Humanga sina Ben at Carl. "Well said," sabay-sabay nilang sigaw.
Sa live channel, nagkaroon din ng wave ng paghanga.
Little Tim: [Ganito dapat ang isang mayamang tao.]
Pusa ni Harry: [Magaling iyan. Isang tingin at masasabi mong may sasabihin siya.]
Silver Moon: [Gusto ko. Mas malakas ka kaysa sa mga mayamang mayabang na lalaki. Ano bang nangyayari ngayon?]
Ang Ghost Rider ay naging tahimik sa puntong ito.
Nag-pop up ang mensahe ng system sa message bar:
[Umalis na si Ghost Rider.]
Nadulas na ang Ghost Rider, at nagtawanan ang mga manonood.
Sa live stream, makikita ang isa pang batang babae na naglalakad papunta kay Minnie at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang mga balikat. May nagtanong: [Minnie, sino pa ang kasama mo sa studio mo?] Mahaba ang buhok ng babae, matulis ang baba, at napakagaan ng makeup. Napakaganda niya. Napaka-relax niya sa live stream. Habang nakatingin siya sa camera, naramdaman ng audience na nanonood ng live streaming blog na nanginginig ang kanilang mga puso.
Ipinakilala siya ni Minnie. “Guys, ito ang kasama ko, si Cathy. Napakaganda niya. Kung patuloy mong pinapanood ang aking palabas, ibibigay ko sa iyo ang kanyang social media handle." Hinawakan ni Minnie ang kamay ni Cathy at matamis na nagsalita sa screen.
Nanonood lang si Cathy ng live streaming blog ni Minnie. Nang makita niyang nabigyan ang kanyang kaibigan ng 11 barkong pandigma sa loob lamang ng ilang segundo, natuwa siya. Labing-isang barkong pandigma ay nagkakahalaga ng isang-libong dolyar. Syempre, gusto rin niyang makahanap ng mayaman. Kung kaibigan ni Minnie ang admirer na ito, gusto siyang makilala ni Cathy.
“Minnie, hindi mo pa ako sinasagot. Sino ang lalaking ito?” Tanong ni Cathy sa kaibigan habang hinihila ang isang upuan at umupo sa harap ng camera, hayagang nakatingin sa screen, gusto siyang tingnan ng mabuti ng mayaman na nanonood ng live streaming blog.
“Hindi ko alam. Sa tingin ko ay si Brad Sommers ang dumating para manood ng aking live streaming blog ngayon." Umiling si Minnie at tumingin sa camera. "Brad, nandyan ka pa ba?"
[Oo, nandito ako,] ang sagot nito.
Tuwang-tuwa si Cathy. Tuwang-tuwa siya at ginawa niya ang lahat para maakit siya. “Brad, ang cool mo ngayon. Binigyan mo si Minnie ng 11 barkong pandigma nang walang pagdadalawang isip,” sabi niya. “Napakagaling mo. Naghahanda akong gawin ang aking live stream. Panoorin mo ba?"
**
Nang makita ni Ben si Alex na nakahiga sa kama at hawak ang kanyang telepono, sigurado siyang nanonood din siya ng live streaming blog ni Minnie. Sinubukan niyang tulungan siya, “Alex, stop watching that. Alam mo namang laging nasasabik si Cathy kapag may nakikita siyang mayaman. Napakawalanghiya niya."
Hindi siya pinansin ni Alex at pinagpatuloy ang pagtingin sa phone niya.
**
“Cathy,” pagalit na tawag ni Minnie kay Cathy. “Bakit hindi mo sinabi sa akin na naghahanda ka nang magsimula ng live stream? Kahit na gawin mo, sa tingin mo ay magagawa mong nakawin si Brad mula sa akin?"
Hindi pinansin ni Cathy ang sinabi ni Minnie at walang kahihiyang sinabi sa camera, “Brad, I’m still single and I haven’t able to find a suitable boyfriend. Para sa ilang kadahilanan, nararamdaman ko na ikaw, at nararamdaman ko ang isang koneksyon. Gusto kong makilala natin ang isa't isa."
Nakakaantig ang mukha ni Cathy habang nagsasalita.
Tanong ni Brad, [Single ka pa rin ba?]
Bahagyang natigilan si Cathy. Napakaganda niya na naiintindihan niya na mahirap paniwalaan na siya ay walang asawa. Gayunpaman, kailangan niyang magbigay ng tamang impresyon upang tumulong na makakuha ng isang mayaman na asawa, kaya iginiit niya na siya nga.
