Nang maipakita na ni Phillipa si Alex sa kanyang dorm, mabilis siyang nakahanap ng sariling silid.
Napatingin sa kanya ang tatlo niyang bagong roommate habang papasok siya at naisip na maling kwarto ang napuntahan niya. Nang tumawag sila sa tanggapan ng administrasyon at nakumpirma na siya nga ang kanilang bagong kasama, sinimulan niyang i-unpack ang kanyang mga gamit.Labis na curious ang tatlong roommate sa katotohanang nagawa niyang lumipatisa pa. Nagsinungaling siya sa kanila na ito ay dahil mahirap ang kanyang pamilya, atMga espesyal na patakaran sa ad ng Washington state h university para sa mga taong katulad niya na nagbigay-daan sa kanya na lumipat.Nang makita ng tatlong kasama sa silid na mura ngunit bagong damit ang suot ni Alex, nagtanong silahigit pa tungkol sa kanyang background. Sinabi niya sa kanila na nagtrabaho siya sa isang food truck sa loob ng dalawang buwan noong tag-araw upang kumita ng pera. Lahat sila ay nakiramay sa kanya, a“Hello. Heavenly Lion Convenience,” sagot ni Alex Ambrose sa telepono ng tindahan.“Kailangan ko ng isang kahon ng condom at dalawang pakete ng tissue na inihatid sa room 1302 ng Sheraton South River Hotel. Bilisan mo!” Binaba ng tumatawag.Umiling si Alex. Ang mga tao ay tila hindi naging handa.Inimpake niya ang mga kinakailangang bagay, nagsuot ng kapote, at sumakay sa kanyang electric bike patungo sa Sheraton Hotel sa katimugang bahagi ng ilog.Alas nuebe na ng gabi at umuulan nang malakas, at hindi nagtagal ay basa at madumi ang kanyang pantalon at sapatos. Sa kabutihang palad, tuyo pa rin ang paninda, ngunit hindi na siya naglakas-loob na mag-antala pa, kaya nagmadali siyang pumunta sa hotel.Pagdating niya sa room 1302, kumatok siya sa pinto, at mabilis itong bumukas.“Hello, here’s your—” Natigilan si Alex sa katahimikan.Ang babaeng nasa harapan niya ay walang iba kundi ang girlfriend niyang si Cathy!Nakasuot siya ng puting damit, na nakatabing sa balikat ang mahaba, maitim,
Wala ba siyang kahihiyan? Nagmamadaling sinundan ni Karen si Alex na bakas sa mukha nito ang pagkabigla. Sinubukan niyang buksan ang pinto ng VIP room, ngunit naka-lock ito mula sa loob.**“Hello?” Sa loob ng VIP room, si Robert Miller, ang bank manager, ay nakasandal sa sofa, nakatingin sa kanyang telepono. Nang biglang bumukas ang pinto ay dali dali siyang umupo at tinago ang phone niya. Karaniwan, kapag may VIP na papasok, aabisuhan siya ni Karen nang maaga.Bilang tagapamahala ng customer, responsibilidad niya ang tatlumpu't isang VIP, at kilala niya sila tulad ng likod ng kanyang kamay. Agad niyang sinimulan ang kanyang normal na propesyonal na pagbati, umaasang mabawi ang masamang impresyon na ginawa niya sa pamamagitan ng pagyuko sa sofa, ngunit nang makita niya si Alex, ang kanyang ekspresyon ay nanlamig.Sigurado siya na si Alex ay hindi isa sa kanyang mga VIP, at hindi rin siya kamag-anak ng isa."Maaari ko bang tanungin kung sino ka?" Tanong ni Robert na nakatingin sa bina
