MATAPOS kong tulungan sa pagluluto si Aling Flor ay tumulong na rin ako sa paghahain.Muntik ko pa nga sana'ng mabitawan ang bandehado'ng may laman na kanin dahil sa labis kong pagkaasiwa sa presensiya ni Iñigo. Hindi ko inaasahan'g naroon na pala ito at prenteng nakaupo na sa hapag."Nervous, huh?" mahinang usal ni Inigo ngunit sapat na iyon para malinaw kong marinig at maintindihan ang kanyang sinabi.Matindi rin pala ang pakiramdam nito. Hindi ko lubos akalain na nahalata niya agad iyon.Hindi ako sumagot. Sa halip ay lihim ko na lang na naikuyom ang aking kamay. Nagmamadali na rin akong bumalik sa kusina para kunin pa ang ibang pagkain.Nang matapos kaming maghain ay nagpresinta na rin akong tawagin sina Ellie at Mr. President.Ngunit bago pa man ako makarating sa silid na kinaroroonan ng mag lolo ay agad ko ng nasalubong si Ellie."Ikaw na naman!" bulalas nito pagkakita saakin."Uhm...Ellie, kakain na." pormal kong alok sa kanya."And why are you here again Miss Samantha?" mata
SA biyahe pa' lang ay tulog na ang anak ko. Kaya naman pagdating sa bahay ay inutusan ko agad si Diane na dalhin sa kuwarto si Sammuel.''Ikaw na muna ang bahala kay Sammuel, huh. May aasikasuhin lang ako.'' habilin ko kay Diane na agad naman'g tumango.''Opo ate.'' Maagap na sagot nito.Muli akong lumabas ng bahay at bumalik ako sa loob ng aking kotse. Naisipan kong puntahan na lang si Francis do'n sa bar na tambayan namin ni Nicole nang sa gayo'n ay may mapagkuwentuhan man lang ako ng sama ng loob na dinadala ko ngayon.Pinaharurot ko ang aking kotse kaya't ilang minuto lang ang lumipas ay narating ko agad ang bar.''Hi Francis!'' napaigtad pa ang malanding bakla matapos ko itong batiin.''Hoy bruha ka! Ginulat mo naman ang beauty ko! Diyos ko, pakiramdam ko ay umalog ang aking dede!'' maarteng wika nito habang nakahawak sa dibdib ang dalawa niyang kamay.''Gaga! Huwag ka nga'ng feelingera diyan!'' saway ko sa kanya na sinabayan ko ng pag-upo sa may counter.''Mag-isa k
PAGDATING ko sa bahay ay si Nicole agad ang sumalubong sa'kin. Kaya animo'y isang imbestigador na naman ito dahil sa sangkaterbang tanong na ibinato agad saakin."Naku, umuwi ka na pala. Oh, akala ko sa mansiyon ng mga Bartolome ka na titira? Eh bakit nandito ka? Pinalayas ka ba nila? Sinaktan ka ba ni Iñigo?" sunud-sunod niyang tanong dahilan upang mas lalo lamang sumakit ang aking ulo."Hoy! Kumalma ka nga! Puwede bang mamahinga muna ako bago ko sagutin ang mga tanong mo?'' puno ng iritasyon sa aking tinig.''Hindi!'' singhal nito sa'kin.''Tsk...'' wala akong nagawa kundi ang umupo na lang sa couch na naroon sa sala at sinimulan ko ang pagkukuwento sa mga nangyari kahapon.''Sorry Nicz!'' Panimula ko dahilan upang tapunan niya ako ng isang nagtatanong na tingin.Lumapit ito at umupo sa tabi ko. Kaya naman muli ko ng itinuloy ang pagsasalita.''Kahapon kasi ay hindi naging maayos ang pakikitungo sa'kin ng mga tao sa mansiyon.'' malungkot na sambit ko.''Huh? Bakit?'' muli
NAGULAT ako nang bigla na naman'g sumulpot si Jordan sa office ko habang mag-isa akong kumakain ng pananghalian.''Hi Sam!''''Oh, ikaw pala 'yan Jordan! Nanggugulat ka naman. Bigla-bigla ka na lang sumusulpot eh!'' bahagya ko itong inirapan, dahilan upang panggigilan niya ang aking pisngi.''Kumusta ka Sam?'' tanong nito saakin.''Okay lang naman. Saan ka ba galing at ilang araw kang hindi nagpakita?''''Bakit? Na-miss mo ba ako?'' nakangising wika nito.''Hoy! Hindi no'h! Nagtataka lang ako at hindi ka napapadpad dito.''''Sus, palusot ka pa diyan eh! Okay lang naman na sabihin mong nami-miss mo 'ko eh. Kasi sa totoo lang ay nami-miss na rin kita kaya dinalaw na kita rito.''''Hmm...ang dami mong alam! Bumalik ka na nga lang sa kompanya mo at marami pa akong kailangan'g gawin dito sa opisina.'' Pagtataboy ko sa kanya ngunit hindi man lang ito natinag sa kanyang kinatatayuan.''Ayoko nga! Gusto pa kita'ng makasama eh.''''Jordan! Ano na naman ba 'tong drama mo? Wala ako sa mo
