[YEAR 2012]
Dalawang taon bago magsimula ang Ukranian War, nagkakaroon na ng kaliwa't kanang balikatan dahil sa nabubuong tensyon mula sa pagitan ng Russia at Ukraine. Inatasan ng kasalukuyang Pangulo ng Pilipinas na bumuo ng isang private squad na mayroon lamang sampung miyembro, inaasahan na sa loob ng limang taon na pagsasanay ay maipapadala na sila sa Ukraine upang tumulong sa tumataas na tensyon sa pagitan ng dalawang bansa. Naging masugid sa pagpili ng mga miyembro and Department of National Defense, pumili sila ng sampu sa private first class, isang lieutenant, at isang captain para sa private squad. Ang progress ng mga report ay diretsong matatanggap ng General dahil classified na misyon ito.Pagkalipas ng isang Linggo, tinipon ang sampung private first class at inilipad sa isang isolated na isla sa Palawan. Malakas ang hampas ng nagngangalit na dagat sa bangin ng isla. Tanging helicopter o mga sasakyang panghihipawid lang ang tanging paraan para makapasok at makaalis sa isla. Lalamunin ng mga malalaking alon pailalim ang anumang maliit na bangka na siyang magbabalak lumapit sa isla.Bumaba na sa helicopter ang mga napiling miyembro ng private squad upang makilala ang kanilang Captain at Lieutenant. Pahalang na nakapila ang mga ito, nakatindig na parang mga estatwa upang hindi matangay ng malakas na hangin na nagmumula sa elesi ng helicopter, kaharap naman nila sa kabilang dulo ay sina Captain Bauer at Lieutenant Shackelberg.Si Captain Gregory Bauer ay isang Filipino American, sa Pilipinas siya ipinanganak at lumaki, nang makatungtong sa kolehiyo ay pinili niyang mag-aral sa Philippine Military Academy.Matipuno ang pangangatawan nito, at kapansin-pansin ang kanyang naglalakihang mga braso. Mapapansin mo rin ang prosthetics niyang kaliwang braso. Si Captain Bauer ang most decorated na kapitan sa kasalukuyan kung kaya't mataas ang kumpiyansa ng gobyerno na ibigay sa kanya ang classified na misyong ito.Samantala, si Lieutenant Honey Shackelberg ay isa sa pinaka mahusay na kadete sa batch niya. Limang taon makalipas ang pag-graduate niya sa PMA ay umangat na agad ang rank nito sa pagiging Lieutenant. Tahimik lamang ito at strikta lalo na pagdating sa mga trainings at protocols. Makinis at malambot ang kulay gatas nitong mga balat na binagayan ng kanyang bob cut na buhok. Nakaka-intimidate rin ang mala-almond nitong kulay brown na mga mata, matangos ang ilong, at maliit ang kanyang mga labi. Sinimulan na ni Captain Bauer ang pagpapakilala sa kanilang mga bagong trainee."If you haven't heard of me. I'm Captain Bauer. I'll oversee this squad and will assess your individual progress along the way," pagpapakilala nito."Ako si Lieutenant Shackelberg, at ako ang magiging trainer niyo. You're private first class, we chose you because of your remarkable grades and exemplary performance in the Academy. So, I won't tolerate any bullshit. If you became a deterrent to the success of this mission, you know where you'll be," pagpapakilala ni Lieut Schackelberg."Maaari na kayong pumunta sa barracks at ayusin ang mga gamit niyo, maari na rin kayong magpahinga dahil mahaba pa ang araw natin bukas," dagdag nito.Habang nasa barracks, tahimik na nag-aayos ng mga gamit ang bawat isa. Ngunit hindi rin nagtagal ang nakakabinging katahamikang ito nang magpakilala si Iggy."Ako nga pala si Private First-Class Ignacio Policarpio. Iggy na lang," nakangiting pagpapakilala nito."Ako naman si Private First Class Jones Abadilla. Jones na lang itawag niyo saken." sabe ng isang matipunong binata na may transparent na rectangle glasses.Kahit na military trained na si Jones ay hindi mo maikakaila ang pagiging nerd nito. Hindi sa paraang weirdo, ngunit sa paraang napakatalino. Tahimik lamang siya ngunit magaling ito sa leadership at decision-making."Huy! Hindi ba ikaw yung Summa Cum Laude ng