[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
Ang Ghost Rider ay nagbigay ng limang magkakasunod na pag-swipe, katumbas ng kabuuang 300 dolyar!
Nagulat si Minnie. Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya sa screen.
Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at ngumiti ng malapad. “Ghost Rider, ang dami mong naibigay sa akin. Sobrang saya ko.” Bumuga ng halik si Minnie patungo sa camera.
"Sino ka, isa ka ba sa mga kaklase ko?" Nakapikit na tanong ni Minnie.
Nagalit si Ben. He cursed, “Napakagaling ba ng lalaking ito dahil lang sa may pera? ipapakita ko sa kanya. Ipinadala ako ni Minnie sa manager."
“Okay, walang problema.” Mabilis na tumango si Minnie at ilang beses niyang pinindot ang phone niya. Lumitaw ang manager sa screen.
"Ben, talo ka," sabi ng manager, na kasalukuyang Ghost Rider. “How dare you have to go at me. May ipagsisigawan ako." Pagkalipas ng ilang segundo, lumabas ang isang system notification sa screen: [Flying Fish ay pinagbawalan ng manager sa loob ng isang araw.]
"Damn, bawal akong magsabi ng kahit ano." Galit na kinuha ni Ben ang kanyang telepono, ngunit hindi niya maipadala ang mensahe.
Nagpatuloy ang Ghost Rider sa pampublikong chat: [Ben, talo ka, magpadala ng isa pang mensahe kung kaya mo. Bakit hindi mo ito i-post, haha.]
“Salamat, Ghost Rider, sa pagbibigay mo sa akin ng napakaraming regalo. Now, here’s a special dance just for Ghost Rider,” sabi ni Minnie saka tumayo at nagsimulang sumayaw.
Nabaliw ang message board sa mga mensahe.
Silver Fox: [Iniisip ko kung kaninong account ito, Ghost Rider pala. Ang galing ng Ghost Rider!]
Blue Knight: [Ang Ghost Rider ay isang kamangha-manghang manlalaban, at siya ang pinakamayamang tao sa aming klase.]
Matabang Pusa: [Ghost Rider, nasaan ka ngayon?]
Sumagot si Ghost Rider: [I’m currently drinking with a few of my mates at the Splendid Tower. Balak kong pumunta sa Crystal Hotel mamayang gabi. Hindi ko sinasabi sa inyo kung ano ang gagawin ko. Haha.]
Nagpatuloy ang banter. [Siyempre, ang Ghost Rider ay kahanga-hanga.] Isa pang tao ang dumating para purihin ang Ghost Rider.
[That idiot, Ben.] Ghost Rider posted. [Naglakas-loob siyang hamunin ako ng isang dolyar? Mukha siyang makulit. Gusto niya akong sumuka.]
Humihingi ng pambubugbog ang lalaking ito. Napaisip si Ben sa sarili. Sa sobrang galit niya ay lumaki ang butas ng ilong niya. Wala siyang pakialam tungkol sa kahihiyan sa kanyang sarili sa harap ng iba, ngunit pagkatapos ay naalala niya na ito ang live streaming blog ni Minnie.
Ang kanyang kaibigan, si Carl ay hindi na nakayanan ang pagtatalo at nagpadala ng mensahe.
Muddy Duck: [Ghost Rider, magkaklase tayong lahat. Pag-isipan mo ang sinasabi mo.]
[Hoy, isa pang tulala.] Maya-maya sumagot si Ghost Rider. [Ang mga lalaking ito ay tiyak na hindi maaaring maging Carl o Alex. Tanging ang dalawang kawawang ito lamang ang magiging mabuting kaibigan ni Ben.]
Ang Ghost Rider ay nag-e-enjoy sa banter. [Kayong dalawa ay mahirap, mas mahirap pa kay Ben. Kung mayroon kang lakas ng loob na makipagkumpitensya sa akin para sa isang regalo, hahayaan ko kayong tatlo na labanan ito nang magkasama. Ang aking backhand ay parang isang suntok ng martilyo.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
Nagpadala ang Ghost Rider ng lima pang regalo.
