I can feel my hands sweating and it's shaking a bit. Pinilit kong pinakalma ang sarili ko pero hindi parin maalis-alis ang pagkabalisa, pangamba at takot na nasa puso ko.
Where is he? Hindi ba dapat kanina pa siya nakauwi? For fuck sake it's already twelve in the midnight but he's still not home! Gustong-gusto kong umalis at hanapin siya kung nasa'n man siya ngayon pero pinigilan ako ni Manang Jenna. I bit my lowerlip because of the heavy feelings I felt. Paano kung may nangyaring masama sa kaniya? Paano kung sobrang kailangan niya ng tulong ngayon? Mababaliw na ata ako kahihintay kay Bastian. Is my decision right to be his maid? Hindi ko na nababantayan ang galaw niya dahil nandito lang ako sa loob ng bahay! “Manang may alam ba kayong lugar na pwedeng puntahan ni Sir Bastian?” I don't know if how many times I asked this question to her! But she just keep her mouth shut! “Hindi ko alam, baka nagsasaya lang 'yon.” si Manang na parang normal lang na palaging late umuwi si Bastian. I massaged my nose bridge because of my damn frustration. Fuck Bastian, please come home! I'm getting crazy in here! Napatalon ako nang may marinig kaming busina ng sasakyan. My heartbeat doubled because of relief and excitement. Hindi ko na hinintay si Manang na tumayo mula sa pagkakaupo dahil agad na akong tumakbo palabas ng pinto. I walked faster towards his car. Nakita kong bumukas ito at agad na iniluwa ang imahe ni Bastian. My forehead creased when I saw his face so flushed and red, he can't even stand properly. Is he drunk? I pursed my lips and went to him. I held his elbow when he suddenly went out of balance. “Shit...” he cursed and held his head. “Bakit ngayon ka lang umuwi? Mag-uumaga na...” I mumbled while looking at his face. I saw how his drunk green eyes looked at me amusingly. “Fuck it,” he laughed and took a deep sighed. My jaw dropped when he didn't answer me at basta na lang ako tinalikuran. Parang may kumirot sa puso ko sa inasta niya. Nakita ko siyang maglakad papasok sa mansion nang pasuray-suray. My chest tightened at the sight. It's okay Jazziyah, sanay ka naman masaktan. Hindi na 'to bago. Just don't give up on him. Hindi ko talaga siya susukuan dahil akin siya. I smirked at myself. Nakita kong pinandilatan ako ng mga Mata ni Manang ngunit binigyan ko lang siya ng isang ngiti. “Matutulog na ako, ikaw matulog ka na rin. Marami pa tayong gagawin bukas.” she ordered. I immediately nodded my head at her. Nang makita kong pumunta na si Manang sa kwarto niya napangiti ako ng matamis at agad na tumingala sa itaas kung nasa'n ang kwarto ni Bastian. But my smile suddenly vanished and I think my soul leave my body when I saw Bastian staring intensely at me while his two elbows is on the railing. I saw how he tilted his head as he stared deeply at me like I'm some kind of question he can't understand, he then just suddenly shooked his head and he immediately went to his room. Mabilis kong ibinalik ang katinuan at naglakad paakyat sa hagdanan papuntang kuwarto ni Bastian. With my trembling insides. I tried to knock on his door. I pursed my lips when I didn't hear a sound from inside. Sinubukan kong buksan ang pinto. My eyes gleamed when it's not even locked! I think my heart just dropped when I saw Bastian lying on his bed. “Damn it, she really looked like her. Fuck her eyes...” he whispered on the air while pushing some tears away from his eyes. He chuckled dryly. Anong binubulong niya? I can't hear him well. Who is he referring? Akala ko hindi niya ako napansin dahil tahimik naman akong gumalaw. Pero nagulat ako dahil sa malamig niyang berdeng mga mata na nakatingin sa'kin. Bumangon siya at agad na itinukod ang dalawang kamay sa likuran para suportahan ang sarili. He licked his lowerlip sexily as he looked at me. Kahit nanlalamig ang kalamnan ko pilit akong naglakad patungo sa pwesto niya. I just want to check him okay? Kung maayos ba siya. “What the heck