4
Iah's POV
Nagsimula akong maglakad ngunit napahinto din agad nang pumasok sa isip ko na tinakasan ko lang si kuya guard. Sh*t! Hindi ko alam kung saan ako pupunta!
Sinundan ko na lang yung malaking pathway, panigurado namang ang pathway na to ay papunta sa mga buildings. At hindi nga ako nagkamali, natanaw ko na ang mga buildings. Malayo-layong lakarin din pala ito, malayo pa ako sa mga buildings na natatanaw ko. Hindi ba pwedeng idiretso dun ang mga sasakyan? Ang luwang kaya ng pathway!!!
Nagtuloy ako sa paglalakad habang iginagala ang paningin ko. Bale ang pathway ay nasa elevated na area? Huh? Mas mataas ang nilalakaran ko kaysa sa field. May mangilan-ngilang estudyante ang nasa soccer field at nagwa-warm-up. Nasa left side ko ang soccer field.
Nagdiretso naman ako sa paglakad hanggang sa marating ko ang unang building.
Ito siguro yung main building? May guard eh!
"Good morning po Manong" Mahinang bati ko kay manong guard habang pinapalaki ang boses.
"Magandang araw din iho, anong maipaglilingkod ko sayo?" Naka-ngiting tanong niya pa. Feeling ko mas mabait ito kumpara dun sa nasa gate.
"Manong saan po pwedeng mag-enroll?" Sh*t! Bakit parang mali yung tanong ko?
"Ano kamo iho enroll?" Tumango naman ako sa kaniya. Lord God guide me please, help me please.
"Aba iho nasa kalagitnaan na ng pangalawang semester, tila huli ka na." Medyo naka-ngiwing sabi niya pa sa akin.
"Ah ano po magbabaka-sakali lamang naman po ako kung tatanggapin ako dito" Magalang na sambit ko sa kaniya. Tumango naman siya at tila nauunawaan ako.
"Ay siya sige, tumuloy ka diyan sa loob. Sa opisina ka muna ng dean tumungo para maitanong mo kung maari ang nais mo." Paliwanag niya kaya ngumiti ako.
"Salamat po manong." Tumango na lamang siya sa akin at binuksan ang glass door. Nagdire-diretso naman ako sa pagpasok at sinimulan nang hanapin ang dean's office.
Naeexcite ako! Balik pag-aaral na naman ang arte ko nito!
***
Someone's POV
"Boi tulala ka na naman! Ano bang gumugulo sa isip mo ha?!"
"Eh hanggang kailan mo ba ako pakikialaman ha?!" Inis namang baling ko sa kaniya. Napa-atras naman siya at animong natatawa pa.
"Easy! Napaka-seryoso mo naman!" Nakataas pa ang dalawa niyang kamay, animong sumusuko.
"Kapag lagi akong tumatawa at ngumingiti sinasabi niyong ang weird ko tapos ngayong seryoso na ulit ako sasabihin niyong napaka-seryoso ko? What the fuck men!" Inis na singhal ko sa kaniya.
"Hindi ka naman talaga ganiyan eh." Sabi niya tsaka ako iniwanan sa canteen, mag-isa.
Anong hindi naman talaga ako ganiyan? Ano ba ako? Masiyahin o seryoso talaga? Maski ako hindi ko na din alam eh. Masyadong magulo ang isipan ko sa ngayon at hindi ko alam kung may oras pa akong isipin kung ano ba talaga ako noon at ano bang ikinikilos ko ngayon.
Mag-dadalawang linggo na rin mula nung mangyari yun at parang nakokonsensya ako kaya ako laging tulala. Minsan idinadaan ko na lang sa pagda-divert ng topic o kaya naman sa pagtawa yung nangyayari sakin.Hindi ko naman sinasadyang mag-take advantage eh. Pero hindi ko napigilan eh.
Paano kung nabuntis ko pala siya?
Paano ko malalaman kung nabuntis nga siya? Eh hindi ko nga alam ang pangalan niya eh! Basta yung mukha niya lang yung natatandaan ko pati boses.
