[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
Ang Ghost Rider ay nagbigay ng limang magkakasunod na pag-swipe, katumbas ng kabuuang 300 dolyar!
Nagulat si Minnie. Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya sa screen.
Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at ngumiti ng malapad. “Ghost Rider, ang dami mong naibigay sa akin. Sobrang saya ko.” Bumuga ng halik si Minnie patungo sa camera.
"Sino ka, isa ka ba sa mga kaklase ko?" Nakapikit na tanong ni Minnie.
Nagalit si Ben. He cursed, “Napakagaling ba ng lalaking ito dahil lang sa may pera? ipapakita ko sa kanya. Ipinadala ako ni Minnie sa manager."
“Okay, walang problema.” Mabilis na tumango si Minnie at ilang beses niyang pinindot ang phone niya. Lumitaw ang manager sa screen.
"Ben, talo ka," sabi ng manager, na kasalukuyang Ghost Rider. “How dare you have to go at me. May ipagsisigawan ako." Pagkalipas ng ilang segundo, lumabas ang isang system notification sa screen: [Flying Fish ay pinagbawalan ng manager sa loob ng isang araw.]
"Damn, bawal akong magsabi ng kahit ano." Galit na kinuha ni Ben ang kanyang telepono, ngunit hindi niya maipadala ang mensahe.
Nagpatuloy ang Ghost Rider sa pampublikong chat: [Ben, talo ka, magpadala ng isa pang mensahe kung kaya mo. Bakit hindi mo ito i-post, haha.]
“Salamat, Ghost Rider, sa pagbibigay mo sa akin ng napakaraming regalo. Now, here’s a special dance just for Ghost Rider,” sabi ni Minnie saka tumayo at nagsimulang sumayaw.
Nabaliw ang message board sa mga mensahe.
Silver Fox: [Iniisip ko kung kaninong account ito, Ghost Rider pala. Ang galing ng Ghost Rider!]
Blue Knight: [Ang Ghost Rider ay isang kamangha-manghang manlalaban, at siya ang pinakamayamang tao sa aming klase.]
Matabang Pusa: [Ghost Rider, nasaan ka ngayon?]
Sumagot si Ghost Rider: [I’m currently drinking with a few of my mates at the Splendid Tower. Balak kong pumunta sa Crystal Hotel mamayang gabi. Hindi ko sinasabi sa inyo kung ano ang gagawin ko. Haha.]
Nagpatuloy ang banter. [Siyempre, ang Ghost Rider ay kahanga-hanga.] Isa pang tao ang dumating para purihin ang Ghost Rider.
[That idiot, Ben.] Ghost Rider posted. [Naglakas-loob siyang hamunin ako ng isang dolyar? Mukha siyang makulit. Gusto niya akong sumuka.]
Humihingi ng pambubugbog ang lalaking ito. Napaisip si Ben sa sarili. Sa sobrang galit niya ay lumaki ang butas ng ilong niya. Wala siyang pakialam tungkol sa kahihiyan sa kanyang sarili sa harap ng iba, ngunit pagkatapos ay naalala niya na ito ang live streaming blog ni Minnie.
Ang kanyang kaibigan, si Carl ay hindi na nakayanan ang pagtatalo at nagpadala ng mensahe.
Muddy Duck: [Ghost Rider, magkaklase tayong lahat. Pag-isipan mo ang sinasabi mo.]
[Hoy, isa pang tulala.] Maya-maya sumagot si Ghost Rider. [Ang mga lalaking ito ay tiyak na hindi maaaring maging Carl o Alex. Tanging ang dalawang kawawang ito lamang ang magiging mabuting kaibigan ni Ben.]
Ang Ghost Rider ay nag-e-enjoy sa banter. [Kayong dalawa ay mahirap, mas mahirap pa kay Ben. Kung mayroon kang lakas ng loob na makipagkumpitensya sa akin para sa isang regalo, hahayaan ko kayong tatlo na labanan ito nang magkasama. Ang aking backhand ay parang isang suntok ng martilyo.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
Nagpadala ang Ghost Rider ng lima pang regalo.