HININTAY ko muna'ng sunduin ni Mr. President ang aking anak bago ako pumasok sa trabaho. Balak ko sana'ng sumama sa kanila ngunit naisip kong baka magkatagpo lang ulit kami ni Iñigo. Ayaw ko muna siya'ng harapin ngayon lalo pa't wala pa akong naiisip na magandang paraan upang masabi sa kanya ang katotohanan tungkol kay Sammuel.Ilang sandali pa'y naroon na ako sa opisina ngunit hindi pa man ako tuluyan'g nakakaupo sa aking swivel chair ay bigla naman'g tumunog ang aking cellphone.Dali-dali ko itong kinuha sa aking bag at nang makita kong si Mr. President ang tumatawag ay agad ko itong sinagot. Subalit gayo'n na lamang ang aking panlulumo matapos kong marinig ang kanyang tinuran.''Sam, nabundol si Sammuel at critical ang lagay niya ngayon!''Hindi ako nakakibo. Animo'y isa akong kandila na nauupos sa aking kinatatayuan. Pakiwari ko'y nagdidilim na ang buong paligid. Hanggang sa tuluyan na nga akong nawala sa aking ulirat at maging ang pagbagsak ko sa sahig ay hindi
LABIS ang aking pagkadismaya matapos kong mapanood ang cctv footage na nakuha ng mga pulis. Kaya naman nanghihina'ng napaupo ako sa isang bakanteng silya na naroon sa gilid.Ang hirap paniwalaan na isang bata lamang ang dahilan ng aksidenteng nangyari sa anak ko. At ang masaklap pa ay si Ellie pala ang gumawa no'n sa kanya. Si Ellie na half sister pa ng anak ko.Hindi ko rin lubos maisip kung ano nga ba ang motibo niya at nagawa niyang bitbitin sa kalsada ang musmos kong anak."Okay ka lang ba Sam?" puno ng pag-aalala sa tinig ni Nicole.Umiling ako at kapagkuwa'y nagwika. "Hinding-hindi ko mapapatawad si Ellie, sa oras na mawala saakin si Sammuel. Ipapakulong ko siya!" galit na galit kong sambit."Pero frenny, hindi mo siya pwedeng ipakulong. Menor de edad siya eh." paglilinaw ng kaibigan ko."Wala akong pakialam Nicz!""Sam, huminahon ka.""Hinahon?" pagak akong natawa. "Paano? Huh? Paano akong magiging mahinahon gayo'ng nasa bingit ng kamatayan ang anak ko?""Sam, mas
TATLONG araw ng hindi gumigising si Sammuel. Lumalala na rin ang kanyang kondisyon. Kaya't sa mga sandaling ito ay halu-halo'ng emosyon ang aking nararamdaman. Ilang araw at gabi na rin akong walang tulog at pahinga. Pakiwari ko nga ay mukha na akong drug addict lalo pa't kahit ako ay hindi ko na kaya'ng i-describe ang ang aking pagmumukha.Maghapon-magdamag ay nakadilat lamang ang aking mga mata sa kadahilanan'g inaabangan ko palagi ang pag gising niya.'' 'Nak, gumising ka na diyan. Miss na miss ka na ni mommy. Gusto na kitang mayakap at makausap eh.'' Pagkausap ko sa kanya habang patuloy pa rin'g nag-uunahan sa pagpatak ang aking mga luha.Biglang bumukas ang pinto ng ward. Kahit nanlalabo ang paningin ko ay sinikap ko pa rin ang mag-angat ng tingin."Sam!'' tinig iyon ng presidente.''Salamat at bumalik ka na tito.'' puno ng pag-asang sambit ko. ''Nakumbinsi mo ba siya tito?'' kaagad kong naitanong sa presidente na ang tinutukoy ko ay si Inigo.''Yeah. Kaya huwag ka ng u
ILANG beses na akong nag-usal ng panalangin habang hinihintay ang paglabas ng doctor ni Sammuel. Naroon na ang anak ko sa loob ng OR at kasalukuyan ng sinasalinan ng dugo. Habang magkatabi naman kami ngayon ni Jordan sa upuan. Ginagap niya ang kaliwa kong kamay at hindi naman ako tumanggi. Dahil kahit papa'no ay nakaramdam ako ng bahagyang pagkapanatag nitong aking kalooban.Halos isang oras din kami'ng naghintay bago lumabas ang doctor.''Doc. how's my son?'' kaagad na tanong ko nang tuluyan itong makalabas ng OR.''He's fine now. Puwede niyo na siyang dalawin once na maibalik siya sa ward.''''Thank you doc.''Ngumiti lang ang doctor at pagkatapos ay nagpaalam na.''Thank you lord, ligtas na si Sammuel.'' Nakangiting sambit ko. Dahil sa labis na kasiyahan ko ay walang pasabi na nayakap ko si Jordan.Makalipas ang ilang minuto ay naroon na nga sa ward ang anak ko kaya naman nagpaalam na rin si Jordan dahil ayaw niya raw na mag pang-abot pa sila ni Iñigo.''Salamat uli