Kung nabuntis ko man siya sana sabihin niya sa akin. Pero paano? Eh ni hindi nga ako nakapag-pakilala sa kaniya. Pero alam kong alam niyang dito ako sa Heiberg nag-aaral. Pero ano na lang maitutulong nun kung sakaling hinahanap niya nga ako?!
Hindi ko alam kung tanda niya yung mukha ko. Hindi ko alam kung may alam siya tungkol sa akin. Masyado kaming nadala ng makamundong pagnanasa at ng alak..
Ang sandaling kasiyahan na yun ang naging dahilan para magkaroon ako ng madaming isipin. P*cha. Unti-unti na akong kinakain ng konsensya ko. Bahala na.
***
Iah's POV
"How can I help you Mister?" Iyan kaagad ang bungad sa akin ng kalbong dean ng paaralang ito. Ni good morning wala! Walang manners ampota!
"Good morning sir, uhm, I've something to ask." Sabihin niya nang makapal ang mukha ko kahit hindi pa ako estudyante ng paaralang ito eh nagtatanog na agad ako, wala akong pake! Wala naman siyang buhok!
"Have a seat" tumango naman ako sa kaniya at naupo na.
"You're not familiar with me. Are you a new student or what?" Seryosong tanong niya pa.
"I'm not a student here. I'm here to ask some things. I want to enroll here sir, kahit nasa kalagitnaan na po ng second semester." Napa-ubo naman ako ng mahina matapos kong sabihin yun. Porkchop na grilled! Masakit sa lalamunan ang magbuo ng boses!
"What?! Paano ka nakapasok gayong hindi ka estudyante dito?!" Medyo pasigaw niya pang tanong. Duh?! Paano to naging dean? Common sense na lang wala pa! Duh?! Malamang pumasok ako sa gate! Pero hindi ko pwedeng sabihin yun, may agenda akong dapat gawin.
"Pinakiusapan ko po yung mga guards." Kapag ito hindi kumbinsido dadaanin ko to sa dahas!
"Didiretsahin na kita iho, hindi maaari ang gusto mo. You can't enroll here. Bukod sa mahihirapan ka eh hindi na rin kami tumatanggap ng enrollees dahil nga nasa kalagitnaan na ng semester." Mahabang paliwanag niya pa habang nakatitig sa akin. May pagka-manyak pa ata itong kalbong to?!
"Pero sir pagbigyan niyo na po ako, magbabayad naman po ako ng buo eh." Nagsusumamong sabi ko pa sa kaniya.
"Pero hindi talaga pwede iho. Bumalik ka na lang siguro pagkatapos ng semester na ito at tsaka mag-enroll" Bumuntong-hininga pa siya matapos niyang sabihin iyon. I have no choice! Arghhh!!
"Sir okay, I'll tell you the truth." Medyo nagulat pa siya dahil bahagya pang nanlaki ang mata niya at napataas ang dalawang balikat. Hindi ko kase binuo ang boses ko eh.
"I'm here for someone. I'm finding someone. May malaking atraso lang po talaga." Sabi ko pa.
"Babae ka?!" Pasigaw na tanong niya. Psh. Pilipino nga naman oh! Stating the obvious lagi!
"Opo at kaya lang ako nakapanlalaki dahil nga gusto kong pumasok dito sa Heiberg dahil nga po may hinahanap ako." Medyo inis pang sabi ko.
"Lalong hindi kita mapagbibigyan diyan sa gusto mo." Seryosong sabi niya at sumandal sa swivel chair niya.
"Magbabayad din ako ng tuition. Kahit full sem pa yan. Just give me a month. May kailangan lang po talaga akong hanapin." Nauubos na ang pasensya ko dito sa kalbong to ah!
"Pero labag yan sa rules ng paaralan na ito." Parang naiinis na ding sabi niya pa.
"Hayst. Please. Pagbigyan niyo na po ako. Uhm, pwede ko kayong bigyan ng promo para sa events ng school." Nakangiting sabi ko pa.
