Ang Rome 888 ay napuno na ng mga tao. Si Ken Stokes, isang lalaking may proporsiyon at nasa katanghaliang-gulang, ay nakatayo sa pintuan ng silid at nakipag-usap sa general manager ng Golden Mansion Hotel, "Handa na ba kayong lahat?"Bahagyang iniyuko ng general manager ang kanyang katawan at magalang na sinabi, “Nakahanda na ang lahat ayon sa iyong mga direksyon. Ang mga sangkap para sa mga pagkain na dinala mo sa oras na ito ay isang pagbubukas ng mata para sa aming hotel. Ikaw lang sa New York ang makakahanap ng napakaraming mahahalagang sangkap.”Hindi pinansin ni Ken ang pambobola ng general manager at sinabing, "Malapit nang dumating ang bisita ko, kaya abala ka."Pagkaalis na pagkaalis ng general manager, tumakbo ang mahabang buhok na dilag. Nang makita niya si Ken, lumapit ito sa kanya na parang nagkamali, “Mr Stokes, I’m late. Sorry—”“Maupo ka,” tinitigan siya ni Ken ng walang imik at bumuntong-hininga, “Sa kabutihang palad, hindi pa rin dumarat
Habang hawakan ni Alex ang kahon ng pagkain ay mainit pa rin ang pakiramdam nito kaya naman nakakain pa rin ng mainit na pagkain ang kanyang mga kasama sa dorm. Dinala niya ang kahon sa ospital.“Creak,” langitngit ng pinto nang itulak ito ni Alex papasok sa kwarto ng ospital.Si Rose Scott ay nananatili sa isang solong silid. Ang kanyang mga pinsala ay hindi malubha, kaya mayroon lamang siyang gasa sa kanyang nasugatang binti.Ang mga kaibigan ni Rose ay umiikot sa kanyang hospital bed. Maliban kay Joe at sa ilang iba pa, ang iba sa kanila ay nakasuot ng napaka-istilo.Sa tabi ng kama ay nakalagay ang mga regalong dala nila. May mga basket ng prutas na nakabalot nang maganda, ilang pulang kahon ng tsokolate, at ilang plorera na puno ng matingkad na kulay na mga bulaklak.Nag-uusap at nagtatawanan ang grupo, ngunit nabaling ang tingin ng lahat kay Alex nang pumasok siya dala ang kahon ng pagkain.Natulala si Alex sa dami ng tao. Hindi niya i
Kahapon, inisip ni Rose Scott na nalutas ang kanyang mga problema dahil sa tulong ni Zane Harrison. At sinabi ni Rose na ito ay dahil sa tulong ni Pangulong William Chase, kaya walang ni katiting na pagdududa sa isip ni Zane na dahil iyon sa impluwensya ng kanyang ama.Napatingin si Zane sa iba na may halong guilt. Lahat sila ay nakatingin sa kanya at sobrang hindi mapalagay.“Sige, salamat, tatay. Malaki rin ang pasasalamat ni Rose sa iyo,” malakas na sabi ni Zane. With that, binaba na niya ang phone.Nilingon ni Zane si Sue, ang tiyahin ni Rose. Bahagyang kumislap ang kanyang mga mata habang pilit na pinapakalma ang sarili. Sabi niya, “Na-check ko na ang tatay ko. Ang tatay ko ang tumawag kay President Chase kahapon. Nalutas namin ang problemang ito.”“Tita, tignan mo kagaya ng sinabi ko sa iyo kanina, dahil siguro sa tulong ni Zane, pero masyado ka pa ring nagdududa sa kanya.” Bakas sa mga mata ni Rose ang pagrereklamo. Tumingin siya kay Zane at ngumit
