“Mauna na kayo. Pupunta ako sa banyo." Napansin ni Alex ang ilang puting marka sa kanyang damit, kaya't naglinis siya.
Nakita na nina Ben at Carl si Rose at ang dalawa pang babae at nagulat sila sa ganda nilang lahat. Si Ben ay nahihiya, at nagsimula siyang maglakad nang mas mabagal, habang si Carl naman ay kinakabahang itinulak ang kanyang salamin sa itaas ng kanyang ilong.
“Hi, girls. Anong pinag-uusapan nyo? At anong nakakatawa?" Nakangiting tanong ni Suzan habang naglalakad papunta sa mga kaibigan niya.
Napatingin si Rose at ang iba pang mga babae, at nang makita nila sina Ben at Carl, ang kanilang mga ngiti ay natigil, at naramdaman nilang parang isang balde ng malamig na tubig ang itinapon sa kanila.
Ang hitsura ni Ben ay hindi kapansin-pansin, at si Carl ay parang karaniwan lang. Hindi ito ang inaasahan nila. Pagkatapos lamang ng isang sulyap, ang mga batang babae ay nag-iwas ng tingin, tila bigo.
Nang makita ang mga reaksyon ng kanyang mga kaibigan, namula si Suzan sa kahihiyan. Alam niyang mangyayari ito. Ibinaling niya ang kanyang ulo at pinandilatan si Joe, na tanging kibit-balikat at ngiti lang ang nagawa.
"Umupo na tayo," sabi ni Joe. “Carl, bakit hindi ka umupo sa tabi ni Stacy? At si Ben ay maaaring umupo sa tabi ni Betty.
Katatapos lang niyang magmungkahi nang tumayo si Stacy at umupo sa tabi ni Betty, na nilinaw na ayaw niyang maupo kasama si Carl o Ben.
Masama ang loob ni Joe para sa kanyang mga kaibigan. Nag-chat sina Stacy at Betty sa kanilang mga cell phone, hindi sila pinapansin, at hindi iyon tama. Ito ay talagang bastos.
Ang mesa ay may kabuuang apat na upuang kahoy na maaaring upuan ng dalawang tao bawat isa. Magkasabay na nakaupo sina Stacy at Betty, gayundin sina Carl at Ben. Umupo si Joe kasama si Suzan, at nag-iisa si Rose.
Parehong nag-aalala sina Suzan at Joe. Si Rose ang pinakamaganda sa mga kasama sa kuwarto ni Suzan, ngunit siya rin ang pinakamapili. Kapag dumating si Alex, ano ang magiging reaksyon niya?
Hindi masamang tingnan si Alex, ngunit hindi maganda ang kanyang pananamit at hindi maganda ang impresyon.
Tinanong ni Joe ang lahat kung ano ang gusto nilang i-order, at itinuon nina Stacy at Betty ang kanilang atensyon sa menu, ganap na hindi pinapansin ang kanilang mga kaibigan.
“Bakit dalawa lang ang lalaki dito? Tatlo lang ba ang tao sa dorm mo?" Tanong ni Rose kay Joe habang nilalaro ang buhok niya.
"Oh, isang lalaki ang nagpunta sa banyo at dapat ay bumalik kaagad," sagot niya. Right on cue, nakita niya si Alex na naglalakad papunta sa kanila, kaya tumayo siya at kinawayan siya. "Alex, nandito ka. Halika at samahan mo kami.”
Nang marinig siya ng mga babae, napatingin silang lahat sa direksyon ni Alex. Nagkatinginan lang sina Stacy at Betty bago nawalan ng interes, at bumalik sila sa pag-aaral ng menu.
Nanlaki ang mata ni Rose. Isang kibot ang nabuo sa gilid ng isang mata at bumalatay sa mukha niya ang kawalang-kasiyahan.
Nakilala rin ni Alex si Rose. Panatilihin ang pakikipag-eye contact, lumapit ito sa kanya, nalilito kung bakit tila galit na galit ito sa kanya.
Nang maupo ito sa tabi niya, tinitigan siya nito at saka mahinang ngumuso, binigyan siya ng mapanuksong ngiti.
"Rose, anong meron?" Tanong ni Suzan na nagtataka kung paano nakilala ni Rose si Alex.
“Wala.” Malamig ang ngiti ni Rose. Sumulyap siya kay Alex, saka tumingin kina Stacy at Betty. "Mukhang malabo, ito ang taong nakabunggo sa akin sa Metro Sky Bank."
