"SH*T!" Ilang mura na ang lumabas sa bibig ni Aedam. Hindi pa rin niya matagpuan si Avi. Paroo't parito na siya sa loob ng security office. Hindi na halos maipinta ang hitsura.
"Sorry po, sir. Pero, hindi po gumana ang CCTV sa lobby area kanina." "What? Are you f*cking serious?" Paanong nangyari na hindi gumana? Sila na isa sa matayog ang kompanya, sira ang CCTV? "Y-yes po, sir." "Why?" "Hindi po namin alam." Mabilis ding nagyuko ang kausap niya. "Lahat ng CCTV, hindi gumana?" Umuusok na ang ilong niya sa galit. "H-hindi naman ho, Sir. Kaso hindi kayo nahagip. Siguro po'y nagkaroon ng depekto ang ilang CCTV sa lobby." "Damn it!" mura niya. "Fix it as soon as possible!" "Right away, Sir." Lumabas na siya ng security office. Ang dibdib niya'y napupuno na ng galit. Kapabayaan niya kung bakit nawawala si Avi. Bumalik siya sa lobby para i-check kung bumalik ba roon ang bata. May pagmamadali sa kilos niya. Tinanong niya ang in-charge sa information, ngunit bigo pa rin siya. "Oh, God! Saan ka ba nagsuot, Avi? Mapapatay ako ni Daddy kapag nalaman niya," kabadong saad niya sa sarili. "Sir, would you like--" "Daddy..." Naantala ang pagsasalita ng kausap niya nang may matinis na boses silang narinig. Bumilis ang pintig ng puso niya. "Daddy..." Agad niyang hinanap ang boses nito. Patakbong lumalapit sa kaniya si Avi. Nakabuka ang dalawa nitong braso. Napalis ang bumubukol na takot sa kaniyang dibdib nang masilayan ito. Malalaki ang hakbang na sinalubong niya ang bata. Paluhod siyang huminto at mahigpit itong niyakap. "Where have you been, baby? Tinakot mo ako." "Daddy, I can't breath po." "What? You're not feeling well?" Hagya niyang inilayo ang katawan, sinuri ito. Dinama ang leeg. "No, daddy. Higpit po ng hug mo," may ngiti sa labing tugon nito. Ang mata ay nanliliit na. "Oh, sorry." Sa pagtayo niya ay buhat na niya ito. Lumapit sa kanila si Tyron. Sinabi nitong nakasalubong niya ang bata malapit sa elevator. Nagbanyo pala ang bata. "Baby, don't do that again, ha. Magsasabi ka kay daddy." "Busy po kasi kayo, daddy. Ilang beses na po akong nagsalita, pero 'di mo ako pinapansin." Ngumuso ito. Napasulyap siya sa kaibigang nakaukit ang nakakalokong ngiti sa labi. "I'm hungry daddy. My belly is wumbling." Ang mata nito'y parang maiiyak na naman. Tila nagpapaawa. Paulit-ulit niya itong h******n. "Sorry, baby. Nakalimutan ni Daddy. Hinanap kasi kita. Don't do that again. Huwag kang aalis nang hindi ako kasama. Tinakot mo ako nang sobra." Habang nagpapaliwanag siya'y lumamlam ang mukha nito. Pinong kagat sa labi pa ang ginawa nito. "Sorry po, daddy. Hindi na po mauulit." Lumingkis sa leeg niya ang braso nito. "Just promise me, hindi mo na uulitin ang ginawa mo, ha. Kahit sino pa ang kausap ko, huwag kang lalayo kay daddy, o sa kahit sinong kasama mo. Understand?" Naramdaman niya ang pagtango nito. "Sorry po." Gumaralgal ang tinig nito. Masuyong haplos ang ginawa niya sa likod nito. Sa tagal na nilang nakatayo sa gitna ng lobby, noon lang niya napansin niya ang mga matang nakatutok sa kanila. Mukhang hindi makapaniwalang may anak na siya. Gusto niyang sigawan ang mga nakapalibot sa kanila, pero nagtatalo ang isip niya. Tiyak na matatakot si Avi kapag ginawa n'ya 'yon. "Hush, baby." Iniangat niya ang katawan para makita ang hitsura nito. Tulad ng inaasahan niya, namumula na naman ang ilong at mata nito. Gamit