"At ano namang promo yan?" Nakataas pa ang kaniyang kilay na animong dinrawing lang habang tinatanong ako.
"We have resorts and hotel on Batangas and I can offer you and this University big promos. Example pag may team building chuchu kayo or kapag may pa retreat kayo or something. Just name it ako ang bahala. Basta pagbigyan mo na ako sa pagstay ko dito. I just need to find that damn man" Salubong ang kilay na paliwanag ko pa sa kaniya.
"Only two weeks" Pasinghal na sabi niya kaya naman napangiti ako agad. Madali naman pala tong kausap eh!
"Deal!" Nakangising sabi ko at inilahad ang kamay ko sa kaniya at agad naman niya itong inabot.
"But I have my conditions." Sabi niya kaya naman napa-irap ako ng palihim.
"Okay, fine!" Sabi ko pa at tiningnan siya.
"Walang special treatment sayo. At hindi ka pwedeng magreklamo. Puro lalaki ang makakasama mo at lalaki din ang magiging ka-room mate mo for two weeks. Ikaw na ang bahala kung paano mo mapagtatakpan ang identity mo Miss. Basta bawal kang mabuking." Seryosong sabi niya pa sakin kaya naman tinanguan ko lang siya.
"Kung hindi lang talaga maganda ang offer mo ay hindi talaga ako papayag" natatawang dagdag niya pa at natawa na rin ako. Tss. Halata naman sa mukha niyang abusado siya at mukhang promo!
"Oh by the way, I'm Aniah Carlotta Quapenco. Nice meeting you." Sabi ko at naglahad muli ng kamay. At ayun na naman ang gulat niyang reaksyon. Napailing na lamang ako.
"The famous Aniah Quapenco?!" Gulat na usal niya naman at napangisi naman ako. "Nice meeting you, I'm Jose Mendoza" at nakipagkamay na siya sa akin.
"Nice meeting you too." Pormal na sabi ko sa kaniya. "I hope we meet again. Hindi yung lalaki ako." Naiinis na sabi ko sa kaniya at natawa naman ang kalbo.
Kung alam ko lang na mas mapapadali ang usapan kapag hindi ako naka-disguise edi sana simula pa lang yun na ang ginawa ko. Porkchop na fried!
Nanatili pa ako sa opisina ng dean para itanong pa yung mga kakailanganin ko. Buti nga hindi nagtatanong itong kalbo na to ng kung ano-ano baka mamaya eh hindi ko masagot. Baka kase bigla niyang tanungin kung sinong hinahanap ko eh hindi ko naman alam ang full name ng Ababa na yon!
Matapos ang ilang minutong pang-uuto sa kalbong dean ng Heiberg ay lumabas na ako ng opisina niya. Pwede na akong pumasok bukas kaya naman uuwi na agad ako para asikasuhin ang mga dadalhin kong gamit dito.
Natigil ako sa paglalakad palabas ng University ng may biglang bumati sakin.
"Bago ka dito?" Isang gwapo at cute na nilalang lang naman ang bumati sa akin. Porkchop with sauce!
"Oo pero bukas pa ako papasok." Nakangiting sabi ko sa kaniya. Parang ganito yung mga nasa teleserye ah? Yung may lalaki kang makakasalubong tapos ma-lolove at first sight sayo? Gosh! Magkaka-boyfriend na ako! Pero naka-panlalaki ako Porkchop!
"Oh nice. Hope you enjoy your stay." Nakangiting sabi niya at nilagpasan na ako.
Taray ni koya! Mang-iiwan eh! Ni hindi man lang nagpakilala. Psh. Nagpatuloy na ako sa paglalakad palabas nang maalala kong tinakasan ko nga pala yung guard dito kanina. What should I do?
Nagtuloy-tuloy lang ako at nagkunwari na walang nakakakita sa akin. Isip bata man pero wala akong maisip na paraan eh.
"Hoy!" At yan na nga ba ang sinasabi! Antalas din naman ng pakiramdam ni kuya Guard!
