“Mauna na kayo. Pupunta ako sa banyo." Napansin ni Alex ang ilang puting marka sa kanyang damit, kaya't naglinis siya.
Nakita na nina Ben at Carl si Rose at ang dalawa pang babae at nagulat sila sa ganda nilang lahat. Si Ben ay nahihiya, at nagsimula siyang maglakad nang mas mabagal, habang si Carl naman ay kinakabahang itinulak ang kanyang salamin sa itaas ng kanyang ilong.
“Hi, girls. Anong pinag-uusapan nyo? At anong nakakatawa?" Nakangiting tanong ni Suzan habang naglalakad papunta sa mga kaibigan niya.
Napatingin si Rose at ang iba pang mga babae, at nang makita nila sina Ben at Carl, ang kanilang mga ngiti ay natigil, at naramdaman nilang parang isang balde ng malamig na tubig ang itinapon sa kanila.
Ang hitsura ni Ben ay hindi kapansin-pansin, at si Carl ay parang karaniwan lang. Hindi ito ang inaasahan nila. Pagkatapos lamang ng isang sulyap, ang mga batang babae ay nag-iwas ng tingin, tila bigo.
Nang makita ang mga reaksyon ng kanyang mga kaibigan, namula si Suzan sa kahihiyan. Alam niyang mangyayari ito. Ibinaling niya ang kanyang ulo at pinandilatan si Joe, na tanging kibit-balikat at ngiti lang ang nagawa.
"Umupo na tayo," sabi ni Joe. “Carl, bakit hindi ka umupo sa tabi ni Stacy? At si Ben ay maaaring umupo sa tabi ni Betty.
Katatapos lang niyang magmungkahi nang tumayo si Stacy at umupo sa tabi ni Betty, na nilinaw na ayaw niyang maupo kasama si Carl o Ben.
Masama ang loob ni Joe para sa kanyang mga kaibigan. Nag-chat sina Stacy at Betty sa kanilang mga cell phone, hindi sila pinapansin, at hindi iyon tama. Ito ay talagang bastos.
Ang mesa ay may kabuuang apat na upuang kahoy na maaaring upuan ng dalawang tao bawat isa. Magkasabay na nakaupo sina Stacy at Betty, gayundin sina Carl at Ben. Umupo si Joe kasama si Suzan, at nag-iisa si Rose.
Parehong nag-aalala sina Suzan at Joe. Si Rose ang pinakamaganda sa mga kasama sa kuwarto ni Suzan, ngunit siya rin ang pinakamapili. Kapag dumating si Alex, ano ang magiging reaksyon niya?
Hindi masamang tingnan si Alex, ngunit hindi maganda ang kanyang pananamit at hindi maganda ang impresyon.
Tinanong ni Joe ang lahat kung ano ang gusto nilang i-order, at itinuon nina Stacy at Betty ang kanilang atensyon sa menu, ganap na hindi pinapansin ang kanilang mga kaibigan.
“Bakit dalawa lang ang lalaki dito? Tatlo lang ba ang tao sa dorm mo?" Tanong ni Rose kay Joe habang nilalaro ang buhok niya.
"Oh, isang lalaki ang nagpunta sa banyo at dapat ay bumalik kaagad," sagot niya. Right on cue, nakita niya si Alex na naglalakad papunta sa kanila, kaya tumayo siya at kinawayan siya. "Alex, nandito ka. Halika at samahan mo kami.”
Nang marinig siya ng mga babae, napatingin silang lahat sa direksyon ni Alex. Nagkatinginan lang sina Stacy at Betty bago nawalan ng interes, at bumalik sila sa pag-aaral ng menu.
Nanlaki ang mata ni Rose. Isang kibot ang nabuo sa gilid ng isang mata at bumalatay sa mukha niya ang kawalang-kasiyahan.
Nakilala rin ni Alex si Rose. Panatilihin ang pakikipag-eye contact, lumapit ito sa kanya, nalilito kung bakit tila galit na galit ito sa kanya.
Nang maupo ito sa tabi niya, tinitigan siya nito at saka mahinang ngumuso, binigyan siya ng mapanuksong ngiti.
"Rose, anong meron?" Tanong ni Suzan na nagtataka kung paano nakilala ni Rose si Alex.
“Wala.” Malamig ang ngiti ni Rose. Sumulyap siya kay Alex, saka tumingin kina Stacy at Betty. "Mukhang malabo, ito ang taong nakabunggo sa akin sa Metro Sky Bank."