Nagsalita si Minnie, “Salamat, Ghost Rider, maraming salamat. Wala pang nagbigay sa akin ng napakaraming regalo. Ghost Rider, ang galing mo. Pagbalik mo sa paaralan, ililibre kita ng ice cream." Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at nagpasalamat sa lahat ng may matamis na ngiti.
Little Tim: [Galing, Ghost Rider.]
Ipoipo: [Wow, wala pa akong nakitang kasing generous ng Ghost Rider. Ghost Rider, kailan ka babalik? Ilalabas na kita.]
Nakakatakot na Tigre: [May nakapansin ba na napakagwapo ng profile picture ni Ghost Rider? Sino ang makakalaban niya?]
Ang iba pang mga estudyante ay nagsimulang pambobola at pagsuso sa kanya.
Nag-post muli ang Ghost Rider: [Nakita mo ba kung gaano kawawa sina Alex at Carl? Hindi iyon ang gusto ng mga tao. Pati kayong dalawa inaaway ako. Ha ha, sobra-sobra mo ang iyong sarili.]
Matapos maipadala ang huling post, na-ban din ang account ni Carl.
“Damn!” Inis na inihampas ni Carl ang palad sa computer table.
“Carl, ayos lang ha? Huwag mong seryosohin ang mga salita ng lokong iyon." Inalo ni Ben si Carl. Pagkatapos ng lahat, si Carl ay nananatili sa kanya.
[Minnie, marami akong mayayamang kamag-anak. Panoorin ko ang iyong live streaming na blog sa hinaharap at ibibili silang lahat ng iyong mga regalo.] Naging aktibo muli ang Ghost Rider: [Tutulungan kitang bantayan si Ben at ang iba pa. Kapag marami kang tagahanga online, maaari naming i-blacklist ang kanilang mga account. Hindi mo gusto ang mga mahihirap na lalaki sa iyong live na broadcast. Nakakahiya sila.]
Sa sandaling iyon, nagkaroon ng system prompt mula sa live stream channel:
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
Abala pa rin si Minnie sa kagalakan sa pagtanggap ng isa pang regalo. Unang napansin ito ng ibang tao na nanonood ng live stream.
Little Tim: [Blimey, may nagpapadala ng barkong pandigma.]
Innocent Amy: [Isang invisible na milyonaryo. Kasama ba sila sa klase namin? Sino kaya ito?]
Hindi Gwapo at Hindi Mayaman: [There’s a gift— a space-time warship. Napakadali bang makakuha ng mga regalo sa pamamagitan ng live stream? Gusto ko ring magsimula ng live stream.]
The Dancer: [Minnie, boyfriend mo ito, ha? Nakahanap ka ng mayaman?]
Bigla naman itong napansin ni Minnie. Nagulat siya noong una at tinakpan ng mga kamay ang bibig, hindi makapaniwala na may nagbibigay sa kanya ng barkong pandigma. Lumapit siya sa screen para tingnan at sa sobrang tuwa ay hindi niya alam kung ano ang sasabihin.
"Damn, sino ba 'to? Ang isang barkong pandigma ay nagkakahalaga ng isang daang dolyar. May kaklase ba tayo?" tanong ni Ben na nakatitig sa screen na may nalilitong ekspresyon.
“Hindi galing sa klase natin. Bukod sa Ghost Rider, lahat ng kaklase namin ay mula sa isang normal na pamilya. Sino ang magkakaroon ng sapat na pera para mamigay ng ganoon kalaki?” Napatingin si Carl sa phone niya. Naguguluhan siya.
**
[Heh, ang sarap magregalo ng barkong pandigma, di ba? Sino ba naman ang ayaw bigyan niyan? Teka, padadalhan din kita ng isa! In terms of money, I have never been inferior to anyone.] Puno ng papuri sa kanya ang message board ng Ghost Rider, pero ngayon ay biglang nagbago. Medyo mahirap tanggapin.
