Chapter 3

HINDI halos dalawin ng antok si Kaye. Maaaring nakaligtas siya sa gabing iyon, ngunit paano ang susunod na mga gabi? Magiging isang basahan na rin siya. Isang babaing bayaran tulad ng iba niyang kasama. Kahit yata manalangin siya sa lahat ng Santo ay walang mangyayari. Ang tanging paraan upang maligtas siya ay ang makatakas. Ngunit paano? Paano siya makakatakas? Papaano niya matatakasan ang putik na kinasadlakan? 

"Inay, Itay..." sambit niya. 

"Matulog ka na, Kaye. Walang makakarinig sa iyo rito kahit pa ang Diyos." Mababakas sa tinig ni Rose ang galit. Nadama niya ang hirap na tiniis nito mabigyan lamang ng sapat na salapi ang pamilya. 

Tulad niya, si Rose lamang ang inaasahan ng pamilya nito. May dalawa itong kapatid ngunit mga bata pa. Ang ama ay baldado na dahil sa naganap na trahedya tatlong taon na ang lumipas. Ang ina nito'y nagtitinda lamang ng kakanin. Sa sobrang pag-iisip ay hindi niya namalayang napapikit na rin siya ng mga mata kahit ayaw niyang matulog. Ayaw man niyang sumapit ang bukas pero hindi niya kayang pigilan iyon. 

Kinabukasan. Kumakabog ang dibdib niya sa bawat oras na dumaraan lalo na nang sumapit ang ika-pito ng gabi. Kaniya-kaniya na namang bihis ang mga babaeng kasama niya. Tulad nang nagdaang gabi, halos lumabas na ang kaluluwa ng mga ito sa suot, maging si Rose. Siya nama'y isang kupasing jogging pants at t-shirt ang isinuot. Tumunog ang orasan, hudyat na ika-walo na ng gabi. Hindi na siya halos humihinga. Nanlalamig ang palad at buo niyang katawan. 

Bawat minuto, bawat segundo na lumilipas lalong nadaragdagan ang kaba sa dibdib niya. Daig pa niya ang isasalang sa silya-elektrika. Alas-nuwebe impunto, bumukaa ang pinto. Pakiwari niya'y tumigil sa pag-inog ang mundo. Ngunit, panandalian siyang nakahinga nang hindi pangalan niya ang tinawag. 

"Rose."

Sumunod agad ang nakangiting si Rose. Ilang minuto pa ang lumipas, bumukas muli ang pinto. Tinawag ang pangalan ng tatlong babae, kabilang ang babaeng naratnan niya roon na umiiyak. Nakita niya ang mariing pagtanggi ng dalaga ngunit wala rin itong nagawa nang kaladkarin ng dalawang lalaki, ito 'yong mga lalaking nakita niya sa agency. Muli pang tinawag ang ibang babae hanggang sa maging dalawa na lamang sila.

Ika-sampu ng gabi, muling bumukas ang pinto at halos panawan siya ng ulirat nang siya ang tawagin. 

"Kaye."

"Hindi! Ayaw ko!" Tanggi niya na sinabayan pa ng iling. 

Pumalag siya nang hilahin siya ng dalawang lalaki. Sapilitan siyang isinama ng mga ito at ipinasok sa isang madilim na silid. Mabango man ang amoy niyon ngunit hindi niya alintana iyon, mas nanunuot sa katawan niya ang takot na nagdudulot ng panlalamig, idagdag pa ang hangin na nagmumula sa aircon. 

"Huwag! Maawa kayo! Buksan ninyo ang pinto!' Kinalampag niya nang kinalampag ang nakapinid na pinto ngunit napagod na lamang ay nanatiling pa ring nakasara iyon. "Diyos ko, bakit?" naitanong na lamang niya sa sarili. 

Tahimik siyang tumatangis hanggang sa napalingon siya nang may marinig mula sa likuran. Bumukas ang isa pang pinto at mula sa malamlam na liwanag na nagmula sa labas ng pinto ay tanaw niya ang pagpasok ng isang lalaki. Isinarado nito ang pinto. Sa tantiya niya'y may taas itong limang talampakan at siyam na pulgada at tama lang ang pangangatawan. Hindi niya masyadong maaninag ang hitsura nito dahil sa may kadilimang ang silid na iyon. 

