Chapter 7

PAKIRAMDAM ni Larabelle ay inabandona siya ng kaniyang kaluluwa. Si Kris bigla na lang sumulpot sa harap niya at nag-urong ng sila sa kaniyang tabi. Naupo at hinawakan ang sandalan ng upuan niya.

Pilit niyang hindi pinansin ang lalaki pero lalo namang tumitindi ang malakas nitong dating. Nakatitig ito sa kaniya, nanonood habang kumakain siya. Pahirapan na pati ang paglunok niya sa malambot na laman ng sweet and sour meatballs.

"Pwede ba, tigilan mo nga iyang katititig mo sa akin? Ang awkward kasi," angal niyang sinamaan ng tingin ang binata. Uminom siya ng tubig, hindi na kasi siya makahinga nang maayos.

"Just ignore me, I'm having a good time watching you eat." Itinuon nito ang siko sa mesa. Ipinatong sa nakakuyom na kamay ang baba na may manipis na anino ng balbas.

"Hindi nga ako makalunok, ano ba?" mataray niyang sita rito. Kinilabutan siya nang sumilip ang dulo ng dila nito at pumasada sa ibaba nitong labi.

"Ang ganda mo."

Lahat yata ng dugo niya ay napunta sa kaniyang mukha. Para siyang sinilaban sa sobrang init ng mga pisngi niya. Ano bang paandar ng lalaking ito?

"'Wag mo nga akong tingnan sabi!" sikmat niya.

"But you are made for my eyes to see, Lara. Hopefully, for my heart to keep, once you realize. Sagutin mo na ako, seryoso ako sa iyo. Mahal kita."

"Mahiya ka nga! Nandito si Myrna, Diyos ko po!"

Si Myrna sa kabilang upuan ay tawa nang tawa. Parang nanonood ng comedy show.

"Myrna naman!" reklamo niya. Inaasahan niya kasing aawatin nito si Kris pero imbis na may gawin, parang tuwang-tuwa pa itong nanonood sa kanila.

"Ms. Manager, iwan mo muna kami ni Lara."

"Hindi pwede." Umiling si Myrna na halatang nang-aasar lang.

"Nanliligaw ako," giit ni Kris. "Bigyan mo kami ng space, doon ka na."

Suminghap na lamang siya. Naninikip nang husto ang dibdib niya dahil sa sobrang bilis ng pintig ng kaniyang puso. Ngayon lang siya nakaranas ng ganitong emosyon. Para siyang sasabog, para siyang maiihi, hindi niya maipaliwanag.

"Hays, sige na nga. Dito lang ako sa katabing table." Kunyari umirap si Myrna at tumayo. Lumipat ito sa pinakamalapit na mesa.

Hindi siya mapalagay sa kaniyang upuan. Bigla rin siyang nilayasan nang ganang kumain. Hindi na niya alam ang gagawin.

"Akin ka na lang, okay?" Hinuli ni Kris ang kamay niya nang bitawan niya ang hawak na kutsara.

"Kris..." natameme na siya.

"Marami akong setbacks pero aayusin ko lahat. Ibibigay ko sa iyo ang pagmamahal na mag-aalis ng takot at magbabalik ng tiwala mo sa sarili."

"Magmamahal ka na lang, sa babae pang lubog sa putik. Alam mo ang klase ng trabaho ko at kung paano ako nakakukuha ng malaking pera."

"Walang putik ang pwedeng magmantsa sa pagmamahal ko sa iyo, Lara. Kung ang gabi mayroong buwan, mayroon kang ako na kahit sa dilim ay hindi ka iiwan."

Umawang ang bibig niya. Tula ba iyon? Sagad sa pambobola ang lalaking ito.

"Pwede bang pag-isipan ko muna?"

"Ayaw ko. Gusto ko ngayon na."

"Ayaw mong pag-isipan ko muna? Nagmamadali ka ba?"

Tumango ito. "Gusto ko ngayon na."

"Eh, kung bastedin kaya kita ha? Masyado ka namang apurado. Hindi ganyan ang panliligaw. Dapat mag-effort ka." Pilit niyang binabawi ang kamay pero ayaw nitong pakawalan.

"Pwede namang sagutin mo ako ngayon tapos continue ko ang panliligaw effort na sinasabi mo. Improvising technique, panliligaw 3.0 ang tawag do'n."

"Ang point mo sagutin muna kita tapos to be continued ang panliligaw mo, hay ewan ko sa iyo, Kris, bahala ka nga!"

Pinigil niya nang bongga ang mapangiti pero nabigo siya at nauwi pa iyon sa tawa. Imbis mainis kasi siya sa lalaki, natatawa na lang siya sa pinagsasabi nito. Ang baduy nito manligaw.

"So, akin ka na?"

Kumislap ang matalim na kulay ng abo at light brown sa mga mata nito. Iyong tinatawag na hazel. Kaparehas ng haze, mahamog. Ganitong kulay ang dominante sa mga mata ni Kris, isa sa pinakamagandang mga matang nakita niya.