batch naten? Sabe ko na nga kaya pamilyar ka e! Ako nga pala si Fritz Amorsolo," Masayang wika ni Fritz at iniabot ang kanyang kamay kay Jones upang makipag-shake hands.Si Fritz ay isa sa pinakamagaling sa hand-to-hand combat, sa 99 out of 100 na hand-to-hand combats niya mula sa challenge galing sa iba't-ibang year level, isang beses pa lang siyang natalo. Matipuno ang katawan nito, firm ang mga muscles, at moreno. Makapal ang mga kilay, at mapupula ang kanyang mga labi."Ikaw, Miss? Anong pangalan mo?" tanong ni Iggy nang may mapanuksong boses."Private First-Class Catherine Moreno," malamig na tugon nito.Si Catherine Moreno o mas kilala sa tawag na "The Deadly Cat," habang nasa academe. Siya ang pinaka magaling sa hand-to-hand combat, 100% ang win rate nito, at siya ang sumira sa winstreak ni Fritz sa kasagsagan ng kasikatan nito. Naging historic ang laban nila dahil pinaglabanan nila, parehas silang nasa 99 out of 100 hand-to-hand combats, at pareho nilang inaasam ang 100 out 100 hand-to-hand combat wins. Isang malaking karangalan ito para sa mga estudyan ng PMA, at may premyong ₱100,000 ang makaka-achieve ng ganitong milestone sa akademya. Sa huli, si Catherine ang nagwagi, at naging talunan si Fritz sa laban nila."No way! You gotta be kidding me! Catherine as in the Deadly Cat?!" Manghang tanong ni Jones ngunit sinuklian siya ni Catherine ng matamis na ngiti."Ikaw, dude? Masyado ka namang introverted diyan. Anong pangalan mo?" mapanuksong tanong ni Iggy."Gunrick. Gunrick Arevalo. I really don't know why I'm here, I don't excel in academe and was never in the top rankings, so I am still wondering," pagpapakilala nito."Gunrick? No way! This squad is gonna be exciting! You're Gunrick, the Wisteria, am I right?!" Nanlalaking mga mata ni Catherine nang malaman na kasama nila si Gunrick."I heard the name Wisteria before, is that—" patuloy na pag-iisip ni Iggy sa pangalan."Yes! The sniper that blooms at night! He can shoot a dummy within 850 meters range!" Nagtutumalon sa sayang sigaw ni Jones.Lumapit ang isang maliit, maputi, at shoulder-length haired na babae kay Gunrick at ni-poke ang pisngi nito. Nambilog ang mga mata nito sa manghang nang makita sa personal si Gunrick."Are you real?" tanong nito kay Gunrick."Kyaaaaah! Dati sa mga mahihinang bulungan ko lang sa hallway naririnig ang pangalan mo, ngayon nandito ka na!" kinikilig na sabe nito habang patuloy na sinusundot ang pisngi ni Gunrick."Rea! Tama na 'yan nakakahiya ka na!" saway sa kanya ni Jayson."I'm Private First Class Rea. Rea Ancheta," ngumiti ito nang matamis at iniabot ang kamay kay Gunrick para sa isang shake hands."Ako naman si Private First-Class Jayson Javier," nahihiyang pagpapakilala nito sabay kamot sa likod ng kanyang ulo."Private First-Class Darwin Cabrera," malamig at maiksing pagpapakilala nito.Matipuno, matangkad, at matalino si Darwin Carbrera. Kilala ito sa husay niya sa iba't-ibang combat knife lalo na sa Ontario MK 3 Navy knife. Specialty din nito ang hand-to-hand at close range combat."Private First-Class Jamaica Ortega."Private First Class Jamaica, mahusay sa paggamit ng M24, ang paborito niyang sniper rifle, her skill in sniping is commendable but not so close to Gunrick's. Matagal na ang rivalry sa pagitan ng dalawa ngunit walang makakatalo sa range ni Gunrick. Sa kabilang banda, malakas sa hand-to-hand combat si Jamaica at malakas ang kanyang survival instinct. In addition, she's still one the best snipe that ever grace the PMA."Private First-Class Jim Robles. Galing kami sa iisang class, kaya magkakakilala na kami."Private First Class Jim, he is a surface-level good at everything. He can handle any position, and can handle different types of rifles, his flexibility is an asset if anyone got injured. He is also trained to do medical procedures in an event of amputation or