ang palad ay pinunasan niya ang basang pisngi ng bata. "Sisipunin ka na naman. Stop crying na. Hindi ako galit." "S-sorry po, d-daddy. Hindi na po mauulit." Humibi ito. "Hindi ako galit. Kiss mo na si daddy." Idinampi nito ang labi sa pisngi niya. "Love you, daddy." Kapag naririnig ang salitang 'I love you', kakaibang kasiyahan ang nadarama niya. Hindi niya maipaliwanag. Parang idinuduyan siya sa ulap. Ganito ba ang nararamdaman ng isang ama? Napukaw ang paglalakbay ng isipan niya nang magsalita si Tyron. "I have to go, Aedam. Pupuntahan ko pa si Jack. I-confirm ko ang pinapahanap mo sa kaniya." "Okay. Thanks, p're." "Ang bata, ha! Huwag mong pababayaan. Isantabi mo muna iyang init ng 'yong katawan," mapang-asar nitong paalam sa kaniya. Pinigil niya ang sariling bulyawan ang sira-ulong kaibigan. Hinabol na lang niya ito ng matalim na tingin. Nginisihan naman siya nito. "Lety go, baby. Punta na tayo sa office." Humakbang siya patungong elevator. Nahawi ang mga taong nag-aabang na bumukas ang pinto. "Are you mad, daddy?" "No, baby. Hindi ako galit." Masuyong hinaplos niya ang pisngi nito, atsaka'y h******n ito, ginantihan nito ng ngiti ang ginawa niya. "Put me down, daddy." "No. Tatakas ka na naman." "Hindi po. Promise," itinaas nito ang kanang palad. Nagkakawag ito. Napilitan na rin siyang ibaba ito, ngunit mahigpit ang ginawang paghawak niya sa palad nito. Nang bumukas ang pinto ay pinauna silang pumasok ng mga empleyadong nakaabang. Pumusweto sila sa gilid. "Daddy, babalik po ba si lolo?" "I don't know, baby. Why?" "Laro po sana kami." Napangiti siya sa narinig. Nang tumataas ang elevator ay may isang babae ang hindi na yata nakatiis. "Ang cute ng anak mo, Sir. Para kayong pinagbiyak na bunga. Tiyak na maganda rin ang asawa mo, Sir." Literal na umawang ang bibig niya. "Asawa? Hindi ko nga kilala ang ina ng batang ito." Gusto sana niyang ipagsigawan ang katagang iyon. "Hi, baby! What is your name?" tinig ng isa panh babae, kasama ito ng naunang nagtanong. "Avianna po," tugon ng bata, tumingin pa ito sa kaniya. "Sir, ngayon mo lang po dinala ang anak niyo." Mapaklang ngumiti siya sa babae. Ngayon lang naman kasi niya nalamang may anak siya, takenote, hindi pa siguradong sa kaniya ito. Pero kung hindi, bakit hawig niya? "Sir, isasama mo na po ba siya araw-araw dito?" Bakit ang daming tanong? Patalsikin kaya niya ang empleyadong masyadong marami ang tanong sa kompanya niya? Napahinga siya ng malalim at muling ngumiti. "I think, yes. Mapapadalas ang pagsama niya rito. Wala ang yaya niya," naisagot na lang niya. Ang daming marites talaga sa mundo! Hindi na niya pinansin ang kaniyang naririnig, itinikom na lang niya ang bibig. Naunang lumabas ang dalawang madaldal na babae. Naraanan niyang abala pa rin ang kaniyang secretary sa harap ng computer. "Sofie, paki-order mo nga kami ng pagkain," utos niya rito. "Baby, what do want to eat?" baling niya sa bata. Ngangang tumitig sa kanila ang kaniyang secretary. Mukhang hindi pa rin makapaniwala tulad ng iba niyang empleyado. "Jabe, daddy. Chicken po, and rice." "Okay, baby." Binuhat na niya ito. "I-order mo na rin ako ng para sa akin. Kahit ano na lang ang sa akin." "S-sige po, Sir," tulalang tugon nito. Pumasok na sila sa loob ng office. Ibinaba niya ito sa couch. Bago niya ibaling ng isipan sa ginagawa, binilinan muna niya ito. Kinahapuna'y hindi niya