Nang lumabas ang mensahe mula sa Ghost Rider sa pampublikong screen, nag-pop up ang isang notification ng system.
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
“Damn it.” Nang ipahayag ang ikalimang barkong pandigma, bumuka ang bibig ni Ben.
Ang mga mensahe sa message board ay lumalabas sa tatlong beses sa normal na bilis. Ang pagsamba sa bayani at pambobola ay dumami nang ilang ulit.
Laking gulat ni Minnie na hindi siya makapaniwala. Itinaas niya ang kanyang mga kamay, hindi maintindihan kung bakit bibigyan siya ng kanyang mga tagasuporta ng napakaraming regalo. 11 barkong pandigma sa kalawakan—katumbas iyon ng isang-libong isang-daang dolyar!
“Salamat, sobrang excited ako. hindi ako makapaniwala. Mahal na Tagahanga, anuman ang gusto mong sabihin, pakikinggan ko." Dilat ang mga mata ni Minnie habang nakatingin sa camera.
[Let me be the only manager,] Esteemed Admirer typed.
“Sige, ise-set up ko na para sa iyo ngayon din,” agad na pagsang-ayon ni Minnie. Binigyan niya ito ng mga regalo na nagkakahalaga ng mahigit isang libong dolyar. Kailangang matupad ang kahilingan ng gayong mayamang tao.
” Esteemed Admirer, na-set up ko na. Ikaw lang ang manager." Matamis na ngumiti si Minnie sa camera.
Tip sa System:
[Araw-araw, pinipili ng host ang manager.]
[Ang Esteemed Admirer ay na-set up bilang manager ng host.]
Pagkatapos ng kalahating minuto, dalawang notification ng system ang lumitaw sa screen:
[Pinayagan ng manager ang Flying Fish.]
[Ang Ghost Rider ay pinagbawalan ng manager sa loob ng isang araw.]
“Kaya ko na ulit magsalita! Haha loyal tong manager na to gusto ko! ” Masayang tumawa si Ben.
Nagpahayag si Ben sa live streaming channel: [Ghost Rider, lumabas ka at harapin mo ako.]
Galit pa rin si Carl at sinabing: [Ang isang libong dolyar ay maliit pa rin sa iyo, tama? Lumabas at makita ng lahat.]
“Esteemed Admirer, maraming salamat. Gusto kitang imbitahan sa Preston University. I'll take you to tour of the campus, tapos kukuha tayo ng makakain." Ipinikit ni Minnie ang malalaking mata. Nakakabighani ang kanyang kagandahan.
[No need, it’s just a small amount of money,] the Esteemed Admirer typed. Then, after a moment’s thought, he continued to share from the heart: [I just want to tell people that if you are rich, you shouldn’t look down on others. Lahat tayo ay ipinanganak na tao, kaya dapat nating igalang ang isa't isa at huwag i-bully ang mahihirap.]
