Mag-log inShare
KABANATA 85.
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56
Kaugnay na kabanata
IMITATION. KABANATA 86.
“Bakit wala?” takang sambit na tanong ni Destiny.Sa halip na sagutin ito ay hinila niya ito at mabilis ang mga paa na humakbang sa silid ng ama. Dumagundong ang puso niya at halos hindi siya makahinga. Nakailang hakbang lang sila ay nakita na niya ang nakabukas na silid ng ama. Tumigil siya. Hinarap niya si Destiny. He cupped her face with his trembling hand. “Babe, Tin. Whatever happens, isipin mo na lahat ay malalagpasan natin. Malalagpasan natin ng magkasama. Naintindihan mo ba ako?”“Andres!” mahina nitong usal. Nakaukit ang matinding pag-alala sa mukha nito. “M-May problema ba?”Sa halip na sagutin ito. Muli niyang hinawakan ito ng mariin sa palad at hinila tungo sa silid ng ama. Isang hindi inaasahang eksena ang sumalubong sa kanila na kapwa nagpapako sa kanila sa kanilang kinatatayuan.Amaya was feeding his father a grapefruit. Nakaupo sa bed ang kanyang ama at nakasandal sa headboard ng kama. Habang si Amihan naman ay nakaupo sa wheelchair at nakangiting nanood sa pagsubo ni
IMITATION. KABANATA 87.
Makalipas ang ilang linggo ay tuluyan ng nakauwi ng mansyon si Senyor Adriano maging ang anak na si Amihan kasama ang tatlong private nurse na mismong si Tita Luisa ang nag-hire at isang physical therapist. Sa halip na sa sariling bahay umuwi ay sa mansyon tumuloy sina Destiny dala ng pakiusap ni Senyora Edith at Senyor Adriano. Gusto ng Senyora at senyor na makasama ang mga bata sa iisang bahay nang matagal. Naging maingay nga sa loob ng mansyon dahil kay Amaya. “Nanay, maraming salamat po!” Niyakap ni Destiny ang tiyahin. Isa si Tiya Rina sa humubog ng pagkatao niya. Ang kanyang yumaong ina, si Tiya Rosa at Tiya Rina ang mga taong nag sakripisyo upang maitaguyod siya. They raised her with so much love. Pinalaki siyang may takot sa Diyos, may pag-unawa at respeto sa kapwa at higit sa lahat mapagkumbaba at mapagmahal. Mga pag-uugali na kanya ring ituturo sa kanyang mga anak. Niyakap niya ang tiyahin ng sobrang higpit at ang mga luha ay kusang kumawala. This past few days, naging
IMITATION. KABANATA 88.
“Mama, Papa!” Mga munting tinig na iyon ang nagpamulat sa kanyang mga mata. Bigla ay naitulak niya si Andres. Ngunit hindi ito natinag. Natawa lang ito ng mahina nang bitawan ng labi nito ang kanyang mga labi.Kung kanina ay uminit ang kanyang katawan dahil sa matinding pagnanasa ngayon ay iba na ang dahilan ng pag-iinit na iyon. Init ng pagkapahiya sa mga anak.Nakita kaya ng mga anak nila ang pagpisil nito sa kanyang pang-upo? God, uminit ang mukha niya. Wag naman sana makita ng mga anak ang ginawa nitong pagpisil sa pang-upo niya lalo na si Amaya, siguradong hindi siya tantanan nito ng tanong.“Naghahalikan na naman ba kayo?” si Amihan.“Lagi na lang kayo naghahalikan. Sabi ni lola bumaba na raw tayo. Mamaya na kasi kayo maghalikan mama. Gutom na po ako!” si Amaya na kung makapagsalita ay parang matanda.Pinandilatan niya si Andres na ngayon ay malapad ang pagkapuknit ng labi habang nakatitig sa kanya. Nag-eenjoy ang manyakis sa pamumula ng mukha niya at pagkapahiya.Lumuhod si An
IMITATION. KABANATA 89.