Abot-abot ang hininga niya habang papalapit ito sa kanya. Napaatras siya ngunit lalo lamang siyang nakadama ng takot nang mapadikit ang likod sa nakapinid na pinto. 

"H-huwag!" Wala siyang narinig na anumang salita mula sa lalaking patuloy na lumalapit."Lord, tulungan Mo po ako.” Taimtim niyang panalangin kasabay ang muling pagdaloy ng luha sa pisngi niya. 

Hindi pinakinggan ang kaniyang dalangin. Naramdaman niya ang marahas na paghila ng lalaki sa braso niya at pasalyang inilapag sa higaan.

Mabilis siyang kumilos. Paupo siyang umatras. "Huwag po! Maawa po kayo!" pagmamakaawa niya rito.

Wala na naman siyang narinig na tugon mula rito. Sa halip, sinunggaban siya at inapuhap ang kanyang labi. Wala siyang magawa. Hindi niya nagawang manlaban lalo na't mahigpit nitong kapit ang dalawa niyang kamay.

Litong-lito na ang isip niya, idagdag pa ang hininga nitong amoy alak. Sadya yatang wala na siyang ligtas. S******p nito ang leeg niya. Nakagat niya ang pang-ibabang labi upang pigilin ang sarili. Bakit parang gusto niyang umungol?

Gumapang ang isa nitong palad sa dibdib niya, nagdulot iyon ng milyong kiliti. Hindi niya napigil ang mapaliyad. Hindi man niya aminin ngunit kakaiba ang dulot niyon sa kaniya. Hindi rin niya alam kung paano natanggal sa pagkaka-hook ang suot niyang bra. Naramdaman niya ang palad nito sa kanyang dibdibn.

“Shit!” anas ng isipan niya. Nawala na siya sa katinuan. Ang kanina lamang pagtanggi ay naglaho na parang bula dahil sa ginagawa nito sa kaniya— nalalasing din siya. 

Sa sobrang abala ng isipan niya'y wala na pala siyang anumang saplot sa katawan. Hanggang sa naramdaman na lamang niya ang paglapat ng h***d na katawan nito sa katawan niya. Muli ay sinakop nito ang labi niya. Bumaba ang labi nito sa leeg niya at tulad kanina, kinagat niya ang pang-ibabang labi upang walang kumawala roon. Muling bumaba ang labi nito sa dibdib niya. Nilaro-laro ng dila nito ang kaniyang nipples at sa 'di malamang dahilan ay nasabunutan niya ang lalaki. Kahit tumatanggi ang isipan niya'y ayaw namang makisama ng katawan niya. Hindi niya maipaliwanag ang kiliting dulot ng ginagawa ng lalaki sa kaniya. Paulit-ulit nitong s******p ang tuktok ng dibdib niya na lalong nagpatuliro sa isipan niya.

Naramdaman niya ang paghaplos ng isang palad nito sa kaniyang puson. Bumaba pang muli ang palad nito sa kaniyang maselang bahagi ng katawan. Nilaro-laro nito ang clitoris niya. Lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa buhok nito at halos lumubog na rin ang ngipin niya sa kaniyang labi dahil sa sobrang diin ng kagat niya. Umangat ang mukha nito habang patuloy ang paglalaro ng daliri sa maselan niyang katawan. 

"You're so wet, baby." 

Halos manuot ang boses nito sa kailaliman ng kaniyang katawan. Abot-abot na ang kaniyang hininga at tila ba'y hinahalukay ang kaniyang kalamnan sa ginagawa nito sa maselang parte ng kaniyang katawan. Tuluyan na siyang bumigay. 

"Ohhh..." Umalpas sa bibig niya ang isang mahabang ungol. May naramdaman siyang tila pilit na kumakawala sa kaniyang pagkababae at hindi siya mangmang para hindi malaman kung ano ang tawag doon. Nang malapit na siya sa sukdula'y inihinto nito ang ginagawa. Doon niya namalayang wala na rin itong anumang saplot sa katawan. 