"Ito ang lalaki?" Tanong ni Stacy na nakaawang ang bibig.
"Well," sabi ni Betty, "Parang nakasuot pa rin siya ng katulad na damit."
Parehong tumingin kay Alex ang dalawang babae, hindi sumasang-ayon ang kanilang mga ekspresyon.
“Ano ang pinag-uusapan ninyo?” Naguguluhan pa rin si Suzan.
Dahil mukhang hindi interesadong magpaliwanag si Rose, pumasok si Stacy. “Nagpunta si Rose para asikasuhin ang ilang negosyo kasama ang kanyang ama sa Metro Sky Bank kanina, at ang lalaking ito ay hinampas ng pinto ang kanyang ulo. Kita mo? May maliit na bukol sa noo ni Rose."
Si Betty ang pumalit sa pag-uusap, sinulyapan si Alex. "Nakikita mo kung paano siya nagbihis, at naglakad siya papunta sa Metro Sky Bank. Kailangan mo ng isang milyong dolyar para makakuha ng card, ngunit pumasok pa rin siya, at kailangan siyang hamunin ng manager. Walang duda, tumakbo siya palabas doon na pulang pula ang mukha, di ba?”
Napatingin si Suzan at ang iba pa kay Alex, naiisip kung gaano siya kahihiyan sa Metro Sky Bank.
Medyo nag-aalala si Suzan. Mukhang hindi maganda ang impresyon ni Rose kay Alex, kaya gusto niyang manatili ngayon? Siya ay napakadirekta at hindi mananatili para lamang maging magalang.
Malamig ang ngiti ni Rose habang nakatingin kina Joe at Suzan. “Suzan, I’m glad nakahanap ka ng gwapong boyfriend na katulad ni Joe. Ngunit mayroon akong isang bagay na dapat kong gawin, kaya hindi ako manatili. Bye.”
Dahil doon, tumayo si Rose, tumalikod, at naglakad palabas, kahit na siya ang nagmumungkahi nitong tanghalian. Si Joe ay talagang maganda, at dahil siya ay isang sports major, ipinapalagay niya na ang kanyang mga kasama sa silid ay magiging kaakit-akit din.
Naisip niya na kung ang isa sa mga kasama sa kuwarto ni Joe ay angkop, kung gayon maililigtas siya nito sa problema sa paghahanap ng kasintahan na aprubahan ng kanyang ama. At kahit na walang bagay sa kanila, makakatagpo pa rin siya ng dalawang guwapong lalaki.
Nagulat siya nang ang kasama ni Joe, si Ben, ay mukhang balisa, at si Carl ay ganap na ordinaryo. Gayunpaman, kaya niyang tiisin ang dalawa.
Ngunit nang makita niya si Alex, hindi na napigilan ni Rose. Isa lamang siyang mahirap na talunan na walang lugar sa mundo.
Pinaglalaruan siya ng langit. Siya ay naghahanap ng isang mayaman at gwapo, at ang uniberso ay nagbigay sa kanya ng isang tulad ni Alex, na naiinis sa kanya.
Mabilis na tumaas ang galit. Sa sobrang galit niya ay sumugod siya sa labas, hindi pinansin, at nabangga siya sa balikat ng isang lalaki.
Naka all in black siya at napakapropesyonal. Ang kanyang buhok ay sunod sa moda ngunit maayos, at ang kanyang balat ay maputla. May hawak siyang iPhone at nakasuot ng mamahaling relo sa kanyang pulso.
Naging madilim ang ekspresyon ng lalaki. Ngunit pagkatapos ay tiningnan niya ng malapitan si Rose at napansin kung gaano ito kaganda, at ang kanyang ugali ay nagbago nang husto.
"Hey, gorgeous, hindi kita sinaktan, di ba?" tanong niya. “Gusto mo bang i-massage ko ito ng mas mabuti?” May masamang ngiti, iniabot ng lalaki ang kanyang kamay patungo sa kanyang balikat.
Galit na galit si Rose kaya hinampas niya ito bago pa man madikit ang kamay ng lalaki. Sinampal niya ang mukha ng lalaki, at may malamig na ekspresyon, pinandilatan niya ito at pumikit, "Tingnan mo kung saan ka pupunta."
Bago pa siya makapag-react ay nagmartsa na siya palabas ng restaurant.