"Darling, saan tayo pupunta?" tanong ni Cathy. Habang tinitignan niya si Billy, parang nagiging kaakit-akit ito.“Maghintay at tingnan.” Napangiti si Billy. Nakahawak ang isang kamay sa manibela, ipinatong niya ang isa pang kamay sa hita niya at sinimulang kuskusin ng marahan.Patok siya sa mga babae, kaya ang dating sa kanya ay nagpa-cool kay Cathy. Kung gagawa siya ng move sa kanya, pipigilan ba siya nito?Sinulyapan niya ang kamay nito sa hita niya, pero wala siyang sinabi.Sa wakas, huminto sila sa tapat ng isang restaurant.“Wow, ang Chez Laurent! Mahal, dito ba tayo kakain?" Nanlaki ang mata niya sa hindi makapaniwala.Si Chez Laurent ay isa sa mga nangungunang restaurant sa New York.“Nagulat? Tara, pasok na tayo. Nagpa-reserve na ako," nakangiting sabi niya. Nagbayad siya ng maraming pera para sa isang mesa dito, higit pa sa kanyang kayang bayaran. Masyadong mahal ang restaurant para sa mga estudyante, ngunit sulit na pasayahi
Natigilan si Cathy. “Hindi, baka nagkamali ka ng pagkakaintindi. Dapat peke ang text message."Kinuha ni Billy ang kanyang cell phone at ipinakita sa manager ang confirmation ng kanyang reservation. "Nag-book kami ng table eight."Tiningnan ng manager ang text message ni Billy at magalang na ngumiti. “Oo, nagpareserve ka ng table eight. Pero nasa general section ang table mo, at nasa VIP section ang table ni Mr Ambrose."“Ano?” bulalas ni Cathy. "Nasa VIP section siya?" Nagtataka siyang napatingin sa manager. Si Alex ay isang talunan at wala man lang pera para kumain sa cafeteria ng unibersidad. Kaya paano niya kayang bumili ng ganoon kagandang table sa Chez Laurent? Hindi siya makapaniwala.Para makabawi sa kanyang pagkakamali, personal na ipinakita ng manager sina Alex at Emma sa kanilang mesa.Pagdating niya sa table eight, sumimangot ang manager. Ang mesa ay nakareserba, ngunit hindi ito handa. Nakaupo pa rin ang mga maruruming pinggan, hindi n
Kinabukasan, walang klase, kaya pumunta si Alex sa library para magbasa.Habang paakyat siya ng hagdan papuntang library, may narinig siyang tumatawag sa pangalan niya.“Alex”Kilalang-kilala niya ang boses na iyon. Paglingon niya ay nakita niya si Cathy na nakatayo sa paanan ng hagdan. Suot niya ang puting damit na binili niya noong nakaraang taon.Nang makita ang kanyang ekspresyon, nakaramdam si Cathy ng tagumpay. Nangyayari ito nang eksakto tulad ng inaasahan niya.Naglakad ito palapit sa kanya at binigyan siya ng matamis na ngiti. "Maganda ba ako sa damit na ito?"Natigilan siya sandali, at pagkatapos ay sumagot siya, “Ano ang gusto mo?”She pouted, hindi nagustuhan ang tono nito. “Ano?” tanong niya. “Maganda naman tayong magkasama, di ba? Kaya bakit ang cold mo ngayon?"Tumingin siya sa mga mata nito, na parang nalulungkot, habang inabot niya ang suot nitong jacket. Ito ay palaging gumagana sa kanya sa nakaraan. Sa tuwing
Paikot-ikot si Alex sa school nang tumawag si Zara.“Zara,” sagot niya sa telepono. "May kailangan ka ba sa tulong ko?"Wala siyang kinalaman kay Zara, kaya bakit pa siya tatawag?“Hindi, siyempre hindi. Holy shit, hindi ko akalain na may ibang nag-o-overthink sa mga bagay-bagay gaya mo." Puno ng paghamak ang tono ni Zara. "Tumawag ako dahil kailangan kitang pumunta sa Coffee Palace sa labas lang ng campus."With that, biglang pinatay ni Zara ang tawag.Naguguluhan si Alex. Ano ang gusto ni Zara sa akin? pagtataka niya.Umalis siya sa unibersidad at tinungo ang Coffee Palace, isang high-end na coffee shop na binisita ng mas mayayamang estudyante.Pumasok siya sa coffee shop at nakita niya ang makulay na buhok ni Zara. Nakasuot siya ng maong at flat shoes, at nakasuot siya ng light makeup."Uy, Zara. Mag-isa ka lang ba dito?" gulat na tanong niya sa paligid.“Oo. Obvious naman," she snapped. "May nakikita ka bang iba dito