are you doing here?” he asked coldly while eyeing me. Bakit ang bait niya sa'kin kanina? Pero ngayon parang ayaw niyang makita ang imahe ko. “Gusto lang kitang eh check.” I said bravely while looking at his drunk green eyes. He chuckled without humor as he eyed me suspiciously. “Really?” he asked with his innocent voice. But I know he's just teasing me. Umiling ako dahilan upang kumunot ang noo niya. “Then why are you here?” he asked grimly. Nangingiti akong lumapit sa kaniya. I brushed my hair while biting my lowerlip. You know what, you need to be punished because you made me so damn worried! I thought something bad happened to you! Yeah right Jazziyah! Sino ka naman para sabihan niya kung saan siya pupunta at kung kailan siya uuwi?! Isa ka lang namang hamak na babaeng baliw sa kaniya diba? “Can I sit on your lap?” I asked while giving him a cute but creepy smile. Do I looked so crazy right now? Yeah I think so... Napaawang ang labi ko nang tumaas ang sulok ng labi niya at binigyan niya ako nang mapang-asar na ngiti. I can smell the alcohol from him and it's making me crazy even more. Parang gusto ko na lang kumaripas ng takbo palabas nang maramdaman ko ang kamay niya sa magkabilang baywang ko. “Hmm sure. Kawawa ka naman makikiupo ka na lang, gusto mo pa sa kandungan ko.” he said mockingly making my face to flushed! Damn this man! Ilang taon pa nga 'to? He's just nineteen pero grabe na ang epekto ng mga salita niya sa'kin! I know he's not that innocent as I think. Bastian has this playboy aura but he's really not. Sa isang taon ko siyang sinusundan hindi ko pa siya nakitang may kasamang babae. He's so fucking handsome that he can pulled any girls in their school but he's just not a fan of playing girls. Reason why I am so amused to him. Sobrang rare lang dahil may pera siya, may pangalan sa lugar nila dahil siya lang naman ang nag-iisang anak ng Mayor. I thought he's that some kind of man who used to play in any way but I think of him so wrong. Hindi siya gano'n. Something in him is unique and I wanted to find out why he makes me so curious about him. Even myself can't understand why he caught my attention suddenly without me noticing it. My lips suddenly parted when I felt his hand gently squeeze my right chest making me gasp. Wala akong bra! I can saw amusement dancing in his eyes. “I think this is more better than a stress ball, it's so soft.” he murmured raspily. Uminit ang pisngi ko dahil sa sinabi niya. Nanghina ang dalawang tuhod ko nang mag-angat siya ng tingin sa'kin. He bit his inside cheeks as he stared at my eyes deeply. But the amusement in his eyes suddenly vanished and his hand stopped squeezing my breasy. Nakita ko kung paano dumaan ang lungkot sa mga mata niya bago siya pumikit ng mariin. “Get off please, I want to sleep.” nahihirapang saad niya. I can't move because of his sudden switched of mood. My heart aches. Can I sleep beside him? Can I hug him? Can I sniff his neck while comfortably lying on his chest? Can I kiss him roughly? I want to do those things with him but I'm afraid because he might reject me. Nobody wants me... except for Talliah. She's the only person who loves my all. I wonder if Bastian will love me too the way I love him. My chest tightened as I form my hand into fist while looking at Bastian back. Nakadapa siya sa kama. I can clearly see his broad back. I bit my lowerlip lip as my breathing became uneven. How can I make him love me?! Everytime I felt that we’re getting close. He suddenly shut me off. Sometimes, it's hard to understand what's running on his mind. With a feeling in my chest I stormed out from Bastian's room. My gaze went down to my both fisted hand. Natawa ako ng mapakla sa sarili. Why I am always seeking for love and attention? Dahil ba ni minsan hindi ako mahal ng mga taong mahal ko? But Talliah loves me and I can feel it. She cared for me and I cared for her too. She's the only family I