Alam din niya na ang mga lalaki ay partikular na naaakit sa mga babaeng wala pang kapareha.
"Oo, at hindi pa nga ako nagkaka-boyfriend," nakasimangot na sabi ni Cathy.
“Cathy, di ba kakahiwalay mo lang ni Alex? Hindi mo ba nililigawan si Billy ngayon?" Tanong ni Minnie kay Cathy, live on the show.
Sanay na si Minnie sa manipulative character ni Cathy. Karaniwan, hindi ito nag-abala sa kanya, ngunit binigyan siya ng lalaking ito ng regalo na nagkakahalaga ng isang libong dolyar. Hindi niya gustong mawala siya kay Cathy.
“Ahh.” Hindi inaasahan ni Cathy na ibibilad siya ni Minnie. Mukhang nahihiya siya at ngumiti ng paumanhin. “Kami lang ni Billy—we’re just good friends. Si Alex naman, naawa ako sa kanya dahil mahirap siya, at tinulungan ko siyang mag-aral. Ako naman at siya ay magkarelasyon—iyon lang ay tsismis na ipinakalat ng mga kaklase namin.” Nakagawa si Cathy ng dahilan para patunayan na inosente siya sa posibleng manliligaw.
“Brad, kung gusto mong makilala si Cathy, i-add mo ako—” Sa kalagitnaan ng mga salita ni Minnie, nag-prompt ang system, [Lumabas na ang viewer na ito sa live broadcast room.]
Nadismaya sina Minnie at Cathy.
Pinatay ni Alex ang phone niya at humiga sa kama. Napatitig siya sa dingding ngunit hindi ito tinitignan. Iniisip niya ang eksena ni Cathy ngayon.
Isang taon kong kasama si Cathy pero inihalintulad niya ang relasyon namin sa pagtulong sa isang mahirap na kaklase. Ang mga salita niya ay parang espadang tumutusok sa puso ko.
Napangiti ng mapait si Alex sa sarili. Nagustuhan ni Cathy ang pera. Ano kaya ang mararamdaman niya kung alam niya kung gaano ako kayaman?
**
Kinaumagahan, bumalik sa kanilang dorm si Alex at ang kanyang mga kasama sa dorm pagkatapos ng klase. Katatapos lang nilang kumain ng kanilang takeout at naghahanda nang mag-relax saglit nang pumasok si Joe. Mukhang nanlumo siya nang pumasok siya sa kwarto at sinabing, "May nangyari."
“Anong nangyari? Ano ang ginawa ng iyong sports department sa oras na ito?" Tanong ni Ben habang humihigop ng tubig sa baso niya.
"May nangyari kay Rose." Umupo si Joe at tumingin sa tatlo pa. Nag-aalala siya.
“Anong nangyayari?” Alam ni Alex mula sa mukha ni Joe na ito ay isang bagay na masama.
“Alam mo sinampal ni Rose ang isang lalaki nang umalis siya kahapon? Alam mo ba kung sino ang lalaking iyon?" Sinagot ni Joe ang tanong niya. "Ito ay si Luciel Brennan, ang deputy manager ng Heavenly Lion Group."
“Holy shit, the Heavenly Lion Group,” bulalas ni Ben. Nabigla siya. Tumayo siya at malakas na sinabi, “Ang Heavenly Lion Group ay nasa top 10 sa New York City, tama ba? May mga retail office ng Heavenly Lion sa mga lansangan na pag-aari nila, at isa lamang ito sa mga negosyong kabilang sa kanilang grupo. Ginawa na ito ni Rose sa pagkakataong ito. Bakit niya siya sinaktan? Siguradong may problema siya ngayon."
Napatingin si Alex kay Ben na walang tigil sa pagsasalita. Pagkatapos ay tumingin si Alex kay Joe at nagtanong, “Hindi ba nagmula rin si Rose sa isang makapangyarihang pamilya? Wala na ba silang magagawa?"
Alam ni Alex na mayaman ang pamilya ni Rose para magbukas ng account sa Metro Sky Bank, kaya dapat ay makapangyarihan sila.
"Ang pamilya ni Rose ay nagmamay-ari ng isang kumpanya na tinatawag na Shen Long Cargo Company, ngunit hindi ito kumpara sa Heavenly Lion Corporation," sabi ni Joe na nakakunot ang noo.