Nagsalita si Minnie, “Salamat, Ghost Rider, maraming salamat. Wala pang nagbigay sa akin ng napakaraming regalo. Ghost Rider, ang galing mo. Pagbalik mo sa paaralan, ililibre kita ng ice cream." Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at nagpasalamat sa lahat ng may matamis na ngiti.
Little Tim: [Galing, Ghost Rider.]
Ipoipo: [Wow, wala pa akong nakitang kasing generous ng Ghost Rider. Ghost Rider, kailan ka babalik? Ilalabas na kita.]
Nakakatakot na Tigre: [May nakapansin ba na napakagwapo ng profile picture ni Ghost Rider? Sino ang makakalaban niya?]
Ang iba pang mga estudyante ay nagsimulang pambobola at pagsuso sa kanya.
Nag-post muli ang Ghost Rider: [Nakita mo ba kung gaano kawawa sina Alex at Carl? Hindi iyon ang gusto ng mga tao. Pati kayong dalawa inaaway ako. Ha ha, sobra-sobra mo ang iyong sarili.]
Matapos maipadala ang huling post, na-ban din ang account ni Carl.
“Damn!” Inis na inihampas ni Carl ang palad sa computer table.
“Carl, ayos lang ha? Huwag mong seryosohin ang mga salita ng lokong iyon." Inalo ni Ben si Carl. Pagkatapos ng lahat, si Carl ay nananatili sa kanya.
[Minnie, marami akong mayayamang kamag-anak. Panoorin ko ang iyong live streaming na blog sa hinaharap at ibibili silang lahat ng iyong mga regalo.] Naging aktibo muli ang Ghost Rider: [Tutulungan kitang bantayan si Ben at ang iba pa. Kapag marami kang tagahanga online, maaari naming i-blacklist ang kanilang mga account. Hindi mo gusto ang mga mahihirap na lalaki sa iyong live na broadcast. Nakakahiya sila.]
Sa sandaling iyon, nagkaroon ng system prompt mula sa live stream channel:
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
Abala pa rin si Minnie sa kagalakan sa pagtanggap ng isa pang regalo. Unang napansin ito ng ibang tao na nanonood ng live stream.
Little Tim: [Blimey, may nagpapadala ng barkong pandigma.]
Innocent Amy: [Isang invisible na milyonaryo. Kasama ba sila sa klase namin? Sino kaya ito?]
Hindi Gwapo at Hindi Mayaman: [There’s a gift— a space-time warship. Napakadali bang makakuha ng mga regalo sa pamamagitan ng live stream? Gusto ko ring magsimula ng live stream.]
The Dancer: [Minnie, boyfriend mo ito, ha? Nakahanap ka ng mayaman?]
Bigla naman itong napansin ni Minnie. Nagulat siya noong una at tinakpan ng mga kamay ang bibig, hindi makapaniwala na may nagbibigay sa kanya ng barkong pandigma. Lumapit siya sa screen para tingnan at sa sobrang tuwa ay hindi niya alam kung ano ang sasabihin.
"Damn, sino ba 'to? Ang isang barkong pandigma ay nagkakahalaga ng isang daang dolyar. May kaklase ba tayo?" tanong ni Ben na nakatitig sa screen na may nalilitong ekspresyon.
“Hindi galing sa klase natin. Bukod sa Ghost Rider, lahat ng kaklase namin ay mula sa isang normal na pamilya. Sino ang magkakaroon ng sapat na pera para mamigay ng ganoon kalaki?” Napatingin si Carl sa phone niya. Naguguluhan siya.
**
[Heh, ang sarap magregalo ng barkong pandigma, di ba? Sino ba naman ang ayaw bigyan niyan? Teka, padadalhan din kita ng isa! In terms of money, I have never been inferior to anyone.] Puno ng papuri sa kanya ang message board ng Ghost Rider, pero ngayon ay biglang nagbago. Medyo mahirap tanggapin.