have right now. I hug both of my knees as I was staring at Talliah's face in the picture she sent me. Genuine smile plastered on her lips as she was hugging ang clinging on Rainer arms. She seemed so very happy and inlove. Nakuha niya na si Rainer kaya hindi niya na ako kailangan. Masaya na siya at iyon lang ang gusto ko para sa kaniya. Para makabawi sa pagtulong na ginawa niya sa'kin noon. My soft fingers slowly trace her face. She deserves the happiness she's feeling right now. Ako kaya? Kailangan ako sasaya ng totoo? Yung hindi pilit. Yung saya na kusa mo na lang mararamdaman na walang takot sa puso mo. Sobrang hirap bang sumaya ngayon? Kailangan ba paghihirapan mo pa ang kasiyahan bago mo ito makamit? Sa totoo lang hindi ko alam kung saang direksiyon patungo ang buhay ko. I'm not that so happy but I'm not in so much pain also. I felt like I'm in the middle of everything. I don't have my real family but I have Talliah. But sadly I can't be with her always, sticking by her side like a lost child wanting an attention because she already has Rainer. She has her own life to live. Kahit mabigat sa dibdib ko gusto kong mabuhay na hindi na naka depende sa kaniya. I don't want to be weak as always. I maybe look so strong outside but inside, I'm a wreck. Hindi buo ang pagkatao ko. There's so many broken pieces inside me that I want to be fixed. Tumayo ako mula sa pagkakaupo at naglakad patungo sa nag-iisang drawer dito sa kuwarto na tinutuluyan ko. There are so many rooms inside the Contreras Mansion. Nakakamangha nga dahil may nakalaan talaga na isang kwarto para sa mga maid. Mas malaki ang kuwarto ni Manang Jenna kumpara sa'kin. Dahil syempre matagal na siyang nagsisilbi dito. Ang alam ko bata pa lang si Bastian nagsisilbi na si Manang sa pamilya nila. But I'm okay with my room right now. Hindi maluwag hindi rin masikip. Sakto lang para sa'kin. My eyes twinkled when I saw my notebook. Mabilis ko itong kinuha at naglakad ulit patungo sa kama. I brushed my long black hair with my fingers as I was scribbling the pages of my notebook. “Gotcha,” I uttered and chuckled softly as I saw Bastian cute baby picture. He's so cute in this photo! Parang hindi na siya makilala dito dahil sa icing na nakakalat sa mukha niya. My heart swelled in happiness while looking at his baby picture. Kung magkakaroon ako ng anak gusto ko ganito ka cute! I want to know Bastian more. I want to discover different sides of him, I want to embrace who really is, even his darkest side. I bit the inside of my cheeks as many scenarios of me and Bastian together flashing inside my crazy head. Damn Jazziyah Blaise, get a hold of your craziness! Mas malala ka nga kay Talliah! I swear to myself I’ll make Bastian fall inlove with me. Deep and Hard.I woke up so early to prepare a soup for Bastian. I know that he's drunk last night. I'm wondering if he always gets drunk? Gusto kong tanungin si Manang pero mas pinili ko na lang na hindi. Bastian is stubborn with it comes to his father based on what I've saw and witnessed the other day. I was holding the tray where the soup on it. Tahimik ang buong mansion ng Contreras. Minsan nagtataka ako kung bakit ang laki-laki ng bahay ng mga mayayaman kung isa o hanggang tatlo lang naman ang nakatira dito. The place looks so quiet and it feels so sad. I don't know why I suddenly think of this. Or maybe I'm just thinking it that way? I pursed my lips and knocked three times on the door. Idinikit ko ang tainga ko sa pintuan para pakinggan kung may ingay ba sa loob. Ngunit wala akong naririnig. Nahulog ang tingin ko sa door knob. I tried to twist it, and to my shocked. My eyes brightened when it wasn't lock! Pinihit ko ang door knob at nag desisyon na pumasok. My brows furrowed when I didn
