CHAPTER 30

Belyn

“Wait Aaron!” pigil ko pa sa kaniya kasi ang bilis humakbang. Nakakalimutan yata nito na mahaba mga binti niya kung maglakad hindi inisip na isang hakbang niya ay dalawa ang akin. Dagdagan pang medyo madilim wala talagang pakisama.

Tumigil ito'y bumuntonghininga. Inaantay kong ito'y lumingon sa akin. Kasi hingal akong maghabol sa kaniya. Pagsasabihan ko dapat siya, baka gusto n'yang slight magdahan-dahan ng lakad dahil may kasama siya subalit biglang umurong ang aking dila kasi salubong ang kilay ng damuho.

“Why?” that's all he asked.

“W-wala…s-sige na,” sabay bawi ko dahil sa kaseryosohan ng mukha nito, natakot na ulit akong magsalita. Baka kasi mapikon ulit ’to mahirap na maging doble na ang sapak or ako ang masapak.

Narinig ko pa napa 'tsk' ito at umiling-iling nagpatuloy lumakad habang ako nasa likuran nito na kasunod lang sa kanya.

Ang lawak din pala ng dining area kahit na mag party pa ay kayang-kaya itong i-accommodate I think more or less forty visitors sakto pa. Makaki