Nang lumabas ang mensahe mula sa Ghost Rider sa pampublikong screen, nag-pop up ang isang notification ng system.
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
[Ang Esteemed Admirer ay nagpadala ng Superclass Warship.]
“Damn it.” Nang ipahayag ang ikalimang barkong pandigma, bumuka ang bibig ni Ben.
Ang mga mensahe sa message board ay lumalabas sa tatlong beses sa normal na bilis. Ang pagsamba sa bayani at pambobola ay dumami nang ilang ulit.
Laking gulat ni Minnie na hindi siya makapaniwala. Itinaas niya ang kanyang mga kamay, hindi maintindihan kung bakit bibigyan siya ng kanyang mga tagasuporta ng napakaraming regalo. 11 barkong pandigma sa kalawakan—katumbas iyon ng isang-libong isang-daang dolyar!
“Salamat, sobrang excited ako. hindi ako makapaniwala. Mahal na Tagahanga, anuman ang gusto mong sabihin, pakikinggan ko." Dilat ang mga mata ni Minnie habang nakatingin sa camera.
[Let me be the only manager,] Esteemed Admirer typed.
“Sige, ise-set up ko na para sa iyo ngayon din,” agad na pagsang-ayon ni Minnie. Binigyan niya ito ng mga regalo na nagkakahalaga ng mahigit isang libong dolyar. Kailangang matupad ang kahilingan ng gayong mayamang tao.
” Esteemed Admirer, na-set up ko na. Ikaw lang ang manager." Matamis na ngumiti si Minnie sa camera.
Tip sa System:
[Araw-araw, pinipili ng host ang manager.]
[Ang Esteemed Admirer ay na-set up bilang manager ng host.]
Pagkatapos ng kalahating minuto, dalawang notification ng system ang lumitaw sa screen:
[Pinayagan ng manager ang Flying Fish.]
[Ang Ghost Rider ay pinagbawalan ng manager sa loob ng isang araw.]
“Kaya ko na ulit magsalita! Haha loyal tong manager na to gusto ko! ” Masayang tumawa si Ben.
Nagpahayag si Ben sa live streaming channel: [Ghost Rider, lumabas ka at harapin mo ako.]
Galit pa rin si Carl at sinabing: [Ang isang libong dolyar ay maliit pa rin sa iyo, tama? Lumabas at makita ng lahat.]
“Esteemed Admirer, maraming salamat. Gusto kitang imbitahan sa Preston University. I'll take you to tour of the campus, tapos kukuha tayo ng makakain." Ipinikit ni Minnie ang malalaking mata. Nakakabighani ang kanyang kagandahan.
[No need, it’s just a small amount of money,] the Esteemed Admirer typed. Then, after a moment’s thought, he continued to share from the heart: [I just want to tell people that if you are rich, you shouldn’t look down on others. Lahat tayo ay ipinanganak na tao, kaya dapat nating igalang ang isa't isa at huwag i-bully ang mahihirap.]
