KABANATA 1.

“Panty nga naay bulsa, panty nga naay magic holes ug naay garter na pang walastic, tag dyes, tag dyes! Palit namo, palit namo mga inday!”

Natawa si Destiny sa sigaw ng isang mama na nagbebenta ng ukay-ukay sa bahaging iyon ng main public market ng General santos city. Galing siya sa pwesto ng tiyahin sa looban ng palengke kung saan ito nagtitinda ng isda.

Mahirap ang buhay. Ngunit sa bawat araw na nakikita ni Destiny ang mga tao sa public market na iyon na hindi alintana ang hirap at nagsusumikap upang makaraos sa araw-araw at upang matustusan ang pangangailangan ng pamilya ng mga ito. Naging dahilan ang senaryo na iyun para sa kanya upang mas lalong magsumikap at magpakatatag alang-alang sa tinatawag na pamilya.

Katulad ng mga tao na kumakayod sa public market na iyon. Isa siya sa mga ito na gagawin ang lahat alang-alang sa pamilya. Bigla ay sumagi sa isip niya ang kanyang nag-iisang kapatid.

Ibinaba niya sa sa sementong lupa ang kanyang bitbit na plastic bag na puno ng pinambiling gulay.

Hinugot niya ang cellphone sa bulsa ng suot na jogger pants at binuksan iyon. Gumuhit ang matamis na ngiti sa kanyang labi ng bumungad sa kanya ang isang mukha na sobra niyang pinanabikan na muling makita.

Tila siya nanalamin habang nakatitig sa wallpaper ng kanyang cellphone. “Serenity, sobrang miss na kita. Gusto na ulit kitang makita at mayakap.”

Napahugot siya ng malalim na buntong hininga habang nanatiling nakapagkit sa labi ang matamis na ngiti. Tumingala siya sa langit. The day was gloomy. Makulimlim ang langit at tila anumang oras mula ngayon ay babagsak na ang ulan.

Katulad ng mga mata na ngayon ay umiinit na ang magkabilang sulok. Ilang sandali lang ay babagsak na mula roon ang mga luha. Muli siyang tumingala pilit ibinabalik sa loob ng mga mata ang mga luha na gustong kumawala kasabay ng isang malalim na buntong hininga.

‘Destiny may awa ang nasa itaas. Pasasaan ba at makaksama mong muli ang kapatid. Magtiwala ka lang.’

Bulong niya sa sarili.

Muli niyang isinuksok sa bulsa ng suot na jogger ang kanyang cellphone. Cellphone iyon na ni-regalo sa kanya ng kapatid noong nakaraang taon sa araw mismo ng kanilang kaarawan. Pinadala iyon ni Serenity sa kanya sa pamamagitan ng isang sikat na courier. Sobrang mahalaga sa kanya ang cellphone, dahil iyun lang ang tanging paraan upang makausap at makita ang kambal niya.

Ngunit ngayong nakalipas na dalawang buwan, ay madalang nang tumatawag sa kanya ang kambal niya. Kadalasan ay puro text lang ang ginagawa nito. Ganun paman ay naiibsan kahit papaano ang kanyang pangungulila rito sa tuwing mababasa ang mensahe na pinapadala nito sa kanya.

Ano kaya ang ginagawa ngayon ng kambal niya? Siguro may fashion show nanaman ito o di naman kaya ay may mga shooting ito sa mga sikat na magazine ‘di naman kaya ay advertisement ng ilang sikat na beauty products.

Kaya siguro hindi na siya nagawang tawagan nito o ‘e-video call manlang. Marahil ay lagi itong pagod. ‘Hay!’ Kung pwede lang sana lakarin mula rito sa gensan ang manila ay ginawa na niya. Pupuntahan niya ang kambal ng sa gayon ay maalagaan nya ito.

Sakitin ang kambal na si Serenity, dahilan kung kaya ibinigay ito ng ina sa kanilang ama. Nagmula sa isang mayamang pamilya ang kanilang ama at katulong ng mga ito ang kanyang ina.

Nabuo sila ng kambal na si Serenity dahil sa isang gabing pagkakamali. Ng mabuntis ang kanyang ina ay umalis ito at nagpakalayo. Ngunit bago ito lumayo ay ipinaalam nito sa kanilang ama na ito ay nagdadalang tao.

