LOGINShare
KABANATA 49.
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
IMITATION. KABANATA 50.
“Mama, tawagan natin sa cellphone mo si Dada,” muling wika ni Amihan.“Hindi natin matatawagan si, Dada, Amihan baka nasa plane pa si Dada at walang signal. Diba Mama?” si Amaya.“Miss ko na si, Dada!” Ani Amaya na hindi maitago ang lungkot sa tinig.Napapangiti siya habang nakikinig sa mga anak. Tinapunan niya ng tingin si Red, maging ito ay hindi maitago ang matinding galak sa mukha. “Si Amaya ba namis din si Dada?” si Red. Sabay na napalingon sa likurang ang mga bata. “Dada!” Magkasabay na sigaw ng mga ito. Nag-unahan ang mga itong tumungo sa kabilang side ng pool. Natawa siya ng makitang nataranta si Red sa kung sino sa kambal ang unahing ahunin sa pool. Sa huli ay sabay na inabot ni Red ang mga braso sa dalawa at sabay na inahon ang kambal.“Dada, Dada!” magkasabay na sambit ng dalawa. Tumutulo pa ang tubig mula sa katawan ng mga ito. “I miss the two of you, so much! Sobrang miss na miss kayo ni Dada!” sabay na niyakap ni Red ang mga bata at hinalikan ang mga ito sa noo at ma
IMITATION. KABANATA 51.
Mama, sasakay ba tayo ng plane?” Si Amihan. “Oo, anak.” Maikling tugon ni Destiny sa anak. Nasa General santos city airport na sila. Kasama sina Red at Greg maging ang tiya Rina. Si Riza ang tanging naiwan sa resort. Susunod ito pagkatapos ng pasukan.“Yehey! Makakasama na natin lagi si Dada, Mama!” si Amaya.Ginulo ni Red ang buhok ni Amaya at ngumiti. Kapagkuwan ay tumitig ito sa kanya. Inabot nito ang kanyang palad at pinisil. It was Red's way of telling her that everything would be fine.Ngunit kahit anong pilit niyang kumbinsihin ang sarili na magiging maayos ang lahat ay hindi niya pa rin magawang ikalma ang sarili. Iniisip niya pa lang na babalik siya ng Maynila kasama ang mga anak ay naghahatid na iyon sa kanya ng matinding pangamba at nagdudulot ng ibayong kaba.Pakiramdam niya ay tila gumagawa ang tadhana ng paraan upang magkita ang kanyang mag-ama. Iniisip niya pa lang na makikita muli si Andres ay nanlalamig na siya.Ngunit ang pangamba at kaba ay pilit niyang nilalabanan
IMITATION. KABANATA 52.
Mula sa kinatatayuan ay kita-kitang niya kung ano ang tinitigan ng anak. It was the image of a man, that caused her many sleepless nights. Andres was wearing a tuxedo in the picture, he had this prominent look that always screamed in dominance. Ang kulay asul nitong mga mata ay tila nakikipag titigan ito kay Amaya.Her heart suddenly pounded. “Amihan, a-anong ginagawa mo?” Hindi niya napigilan ang mautal.“Mama, wala po. Tinitingnan ko lang ang mga picture sa libro.” Tukoy nito sa may kakapalan na magazine.‘Anak papa mo iyang nasa picture, siya ang papa ninyo ni Amaya!’Ngunit ang salitang iyon ay nasa isip niya lang at hindi magawang isatinig.—-----------------“Ate, Destiny!” Napalingon siya sa bungad ng pangunahing pinto. Nasa harden siya at nag didilig ng mga halaman. Nakakahiya naman kasi na walang ginagawa. “Dianna.” “Ate, pwede ko po ba dalhin sa malapit na mall ang mga bata? Gusto ko sana silang ipasyal bago magsimula sa gamutan si Amihan.” Panandalian siyang natigil. G
IMITATION. KABANATA 53.