Mula sa di kalayuan ay nakangiti na nakatanaw si Red kay Andres at Destiny. Isang marahas na paghinga ang kanyang ginawa sabay tingala sa kalangitan.“Are you happy now, Buttercup? Natupad na ang gusto mo. I hope you are watching right now!” Isang marahas na muling paghinga ang kanyang ginawa, kapagkuwan ay sinenyasan niya ang waiter na may dalang alak. Lumapit ito sa kanya. Agad na kinuha niya mula sa bitbit nitong tray ang alak at marahas na tinungga.“Thank you!” Nakangiti niyang wika sa waiter sabay patong ng wala ng laman na kopita sa bitbit nitong tray pagkatapos ay tumungo sa kinaroroonan ng mga magulang.Humalik siya sa pisngi ng ina at tinapik sa balikat ang ama. “Mauna na ako, Ma, Pa. See you the day after tomorrow!”“Saan ka na naman pupunta ha?”“Somewhere, Ma. Don't worry about me, huh!” “Red—”“I'll go ahead ma!” Agad na pinutol niya ang pag-uusap sa ina. Alam niya naman kasi kung ano ang sasabihin nito sa kanya. “Take care, son!” Ang ama.“I will, Pa!”Nagpaalam muna
IMITATION. KABANATA 90.
What if I never knew?What if I never found you?I never had this feelin' in my heart. How did this come to beI don’t know how you found meBut from the moment I saw you Deep inside my heart, I knewBaby, you're my Destiny.Mark 10 verses 8 and 9.And the two shall become one in flesh. So they are no longer two but one in flesh. Therefore, what God has joined together there is no one can separate.“The first time I laid my eyes on you twenty-two years ago, my young heart knew that it was you. It was you whom I wanted to spend my life with. That's why I fought for you, and did everything to have you!” Isang marahas na paghinga ang ginawa niya. Rinig na rinig ang marahas na paghinga niyang iyon sa loob ng simbahan dahil nakatuon ang mikropono malapit sa kanyang bibig. Everyone laughs. Destiny smiled and wiped her tears. “But fate played tricks on me, I fought for the wrong person, kneeled in the wrong person, and even wasted my tears on the wrong person. But gladly that that wrong
IMITATION. EPILOGUE.
It was six, ngunit maliwanag pa rin ang buong paligid. Destiny was standing at the bedside while staring into the beautiful view in front of her. Tanaw mula sa bed ang buong gold coast, bughaw na bughaw ang karagatan at kulay kahel ang kapaligiran. Nakakamangha sa paningin ang tila octopus na hugis ng mga nakahilerang mini villa na tila nakalutang sa bughaw na dagat. The view was breathtakingly beautiful. “Beautiful!” Hindi mapigilang niyang sambit. “Indeed!” Mahinang sambit nang asawa niya. Marahan na humaplos ang palad nito sa kanyang magkabilang braso at pinatakan ng magaan na halik ang kanyang expose na balikat. Bawat dampi ng labi nito sa kanyang balat ay naghahatid ng kakaibang init sa kanyang buong katawan. Naipikit niya ang kanyang mga mata sabay itinagilid niya ang ulo upang bigyang laya ang labi nito sa paghalik sa kanya na ngayon ay gumagapang paakyat sa kanyang leeg tungo sa kanyang punong tenga. Isang marahas na pagsinghap ang kanyang ginawa ng maramdaman ang m
IMITATION. Prologue.
Naririnig ni Destiny ang malakas na ugong ng sasakyan mula sa labas ng malaking bahay. Kung gaano kalakas ang ugong ng sasakyan ay ganun din kalakas ang dagundong ng kanyang dibdib. Tumagilid siya ng higa. Mariin na kumapit ang kanyang mga kamay sa kumot kasabay ng mariin na pagpikit ng kanyang mga mata. Gusto niyang bumangon at salubungin ang asawa. Ngunit sa halip na gawin iyon ay heto siya. Namayani sa buong sistema ang takot. Takot na makita ang galit at sakit na nakaguhit sa mukha ng asawa. Galit at sakit na siya ang may gawa.Halos tumigil ang kanyang paghinga ng marinig ang tunog ng pagbukas ng pinto. Kagat ang ibabang labi habang nanatiling mariin na napapikit kasabay ng paghigpit pa lalo ng pagkapit ng mga kamay sa kumot.Malakas na tunog ng pagbalya ng pinto ang yumanig sa kanya. Pakiramdam niya ay tila nahulog ang kanyang puso mula sa kanyang dibdib.“Sleeping, huh!” Napalunok siya. Nagtatalo ang isip at puso niya kung sasagutin ang asawa o manatili sa pagkukunwaring tul
IMITATION. KABANATA 1.