Humanga sina Ben at Carl. "Well said," sabay-sabay nilang sigaw.Sa live channel, nagkaroon din ng wave ng paghanga.Little Tim: [Ganito dapat ang isang mayamang tao.]Pusa ni Harry: [Magaling iyan. Isang tingin at masasabi mong may sasabihin siya.]Silver Moon: [Gusto ko. Mas malakas ka kaysa sa mga mayamang mayabang na lalaki. Ano bang nangyayari ngayon?]Ang Ghost Rider ay naging tahimik sa puntong ito.Nag-pop up ang mensahe ng system sa message bar:[Umalis na si Ghost Rider.]Nadulas na ang Ghost Rider, at nagtawanan ang mga manonood.Sa live stream, makikita ang isa pang batang babae na naglalakad papunta kay Minnie at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang mga balikat. May nagtanong: [Minnie, sino pa ang kasama mo sa studio mo?] Mahaba ang buhok ng babae, matulis ang baba, at napakagaan ng makeup. Napakaganda niya. Napaka-relax niya sa live stream. Habang nakatingin siya sa camera, naramdaman ng audience na nanonood ng live streaming blog na nanginginig ang kanilang mga pu
Nang marinig ang boses ni Alex, bahagyang natigilan si Rose. Tumigil siya sa pagpunas ng ilong niya at itinaas ang ulo. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Alex. "Dumating ka rin?" sabi niya.Bahagyang tumango si Alex ngunit hindi ito umimik. Sa paghusga sa ekspresyon ni Rose, tila hindi niya ito gusto.Mabilis na nagsalita si Suzan para kay Alex. “Rose, dumating si Alex para tulungan kang mag-isip ng paraan para makaalis dito. Nag-aalala siya sayo.""Hmph, nag-aalala," ngiting sabi ni Rose. “Kung hindi dahil sa iyo kahapon, hindi tayo makakabangga ni Luciel. At kung hindi natin nabangga si Luciel, hinding-hindi mangyayari ang insidente,” bulalas niya. Pagkatapos ay itinuro niya ang pinto at sumigaw, “Scram! Lumabas ka na sa kwarto ko.""Rose, makinig ka sa sarili mo," sabi ni Suzan. Pakiramdam niya ay nagiging unfair si Rose. "Tutal, dumating si Alex para tulungan ka, at ganyan ka magsalita sa kanya."Walang sinabi si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at naglakad patungo sa pinto
Habang naglalakad patungo sa kanlurang larangan ng palakasan, nakita ni Alex ang lima o anim na magagandang babae na papunta sa kanya.Hinarap siya ng pinakamatangkad na babae, “Alex, dumating ka na. Bakit ang tagal mo?"Si Zara Fitzgerald, ang tumawag sa kanya.Kumuha si Zara ng 10 dollars at ibinigay kay Alex. "Bumili ng anim na bote ng tubig para sa squad."“Captain, bakit hindi ka nagtanong sa phone? Bibili sana ako habang papunta ako." Tanong ni Alex habang hawak ang 10 dollars sa kamay.“Heh, bakit bad mood ka ngayon? Hindi ito makatarungan. Anong mali, hindi mo na ba kayang tiisin?" Nanlaki ang mga mata ni Zara nang ibuka at isara niya ang kanyang bibig. Ang kanyang mga salita ay bumaril kay Alex na parang kanyon.“Hindi. Sige, bibili ako ngayon," sabi ni Alex, na piniling pumunta at bumili ng tubig kaysa makipagtalo kay Zara Fitzgerald.Nang bumalik si Alex na may dalang tubig, ibinigay niya ang apat na dolyar na sukli kay Zara. Ang mga babae mula sa cheerleading team ay kumuh