Dahan-dahan akong humarap sa kaniya at pekeng ngumiti. Hindi ko ito pedeng tarayan ngayon dahil ako ang may atraso sa kaniya. Bwisit!
"Ah manong guard, uwi na po ako" Sabi ko sa kaniya habang nakangiti.
Makuha ka sa magandang ngiti!
"Hoy Iho paglabag sa polisiya ng paaralang ito ang ginawa mo kanina. Maaari kang makasuhan sapagkat hindi ka naman estudyante ng Heiberg." Seryosong paliwanag niya ngunit mababakas mo ang inis sa kaniyang mukha. Sino nga bang hindi maiinis sa ginawa ko kanina? Hahaha.
"Ah, eh, manong guard estudyante na ho ako dito sa Heiberg kaya huwag na po kayong mag-alala. Tsaka hindi ko na po uulitin ang ginawa ko." Syempre hindi ko na ulit yun uulitin dahil mula bukas ay pwedeng pwede na akong pumasok sa Heiberg nang hindi nakiki-usap sa pesteng guard na to!
"Sinuswerte ka nga naman Iho ano? Tinanggap ka pa rin sa kabila ng alanganin mong pag-eenroll?" Sarkastisko ang tono ng kaniyang pananalita kaya naman lihim akong napairap.
"Opo nga. Nasa akin ata ang swerte ngayong araw manong." Sarkastiko din akong ngumiti sa kaniya.
Agad ko siyang tinalikuran at lumabas na sa gate. Porkchop na pahirap sakin nang Ababa na yan!
Eksaktong pagtigil ko sa may tabing kalsada ay may dumaang taxi kaya naman kinawayan ko na ito para huminto sa aking harapan.
Pero alam kaya ng Ababa na iyon na nabuntis niya ang kapatid ko?
Pero kung alam niya edi sana hinanap niya? Eh paano kung hindi siya handa sa responsibilidad kaya hindi niya hinahanap?
Masasampal ko talaga iyang Ababa na iyan kapag hindi niya pinanagutan si Inah!
Mukhang mahihirapan din akong hanapin si Ababa na iyon...
"Arghh!" Napa-hampas ako sa aking kinauupuan.
"Ah ma-- Sir ayos lang po ba kayo?" Tiningnan ako nung driver sa salamin kaya pilit akong ngumiti at tumango.
Muntik na yun ah. Mapapa- ma'am pa si kuya. Kailangan ko nga palang mag-boses lalaki kapag nakapan-lalaki ako na damit. Purwisyo talaga tong paghahanap diyan kay Ababa eh.
Kung may pwede lang akong pagbuntungan ng galit ay ginawa ko na. Ang hirap ng ganito. Nang dahil ako ang ate ah nasa akin ang responsibilidad. Hindi maaaring itanggi ko ito o tanggihan ko ang responsibilidad ko. Ako ang ate, ako ang matanda, dapat ako ang umuunawa at umiintindi sa nakababata. Hayst.
"Sir saan po tayo?" Ngayon lang tinanong nung driver kung saan ako magpapahatid. Lakas ng trip nito ah?
Agad ko namang sinabi ang pangalan ng condo na tinutuluyan ng kapatid ko.
Wish me luck for the upcoming days. F*ck this Ababa!