“Blaise! Blaise!” nagising ako dahil sa mahinang tapik ni Manang sa pisngi ko. My eyes widened when I realized something! Wait! Nandito na ba si Bastian? Why is Manang panicking!? “Dumating na ho ba si Bastian, Manang?” my voice laced with panicky Huminga nang malalim si Manang na para bang ang laki ng kaniyang problema “Ayon nga ang inaalala ko Blaise. Malapit na mag alas dose ngunit hindi parin nakauwi ang alaga ko. Lumamig na ang mga inihanda natin hindi parin siya umuuwi.” My lips parted. Today is Bastian's day. Kanina ko pa lang din nalaman na ngayon ang birthday niya. Manang prepared for his birthday. I helped her. Rason kung bakit ako nakatulog dahil sa pagod. I looked at the wall clock above the door. Manang's right! It's nearly twelve but Bastian is still not here! Matatapos na ang birthday niya! “Si Mayor po ba umuwi?” tanong ko habang bumabangon para magbihis Sadness crossed in Manang eyes. She shook her head making my heart fell. Does Mayor forget his son's birth
After we came home last night. Hindi na muli kami nagka-usap ni Bastian. He said his gratitude to Manang for all her efforts for his birthday then he immediately went to his room to sleep. I answered Manang questions afterwards. Napansin ko lang na paiba-iba talaga ang mood ni Bastian. Maybe because he's angry at me last night? I can't help but to smile when I watch Bastian sleeping face. He looks so peaceful and calm. Like he's in a quiet paradise. I pouted when he snored a bit making me giggle. Damn. He's cute! I caressed his thick brows down to his pointed nose. Then my eyes went to his stomach. His body is not that massive. His stomach is flat with no hints of muscles but his biceps is to die for! Bastian is lean and tall with fair skin. I don't have a specific type when it comes to men. But, I guess I have a type now. My eyes slowly widened in fraction when I saw two pair of green eyes staring at me with softness and gentleness. “Sorry, kinuha ko lang ‘yong mga damit mo. Ut
Bastian POV I silently watched Ziyah talking to a registrar. It still bugs my mind how she suddenly lost herself earlier, and I couldn’t even calm her down easily. Things happen so fast, I didn’t know I'd find myself recklessly deciding to make her my personal maid. It’s been a year since I felt this weird feeling of being watched from afar. At first, I really thought I was being monitored. You know, Dad paid some puppets to do his order to watch me if I’m being a good son or not. But that’s not the case and damn him if he thinks I’ll follow his footsteps. Hindi ko nga alam kung bakit pinagtitiisan niya parin ako kahit puro katarantaduhan na ang ginagawa ko para lang inisin siya. He can’t force me to choose politics, not in this lifetime. So, imagine my shock when I find out that I’m being stalked and watched with this woman. She’s good at hiding; I can see that. Noong isang buwan ko pa lang siya tuluyang nahuli. But I didn’t immediately confront her. Kaya madala
Jazziyah POVHindi maalis sa isipan ko ang mga salitang binitawan ni Bastian habang papasok kami sa loob ng mall. Walang pipilit sa’kin magsuot ng mga damit na nakikita ang balat ko. Not even him. I didn’t know that his words could affect me this much and leave a great impact in my heart. Most men I know want women to wear sexy clothes. Kaya hindi ko mapigilang mamangha nang marinig ang mga salitang ‘yon galing mismo sa lalaking nakakuha ng atensyon ko. “Wala akong dalang extra cash,” saad ko habang tinitingala si Bastian. He looked down at me with his serious face “Stop worrying about money,” tipid na sagot niya at hinila ako palapit sa katawan niya dahilan upang mapasinghap ako sa gulat.Pumasok kaming dalawa sa isang mamahaling store. Agad na may lumapit sa amin na babae na tingin ko ay nasa mid-thirties ang edad; nakasuot siya ng white tube dress na abot hanggang tuhod. She looks fresh and beautiful. Someone cleared his throat, which caught my attention. Bastian was looking at