"Ito ang lalaki?" Tanong ni Stacy na nakaawang ang bibig.
"Well," sabi ni Betty, "Parang nakasuot pa rin siya ng katulad na damit."
Parehong tumingin kay Alex ang dalawang babae, hindi sumasang-ayon ang kanilang mga ekspresyon.
“Ano ang pinag-uusapan ninyo?” Naguguluhan pa rin si Suzan.
Dahil mukhang hindi interesadong magpaliwanag si Rose, pumasok si Stacy. “Nagpunta si Rose para asikasuhin ang ilang negosyo kasama ang kanyang ama sa Metro Sky Bank kanina, at ang lalaking ito ay hinampas ng pinto ang kanyang ulo. Kita mo? May maliit na bukol sa noo ni Rose."
Si Betty ang pumalit sa pag-uusap, sinulyapan si Alex. "Nakikita mo kung paano siya nagbihis, at naglakad siya papunta sa Metro Sky Bank. Kailangan mo ng isang milyong dolyar para makakuha ng card, ngunit pumasok pa rin siya, at kailangan siyang hamunin ng manager. Walang duda, tumakbo siya palabas doon na pulang pula ang mukha, di ba?”
Napatingin si Suzan at ang iba pa kay Alex, naiisip kung gaano siya kahihiyan sa Metro Sky Bank.
Medyo nag-aalala si Suzan. Mukhang hindi maganda ang impresyon ni Rose kay Alex, kaya gusto niyang manatili ngayon? Siya ay napakadirekta at hindi mananatili para lamang maging magalang.
Malamig ang ngiti ni Rose habang nakatingin kina Joe at Suzan. “Suzan, I’m glad nakahanap ka ng gwapong boyfriend na katulad ni Joe. Ngunit mayroon akong isang bagay na dapat kong gawin, kaya hindi ako manatili. Bye.”
Dahil doon, tumayo si Rose, tumalikod, at naglakad palabas, kahit na siya ang nagmumungkahi nitong tanghalian. Si Joe ay talagang maganda, at dahil siya ay isang sports major, ipinapalagay niya na ang kanyang mga kasama sa silid ay magiging kaakit-akit din.
Naisip niya na kung ang isa sa mga kasama sa kuwarto ni Joe ay angkop, kung gayon maililigtas siya nito sa problema sa paghahanap ng kasintahan na aprubahan ng kanyang ama. At kahit na walang bagay sa kanila, makakatagpo pa rin siya ng dalawang guwapong lalaki.
Nagulat siya nang ang kasama ni Joe, si Ben, ay mukhang balisa, at si Carl ay ganap na ordinaryo. Gayunpaman, kaya niyang tiisin ang dalawa.
Ngunit nang makita niya si Alex, hindi na napigilan ni Rose. Isa lamang siyang mahirap na talunan na walang lugar sa mundo.
Pinaglalaruan siya ng langit. Siya ay naghahanap ng isang mayaman at gwapo, at ang uniberso ay nagbigay sa kanya ng isang tulad ni Alex, na naiinis sa kanya.
Mabilis na tumaas ang galit. Sa sobrang galit niya ay sumugod siya sa labas, hindi pinansin, at nabangga siya sa balikat ng isang lalaki.
Naka all in black siya at napakapropesyonal. Ang kanyang buhok ay sunod sa moda ngunit maayos, at ang kanyang balat ay maputla. May hawak siyang iPhone at nakasuot ng mamahaling relo sa kanyang pulso.
Naging madilim ang ekspresyon ng lalaki. Ngunit pagkatapos ay tiningnan niya ng malapitan si Rose at napansin kung gaano ito kaganda, at ang kanyang ugali ay nagbago nang husto.
"Hey, gorgeous, hindi kita sinaktan, di ba?" tanong niya. “Gusto mo bang i-massage ko ito ng mas mabuti?” May masamang ngiti, iniabot ng lalaki ang kanyang kamay patungo sa kanyang balikat.
Galit na galit si Rose kaya hinampas niya ito bago pa man madikit ang kamay ng lalaki. Sinampal niya ang mukha ng lalaki, at may malamig na ekspresyon, pinandilatan niya ito at pumikit, "Tingnan mo kung saan ka pupunta."
Bago pa siya makapag-react ay nagmartsa na siya palabas ng restaurant.
Nakahanda na si Joe at ang iba pa para tumulong at laking gulat nila nang makitang sinampal ni Rose ang lalaki.