Humanga sina Ben at Carl. "Well said," sabay-sabay nilang sigaw.Sa live channel, nagkaroon din ng wave ng paghanga.Little Tim: [Ganito dapat ang isang mayamang tao.]Pusa ni Harry: [Magaling iyan. Isang tingin at masasabi mong may sasabihin siya.]Silver Moon: [Gusto ko. Mas malakas ka kaysa sa mga mayamang mayabang na lalaki. Ano bang nangyayari ngayon?]Ang Ghost Rider ay naging tahimik sa puntong ito.Nag-pop up ang mensahe ng system sa message bar:[Umalis na si Ghost Rider.]Nadulas na ang Ghost Rider, at nagtawanan ang mga manonood.Sa live stream, makikita ang isa pang batang babae na naglalakad papunta kay Minnie at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang mga balikat. May nagtanong: [Minnie, sino pa ang kasama mo sa studio mo?] Mahaba ang buhok ng babae, matulis ang baba, at napakagaan ng makeup. Napakaganda niya. Napaka-relax niya sa live stream. Habang nakatingin siya sa camera, naramdaman ng audience na nanonood ng live streaming blog na nanginginig ang kanilang mga pu
Nang marinig ang boses ni Alex, bahagyang natigilan si Rose. Tumigil siya sa pagpunas ng ilong niya at itinaas ang ulo. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Alex. "Dumating ka rin?" sabi niya.Bahagyang tumango si Alex ngunit hindi ito umimik. Sa paghusga sa ekspresyon ni Rose, tila hindi niya ito gusto.Mabilis na nagsalita si Suzan para kay Alex. “Rose, dumating si Alex para tulungan kang mag-isip ng paraan para makaalis dito. Nag-aalala siya sayo.""Hmph, nag-aalala," ngiting sabi ni Rose. “Kung hindi dahil sa iyo kahapon, hindi tayo makakabangga ni Luciel. At kung hindi natin nabangga si Luciel, hinding-hindi mangyayari ang insidente,” bulalas niya. Pagkatapos ay itinuro niya ang pinto at sumigaw, “Scram! Lumabas ka na sa kwarto ko.""Rose, makinig ka sa sarili mo," sabi ni Suzan. Pakiramdam niya ay nagiging unfair si Rose. "Tutal, dumating si Alex para tulungan ka, at ganyan ka magsalita sa kanya."Walang sinabi si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at naglakad patungo sa pinto
Habang naglalakad patungo sa kanlurang larangan ng palakasan, nakita ni Alex ang lima o anim na magagandang babae na papunta sa kanya.Hinarap siya ng pinakamatangkad na babae, “Alex, dumating ka na. Bakit ang tagal mo?"Si Zara Fitzgerald, ang tumawag sa kanya.Kumuha si Zara ng 10 dollars at ibinigay kay Alex. "Bumili ng anim na bote ng tubig para sa squad."“Captain, bakit hindi ka nagtanong sa phone? Bibili sana ako habang papunta ako." Tanong ni Alex habang hawak ang 10 dollars sa kamay.“Heh, bakit bad mood ka ngayon? Hindi ito makatarungan. Anong mali, hindi mo na ba kayang tiisin?" Nanlaki ang mga mata ni Zara nang ibuka at isara niya ang kanyang bibig. Ang kanyang mga salita ay bumaril kay Alex na parang kanyon.“Hindi. Sige, bibili ako ngayon," sabi ni Alex, na piniling pumunta at bumili ng tubig kaysa makipagtalo kay Zara Fitzgerald.Nang bumalik si Alex na may dalang tubig, ibinigay niya ang apat na dolyar na sukli kay Zara. Ang mga babae mula sa cheerleading team ay kumuh