Nakahanda na si Joe at ang iba pa para tumulong at laking gulat nila nang makitang sinampal ni Rose ang lalaki.
Nang umalis si Rose, nagpasya sina Stacy at Betty na umalis din, ngunit kalaunan ay hinikayat sila ni Suzan na manatili.
Pagkatapos ng tanghalian, sinamahan ni Suzan si Joe na magbayad ng bill, at pagkatapos ay lumabas sila ng restaurant. Kinausap ni Stacy si Joe at hindi man lang sinulyapan si Alex at ang iba pa.
Medyo nadismaya rin si Suzan sa mga kasama ni Joe. Siya ang kasintahan ni Joe, at ayaw niyang maging kumplikado ang kanilang relasyon dahil sa kanyang mga kaibigan. Maingat siyang nagpaalam sa bawat isa sa kanila, at pagkatapos ay naglakad siya patungo sa dorm kasama ang kanyang matalik na kaibigan.
Pagkabalik sa dormitoryo, nagpalit si Joe ng bagong set ng mga damit pang-sports at pumunta sa larangan ng palakasan para lumahok sa pagsasanay.
Si Ben ay nakahiga sa kanyang kama, n*******d ang dibdib, naglalaro sa kanyang cell phone, habang si Carl ay nagsimula ng isang video game at nagsimulang maglaro nito.
Naglagay si Alex ng card sa Samsung Galaxy phone. Kung ayaw na ni Cathy, maaari na rin niyang gamitin ito. Binuksan niya ito, at maayos itong gumana.
Sa sandaling iyon, tuwang-tuwa na sumigaw si Ben, “Alex! Carl! Naka-on ang live streaming channel ni Minnie. Mabilis! Kailangan mong panoorin ito!"
Malaki ang crush ni Ben kay Minnie. Nagsimula siya ng live streaming blog dalawang araw na ang nakalipas at nag-post pa siya tungkol dito sa chat ng klase. Halos lahat ng tao sa klase ay alam ang tungkol sa blog na ito.
Dahil wala nang magandang gawin si Alex, nagrehistro siya ng account at pumunta sa live streaming channel ni Minnie.
Dalawampung minuto na siyang nag-stream nang live, at mahigit tatlumpung tao ang nanonood nito, lahat ay mga kaklase. Walang klase sa hapon, kaya libre ang karamihan sa panonood nito.
Niyakap ni Minnie ang isang pink na unan at nakasuot ng pulang earphones habang nakikipagkwentuhan sa harap ng camera.
“Babes, wala pa tayong regalo. Ang sinumang may regalo para sa akin ay dapat na ipaalam sa akin." Inikot niya ang isang lock ng kanyang buhok sa isang daliri at nag-pout sa camera, nagbibigay ng hanging halik. Halos dumampi ang labi niya sa screen.
Siya ay napakapopular, at medyo maraming tao ang lihim na umiibig sa kanya. Kaya naman, sa tuwing hihingi siya ng regalo, maraming lalaki ang gustong ibigay sa kanya ang hinihiling niya. Bukod pa rito, hindi masyadong mahal ang mga regalo, kaya nakaya ng mga estudyante ang mga ito.
Nag-flash ang screen na may notification: [Isang kwintas mula sa Morning Star.]
Pagkatapos: [Si Kapitan Reckless ay nagpadala ng bikini.]
"Salamat, Morning Star!" Sabi ni Minnie sabay palakpak ng kamay. “At salamat, aking guwapong maliit na kapitan. mahal kita!” Itinagilid ni Minnie ang kanyang ulo at gumawa ng heart gesture gamit ang kanyang mga kamay, at nang matapos siyang magsalita, may sumigaw mula sa corridor, “Ang cute ni Minnie!”, na sinundan ng isa pang boses na sumisigaw ng, “She’s adorable!”
Nakita ni Ben na nanliligaw si Minnie sa mga taong nagbigay sa kanya ng regalo, at medyo nakaramdam siya ng selos, kaya kinakabahan siyang pumili ng regalo at pinindot ang send button.
Isang mensahe ang nag-pop up sa public screen.
[Nagpadala ng kuwintas si Flying Fish]
Nag-type si Ben ng mensahe sa ilalim ng kanyang screen name, Flying Fish: [Minnie, I'm Ben. Nanonood ako ng live broadcast mo.]
Ngumiti ng matamis si Minnie at nagsalita sa camera. “Salamat, Ben. alam ko.”