Nang umalis si Rose, nagpasya sina Stacy at Betty na umalis din, ngunit kalaunan ay hinikayat sila ni Suzan na manatili.
Pagkatapos ng tanghalian, sinamahan ni Suzan si Joe na magbayad ng bill, at pagkatapos ay lumabas sila ng restaurant. Kinausap ni Stacy si Joe at hindi man lang sinulyapan si Alex at ang iba pa.
Medyo nadismaya rin si Suzan sa mga kasama ni Joe. Siya ang kasintahan ni Joe, at ayaw niyang maging kumplikado ang kanilang relasyon dahil sa kanyang mga kaibigan. Maingat siyang nagpaalam sa bawat isa sa kanila, at pagkatapos ay naglakad siya patungo sa dorm kasama ang kanyang matalik na kaibigan.
Pagkabalik sa dormitoryo, nagpalit si Joe ng bagong set ng mga damit pang-sports at pumunta sa larangan ng palakasan para lumahok sa pagsasanay.
Si Ben ay nakahiga sa kanyang kama, n*******d ang dibdib, naglalaro sa kanyang cell phone, habang si Carl ay nagsimula ng isang video game at nagsimulang maglaro nito.
Naglagay si Alex ng card sa Samsung Galaxy phone. Kung ayaw na ni Cathy, maaari na rin niyang gamitin ito. Binuksan niya ito, at maayos itong gumana.
Sa sandaling iyon, tuwang-tuwa na sumigaw si Ben, “Alex! Carl! Naka-on ang live streaming channel ni Minnie. Mabilis! Kailangan mong panoorin ito!"
Malaki ang crush ni Ben kay Minnie. Nagsimula siya ng live streaming blog dalawang araw na ang nakalipas at nag-post pa siya tungkol dito sa chat ng klase. Halos lahat ng tao sa klase ay alam ang tungkol sa blog na ito.
Dahil wala nang magandang gawin si Alex, nagrehistro siya ng account at pumunta sa live streaming channel ni Minnie.
Dalawampung minuto na siyang nag-stream nang live, at mahigit tatlumpung tao ang nanonood nito, lahat ay mga kaklase. Walang klase sa hapon, kaya libre ang karamihan sa panonood nito.
Niyakap ni Minnie ang isang pink na unan at nakasuot ng pulang earphones habang nakikipagkwentuhan sa harap ng camera.
“Babes, wala pa tayong regalo. Ang sinumang may regalo para sa akin ay dapat na ipaalam sa akin." Inikot niya ang isang lock ng kanyang buhok sa isang daliri at nag-pout sa camera, nagbibigay ng hanging halik. Halos dumampi ang labi niya sa screen.
Siya ay napakapopular, at medyo maraming tao ang lihim na umiibig sa kanya. Kaya naman, sa tuwing hihingi siya ng regalo, maraming lalaki ang gustong ibigay sa kanya ang hinihiling niya. Bukod pa rito, hindi masyadong mahal ang mga regalo, kaya nakaya ng mga estudyante ang mga ito.
Nag-flash ang screen na may notification: [Isang kwintas mula sa Morning Star.]
Pagkatapos: [Si Kapitan Reckless ay nagpadala ng bikini.]
"Salamat, Morning Star!" Sabi ni Minnie sabay palakpak ng kamay. “At salamat, aking guwapong maliit na kapitan. mahal kita!” Itinagilid ni Minnie ang kanyang ulo at gumawa ng heart gesture gamit ang kanyang mga kamay, at nang matapos siyang magsalita, may sumigaw mula sa corridor, “Ang cute ni Minnie!”, na sinundan ng isa pang boses na sumisigaw ng, “She’s adorable!”
Nakita ni Ben na nanliligaw si Minnie sa mga taong nagbigay sa kanya ng regalo, at medyo nakaramdam siya ng selos, kaya kinakabahan siyang pumili ng regalo at pinindot ang send button.
Isang mensahe ang nag-pop up sa public screen.
[Nagpadala ng kuwintas si Flying Fish]
Nag-type si Ben ng mensahe sa ilalim ng kanyang screen name, Flying Fish: [Minnie, I'm Ben. Nanonood ako ng live broadcast mo.]
Ngumiti ng matamis si Minnie at nagsalita sa camera. “Salamat, Ben. alam ko.”
"Kinausap ako ni Minnie!" Ungol ni Ben habang tulala siyang nakalutang.