bullet extraction. He mainly works at the back as he is more medically inclined, but can participate in heavy military trainings."It's nice meeting you all," dagdag ni Darwin."That's why your names all sound familiar, you built your names in the academe na before." wika ni Fritz.Tumunog ang nakakarinding alarm sa paligid senyales ng pagdating ni Lt. Shackelberg. Itinigil nila ang kanilang mga ginagawa at pag-uusap, mabilis na pumila at tumindig nang magkaharap sa isa't-isa ang mga private first class, tig-lima sa magkabilang hanay. Marahas na bumukas ang pinto kasabay ng pagpasok ni Shackelberg at ng dalawang noncommissioned personel sa silid."Tulad sa Akademya, ang tunog na ito ang senyales ng paggising niyo, at nang curfew sa gabi. Sa umaga, mag-aalarm ito tuwing 0500 hours, bibigyan ko lamang kayo ng limang minuto upang makapag-ayos pagkatunog ng alarm. Sa gabi, magsisimula ang curfew ng 2200 hours, lights off, wala ng makikitang private first class sa labas ng barracks. Bawal din magpuslit ng pagkain sa loob. Ngayon ko lang ito sasabihin at hindi ko na muling uulitin," mariing pagpapaalala nito."Magpahinga na kayo at mahaba ang magiging mahaba ang araw niyo bukas," dagdag nito.Marahan na tumalikod si Shackelberg at matuling naglakad palabas ng barracks. Muli, nabalot ng dilim at katahimikan ang silid. Masayang natapos ang araw at nakangiting humimbing ang bawat isa sa unang araw ng kanilang classified military training.Kinabukasan, umalingawngaw ang alarm na pumutol sa mahimbing nilang pagkakatulog. Mabilis na nagpalit ng puting t-shirt, military pants, at combat boots ang mga trainee. Pahalang silang nakapila, nakaharap kay Lt. Shackelberg, habang bakas pa sa kanilang mga mukha ang puyat."Mukhang inaantok pa ang mga trainee ko, 10 laps!"Tarantantang napa-jog ang bawat isa upang ikutin ang field ng sampung beses. L***t na ang mga dila at pawisang napaupo ang mga trainee sa lupa dahil sa sobrang pagod. Halos maligo na sa pawis ang bawat isa, ngunit nagising naman ng exercise na ito ang kanilang diwa."Get back to your positions!" sigaw ng Lieutenant."As you can see, there are hunting tools on that desk in the middle of the field, it will be used for your first exhibition to build trust to each other. You can come back with your partner or you can come back in one piece," pagpapaliwanag ni Lt. Shackelberg."You will wander through the dense forest of this island for 3 days, inside this cylinder jar are sticks that have a number from one through five on its end. You'll be teamed up with a stick that holds the same number as yours," paliwanag ni Lt. Shackelberg. "Now, we shall begin. Pick your sticks and do not show it yet," dagdag pa niya."Those tools in the field are not made for hunting," wika ni Fritz."It's for surviving. Before you choose your weapons, you have to wear these bracelet trackers, so that we can find your body— I mean you." Sagot ni Lt. Shackelberg.Naglakad papalapit ang isang lalaking cadet na may hawak na box at lumapit sa kanila isa-isa upang ibigay ang kanilang bracelet trackers. Marahan nilang isinuot ang mga ito at isa-isa itong umilaw, pahiwatig na activated na ang mga bracelet trackers at lahat ng ito ay gumagana."Ngayon, tignan naman natin ang makakasama niyo sa exercise na ito. Tatawagin ko ang inyong numero at kayo ay aabante ng isang hakbang kung hawak n