"Kinausap ako ni Minnie!" Ungol ni Ben habang tulala siyang nakalutang.
Sa sandaling ito, isa pang mensahe ang lumitaw sa live streaming channel.
Nag-type si Ghost Rider: [Si Ben, yung kuripot na talunan, nagbigay ng presentation kay Minnie! Anong tawa. Maniniwala ka ba?]
Biglang nagbago ang ekspresyon ni Ben. Halos lahat ng kaklase nila ay nasa chat room. Ano ang dapat kong sabihin? naisip niya. At paano ko maipapakita ang mukha ko sa klase pagkatapos nito?
Nagpadala si Ben ng galit na mensahe: [So what if I’m gifting a gift? Nakakain ka na ba ng poop emoji? Bakit ka pa nagsasalita ng kalokohan?]
Sumagot ang Ghost Rider: [Idiot. Ikaw ay isang talunan na walang wala. At mayroon ka pang pera upang magbigay ng mga regalo? Plano mo bang ibenta ang iyong mga bato? O nanghihingi ka ba sa iyong mga magulang ng pera? Ang lakas ng loob mo!]
Sumimangot si Minnie. Nag-aaway ang mga tao sa live streaming channel, at hindi niya ito nagustuhan. “Itigil mo na, guys. Kung hindi ka titigil sa pakikipaglaban, haharangin kita."
Mabilis na nagmessage si Ben sa kanya: [Sorry, Minnie. Siya ang nagsimula.]
Ipinadala ng Ghost Rider: [Ha ha. So what kung magkaproblema ako sayo? Wala akong pakialam.]
Bahagyang sumimangot si Minnie at naghanda para harangan ang Ghost Rider, ngunit muling nag-flash ang notification ng system sa live broadcast.
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
Napahinto si Minnie sa kanyang paglalakad. Ang mga iyon ay nagkakahalaga ng mga limampung dolyar, at ito ang pinakamahal na regalo na natanggap niya sa ngayon.
Ghost Rider: [So what if I argue with you? Ikaw ay tanga, sa tingin mo ay kahanga-hanga ka dahil nagbayad ka ng 50 dolyar? Kung gusto mo akong kunin, mas mabuting isipin mo kung may sapat kang pera para makasabay sa akin.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]Ang Ghost Rider ay nagbigay ng limang magkakasunod na pag-swipe, katumbas ng kabuuang 300 dolyar!Nagulat si Minnie. Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya sa screen.Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at ngumiti ng malapad. “Ghost Rider, ang dami mong naibigay sa akin. Sobrang saya ko.” Bumuga ng halik si Minnie patungo sa camera."Sino ka, isa ka ba sa mga kaklase ko?" Nakapikit na tanong ni Minnie.Nagalit si Ben. He cursed,
Humanga sina Ben at Carl. "Well said," sabay-sabay nilang sigaw.Sa live channel, nagkaroon din ng wave ng paghanga.Little Tim: [Ganito dapat ang isang mayamang tao.]Pusa ni Harry: [Magaling iyan. Isang tingin at masasabi mong may sasabihin siya.]Silver Moon: [Gusto ko. Mas malakas ka kaysa sa mga mayamang mayabang na lalaki. Ano bang nangyayari ngayon?]Ang Ghost Rider ay naging tahimik sa puntong ito.Nag-pop up ang mensahe ng system sa message bar:[Umalis na si Ghost Rider.]Nadulas na ang Ghost Rider, at nagtawanan ang mga manonood.Sa live stream, makikita ang isa pang batang babae na naglalakad papunta kay Minnie at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang mga balikat. May nagtanong: [Minnie, sino pa ang kasama mo sa studio mo?] Mahaba ang buhok ng babae, matulis ang baba, at napakagaan ng makeup. Napakaganda niya. Napaka-relax niya sa live stream. Habang nakatingin siya sa camera, naramdaman ng audience na nanonood ng live streaming blog na nanginginig ang kanilang mga pu