Sa sandaling ito, isa pang mensahe ang lumitaw sa live streaming channel.
Nag-type si Ghost Rider: [Si Ben, yung kuripot na talunan, nagbigay ng presentation kay Minnie! Anong tawa. Maniniwala ka ba?]
Biglang nagbago ang ekspresyon ni Ben. Halos lahat ng kaklase nila ay nasa chat room. Ano ang dapat kong sabihin? naisip niya. At paano ko maipapakita ang mukha ko sa klase pagkatapos nito?
Nagpadala si Ben ng galit na mensahe: [So what if I’m gifting a gift? Nakakain ka na ba ng poop emoji? Bakit ka pa nagsasalita ng kalokohan?]
Sumagot ang Ghost Rider: [Idiot. Ikaw ay isang talunan na walang wala. At mayroon ka pang pera upang magbigay ng mga regalo? Plano mo bang ibenta ang iyong mga bato? O nanghihingi ka ba sa iyong mga magulang ng pera? Ang lakas ng loob mo!]
Sumimangot si Minnie. Nag-aaway ang mga tao sa live streaming channel, at hindi niya ito nagustuhan. “Itigil mo na, guys. Kung hindi ka titigil sa pakikipaglaban, haharangin kita."
Mabilis na nagmessage si Ben sa kanya: [Sorry, Minnie. Siya ang nagsimula.]
Ipinadala ng Ghost Rider: [Ha ha. So what kung magkaproblema ako sayo? Wala akong pakialam.]
Bahagyang sumimangot si Minnie at naghanda para harangan ang Ghost Rider, ngunit muling nag-flash ang notification ng system sa live broadcast.
[Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]
Napahinto si Minnie sa kanyang paglalakad. Ang mga iyon ay nagkakahalaga ng mga limampung dolyar, at ito ang pinakamahal na regalo na natanggap niya sa ngayon.
Ghost Rider: [So what if I argue with you? Ikaw ay tanga, sa tingin mo ay kahanga-hanga ka dahil nagbayad ka ng 50 dolyar? Kung gusto mo akong kunin, mas mabuting isipin mo kung may sapat kang pera para makasabay sa akin.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]Ang Ghost Rider ay nagbigay ng limang magkakasunod na pag-swipe, katumbas ng kabuuang 300 dolyar!Nagulat si Minnie. Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya sa screen.Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at ngumiti ng malapad. “Ghost Rider, ang dami mong naibigay sa akin. Sobrang saya ko.” Bumuga ng halik si Minnie patungo sa camera."Sino ka, isa ka ba sa mga kaklase ko?" Nakapikit na tanong ni Minnie.Nagalit si Ben. He cursed,
Humanga sina Ben at Carl. "Well said," sabay-sabay nilang sigaw.Sa live channel, nagkaroon din ng wave ng paghanga.Little Tim: [Ganito dapat ang isang mayamang tao.]Pusa ni Harry: [Magaling iyan. Isang tingin at masasabi mong may sasabihin siya.]Silver Moon: [Gusto ko. Mas malakas ka kaysa sa mga mayamang mayabang na lalaki. Ano bang nangyayari ngayon?]Ang Ghost Rider ay naging tahimik sa puntong ito.Nag-pop up ang mensahe ng system sa message bar:[Umalis na si Ghost Rider.]Nadulas na ang Ghost Rider, at nagtawanan ang mga manonood.Sa live stream, makikita ang isa pang batang babae na naglalakad papunta kay Minnie at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang mga balikat. May nagtanong: [Minnie, sino pa ang kasama mo sa studio mo?] Mahaba ang buhok ng babae, matulis ang baba, at napakagaan ng makeup. Napakaganda niya. Napaka-relax niya sa live stream. Habang nakatingin siya sa camera, naramdaman ng audience na nanonood ng live streaming blog na nanginginig ang kanilang mga pu