PROLOGUE How can you forget the pain from your past when there is so much evidence to not forget it? It's like the pain from your past already embedded in your whole body and soul. Na kahit anong pilit mong kalimutan ang nakaraan parati paring bumabalik ang mga alaalang pilit mo nang ibinabaon sa hukay. A sad smile crept on my lips when I saw my whole body and my face in the mirror. Should I be grateful that I have this kind of body and face? Dapat ko bang ikatuwa na ipinanganak akong ganito ang mukha? O dapat ko ba itong ikalungkot. Because of my face, I've been through so much pain. Because of my face, I suffered too much. They said I should be grateful because God gave me beauty. God gave me a unique and pretty face. They appreciated how beautiful and pretty my face was. But why am I not happy with the idea? Bakit mas hinihiling ko parati na sana hindi na lang ganito ang mukha ko. Para hindi ko naranasan ang muntik nang pangbaboy ng sarili kong tiyuhin sa'kin. It's so funny b
CHAPTER 1 Makulimlim ang kalangitan, kaya walang araw na lumalabas kahit tanghaling tapat. I slowly tapped my fingers on the steering wheel as I was looking outside. Sinusundan ng dalawang mata ko ang mga estudyante na papasok sa paaralan. Nakita ko kung paano magtawanan ang grupo ng mga babae at lalaking nag kwe-kwentuhan habang naglalakad. The smile on their faces tells me that they're enjoying their conversation. I saw how the boy gently held the waist of the girl, who has short hair, when there's someone trying to bump her. Mabilis ang kilos ng lalaki, kaya hindi nabunggo ang babae sa lalaking gusto siyang banggain. Why are there so many assholes in this world? Kitang-kita kung gaano kalawak ang daanan, pero mas pinili paring gumawa ng isang kilos na maaring makasakit ng ibang tao. Would they be happy if they could hurt someone? Will they feel so satisfied after hurting others? I guess so. Some people love to hurt others because it's their happiness. They wouldn't conside
CHAPTER 2 “Blaise ihatid mo na ang pagkain ni Sir Bastian baka sumpungin na naman kay aga-aga,” utos ni Manang Jenna na nag-pangiti sa 'kin. Kahapon lang ako dumating sa mansion na 'to ngunit parang matagal na akong kilala ni Manang sa bait ng pakikitungo niya sa'kin. Bastian said my punishment is to serve him. So, here I am at his house being his maid and so ready to serve him. Akala niya siguro magagalit ako o hindi ko magugustuhan ang ideya na maging tagasilbi niya, dahil ang totoo nagbunyi ang kaloob-looban ko dahil araw-araw ko na siyang makikita. Inayos ko ang pagkain ni Bastian na nasa plato. Namamawis ang mga kamay ko habang inaayos ang mga pagkain. Humingi ako ng pahintulot kay Manang kanina kung pwede bang ako ang magluto ng French Omelette. I asked her earlier what are the foods that Bastian loves to eat every morning before going to school. She said Bastian loves French Omelette since he was a kid. It's just an egg but he loves it so much. Inayos ko rin ang bread
Jazziyah POVHindi maalis sa isipan ko ang mga salitang binitawan ni Bastian habang papasok kami sa loob ng mall. Walang pipilit sa’kin magsuot ng mga damit na nakikita ang balat ko. Not even him. I didn’t know that his words could affect me this much and leave a great impact in my heart. Most men I know want women to wear sexy clothes. Kaya hindi ko mapigilang mamangha nang marinig ang mga salitang ‘yon galing mismo sa lalaking nakakuha ng atensyon ko. “Wala akong dalang extra cash,” saad ko habang tinitingala si Bastian. He looked down at me with his serious face “Stop worrying about money,” tipid na sagot niya at hinila ako palapit sa katawan niya dahilan upang mapasinghap ako sa gulat.Pumasok kaming dalawa sa isang mamahaling store. Agad na may lumapit sa amin na babae na tingin ko ay nasa mid-thirties ang edad; nakasuot siya ng white tube dress na abot hanggang tuhod. She looks fresh and beautiful. Someone cleared his throat, which caught my attention. Bastian was looking at