“Talaga?” Napansin ni Alex ang ibang bagay sa mga mata ni Karen sa tuwing tumitingin ito sa kanya.“Hindi ako magsisinungaling sa iyo. pangako ko. Tumawid sa aking puso at umaasa na mamatay." Nag-sketch siya ng krus sa kanyang puso."Hmm..." Tiningnan niya ito ng matalim. "Ngunit alam mo na ang aking pagkatao, kaya sa palagay ko ay hindi ako bagay para sa iyo." Masasabi niyang may gusto siya, kaya mas mabuting layuan siya hangga't maaari.Maliban sa hindi handang talikuran ni Karen ang napakagandang pagkakataon. Kahit anong pilit niyang makawala, determinado itong hulihin siya."Mr Ambrose, to be perfectly honest, may isa pang dahilan kung bakit sabik na sabik akong makahanap ng boyfriend ngayon." Lumapit siya ng kaunti. “Pinipilit ako ng pamilya ko na magpakasal sa isang lalaking tinatawag na Robert, pero hindi ko siya gusto. Kung may nililigawan na ako, iiwan nila ako. Mangyaring, Mr Ambrose, tulungan mo ako."Nang pumasok si Karen sa coffee shop
“Anong ginagawa mo?” Nang marinig ni Nelly na gustong i-impound ng chief security guard ang kanyang food truck, umakyat ang dugo niya. Handa na siyang pagalitan, ngunit pinigilan siya ni Alex.“Ikaw ang chief ng security section. Hindi mo alam kung lumipad ang langaw noong ginawa namin ang pancake o mamaya. Hindi ka dapat maging arbitrary. At gusto mong pansamantalang i-impound ang aming trak? Sa tingin ko wala kang karapatang gawin ito.” Nakita ni Alex ang tag ng pagkakakilanlan sa jacket ni Felix at naramdaman niyang hindi naaangkop ang kanyang kinikilos.“Huwag mo akong kausapin tungkol dito o diyan. Dahil gumagawa ka ng mga problema dito, may karapatan akong sabihin sa iyo kung ano ang gagawin. Sasabihin ko sa iyo sa huling pagkakataon na bumaba sa trak ngayon. Huwag mo akong paglaruan baka may kahihinatnan,” pagbabanta ni Felix.Isa lamang siyang hamak na tao, at hindi siya gaanong pamilyar sa batas. Ngunit sinabi sa kanya ni H
Pagkaraan ng tatlong araw, nagmaneho sina Alex at Nelly ng food truck patungo sa magandang lugar ng Todd Mountain. Kamakailan lamang, doon ginanap ang mga katutubong aktibidad, na umakit ng maraming turista. Naisip niya na ito ay isang magandang lugar ng negosyo.Si Nelly, tulad ng ibang mga nagbebenta, ay kailangan munang mag-apply para sa isang pansamantalang lisensya sa negosyo. Pagkatapos ay nagmaneho siya papunta sa lugar kasama ang food truck at huminto sa isang maliit na plaza.Dahil ang mga tao ay nagsimulang dumating sa alas-otso ng umaga, ang kanyang negosyo ay napakahusay. Pagsapit ng alas diyes, hindi pa rin siya tumitigil sa paggawa ng pancake.Habang abala sina Alex at Nelly sa food truck, may humintong Mercedes sa gate ng scenic area. Maraming tao ang lumabas sa sasakyan. Ang isa sa kanila ay si Hunter, na natakot sa kamatayan ni Alex sa Tillie square ilang araw na ang nakalipas.Kasunod ni Hunter ang dalawang batang babae. Ang isa sa mga batang ba