***
Happy Birthday, min♥️
04/24/20
HOPE YOU ENJOY READING ✌🏻
5Aniah's POV"Ano ate natanggap ka?" At ayun talaga ang bungad na tanong sa akin ni Aninah. Punyemas napaka-isip bata ah?! Ni hindi man lang sinabing mag-pahinga muna ako! Hayst, kids these days!"Yeah." Yun lang ang nakaya kong sabihin kahit punong-puno ang isip ko ng pwedeng sabihin. I'm tired and I don't want to talk."Kailan ka papasok ate? Kailan ka magsisimula? Naitanong mo ba kung may kilala silang Ababa? O nakita mo ba si Ababa?" Lumapit pa siya sa akin at inilapit ang mukha niya sa mukha ko. Iniwas ko naman ang mukha niya sa akin at isinandal ang ulo sa sofa."Aish. I'm tired! Kaya pwede? Mamaya mo na ako kausapin?!" Inirapan ko siya at ipinikit ang mga mata ko.Talagang hindi man lang ako kinamusta ah? At tsaka paano ko maitatanong kung may kilala silang Ababa eh hindi naman full name yun? Tapos sabi pa niya kung nakita ko? Eh ang lupit ko naman pala sa tingin niya at makikita ko si Ababa kahit hindi ko alam ang itsura nun?Pero natigilan ako nang pumasok sa isip ko yung mu
Aniah's POV"Who are you?"Like what the fudge?! Walang modo ampota! Hindi ba sila inorient na maging mabait sa mga bagong estudyante?!"I'm Ian" sabi ko at inilahad ang kamay. Tiningnan niya lamang iyon at ibinalik ang tingin sa mata ko. Walang manners! Ibinaba ko na ang kamay ko, nakakainis. Ako tuloy ang nagmukhang kahiya-hiya."Why are you here?" Tanong na naman niya. Ano to interview? Hindi ba pwedeng papasukin niya na lang ako sa loob?"Ito daw yung magiging room ko sabi ni Dean" Sagot ko habang pinapanatiling buo ang boses."What?!" Nagsalubong pa ang kilay niya, hindi ko alam kung dahil ba sa inis o sa gulat. Bakit? Hindi ba siya pwedeng magkaroon ng room mate? Baka nga may sira to sa ulo? Baka kaya tawa-tawa si Isidro kase ganito ang makakasama ko?"Sabi ko ito daw ang magiging room ko sabi ni Dean" Medyo nabobored kong sagot. Can he just let me in?"Are you fucking kidding me?!" Sigaw niya sa akin. Napapitlag ako sa lakas ng sigaw niya."Sa tingin mo?" Tinaasan ko siya ng is
7WARNING⚠️This chapter contains indecent or vulgar words. Read at your own risk.Aniah's POVMag-iisang linggo na ako dito sa Heiberg at hindi ko pa rin nakikita si Ababa. Hindi ko alam kung ano nang gagawin ko. Bakit parang umurong lahat ng plano ko? Bakit nagdadalawang isip na ako sa mga ginagawa ko? Shit! This can't be! Sayang efforts ko noh! Pero nangako kase ako eh.Should I stop right now? Kung kailan andami nang nangyari? At may mga kasinungalingan na akong nabuo at nagawa?"Pre ano nahawa
8Aniah's POV"Oy bakit hindi ka nagsabi na aalis ka na kagabi? Andaya!"Ano pa bang side ni Isidro ang hindi ko pa nakikita? May isip-bata, may pa seryoso, may madaldal, may chickboy, ano pa ba?"Ah,sumakit ulo ko pre eh."Pero seryoso, sumakit talaga ang ulo ko kagabi dahil sa dami ng iniisip ko."Sige, sabi mo eh."Wala na akong pake sa sasabihin niya. I'm so stressed right now!Shet andaming what ifs sa utak ko. Bakit ba hindi ako kasing talino ni Inah? Edi sana nasolusy
9Aniah's POV"Inah? Kaya mo bang umuwi sa bahay mag-isa? Kailangan mo nang umuwi sa bahay eh. Baka magtaka na sila."I lied again. I can't tell her the real reason why I asked her to go home. Iyon ang gusto nina mommy kaya iyon ang gagawin koAng hirap makipag-usap kapag galing ka sa pag-iyak. Yung nagpipigil ka pa rin ng hikbi pero kailangan talaga."Bakit ate? May problema ba?"She's so innocent and I don't want her to get hurt. Ayokong malaman niya yung totoong pakikitungo sa akin nina mommy. Ayokong isipin niyang may sama ako ng loob sa kaniya da
10Aniah's POVNapatingin sa gawi ko si Addis dahil sa pag-banggit ko sa palayaw ng kaniyang kaibigan. Hindi ko siya pinansin bagkus nag-isip na lamang ng tamang salitang sasabihin."Bakit ka napatawag?"Bakit parang umurong ang dila ko ngayong nagsalita siya mula sa kabilang linya?"Uh, someone needs you."Wala na bang ibabagal ang tibok ng puso ko? Ang bilis eh."Sino?"Bakit parang galit ata to? Wala pa naman akong sinasabing pangalan pero parang tatanggi na kaagad siya.