Nang marinig ang boses ni Alex, bahagyang natigilan si Rose. Tumigil siya sa pagpunas ng ilong niya at itinaas ang ulo. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Alex. "Dumating ka rin?" sabi niya.Bahagyang tumango si Alex ngunit hindi ito umimik. Sa paghusga sa ekspresyon ni Rose, tila hindi niya ito gusto.Mabilis na nagsalita si Suzan para kay Alex. “Rose, dumating si Alex para tulungan kang mag-isip ng paraan para makaalis dito. Nag-aalala siya sayo.""Hmph, nag-aalala," ngiting sabi ni Rose. “Kung hindi dahil sa iyo kahapon, hindi tayo makakabangga ni Luciel. At kung hindi natin nabangga si Luciel, hinding-hindi mangyayari ang insidente,” bulalas niya. Pagkatapos ay itinuro niya ang pinto at sumigaw, “Scram! Lumabas ka na sa kwarto ko.""Rose, makinig ka sa sarili mo," sabi ni Suzan. Pakiramdam niya ay nagiging unfair si Rose. "Tutal, dumating si Alex para tulungan ka, at ganyan ka magsalita sa kanya."Walang sinabi si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at naglakad patungo sa pinto
Habang naglalakad patungo sa kanlurang larangan ng palakasan, nakita ni Alex ang lima o anim na magagandang babae na papunta sa kanya.Hinarap siya ng pinakamatangkad na babae, “Alex, dumating ka na. Bakit ang tagal mo?"Si Zara Fitzgerald, ang tumawag sa kanya.Kumuha si Zara ng 10 dollars at ibinigay kay Alex. "Bumili ng anim na bote ng tubig para sa squad."“Captain, bakit hindi ka nagtanong sa phone? Bibili sana ako habang papunta ako." Tanong ni Alex habang hawak ang 10 dollars sa kamay.“Heh, bakit bad mood ka ngayon? Hindi ito makatarungan. Anong mali, hindi mo na ba kayang tiisin?" Nanlaki ang mga mata ni Zara nang ibuka at isara niya ang kanyang bibig. Ang kanyang mga salita ay bumaril kay Alex na parang kanyon.“Hindi. Sige, bibili ako ngayon," sabi ni Alex, na piniling pumunta at bumili ng tubig kaysa makipagtalo kay Zara Fitzgerald.Nang bumalik si Alex na may dalang tubig, ibinigay niya ang apat na dolyar na sukli kay Zara. Ang mga babae mula sa cheerleading team ay kumuh
Pagkatapos ng sesyon ng pagsasanay, umalis si Zara at ang iba pang mga babae mula sa cheerleading squad kasama ang basketball team. Ang gawain ng paglilinis ng mga kagamitan ay natural na nahulog kay Alex, ang service assistant. Naawa si Rachael kay Alex. Gusto niyang manatili at tulungan itong ayusin ang mga kagamitan, ngunit hinila siya ni Zara, at sinabing, “Ang tanging halaga ni Alex sa cheerleading squad ay ang pagtulong sa atin na mag-impake. Kung hindi, pinalayas na namin siya."Habang inaayos ni Alex ang mga kagamitan para sa cheerleading squad at inilalagay ito sa bodega, tumunog ang kanyang telepono. Si Mark iyon. "Sir, sinabi ni Ken na naayos na ang usapin.""Okay, that's great," sabi ni Alex at ibinaba ang telepono.Hindi makapaniwala si Alex kung gaano ito kabilis naayos ng kanyang pamilya. Isang oras pa lang ay tinawag na sila ni Alex. Hulaan niya na malapit nang marinig ni Rose ang balita.Nang maglaon, bandang alas singko ng hapong iyon, nagjo-jogging si Alex nang maka
Habang nagde-daydream si Rose Scott, nagsalita ang kanyang ama, “Anak ko, paano ang solusyon na nahanap ko? Rose, medyo nababalisa ako kaninang umaga. Sabi ko ibibigay kita kay Luciel Brennan sa galit. Huwag kang magalit sa akin, please…”Lalong namula si Rose sa sinabi ng kanyang ama.“Ano bang pinagsasabi mo? Nakikinig lahat ng mga kaibigan ko! Sinabi mo na ibinigay mo ako kay Luciel—paano mo nasabi iyon!" bulalas niya.Namula ang mukha ni Rose nang tumayo siya at naglakad ng ilang talampakan para personal na sagutin ang tawag."Tay, hindi ikaw ang nakahanap ng solusyon, di ba?" tanong ni Rose."Kung nakahanap ako ng solusyon, sa tingin mo ba hahayaan kitang magpalipas ng gabi kasama si Luciel?"Pumikit si Rose at huminga ng malalim, itinulak ang mga sumpang bumabalot sa kanyang lalamunan. “Pwede bang wag mo na itong banggitin? Alam na ng mga kaibigan ko at ngayon lang sila nakikinig. Pinahiya mo nang husto ang anak mo!"“Nandoon lahat ng mga kaibigan mo? Oh, ngunit hindi ko ito kas