Hinawakan ni Andres sa magkabilang balikat ang bata. “A-Ano ulit,” mariin siyang lumunok at ang puso niya ay nakakabingi ang tibok na pati boses niya ay tila hindi na niya naririnig. “A-Ano ulit ang p-pangalan ng mama mo?” tanong niyang muli sa mababang tuno sa nangangatal na tinig. “Destiny po, Destiny Constantino ang pangalan ng mama ko. Sige na po, tawagan nyo na po ang mama ko, parang awa nyo na po!” Nanginginig na inangat niya ang mga kamay at marahan na dumapo iyon sa magkabilang pisngi ng bata. Kinulong niya sa mga palad ang mukha ng bata at matamang pinagmasdan ang kabuuan ng mukha nito. Gamit ang kanyang mga hinlalaki ay pinahid niya ang mga luha nitong lumandas sa magkabilang pisngi. “Pwede ba malaman kung ano ang pangalan mo?” Kanina pa niya alam ang pangalan ng bata ngunit pakiramdam niya ay hindi pa sapat iyon. He wanted to hear it from the child. Sana hindi lang guni-guni ang lahat. “Amaya po, ang pangalan ko, at Amihan naman po ang pangalan ng kapatid ko,” s
IMITATION. KABANATA 54.
It was too late to realize how much Destiny meant to him. It takes him seven damn years to realize he loves her, that he loves her as Destiny and not being Serenity.Tumalikod siya. Isang malalim na buntong hininga ang kanyang ginawa dahil pakiramdam niya sa mga oras na ito ay hindi siya makahinga. Tila dinaganan ng malaking bato ang puso niya. Ang hirap huminga na sa bawat pintig ng puso niya ay kaakibat ang hapdi at sakit.“Destiny!” A familiar voice makes him turn his gaze to where the voice is coming from. ‘Red!’Piping sigaw ng isip niya. Anong ginagawa nito rito? Humahangos ito patakbo sa kinaroroonan ni Destiny. The next thing that happened made him even more furious. “Dada! Dada!” Kusang bumaba ang anak niya mula sa pagkandong ni Destiny at patakbo na sinalubong nito ang kanyang pinsan. “Dada, Dada!” yumakap ang anak niya kay Red at humagolhol ito sa balikat nito.“Amaya, Amaya!” Red hugged his child tight. Sa unang tingin ng kahit sino ay aakalain na ito ang ama ng kanyang
IMITATION. KABANATA 55.
“Bitawan mo ako, Andres!”“No, no Destiny, mag-usap tayo. Huwag mo akong iwasan, please!”Naipikit ni Destiny ang mga mata. Being this close to Andres makes her heart feel uneasy even more. Mas lalo siyang nahihirapan huminga. Nanlalambot ang kanyang mga tuhod na tila ilang sandali lang ay tuluyan na iyong bibigay. “Mag-usap tayo. Pero, please, bitawan mo ako.” Hinawakan niya ang mga braso nitong mahigpit na yumayakap sa kanyang bewang at mrahan iyong binaklas. Andres let go of her. Nang makawala mula sa pagyakap nito ay agad niyang binuksan ang pinto ng comfort room at pumasok. Sinara niya ang pinto at saka mabilis na umupo sa toilets seat. Sapo niya ng palad ang dibdib at hinilot iyon.Seven years had passed, ngunit ang epekto nito sa kanya ay nanatili. Nagagawa pa rin nitong baliwin ang tibòk ng puso niya, at tulad ng dati ay humihina ang depensa niya kahit sa simpleng yakap nito sa kanya. Ang init na nagmumula sa katawan nito, ang amoy at maging ang tinig ay nagpapahina ng kan
IMITATION. KABANATA 56.
Muli ay niyakap siya nito ng mahigpit. Sa pagkakataon na ito ay sa dibdib niya ibinaon nito ang mukha. Sa wakas, tuluyan ng nawala ang lahat ng pangamba at bigat sa dibdib. The forgiveness she longed for the past seven years has been granted.“Tama na. Baka magising ang mga bata.” Medyo malakas kasi ang hagulhol nito. Nag-alala siya na baka biglang magising ang mga bata dahil sa ingay na likha ng kanilang mga pag-iyak.Marahan itong kumalas mula sa pagyakap sa kanya. Pinahiran nito ng kamay ang mga luha habang nanatili itong nakaluhod sa kanyang harapan. “Destiny,” tumingala ito sa kanya. Ang mga mata ay pulang-pula maging ang tungki ng ilong ay ganun din. “Please, allow me to make it up to you and the kids. Hayaan mong punan ko ang pagkukulang ko sa mga anak natin.” “Andres, hindi ko sila ipagkakait sayo. Ipagtatapat ko sa mga bata ang totoo. Bigyan mo lang ako ng sapat na panahon,” huminga siya ng malalim at yumuko. “Marami ng nagbago. Maraming bagay ang dapat natin isaalang-alang
IMITATION. KABANATA 57.