11Aniah's POV"So the main reason why I disguised my self as a man, why I obscured as man is I'm finding someone. Someone who is responsible for my sister's pregnancy."Napabuntong-hininga ako pagkatapos kong sabihin ang mga katagang iyon. Ilang beses kong pinaulit-ulit sa aking isipan ang mga sasabihin ko, ang tamang salita at tamang konstruksyon ng pangungusap. Hindi dahil ayaw kong magkamali, kung hindi gusto kong maunawaan agad nila ang nais kong iparating.And why I'm talking so deeply? Am I part of the "sinaunang people"?"And why would you call me and tell me someone needs me? Huh?"
12Aniah's POV"Mom...Dad..."Tila namanhid ang buong katawan ko, tila nabingi ako pagkatapos kong marinig ang mga katagang iyon, tila hindi nakisama ang panahon sa nais kong mangyari... bakit ganoon?Bakit? Paano? Paano nila nalaman ang nangyari kay Inah? Hindi ko naman sinabi sa kanila, malabong sinabi din ni Inah sa kanila. Kaya paano? Sino? Sinong nagsabi?Hindi ko alam kung lilingon ba ako o mananatili akong nakatulala sa kung saan. Hindi ko alam kung tatayo ba ako upang magbigay galang o magkukunwaring hindi ko alam na nariyan s
EPILOGUE “Are you done preparing?” He asked. Maybe he is already downstairs.“Yep, I will go down in a minute.” I did not bother to say goodbye, I just put the phone down. I looked at my outfit and to myself one last time before leaving my hotel room.I am wearing a very short black tube dress. It is not revealing for me because I don’t have big boobs. It just hugged my body perfectly. It is so fitted.I love it. My footwear is just simple black stilettos. I did not bring any bag, I only had my phone and card with me.Gladly, the elevator is not packed. I can freely move and fix my hair without disturbing others. Before I leave my hotel room, I already fixed the things that I will be bringing with me on my flight tomorrow. I can’t help myself to appreciate the things, even the smallest things in life. Maybe that is maturity. “What are you wearing?” That is the first question he asked when I entered his car. His brows are furrowed and he is staring at me like I did a lot of things in
Aninah's POVKailan ba ako huling nagpasalamat kay ate? Kailan ko ba nasabing mahal ko siya? Nasabihan ko na ba siyang mahal ko siya? Kailan ko ba nasabing proud ako sa kaniya? O nasabihan ko na ba siya? Kailan ko ba ipinaramdam sa kaniyang maswerte ako na naging ate ko siya?Andami kong pinalagpas na pagkakataon, Andami kong sinayang na oras upang magawa ang mga dapat kong gawin. Inuna ko ang pagtatampo ko kaysa ang pagpapahalaga sa ate ko. Nagsisisi ako dahil hindi ko alam na ganun na pala ang nararamdaman niya, hindi ko alam na nasasaktan na pala siya.Hindi ko napansin na kailangan niya rin ng suporta, na kailangan niya rin ng atensyon, n
15 Aniah's POV Maaga akong nagising kinabukasan ngunit wala naman akong maisip na gawin. Gusto kong bumawi kay Isidro pero tinatamad ako, it's a childish act at nakakahiya iyon. Minsan talaga pabago-bago ako hh desisyon depende sa mood ko. Tinitigan ko lang ang kisame hanggang sa makain na ng sikat ng araw ang aking buong silid. Tinatamad akong kumilos, tinatamad akong tumayo, tinatamad akong gumawa, at hindi ko alam kung bakit ngayon pa ako tinamaan ng katamadan. Dala siguro ng buwanang dalaw ko kaya tamad na tamad akong kumilos. Ano bang gagawin ko ngayong araw? Leche naman oh, sana'y nasa bakasyon pa din ako kung h