alam ang gagawin. Isasama ba niya ito? Pero kung hindi niya ito isasama, saan niya ito iiwan? Hindi naman siya masamang tao para iwan na lang ito sa kung saan, isa pa'y siya ang tinatawag nitong daddy. Sa huli ay napilitan siyang isama ito. Hindi niya maaatim na iwan ito sa kung saan. Papalabas na siya ng office nang pumasok ang ngisi mula sa mga sira-ulong kaibigan niya. Si Jack, Drake, Kent, Zeus at ang huling pumasok ay si Tyron na abot-tainga ang ngisi. Mukhang nagsumbong ang mokong. Para siyang baklang umirap dito. "Where's your daughter?" ngising tanong ni Drake, ang kaibigan niyang tulad niya ay barumbado rin pagdating sa babae. "Dude, may anak ka na pala! Ang tindi mo!" Lumapit sa kaniya si Jack. Seryoso ito sa buhay. Si Kent ay nakangising nakatitig lang sa kaniya. Ito ang joker ng grupo nila, at si Zeus, daig pa nito ang magmamadre. Kung siya ay mahilig sa babae, kabaliktaran ito. Minsan nga ay napagkamalan nilang bakla ito dahil walang pinapakilalang girlfriend sa kanila. Mailap ito sa babae. "Naparito ba kayo para inisin ako?" Matalim ang titig niya sa mga lalaking nakatayo sa harapan niya. "P're, gusto lang nilang makilala ang anak mo." Nakangising lumapit sa kaniya si Tyron. Mukhang ito ang pasimuno ng lahat. "Oo nga, dude. Huwag mong ipagkait sa amin ang anak mo." Tuluyan nang lumapit sa kaniya si Kent. Ipinatong nito ang braso sa balikat niya na maagap niyang ipiniksi. Natawa si Drake sa inasta niya. "Ang sungit! Ganiyan ba ang nagagawa ng may anak?" "Bakit niyo inaaway ang daddy ko?" Kumunyapit sa binti niya ang bata. "Daddy, galit po ba sila sa iyo?" Tiningala siya. Malamlam na naman ang mata nito. Pumantay siya rito. "No, baby. They are my friends." Inayos niya ang ilang hibla ng buhok na nasa mukha nito. "Friends?" Bumaling ang tingin nito sa mga lalaking nakabuka ang bibig. Isa-isang sinuri ang kaniyang mga kaibigan. "You have a lot of friends, daddy. Hello po. "I'm Avianna po, but you can call me Avi po," pakilala nito. Hindi niya napigilang mapangiti. Ang cute-cute talaga ng kaniyang anak. Sana nga ay kaniya itong talaga. Pag-aaralan na lang niyang maging isang mabuting ama rito. Kahit sino yata ay gugustuhin maging ama ng batang ito. "Wow! Amazing!" tinig ni Zeus. Pumantay pa ito sa bata. Sinipat-sipat ang kaniyang anak. "Dude, hindi ba ito isang panaginip?" Si Kent, at ginawa ang ginawa ni Zeus. Binatukan niya ito. "Ouch! Ang hard mo talaga sa akin, dude." "Ngayo'y gising ka na siguro?" sikmat niya rito. Ngangang tumitig na ito sa bata. "Hindi nga. It looks like you, Aedam. Hanep! Ang tindi mo, dude. Kailan mo ito ginawa? Magpapagawa na rin ako." "Temang ka talaga!" angil niya, bahagya niyang inilayo si Avi sa mga ito. Lumapit na rin si Drake at Jack sa kinaroroonan nila. Ang una ay nakabuka pa rin ang bibig. "Bunganga mo. Mapasukan iyan ng langaw." "Grabe, p're. Ang lupit pala ng sperm mo. Hiramin ko muna iyan--" "Tar*ntado!" pigil niya kay Drake. "May sarili kang sperm, bakit hind iyon ng gamitin mo?" Nagkatawanan ang lahat. "Daddy, what is sperm? Is that a kind of food or toy? I want that, too, daddy." Makahulugan silang nagkatinginan. "Bunganga niyo, itikom niyo," saway ni Tyron. Niyakag nito ang anak niya. "Huwag kayong magsasalita ng kung ano kapag kaharap niyo ang bata."PINAGKAGULUHAN ng magkakaibigan si Avi, na halos ikangitngit ng kalooban ni Aedam. Inis na