Naramdaman niya ang bahagyang pagkiskis ng p*********i nito sa maselan niyang katawan. Bumalik siya sa reyalidad na sitwasyon. Inipon niya ang lakas at balak sanang itulak ang lalaki, subalit, hindi pa man tuluyang nakakalapit ang palad niya sa dibdib nito'y agad na nitong ipinasok ang p*********i nito sa kaniyang pagkababae. Napaigik siya. Tuluyan na niyang inilapit ang dalawang palad dito at sa pagkakataong iyon ay hindi para itulak, kundi para kumuha ng lakas. Napaluha na siya sa sakit. Hindi pa man buong nakakapasok iyon sa kaniyang pagkababae, pakiramdam niya'y nawasak na ang buo niyang pagkababae.

Napahinto ang lalaki at napaatras. Wari ba'y nahimasmasan. "You're still—" Hindi nito naituloy ang iba pang sasabihin. Mabilis itong lumayo sa kanya, inapuhap ang mga damit at nagdudumaling isinuot. 

Sa kabila ng pagluha at pagkamuhi niya'y naroon ang pagtataka. Nais man niyang magtanong ngunit nanatiling tikom ang kanyang bibig. 

"I-I'm s-sorry. I really don't know."

Lalo siyang nagtaka. Pinahid niya ang luha sa kaniyang magkabilang pisngi. Lahat ba ng mga lalaking pumapasok doon ang pananaw sa babaing tulad niya ay hindi na birhen? 

"I thought that you are—"

"Akala mo na marumi akong babae, ganoon ba?" Wala na siyang pakialam kung hindi siya nito maunawaan dahil tagalog ang isinagot niya.

Nakadama siyang muli ng galit at nagkaroon ng lakas ng loob na magsalita. "Marumi na ako ngayon dahil sa mga hayop na taong akala ko ay may mabubuting kalooban." Nagsimulang maglandas ang luha sa magkabila niyang pisngi. 

"What do you mean?" Umupo ito sa gilid ng kama. 

Pinag-isipan muna niya kung sasabihin ba sa estrangherong lalaki ang gusot na kinasasadlakan. Nakita niyang gumalaw ang braso ng lalaki, inabot nito ang kumot sa kaniya. Lalo siyang napaluha. Ibinalabal niya ang kumot habang isinasalaysay ang putik na kinasasadlakan. Wala na siyang pakialam kung maniwala o hindi ang kausap. Magbabaka-sakali lang siya na may maitulong ito sa kanya.

"Lahat kami, kasambahay ang pinasukan pero ganitong uri pala ng trabaho ang babagsakan. Ang iba sa amin ay tinanggap na lamang dahil sabi nila ay malaki ang kita rito. Pero ako. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang pagparausan ng kung sinu-sinong lalaki. Nanaisin ko pang bumalik na lamang sa amin." Muli siyang napaluha. Kahit papaano ay may napagsabihan na siya at nagbabaka-sakaling matulungan siya nito. 

Napahinga nang malalim ang lalaki. "I'm really, really sorry. Napilitan lang ako na pumasok dito. I mean..." Hindi nito maituloy-tuloy ang gustong sabihin. Sa huli’y napabuntonghininga na lang ito ulit.

Pinahid niya ang luha sa magkabilang pisngi. "Okay lang po, Sir. Sigurado ako na hindi man kayo pumasok dito, may aangkin pa rin sa akin na ibang lalaki."

Sandaling namayani ang katahimikan, mayamaya lang ay may narinig siyang tunog. Dinukot ng lalaki mula sa bulsa ang cellphone. Nakipag-usap ito sandali. "I have to go. May appointment nga pala ako. And again, I'm sorry." 

Nakita niyang may dinukot muli ito sa bulsa. Isang wallet. Kumuha ng pera at iniabot iyon sa kanya. 

"Take this." Isinuksok nito ang pera sa kanyang palad. 

Ang kaninang namumuong pag-asa, ngayon ay unti-unting naglalaho. Wala rin pala itong pinagkaiba sa mga lalaking customer ng mga kasama niya. Naikuyom niya ang kamay na may pera. Tuluyan nang umalis ang lalaki at muli ay nabuhay ang galit sa dibdib niya. Naiwan siyang nagngangalit ang mga ngipin.