Limang taon sila ni Serenity noon ng matuklasan na may bukol sa puso si Serenity at kailangan itong operahan. Labag man sa loob ay muling bumalik ang kanyang ina sa tahanan ng mga Altamerano kung saan ito nanilbihan noon bilang katulong. Isang Altamerano ang kanyang ama at nag-iisang anak ito at tagapagmana ng isang malaking kompanya.

Nagmakaawa ang kanyang ina na kupkupin ng mga ito si Serenity at ipagamot. Pumayag ang tunay na asawa ng kanyang ama. Ngunit kapalit noon ay ang tuluyan nilang paglayo ng ina.

Kukupkupin ng mga Altamerano si Serenity, kapalit ay ang hindi nila pagpapakita ng kanyang ina sa kambal. Masakit man, ngunit walang nagawa ang ina kundi ang sundin ang gusto ng mga ito.

Kasama ang kanyang dalawang tiyahin ay tumungo sila ng general santos kung saan ay hindi manlang maabot ng kanilang tanaw ang kanyang nag-iisang kapatid at kambal.

Pagkalipas ng sampung taon ay namatay ang kanyang ina dahil sa komplikasyon sa sakit na diabetes. Sobrang sakit para sa kanya ang pagkawala ng ina. Ngunit ang hindi niya inaasahan ay ang pagsulpot ng kambal sa araw mismo ng libing ng kanyang ina.

Dinamayan nila pareho ang isa't-isa. Ang akala ng ina ay masama ang loob ng kambal sa kanila. Ngunit kabaliktaran iyon. Wala ni konting sama ng loob ang kambal. Bagkus ay nagpapasalamat ito sa kanila ng ina.

Simula noon ay muli sila naging malapit sa isa't-isa ni Serenity. Pinaaral siya ng kambal sa kolehiyo at tinustusan ang lahat ng kanyang pangangailangan. Tinanggihan niya noong una ang alok ng kambal ngunit sadyang mapilit ito.

Isang sikat na modelo si Serenity. Nagkalat ang lahat ng imahe nito sa malalaking billboards sa bansa. Madalas ay itinatago niya ang mukha lalo na kapag sa mataong lugar. Madalas kasi ay napagkakamalan siyang siya ay ang kanyang kambal.

“Baby you're my destiny!”

Natawa siya. Hindi na niya kailangan lingunin pa ang mapanuksong tinig na iyon. Kumakanta nanaman ang kaibigan na si Andoy. Ganito talaga ito sa tuwing nakikita siya.

Sa halip ay itinuwid niya ang titig sa unahan at nagpatuloy sa paglalakad tungo sa paradahan ng mga tricycle. Ngunit natigil siya sa paglalakad.

Isang lalaki ang nakatayo sa kanyang unahan at titig na titig ito sa kanya. Sinuyod siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Matangkad at matipuno ang lalaki, tila ito isang artista na madalas na makikita sa mga television dahil sa napakagwapo nitong mukha

Matangos ang ilong at may kakapalan ang mga kilay. Ang mga mga labi nito ay manipis at mapupula. Hindi ito kumukurap habang nakatitig sa kanya. Sa tantiya niya ay dalawang metro lang ang layo nito mula sa kanya dahil malinaw niyang nakikita ang mukha ito.

“Serenity?” Bulalas ng lalaki.

“No, no, no. Hindi siya si Serenity, siya ang aking Destiny!” Sansala ni Andoy, inakbayan siya nito sabay inagaw nito mula sa kanya ang bitbit na plastic na may laman na pinamiling mga gulay. “Akin na ‘to. Ihahatid na kita. Mahirap na baka bigla kang makidnap ng kung sino dyan dahil sa pag-aakala na ikaw si Serenity.”

Makidnap? Yun din ang madalas na sinasabi sa kanya ng mga tiyahin. Ngunit hindi naman mukhang kidnaper ang mama na nasa kanyang harapan. Sobrang desente at gwapo nito para sa isang kidnaper. Hindi rin naman siguro siya nito kikidnapin sa mismong publikong lugar.

Nakasakay na siya sa tricycle ni Andoy ngunit nakatitig parin siya sa lalaki. Inalis lang niya ang tingin sa lalaki ng tulutan itong nawala sa kanyang paningin. Bakit pakiramdam niya ay tila hindi siya nito napagkamalan bilang si Serenity? Bakit tila iba ang dating ng tono nang boses nito?