inis siya sa ginagawa ng mga ito sa kaniyang anak. Paulit-ulit na pinipisil ang pisngi nito. May pa-halik pang kasama. "Enough!" "Wait lang naman, dude. Huwag mong ipagdamot ang anak mo sa amin!" angil ni Drake."Nakakagigil ang anak mo, p're." Tumayo si Zeus. "Can we go to mall? Gusto ko siyang bilihan ng mga gamit." "Oo nga!" Sinang-ayunan ito ni Jack."Me, too. Dress ang sa akin--""No!" pigil niya kay Kent. "We're not going to anywhere. Uuwi na kami, naghihintay sa amin ang lolo niya. At ikaw, Jack," baling niya rito. "May pinapaayos pa ako sa iyo, hindi ba?""Dude, maintindihan naman siguro ni Tito Damian kung hihiramin muna namin ang apo niya." "I said no!" giit niya. "Pagpahingahin niyo muna ang bata."Laglag ang balikat ng apat. Muling hinarap ni Drake ang anak niya. "Tomorrow na lang, baby. Isasama ka namin sa mall, okay lang ba iyon. You want toys? Barbie... or what?" Ngumiti ito.
"SIR, please take care of my daughter. Gusto niya'y may sandalan kapag natutulog. Yakapin mo siya habang mulat pa ang mata. Painumin mo rin ng milk," bilin ng nasa kabilang linya. Hindi siya makapagsalita. Hindi maiproseso ng utak kung ano ba ang dapat sabihin sa kausap. "Mommy, ikaw po ba yung nakita ko kanina?" "Yes, baby." "Then, why are you hiding, mommy?" Ilang segundong tumahimik ang nasa kabilang linya. Kakaibang pitik ang sumisipa sa kaniyang puso. Hindi alam kung bakit ganito ang nararamdaman. Kahit ilang beses na niyang pinapakinggan ang boses ay hindi talaga niya mahalukay sa kailaliman ng isip kung sino ito. "Mommy, you don't love daddy anymore?" Parang may bumarang malaking bato sa lalamunan niya. Love? Siya? Mahal siya nito? Shit! Sino ba ang kausap nila? "Baby, I have to go. Tinatawag na ako ng tita ninang mo. I love you, baby. Take care of yourself. Huwag kang magpalasaway, ha!" Huli na nang rumihistro sa isipan niya ang sinabi nito. Ni hindi man lang si
TULAD ng sinabi ni Aedam sa mga kaibigan, isinama niya si Avi sa office, isa pa'y wala rin ditong magbabantay kapag iniwan niya. Ang daddy niya'y may aasikasuhin sa Cebu, pupuntahan nito ang ipapatayo nilang branch doon. Siya sana ang pupunta pero ayaw niyang iwan ang bata. "Baby, stay ka lang muna rito, ha! May gagawin lang si Daddy." Iniupo niya ito sa couch. "Okay po, daddy.""Do you want to watch a cartoon movie?"Umiling ito. "No po. Play na lang po muna ako.""Okay. Kung nagugutom ka, magsabi ka lang." Nakapag-almusal na sila bago umalis. Nagbaon din siya ng milk, in case na humingi ito.Tumango ang bata. Nagtungo na siya sa harap ng mesa. Ilang sandali pa ay naging busy na siya. Maya't maya ang pasok ng secretary niya. May isinubmit itong report. Manaka-naka'y sinusulyapan niya ang anak, busy pa rin ito sa mga laruang bigay ng mga kaibigan niya. Malapit nang sumapit ang tanghalian nang gambalain siya ng ni Drake. May dala itong pizza at ang paborito ni Avi, fried chicken fr