Nang marinig ang boses ni Alex, bahagyang natigilan si Rose. Tumigil siya sa pagpunas ng ilong niya at itinaas ang ulo. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Alex. "Dumating ka rin?" sabi niya.Bahagyang tumango si Alex ngunit hindi ito umimik. Sa paghusga sa ekspresyon ni Rose, tila hindi niya ito gusto.Mabilis na nagsalita si Suzan para kay Alex. “Rose, dumating si Alex para tulungan kang mag-isip ng paraan para makaalis dito. Nag-aalala siya sayo.""Hmph, nag-aalala," ngiting sabi ni Rose. “Kung hindi dahil sa iyo kahapon, hindi tayo makakabangga ni Luciel. At kung hindi natin nabangga si Luciel, hinding-hindi mangyayari ang insidente,” bulalas niya. Pagkatapos ay itinuro niya ang pinto at sumigaw, “Scram! Lumabas ka na sa kwarto ko.""Rose, makinig ka sa sarili mo," sabi ni Suzan. Pakiramdam niya ay nagiging unfair si Rose. "Tutal, dumating si Alex para tulungan ka, at ganyan ka magsalita sa kanya."Walang sinabi si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at naglakad patungo sa pinto
Habang naglalakad patungo sa kanlurang larangan ng palakasan, nakita ni Alex ang lima o anim na magagandang babae na papunta sa kanya.Hinarap siya ng pinakamatangkad na babae, “Alex, dumating ka na. Bakit ang tagal mo?"Si Zara Fitzgerald, ang tumawag sa kanya.Kumuha si Zara ng 10 dollars at ibinigay kay Alex. "Bumili ng anim na bote ng tubig para sa squad."“Captain, bakit hindi ka nagtanong sa phone? Bibili sana ako habang papunta ako." Tanong ni Alex habang hawak ang 10 dollars sa kamay.“Heh, bakit bad mood ka ngayon? Hindi ito makatarungan. Anong mali, hindi mo na ba kayang tiisin?" Nanlaki ang mga mata ni Zara nang ibuka at isara niya ang kanyang bibig. Ang kanyang mga salita ay bumaril kay Alex na parang kanyon.“Hindi. Sige, bibili ako ngayon," sabi ni Alex, na piniling pumunta at bumili ng tubig kaysa makipagtalo kay Zara Fitzgerald.Nang bumalik si Alex na may dalang tubig, ibinigay niya ang apat na dolyar na sukli kay Zara. Ang mga babae mula sa cheerleading team ay kumuh
Pagkatapos ng sesyon ng pagsasanay, umalis si Zara at ang iba pang mga babae mula sa cheerleading squad kasama ang basketball team. Ang gawain ng paglilinis ng mga kagamitan ay natural na nahulog kay Alex, ang service assistant. Naawa si Rachael kay Alex. Gusto niyang manatili at tulungan itong ayusin ang mga kagamitan, ngunit hinila siya ni Zara, at sinabing, “Ang tanging halaga ni Alex sa cheerleading squad ay ang pagtulong sa atin na mag-impake. Kung hindi, pinalayas na namin siya."Habang inaayos ni Alex ang mga kagamitan para sa cheerleading squad at inilalagay ito sa bodega, tumunog ang kanyang telepono. Si Mark iyon. "Sir, sinabi ni Ken na naayos na ang usapin.""Okay, that's great," sabi ni Alex at ibinaba ang telepono.Hindi makapaniwala si Alex kung gaano ito kabilis naayos ng kanyang pamilya. Isang oras pa lang ay tinawag na sila ni Alex. Hulaan niya na malapit nang marinig ni Rose ang balita.Nang maglaon, bandang alas singko ng hapong iyon, nagjo-jogging si Alex nang maka
Habang nagde-daydream si Rose Scott, nagsalita ang kanyang ama, “Anak ko, paano ang solusyon na nahanap ko? Rose, medyo nababalisa ako kaninang umaga. Sabi ko ibibigay kita kay Luciel Brennan sa galit. Huwag kang magalit sa akin, please…”Lalong namula si Rose sa sinabi ng kanyang ama.“Ano bang pinagsasabi mo? Nakikinig lahat ng mga kaibigan ko! Sinabi mo na ibinigay mo ako kay Luciel—paano mo nasabi iyon!" bulalas niya.Namula ang mukha ni Rose nang tumayo siya at naglakad ng ilang talampakan para personal na sagutin ang tawag."Tay, hindi ikaw ang nakahanap ng solusyon, di ba?" tanong ni Rose."Kung nakahanap ako ng solusyon, sa tingin mo ba hahayaan kitang magpalipas ng gabi kasama si Luciel?"Pumikit si Rose at huminga ng malalim, itinulak ang mga sumpang bumabalot sa kanyang lalamunan. “Pwede bang wag mo na itong banggitin? Alam na ng mga kaibigan ko at ngayon lang sila nakikinig. Pinahiya mo nang husto ang anak mo!"“Nandoon lahat ng mga kaibigan mo? Oh, ngunit hindi ko ito kas