Pagkatapos ng sesyon ng pagsasanay, umalis si Zara at ang iba pang mga babae mula sa cheerleading squad kasama ang basketball team. Ang gawain ng paglilinis ng mga kagamitan ay natural na nahulog kay Alex, ang service assistant. Naawa si Rachael kay Alex. Gusto niyang manatili at tulungan itong ayusin ang mga kagamitan, ngunit hinila siya ni Zara, at sinabing, “Ang tanging halaga ni Alex sa cheerleading squad ay ang pagtulong sa atin na mag-impake. Kung hindi, pinalayas na namin siya."Habang inaayos ni Alex ang mga kagamitan para sa cheerleading squad at inilalagay ito sa bodega, tumunog ang kanyang telepono. Si Mark iyon. "Sir, sinabi ni Ken na naayos na ang usapin.""Okay, that's great," sabi ni Alex at ibinaba ang telepono.Hindi makapaniwala si Alex kung gaano ito kabilis naayos ng kanyang pamilya. Isang oras pa lang ay tinawag na sila ni Alex. Hulaan niya na malapit nang marinig ni Rose ang balita.Nang maglaon, bandang alas singko ng hapong iyon, nagjo-jogging si Alex nang maka
Habang nagde-daydream si Rose Scott, nagsalita ang kanyang ama, “Anak ko, paano ang solusyon na nahanap ko? Rose, medyo nababalisa ako kaninang umaga. Sabi ko ibibigay kita kay Luciel Brennan sa galit. Huwag kang magalit sa akin, please…”Lalong namula si Rose sa sinabi ng kanyang ama.“Ano bang pinagsasabi mo? Nakikinig lahat ng mga kaibigan ko! Sinabi mo na ibinigay mo ako kay Luciel—paano mo nasabi iyon!" bulalas niya.Namula ang mukha ni Rose nang tumayo siya at naglakad ng ilang talampakan para personal na sagutin ang tawag."Tay, hindi ikaw ang nakahanap ng solusyon, di ba?" tanong ni Rose."Kung nakahanap ako ng solusyon, sa tingin mo ba hahayaan kitang magpalipas ng gabi kasama si Luciel?"Pumikit si Rose at huminga ng malalim, itinulak ang mga sumpang bumabalot sa kanyang lalamunan. “Pwede bang wag mo na itong banggitin? Alam na ng mga kaibigan ko at ngayon lang sila nakikinig. Pinahiya mo nang husto ang anak mo!"“Nandoon lahat ng mga kaibigan mo? Oh, ngunit hindi ko ito kas
Sa sandaling iyon, nakaramdam ng lamig ang lahat at napatingin kay Rose at saka kay Alex.Naninigas ang mukha ni Alex, at parang tinutusok ng karayom ang kanyang puso. Isang bahagyang panghihinayang ang bumalot sa kanyang kalooban.Iniwas ni Alex ang kanyang tingin sa mukha ni Rose. May ngiti ng pang-unawa na makikita sa kanyang mukha, tumango siya, ibinaba ang kanyang chopsticks, tumayo at naglakad palabas.Paglabas ng eleganteng restaurant, tumingala si Alex sa kalangitan sa gabi na may kulubot na mga mata, at puno ng pait ang kanyang puso. Sinubukan ni Joe at ng iba pang habulin si Alex.Naglakad si Alex sa kalsada patungo sa unibersidad. Ang magkabilang gilid ng kalye ay nakalinya ng iba't ibang mga kariton at mga pulang shed na may dim dilaw na mga bombilya na nakasabit sa kanila.Sa pagdaan sa mga mag-asawa, nakaramdam ng kaunting pangungulila si Alex. Bahagya niyang ibinaba ang ulo at mabilis na tumawid sa kalsada. Naglakad siya papunta sa campus at tinungo ang dormitoryo.Tu
Ang Rome 888 ay napuno na ng mga tao. Si Ken Stokes, isang lalaking may proporsiyon at nasa katanghaliang-gulang, ay nakatayo sa pintuan ng silid at nakipag-usap sa general manager ng Golden Mansion Hotel, "Handa na ba kayong lahat?"Bahagyang iniyuko ng general manager ang kanyang katawan at magalang na sinabi, “Nakahanda na ang lahat ayon sa iyong mga direksyon. Ang mga sangkap para sa mga pagkain na dinala mo sa oras na ito ay isang pagbubukas ng mata para sa aming hotel. Ikaw lang sa New York ang makakahanap ng napakaraming mahahalagang sangkap.”Hindi pinansin ni Ken ang pambobola ng general manager at sinabing, "Malapit nang dumating ang bisita ko, kaya abala ka."Pagkaalis na pagkaalis ng general manager, tumakbo ang mahabang buhok na dilag. Nang makita niya si Ken, lumapit ito sa kanya na parang nagkamali, “Mr Stokes, I’m late. Sorry—”“Maupo ka,” tinitigan siya ni Ken ng walang imik at bumuntong-hininga, “Sa kabutihang palad, hindi pa rin dumarat
