kung ano man ang mangyari sa hinaharap. Pero paano ko pala itatago yung hinaharap ko? Mamaya ko na pag-iisipan yun basta yung mga kakailanganin ko muna ang uunahin ko.
Inaamin ko nag-eenjoy ako sa mga nangyayari. I love challenges!
Heiberg University wait for me!!!
***
04-19-20
HOPE YOU ENJOY READING✌🏻3Iah's POV"Oh Inah anong masasabi mo sa itsura ko?" Singhal ko kay Inah na nasa salas. Pagkadating kase namin pagkagaling sa mall ay hindi na ako nagpahinga at pumili na ng damit na isusuot at ipapakita kay Inah."Uhm, ang cute mo ate. Para kang Kpop Idol." At sinundan niya pa ng mahinang halikhik. Lakas ding mang-inis nito ah."Yung seryoso kase! Mukha na ba akong lalaki? Or what?!" Tanong ko sa kaniya sabay irap. Labag man sa kagandahan ko ito pero ito lang ang naisip kong matinong paraan eh."Oo ate mukha ka nang lalaki, ang gwapo mo tapos ang cute pa!" Parang kinikilig na sambit niya pa. Sus, kailangan ba talaga detalyado ang pagtatanong para tama ang isagot niya sa akin? Ang slow naman nito ni Inah, hindi yan mana sa akin. Kanino kaya?"Puro papuri ah? Pag ako talaga mukhang tanga may pektus ka saken!" Inis na sigaw ko sa kaniya. Ayaw kong tingnan ang itsura ko sa salamin. Baka magsisi lang ako.Nagpa-gupit ako ng 'syete' ba tawag dun? Basta yung parang sa Kpop. Kaya siguro nag
4Iah's POVNagsimula akong maglakad ngunit napahinto din agad nang pumasok sa isip ko na tinakasan ko lang si kuya guard. Sh*t! Hindi ko alam kung saan ako pupunta!Sinundan ko na lang yung malaking pathway, panigurado namang ang pathway na to ay papunta sa mga buildings. At hindi nga ako nagkamali, natanaw ko na ang mga buildings. Malayo-layong lakarin din pala ito, malayo pa ako sa mga buildings na natatanaw ko. Hindi ba pwedeng idiretso dun ang mga sasakyan? Ang luwang kaya ng pathway!!!Nagtuloy ako sa paglalakad habang iginagala ang paningin ko. Bale ang pathway ay nasa elevated na area? Huh? Mas mataas ang nilalakaran ko kaysa sa field. May mangilan-ngilang estudyante ang nasa soccer field at nagwa-warm-up. Nasa left side ko ang soccer field.Nagdiretso naman ako sa paglakad hanggang sa marating ko ang unang building.Ito siguro yung main building? May guard eh!"Good morning po Manong" Mahinang bati ko kay manong guard habang pinapalaki ang boses."Magandang araw din iho, ano
5Aniah's POV"Ano ate natanggap ka?" At ayun talaga ang bungad na tanong sa akin ni Aninah. Punyemas napaka-isip bata ah?! Ni hindi man lang sinabing mag-pahinga muna ako! Hayst, kids these days!"Yeah." Yun lang ang nakaya kong sabihin kahit punong-puno ang isip ko ng pwedeng sabihin. I'm tired and I don't want to talk."Kailan ka papasok ate? Kailan ka magsisimula? Naitanong mo ba kung may kilala silang Ababa? O nakita mo ba si Ababa?" Lumapit pa siya sa akin at inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Iniwas ko naman ang mukha niya sa akin at isinandal ang ulo sa sofa."Aish. I'm tired! Kaya pwede? Mamaya mo na ako kausapin?!" Inirapan ko siya at ipinikit ang mga mata ko.Talagang hindi man lang ako kinamusta ah? At tsaka paano ko maitatanong kung may kilala silang Ababa eh hindi naman full name yun? Tapos sabi pa niya kung nakita ko? Eh ang lupit ko naman pala sa tingin niya at makikita ko si Ababa kahit hindi ko alam ang itsura nun?Pero natigilan ako nang pumasok sa isip ko yung mu
Aniah's POV"Who are you?"Like what the fudge?! Walang modo ampota! Hindi ba sila inorient na maging mabait sa mga bagong estudyante?!"I'm Ian" sabi ko at inilahad ang kamay. Tiningnan niya lamang iyon at ibinalik ang tingin sa mata ko. Walang manners! Ibinaba ko na ang kamay ko, nakakainis. Ako tuloy ang nagmukhang kahiya-hiya."Why are you here?" Tanong na naman niya. Ano to interview? Hindi ba pwedeng papasukin niya na lang ako sa loob?"Ito daw yung magiging room ko sabi ni Dean" Sagot ko habang pinapanatiling buo ang boses."What?!" Nagsalubong pa ang kilay niya, hindi ko alam kung dahil ba sa inis o sa gulat. Bakit? Hindi ba siya pwedeng magkaroon ng room mate? Baka nga may sira to sa ulo? Baka kaya tawa-tawa si Isidro kase ganito ang makakasama ko?"Sabi ko ito daw ang magiging room ko sabi ni Dean" Medyo nabobored kong sagot. Can he just let me in?"Are you fucking kidding me?!" Sigaw niya sa akin. Napapitlag ako sa lakas ng sigaw niya."Sa tingin mo?" Tinaasan ko siya ng is