Sa sandaling iyon, nakaramdam ng lamig ang lahat at napatingin kay Rose at saka kay Alex.Naninigas ang mukha ni Alex, at parang tinutusok ng karayom ang kanyang puso. Isang bahagyang panghihinayang ang bumalot sa kanyang kalooban.Iniwas ni Alex ang kanyang tingin sa mukha ni Rose. May ngiti ng pang-unawa na makikita sa kanyang mukha, tumango siya, ibinaba ang kanyang chopsticks, tumayo at naglakad palabas.Paglabas ng eleganteng restaurant, tumingala si Alex sa kalangitan sa gabi na may kulubot na mga mata, at puno ng pait ang kanyang puso. Sinubukan ni Joe at ng iba pang habulin si Alex.Naglakad si Alex sa kalsada patungo sa unibersidad. Ang magkabilang gilid ng kalye ay nakalinya ng iba't ibang mga kariton at mga pulang shed na may dim dilaw na mga bombilya na nakasabit sa kanila.Sa pagdaan sa mga mag-asawa, nakaramdam ng kaunting pangungulila si Alex. Bahagya niyang ibinaba ang ulo at mabilis na tumawid sa kalsada. Naglakad siya papunta sa campus at tinungo ang dormitoryo.Tu
Ang Rome 888 ay napuno na ng mga tao. Si Ken Stokes, isang lalaking may proporsiyon at nasa katanghaliang-gulang, ay nakatayo sa pintuan ng silid at nakipag-usap sa general manager ng Golden Mansion Hotel, "Handa na ba kayong lahat?"Bahagyang iniyuko ng general manager ang kanyang katawan at magalang na sinabi, “Nakahanda na ang lahat ayon sa iyong mga direksyon. Ang mga sangkap para sa mga pagkain na dinala mo sa oras na ito ay isang pagbubukas ng mata para sa aming hotel. Ikaw lang sa New York ang makakahanap ng napakaraming mahahalagang sangkap.”Hindi pinansin ni Ken ang pambobola ng general manager at sinabing, "Malapit nang dumating ang bisita ko, kaya abala ka."Pagkaalis na pagkaalis ng general manager, tumakbo ang mahabang buhok na dilag. Nang makita niya si Ken, lumapit ito sa kanya na parang nagkamali, “Mr Stokes, I’m late. Sorry—”“Maupo ka,” tinitigan siya ni Ken ng walang imik at bumuntong-hininga, “Sa kabutihang palad, hindi pa rin dumarat
Nakaupo sina Philipa at Alex sa canteen ng Richmond University at kumakain.Nang sabihin ni Philipa na "Kailangan mong kumain ng higit pa," kumuha siya ng isang piraso ng manok sa kanyang plato at inilagay ito sa kay Alex. Nag-init ang mukha niya habang nagpasalamat. Tapos nagconcentrate siya sa pagkain niya. Pinilit niyang linawin ang lahat ng nasa isip niya. Mabilis niyang tinapos ang kanyang pagkain at sinabing, "Aalis na ako." Matapos ilagay ang plato niya sa lugar para sa mga maruruming pinggan, mabilis siyang lumabas ng canteen.Sa mga sumunod na araw, sa sandaling matapos niya ang mga klase, pumunta siya sa auditorium upang magpraktis para sa pagtatanghal. Wala siyang pormal na pagsasanay sa sayaw, ngunit siya ay nababaluktot, na may mahaba, payat na mga braso at binti. Sa patnubay ng kanyang guro, unti-unti siyang naging pamilyar sa mga dance moves.Lagi siyang masigasig sa rehearsals dahil doon niya nakita si Leona. Pero dahil natalo niya si Colin noong nag-a