Sa sandaling iyon, nakaramdam ng lamig ang lahat at napatingin kay Rose at saka kay Alex.Naninigas ang mukha ni Alex, at parang tinutusok ng karayom ang kanyang puso. Isang bahagyang panghihinayang ang bumalot sa kanyang kalooban.Iniwas ni Alex ang kanyang tingin sa mukha ni Rose. May ngiti ng pang-unawa na makikita sa kanyang mukha, tumango siya, ibinaba ang kanyang chopsticks, tumayo at naglakad palabas.Paglabas ng eleganteng restaurant, tumingala si Alex sa kalangitan sa gabi na may kulubot na mga mata, at puno ng pait ang kanyang puso. Sinubukan ni Joe at ng iba pang habulin si Alex.Naglakad si Alex sa kalsada patungo sa unibersidad. Ang magkabilang gilid ng kalye ay nakalinya ng iba't ibang mga kariton at mga pulang shed na may dim dilaw na mga bombilya na nakasabit sa kanila.Sa pagdaan sa mga mag-asawa, nakaramdam ng kaunting pangungulila si Alex. Bahagya niyang ibinaba ang ulo at mabilis na tumawid sa kalsada. Naglakad siya papunta sa campus at tinungo ang dormitoryo.Tu
Ang Rome 888 ay napuno na ng mga tao. Si Ken Stokes, isang lalaking may proporsiyon at nasa katanghaliang-gulang, ay nakatayo sa pintuan ng silid at nakipag-usap sa general manager ng Golden Mansion Hotel, "Handa na ba kayong lahat?"Bahagyang iniyuko ng general manager ang kanyang katawan at magalang na sinabi, “Nakahanda na ang lahat ayon sa iyong mga direksyon. Ang mga sangkap para sa mga pagkain na dinala mo sa oras na ito ay isang pagbubukas ng mata para sa aming hotel. Ikaw lang sa New York ang makakahanap ng napakaraming mahahalagang sangkap.”Hindi pinansin ni Ken ang pambobola ng general manager at sinabing, "Malapit nang dumating ang bisita ko, kaya abala ka."Pagkaalis na pagkaalis ng general manager, tumakbo ang mahabang buhok na dilag. Nang makita niya si Ken, lumapit ito sa kanya na parang nagkamali, “Mr Stokes, I’m late. Sorry—”“Maupo ka,” tinitigan siya ni Ken ng walang imik at bumuntong-hininga, “Sa kabutihang palad, hindi pa rin dumarat
Walang kaalam-alam si Zara na mayaman si Alex, kaya hindi na siya pinansin ni Karen at nagsimulang ayusin ang kanyang makeup.“Karen, ito na ang malaking pagkakataon mo para umamin si James sa nararamdaman niya. Magmadali at tapusin ang pagpapaganda sa iyong sarili. Pag gumanda ka, magseselos ako!” pang-aasar ni Zara."Alam kong kailangan kong sulitin ang pagkakataong ito," sabi ni Karen, na naglalagay ng mascara sa kanyang mga pilikmata. Sa tingin ba niya ay mahihirapan ako ng ganito para kay James? naisip niya. Hindi, sinusubukan kong akitin si Alex, hindi si James.Walang ideya si Zara kung ano ang iniisip ni Karen."Maaga pa naman kaya mamasyal tayo sa mall." Hinawakan ni Zara ang braso ni Karen at hinila siya papasok sa shopping mall.“Hindi, malapit na si Alex. Nakakahiya kung wala siya rito pagdating niya.” Tumangging gumalaw si Karen. Ang pakikipagkita kay Alex ang pinakamahalagang bagay na kailangan niyang gawin. Walang ibang
Hindi na pinansin ni Alex ang sinabi sa kanya ni Mark. Mas malaki ang problema niya.Anong kakila-kilabot na swerte. Pinaglalaruan siya ng universe. Ngayong kailangan niya ng mga tao para maniwala na mayaman siya, hindi niya ito mapatunayan!"Sige, Alex?" tanong ni Cathy. “Gusto mong patunayan na mayaman ka. So, nasaan ang ebidensya? Walang makakapagbigay sa iyo?" Napangiti siya nang hindi ito makasagot.Nagsimulang magsalita muli ang lahat, at ang mga insulto ay ibinato kay Alex na parang mga bala ng artilerya.Hindi makasagot si Alex, sinamaan lang sila ng tingin.“Alex…” bulong ni Debbie na mukhang nag-aalala. Nanatiling tahimik si Alex, ngunit seryoso ang ekspresyon nito habang iniisip ang gagawin."Alex, ibigay mo ngayon ang natitirang pera, o wala tayong magagawa kundi tumawag ng pulis," sabi ni Mr Berkley, na muling pinipilit si Alex."Oo, arestuhin siya!" udyok ni Cathy."Wala siyang aaminin ngayon," sabi ng is