“Panty nga naay bulsa, panty nga naay magic holes ug naay garter na pang walastic, tag dyes, tag dyes! Palit namo, palit namo mga inday!” Natawa si Destiny sa sigaw ng isang mama na nagbebenta ng ukay-ukay sa bahaging iyon ng main public market ng General santos city. Galing siya sa pwesto ng tiyahin sa looban ng palengke kung saan ito nagtitinda ng isda. Mahirap ang buhay. Ngunit sa bawat araw na nakikita ni Destiny ang mga tao sa public market na iyon na hindi alintana ang hirap at nagsusumikap upang makaraos sa araw-araw at upang matustusan ang pangangailangan ng pamilya ng mga ito. Naging dahilan ang senaryo na iyun para sa kanya upang mas lalong magsumikap at magpakatatag alang-alang sa tinatawag na pamilya.Katulad ng mga tao na kumakayod sa public market na iyon. Isa siya sa mga ito na gagawin ang lahat alang-alang sa pamilya. Bigla ay sumagi sa isip niya ang kanyang nag-iisang kapatid.Ibinaba niya sa sa sementong lupa ang kanyang bitbit na plastic bag na puno ng pinambiling
Pinakabagong kabanata
IMITATION. EPILOGUE.
It was six, ngunit maliwanag pa rin ang buong paligid. Destiny was standing at the bedside while staring into the beautiful view in front of her. Tanaw mula sa bed ang buong gold coast, bughaw na bughaw ang karagatan at kulay kahel ang kapaligiran. Nakakamangha sa paningin ang tila octopus na hugis ng mga nakahilerang mini villa na tila nakalutang sa bughaw na dagat. The view was breathtakingly beautiful. “Beautiful!” Hindi mapigilang niyang sambit. “Indeed!” Mahinang sambit nang asawa niya. Marahan na humaplos ang palad nito sa kanyang magkabilang braso at pinatakan ng magaan na halik ang kanyang expose na balikat. Bawat dampi ng labi nito sa kanyang balat ay naghahatid ng kakaibang init sa kanyang buong katawan. Naipikit niya ang kanyang mga mata sabay itinagilid niya ang ulo upang bigyang laya ang labi nito sa paghalik sa kanya na ngayon ay gumagapang paakyat sa kanyang leeg tungo sa kanyang punong tenga. Isang marahas na pagsinghap ang kanyang ginawa ng maramdaman ang m
IMITATION. KABANATA 90.
What if I never knew?What if I never found you?I never had this feelin' in my heart. How did this come to beI don’t know how you found meBut from the moment I saw you Deep inside my heart, I knewBaby, you're my Destiny.Mark 10 verses 8 and 9.And the two shall become one in flesh. So they are no longer two but one in flesh. Therefore, what God has joined together there is no one can separate.“The first time I laid my eyes on you twenty-two years ago, my young heart knew that it was you. It was you whom I wanted to spend my life with. That's why I fought for you, and did everything to have you!” Isang marahas na paghinga ang ginawa niya. Rinig na rinig ang marahas na paghinga niyang iyon sa loob ng simbahan dahil nakatuon ang mikropono malapit sa kanyang bibig. Everyone laughs. Destiny smiled and wiped her tears. “But fate played tricks on me, I fought for the wrong person, kneeled in the wrong person, and even wasted my tears on the wrong person. But gladly that that wrong
IMITATION. KABANATA 89.