“Gusto kong magpasalamat sa pagbibigay mo sa akin ng pagkakataong magbalik-loob. Hindi pa tapos ang laro.I would wait until it is before you start celebrate”, malamig na sabi ni Alex, at saka naglakad papunta sa dartboard.Alam niyang ang tanging pagkakataon niya ay makaiskor ng 140 puntos sa susunod na round na ito. Nakatuon siya sa double twenty, sumandal, at itinutok ang dart. Perpekto ang kanyang layunin at nakakuha siya ng apatnapung puntos. Ngayon ay kailangan niyang makakuha ng isang daan sa kanyang huling dalawang paghagis.“Tignan mo, natamaan na naman siya”, komento ng isa.“Wow, ang swerte niya”, sabi ng kaibigan niya.Ang unang tao ay nagtapos, "Walang paraan na makakamit niya ang isang daang puntos sa kanyang huling dalawang darts."Habang pinag-uusapan pa ng mga manonood ang kanyang unang paghagis, tumama ang pangalawang dart ni Alexbullseye, nanalo sa kanya ng limampung puntos.Akala pa rin
Hawak ang tatlong darts sa kanyang kamay, tinanong ni Darryl si Alex, “Naiintindihan mo ba ang mga patakaran ngdarts? Kailangan mo ba akong turuan?"“Nakalaro ako ng darts dati”, sagot ni Alex.“Sige. Ngayon, maglalaro tayo ng 301”, sabi ni Darryl, bahagyang nagtaas ng boses para sa kapakinabangan ng “I'll recap the rules para malinawan tayong lahat. Ang 301 ay isa sa mga pinakakaraniwang larong laruinmay darts. Pareho kaming nagsisimula sa 301 na puntos, at nagsalit-salit kaming naghahagis ng tatlong darts bawat isa. Ang aming mga marka para sa bawat pag-ikot ay ibabawas mula sa 301 puntos. Kung sino ang unang bumaba sa marka sa zero ang siyang mananalo. Ngunit ito ay dapat na eksakto. Hindi ka basta basta makakaiskor ng isang grupo ng mga puntos hanggang sa nakapuntos ka ng higit sa 301. Kung ang iyong huling paghagis ay lumampas sa 301, hindi ito mabibilang. Kailangan mong patuloy na subukan hanggang sa ang iyong iskor ay
Hindi napansin nina Myriam at Phillipa na dumating si Alex mula sa banyo, at siyanarinig lahat ng sinabi ni Myriam tungkol sa kanya. Nakonsensya siya.Nang makita siya, itinaas ni Myriam ang kanyang ulo at tiningnan siya ng may galit. sabi niya,“Proud na proud ka sa sarili mo, di ba? Ngunit huwag masyadong masiyahan sa iyong sarili. Kung walaSi Ken Stokes at ang babaeng iyon para tulungan ka, isa ka lang mahirap at walang kwentang talunan.”“Sa aking paningin, hindi ka mas mahusay kaysa sa mga langaw na kumakain ng basura. Nagawa mohiyain mo ako sa publiko. Pero huwag kang mag-alala, babayaran kita ng may interes”, patuloy niya.Tumayo si Myriam, lumapit sa kanya na may makamandag na titig, at binigyan siya ng malakas na tulak. Sabi niya, "Umalis ka dito, hamak ka."Pagkatapos ay bumalik siya sa mesa para maghintay sa pila.Lumapit si Phillipa kay Alex at nag-aalalang tumingin sa kanya. Sabi niya, “Alex,
Nakipag-away si Colin na handa nang suntukin si Alex, na hindi na nakakaramdam ng sobrang tiwala. Alam na niya ngayon na hindi niya kayang talunin ang kanyang kalaban sa patas na laban. Umatras siya at, gaya ng binalak niya, hindi nag-atubili si Colin na humakbang pasulong. Sinamantala ni Alex ang pagkakataon at hinampas siya ng malakas sa dibdib.Ang tanging dahilan kung bakit siya nagawang tamaan ni Alex ay ang kayabangan ni Colin ang naging dahilan ng pagiging kampante niya. Napakaliit ng tingin niya sa kanyang kalaban at nais niyang tapusin nang mabilis ang bagay sa isang kahanga-hangang suntok. Pero bigla na naman siyang sinuntok ni Alex. Nakaramdam siya ng hiya at napunta sa galit.“Bastard,” walang iniisip na sigaw ni Colin. Nagulat ang mga nanonood. Sa Richmond, siya ay palaging perpektong imahe ng isang mahinhin na ginoo. Walang sinuman ang nakasaksi sa kanyang pagkawala ng galit, o paggamit ng bulgar na pananalita.Nabawi niya ang kanyang katinua