"Ilang babae na kaming nabiktima ng ganitong style mo?"

Maangas itong ngumisi. "Unfortunately, ikaw pa lang."

Umirap siya. "Bolero, hindi mo ako mauuto. Mukha mong iyan walang naging girlfriend before?"

"Mayroon, noong college ako. More on hook-up lang, hindi seryoso." Tinusok nito ng tinidor ang maliit na tipak ng meatball at isinubo sa kaniya.

Kung may bayad siguro ang kilig, baka kanina pa nabutas ang pitaka niya. Ibinuka niya ang bibig pero hindi ang meatball kundi ang halik nito ang dumampi sa labi niya. Dila nito ang pumasok sa bibig niya at hindi siya makapalag dahil nasa batok niya ang kaliwa nitong kamay.

Mapusok, malalim at may panggigigil ang halik nito. Sa madaling salita, masarap.

"Kris," sambit niyang nalasing nang ilang segundo. Pero tiyak niyang hindi dahil sa aroma ng Tequila na iniinom nito.

"Silyo," kumindat ito, ang mabigat na hininga ay tumatama sa mukha niya. "May silyo ka na. Bawal na mag-back out. Umaga, tanghali, gabi, ako na ang magiging kliyente mo, maliwanag ba?"

Lutang siyang tumango dahil sa kawalan nang masabi.

❇

KAGAT ang ibabang labi, masuyong hinaplos ni Leon sa likod ng palad ang namumulang pisngi ni Larabelle. Nakahinto ang sasakyan nila kasabay ng pagpapalit ng ilaw trapiko sa highway at sinulit niya iyon para matitigan ang dalaga. Hindi na nawala ang tingkad sa maganda nitong mukha mula pa roon sa fine dining.

Bumaba ang titig niya sa lips nito. Virgin ito nang unang may nangyari sa kanila at ilang beses na rin naman niyang naangkin ang dalaga. Pero kanina ang unang pagkakataong hinalikan niya ito habang gising na gising. Nahahalikan lang niya ito sa mga nakaraan nilang sex contact kapag tulog ito. May posibilidad kasing malaman nito sa paraan ng halik niya na iisang lalaki lang ang kliyente nito.

"Green na." Itinuro nito ang traffic light.

Hinawakan niya ang kamay ang nito at nilapag sa kaniyang hita. Ibinalik niya sa daan ang paningin at umusad ang sasakyan. Papunta sila ngayon ng hospital. Sasamahan niya itong matulog doon.

"Kris, okay lang ba sa pamilya mo na ako ang magiging girlfriend mo?"

"Wala kang dapat alalahanin sa kanila. Tatanggapin ka nila dahil ikaw ang pinili ko at mahal kita."

"Pero ang klase ng career ko, baka-"

"Ako ang makakasama mo, Lara, hindi sila. Wala kang ginawa para ikasira ng buhay ng iba. If they thought you are not enough to satisfy their standard, let them be, that's their problem anymore. Focus lang tayo sa isa't isa."

"Okay, tatandaan ko iyang sinabi mo." Ngumiti ito nang matamis at humilig sa balikat niya.

Nakatatakot ang saya na nadarama niya ngayon. Para siyang madudurog sa ligaya. Pakiramdam niya ay dahan-dahang natutunaw ang puso niya at nagmu-multiply sa iba't ibang bahagi ng kaniyang katawan dahil damang-dama niya ang nakabibinging pintig.

Gising pa si Larry pagdating nila. Kausap nito si Margarett at mukhang palagay na ang loob ng binata sa kakambal niya. Mabuti naman. Malaking tulong sa paggaling ang tiwala ng pasyente sa doctor nito.

"Ate, Kuya Kris!" masayang hiyaw ni Larry. "Doc, ate ko po at si Kuya Kris," at may pagmamalaking ipinakilala sila nito.

Agad niyang kinindatan si Margarett, warning na huwag itong magpahalata na magkapatid sila. Nakuha naman agad nito.

"Oh, really? Hi, it's nice to meet you!" Naglahad ng palad ang kapatid niya kay Larabelle.

"Magandang gabi po, Doc," bati ng dalaga at maagap na nakipagkamay kay Margarett.

"Magandang gabi rin. Nag-check lang ako, may bagong medication kaming binigay kay Larry. Hindi kasing tapang ng usual meds niya," paliwanag nitong sumulyap sa kaniya."

"Ate, siya si Dr. Margarett, ang bago kong doctor," pakli ni Larry.

"Aalis na ako, Larry, babalikan kita bukas ng umaga." Nag-iwan ng nanunudyong sulyap sa kaniya si Margarett habang tinutungo nito ang pintuan.

"Lara, can I get minute outside? May tatawagan lang ako." Hinaplos niya ang likod ng dalaga.

"Sige," tango nitong may tipid na ngiti.

Lumabas siya ng suite at hinabol si Margarett. Hindi pa ito nakalayo. Sinadya rin yata nitong hintayin siya.