“Sinabi sa akin ni Suzan na may masamang balita ang kumpanya ni Rose ngayon. Talagang nag-aalala ang tatay ni Rose tungkol sa ilang partnership na nagbabantang kanselahin." Nag cross arms si Joe.
"Dapat ginawa ito ng Heavenly Lion Group. Nakakita ako ng impormasyon tungkol sa kanila sa internet. Ang boss ng grupo, si Donald Brennan, ay ang ama ni Luciel at siya ay masamang balita. Napaka-ruthless niya sa business deals niya." Tumingin si Carl kay Ben, tapos tumingin kay Alex. Seryoso ang mukha niya.
Maya-maya, nag-ring ang phone ni Joe. Nobya niya iyon, si Suzan. Kinakabahang sinagot ni Joe ang telepono.
“Sige, pupunta ako ngayon. Okay, iyon lang. Bye na." Binaba ni Joe ang telepono.
"Nakatanggap si Rose ng tawag mula sa kanyang ama. Sinabi niya sa kanya na kailangan niyang ayusin ito. Ang tanging paraan lang daw para maresolba nito ay ang makasama siya ng isang gabi kay Luciel. Kung hindi, sisirain ni Donald ang kanilang pamilya."
“Kahapon, nahuli ko ang lowlife na iyon, Luciel, na kakaiba ang tingin kay Rose. I think it will kill her to spend a night with him. Damn it, walanghiya ang mag-ama na ito.” Galit na nagmura si Ben.
Naunawaan din ni Joe at ng iba pa kung ano ang ibig sabihin para kay Rose na magpalipas ng gabi kasama si Luciel Brennan.
“Wag mo nang sabihin. Pumunta tayo sa dorm ni Suzan ngayon at tulungan si Rose na magkaroon ng ilang ideya." Mabilis na tumayo si Joe.
Nagmamadaling lumabas ang apat at ni-lock ang pinto sa likod nila.
Matapos suriin ang manggagawa sa dorm front desk, mabilis na inakay ni Joe si Alex at ang iba pa sa ikatlong palapag at itinulak ang pinto ng dorm room na pinagsaluhan ni Rose sa kanyang mga kaibigan.
Bagama't maayos ang pananamit ni Rose at ng iba pa, nasagasaan ang dorm room. Ang mga kumot na nakatakip sa kama ni Suzan ay mukhang may magandang kalidad, ngunit ang iba pang tatlong kama ay mukhang napakagulo.
Umupo sina Suzan, Stacy, at Betty sa tabi ni Rose na mukhang balisa. Humihikbi si Rose at niyakap ang kanyang mga binti habang nakaupo sa kama.
“Kamusta siya?” Tanong ni Joe kay Suzan pagpasok niya sa kwarto.
Tumayo si Suzan at kinaladkad si Joe at ang iba pa sa pintuan. Lumingon siya at tumingin kay Rose na may pag-aalala, saka ibinaba ang mga mata at bumulong sa kanila, “Alam ng papa ni Rose na siya ang nagdulot ng kaguluhang ito at sinigawan siya nito sa telepono. Halos tatlong oras na siyang umiiyak ngayon, at sinabi sa kanya ng kanyang ama na kung hindi niya maaayos ang mga bagay-bagay, kailangan niyang magpalipas ng gabi kasama si Luciel Brennan.
"Damn, anong klaseng ama siya?" Hindi napigilan ni Ben na makaramdam ng disgusto.
"Sa palagay ko siya ay nasa isang masikip na lugar," tugon ni Suzan. “Tapos, pito o walo sa kanyang mga kasosyo sa negosyo ang nagbabanta na kanselahin ang kanilang mga kontrata. Kahit sinong hindi pa nananakot ay maaari pa rin. Palihim akong tinawag ng papa niya at pinakiusapan niya akong alagaan si Rose. Naghahanap siya ng mga paraan upang malutas ang sitwasyong ito." Dahil doon, hinimok ni Suzan si Joe at ang iba pa sa tabi ni Rose.
"Rose, wag kang umiyak. Kung masyadong malayo ang pamilya ni Donald, tatawag kami ng pulis para arestuhin sila." Nakakunot ang noo ni Joe habang sinusubukang aliwin siya.
Kinuha ni Ben ang kanyang telepono at mariing sinabi, “Tawagan natin ang pulis ngayon. Tatawagan ko ang 911."
“Huwag!” sigaw ni Rose.