KINATANGHALIAN ay dumating ang makukulit niyang kaibigan maliban kay Jack, at tulad nang dati, may mga dala na namang pagkain. Nagpapakitang gilas sa anak niya, lalo na si Drake. Nagpakawala siya ng malalim na hininga at pansamantala ay tinawag ang mga ito. Ayaw pa sanang bitiwan ang bata, nagmamatigas na sumunod sa kaniya. "May sasabihin ako, bilisan niyo! Huwag niyong sayangin ang oras ko, kundi hindi niyo na makikita ang bata." Maliksing nagsipagkilos ang mga ito. Lumapit sa kaniya habang ang bata ay tila walang pakialam. Nagpatuloy sa pagkain ng chicken. Isa-isa niyang tiningnan ang mukha ng mga ito. "Lumabas na ang result ng DNA test at positive, he's my daughter." "Oh, tapos?" nakangiwing tanong ni Kent. "Dude, kita naman ang ebidinsiya, kamukhang-kamukha mo ang bata," tinig ni Drake na base sa mukha ay naiinis ito. "Kailangan pa palang ipa-DNA test para maniwala kang sa iyo ang bata," segunda ni Zeus. Napipilan siya, ngunit agad ding nakahuma. "Gusto ko lang maniguro
"G-GOOD morning po, sir! I'm your new secretary. My n-name-- uhm sorry po. I'm Meadow Raizy Zamonte po." Saglit na sinulyapan ni Aedam ang babaing nakatayo sa harapan niya. Sinipat ang kabuohan nito. Hindi naman ito nerd tingnan pero hindi niya maiwasang matawa sa hitsura nito. Kakaiba lang sa paningin niya. Nakasuot ito ng eyeglasses. Hanggang hati ng binti ang palda, turtle neck sweeter ang pang-itaas nito. Mukhang nilalamig. Para itong old maid sa paningin niya. "Hayst! Boring!" mahinang saad niya. In the age of twenty-four siya na ang nakaupo bilang CEO, siya ang pumalit sa ama. Pumanaw ang kaniyang ina at simula noon ay unti-unti nang napabayaan ng ama ang kanilang kompanya. Nagbigay ng ordinansa ang board members na kung hindi nito aayusin ang pamamalakad at trabahong nakaatang ay tiyak na maglalaho ang pinaghirapan. Ipinagpatuloy ng ama niya ang trabaho pero sadyang hindi na nito magampanan ng maayos. Nang dumating siya sa tamang edad ay siya na ang pumalit dito. At nga
Simula nang araw na masermunan siya ng ama, palagi nang mainit ang ulo niya sa kaniyang secretary. Kaunting pagkakamali lang ay pinagsasalitaan na niya ito ng masasakit na salita. Kung anu-anong mabibigat na gawain ang pinapagawa niya rito kahit hindi naman dapat. Seven days na niya itong secretary pero parang taon na para sa kaniya. Abot-langit ang galit niya rito. Nang araw na 'yon ay makikiipag-meeting siya sa CCB Plaza. Kasama niya ito sa sasakyan, ito ang nasa tabi ng driver. Hindi ito nagsasalita, marahil ay takot sa kaniya. Dumating na sila sa lugar at habang nakikipag-usap siya sa ka-meeting ay aksidenteng natapig nito ang juice. Sumambulat iyon sa suot niya. "Shit!" Kumulo ang dugo niya sa galit. "Oh my God! Sorry po, Sir!" Hindi niya tinanggap ang sorry nito. Kahit maraming tao ang nakapaligid at kaharap ang bigating tao ay pinagsalitaan niya ito ng hindi maganda. "Bobo ka talaga! Hindi ba matatapos ang araw na wala kang nagagawang pagkakamali? Hindi ko alam kung paan
TULALA si Aedam matapos balikan kung paanong nag-krus ang landas nila ng ina ni Avi. Nasa loob na sila ng room niya. Nakatulog na rin ang bata matapos niyang palitan ito ng damit. Malupit siya sa ina nito, kaya siguro hindi ito nagpapakita sa kaniya. Na-trauma na sa masasakit na salita mula sa kaniya. Kaya pala alam nito ang number niya, hindi lang basta naka-s*x niya ang babae. Inapuhap niya ang papel na may picture nito. Tinitigan iyon. "Kumusta ka na kaya ngayon?" Ang bawat masasakit na salitang binitiwan niya rito'y daig pang kutsilyong humihiwa sa puso niya. Ngayon niya napag-isip-isip, bakit malaki ang galit niya kay Meadow? One week lang niya itong naging secretary pero parang taon ang ipinaranas niya rito. Sinulyapan niya ang anak na natutulog. Dinama niya ang tapat ng kaniyang dibdid nang gumuhit ang pamilyar na kirot doon. Ngayo'y hindi niya alam kung bakit siya nasasaktan. Siguro, nakokonsensiya lang siya, lalo na ngayong nagkaroon sila ng anak. Dinala siya ng paa