Habang hawakan ni Alex ang kahon ng pagkain ay mainit pa rin ang pakiramdam nito kaya naman nakakain pa rin ng mainit na pagkain ang kanyang mga kasama sa dorm. Dinala niya ang kahon sa ospital.“Creak,” langitngit ng pinto nang itulak ito ni Alex papasok sa kwarto ng ospital.Si Rose Scott ay nananatili sa isang solong silid. Ang kanyang mga pinsala ay hindi malubha, kaya mayroon lamang siyang gasa sa kanyang nasugatang binti.Ang mga kaibigan ni Rose ay umiikot sa kanyang hospital bed. Maliban kay Joe at sa ilang iba pa, ang iba sa kanila ay nakasuot ng napaka-istilo.Sa tabi ng kama ay nakalagay ang mga regalong dala nila. May mga basket ng prutas na nakabalot nang maganda, ilang pulang kahon ng tsokolate, at ilang plorera na puno ng matingkad na kulay na mga bulaklak.Nag-uusap at nagtatawanan ang grupo, ngunit nabaling ang tingin ng lahat kay Alex nang pumasok siya dala ang kahon ng pagkain.Natulala si Alex sa dami ng tao. Hindi niya i
“Ituloy mo,” sabi ni Alex, binuklat ang mga pahina ng diary ni Debbie."Oo," sagot ni Lou, nanginginig ang boses. Alam niyang baka magalit si Alex sa sasabihin niya.Binuksan ni Alex ang talaarawan noong ika-25 ng Mayo, ang araw na pumunta si Debbie sa Chicago.ika-25 ng Mayo. Pagkababa ko pa lang ng eroplano, naisip ko si Alex. nakakaawa ako. Kung alam niya ang iniisip ko, matatawa siya. Nagkaroon kami ng video chat, at pinilit ko pa rin na manatili siya sa New York, ngunit sa loob-loob ko, gusto ko siyang sumama at makasama.ika-26 ng Mayo. Naiinggit talaga ako nang makita kong may mga boyfriend na susunduin si Melissa at ang iba pa pagkatapos ng rehearsals. Lonely talaga sa bus tuwing gabi.ika-29 ng Mayo. Ilang araw na akong hindi tumatawag kay Alex. Natatakot ako na baka kapag nakita ko siya, hindi ko na mapigilang umiyak. Nakakahiya na makita niya akong ganito. Hindi ko kayang maging pabigat sa kanya.ika-30 ng Mayo. Talagang basa at m
Ang nakaraang gabi ay nakakabaliw, at si Melissa ay nakakaramdam ng sakit sa lahat ng dako. Naglakad siya palabas, pumara ng taxi, at dumiretso sa isang sikat na pribadong ospital sa New York. Matapos maghintay ng sampung minuto, tinawag siya ni Dr. Steele sa silid ng pagsusuri, na isang lalaking nasa edad singkwenta anyos na may salamin at may kulugo sa gilid ng ilong. "Miss Kennedy, medyo malubha ang iyong kalagayan, at dapat ay pumunta ka kaagad dito," sabi ni Dr. Steele, na nakakunot ang noo sa kanya. "Kailangan nating bantayan ang anumang mga palatandaan ng impeksyon, ngunit pansamantala, ipapadala kita para sa isang CT scan." “Salamat, Dr. Steele. Naiintindihan ko,” nakangiting sabi niya at hindi man lang nag-aalala sa sinabi ng doktor. Tinitigan niya ito at nagtanong, “Doktor, ano sa palagay mo ang sanhi nito?” Saglit siyang nag-isip at sinabing, “Baka naliligo ka, o naliligo, at hindi sinasadyang natangay ka ng kung ano.” Dahan-dahan siyang umi