Saka lang siya tumingin. Nakasubsob ang mukha niya sa tuhod niya. Namumula ang kanyang mapupungay na mga mata dahil sa pag-iyak at nawala ang lahat ng bakas ng kayabangan na kitang-kita noong nakaraang araw. Pagkatapos ng lahat, si Ben at ang iba ay nagsisikap na tulungan siya.
Pinunasan niya ang kanyang ilong gamit ang tissue na iniabot ni Cindy sa kanya. Habang lumuluha ang kanyang mga mata, sinabi niya, "Walang silbi ang tumawag ng pulis. Lalala lang nito ang mga bagay-bagay.”
Si Rose kasi, anak ng mayamang pamilya. Nakita at narinig niya ang ilan sa mga pamamaraan na ginamit ng kanyang ama at ng iba pang mga amo sa pagharap sa mga ganitong bagay.
Baka magalit ang pulis kay Donald Brennan. Kung siya ay ganap na galit, sa kanyang lakas at kapangyarihan, ang sitwasyon ay maaaring maging isang daang beses na mas masahol kaysa sa ngayon.
“Kailangan nating maghanap ng ibang tutulong,” sabi ni Ben. "Kung makakahanap tayo ng isang mas makapangyarihan, maaari nilang ayusin ito. Tatawagan ko ang tatay ko at tatanungin ko siya." Tumayo siya, kinuha ang kanyang telepono, at pumunta sa isang tabi para tumawag.
"Magtatanong din ako." Sumagot lahat sina Suzan, Stacy, at Betty.
Gayunpaman, alam nilang lahat sa kanilang mga puso na sa mga koneksyon ng kanilang pamilya ay walang paraan upang pigilan si Donald, ang boss ng Heavenly Lion Group.
Nagsalita si Alex sa unang pagkakataon. "Huwag kang mag-alala, maaayos din ang lahat."
Nang marinig ang boses ni Alex, bahagyang natigilan si Rose. Tumigil siya sa pagpunas ng ilong niya at itinaas ang ulo. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Alex. "Dumating ka rin?" sabi niya.Bahagyang tumango si Alex ngunit hindi ito umimik. Sa paghusga sa ekspresyon ni Rose, tila hindi niya ito gusto.Mabilis na nagsalita si Suzan para kay Alex. “Rose, dumating si Alex para tulungan kang mag-isip ng paraan para makaalis dito. Nag-aalala siya sayo.""Hmph, nag-aalala," ngiting sabi ni Rose. “Kung hindi dahil sa iyo kahapon, hindi tayo makakabangga ni Luciel. At kung hindi natin nabangga si Luciel, hinding-hindi mangyayari ang insidente,” bulalas niya. Pagkatapos ay itinuro niya ang pinto at sumigaw, “Scram! Lumabas ka na sa kwarto ko.""Rose, makinig ka sa sarili mo," sabi ni Suzan. Pakiramdam niya ay nagiging unfair si Rose. "Tutal, dumating si Alex para tulungan ka, at ganyan ka magsalita sa kanya."Walang sinabi si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at naglakad patungo sa pinto
Habang naglalakad patungo sa kanlurang larangan ng palakasan, nakita ni Alex ang lima o anim na magagandang babae na papunta sa kanya.Hinarap siya ng pinakamatangkad na babae, “Alex, dumating ka na. Bakit ang tagal mo?"Si Zara Fitzgerald, ang tumawag sa kanya.Kumuha si Zara ng 10 dollars at ibinigay kay Alex. "Bumili ng anim na bote ng tubig para sa squad."“Captain, bakit hindi ka nagtanong sa phone? Bibili sana ako habang papunta ako." Tanong ni Alex habang hawak ang 10 dollars sa kamay.“Heh, bakit bad mood ka ngayon? Hindi ito makatarungan. Anong mali, hindi mo na ba kayang tiisin?" Nanlaki ang mga mata ni Zara nang ibuka at isara niya ang kanyang bibig. Ang kanyang mga salita ay bumaril kay Alex na parang kanyon.“Hindi. Sige, bibili ako ngayon," sabi ni Alex, na piniling pumunta at bumili ng tubig kaysa makipagtalo kay Zara Fitzgerald.Nang bumalik si Alex na may dalang tubig, ibinigay niya ang apat na dolyar na sukli kay Zara. Ang mga babae mula sa cheerleading team ay kumuh