Pagkatapos ng sesyon ng pagsasanay, umalis si Zara at ang iba pang mga babae mula sa cheerleading squad kasama ang basketball team. Ang gawain ng paglilinis ng mga kagamitan ay natural na nahulog kay Alex, ang service assistant. Naawa si Rachael kay Alex. Gusto niyang manatili at tulungan itong ayusin ang mga kagamitan, ngunit hinila siya ni Zara, at sinabing, “Ang tanging halaga ni Alex sa cheerleading squad ay ang pagtulong sa atin na mag-impake. Kung hindi, pinalayas na namin siya."Habang inaayos ni Alex ang mga kagamitan para sa cheerleading squad at inilalagay ito sa bodega, tumunog ang kanyang telepono. Si Mark iyon. "Sir, sinabi ni Ken na naayos na ang usapin.""Okay, that's great," sabi ni Alex at ibinaba ang telepono.Hindi makapaniwala si Alex kung gaano ito kabilis naayos ng kanyang pamilya. Isang oras pa lang ay tinawag na sila ni Alex. Hulaan niya na malapit nang marinig ni Rose ang balita.Nang maglaon, bandang alas singko ng hapong iyon, nagjo-jogging si Alex nang maka
Habang nagde-daydream si Rose Scott, nagsalita ang kanyang ama, “Anak ko, paano ang solusyon na nahanap ko? Rose, medyo nababalisa ako kaninang umaga. Sabi ko ibibigay kita kay Luciel Brennan sa galit. Huwag kang magalit sa akin, please…”Lalong namula si Rose sa sinabi ng kanyang ama.“Ano bang pinagsasabi mo? Nakikinig lahat ng mga kaibigan ko! Sinabi mo na ibinigay mo ako kay Luciel—paano mo nasabi iyon!" bulalas niya.Namula ang mukha ni Rose nang tumayo siya at naglakad ng ilang talampakan para personal na sagutin ang tawag."Tay, hindi ikaw ang nakahanap ng solusyon, di ba?" tanong ni Rose."Kung nakahanap ako ng solusyon, sa tingin mo ba hahayaan kitang magpalipas ng gabi kasama si Luciel?"Pumikit si Rose at huminga ng malalim, itinulak ang mga sumpang bumabalot sa kanyang lalamunan. “Pwede bang wag mo na itong banggitin? Alam na ng mga kaibigan ko at ngayon lang sila nakikinig. Pinahiya mo nang husto ang anak mo!"“Nandoon lahat ng mga kaibigan mo? Oh, ngunit hindi ko ito kas
Sa sandaling iyon, nakaramdam ng lamig ang lahat at napatingin kay Rose at saka kay Alex.Naninigas ang mukha ni Alex, at parang tinutusok ng karayom ang kanyang puso. Isang bahagyang panghihinayang ang bumalot sa kanyang kalooban.Iniwas ni Alex ang kanyang tingin sa mukha ni Rose. May ngiti ng pang-unawa na makikita sa kanyang mukha, tumango siya, ibinaba ang kanyang chopsticks, tumayo at naglakad palabas.Paglabas ng eleganteng restaurant, tumingala si Alex sa kalangitan sa gabi na may kulubot na mga mata, at puno ng pait ang kanyang puso. Sinubukan ni Joe at ng iba pang habulin si Alex.Naglakad si Alex sa kalsada patungo sa unibersidad. Ang magkabilang gilid ng kalye ay nakalinya ng iba't ibang mga kariton at mga pulang shed na may dim dilaw na mga bombilya na nakasabit sa kanila.Sa pagdaan sa mga mag-asawa, nakaramdam ng kaunting pangungulila si Alex. Bahagya niyang ibinaba ang ulo at mabilis na tumawid sa kalsada. Naglakad siya papunta sa campus at tinungo ang dormitoryo.Tu
Ang Rome 888 ay napuno na ng mga tao. Si Ken Stokes, isang lalaking may proporsiyon at nasa katanghaliang-gulang, ay nakatayo sa pintuan ng silid at nakipag-usap sa general manager ng Golden Mansion Hotel, "Handa na ba kayong lahat?"Bahagyang iniyuko ng general manager ang kanyang katawan at magalang na sinabi, “Nakahanda na ang lahat ayon sa iyong mga direksyon. Ang mga sangkap para sa mga pagkain na dinala mo sa oras na ito ay isang pagbubukas ng mata para sa aming hotel. Ikaw lang sa New York ang makakahanap ng napakaraming mahahalagang sangkap.”Hindi pinansin ni Ken ang pambobola ng general manager at sinabing, "Malapit nang dumating ang bisita ko, kaya abala ka."Pagkaalis na pagkaalis ng general manager, tumakbo ang mahabang buhok na dilag. Nang makita niya si Ken, lumapit ito sa kanya na parang nagkamali, “Mr Stokes, I’m late. Sorry—”“Maupo ka,” tinitigan siya ni Ken ng walang imik at bumuntong-hininga, “Sa kabutihang palad, hindi pa rin dumarat