14Aniah's POV"I don't know why I'm doing this."Walang namutawing salita sa pagitan naming dalawa. Nakasiksik lang ako sa dibdib niya at pinapakalma ang sarili. Nakatulong ang dahan-dahan niyang pagsuklay sa buhok ko upang kumalma ako.Nawala na ang panginginig ko at nakakahinga na ako ng maayos ngunit hindi pa rin bumabalik sa dati ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano bang nangyayari sa akin?Kahit may ideya na ako kung bakit mabilis ang tibok ng pudo ko ay pilit ko itong isinasantabi at isinasawalang-bahala. Malay ko bang ako lang a
13Aniah's POV"Bakit sa tingin niyo laging ako ang may kasalanan?"Hindi ko na pipigilan ang sarili kong sabihin ang saloobin ko. Punong-puno na ako, hindi ko na kaya ang sakit, ang bigat-bigat na. Hindi ko na kaya."Bakit laging ako ang may kasalanan? Bakit lagi ako ang mali? Bakit ako lagi? Carlotta Carlotta Carlotta! Si Carlotta na walang kwenta, Si Carlotta na walang ginawang tama, Si Carlotta na walang silbi, Si Carlotta na walang alam, Si Carlotta na walang direksyon sa buhay at Si Carlotta na walang ipagmamalaki sa buhay! Ano pa?!"Walang tigil ang pagbuhos ng luha ko. Ilalabas ko
12Aniah's POV"Mom...Dad..."Tila namanhid ang buong katawan ko, tila nabingi ako pagkatapos kong marinig ang mga katagang iyon, tila hindi nakisama ang panahon sa nais kong mangyari... bakit ganoon?Bakit? Paano? Paano nila nalaman ang nangyari kay Inah? Hindi ko naman sinabi sa kanila, malabong sinabi din ni Inah sa kanila. Kaya paano? Sino? Sinong nagsabi?Hindi ko alam kung lilingon ba ako o mananatili akong nakatulala sa kung saan. Hindi ko alam kung tatayo ba ako upang magbigay galang o magkukunwaring hindi ko alam na nariyan s
11Aniah's POV"So the main reason why I disguised my self as a man, why I obscured as man is I'm finding someone. Someone who is responsible for my sister's pregnancy."Napabuntong-hininga ako pagkatapos kong sabihin ang mga katagang iyon. Ilang beses kong pinaulit-ulit sa aking isipan ang mga sasabihin ko, ang tamang salita at tamang konstruksyon ng pangungusap. Hindi dahil ayaw kong magkamali, kung hindi gusto kong maunawaan agad nila ang nais kong iparating.And why I'm talking so deeply? Am I part of the "sinaunang people"?"And why would you call me and tell me someone needs me? Huh?"
10Aniah's POVNapatingin sa gawi ko si Addis dahil sa pag-banggit ko sa palayaw ng kaniyang kaibigan. Hindi ko siya pinansin bagkus nag-isip na lamang ng tamang salitang sasabihin."Bakit ka napatawag?"Bakit parang umurong ang dila ko ngayong nagsalita siya mula sa kabilang linya?"Uh, someone needs you."Wala na bang ibabagal ang tibok ng puso ko? Ang bilis eh."Sino?"Bakit parang galit ata to? Wala pa naman akong sinasabing pangalan pero parang tatanggi na kaagad siya.
9Aniah's POV"Inah? Kaya mo bang umuwi sa bahay mag-isa? Kailangan mo nang umuwi sa bahay eh. Baka magtaka na sila."I lied again. I can't tell her the real reason why I asked her to go home. Iyon ang gusto nina mommy kaya iyon ang gagawin koAng hirap makipag-usap kapag galing ka sa pag-iyak. Yung nagpipigil ka pa rin ng hikbi pero kailangan talaga."Bakit ate? May problema ba?"She's so innocent and I don't want her to get hurt. Ayokong malaman niya yung totoong pakikitungo sa akin nina mommy. Ayokong isipin niyang may sama ako ng loob sa kaniya da