Pagkatapos ng sesyon ng pagsasanay, umalis si Zara at ang iba pang mga babae mula sa cheerleading squad kasama ang basketball team. Ang gawain ng paglilinis ng mga kagamitan ay natural na nahulog kay Alex, ang service assistant. Naawa si Rachael kay Alex. Gusto niyang manatili at tulungan itong ayusin ang mga kagamitan, ngunit hinila siya ni Zara, at sinabing, “Ang tanging halaga ni Alex sa cheerleading squad ay ang pagtulong sa atin na mag-impake. Kung hindi, pinalayas na namin siya."Habang inaayos ni Alex ang mga kagamitan para sa cheerleading squad at inilalagay ito sa bodega, tumunog ang kanyang telepono. Si Mark iyon. "Sir, sinabi ni Ken na naayos na ang usapin.""Okay, that's great," sabi ni Alex at ibinaba ang telepono.Hindi makapaniwala si Alex kung gaano ito kabilis naayos ng kanyang pamilya. Isang oras pa lang ay tinawag na sila ni Alex. Hulaan niya na malapit nang marinig ni Rose ang balita.Nang maglaon, bandang alas singko ng hapong iyon, nagjo-jogging si Alex nang maka
Habang nagde-daydream si Rose Scott, nagsalita ang kanyang ama, “Anak ko, paano ang solusyon na nahanap ko? Rose, medyo nababalisa ako kaninang umaga. Sabi ko ibibigay kita kay Luciel Brennan sa galit. Huwag kang magalit sa akin, please…”Lalong namula si Rose sa sinabi ng kanyang ama.“Ano bang pinagsasabi mo? Nakikinig lahat ng mga kaibigan ko! Sinabi mo na ibinigay mo ako kay Luciel—paano mo nasabi iyon!" bulalas niya.Namula ang mukha ni Rose nang tumayo siya at naglakad ng ilang talampakan para personal na sagutin ang tawag."Tay, hindi ikaw ang nakahanap ng solusyon, di ba?" tanong ni Rose."Kung nakahanap ako ng solusyon, sa tingin mo ba hahayaan kitang magpalipas ng gabi kasama si Luciel?"Pumikit si Rose at huminga ng malalim, itinulak ang mga sumpang bumabalot sa kanyang lalamunan. “Pwede bang wag mo na itong banggitin? Alam na ng mga kaibigan ko at ngayon lang sila nakikinig. Pinahiya mo nang husto ang anak mo!"“Nandoon lahat ng mga kaibigan mo? Oh, ngunit hindi ko ito kas
Sa sandaling iyon, nakaramdam ng lamig ang lahat at napatingin kay Rose at saka kay Alex.Naninigas ang mukha ni Alex, at parang tinutusok ng karayom ang kanyang puso. Isang bahagyang panghihinayang ang bumalot sa kanyang kalooban.Iniwas ni Alex ang kanyang tingin sa mukha ni Rose. May ngiti ng pang-unawa na makikita sa kanyang mukha, tumango siya, ibinaba ang kanyang chopsticks, tumayo at naglakad palabas.Paglabas ng eleganteng restaurant, tumingala si Alex sa kalangitan sa gabi na may kulubot na mga mata, at puno ng pait ang kanyang puso. Sinubukan ni Joe at ng iba pang habulin si Alex.Naglakad si Alex sa kalsada patungo sa unibersidad. Ang magkabilang gilid ng kalye ay nakalinya ng iba't ibang mga kariton at mga pulang shed na may dim dilaw na mga bombilya na nakasabit sa kanila.Sa pagdaan sa mga mag-asawa, nakaramdam ng kaunting pangungulila si Alex. Bahagya niyang ibinaba ang ulo at mabilis na tumawid sa kalsada. Naglakad siya papunta sa campus at tinungo ang dormitoryo.Tu
Ang Rome 888 ay napuno na ng mga tao. Si Ken Stokes, isang lalaking may proporsiyon at nasa katanghaliang-gulang, ay nakatayo sa pintuan ng silid at nakipag-usap sa general manager ng Golden Mansion Hotel, "Handa na ba kayong lahat?"Bahagyang iniyuko ng general manager ang kanyang katawan at magalang na sinabi, “Nakahanda na ang lahat ayon sa iyong mga direksyon. Ang mga sangkap para sa mga pagkain na dinala mo sa oras na ito ay isang pagbubukas ng mata para sa aming hotel. Ikaw lang sa New York ang makakahanap ng napakaraming mahahalagang sangkap.”Hindi pinansin ni Ken ang pambobola ng general manager at sinabing, "Malapit nang dumating ang bisita ko, kaya abala ka."Pagkaalis na pagkaalis ng general manager, tumakbo ang mahabang buhok na dilag. Nang makita niya si Ken, lumapit ito sa kanya na parang nagkamali, “Mr Stokes, I’m late. Sorry—”“Maupo ka,” tinitigan siya ni Ken ng walang imik at bumuntong-hininga, “Sa kabutihang palad, hindi pa rin dumarat