Habang hawakan ni Alex ang kahon ng pagkain ay mainit pa rin ang pakiramdam nito kaya naman nakakain pa rin ng mainit na pagkain ang kanyang mga kasama sa dorm. Dinala niya ang kahon sa ospital.“Creak,” langitngit ng pinto nang itulak ito ni Alex papasok sa kwarto ng ospital.Si Rose Scott ay nananatili sa isang solong silid. Ang kanyang mga pinsala ay hindi malubha, kaya mayroon lamang siyang gasa sa kanyang nasugatang binti.Ang mga kaibigan ni Rose ay umiikot sa kanyang hospital bed. Maliban kay Joe at sa ilang iba pa, ang iba sa kanila ay nakasuot ng napaka-istilo.Sa tabi ng kama ay nakalagay ang mga regalong dala nila. May mga basket ng prutas na nakabalot nang maganda, ilang pulang kahon ng tsokolate, at ilang plorera na puno ng matingkad na kulay na mga bulaklak.Nag-uusap at nagtatawanan ang grupo, ngunit nabaling ang tingin ng lahat kay Alex nang pumasok siya dala ang kahon ng pagkain.Natulala si Alex sa dami ng tao. Hindi niya i
“Ha ha!” tumawa ang dalaga. Umabot sa puso niya ang sinabi ni Alex. Tiningnan niya ito nang mataman at nakangiting sinabi, "Medyo talo ka."“Hoy, maganda; I mean, hey, girl, hindi ka na ba galit sa akin?” Nang makita ang ngiti nito, medyo napahinga siya ng maluwag."Kung hindi mo ako tinatawanan, bakit ako magagalit sa iyo?" sabi ng dalaga habang sinulyapan siya.“Ang sarap pakinggan. Kung busy ka, iiwan kita." Kinawayan ni Alex ang kamay niya at nagsimulang maglakad.“Teka, ayaw mo ba ng pancake?”"Gagawin mo ang mga ito para sa akin?" Nagtatakang tanong ni Alex. Hindi sumagot ang dalaga. Naka-scoop na siya ng isang sandok ng batter mula sa isang mangkok, ibinuhos ito sa grill, at pinaikot ito gamit ang likod ng isang kutsara.Uminit ang puso ni Alex, at naglakad siya pabalik sa counter ng food truck. Isang katakam-takam na aroma ang umabot sa kanya.“Napakahusay mong magluto, at masarap ang amoy nil
"Bata, bumalik ka sa hotel kasama ko." Nagpanggap pa rin ang matangkad na lalaki na sinasampal si Rose. Nang makitang lumalayo si Alex nang hindi lumilingon, tinawag din siya nito sa malakas na boses. “Kumusta, dadalhin ko itong magandang babae sa aking hotel, hayaan siyang gumulong sa malaking kama kasama ko…”“Anong meron? Nagperform ako nang napakahusay.” Tiningnan ng matangkad na lalaki ang papaalis na pigura ni Alex at nagtanong, “Rose, bakit hindi ito gumana?”Binitawan niya ito sa pagkakahawak at sinampal siya ni Rose sa mukha at saka pinalo pa ng kaunti. Sa sobrang galit nito ay hinampas siya nito sa likod dahilan para masuray-suray at muntik nang mahulog sa lupa.“You bitch. Nandito lang ako para tulungan kang umarte ng isang eksena. Kumakain ka ba ng dinamita para sa tanghalian? Gusto mo pa bang lokohin yung gwapong yun? Nilinaw niya na may gusto siya sa isang babae na nagngangalang Debbie. Dapat ikahiya mong