Bastian POV I silently watched Ziyah talking to a registrar. It still bugs my mind how she suddenly lost herself earlier, and I couldn’t even calm her down easily. Things happen so fast, I didn’t know I'd find myself recklessly deciding to make her my personal maid. It’s been a year since I felt this weird feeling of being watched from afar. At first, I really thought I was being monitored. You know, Dad paid some puppets to do his order to watch me if I’m being a good son or not. But that’s not the case and damn him if he thinks I’ll follow his footsteps. Hindi ko nga alam kung bakit pinagtitiisan niya parin ako kahit puro katarantaduhan na ang ginagawa ko para lang inisin siya. He can’t force me to choose politics, not in this lifetime. So, imagine my shock when I find out that I’m being stalked and watched with this woman. She’s good at hiding; I can see that. Noong isang buwan ko pa lang siya tuluyang nahuli. But I didn’t immediately confront her. Kaya madala
After we came home last night. Hindi na muli kami nagka-usap ni Bastian. He said his gratitude to Manang for all her efforts for his birthday then he immediately went to his room to sleep. I answered Manang questions afterwards. Napansin ko lang na paiba-iba talaga ang mood ni Bastian. Maybe because he's angry at me last night? I can't help but to smile when I watch Bastian sleeping face. He looks so peaceful and calm. Like he's in a quiet paradise. I pouted when he snored a bit making me giggle. Damn. He's cute! I caressed his thick brows down to his pointed nose. Then my eyes went to his stomach. His body is not that massive. His stomach is flat with no hints of muscles but his biceps is to die for! Bastian is lean and tall with fair skin. I don't have a specific type when it comes to men. But, I guess I have a type now. My eyes slowly widened in fraction when I saw two pair of green eyes staring at me with softness and gentleness. “Sorry, kinuha ko lang ‘yong mga damit mo. Ut
“Blaise! Blaise!” nagising ako dahil sa mahinang tapik ni Manang sa pisngi ko. My eyes widened when I realized something! Wait! Nandito na ba si Bastian? Why is Manang panicking!? “Dumating na ho ba si Bastian, Manang?” my voice laced with panicky Huminga nang malalim si Manang na para bang ang laki ng kaniyang problema “Ayon nga ang inaalala ko Blaise. Malapit na mag alas dose ngunit hindi parin nakauwi ang alaga ko. Lumamig na ang mga inihanda natin hindi parin siya umuuwi.” My lips parted. Today is Bastian's day. Kanina ko pa lang din nalaman na ngayon ang birthday niya. Manang prepared for his birthday. I helped her. Rason kung bakit ako nakatulog dahil sa pagod. I looked at the wall clock above the door. Manang's right! It's nearly twelve but Bastian is still not here! Matatapos na ang birthday niya! “Si Mayor po ba umuwi?” tanong ko habang bumabangon para magbihis Sadness crossed in Manang eyes. She shook her head making my heart fell. Does Mayor forget his son's birth
I woke up so early to prepare a soup for Bastian. I know that he's drunk last night. I'm wondering if he always gets drunk? Gusto kong tanungin si Manang pero mas pinili ko na lang na hindi. Bastian is stubborn with it comes to his father based on what I've saw and witnessed the other day. I was holding the tray where the soup on it. Tahimik ang buong mansion ng Contreras. Minsan nagtataka ako kung bakit ang laki-laki ng bahay ng mga mayayaman kung isa o hanggang tatlo lang naman ang nakatira dito. The place looks so quiet and it feels so sad. I don't know why I suddenly think of this. Or maybe I'm just thinking it that way? I pursed my lips and knocked three times on the door. Idinikit ko ang tainga ko sa pintuan para pakinggan kung may ingay ba sa loob. Ngunit wala akong naririnig. Nahulog ang tingin ko sa door knob. I tried to twist it, and to my shocked. My eyes brightened when it wasn't lock! Pinihit ko ang door knob at nag desisyon na pumasok. My brows furrowed when I didn