LULAN na sila ng sasakyan patungong office. Abala ang anak niya sa pakikinig ng music, sinasabayan pa nito ang tugtog. Bumibirit din sa tuwing tumataas ang tono ng kanta. Hindi niya napigilang mapahalakhak sa ginawa ng kaniyang anak. Ibayong ligaya ang kaniyang nararamdaman. "Daddy, why are you laughing at me?" Pinigil niya ang pagdaan ng ngiti sa labi. "Coz, you are so cute, baby." Sumilay ang ngiti sa labi nito. "Mana lang po ako sa iyo, daddy." Natawa siya sa sinabi nito. Maya't maya pa ay sabay silang napatingin sa cellphone niya. Unknown number. Sumikdo ang kakaibang pitik sa puso niya. Ang ina ba ni Avi ang tumatawag? "Daddy, your phone!" Ilang ulit siyang kinalabit ng bata, nakatulala na pala siya sa phone. In-off muna niya ang stereo ng sasakyan, at binalingan ang phone na patuloy sa pag-ring. May panginginig ang kamay na pinindot niya ang answer button. "G-good morning po, Sir," bati ng nasa kabilang linya. Ang nanay ni Avi. Shit! Anong sasabihin niya?
"AEDAM...""Hmmm?""Gusto kong pumunta sa lugar kung saan mo ako nakitang muli."Sinulyapan niya ito. "Bakit?" Kasalukuyan silang nakahiga, ang kanilang anal ay himbing na himbing na, pinagkakasya ang mga katawan sa pang-isahang bed na nasa gilid. Nakaunan ito sa kaniyang braso."Gusto kong makausap si Rodolfo at si Jun-jun na rin." Sinalubong niya ang pag-angat nito ng paningin. "Kaya mo na ba siyang harapin?"Tumango lang ito. Ang mata ay namumungay na nakatitig sa kaniya. Tumagilid siya ng higa paharap dito, idinait ang palad sa mukha at masuyong hinaplos iyon. "Okay. If that's what you want," sang-ayon niya. "Pero sasamahan kita, ha? Ayokong malalagay kang muli sa kapahamakan. Hindi ko na kakayanin pa kung may masamang mangyayari sa iyo." Pagkawika ay hinagkan niya ito sa noo, tungki at bumaba sa labi. Ilang segundo ring naglapat ang labi nila. "I love you!" Hindi naman masamang umamin ng tunay na nararamdaman, hindi ba? Wala naman itong boyfriend, hindi tunay na fiance si Rey
HINDI makapaniwala si Aedam sa nalaman. Ikinuwento ni Meadow ang buhay nang maliit pa ito. "Ikaw ang babaing 'yon?" Ang mata ay namimilog na. Tumango si Meadow. "Ako nga," anito at saka'y payak na ngumiti. Umawang ang kaniyang bibig. Kakikitaan siya ng gulat at pagkamangha. Matagal na pala siya nitong kilala at siya... heto't hindi nakilala ang batang naging parte ng kanilang buhay. Matagal na rin itong hinahanap ng kaniyang ama. "Ako ang batang sinabihan mo na ingatan ko ang mata ng 'yong ina, dahil kapag hindi, kukunin mong muli ito sa akin. Naalala mo ba... umiyak pa ako matapos mong sabihin 'yon sa akin--" "Sinabi ko rin na, binibiro lang kita. At kapag hindi ka tumigil ay hahalikan kita," dugtong niya. Naalala niya na hinanap niya ang babaing pinagsalinan ng mata ng kaniyang ina. Kahit ayaw pumayag ng doktor ay nagpumilit siyang malaman kung sino iyon. Nakita niya ito sa dulo ng hospital. Doon niya ito tinakot. Hindi niya ipinagtapat sa ama na nakilala niya ang batang