Natigilan si Alex habang nadudurog ang kanyang puso. Hindi pa siya nakisama ng babae noon, at hindi niya akalain na magkatabi sila ni Melissa sa kama.Nalungkot siyang umupo sa gilid ng kama. Nag-aapoy ang kanyang mukha, at isang imahe ng isang tao ang lumitaw sa kanyang isipan—si Debbie. Paano pa niya nasasabi sa kanya kung gaano siya nagsisi pagkatapos niyang gawin ang ganoong bagay sa ibang babae?Kung alam ni Debbie, paano niya matitiis? naisip niya.Maya-maya lang ay niyakap siya ng dalawang braso mula sa likod. Nilagay ni Melissa ang mukha sa likod niya at sinabing, “Napakagaling mo kagabi, bagama't tulala ka, pero hinawakan mo pa rin ako nang mahigpit. Para kang natutulog. Sa iyong mga kamay, ako ay parang isang mahinang tupa. Pinahirapan ko ang aking sarili hanggang hatinggabi bago ako yumakap sa iyong mga bisig at nakatulog."“Binati ba kita?” Naiilang na tanong ni Alex. Sa ngayon, inaalala lang niya kung mabuntis siya.&ldqu
Pumara si Alex ng taxi at mabilis na nakarating sa terminal ng airport.Nang makita siya, tuwang-tuwa na kumaway si Melissa. Bumuntong hininga si Alex at lumapit sa kanya. Nang makita niya ang mga pasa sa gilid ng bibig nito, nagulat siya. Akala niya ay masusugatan ang paa o braso nito.Hindi niya kailanman pinaghihinalaan na ang pinsala sa kanyang bibig ay sanhi ng Justin.“Tara na. Saan ang bahay mo?” Kinuha niya ang kanyang bagahe at sumabay sa kanya sa tabi ng kalsada. Tumawag sila ng taxi at nagmaneho papunta sa building niya.Tinulungan niya itong buhatin ang kanyang bagahe hanggang sa kanyang apartment, kung saan siya nakatira mag-isa.“Maraming salamat, Alex. Sabay tayong magdinner. Gagawin ko,” she looked at him passionately.“Hindi na kailangan. Kung wala nang iba, aalis na ako.” With that, naglakad siya papunta sa pinto.“Sandali!” tuwang-tuwang sigaw niya. Paano niya palalampasin ang magan
Noong umagang iyon, nang makatulog si Debbie, binalangkas ni Melissa sa kanyang isipan ang buong plano. Gusto niyang agawin si Alex para sa kanyang sarili at iparamdam sa kanya ang lubos na pagkadismaya kay Debbie.Noong nakaraang araw, may ibinunyag sa kanya si Angelina Sanders. Sinabi niya na kung ang isang babae ay nabuntis ng isang sanggol ng isang lalaki, kung gayon, gaano man kalaki ang pag-ayaw ng lalaking iyon sa kanya, maaari lamang niyang isuko ang kanyang sarili sa kanyang kapalaran.Kaya, ang ultimate goal ni Melissa ay mabuntis ang baby ni Alex.Naisip ito ni Melissa. Nakita niya ang numero ni Lou Rork sa kanyang listahan ng contact at pinindot ito. Maya-maya, sinagot ni Lou ang tawag.“Beautiful girl, bakit mo ako tinatawag? Libre ka ba? Ililibre kita ng pagkain.” Sabi mo sa telepono sa bulgar na boses.“Halika… Natatakot akong maiinlove ako sa iyo,” sabi ni Melissa habang malamig na ngumiti. Muntik na siyang mahu
Panay ang tingin ni Kelly kay Alex na katatapos lang maglakad sa Cadillac. Hindi niya napansin ang ibang lalaki na nakatayo sa tabi ng kotse.“Hoy, maganda, bakit ka nagmamadali?” Lumabas ang lalaki sa harapan niya. Mas lalo siyang natuwa nang makita siya sa ganoong kalapit. Malayo siya sa karaniwan, sa kanyang matingkad na mga mata, mapuputing ngipin, at napakagandang pigura.Walang imik na tinignan ni Kelly ang lalaki. Gusto niyang umiwas sa gilid, ngunit nakatayo ito sa harapan niya.“Magandang babae, huwag kang pumunta! Pumasok ka na sa kotse,” sabi ng lalaki habang nakatingin sa mukha niya.“Scram!” singhal niya sa kanya. Sa pagtingin sa kanyang mahalay na ngiti, maingat siyang humakbang paatras at mabangis siyang sinumpa."Kahit na ang ganda ng boses mo!" sabi niya, habang walanghiyang nakangiti. Excited na ang utak at katawan niya. Isa lang ang nasa isip niya, na ipasok ang babaeng ito sa kanyang sasakyan.&ldq