Nasa ilalim ng rumaragasang tubig ng shower ang hubo’t-hubad na katawan ni Andres. Nakatukod ang dalawang kamay sa tiled wall at nakayuko. Pikit ang mga mata habang naglalaro sa isip ang imahe ng kanyang mag-ina.Ang mala-anghel na mukha ng kanyang mag-ina. Agad na iminulat niya ang kanyang mga mata. Mabilis na tinapos niya ang kanyang pagligo. Kailangan niya ng makabalik ng hospital, bago paman siya maunahan ng asong ulol na iyon.Covering his private part with a piece of towel, he left the bathroom. Napatda pa siya ng pagbukas ng pinto ng bathroom ay nakatayo sa bungad si Bernadeth. Naghihintay ito sa kanya.“Will you please give me privacy, Bernadeth,” aniya na nilakipan ng sarkasmo ang tinig.Sa halip na sundin siya nito ay humakbang pa ito palapit sa kanya kasabay ng mabilis na pag yakap ng mga braso nito sa kanyang katawan. Kung gaano ito kabilis na yumakap sa kanya ay ganun din niya kabilis na iwinaksi ang mga braso nito.“Andres.”“Don’t you understand what I'm saying?” He fe
Latest chapter
IMITATION. EPILOGUE.
It was six, ngunit maliwanag pa rin ang buong paligid. Destiny was standing at the bedside while staring into the beautiful view in front of her. Tanaw mula sa bed ang buong gold coast, bughaw na bughaw ang karagatan at kulay kahel ang kapaligiran. Nakakamangha sa paningin ang tila octopus na hugis ng mga nakahilerang mini villa na tila nakalutang sa bughaw na dagat. The view was breathtakingly beautiful. “Beautiful!” Hindi mapigilang niyang sambit. “Indeed!” Mahinang sambit nang asawa niya. Marahan na humaplos ang palad nito sa kanyang magkabilang braso at pinatakan ng magaan na halik ang kanyang expose na balikat. Bawat dampi ng labi nito sa kanyang balat ay naghahatid ng kakaibang init sa kanyang buong katawan. Naipikit niya ang kanyang mga mata sabay itinagilid niya ang ulo upang bigyang laya ang labi nito sa paghalik sa kanya na ngayon ay gumagapang paakyat sa kanyang leeg tungo sa kanyang punong tenga. Isang marahas na pagsinghap ang kanyang ginawa ng maramdaman ang m
IMITATION. KABANATA 90.
What if I never knew?What if I never found you?I never had this feelin' in my heart. How did this come to beI don’t know how you found meBut from the moment I saw you Deep inside my heart, I knewBaby, you're my Destiny.Mark 10 verses 8 and 9.And the two shall become one in flesh. So they are no longer two but one in flesh. Therefore, what God has joined together there is no one can separate.“The first time I laid my eyes on you twenty-two years ago, my young heart knew that it was you. It was you whom I wanted to spend my life with. That's why I fought for you, and did everything to have you!” Isang marahas na paghinga ang ginawa niya. Rinig na rinig ang marahas na paghinga niyang iyon sa loob ng simbahan dahil nakatuon ang mikropono malapit sa kanyang bibig. Everyone laughs. Destiny smiled and wiped her tears. “But fate played tricks on me, I fought for the wrong person, kneeled in the wrong person, and even wasted my tears on the wrong person. But gladly that that wrong
IMITATION. KABANATA 89.