Bumulahaw ang malalakas na sigawan na siyang nagpatikwas sakin mula sa pagkakatulog. Araw-araw na lamang ang maririnig mo ay, "hoy, magnanakaw!" o hindi kaya ay, "P*tanginamo, ano yung chinichismis-chismis mo?!" Isa na lang itong normal na ganap dito sa Tondo. Lalo na sa lugar kung saan ako kasalukuyang nakatira. Ang gulanit-gulanit naming bahay na gawa sa karton at trapal ay nakatirik sa harap ng nakakasulasok na kanal. Madumi, mabaho, at pestehin ng mga daga at ipis. Nakalakihan ko na ang ganitong tirahan, kaya 'di na ko mag-iinarte.Pagnanakaw, pananalisi, at pangloloko ng tao ang kabuhayan dito. Pero meron namang mga disente ang trabaho tulad ni Mang Tan na naglalako ng taho. Mas mabuti na yon kesa magnakaw. Pangako ng gobyerno, magbibigay sila ng trabaho. Pero wala eh. Ilang taon na ang nagdaan, at ilang pangako na ang 'di natupad kaya naman tuloy sa pagnanakaw. Aanhin mo naman ang moral kung kumakalam na ang sikmura mo diba? At kung buhay ang Diyos, hahayaan niya bang magutom an
Bago magsimula ang heist, naunang pumunta ang aming mga kasama sa van, habang naiwan ako at si Golden. Niyakap niya ako nang mahigpit at naramdaman kong tumutulo ang luha niya habang yakap-yakap niya ako. Hindi ko maintindihan pero nakaramdaman ako ng kaginhawaan sa init ng yakap niya. Yakap na matagal ko nang hinahanap-hanap, ang kalinga ng isang ama na pagkatapos ng labing walong taon ay ngayon ko lang naramdaman.Pakiramdam ko ay ligtas ako at walang kahit anong makakapanakit sakin. Unti-unti siyang kumawala sa pagkakayakap at hinubad ang kwintas na kanyang suot, marahan niyang isinuot ito sa aking leeg. "Kwintas ng Buhay ang tawag dito," sabe niya habang hinihimas ang kwintas na suot ko."Nagmula pa yan sa mga nauna mong lolo na pinasa lang din sakin. Tingin ko, mas bagay na siya sayo ngayon na matanda ka na. Dalaga na ang prinsesa ko. Sorry anak sa buhay na binigay ko sayo. Patawad sa lahat ng naging kasalanan ko sayo, sa lahat ng pagkukulang ko bilang ama. Huwag mong iwawala 'y
Kinabukasan, maagang ginising ang mga hostage upang ayusin ang kanilang sarili. Isa-isang pinapasok ang mga ito sa banyo upang maka-ligo at makapag-ayos gamit ang hygiene kits na nasa bag. Ang iba ay mabilis lang naglinis, ang iba naman ay matagal, at ang iilan ay mangiyak-ngiyak pa dahil sitwasyon na kinatatayuan nila.Mabilis na lumipas ang oras, at nalalapit na rin ang araw ng pagtatapos ng heist. Dapat mabilis, sigurado, at tantiyado ang bawat minuto. Nakakasiguro si Golden na anumang oras aatake na ang pwersa ng kapulisan. Nais nila itong tapusin agad dahil dumarami na ang media, at nakukuha na rin namin ang atensyon ng internasyonal na pahayagan. Lumalawak na ang taga-panood ng pinaka malaking heist sa Pilipinas. At kailangan naming makuha ang simpatya ng madla. Pagkatapos ng ilang oras na paghihintay, ang lahat ay nasa pinaka maayos na nilang itsura. Inilinya naming muli sila nang pahalang at nag-antay ng mga susunod na hakbangin. Samantala, tahimik at dahan-dahan ang pagbaba n
Kinabukasan, suminag na ang araw hudyat ng pagsisimula ng totoong heist. Ang mga taong pinili ang kalayaan ay pinasuot ng mga jumpsuit, baclava mask, at binigyan ng mga pekeng baril. Pinapwesto silang muli sa mga bintana upang maiwasan ang anumang muling pag-atake. Ang mga pumili ng kalayaan ay isa-isang palalabasin sa gusali, ang tulong nila ay hindi na kakailanganin sa buong heist, at wala silang salaping matatanggap pagkatapos ng misyon na ito. Malugod nila itong tinatanggap, bukal sa kanilang puso ang malaya nilang pagpili, at may dignidad silang lalabas sa The Heimz, ang kontrobersyal na pinaka-malaking heist sa buong Pilipinas. Sinenyasan ako ni Sly na lumapit sa kanya. Matulin ang mga naging hakbang ko palapit sa kinatatayuan niya, marahan siyang bumulong, at inutusan akong pagalawin na ang mga bago naming miyembro sa heist upang simulan na ang pagkuha sa mga alahas. "Makinig kayo!" sigaw ko. "Magsisimula na ang pinakahihintay nating lahat. Ang pinaka-payapang araw sa buong