“Well, gusto ng isang kaibigan ko na pumunta mamaya. Marami siyang gusto sa akin, ngunit hindi siya naglakas-loob na sabihin sa akin. Gusto ko lang may magpanggap na magnanakaw at bugbugin ako, para gumanap ang kaibigan ko bilang isang knight in shining armor. Baka ipagtapat niya ang pagmamahal niya sa akin,” sabi ni Rose kay Kelly.Parehong nagulat sina Kelly at Sharon, na nakaupo sa tabi ng lawa.“Wag ka kasing magtaka. Hindi ko mapigilan. Sobrang gusto ako ng taong ito, pero sobrang payat ko. Babae ako. Hindi ko masabi sa kanya ang nararamdaman ko para sa kanya. Gustuhin ko mang mangumpisal, dapat nasa tamang kapaligiran. Kaya, humiling ako ng isang tao na tumulong sa akin sa pamamagitan ng paglalaro ng isang bahagi.Sa totoo lang, hindi nahiya si Rose. Si Alex ay isang napakayaman na lalaki, tila may dose-dosenang mga pagkakakilanlan, at higit pa sa handang habulin niya ang isang taong tulad niyan, kahit na ikinahiya niya ang kanyang sarili sa pr
“Ano?” Sa sobrang tuwa, dali-daling lumapit si Alex kay Ken at hinawakan ang braso nito. Tinanong niya, "Ken, may balita ka ba tungkol kay Debbie?""Well, oo." Tumango si Ken. Pinindot niya ang isang button sa kanyang cell phone at may lumabas na litrato sa screen, na ipinakita niya kay Alex. Ito ay mula sa isang cell phone. Nakilala agad ito ni Alex bilang phone ni Debbie. Sa sobrang tuwa niya ay halos hindi na siya makapagsalita. Kinuha niya ang telepono kay Ken at nauutal, “Itong cell phone. Kay Debbie yan.""Buweno, natagpuan ito ng aming mga tao sa Washington DC Alam namin mula sa mga fingerprint sa screen na tiyak na kay Debbie iyon. Ngayon, kinumpirma mo na rin,” nakangiting sabi ni Ken. Pagpapatuloy niya, “Naniniwala na ako ngayon na may napakagandang pagkakataon na nasa Washington si Debbie. Doon ko itutuon ang ating paghahanap. Kumbinsido ako na malapit na tayong magkaroon ng napakagandang balita.”“Okay. Mangyaring
Habang lumalayo ang yate, nakaupo sina Alex, Justin, Hannah, at Minnie sa deck at nag-uusap. Bagama't hindi kilala ni Minnie kung sino si Justin, naisip niyang mukhang mayaman ito, at nagulat siya nang marinig niyang tinawag niya si Alex na kapatid. Napaisip siya, galing din ba sa mayamang pamilya si Alex?“Kuya, nagulat ako na pumunta ka sa Twitch party,” nakangiting sabi ni Justin kay Alex.Nag-aalalang naghintay si Minnie sa sagot ni Alex, ngunit nanatili siyang tahimik. Kung hindi niya ipinilit na pumunta si Alex sa party, hinding-hindi malalagay sa panganib ang buhay nito."Hindi mo ba ako ipapakilala sa mga magagandang babae na ito?" biro ni Justin.Nang makitang hindi mag-abala si Alex na ipakilala sila, si Minnie ang nagkusa. Tumayo siya at sinabing, “Hello, Justin. My name is Minnie, at isa ako sa mga kaklase ni Alex. Ang pangalan niya ay Hannah, at kaibigan ko siya.”Tumango si Justin. Tumingin siya kay Alex at bahagyang ngu
Dahil sa gulat, binitawan ni Lee ang kamay ng batang babae, at sinamantala niya ang pagkakataong kagatin ang pulso nito at tumakbo palayo sa kanya. Sigaw niya habang malayang umaagos ang dugo sa kamay niya."Nay," umiiyak na sabi ng dalaga habang tumatakbo papunta sa kanyang ina.Hinarang ng isang marino si Lee na sumakay sa bangka, at sinabing, “Pasensya na po, Sir. Hindi ka makakasakay sa bangka. Kailangan mong maghintay sa susunod."Nakaramdam siya ng pagkadismaya at galit. Alam niyang muntik na siyang makasakay sa rescue ship. Bumulong siya sa marino, “Buddy, hindi mo ako kilala, pero boss ako ng Dempsey Corporation. Ang tatay ko ay isa sa pinakamayamang tao sa paligid. Napakayaman ng pamilya ko. Kung pinasakay mo ako sa bangkang ito, gagantimpalaan ka ng husto.”"Paumanhin, ngunit hindi," sabi ng marino at umiling.Nagalit si Lee, ngunit tumanggi ang marino na sumakay sa barko. Sa wakas, maaari na lang siyang lumayo nang may galit.