Mula sa di kalayuan ay nakangiti na nakatanaw si Red kay Andres at Destiny. Isang marahas na paghinga ang kanyang ginawa sabay tingala sa kalangitan.“Are you happy now, Buttercup? Natupad na ang gusto mo. I hope you are watching right now!” Isang marahas na muling paghinga ang kanyang ginawa, kapagkuwan ay sinenyasan niya ang waiter na may dalang alak. Lumapit ito sa kanya. Agad na kinuha niya mula sa bitbit nitong tray ang alak at marahas na tinungga.“Thank you!” Nakangiti niyang wika sa waiter sabay patong ng wala ng laman na kopita sa bitbit nitong tray pagkatapos ay tumungo sa kinaroroonan ng mga magulang.Humalik siya sa pisngi ng ina at tinapik sa balikat ang ama. “Mauna na ako, Ma, Pa. See you the day after tomorrow!”“Saan ka na naman pupunta ha?”“Somewhere, Ma. Don't worry about me, huh!” “Red—”“I'll go ahead ma!” Agad na pinutol niya ang pag-uusap sa ina. Alam niya naman kasi kung ano ang sasabihin nito sa kanya. “Take care, son!” Ang ama.“I will, Pa!”Nagpaalam muna
IMITATION. KABANATA 88.
“Mama, Papa!” Mga munting tinig na iyon ang nagpamulat sa kanyang mga mata. Bigla ay naitulak niya si Andres. Ngunit hindi ito natinag. Natawa lang ito ng mahina nang bitawan ng labi nito ang kanyang mga labi.Kung kanina ay uminit ang kanyang katawan dahil sa matinding pagnanasa ngayon ay iba na ang dahilan ng pag-iinit na iyon. Init ng pagkapahiya sa mga anak.Nakita kaya ng mga anak nila ang pagpisil nito sa kanyang pang-upo? God, uminit ang mukha niya. Wag naman sana makita ng mga anak ang ginawa nitong pagpisil sa pang-upo niya lalo na si Amaya, siguradong hindi siya tantanan nito ng tanong.“Naghahalikan na naman ba kayo?” si Amihan.“Lagi na lang kayo naghahalikan. Sabi ni lola bumaba na raw tayo. Mamaya na kasi kayo maghalikan mama. Gutom na po ako!” si Amaya na kung makapagsalita ay parang matanda.Pinandilatan niya si Andres na ngayon ay malapad ang pagkapuknit ng labi habang nakatitig sa kanya. Nag-eenjoy ang manyakis sa pamumula ng mukha niya at pagkapahiya.Lumuhod si An
IMITATION. KABANATA 87.
Makalipas ang ilang linggo ay tuluyan ng nakauwi ng mansyon si Senyor Adriano maging ang anak na si Amihan kasama ang tatlong private nurse na mismong si Tita Luisa ang nag-hire at isang physical therapist. Sa halip na sa sariling bahay umuwi ay sa mansyon tumuloy sina Destiny dala ng pakiusap ni Senyora Edith at Senyor Adriano. Gusto ng Senyora at senyor na makasama ang mga bata sa iisang bahay nang matagal. Naging maingay nga sa loob ng mansyon dahil kay Amaya. “Nanay, maraming salamat po!” Niyakap ni Destiny ang tiyahin. Isa si Tiya Rina sa humubog ng pagkatao niya. Ang kanyang yumaong ina, si Tiya Rosa at Tiya Rina ang mga taong nag sakripisyo upang maitaguyod siya. They raised her with so much love. Pinalaki siyang may takot sa Diyos, may pag-unawa at respeto sa kapwa at higit sa lahat mapagkumbaba at mapagmahal. Mga pag-uugali na kanya ring ituturo sa kanyang mga anak. Niyakap niya ang tiyahin ng sobrang higpit at ang mga luha ay kusang kumawala. This past few days, naging
IMITATION. KABANATA 86.
“Bakit wala?” takang sambit na tanong ni Destiny.Sa halip na sagutin ito ay hinila niya ito at mabilis ang mga paa na humakbang sa silid ng ama. Dumagundong ang puso niya at halos hindi siya makahinga. Nakailang hakbang lang sila ay nakita na niya ang nakabukas na silid ng ama. Tumigil siya. Hinarap niya si Destiny. He cupped her face with his trembling hand. “Babe, Tin. Whatever happens, isipin mo na lahat ay malalagpasan natin. Malalagpasan natin ng magkasama. Naintindihan mo ba ako?”“Andres!” mahina nitong usal. Nakaukit ang matinding pag-alala sa mukha nito. “M-May problema ba?”Sa halip na sagutin ito. Muli niyang hinawakan ito ng mariin sa palad at hinila tungo sa silid ng ama. Isang hindi inaasahang eksena ang sumalubong sa kanila na kapwa nagpapako sa kanila sa kanilang kinatatayuan.Amaya was feeding his father a grapefruit. Nakaupo sa bed ang kanyang ama at nakasandal sa headboard ng kama. Habang si Amihan naman ay nakaupo sa wheelchair at nakangiting nanood sa pagsubo ni
IMITATION. KABANATA 85.