“Pinapatay niya ako, Hunter! Patayin ang pangit na halimaw na iyon para sa akin!" galit na galit na sigaw ng babaeng nakaputi sa lalaking nakaitim ng binigyan siya ni Nelly ng isang malakas na sipa sa tiyan."Tumayo ka mahal, tutulungan kita." Tinulungan niyang itayo ang babae at nilingon si Nelly na malamig ang mukha. Lumapit ito sa kanya ng nakakuyom ang mga kamao.“Malapit nang dumating ang mga kaibigan ko. Napakarami sa kanila na hindi mo alam kung paano lalabanan silang lahat. Dapat kang pumunta.” Dahan-dahang umatras si Nelly. Tatakas na sana siya, pero nandoon pa rin ang food truck niya.“Bubugbugin muna kita sa concussion... hanggang sa mapunta ka sa lupa. Bubuhusan ko pa ng shoe polish ang bibig mo!” sabi niya habang nakataas ang malaking kamao at akmang hahampasin si Nelly sa ulo."Alex, halika na dali!" Napasigaw si Nelly sa sobrang takot nang makita siya sa malayo.“Anong ginagawa mo?” Nakita ni Alex ang
Nang bumalik ang madam ng whorehouse at ang iba pang grupo, tanging sina Alex at Nelly na lang ang naiwan sa eskinita.“Salamat,” sabi ni Alex kay Nelly, dahil lubos siyang nagpapasalamat sa kanyang pagganap noon.“Hmm.” Tinitigan siya nito at umawang ang mga labi. Itinaas niya ang kamay niya at handang hampasin siya sa mukha, ngunit mabilis nitong hinawakan ang kamay niya para pigilan siya.“Bakit mo ako binubugbog?” Takang tanong ni Alex.“Dalawang beses pa lang akong nasampal ng mabahong babaeng iyon. Kaya, sasampalin din kita ng dalawang beses. Bitawan mo ako!” Sinubukan niyang bawiin ang kamay niya pero hindi niya binitawan.“Sinaktan ka niya, kaya gusto mo akong suntukin? This is too much,” inosenteng sabi niya.“Nabugbog ako dahil niligtas kita. I hate being bullyed because of you. Dahil sayo, nabugbog ako ng mabahong babaeng yun. Kung hindi kita sasampalin, sino? Hayaan mo!”
Alam ni Alex na wala pang dalawang daang dolyar ang dala niya. Naisip niyang magandang ideya na sumama sa babaeng ito at makatipid ng pera."Come with me," sabi ng babae. “Young man, ang accent mo ay nagsasabi sa akin na hindi ka taga-dito. Nakarating ka ba sa Washington para maghanap ng trabaho?" tanong niya, na inakay siya sa karamihan.“Um…” hindi nakaimik si Alex. Bakit naisip ng lahat na siya ay isang sahod? Ano ang impiyerno, nagpasya siya, at sumagot, "Oo.""May mga kaibigan o kamag-anak ka ba dito?""Kung gayon napakatapang mo, pumupunta sa Washington nang walang anumang suporta." Tumingin ulit ito sa kanya at tumawa.Noon, inaakay siya nito sa isang kalye na hindi maganda ang ilaw."Malapit na ba tayo?" Biglang nakaramdam ng kaba si Alex. Napakadilim ng lugar na tila mapanganib.“Malapit na tayo. Hindi ito isang magarbong lugar. Kami ay naniningil lamang ng dalawampu't limang dolyar bawat gabi. Alam mo, sa Cr
“So, ito pala ang lalaking madalas mong ireklamo sa akin,” sabi ni Jake kay Myriam, na nagtatakang itinuro si Alex. Tiningnan niya ito ng taas-baba at ngumuso ng masama. “Binigyan ka ni Myriam ng bawat pagkakataon na makapag-aral sa isang magandang unibersidad. Nakikita ko na nakakatakot ang pananamit mo, kaya hindi ka mukhang napakahusay sa kolehiyo. Nakaka-disappoint ka kay Myriam. Hindi ka ba nagi-guilty?”“Ano?” Hindi naintindihan ni Alex ang ibig sabihin ng “Binigyan ka ni Myriam ng bawat pagkakataong makapag-aral sa isang magandang unibersidad.” Ayaw na niyang mapalapit kay Myriam kaya pumunta siya sa front desk.“Gusto kong makita kung paano ka magbabayad,” bulong ni Myriam, habang sinusundan siya ni Jake sa likuran niya."Hello, I'd like one of your better rooms, please," sabi ni Alex sa receptionist."Buweno, maaari akong mag-alok sa iyo ng isang malaki at eleganteng silid na may isang king-size