Mula sa di kalayuan ay nakangiti na nakatanaw si Red kay Andres at Destiny. Isang marahas na paghinga ang kanyang ginawa sabay tingala sa kalangitan.“Are you happy now, Buttercup? Natupad na ang gusto mo. I hope you are watching right now!” Isang marahas na muling paghinga ang kanyang ginawa, kapagkuwan ay sinenyasan niya ang waiter na may dalang alak. Lumapit ito sa kanya. Agad na kinuha niya mula sa bitbit nitong tray ang alak at marahas na tinungga.“Thank you!” Nakangiti niyang wika sa waiter sabay patong ng wala ng laman na kopita sa bitbit nitong tray pagkatapos ay tumungo sa kinaroroonan ng mga magulang.Humalik siya sa pisngi ng ina at tinapik sa balikat ang ama. “Mauna na ako, Ma, Pa. See you the day after tomorrow!”“Saan ka na naman pupunta ha?”“Somewhere, Ma. Don't worry about me, huh!” “Red—”“I'll go ahead ma!” Agad na pinutol niya ang pag-uusap sa ina. Alam niya naman kasi kung ano ang sasabihin nito sa kanya. “Take care, son!” Ang ama.“I will, Pa!”Nagpaalam muna
IMITATION. KABANATA 88.
“Mama, Papa!” Mga munting tinig na iyon ang nagpamulat sa kanyang mga mata. Bigla ay naitulak niya si Andres. Ngunit hindi ito natinag. Natawa lang ito ng mahina nang bitawan ng labi nito ang kanyang mga labi.Kung kanina ay uminit ang kanyang katawan dahil sa matinding pagnanasa ngayon ay iba na ang dahilan ng pag-iinit na iyon. Init ng pagkapahiya sa mga anak.Nakita kaya ng mga anak nila ang pagpisil nito sa kanyang pang-upo? God, uminit ang mukha niya. Wag naman sana makita ng mga anak ang ginawa nitong pagpisil sa pang-upo niya lalo na si Amaya, siguradong hindi siya tantanan nito ng tanong.“Naghahalikan na naman ba kayo?” si Amihan.“Lagi na lang kayo naghahalikan. Sabi ni lola bumaba na raw tayo. Mamaya na kasi kayo maghalikan mama. Gutom na po ako!” si Amaya na kung makapagsalita ay parang matanda.Pinandilatan niya si Andres na ngayon ay malapad ang pagkapuknit ng labi habang nakatitig sa kanya. Nag-eenjoy ang manyakis sa pamumula ng mukha niya at pagkapahiya.Lumuhod si An
IMITATION. KABANATA 87.
Makalipas ang ilang linggo ay tuluyan ng nakauwi ng mansyon si Senyor Adriano maging ang anak na si Amihan kasama ang tatlong private nurse na mismong si Tita Luisa ang nag-hire at isang physical therapist. Sa halip na sa sariling bahay umuwi ay sa mansyon tumuloy sina Destiny dala ng pakiusap ni Senyora Edith at Senyor Adriano. Gusto ng Senyora at senyor na makasama ang mga bata sa iisang bahay nang matagal. Naging maingay nga sa loob ng mansyon dahil kay Amaya. “Nanay, maraming salamat po!” Niyakap ni Destiny ang tiyahin. Isa si Tiya Rina sa humubog ng pagkatao niya. Ang kanyang yumaong ina, si Tiya Rosa at Tiya Rina ang mga taong nag sakripisyo upang maitaguyod siya. They raised her with so much love. Pinalaki siyang may takot sa Diyos, may pag-unawa at respeto sa kapwa at higit sa lahat mapagkumbaba at mapagmahal. Mga pag-uugali na kanya ring ituturo sa kanyang mga anak. Niyakap niya ang tiyahin ng sobrang higpit at ang mga luha ay kusang kumawala. This past few days, naging
IMITATION. KABANATA 86.
“Bakit wala?” takang sambit na tanong ni Destiny.Sa halip na sagutin ito ay hinila niya ito at mabilis ang mga paa na humakbang sa silid ng ama. Dumagundong ang puso niya at halos hindi siya makahinga. Nakailang hakbang lang sila ay nakita na niya ang nakabukas na silid ng ama. Tumigil siya. Hinarap niya si Destiny. He cupped her face with his trembling hand. “Babe, Tin. Whatever happens, isipin mo na lahat ay malalagpasan natin. Malalagpasan natin ng magkasama. Naintindihan mo ba ako?”“Andres!” mahina nitong usal. Nakaukit ang matinding pag-alala sa mukha nito. “M-May problema ba?”Sa halip na sagutin ito. Muli niyang hinawakan ito ng mariin sa palad at hinila tungo sa silid ng ama. Isang hindi inaasahang eksena ang sumalubong sa kanila na kapwa nagpapako sa kanila sa kanilang kinatatayuan.Amaya was feeding his father a grapefruit. Nakaupo sa bed ang kanyang ama at nakasandal sa headboard ng kama. Habang si Amihan naman ay nakaupo sa wheelchair at nakangiting nanood sa pagsubo ni
IMITATION. KABANATA 85.