“Tumigil ka!” Si Robert ay sumugod sa pagitan nina Alex at Karen.Bago pa makapagsalita si Alex, iwinagayway ni Karen sa ere ang Supreme Card. Ang kanyang mga mata ay kumislap sa tagumpay habang sinabi niya kay Robert, "Mr Miller, tingnan mo! Nagnakaw siya ng card sa VIP room!” Ngumiti siya sa'kin, medyo mapang-asar ang ekspresyon niya.Tiyak, matutuwa si Mr Miller sa kanyang pagpigil sa pagnanakaw. Marami siyang awtoridad sa silangang distrito ng Metro Sky Bank, at nang makarating siya sa punong-tanggapan, tila humanga siya sa kanya, kaya umaasa siya ng promosyon. Ang kanyang imahinasyon ay nagsimulang tumakbo palayo sa kanya habang siya ay nangangarap tungkol sa kanyang posibleng hinaharap.Noon pa man ay medyo malungkot ang mukha ni Mr Miller, ngunit habang pinagmamasdan niya, unti-unting nagdilim ang kanyang ekspresyon. Bago niya maisip kung bakit, nagulat siya sa paputok nitong dagundong, dahilan para manginig ang buong katawan niya."Bitawan mo si Mr Ambrose!" Habang sumisigaw s
“Ayos ka lang ba?” Lumapit si Emma kay Alex, mukhang nag-aalala. “Mas maganda ka kung wala siya. Nakita mo ang kanyang tunay na ugali, at hindi siya nararapat na malungkot."“Huwag kang mag-alala; I'm fine," nakangiting sabi niya. Matapos makita ang pag-uugali ni Cathy, mas gumaan ang pakiramdam niya tungkol sa breakup.“Mabuti.” Nagliwanag ang ekspresyon ni Emma. “Halika na. Upang ipagdiwang ang paglayo sa asong iyon, ililibre kita sa isang pagkain. Huwag makipagtalo. Paano ang tungkol sa isang magandang lugar sa isang lugar sa labas ng campus? kay De Luca?"Ang De Luca's ay isang medyo upscale na restaurant, at tanging ang pinakamayayamang estudyante sa Preston University ang kayang kumain doon.“Hindi, hindi sa pagkakataong ito. I don’t want to bump in Cathy,” sabi ni Alex, alam niyang iyon ang restaurant na pupuntahan nila ni Billy. "Ngunit isang araw, ililibre kita sa isang pagkain sa Chez Laurent!"Si Chez Laurent ay isa sa mga pinaka-marangyang restaurant sa New York. Iyon ang
“Mauna na kayo. Pupunta ako sa banyo." Napansin ni Alex ang ilang puting marka sa kanyang damit, kaya't naglinis siya.Nakita na nina Ben at Carl si Rose at ang dalawa pang babae at nagulat sila sa ganda nilang lahat. Si Ben ay nahihiya, at nagsimula siyang maglakad nang mas mabagal, habang si Carl naman ay kinakabahang itinulak ang kanyang salamin sa itaas ng kanyang ilong.“Hi, girls. Anong pinag-uusapan nyo? At anong nakakatawa?" Nakangiting tanong ni Suzan habang naglalakad papunta sa mga kaibigan niya.Napatingin si Rose at ang iba pang mga babae, at nang makita nila sina Ben at Carl, ang kanilang mga ngiti ay natigil, at naramdaman nilang parang isang balde ng malamig na tubig ang itinapon sa kanila.Ang hitsura ni Ben ay hindi kapansin-pansin, at si Carl ay parang karaniwan lang. Hindi ito ang inaasahan nila. Pagkatapos lamang ng isang sulyap, ang mga batang babae ay nag-iwas ng tingin, tila bigo.Nang makita ang mga reaksyon ng kanyang mga kaibigan, namula si Suzan sa kahihiya
Ghost Rider: [So what if I argue with you? Ikaw ay tanga, sa tingin mo ay kahanga-hanga ka dahil nagbayad ka ng 50 dolyar? Kung gusto mo akong kunin, mas mabuting isipin mo kung may sapat kang pera para makasabay sa akin.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.][Nagpadala ang Ghost Rider ng Money Gun.]Ang Ghost Rider ay nagbigay ng limang magkakasunod na pag-swipe, katumbas ng kabuuang 300 dolyar!Nagulat si Minnie. Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya sa screen.Hinawakan niya ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at ngumiti ng malapad. “Ghost Rider, ang dami mong naibigay sa akin. Sobrang saya ko.” Bumuga ng halik si Minnie patungo sa camera."Sino ka, isa ka ba sa mga kaklase ko?" Nakapikit na tanong ni Minnie.Nagalit si Ben. He cursed,