“Ha ha!” tumawa ang dalaga. Umabot sa puso niya ang sinabi ni Alex. Tiningnan niya ito nang mataman at nakangiting sinabi, "Medyo talo ka."“Hoy, maganda; I mean, hey, girl, hindi ka na ba galit sa akin?” Nang makita ang ngiti nito, medyo napahinga siya ng maluwag."Kung hindi mo ako tinatawanan, bakit ako magagalit sa iyo?" sabi ng dalaga habang sinulyapan siya.“Ang sarap pakinggan. Kung busy ka, iiwan kita." Kinawayan ni Alex ang kamay niya at nagsimulang maglakad.“Teka, ayaw mo ba ng pancake?”"Gagawin mo ang mga ito para sa akin?" Nagtatakang tanong ni Alex. Hindi sumagot ang dalaga. Naka-scoop na siya ng isang sandok ng batter mula sa isang mangkok, ibinuhos ito sa grill, at pinaikot ito gamit ang likod ng isang kutsara.Uminit ang puso ni Alex, at naglakad siya pabalik sa counter ng food truck. Isang katakam-takam na aroma ang umabot sa kanya.“Napakahusay mong magluto, at masarap ang amoy nil
"Bata, bumalik ka sa hotel kasama ko." Nagpanggap pa rin ang matangkad na lalaki na sinasampal si Rose. Nang makitang lumalayo si Alex nang hindi lumilingon, tinawag din siya nito sa malakas na boses. “Kumusta, dadalhin ko itong magandang babae sa aking hotel, hayaan siyang gumulong sa malaking kama kasama ko…”“Anong meron? Nagperform ako nang napakahusay.” Tiningnan ng matangkad na lalaki ang papaalis na pigura ni Alex at nagtanong, “Rose, bakit hindi ito gumana?”Binitawan niya ito sa pagkakahawak at sinampal siya ni Rose sa mukha at saka pinalo pa ng kaunti. Sa sobrang galit nito ay hinampas siya nito sa likod dahilan para masuray-suray at muntik nang mahulog sa lupa.“You bitch. Nandito lang ako para tulungan kang umarte ng isang eksena. Kumakain ka ba ng dinamita para sa tanghalian? Gusto mo pa bang lokohin yung gwapong yun? Nilinaw niya na may gusto siya sa isang babae na nagngangalang Debbie. Dapat ikahiya mong
“Well, gusto ng isang kaibigan ko na pumunta mamaya. Marami siyang gusto sa akin, ngunit hindi siya naglakas-loob na sabihin sa akin. Gusto ko lang may magpanggap na magnanakaw at bugbugin ako, para gumanap ang kaibigan ko bilang isang knight in shining armor. Baka ipagtapat niya ang pagmamahal niya sa akin,” sabi ni Rose kay Kelly.Parehong nagulat sina Kelly at Sharon, na nakaupo sa tabi ng lawa.“Wag ka kasing magtaka. Hindi ko mapigilan. Sobrang gusto ako ng taong ito, pero sobrang payat ko. Babae ako. Hindi ko masabi sa kanya ang nararamdaman ko para sa kanya. Gustuhin ko mang mangumpisal, dapat nasa tamang kapaligiran. Kaya, humiling ako ng isang tao na tumulong sa akin sa pamamagitan ng paglalaro ng isang bahagi.Sa totoo lang, hindi nahiya si Rose. Si Alex ay isang napakayaman na lalaki, tila may dose-dosenang mga pagkakakilanlan, at higit pa sa handang habulin niya ang isang taong tulad niyan, kahit na ikinahiya niya ang kanyang sarili sa pr