“Anong ginawa mo? Ito ang tingin ko sa iyo,” sabi ni Lee, at sinuntok niya ang kapitan sa mukha. Ang kapitan ay hindi naninindigan para sa kanyang sarili. Nagsimula na lang siyang umiyak at bumulong sa sarili.“Wala kang silbi.” Muling saway ni Lee sa kapitan. Siya ay nag-aalala na ang tulay ay maaari ring magsimulang baha. Kailangan niyang makapunta sa isang ligtas na lugar. Mabilis siyang tumakbo palabas.Napaupo sa sahig ang kapitan. Nawalan siya ng kontrol sa cruise ship, at ito ay inaanod sa dagat. Ang masama pa, ngayon ay baha na. Sa oras na ito, mahigit animnapung nautical miles ang layo nila mula sa baybayin, at alam niya na ang isang rescue boat ay aabutin ng hindi bababa sa dalawang oras bago makarating sa kanila. Sa oras na iyon, ang cruise ship ay lulubog na.Sa pag-iisip na dahil sa kanya, halos isang libong tao ang maaaring malunod, ayaw niyang mabuhay. Naligtas man siya kahit papaano, alam niyang nasira niya ang cruise ship na mi
Tulala si Alex, nakatingin sa dagat, nang marinig niya ang mahinang boses sa kanyang tainga na nagsasabing, "Alex." Nang lumingon siya ay nakita niya si Minnie na nakatingin sa kanya na parang humihingi ng tawad.“I'm sorry, masyado akong naiinip. Hindi kita dapat sinaktan. I feel terrible,” sabi niya habang naka-squat sa tabi niya.“Kalimutan mo na. Anyway, it's no use saying anything,” mahinahon niyang sagot. Tinutulungan siya ng dagat na makapagpahinga.“Oo, subukan mong magpahinga. Sino ang nakakaalam kung kailan darating ang bagyo? Tsaka hindi ko akalain na makukuha tayo nito. Mami-miss kita ng todo-todo,” nakangiting sabi nito.She continued, “Bakit ka nakaupo lang dito? Sobrang boring. May swimming pool doon. Alam kong marunong kang lumangoy. Bakit hindi mo ako turuan?”Nakaupo sa deck, sinabi ni Alex na may katuwaan, “Wala kang dalang swimsuit at hindi rin ako magaling magturo sa iyo. Bakit hindi
"Minnie, anong sinabi sayo ni Lee?" Tanong agad ni Hannah pagkaupo nina Minnie at Alex.“That was crazy,” kaswal na sabi ni Alex, naaalalang wala siyang kinalaman kay Minnie. Tinawag sila ni Lee para kutyain sila."Tinulungan mo pa rin ako, kaya gusto mo akong tulungan!" Sabi ni Minnie sa kanya.Napatakip siya ng bibig at hindi tumingin sa kanya.“Anong meron? Bakit parang hindi ka masaya?" Medyo nalungkot si Hannah habang hawak niya ang kamay ni Minnie at mahinang tinanong. Mukhang hindi maganda na tinawag sila ni Lee.“Hindi ko alam kung ano ang gusto ni Lee. Tinanong niya ako kung boyfriend ko ba itong loser na ito.” Umupo siya sa upuan at tumingin kay Hannah.“Oh, kaya ipinaliwanag mo kay Lee na tinutulungan ka lang niya sa stream mo at hindi mo siya boyfriend,” sagot ni Hannah."Gusto kong magpaliwanag, ngunit ang organizer ay patuloy na kumindat sa akin at sinabi sa akin na sabihin siya. So, in the en