NAKATULOG na si Avi habang hawak ang kamay ni Meadow. Ang mga kaibigan ni Aedam ay nagsiuwi na, pero nangakong babalik kinabukasan. Nagpapasalamat siya dahil hindi iniwan ni Drake ang kaniyang anak. Ang anak nadamay sa sigalot na napasukan niya. Dalawang taon niyang hindi ito nakapiling. Alam niyang nagdusa rin ito tulad niya, mas matinding paghihirap pa ang pinagdaanan nito. Ramdam niyang na-trauma ito sa nasaksihang pagbaril sa kaniya. May sinabi pa ang ama nitong pinatingnan ito sa psychiatrist. Nangingiting hinahaplos-haplos niya ang buhok, maging ang pisngi nito. "Ang laki mo na, 'nak." Ngayong bumalik na ang kaniyang alaala, sisiguraduhin niyang mapupunan ang mga oras na nagkawalay silang mag-ina. Ibibigay niya ang lahat dito. Ang tagal niyang tila nagngapa sa ditna ng karimlan, pinsan at ang lugar kung saan nag-ugat ang lahat, doon pala manunumbalik ang kaniyang nawalang memorya. Ang bahay na 'yon, tahanan dati ni Brenda at ng magulang nito. Maraming beses siyang isinama ng
MATAPOS dalahin sa presinto si Brenda ay binalikan ni Aedam at Meadow si Avi, kasama rin nila si Zeus. May sariling sasakyan ang huli kaya, silang dalawa lang ang nasa loob ng sasakyan. At habang nagmamaneho ay hindi niya napigilang magtanong."How are you feeling?" Ibinaling ni Meadow sa kaniya ang paningin at saka'y payak na ngumiti. "I'm fine."Alam niyang hindi. Base sa naging diskusyon nito at ni Brenda ay bumalik na ang alaala nito. He tried to reach her hand. Nakaawang ang bibig nang tumingin ito sa kaniya, halatang naguguluhan."I'm sorry.""Para saan?"Sinulyapan niya ito. "Coz, I know, I am the reason why you suffered." Hagyang gumaralgal ang kaniyang tinig. Para siyang babaing anumang oras ay pipiyok at luluha na. Pansamantalang ihinimpil niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada. "I know you're confused and don't want to talk about what happened," inapuhap niya ang isa pang palad nito. "Pero hihingi na ako ng tawad sa iyo ngayon. Sorry sa lahat ng nagawa kong kasalanan. Si
"HINDI ako ang ama ng ipinagbuntis mo, Brenda!" baritonong tinig ni Aedam matapos marinig ang mahabang pagsasalaysay ni Brenda. Ngumisi ito. "Alam ko namang itatanggi mo siya at wala na rin akong pakialam kung ayaw mo sa kaniya, dahil wala na siya. Ikaw ang naging dahilan kung bakit nawala ang anak ko! Kung bakit nagalit ang parents ko sa akin!" "Ate Brenda, please, tama na! Pakiusap, itigil mo na ito." "Shut up!" asik nito. "Pinagkatiwalaan kita, Mariz. Kundi dahil kay Mommy, wala ka ngayon sa posisyon mo. Itinuring kitang kapatid, tapos ito pa ba ang igaganti mo?" "Huwag mong isumbat ang mga naitulong mo sa kaniya," aniya na magkasalubong ang kilay. "Hindi tulong ang tawag diyan." "Shut up, Aedam! Huwag kang magsalita na akala mo'y napakabuti mo, dahil hindi. Masama kang tao! Ikaw ang dahilan kung bakit nawala ang anak ko." "Tsk. Why are you blaming me? It's your fault, because you became obsessed!" Bakit ako ang sinisisi mo? Kasalanan mo, dahil naging obsessed ka!" gi
HINDI makapaniwala si Brenda sa nalaman. May dahilan pala ang pagpupumilit ng kaniyang amang ipakasal siya. Ayon sa kaniyang ina, may pagkakautang ang ama niya kay Mr. Santillan. Pumayag si Darwin sa gusto nitong huwag nang bayaran pero ang kapalit ay pagpapakasal sa anak nito. At dahil hindi siya pumayag, ngayo'y nalalagay ang negosyo nila sa alanganin, bukod pa roon ay kinasuhan ang ama niya ng taong pinagkautangan nito. "Bakit hindi niyo sinabi kaagad sa akin, Mom?" "Your daddy doesn't want to tell you the real reason, 'nak. Another reason, ayaw niyang malaman ng ibang mga kaibigan niya na lubog na tayo sa utang. Na mawawala na sa atin ang negosyong matagal nang ipinundar ng daddy mo?" Nanginginig na napaupo siya sa gilid ng kama. Paano na? Mawawala ang negosyo nila, ang tanging pinagkukunan nila ng salapi. Ano nang mangyayari sa kaniya? Maghihirap ba sila? Tiyak na pagtatawanan din siya ng mga kaibigan niya kapag nalamang naghihirap na sila. "No! It can't be!" hiyaw ng is