Hinuli niya ang palad nito na humahawak sa kanyang naghuhumindig na simbolo at ipinako niya iyon sa uluhan nito. He spread her legs with his legs then guided his shaft to enter the cave of wonders.“Ahh!!!”“Tin, ahh!”Kapwa na nagpakawala ng malakas na ungòl ng marahas na isinagad niya ang sarili sa loob nito. Napaarko bigla ang katawan ng mahal niya. Ang maramdaman ang kanya sa loob nito ay ibayong sarap ang dulot no’n sa buo niyang sistema. Agad na humugot baon siya sa katamtamang bilis sabay hinuli ng labi niya ang labi ni Destiny.Destiny kissed him back. Nagsipsipan ang kanilang mga labi, at ang mga dila ay animoy nagpaligsahan sa loob ng kanilang mga bibig, nagpaligsahan sa kung sino ang mangibabaw, at unang makasipsip.Naglilikha ng tunog ang kanilang nag-sipsipan na mga labi na sinasabayan ng nakakaliyong masarap na tunog ng bawat banggaan ng kanilang ibaba.A groan escaped from his throat as Destiny svcked his tongue, pumaikot maging ang mga braso nito sa kanyang leeg kasab
IMITATION. KABANATA 84.
Nanginginig ang mga kamay ni Destiny, ang dibdib ay naninikip, at ang puso ay dumadagundong. Kanina ng dinala siya ni Andres sa mismong silid nito, naglalaro na sa isip niya ang ilang malabong eksena, at maging ang munting mga tinig ay kusa niyang naririnig.Mula sa silid nito hanggang sa gazebo, at sa pagsakay ng private chopper hanggang sa marating nila ang enchanted kingdom. Hindi siya nilubayan ng mga malabong eksena na iyon, at ang mga malabong eksena na iyon ay tuluyang luminaw ng makasampa siya ng tuluyan sa Ferris wheel.Halos gusto niyang sumigaw at sa unang pagkakataon ay nakaramdam siya ng galit sa kambal. Tinatanong niya ang sarili kung bakit ito nagawa sa kanya ni Serenity, kung bakit nagawa nitong ilihim sa kanya at Andres ang lahat.Parang pinong kinukurot ang puso niya, ramdam na ramdam niya ang sakit at hirap na pinagdaanan ni Andres sa mahabang panahon. Ngunit sa kabila ng naramdaman na galit sa kambal ay namayani pa rin sa isip at puso niya ang pag-intindi at pagpap
IMITATION. KABANATA 83.
“Everything is set, Sir!”“Good!” Agad na binalingan niya si Destiny. Napatitig ito sa private chopper at kapagkuwan ay lumingon sa kanya. Bumuka ang labi nito ngunit agad na muli nito iyong itinikom. Tila ba ito nahihirapan na sambitin ang katagang gustong sabihin. Nalilito ito.“Gaya ng sabi ko pupunta tayo sa isang masayang lugar. Dadalhin kita sa lugar kung saan isa sa lugar na pinaka-gustong pasyalan noon ni Tin-Tin.” Nababakas ang pagkalito sa mukha ni Destiny. Alam niyang tulad niya ay marami rin itong katanungan sa isip. Marami siyang tanong. Tanong na hindi alam kung masasagot pa ba. Dahil ang kaisa-isang tao na makaka-sagot sa katanungan niya ay hindi na nag-eexist sa mundong ibabaw.Ganun pa man ay hindi na mahalaga ang kasagutan sa mga katanungan na iyon. Dahil ang tanging mahalaga ay siya, si Tin-Tin at ang kanilang mga anak. Buong-buo na ang pagkatao niya.it's okay if Tintin did not remember the promises of their young hearts made twenty-two years ago, dahil kung sus