"Alex, ano ang masasabi mo para sa iyong sarili?" Tanong ni Mr. Berkley habang nakataas ang note.“Ang katotohanan ay hindi ang iniisip mo. Sinisikap kong tulungan si Mr. Morgan sa pamamagitan ng pagsulat ng talang ito.” Ang magagawa lang ni Alex ay subukang ipagtanggol ang sarili, maniwala man sila sa kanya o hindi.“Napakalinaw ng pagkakasulat sa papel na ito, ngunit sinusubukan mo pa ring makipagtalo. Bobo ka.” Ngumisi si Cathy habang nakatingin kay Alex. Ngayon, maganda na ang pakiramdam niya. “Ang panloloko kay Mr. Morgan sa tatlong daan at limampung libo. Maglilingkod ka ng dalawampung taon para dito.”Kinuha ni Cathy ang kanyang phone at nagsimulang tumawag sa 911.Pinigilan siya ni Mr. Berkley at sinabing, “Sandali. Dalhin natin siya sa ospital at harapin si Mr. Morgan kasama ang babaeng iyon. Tignan natin kung maglakas-loob siyang harapin si Mr. Morgan.” Hinawakan ni Mr. Berkley si Alex, natatakot n
“Oh?” Interesado si Mr. Berkley. Ang paaralan ay nangako sa kanya ng labinlimang libong dolyar kung mahuhuli niya ang magnanakaw. "WHO?" Tanong niya.“Alex!” Iniluwa ni Cathy ang pangalan.Nang magsalita si Mr. Berkley tungkol sa ninakaw na pera kanina, may naisip siya. Kinuha ba ni Alex ang pera? Dati ay isang mahirap na talunan si Alex na hindi kayang bumili ng disenteng pagkain ngunit nitong mga nakaraang araw, nagbago ang lahat.Dinala niya si Emma sa isang marangyang restawran para sa isang libong dolyar na pagkain at nag-donate ng isa pang isang daan at tatlumpung libong dolyar nang walang pag-aalinlangan.Ito ba ay isang bagay na kayang gawin ng isang talunan na tulad niya?Sinabi ni Alex na nanalo siya ng isang daan at limampung libo sa lottery, ngunit gumastos na siya ng higit pa doon.Saan niya nakuha ang pera? Hindi ito maisip ni Cathy.Naisip niya, ngunit ngayon, malinaw na ang lahat. Siguradong si Alex ang nagnakaw ng per
Matapos makalayo sa ibang mga estudyante, naglakad sina Alex at Debbie patungo sa Ramsey Lake. Halos madilim na ngayon, at ang mala-tinta na maitim na ulap sa abot-tanaw ay nag-alis sa kalmadong ibabaw ng lawa, na ginagawa itong tila tahimik at malayo.Hawak-hawak ni Debbie ang kanyang bag habang naglalakad, mukhang malalim ang iniisip.“Anong mali?” Nag-aalalang tanong ni Alex."Hindi ko napagtanto na galing ka sa isang mayamang pamilya." Hindi siya nilingon ni Debbie habang sumagot. Tumingin siya sa lawa na may maliit na ngiti na puno ng pagkabigo at pait.“Galit ka ba sa pagsisinungaling ko sayo noon? Debbie, maniwala ka, ang dahilan kung bakit hindi ko sinabi sayo ay naghihintay ako ng tamang panahon. I never wanted to hide it from you,” nagmamadaling paliwanag ni Alex.Medyo naantig si Debbie sa mga sinabi niya. At the same time, mas lalo siyang nataranta.“Alam ko, pero—” binilisan ni Debbie an
Naisip ni Donna na napakaganda ni Debbie habang pinapanood niya ang maraming lalaki na nananabik na nakatingin sa kanya mula sa mga manonood. Lahat sila ay nag-uusap tungkol sa kanyang kagandahan at kanyang kahinhinan."Lahat, ngumiti sa camera," sabi ng photographer. Wala si Donna sa kanyang viewfinder.Matapos makuha ang mga larawan, hiniling ng hostess na umalis ang lahat ngunit pinigilan sina Alex at Debbie."Alex, sandali lang. Bilang pinakamataas na nag-aambag, lahat ay interesado sa iyong sitwasyon. Mayroon ka bang sandali para makapag-usap?""Alex, mangyaring tanggapin ang panayam na ito," sigaw ng isang admirer."Gusto kong malaman ang higit pa tungkol sa iyo, gwapo," sabi ng isa pang babae.Nagsimulang maghiyawan ang mga manonood para sa kanya.“Um, sige.” Walang choice si Alex kundi pumayag. Hinawakan niya ang kamay ni Debbie at tumayo sa gitna ng stage."Alex, pwede bang magtanong— girlfriend mo ba ang babaeng ito?"