Kabadong tumayo si Melissa sa harap ni Debbie. Noong nakaraang gabi, nanatili si Janice at ang iba pa sa labas ng hospital ward hanggang ala-una ng umaga, bago nakahanap si Janice ng malapit na hotel para kay Rita at sa iba pang miyembro ng banda. Pero hindi pa naglakas-loob si Melissa na umalis sa tabi ni Debbie kung sakaling sumulpot si Justin, magagalit ito kung wala ito para alagaan siya.Siya ay labis na natakot. Hindi niya akalain na kilala ni Debbie si Justin Ambrose. Sa sobrang kaba niya ay nagpawis na naman ang mga palad niya nang maalala niya ang mga labis na ginawa niya kay Debbie noong New York. Natatakot siya na magreklamo siya kay Justin.“Debbie? Gising ka pa ba?" Tumingin sa kanya si Melissa na may awkward na ngiti. Ang nakahiga sa kanyang harapan ay hindi lang si Debbie, kundi isang taong lubos na nakakakilala kay Justin. Paanong hindi siya matatakot?Napagtanto ni Debbie na hindi pa siya nakakausap ni Melissa sa ganoon kalambot na boses. Sa pag
Sa oras na binitawan ni Justin si Duke, nabunot na niya ang lima o anim na ngipin niya, na ngayon ay nakahandusay sa lupa.Nawala ang lahat ng katapangan ni Duke at ngayon ay takot na takot kay Justin. Tumalon siya mula sa lupa at tumakbo papunta kay Angelina habang nasa pagitan ng kanyang mga hita ang buntot."Umalis ka sa daan ko," sigaw ni Angelina at sumugod sa kanyang aso. Gusto sana niyang sumugod at iligtas siya nang bunutin na ni Justin ang mga ngipin ni Duke, ngunit pinigilan siya ni Lee. Ngayon, itinulak niya ito palayo at tumingkayad para tingnan si Duke, na nagsisimula nang mamaga ang ulo dahil sa pagtama. Nang ibuka niya ang kanyang bibig, nakita niyang puno ito ng dugo at nawawala ang ilang ngipin nito."Justin—" Pinalaki ni Angelina si Duke. Minahal niya ito at galit na galit kay Justin nang makita ang ginawa nito."Tingnan mo kung ano ang ginawa mo," sigaw nito sa kanya habang naglalakad ito papunta sa kanya. Gusto niyang ayusin ang mga baga
Si Justin ay nakasuot ng isang pares ng shorts, at tumakbo siya tulad ni Donald Duck, ngunit determinado siyang tulungan si Debbie. Noong nakilala niya ito sa Harmony Island, talagang nagustuhan niya ito. Kung hindi lang girlfriend ng kapatid niya si Debbie ay sinubukan niya itong hikayatin na ligawan siya.Si Angelina, na nakatayo sa tabi ni Lee, ay hindi naiintindihan kung ano ang nangyayari, ngunit nahulaan niya na ito ay isang uri ng emergency para kay Justin na tumakbo nang patago sa lawa.Sumipol siya at kumaway kay Duke sa tubig. “Eto, bata. Bumalik ka na kay mommy."Si Duke ay pinalaki ni Angelina. Sa sandaling tinawag siya nito, tumigil siya sa pag-atake kay Debbie at tumakbo sa dalampasigan. Sumugod ito sa kanya.“Loko kang aso!” sigaw ni Justin. Sa pagdaan ni Duke sa kanya, nagawa niyang sipain siya ng malakas sa tagiliran. Akmang sasalakayin ni Duke si Justin, ngunit hinila siya ni Angelina.Si Debbie, na nasa artipisyal pa ring