Humanga sina Ben at Carl. "Well said," sabay-sabay nilang sigaw.Sa live channel, nagkaroon din ng wave ng paghanga.Little Tim: [Ganito dapat ang isang mayamang tao.]Pusa ni Harry: [Magaling iyan. Isang tingin at masasabi mong may sasabihin siya.]Silver Moon: [Gusto ko. Mas malakas ka kaysa sa mga mayamang mayabang na lalaki. Ano bang nangyayari ngayon?]Ang Ghost Rider ay naging tahimik sa puntong ito.Nag-pop up ang mensahe ng system sa message bar:[Umalis na si Ghost Rider.]Nadulas na ang Ghost Rider, at nagtawanan ang mga manonood.Sa live stream, makikita ang isa pang batang babae na naglalakad papunta kay Minnie at ipinatong ang kanyang mga kamay sa kanyang mga balikat. May nagtanong: [Minnie, sino pa ang kasama mo sa studio mo?] Mahaba ang buhok ng babae, matulis ang baba, at napakagaan ng makeup. Napakaganda niya. Napaka-relax niya sa live stream. Habang nakatingin siya sa camera, naramdaman ng audience na nanonood ng live streaming blog na nanginginig ang kanilang mga pu
Nang marinig ang boses ni Alex, bahagyang natigilan si Rose. Tumigil siya sa pagpunas ng ilong niya at itinaas ang ulo. Tinapunan niya ng malamig na tingin si Alex. "Dumating ka rin?" sabi niya.Bahagyang tumango si Alex ngunit hindi ito umimik. Sa paghusga sa ekspresyon ni Rose, tila hindi niya ito gusto.Mabilis na nagsalita si Suzan para kay Alex. “Rose, dumating si Alex para tulungan kang mag-isip ng paraan para makaalis dito. Nag-aalala siya sayo.""Hmph, nag-aalala," ngiting sabi ni Rose. “Kung hindi dahil sa iyo kahapon, hindi tayo makakabangga ni Luciel. At kung hindi natin nabangga si Luciel, hinding-hindi mangyayari ang insidente,” bulalas niya. Pagkatapos ay itinuro niya ang pinto at sumigaw, “Scram! Lumabas ka na sa kwarto ko.""Rose, makinig ka sa sarili mo," sabi ni Suzan. Pakiramdam niya ay nagiging unfair si Rose. "Tutal, dumating si Alex para tulungan ka, at ganyan ka magsalita sa kanya."Walang sinabi si Alex. Dahan-dahan siyang tumalikod at naglakad patungo sa pinto
Nang maipakita na ni Phillipa si Alex sa kanyang dorm, mabilis siyang nakahanap ng sariling silid.Napatingin sa kanya ang tatlo niyang bagong roommate habang papasok siya at naisip na maling kwarto ang napuntahan niya. Nang tumawag sila sa tanggapan ng administrasyon at nakumpirma na siya nga ang kanilang bagong kasama, sinimulan niyang i-unpack ang kanyang mga gamit.Labis na curious ang tatlong roommate sa katotohanang nagawa niyang lumipatisa pa. Nagsinungaling siya sa kanila na ito ay dahil mahirap ang kanyang pamilya, atMga espesyal na patakaran sa ad ng Washington state h university para sa mga taong katulad niya na nagbigay-daan sa kanya na lumipat.Nang makita ng tatlong kasama sa silid na mura ngunit bagong damit ang suot ni Alex, nagtanong silahigit pa tungkol sa kanyang background. Sinabi niya sa kanila na nagtrabaho siya sa isang food truck sa loob ng dalawang buwan noong tag-araw upang kumita ng pera. Lahat sila ay nakiramay sa kanya, a
Saglit na tumayo si Alex sa labas ng pinto at pinakinggan si Nelly na umiiyak sa kanyang silid. Nakaramdam siya ng kakila-kilabot. Bumuntong hininga siya at bumalik sa kanyang kwarto para magpahinga.Kinabukasan, nang makita siya nito, parang bumalik siya sa dati niyang sarili. Hindi niya alam kung ano ang gagawinsabihin, kaya hindi niya nabanggit ang kanilang pag-uusap noong nakaraang gabi. Nagtulungan sila sa food truck gaya ng dati.Makalipas ang tatlong araw, huling araw na niya itong magtrabaho bago siya nagsimula sa unibersidad kinabukasan. Nang gabing iyon, bumalik siya sa kanyang rental room at nagsimulang mag-impake ng kanyang gamitbagay. Maya-maya, nagluluto siya ng chicken soup nang marinig niyang may kumakalabog sa pinto. Pagbukas niya, nagulat siya nang makitang nakatayo si Nelly na may hawak na plato ng pancake.Inilapag ni Nelly ang plato sa mesa at nakangiting sinabing, “Pakikain sila. Ginawa ko sila para saNagulat si Alex at na