7WARNING⚠️This chapter contains indecent or vulgar words. Read at your own risk.Aniah's POVMag-iisang linggo na ako dito sa Heiberg at hindi ko pa rin nakikita si Ababa. Hindi ko alam kung ano nang gagawin ko. Bakit parang umurong lahat ng plano ko? Bakit nagdadalawang isip na ako sa mga ginagawa ko? Shit! This can't be! Sayang efforts ko noh! Pero nangako kase ako eh.Should I stop right now? Kung kailan andami nang nangyari? At may mga kasinungalingan na akong nabuo at nagawa?"Pre ano nahawa
8Aniah's POV"Oy bakit hindi ka nagsabi na aalis ka na kagabi? Andaya!"Ano pa bang side ni Isidro ang hindi ko pa nakikita? May isip-bata, may pa seryoso, may madaldal, may chickboy, ano pa ba?"Ah,sumakit ulo ko pre eh."Pero seryoso, sumakit talaga ang ulo ko kagabi dahil sa dami ng iniisip ko."Sige, sabi mo eh."Wala na akong pake sa sasabihin niya. I'm so stressed right now!Shet andaming what ifs sa utak ko. Bakit ba hindi ako kasing talino ni Inah? Edi sana nasolusy
9Aniah's POV"Inah? Kaya mo bang umuwi sa bahay mag-isa? Kailangan mo nang umuwi sa bahay eh. Baka magtaka na sila."I lied again. I can't tell her the real reason why I asked her to go home. Iyon ang gusto nina mommy kaya iyon ang gagawin koAng hirap makipag-usap kapag galing ka sa pag-iyak. Yung nagpipigil ka pa rin ng hikbi pero kailangan talaga."Bakit ate? May problema ba?"She's so innocent and I don't want her to get hurt. Ayokong malaman niya yung totoong pakikitungo sa akin nina mommy. Ayokong isipin niyang may sama ako ng loob sa kaniya da
10Aniah's POVNapatingin sa gawi ko si Addis dahil sa pag-banggit ko sa palayaw ng kaniyang kaibigan. Hindi ko siya pinansin bagkus nag-isip na lamang ng tamang salitang sasabihin."Bakit ka napatawag?"Bakit parang umurong ang dila ko ngayong nagsalita siya mula sa kabilang linya?"Uh, someone needs you."Wala na bang ibabagal ang tibok ng puso ko? Ang bilis eh."Sino?"Bakit parang galit ata to? Wala pa naman akong sinasabing pangalan pero parang tatanggi na kaagad siya.
EPILOGUE “Are you done preparing?” He asked. Maybe he is already downstairs.“Yep, I will go down in a minute.” I did not bother to say goodbye, I just put the phone down. I looked at my outfit and to myself one last time before leaving my hotel room.I am wearing a very short black tube dress. It is not revealing for me because I don’t have big boobs. It just hugged my body perfectly. It is so fitted.I love it. My footwear is just simple black stilettos. I did not bring any bag, I only had my phone and card with me.Gladly, the elevator is not packed. I can freely move and fix my hair without disturbing others. Before I leave my hotel room, I already fixed the things that I will be bringing with me on my flight tomorrow. I can’t help myself to appreciate the things, even the smallest things in life. Maybe that is maturity. “What are you wearing?” That is the first question he asked when I entered his car. His brows are furrowed and he is staring at me like I did a lot of things in
Aninah's POVKailan ba ako huling nagpasalamat kay ate? Kailan ko ba nasabing mahal ko siya? Nasabihan ko na ba siyang mahal ko siya? Kailan ko ba nasabing proud ako sa kaniya? O nasabihan ko na ba siya? Kailan ko ba ipinaramdam sa kaniyang maswerte ako na naging ate ko siya?Andami kong pinalagpas na pagkakataon, Andami kong sinayang na oras upang magawa ang mga dapat kong gawin. Inuna ko ang pagtatampo ko kaysa ang pagpapahalaga sa ate ko. Nagsisisi ako dahil hindi ko alam na ganun na pala ang nararamdaman niya, hindi ko alam na nasasaktan na pala siya.Hindi ko napansin na kailangan niya rin ng suporta, na kailangan niya rin ng atensyon, n