Sa sandaling iyon, tahimik ang awditoryum, at ang tawa ni Alex ay tila malakas at malupit.Itinuon ni Colin ang kanyang mga mata kay Alex sa isang masamang tingin. Palihim niyang sinulyapan si Leona at nakita niyang naaliw ito na lalong ikinagalit nito.Naisip ng direktor na napakabagal ng ugali ni Alex kaya agad siyang tumakbo sa gitna ng entablado, itinuro siya, at malakas na sinabi sa mikropono, “Anong tinatawa-tawa mo?”“Anong tinatawanan ko?” ulit ni Alex. Alam niyang nakatingin si Leona at ayaw niyang isipin nito na bastos siya.“Halatang natatawa ka sa pagsinok ni Colin, bakit hindi mo na lang aminin?” tanong ng direktor."Kung alam mo kung ano ang tinatawanan ko, bakit ka nag-abala pang magtanong?" sagot ni Alex.Namumula ang mukha ng direktor habang nakatingin kay Colin. Nang makita niya kung gaano ang galit ni Colin sa kanya, nakaramdam siya ng matinding pagkabalisa.Tumingin si Colin kay Alex at galit
Nang maipakita na ni Phillipa si Alex sa kanyang dorm, mabilis siyang nakahanap ng sariling silid.Napatingin sa kanya ang tatlo niyang bagong roommate habang papasok siya at naisip na maling kwarto ang napuntahan niya. Nang tumawag sila sa tanggapan ng administrasyon at nakumpirma na siya nga ang kanilang bagong kasama, sinimulan niyang i-unpack ang kanyang mga gamit.Labis na curious ang tatlong roommate sa katotohanang nagawa niyang lumipatisa pa. Nagsinungaling siya sa kanila na ito ay dahil mahirap ang kanyang pamilya, atMga espesyal na patakaran sa ad ng Washington state h university para sa mga taong katulad niya na nagbigay-daan sa kanya na lumipat.Nang makita ng tatlong kasama sa silid na mura ngunit bagong damit ang suot ni Alex, nagtanong silahigit pa tungkol sa kanyang background. Sinabi niya sa kanila na nagtrabaho siya sa isang food truck sa loob ng dalawang buwan noong tag-araw upang kumita ng pera. Lahat sila ay nakiramay sa kanya, a
Saglit na tumayo si Alex sa labas ng pinto at pinakinggan si Nelly na umiiyak sa kanyang silid. Nakaramdam siya ng kakila-kilabot. Bumuntong hininga siya at bumalik sa kanyang kwarto para magpahinga.Kinabukasan, nang makita siya nito, parang bumalik siya sa dati niyang sarili. Hindi niya alam kung ano ang gagawinsabihin, kaya hindi niya nabanggit ang kanilang pag-uusap noong nakaraang gabi. Nagtulungan sila sa food truck gaya ng dati.Makalipas ang tatlong araw, huling araw na niya itong magtrabaho bago siya nagsimula sa unibersidad kinabukasan. Nang gabing iyon, bumalik siya sa kanyang rental room at nagsimulang mag-impake ng kanyang gamitbagay. Maya-maya, nagluluto siya ng chicken soup nang marinig niyang may kumakalabog sa pinto. Pagbukas niya, nagulat siya nang makitang nakatayo si Nelly na may hawak na plato ng pancake.Inilapag ni Nelly ang plato sa mesa at nakangiting sinabing, “Pakikain sila. Ginawa ko sila para saNagulat si Alex at na
Tumingin si Flora kay Alex at magiliw na nagsalita, ngunit matatag ang kanyang mga mata. Tapos natahimik siya.Kilalang-kilala niya si Ken at alam niyang walang paraan na lalabag siyautos ng pamilya at palihim na tinutulungan ang kanyang anak. Ilang beses na niya itong tinanong, ngunit alam niyang inilalagay niya ito sa mahirap na posisyon. Ayaw niyang makipagsapalaranaggravating him or turning him against Alex so that if ever na magulo talaga siya, hemagdadalawang isip na tulungan siya.“Mr. Stokes, I would like to have a private word with my son,” sabi niya sa kanya.“Of course,” sagot ni Ken habang nakatayo at naglakad papunta sa pinto.Pagkatapos ay muli siyang tumalikod at magalang na sinabi, “Mrs. Ambrose, sinabi ng pamilya na hindi mo dapat tulungan si Alex. Napakahusay na nagawa niya sa ngayon. Payo ko, huwag mong sirain ngayon.”Si Ken ay nagtrabaho sa pamilya Ambrose sa loob ng tatlumpung taon.