Lagi akong may napapanaginipan. Tila isang pelikula na nagsisimulang rumolyo mula pagpikit ng aking mga mata, hanggang sa kahimbingan ng aking pagtulog, at magtatapos sa pagmulat ko. Iisa lang ang palaging laman nito, pinapanood ko ang sarili kong hinahabol ng isang anino hanggang mahulog ako sa isang malalim na bangin, doon ko gugulin ang walang hanggan, hanggang sa magising na lang ako nang nanginginig sa takot. Parang pahiwatig ng isang unos na naghihintay.Ginising ako ni Sly sa mahimbing kong pagkakatulog. Tila hindi karaniwang naglalawa ang pawis ko sa buong katawan, basang-basa ang dibdib ng suot kong mahabang pulang dress na tila inilubog sa tubig, sobrang lagkit sa pakiramdam. Pinunasan ko na rin ang mga laway na kumalat sa aking pisngi, kinuskos ko ang aking mga mata upang maaninag ang paligid. Dahan-dahan akong tumayo at bumalik sa dati kong pwesto upang muling mag-bantay sa mga hostage. Sa kasalukuyan, winawagayway na nila ang puting bandera na simbolo ng pagsuko ng aming
"You will wander through the dense forest of this island for 3 days, inside this cylinder jar are sticks that have a number from one through five on its end. You'll be teamed up with a stick that holds the same number as yours," paliwanag ni Lt. Shackelberg. "Now, we shall begin. Pick your sticks and do not show it yet," dagdag pa niya."Those tools in the field are not made for hunting," wika ni Fritz."It's for surviving. Before you choose your weapons, you have to wear these bracelet trackers, so that we can find your body— I mean you." Sagot ni Lt. Shackelberg.Naglakad papalapit ang isang lalaking cadet na may hawak na box at lumapit sa kanila isa-isa upang ibigay ang kanilang bracelet trackers. Marahan nilang isinuot ang mga ito at isa-isa itong umilaw, pahiwatig na activated na ang mga bracelet trackers at lahat ng ito ay gumagana."Ngayon, tignan naman natin ang makakasama niyo sa exercise na ito. Tatawagin ko ang inyong numero at kayo ay aabante ng isang hakbang kung hawak n
[YEAR 2012]Dalawang taon bago magsimula ang Ukranian War, nagkakaroon na ng kaliwa't kanang balikatan dahil sa nabubuong tensyon mula sa pagitan ng Russia at Ukraine. Inatasan ng kasalukuyang Pangulo ng Pilipinas na bumuo ng isang private squad na mayroon lamang sampung miyembro, inaasahan na sa loob ng limang taon na pagsasanay ay maipapadala na sila sa Ukraine upang tumulong sa tumataas na tensyon sa pagitan ng dalawang bansa. Naging masugid sa pagpili ng mga miyembro and Department of National Defense, pumili sila ng sampu sa private first class, isang lieutenant, at isang captain para sa private squad. Ang progress ng mga report ay diretsong matatanggap ng General dahil classified na misyon ito.Pagkalipas ng isang Linggo, tinipon ang sampung private first class at inilipad sa isang isolated na isla sa Palawan. Malakas ang hampas ng nagngangalit na dagat sa bangin ng isla. Tanging helicopter o mga sasakyang panghihipawid lang ang tanging paraan para makapasok at makaalis sa isla.
Lagi akong may napapanaginipan. Tila isang pelikula na nagsisimulang rumolyo mula pagpikit ng aking mga mata, hanggang sa kahimbingan ng aking pagtulog, at magtatapos sa pagmulat ko. Iisa lang ang palaging laman nito, pinapanood ko ang sarili kong hinahabol ng isang anino hanggang mahulog ako sa isang malalim na bangin, doon ko gugulin ang walang hanggan, hanggang sa magising na lang ako nang nanginginig sa takot. Parang pahiwatig ng isang unos na naghihintay.Ginising ako ni Sly sa mahimbing kong pagkakatulog. Tila hindi karaniwang naglalawa ang pawis ko sa buong katawan, basang-basa ang dibdib ng suot kong mahabang pulang dress na tila inilubog sa tubig, sobrang lagkit sa pakiramdam. Pinunasan ko na rin ang mga laway na kumalat sa aking pisngi, kinuskos ko ang aking mga mata upang maaninag ang paligid. Dahan-dahan akong tumayo at bumalik sa dati kong pwesto upang muling mag-bantay sa mga hostage. Sa kasalukuyan, winawagayway na nila ang puting bandera na simbolo ng pagsuko ng aming