Hinuli niya ang palad nito na humahawak sa kanyang naghuhumindig na simbolo at ipinako niya iyon sa uluhan nito. He spread her legs with his legs then guided his shaft to enter the cave of wonders.“Ahh!!!”“Tin, ahh!”Kapwa na nagpakawala ng malakas na ungòl ng marahas na isinagad niya ang sarili sa loob nito. Napaarko bigla ang katawan ng mahal niya. Ang maramdaman ang kanya sa loob nito ay ibayong sarap ang dulot no’n sa buo niyang sistema. Agad na humugot baon siya sa katamtamang bilis sabay hinuli ng labi niya ang labi ni Destiny.Destiny kissed him back. Nagsipsipan ang kanilang mga labi, at ang mga dila ay animoy nagpaligsahan sa loob ng kanilang mga bibig, nagpaligsahan sa kung sino ang mangibabaw, at unang makasipsip.Naglilikha ng tunog ang kanilang nag-sipsipan na mga labi na sinasabayan ng nakakaliyong masarap na tunog ng bawat banggaan ng kanilang ibaba.A groan escaped from his throat as Destiny svcked his tongue, pumaikot maging ang mga braso nito sa kanyang leeg kasab
IMITATION. KABANATA 84.
Nanginginig ang mga kamay ni Destiny, ang dibdib ay naninikip, at ang puso ay dumadagundong. Kanina ng dinala siya ni Andres sa mismong silid nito, naglalaro na sa isip niya ang ilang malabong eksena, at maging ang munting mga tinig ay kusa niyang naririnig.Mula sa silid nito hanggang sa gazebo, at sa pagsakay ng private chopper hanggang sa marating nila ang enchanted kingdom. Hindi siya nilubayan ng mga malabong eksena na iyon, at ang mga malabong eksena na iyon ay tuluyang luminaw ng makasampa siya ng tuluyan sa Ferris wheel.Halos gusto niyang sumigaw at sa unang pagkakataon ay nakaramdam siya ng galit sa kambal. Tinatanong niya ang sarili kung bakit ito nagawa sa kanya ni Serenity, kung bakit nagawa nitong ilihim sa kanya at Andres ang lahat.Parang pinong kinukurot ang puso niya, ramdam na ramdam niya ang sakit at hirap na pinagdaanan ni Andres sa mahabang panahon. Ngunit sa kabila ng naramdaman na galit sa kambal ay namayani pa rin sa isip at puso niya ang pag-intindi at pagpap
IMITATION. KABANATA 83.
“Everything is set, Sir!”“Good!” Agad na binalingan niya si Destiny. Napatitig ito sa private chopper at kapagkuwan ay lumingon sa kanya. Bumuka ang labi nito ngunit agad na muli nito iyong itinikom. Tila ba ito nahihirapan na sambitin ang katagang gustong sabihin. Nalilito ito.“Gaya ng sabi ko pupunta tayo sa isang masayang lugar. Dadalhin kita sa lugar kung saan isa sa lugar na pinaka-gustong pasyalan noon ni Tin-Tin.” Nababakas ang pagkalito sa mukha ni Destiny. Alam niyang tulad niya ay marami rin itong katanungan sa isip. Marami siyang tanong. Tanong na hindi alam kung masasagot pa ba. Dahil ang kaisa-isang tao na makaka-sagot sa katanungan niya ay hindi na nag-eexist sa mundong ibabaw.Ganun pa man ay hindi na mahalaga ang kasagutan sa mga katanungan na iyon. Dahil ang tanging mahalaga ay siya, si Tin-Tin at ang kanilang mga anak. Buong-buo na ang pagkatao niya.it's okay if Tintin did not remember the promises of their young hearts made twenty-two years ago, dahil kung sus