NINE in the morning na nang makabalik si Brenda sa mansiyon. May naabutan siyang kausap ng ama. Tinawag siya nito at kahit ayaw niyang makipag-usap ay napilitan na ring siyang humarap sa mga ito. Dalawang lalaki ang nakita niyang nakaupo sa sofa, ang isa pala roon ay ang ipinapakasal sa kaniya. Ang isa nama'y ang magulang nito. "Anak, we have decided that in two months you will get married."Nanlalaki ang matang tumitig siya sa ama. Gusto sana niyang magprostesta, tumanggi, pero wala siyang magawa. Naging sunod-sunuran na naman siya sa kagustuhan ng ama. Subalit, hindi siya susuko. Ipaglalaban pa rin niya ang kaniyang karapatan. Nang dahil sa kinakaharap na suliranin ay panandaliang nakalimutan niya ang nangyari. Sinuri niya ang sinasabing kaniyang mapapangasawa, mula dulo ng buhok hanggang sa dulo ng suot na sapatos. Titig pa lang ay halos masuka na siya, bukod sa kakaibang estilo ng pananamit ay ubod pa ng laki ang katawan nito. Kapag umibabaw ito sa kaniya'y tiyak na hindi siya m
ISANG mahabang diskusyon ang namamagitan kay Brenda at Darwin, ama ng dalaga. May gusto itong ipagawa sa kaniya, bagay na hindi niya sinasang-ayunan. "Bakit ako magpapakasal sa lalaking hindi ko gusto?" "Coz I know what is best for you, Brenda! At iyon ay ang pakasalan siya." "Best?" Ngumisi si Brenda. "Are you sure of that, Dad? Sa akin nga ba o para sa iyo?" Muli siyang napangisi. "Alam ko naman ang tunay mong dahilan, dad, kaya huwag mo akong gawing kasangkapan sa kayabangan mo!" Lumagapak ang palad ng ginoo sa pisngi niya. Pakiramdam niya'y tumabingi ang mukha niya sa lakas ng sampal na natamo. Napatayo ang ina niyang kanina pa lumuluha sa sulok. Ngunit, alam niyang wala rin itong magagawa, kaya hindi na siya humingi ng tulong dito. "Anong karapatan mong pagsalitaan ako ng ganyan? Anak lamang kita! Whether you like it or not, you're going to marry him, as soon as possible!" hiyaw ng kaniyang ama, pagkatapos ay tinalikuran siya. Iniwan siyang tila naka-hang sa hangin. Awang
GULONG-GULO ang isipan ni Meadow. Kasalukuyang binabagtas na nila ang kahabaan ng kalsada, pero hindi niya alam kung saan sila patungo. Ang mga binitiwang salita ni Aedam ang nagpapagulo sa kaniya. Pakakasalan siya nito? Sinabi ni Rex na ito raw ang fiance niya. At ang lalaking kasama niya ay sinasabing ama ng anak niya, na nagsabing pakakasalan siya. Bakit? Malamang na mahal siya nito. Nais niyang pukpukin ang sarili dahil sa lumalabas sa isipan. "Pero, may anak kami. Sapat na sigurong basehan iyon para maniwala ako sa pangako niya," bulong niya. "What did you say?"Bigla siyang natauhan. Nakadama ng hiya matapos mapagtantong narinig nito ang sinabi niya. Nagkunwari na lang siyang walang sinasabi. "H-huh?" "May narinig ako pero hindi malinaw, ano iyon?" "Hah! Ahm, w-wala 'yon." Bagama't nakatuon ang atensiyon nito sa tinatahak na kalsada'y manaka-nakang sumusulyap ito sa kaniya. "Sabi ko, sana'y bumalik na ang alaala ko. Ang hirap na para kang nangangapa sa gitna ng kadilim