Habang hawakan ni Alex ang kahon ng pagkain ay mainit pa rin ang pakiramdam nito kaya naman nakakain pa rin ng mainit na pagkain ang kanyang mga kasama sa dorm. Dinala niya ang kahon sa ospital.“Creak,” langitngit ng pinto nang itulak ito ni Alex papasok sa kwarto ng ospital.Si Rose Scott ay nananatili sa isang solong silid. Ang kanyang mga pinsala ay hindi malubha, kaya mayroon lamang siyang gasa sa kanyang nasugatang binti.Ang mga kaibigan ni Rose ay umiikot sa kanyang hospital bed. Maliban kay Joe at sa ilang iba pa, ang iba sa kanila ay nakasuot ng napaka-istilo.Sa tabi ng kama ay nakalagay ang mga regalong dala nila. May mga basket ng prutas na nakabalot nang maganda, ilang pulang kahon ng tsokolate, at ilang plorera na puno ng matingkad na kulay na mga bulaklak.Nag-uusap at nagtatawanan ang grupo, ngunit nabaling ang tingin ng lahat kay Alex nang pumasok siya dala ang kahon ng pagkain.Natulala si Alex sa dami ng tao. Hindi niya i
Kahapon, inisip ni Rose Scott na nalutas ang kanyang mga problema dahil sa tulong ni Zane Harrison. At sinabi ni Rose na ito ay dahil sa tulong ni Pangulong William Chase, kaya walang ni katiting na pagdududa sa isip ni Zane na dahil iyon sa impluwensya ng kanyang ama.Napatingin si Zane sa iba na may halong guilt. Lahat sila ay nakatingin sa kanya at sobrang hindi mapalagay.“Sige, salamat, tatay. Malaki rin ang pasasalamat ni Rose sa iyo,” malakas na sabi ni Zane. With that, binaba na niya ang phone.Nilingon ni Zane si Sue, ang tiyahin ni Rose. Bahagyang kumislap ang kanyang mga mata habang pilit na pinapakalma ang sarili. Sabi niya, “Na-check ko na ang tatay ko. Ang tatay ko ang tumawag kay President Chase kahapon. Nalutas namin ang problemang ito.”“Tita, tignan mo kagaya ng sinabi ko sa iyo kanina, dahil siguro sa tulong ni Zane, pero masyado ka pa ring nagdududa sa kanya.” Bakas sa mga mata ni Rose ang pagrereklamo. Tumingin siya kay Zane at ngumit
Nakaupo sina Philipa at Alex sa canteen ng Richmond University at kumakain.Nang sabihin ni Philipa na "Kailangan mong kumain ng higit pa," kumuha siya ng isang piraso ng manok sa kanyang plato at inilagay ito sa kay Alex. Nag-init ang mukha niya habang nagpasalamat. Tapos nagconcentrate siya sa pagkain niya. Pinilit niyang linawin ang lahat ng nasa isip niya. Mabilis niyang tinapos ang kanyang pagkain at sinabing, "Aalis na ako." Matapos ilagay ang plato niya sa lugar para sa mga maruruming pinggan, mabilis siyang lumabas ng canteen.Sa mga sumunod na araw, sa sandaling matapos niya ang mga klase, pumunta siya sa auditorium upang magpraktis para sa pagtatanghal. Wala siyang pormal na pagsasanay sa sayaw, ngunit siya ay nababaluktot, na may mahaba, payat na mga braso at binti. Sa patnubay ng kanyang guro, unti-unti siyang naging pamilyar sa mga dance moves.Lagi siyang masigasig sa rehearsals dahil doon niya nakita si Leona. Pero dahil natalo niya si Colin noong nag-a