Tumingin si Flora kay Alex at magiliw na nagsalita, ngunit matatag ang kanyang mga mata. Tapos natahimik siya.Kilalang-kilala niya si Ken at alam niyang walang paraan na lalabag siyautos ng pamilya at palihim na tinutulungan ang kanyang anak. Ilang beses na niya itong tinanong, ngunit alam niyang inilalagay niya ito sa mahirap na posisyon. Ayaw niyang makipagsapalaranaggravating him or turning him against Alex so that if ever na magulo talaga siya, hemagdadalawang isip na tulungan siya.“Mr. Stokes, I would like to have a private word with my son,” sabi niya sa kanya.“Of course,” sagot ni Ken habang nakatayo at naglakad papunta sa pinto.Pagkatapos ay muli siyang tumalikod at magalang na sinabi, “Mrs. Ambrose, sinabi ng pamilya na hindi mo dapat tulungan si Alex. Napakahusay na nagawa niya sa ngayon. Payo ko, huwag mong sirain ngayon.”Si Ken ay nagtrabaho sa pamilya Ambrose sa loob ng tatlumpung taon.
“Paano siya—” sabi ni Lester.Nagtataka siyang tumingin kay Ken. Nakangiting tumingin sa kanya si Ken. Hindi napigilan ni Lester ang manginig, at tumunog ang kanyang utak. Kailangan niyang mag-react nang may pag-iingat.Walang dahilan si Dreck para magsinungaling sa kanya.“Mr. Stokes, pasensya na! Na-offend kita.” Sa sobrang takot ni Lester ay napaluhod siya.Kahit na hindi pa niya nakilala si Ken, marami na siyang narinig tungkol sa kanyang mga ginawa. Bukod sa pagigingmagalang sa mga tao mula sa lahat ng antas ng pamumuhay, siya ay mas nakakatakot, dahil sinasabing hawak niya ang hindi bababa sa dose-dosenang mga buhay sa kanyang mga kamay. At kanina pa siya naging masungit sa lalaking ito. Kung siya ay nasa masamang panig ni Ken, ang mga kahihinatnan ay maaaring hindi maisip. Gusto ni Lester na alisin ang galit ni Ken sa lalong madaling panahon, kaya ang pagluhod sa harap niya ang pinakamagandang ideya niya.“Huh
“Mr. Yates, ang galing mo talaga! Halos hindi lumalabas si Mr. Dreck para batiin ang sinuman”, sabi ng isang tao mula sa karamihan.“Oo, ang Ruby ay isa sa mga nangungunang hotel sa Washington, DC. Ang kayamanan ni Mr. Dreck ay hindi bababa sailang milyong dolyar. Kahit dumating ang mga lokal na mayayaman, hindi siya nagpapakitatao. We're outsiders to him, but not to Mr. Yates”, nakangiting sabi ng isang babae.“May kinabukasan ang pagsunod kay Mr. Yates”, sabi ng isang lalaki na may malaking ngiti.Ang mga bisita ay pawang pinupuri si Lester, ngunit siya ay ngumiti lamang ng alanganin. Wala pa siyaNaisip niya kung bakit pupuntahan siya ni Dreck. Kahit na siya ay may ilang mga nagawa sa kanyapangalan sa Washington, hindi ganoon kalaki ang negosyo niya. Sa mga tuntunin ng kanyang kayamanan, maaaring hindi siyaranggo sa nangungunang tatlong daan sa lungsod.Ngunit, gayon pa man, huminto si Dreck, na