Bagaman ang mga mag-aaral na nag-donate ng higit sa 100 dolyar ay inanyayahan na umakyat sa entablado upang magsalita, wala ni isa sa kanila ang naging masigasig. Kung tutuusin, karamihan sa kanila ay nag-donate ng pera upang matulungan ang mga mahihirap na bata sa kabundukan at hindi para lamang mapalakas ang kanilang reputasyon.Nang matapos magsalita ang babaing punong-abala, may ilang tao ang nagkusa na umakyat sa entablado at magsalita ng ilang salita. Walang sinuman sa kanila ang gustong tumanggap ng kredito para sa kanilang mga donasyon, at gaya ng napagkasunduan, lahat sila ay pinuri ang estudyanteng nag-donate ng 130 libong dolyar.Isa si Darren sa mga umakyat sa podium. Sabi niya, “Tingnan mo. Nais kong punahin ang isang tao na nagbigay ng isang dolyar at pagkatapos ay ipinagmamalaki ito, na sinasabing nag-donate ng pera na parang gumawa siya ng malaking kontribusyon sa mga bata ng nayon sa bundok. Dapat tayong lahat ay matuto mula sa estudyanteng iyon na nag
Habang si Donna Walters ay puno ng hinala tungkol kay Debbie, ipinakilala siya ni Debbie kay Alex.“Hello, kaibigan ako ni Debbie, Alex,” magalang niyang bati kay Donna.“Hello, iisang bayan kami ni Debbie,” sabi ni Donna. Hindi niya gustong makipag-usap sa lalaking ito, ngunit hindi pa rin niya alam ang background nito. Kung mayaman si Alex, hindi ba siya magsisisi na hindi siya pinansin?"Alex, anong ginagawa ng pamilya mo?" Nakangiting tanong ni Donna. Gusto niyang makarating sa ilalim ng kanyang sitwasyon sa lalong madaling panahon.Nang nag-iisip pa lang si Alex kung paano magre-reply, isang mayabang na boses ang narinig.“Donna, hindi mo na siya kailangang kausapin. Masasayang lang ang oras mo,” sabi ng isang dominanteng lalaki na may gintong tanikala sa leeg. Lumapit siya kay Donna at yumakap sa baywang nito bago ito tinapik sa puwitan.Naningkit ang mga mata ni Alex nang makita ang lalaki. Ang taong lumapit kay Donna ay walang iba ku
“Yung puting T-shirt,” kaswal na turo ni Alex.Lumingon si Cathy kung saan itinuro ni Alex at nakita niyang mas mahal ng singkwenta dolyar ang puting T-shirt na napili niya kaysa sa napili niya. Lalo siyang nagalit. "I-pack up ang pares ng tatlong-daang dolyar na ripped jeans para sa akin."Si Alex ay maaaring bumili ng isa pang bagay at aminin ang kanyang pagkatalo. Pero naisip niya ang pangungutya na matatanggap niya kina Billy at Cathy, at gusto rin niyang gamitin ang pagkakataong iyon para makipaglaro sa kanila.“Tulungan mo akong balutin ang mga slacks na iyan,” mahinahong sabi ni Alex kay Russell. Ang pares ng slacks na iyon ay labinlimang dolyar kaysa sa maong ni Cathy.Galit na galit si Cathy kaya naging mabigat ang paghinga niya nang sabihin niyang, “Yung pink na long-sleeve na pang-itaas—balutin mo.”“Kukunin ko ang mahabang palda na iyon,” sabi ni Alex."I-wrap up ang silk blouse na iyan!" Utos ni Cathy at nagpatuloy sa paghingi n