“Gusto kong magpasalamat sa pagbibigay mo sa akin ng pagkakataong magbalik-loob. Hindi pa tapos ang laro.I would wait until it is before you start celebrate”, malamig na sabi ni Alex, at saka naglakad papunta sa dartboard.Alam niyang ang tanging pagkakataon niya ay makaiskor ng 140 puntos sa susunod na round na ito. Nakatuon siya sa double twenty, sumandal, at itinutok ang dart. Perpekto ang kanyang layunin at nakakuha siya ng apatnapung puntos. Ngayon ay kailangan niyang makakuha ng isang daan sa kanyang huling dalawang paghagis.“Tignan mo, natamaan na naman siya”, komento ng isa.“Wow, ang swerte niya”, sabi ng kaibigan niya.Ang unang tao ay nagtapos, "Walang paraan na makakamit niya ang isang daang puntos sa kanyang huling dalawang darts."Habang pinag-uusapan pa ng mga manonood ang kanyang unang paghagis, tumama ang pangalawang dart ni Alexbullseye, nanalo sa kanya ng limampung puntos.Akala pa rin
Hawak ang tatlong darts sa kanyang kamay, tinanong ni Darryl si Alex, “Naiintindihan mo ba ang mga patakaran ngdarts? Kailangan mo ba akong turuan?"“Nakalaro ako ng darts dati”, sagot ni Alex.“Sige. Ngayon, maglalaro tayo ng 301”, sabi ni Darryl, bahagyang nagtaas ng boses para sa kapakinabangan ng “I'll recap the rules para malinawan tayong lahat. Ang 301 ay isa sa mga pinakakaraniwang larong laruinmay darts. Pareho kaming nagsisimula sa 301 na puntos, at nagsalit-salit kaming naghahagis ng tatlong darts bawat isa. Ang aming mga marka para sa bawat pag-ikot ay ibabawas mula sa 301 puntos. Kung sino ang unang bumaba sa marka sa zero ang siyang mananalo. Ngunit ito ay dapat na eksakto. Hindi ka basta basta makakaiskor ng isang grupo ng mga puntos hanggang sa nakapuntos ka ng higit sa 301. Kung ang iyong huling paghagis ay lumampas sa 301, hindi ito mabibilang. Kailangan mong patuloy na subukan hanggang sa ang iyong iskor ay
Hindi napansin nina Myriam at Phillipa na dumating si Alex mula sa banyo, at siyanarinig lahat ng sinabi ni Myriam tungkol sa kanya. Nakonsensya siya.Nang makita siya, itinaas ni Myriam ang kanyang ulo at tiningnan siya ng may galit. sabi niya,“Proud na proud ka sa sarili mo, di ba? Ngunit huwag masyadong masiyahan sa iyong sarili. Kung walaSi Ken Stokes at ang babaeng iyon para tulungan ka, isa ka lang mahirap at walang kwentang talunan.”“Sa aking paningin, hindi ka mas mahusay kaysa sa mga langaw na kumakain ng basura. Nagawa mohiyain mo ako sa publiko. Pero huwag kang mag-alala, babayaran kita ng may interes”, patuloy niya.Tumayo si Myriam, lumapit sa kanya na may makamandag na titig, at binigyan siya ng malakas na tulak. Sabi niya, "Umalis ka dito, hamak ka."Pagkatapos ay bumalik siya sa mesa para maghintay sa pila.Lumapit si Phillipa kay Alex at nag-aalalang tumingin sa kanya. Sabi niya, “Alex,
Nakipag-away si Colin na handa nang suntukin si Alex, na hindi na nakakaramdam ng sobrang tiwala. Alam na niya ngayon na hindi niya kayang talunin ang kanyang kalaban sa patas na laban. Umatras siya at, gaya ng binalak niya, hindi nag-atubili si Colin na humakbang pasulong. Sinamantala ni Alex ang pagkakataon at hinampas siya ng malakas sa dibdib.Ang tanging dahilan kung bakit siya nagawang tamaan ni Alex ay ang kayabangan ni Colin ang naging dahilan ng pagiging kampante niya. Napakaliit ng tingin niya sa kanyang kalaban at nais niyang tapusin nang mabilis ang bagay sa isang kahanga-hangang suntok. Pero bigla na naman siyang sinuntok ni Alex. Nakaramdam siya ng hiya at napunta sa galit.“Bastard,” walang iniisip na sigaw ni Colin. Nagulat ang mga nanonood. Sa Richmond, siya ay palaging perpektong imahe ng isang mahinhin na ginoo. Walang sinuman ang nakasaksi sa kanyang pagkawala ng galit, o paggamit ng bulgar na pananalita.Nabawi niya ang kanyang katinua