I can feel my hands sweating and it's shaking a bit. Pinilit kong pinakalma ang sarili ko pero hindi parin maalis-alis ang pagkabalisa, pangamba at takot na nasa puso ko. Where is he? Hindi ba dapat kanina pa siya nakauwi? For fuck sake it's already twelve in the midnight but he's still not home! Gustong-gusto kong umalis at hanapin siya kung nasa'n man siya ngayon pero pinigilan ako ni Manang Jenna. I bit my lowerlip because of the heavy feelings I felt. Paano kung may nangyaring masama sa kaniya? Paano kung sobrang kailangan niya ng tulong ngayon? Mababaliw na ata ako kahihintay kay Bastian. Is my decision right to be his maid? Hindi ko na nababantayan ang galaw niya dahil nandito lang ako sa loob ng bahay! “Manang may alam ba kayong lugar na pwedeng puntahan ni Sir Bastian?” I don't know if how many times I asked this question to her! But she just keep her mouth shut! “Hindi ko alam, baka nagsasaya lang 'yon.” si Manang na parang normal lang na palaging late umuwi si B
CHAPTER 2 “Blaise ihatid mo na ang pagkain ni Sir Bastian baka sumpungin na naman kay aga-aga,” utos ni Manang Jenna na nag-pangiti sa 'kin. Kahapon lang ako dumating sa mansion na 'to ngunit parang matagal na akong kilala ni Manang sa bait ng pakikitungo niya sa'kin. Bastian said my punishment is to serve him. So, here I am at his house being his maid and so ready to serve him. Akala niya siguro magagalit ako o hindi ko magugustuhan ang ideya na maging tagasilbi niya, dahil ang totoo nagbunyi ang kaloob-looban ko dahil araw-araw ko na siyang makikita. Inayos ko ang pagkain ni Bastian na nasa plato. Namamawis ang mga kamay ko habang inaayos ang mga pagkain. Humingi ako ng pahintulot kay Manang kanina kung pwede bang ako ang magluto ng French Omelette. I asked her earlier what are the foods that Bastian loves to eat every morning before going to school. She said Bastian loves French Omelette since he was a kid. It's just an egg but he loves it so much. Inayos ko rin ang bread
CHAPTER 1 Makulimlim ang kalangitan, kaya walang araw na lumalabas kahit tanghaling tapat. I slowly tapped my fingers on the steering wheel as I was looking outside. Sinusundan ng dalawang mata ko ang mga estudyante na papasok sa paaralan. Nakita ko kung paano magtawanan ang grupo ng mga babae at lalaking nag kwe-kwentuhan habang naglalakad. The smile on their faces tells me that they're enjoying their conversation. I saw how the boy gently held the waist of the girl, who has short hair, when there's someone trying to bump her. Mabilis ang kilos ng lalaki, kaya hindi nabunggo ang babae sa lalaking gusto siyang banggain. Why are there so many assholes in this world? Kitang-kita kung gaano kalawak ang daanan, pero mas pinili paring gumawa ng isang kilos na maaring makasakit ng ibang tao. Would they be happy if they could hurt someone? Will they feel so satisfied after hurting others? I guess so. Some people love to hurt others because it's their happiness. They wouldn't conside
PROLOGUE How can you forget the pain from your past when there is so much evidence to not forget it? It's like the pain from your past already embedded in your whole body and soul. Na kahit anong pilit mong kalimutan ang nakaraan parati paring bumabalik ang mga alaalang pilit mo nang ibinabaon sa hukay. A sad smile crept on my lips when I saw my whole body and my face in the mirror. Should I be grateful that I have this kind of body and face? Dapat ko bang ikatuwa na ipinanganak akong ganito ang mukha? O dapat ko ba itong ikalungkot. Because of my face, I've been through so much pain. Because of my face, I suffered too much. They said I should be grateful because God gave me beauty. God gave me a unique and pretty face. They appreciated how beautiful and pretty my face was. But why am I not happy with the idea? Bakit mas hinihiling ko parati na sana hindi na lang ganito ang mukha ko. Para hindi ko naranasan ang muntik nang pangbaboy ng sarili kong tiyuhin sa'kin. It's so funny b