Ibinaba ni Alex ang kanyang kutsilyo at tinidor at tumayo.Nang makita ng grupo na nakasuot siya ng maruruming damit na may gulo-gulo ang buhok na parang lalaki sa isang stall sa kalye, nagsimula silang magbulungan.“Mukhang basag-basag ang lalaking iyon” bulong ng isang babae.“Anong ginagawa niya? Walang galang na pumunta sa pagpupulong na ito nang nakasuot ng ganyan”, sagot ng isang lalaki.“Shh... siguro ayaw ng mga tao na magpakitang gilas, pero mayaman talaga sila. Maraming mayayamanmga taong gustong magpanggap na mahirap”, nudged another.Kalmadong sinabi ni Alex, “Hello, everybody. Ang pangalan ko ay Alex, at nagmamaneho ako ng food truck kasama ang isang kaibiganmagbenta ng mga bagay sa mga lansangan ng Washington, DC Isa sa aming pinakasikat na mga bagay ay pancake.Kung titigil ka balang araw, pwede kitang gawing libre." Isang matamis na ngiti ang ibinigay niya at umupo.Nang matapos
Nakaupo sa likurang upuan ng kotse ang isang lalaking nasa edad kwarenta.Humihihit siya ng sigarilyo, nagbuga ng smoke ring, at sinabing may malumanay na ngiti, “Hindi mo ba nakikita ang batang iyon na mukhang napakasira? Wala yata siyang trabaho. Kailangan niya ng pera ng matandang babae, para makakain siya.”"Ngunit pagkatapos ay pumasok siya sa Ruby Hotel?" sabi ng driver.“Hoy, para kang tanga. Hindi mo ba nakikita na hindi niya kayang kumain? Baka naghahanap siya ng trabaho? I think pumasok siya sa Ruby para humingi ng trabaho bilang security guard or something. Mahirap malaman kung ano ang ginagawa niya,” sagot ng kanyang amo."Matalino ka naman boss." Napakamot ng ulo ang driver at nagtanong, “Nga pala, boss, hindi mo ba ililibre ang lahat sa kanilang pagkain sa Ruby ngayong gabi? Malapit na mag-alas otso. Hindi mo ba kailangan umakyat ngayon?”“Diba ikaw lang ang driver ko, o pinapatakbo mo rin ang schedule
“Salamat,” sabi ni Alex kay Nelly. Hindi siya tumingin sa kanya. Nagpatuloy lang siya sa pagkain“Bakit ka nagpapasalamat sa akin? I think that two women are eyesores,” she said.Medyo nakaramdam siya ng hiya sa kanya. Naisip niya na kung siya lang ang nasa trak niya pagkatapos niyang umalis araw-araw, tiyak na nalulungkot siya."Bakit mo sila pinahintulutan nang husto?" tanong niya, habang nakaupo siya sa isang stool at pinagmamasdan siyaNatigilan siya at sumagot, “Tatanda na kaming magkaklase. Ilang salita lang ang sinabi nilaHindi nila ako sinubukang bugbugin o ano pa man. Ayokong maging katulad nila. Kung magsisimula akong mang-insulto gaya ng ginagawa nila, baka maging katulad nila ako.”“Oh… mas mahaba ang pasensya mo kaysa sa akin. Kung may magalit sa akin, makakakuha ako ng sampubeses na mas nagagalit sa kanila," sabi niya. Wala siyang sinabi.Sa kanyang pitong taong pagsasanay sa kah
Tinitigan ni Leona si Alex, saka dahan-dahang tumayo at lumapit sa kanya. Medyo nataranta ang mga taong nanonood, lalo na si Darryl, na nakakuyom ang mga kamao.May nagtanong, “Anong ginagawa niya? Sigurado, hindi siya ang pipiliin niya?”Sumang-ayon ang kanyang kaibigan, "Mukhang handa niyang sirain ang kanyang pamilya dahil sa isang butil ng mais.""Hindi ako makapaniwala," sabi ng isa pang lalaki.Natigilan din si Alex, at kumirot ang puso niya habang iniisip, sa wakas ay aamin na ba si Debbie na kilala niya ako?Agad siyang lumapit kay Alex, tiningnan siya nang diretso sa mata, ngumiti, at sinabing, “Gusto kong magpasalamat sa iyo. Ang sarap ng mais mo. It made me feel very emotional and, because of this, I know for sure that you are deeply in love with your girlfriend, Debbie. Sobrang naantig ako sa pagmamahal mo. Napakaswerte niya na may nobyo na nagmamahal sa kanya ng kasing lalim ng pagmamahal mo, pero hindi talaga ako siya. Gayunpa