Kinabukasan, suminag na ang araw hudyat ng pagsisimula ng totoong heist. Ang mga taong pinili ang kalayaan ay pinasuot ng mga jumpsuit, baclava mask, at binigyan ng mga pekeng baril. Pinapwesto silang muli sa mga bintana upang maiwasan ang anumang muling pag-atake. Ang mga pumili ng kalayaan ay isa-isang palalabasin sa gusali, ang tulong nila ay hindi na kakailanganin sa buong heist, at wala silang salaping matatanggap pagkatapos ng misyon na ito. Malugod nila itong tinatanggap, bukal sa kanilang puso ang malaya nilang pagpili, at may dignidad silang lalabas sa The Heimz, ang kontrobersyal na pinaka-malaking heist sa buong Pilipinas. Sinenyasan ako ni Sly na lumapit sa kanya. Matulin ang mga naging hakbang ko palapit sa kinatatayuan niya, marahan siyang bumulong, at inutusan akong pagalawin na ang mga bago naming miyembro sa heist upang simulan na ang pagkuha sa mga alahas. "Makinig kayo!" sigaw ko. "Magsisimula na ang pinakahihintay nating lahat. Ang pinaka-payapang araw sa buong
Kinabukasan, maagang ginising ang mga hostage upang ayusin ang kanilang sarili. Isa-isang pinapasok ang mga ito sa banyo upang maka-ligo at makapag-ayos gamit ang hygiene kits na nasa bag. Ang iba ay mabilis lang naglinis, ang iba naman ay matagal, at ang iilan ay mangiyak-ngiyak pa dahil sitwasyon na kinatatayuan nila.Mabilis na lumipas ang oras, at nalalapit na rin ang araw ng pagtatapos ng heist. Dapat mabilis, sigurado, at tantiyado ang bawat minuto. Nakakasiguro si Golden na anumang oras aatake na ang pwersa ng kapulisan. Nais nila itong tapusin agad dahil dumarami na ang media, at nakukuha na rin namin ang atensyon ng internasyonal na pahayagan. Lumalawak na ang taga-panood ng pinaka malaking heist sa Pilipinas. At kailangan naming makuha ang simpatya ng madla. Pagkatapos ng ilang oras na paghihintay, ang lahat ay nasa pinaka maayos na nilang itsura. Inilinya naming muli sila nang pahalang at nag-antay ng mga susunod na hakbangin. Samantala, tahimik at dahan-dahan ang pagbaba n
Bago magsimula ang heist, naunang pumunta ang aming mga kasama sa van, habang naiwan ako at si Golden. Niyakap niya ako nang mahigpit at naramdaman kong tumutulo ang luha niya habang yakap-yakap niya ako. Hindi ko maintindihan pero nakaramdaman ako ng kaginhawaan sa init ng yakap niya. Yakap na matagal ko nang hinahanap-hanap, ang kalinga ng isang ama na pagkatapos ng labing walong taon ay ngayon ko lang naramdaman.Pakiramdam ko ay ligtas ako at walang kahit anong makakapanakit sakin. Unti-unti siyang kumawala sa pagkakayakap at hinubad ang kwintas na kanyang suot, marahan niyang isinuot ito sa aking leeg. "Kwintas ng Buhay ang tawag dito," sabe niya habang hinihimas ang kwintas na suot ko."Nagmula pa yan sa mga nauna mong lolo na pinasa lang din sakin. Tingin ko, mas bagay na siya sayo ngayon na matanda ka na. Dalaga na ang prinsesa ko. Sorry anak sa buhay na binigay ko sayo. Patawad sa lahat ng naging kasalanan ko sayo, sa lahat ng pagkukulang ko bilang ama. Huwag mong iwawala 'y
Bumulahaw ang malalakas na sigawan na siyang nagpatikwas sakin mula sa pagkakatulog. Araw-araw na lamang ang maririnig mo ay, "hoy, magnanakaw!" o hindi kaya ay, "P*tanginamo, ano yung chinichismis-chismis mo?!" Isa na lang itong normal na ganap dito sa Tondo. Lalo na sa lugar kung saan ako kasalukuyang nakatira. Ang gulanit-gulanit naming bahay na gawa sa karton at trapal ay nakatirik sa harap ng nakakasulasok na kanal. Madumi, mabaho, at pestehin ng mga daga at ipis. Nakalakihan ko na ang ganitong tirahan, kaya 'di na ko mag-iinarte.Pagnanakaw, pananalisi, at pangloloko ng tao ang kabuhayan dito. Pero meron namang mga disente ang trabaho tulad ni Mang Tan na naglalako ng taho. Mas mabuti na yon kesa magnakaw. Pangako ng gobyerno, magbibigay sila ng trabaho. Pero wala eh. Ilang taon na ang nagdaan, at ilang pangako na ang 'di natupad kaya naman tuloy sa pagnanakaw. Aanhin mo naman ang moral kung kumakalam na ang sikmura mo diba? At kung buhay ang Diyos, hahayaan niya bang magutom an