Sa sandaling iyon, tahimik ang awditoryum, at ang tawa ni Alex ay tila malakas at malupit.Itinuon ni Colin ang kanyang mga mata kay Alex sa isang masamang tingin. Palihim niyang sinulyapan si Leona at nakita niyang naaliw ito na lalong ikinagalit nito.Naisip ng direktor na napakabagal ng ugali ni Alex kaya agad siyang tumakbo sa gitna ng entablado, itinuro siya, at malakas na sinabi sa mikropono, “Anong tinatawa-tawa mo?”“Anong tinatawanan ko?” ulit ni Alex. Alam niyang nakatingin si Leona at ayaw niyang isipin nito na bastos siya.“Halatang natatawa ka sa pagsinok ni Colin, bakit hindi mo na lang aminin?” tanong ng direktor."Kung alam mo kung ano ang tinatawanan ko, bakit ka nag-abala pang magtanong?" sagot ni Alex.Namumula ang mukha ng direktor habang nakatingin kay Colin. Nang makita niya kung gaano ang galit ni Colin sa kanya, nakaramdam siya ng matinding pagkabalisa.Tumingin si Colin kay Alex at galit
Nang maipakita na ni Phillipa si Alex sa kanyang dorm, mabilis siyang nakahanap ng sariling silid.Napatingin sa kanya ang tatlo niyang bagong roommate habang papasok siya at naisip na maling kwarto ang napuntahan niya. Nang tumawag sila sa tanggapan ng administrasyon at nakumpirma na siya nga ang kanilang bagong kasama, sinimulan niyang i-unpack ang kanyang mga gamit.Labis na curious ang tatlong roommate sa katotohanang nagawa niyang lumipatisa pa. Nagsinungaling siya sa kanila na ito ay dahil mahirap ang kanyang pamilya, atMga espesyal na patakaran sa ad ng Washington state h university para sa mga taong katulad niya na nagbigay-daan sa kanya na lumipat.Nang makita ng tatlong kasama sa silid na mura ngunit bagong damit ang suot ni Alex, nagtanong silahigit pa tungkol sa kanyang background. Sinabi niya sa kanila na nagtrabaho siya sa isang food truck sa loob ng dalawang buwan noong tag-araw upang kumita ng pera. Lahat sila ay nakiramay sa kanya, a
Saglit na tumayo si Alex sa labas ng pinto at pinakinggan si Nelly na umiiyak sa kanyang silid. Nakaramdam siya ng kakila-kilabot. Bumuntong hininga siya at bumalik sa kanyang kwarto para magpahinga.Kinabukasan, nang makita siya nito, parang bumalik siya sa dati niyang sarili. Hindi niya alam kung ano ang gagawinsabihin, kaya hindi niya nabanggit ang kanilang pag-uusap noong nakaraang gabi. Nagtulungan sila sa food truck gaya ng dati.Makalipas ang tatlong araw, huling araw na niya itong magtrabaho bago siya nagsimula sa unibersidad kinabukasan. Nang gabing iyon, bumalik siya sa kanyang rental room at nagsimulang mag-impake ng kanyang gamitbagay. Maya-maya, nagluluto siya ng chicken soup nang marinig niyang may kumakalabog sa pinto. Pagbukas niya, nagulat siya nang makitang nakatayo si Nelly na may hawak na plato ng pancake.Inilapag ni Nelly ang plato sa mesa at nakangiting sinabing, “Pakikain sila. Ginawa ko sila para saNagulat si Alex at na
Tumingin si Flora kay Alex at magiliw na nagsalita, ngunit matatag ang kanyang mga mata. Tapos natahimik siya.Kilalang-kilala niya si Ken at alam niyang walang paraan na lalabag siyautos ng pamilya at palihim na tinutulungan ang kanyang anak. Ilang beses na niya itong tinanong, ngunit alam niyang inilalagay niya ito sa mahirap na posisyon. Ayaw niyang makipagsapalaranaggravating him or turning him against Alex so that if ever na magulo talaga siya, hemagdadalawang isip na tulungan siya.“Mr. Stokes, I would like to have a private word with my son,” sabi niya sa kanya.“Of course,” sagot ni Ken habang nakatayo at naglakad papunta sa pinto.Pagkatapos ay muli siyang tumalikod at magalang na sinabi, “Mrs. Ambrose, sinabi ng pamilya na hindi mo dapat tulungan si Alex. Napakahusay na nagawa niya sa ngayon. Payo ko, huwag mong sirain ngayon.”Si Ken ay nagtrabaho sa pamilya Ambrose sa loob ng tatlumpung taon.