"She is your girlfriend, right?" Tumikwas ang isang kilay nito at humalukipkip.

"Just today, yes. She finally agreed to be my girlfriend. Magsaya ka at sa iyo ko siya unang pinakilala."

"Yeah, right." Umirap ito. "I can't believe it, you are falling hard, Leon. And what is that cue earlier all about? Bakit parang ayaw mong malaman nila na kapatid mo ako?"

"They know me as Kristofher, far from my identity being Leon Zargonza, they don't even have an idea of my profile in the company. Hindi pa nila pwedeng malaman kaya sekreto muna natin. Aasahan kita." Hinaplos niya ang tuktok ng ulo ni Margarett.

"Stop treating me like a puppy!" atungal nitong pinalo ang kamay niya. "Maghahanap na rin ako ng boyfriend, akala mo ikaw lang?"

"Are we in some kind of a race? Baka atakehin si Dad kung sabay tayong umalis sa poder niya. Ako na muna, next year ka na, okay?"

Sumimangot ito. "Plano nyo yata akong gawing old maid, eh."

"Hindi bagay sa iyo." Natatawang tinalikuran niya ang kapatid at dinukot ang cellphone niya. Tinawagan si Hercules.

"Sir?"

"Book a full course meal of lunch tomorrow for everyone in the office, Harry."

"Ano po ang okasyon, Sir?"

"My single life is finally over. I've got to celebrate and I think I'll treat everyone to a nice meal for a change. Ikaw na ang bahala."

"Sige po, Sir. Congratulations on your upcoming wedding!"

Natawa siya. Masyadong advance ang secretary niya.

"Pwede na rin, thank you."

Papasok siya ng pintuan nang bumulaga sa kaniya si Larabelle na palabas naman. Natataranta at umiiyak.

"Lara, what's wrong?" Hinawakan niya ito sa magkabilang balikat.

"Kris, si Louven nasa kulungan! Nasa kulungan ang kapatid ko! Tumawag si Larissa ngayon lang. Kailangan ko silang puntahan!" histerikal nitong balita sa kaniya.

"Let's go." Inakay niya ang dalaga patungong elevator.

Sa precint 11 naka-detain si Louven. Almost thirty minutes din ang biyahe minus the traffic. Pagkahinto ng sasakyan sa bakanteng lane sa parking area ay hinablot niya ang itim na baseball cap at isinuot bago sila bumaba ni Larabelle.

"Akong bahala kay Louven, ilalabas ko siya. Tahan na." Inakbayan niya ang dalaga at inaalo habang tahimik itong umiiyak. Nanginginig ang mga kamay nito na nakakapit sa kaniyang braso.

Bawal na ang bisita sa ganoong oras ng gabi. Alas nueve na rin kasi. Pinaghintay niya muna sa waiting area sa loob ng presinto si Larabelle at kinausap niya ang desk officer.

"Bukas na lang po, Sir-"

"Atty. Leon Zargonza, Officer." Ipinakita niya ang lisensya niya sa pagka-abogado. "I know how you played games and rules, Officer. I can do the same for you inside the court. Mamili ka, negotiation dito o haharap tayong dalawa sa RTC bukas? The outcome might not go in your favor." Kontrolado ang lakas ng boses niya para hindi marinig ni Larabelle na nakatanaw sa kanila ng police.

"Ah, pasensya na po, Atty, walang problema kung bibisita kayo sa detainee ngayon. Pero malaking isda po ang complainant at medyo mabigat ang kaso."

"Doesn't matter, Officer. Balyena ba iyan? Kailangan ko lang tibayan ang lambat, hindi ba? Anyway, thank you for the consideration. Ano bang kaso ni Louven Sanchez?"

"Serious physical injury at frustrated murder, Atty."

"Laban kanino?"

"Coin De Vera, anak ni Cong. De Vera ng 5th district Sta. Catalina. Ayon sa report, binastos ng grupo ni Coin ang ang nakababatang kapatid ni Louven Sanchez kaya nauwi sa gulo at nabugbog si De Vera. Matinding bugbog ang inabot. Nasa hospital ngayon."

Tumango siya. Sapat na ang impormasyon na nakuha niya. Binalikan niya si Larabelle. Tumayo agad ito at sumalubong sa kaniya.

"Ano, makalalabas ba si Louven?" apurado nitong tanong

"Pupuntahan muna natin siya." Inakay niya ang dalaga at iginiya sila ng desk officer patungo sa selda ni Louven.

"Ate!" Dinaluhong sila ni Larissa at yumapos agad ito kay Larabelle. Umiyak.

"Kumusta si Louven?"

Nag-iisa lang sa loob ng selda ang binata. Hiwalay sa ibang priso. Nakasalampak ito sa sahig at ayaw tumingin sa kanila.

"Louven? Okay ka lang ba?" Humawak sa rehas si Larabelle.

Doon lang tumingin sa kanila si Louven. Halos nakapikit na ang kanang mata na nangitim sa bugbog. May pasa sa mukha at maga ang ibabang labi.