“My, Destiny, wala kabang balak bumaba? Gusto mo bang sa bahay nalang kita dalhin? Siguradong matutuwa ang nanay ko sakali.”

Napatingin siya sa paligid. Nasa tapat na nga pala siya ng kanilang bungalow na bahay. Hindi manlang niya namalayan na huminto na pala ang tricycle. Nakapagkit kasi sa isip niya ang mukha ng lalaki.

Dumukot siya ng coins sa bulsa upang magbayad ng pamasahe. Ngunit mabilis na pinigilan ni Andoy ang kanyang kamay ng iabot niya rito ang apat na tig-singkong coins.

“My Destiny, ilang beses ko ba sinabi sayo na ayaw kung tumatanggap ng kahit na sentimo mula sayo. Itabi mo nalang iyan para sa tiyahin mo. Makakatulong yan para sa pambili ni Aling Rosa ng gamot.”

“Sige na Andoy, tanggapin mo na. Mahal ang gasolina ngayon.”

“Ano ka ba? May kita na ako. Pauwi na nga ako ‘e. Sige na itabi mo na ‘yang bente pesos mo. Kung gusto mo talagang magbayad ng pamasahe e-kiss mo nalang ako.”

“Asa ka!” Hinampas niya sa balikat si Andoy. Bitbit ang dalawang plastic na naglalaman ng pinamiling gulay ay bumaba siya ng tricycle.

“Akin na yan. Ihahatid na kita sa loob ng bahay. Ayaw kung nagbubuhat ng mabibigat ang iyang makinis mong mga kamay.” Tatawa-tawang ani ni Andoy.

Wala na siyang nagawa ng kunin sa kanya ni Andoy ang mga bitbit na plastic bag. Sanay na siya sa pagiging clingy ng kaibigan, lalo na sa mabulaklaking pananalita nito. Sino ba naman ang hindi masasanay kung simulat-sapul na dumating sila dito sa probinsya ay ito na ang naging kaibigan niya.

“Ate, Tin-tin, may bisita ka.”

Sinalubong siya ng batang pinsan na si Rizza. Anak ito ng bunsong kapatid ng kanyang ina.

“Ate, Tin, binilhan mo ba ako ng amik?”

“Oo. Nasa loob ng plastic bag. Sino ang sinasabi mong bisita?”

“Hindi ko kilala. Mukhang masungit. Naroon sa loob ng bahay kausap ni Nanay,” nakanguso na tugon ni Rizza.

“Andoy, salamat sa paghatid ha!”

“Basta ikaw, my Destiny. Umulan man o umaraw, lagi akong nakahandang sunduin at ihatid ka saan man yan lupalop ng gensan.”

Nailing siya at natawa. Kahit kailan talaga itong kaibigan niya. Minsan naiisip niyang may gusto talaga ito sa kanya ‘e. Kaya lang talagang simula pagkabata ay alam na niya ang ugali nito. Palabiro at hindi seryoso.

“Akin na nga yang mga plastic bag kuya Andoy. Tigilan mo na ang pagtawag kay ate Tin ng my Destiny. Dahil sa iba naka destined si ate at hindi sayo.” sanasala ni Rizza.

“Aray naman, Rizza. Sakit non ha! Ikaw talaga hindi ka marunong makisama. Bibilhin ko pa naman sana ang lahat ng tindang amik doon sa palengke para sayo. Kaya lang dahil sinaktan mo ang damdamin ko, kaya wag nalang.” Tugon ni Andoy. Napahawak pa ito sa dibdib na animoy nasasaktan talaga.

“Totoo ang sinasabi ko kuya Andoy. Pinapasundo na ni ate Serenity si ate, Tin, dadalhin na siya sa Maynila. Kaya wala kanang pag-asa.”

Ang ngiti sa kanyang labi ay biglang napawi. Maging si Andoy ay biglang nagbago ang ekspresyon sa mukha at napatitig sa kanya. Titig na tila nagtatanong.

“Rizza, anong pinagsasabi mo.” takang tanong niya.

“Narinig ko ang pag-uusap ni nanay at nong masungit mong bisita.”

Mabilis niyang tinalikuran si Rizza at Andoy. Halos takbuhin niya ang daan papasok sa loob ng bahay. Agad ang pagragasa ng kaba ng mapagsino ang tinutukoy ni Rizza na kanyang bisita.