15 Aniah's POV Maaga akong nagising kinabukasan ngunit wala naman akong maisip na gawin. Gusto kong bumawi kay Isidro pero tinatamad ako, it's a childish act at nakakahiya iyon. Minsan talaga pabago-bago ako hh desisyon depende sa mood ko. Tinitigan ko lang ang kisame hanggang sa makain na ng sikat ng araw ang aking buong silid. Tinatamad akong kumilos, tinatamad akong tumayo, tinatamad akong gumawa, at hindi ko alam kung bakit ngayon pa ako tinamaan ng katamadan. Dala siguro ng buwanang dalaw ko kaya tamad na tamad akong kumilos. Ano bang gagawin ko ngayong araw? Leche naman oh, sana'y nasa bakasyon pa din ako kung h
14Aniah's POV"I don't know why I'm doing this."Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa. Nakasiksik lang ako sa dibdib niya at pinapakalma ang sarili. Nakatulong ang dahan-dahan niyang pagsuklay sa buhok ko upang kumalma ako.Nawala na ang panginginig ko at nakakahinga na ako ng maayos ngunit hindi pa rin bumabalik sa dati ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano bang nangyayari sa akin?Kahit may ideya na ako kung bakit mabilis ang tibok ng pudo ko ay pilit ko itong isinasantabi at isinasawalang-bahala. Malay ko bang ako lang a
13Aniah's POV"Bakit sa tingin niyo laging ako ang may kasalanan?"Hindi ko na pipigilan ang sarili kong sabihin ang saloobin ko. Punong-puno na ako, hindi ko na kaya ang sakit, ang bigat-bigat na. Hindi ko na kaya."Bakit laging ako ang may kasalanan? Bakit lagi ako ang mali? Bakit ako lagi? Carlotta Carlotta Carlotta! Si Carlotta na walang kwenta, Si Carlotta na walang ginawang tama, Si Carlotta na walang silbi, Si Carlotta na walang alam, Si Carlotta na walang direksyon sa buhay at Si Carlotta na walang ipagmamalaki sa buhay! Ano pa?!"Walang tigil ang pagbuhos ng luha ko. Ilalabas ko
12Aniah's POV"Mom...Dad..."Tila namanhid ang buong katawan ko, tila nabingi ako pagkatapos kong marinig ang mga katagang iyon, tila hindi nakisama ang panahon sa nais kong mangyari... bakit ganoon?Bakit? Paano? Paano nila nalaman ang nangyari kay Inah? Hindi ko naman sinabi sa kanila, malabong sinabi din ni Inah sa kanila. Kaya paano? Sino? Sinong nagsabi?Hindi ko alam kung lilingon ba ako o mananatili akong nakatulala sa kung saan. Hindi ko alam kung tatayo ba ako upang magbigay galang o magkukunwaring hindi ko alam na nariyan s
11Aniah's POV"So the main reason why I disguised my self as a man, why I obscured as man is I'm finding someone. Someone who is responsible for my sister's pregnancy."Napabuntong-hininga ako pagkatapos kong sabihin ang mga katagang iyon. Ilang beses kong pinaulit-ulit sa aking isipan ang mga sasabihin ko, ang tamang salita at tamang konstruksyon ng pangungusap. Hindi dahil ayaw kong magkamali, kung hindi gusto kong maunawaan agad nila ang nais kong iparating.And why I'm talking so deeply? Am I part of the "sinaunang people"?"And why would you call me and tell me someone needs me? Huh?"
10Aniah's POVNapatingin sa gawi ko si Addis dahil sa pag-banggit ko sa palayaw ng kaniyang kaibigan. Hindi ko siya pinansin bagkus nag-isip na lamang ng tamang salitang sasabihin."Bakit ka napatawag?"Bakit parang umurong ang dila ko ngayong nagsalita siya mula sa kabilang linya?"Uh, someone needs you."Wala na bang ibabagal ang tibok ng puso ko? Ang bilis eh."Sino?"Bakit parang galit ata to? Wala pa naman akong sinasabing pangalan pero parang tatanggi na kaagad siya.
9Aniah's POV"Inah? Kaya mo bang umuwi sa bahay mag-isa? Kailangan mo nang umuwi sa bahay eh. Baka magtaka na sila."I lied again. I can't tell her the real reason why I asked her to go home. Iyon ang gusto nina mommy kaya iyon ang gagawin koAng hirap makipag-usap kapag galing ka sa pag-iyak. Yung nagpipigil ka pa rin ng hikbi pero kailangan talaga."Bakit ate? May problema ba?"She's so innocent and I don't want her to get hurt. Ayokong malaman niya yung totoong pakikitungo sa akin nina mommy. Ayokong isipin niyang may sama ako ng loob sa kaniya da