LOGINShare
KABANATA 55.
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
IMITATION. KABANATA 56.
Muli ay niyakap siya nito ng mahigpit. Sa pagkakataon na ito ay sa dibdib niya ibinaon nito ang mukha. Sa wakas, tuluyan ng nawala ang lahat ng pangamba at bigat sa dibdib. The forgiveness she longed for the past seven years has been granted.“Tama na. Baka magising ang mga bata.” Medyo malakas kasi ang hagulhol nito. Nag-alala siya na baka biglang magising ang mga bata dahil sa ingay na likha ng kanilang mga pag-iyak.Marahan itong kumalas mula sa pagyakap sa kanya. Pinahiran nito ng kamay ang mga luha habang nanatili itong nakaluhod sa kanyang harapan. “Destiny,” tumingala ito sa kanya. Ang mga mata ay pulang-pula maging ang tungki ng ilong ay ganun din. “Please, allow me to make it up to you and the kids. Hayaan mong punan ko ang pagkukulang ko sa mga anak natin.” “Andres, hindi ko sila ipagkakait sayo. Ipagtatapat ko sa mga bata ang totoo. Bigyan mo lang ako ng sapat na panahon,” huminga siya ng malalim at yumuko. “Marami ng nagbago. Maraming bagay ang dapat natin isaalang-alang
IMITATION. KABANATA 57.
Nasa ilalim ng rumaragasang tubig ng shower ang hubo’t-hubad na katawan ni Andres. Nakatukod ang dalawang kamay sa tiled wall at nakayuko. Pikit ang mga mata habang naglalaro sa isip ang imahe ng kanyang mag-ina.Ang mala-anghel na mukha ng kanyang mag-ina. Agad na iminulat niya ang kanyang mga mata. Mabilis na tinapos niya ang kanyang pagligo. Kailangan niya ng makabalik ng hospital, bago paman siya maunahan ng asong ulol na iyon.Covering his private part with a piece of towel, he left the bathroom. Napatda pa siya ng pagbukas ng pinto ng bathroom ay nakatayo sa bungad si Bernadeth. Naghihintay ito sa kanya.“Will you please give me privacy, Bernadeth,” aniya na nilakipan ng sarkasmo ang tinig.Sa halip na sundin siya nito ay humakbang pa ito palapit sa kanya kasabay ng mabilis na pag yakap ng mga braso nito sa kanyang katawan. Kung gaano ito kabilis na yumakap sa kanya ay ganun din niya kabilis na iwinaksi ang mga braso nito.“Andres.”“Don’t you understand what I'm saying?” He fe
IMITATION. KABANATA 58.
Kapwa mayroong mga pasa ang kanilang mga mukha ng pumasok sa loob ng hospital. Sinalubong pa sila ng medical staff dahil akala ng mga ito ay magpapagamot sila.“Hayop!” angil ni Greg habang pinupunasan nito ng daliri ang kaliwang bahagi ng labi.“Sa ating tatlo ay ikaw itong hayop. Isang asong ulol. Nang dahil sayo ay kalat na ngayon sa mga online news ang mukha ng mag-ina ko. Tangina mo!” Ganting angil niya.Mahina ang kanilang mga tinig at hindi halatang nagbabangayan. Kaswal lang silang tatlo na naglalakad sa hallway at tinutungo ang kinaroroonan ng lift. Ang mga tao na nakasalubong nila ay napapalingon sa kanila.“Asong ulol, huh?!” Greg laughs sarcastically in a low tone. “Asong ulol na may breed, samantalang ikaw ay ulol na nga askal pa.” Kusang umangat ang kanyang kanang braso kasabay ng pagkuyom ng kamao. Ang hinayupak, talagang inuubos nito ang pasensiya niya. Ngunit bago paman dumapo ang kanyang kamao sa mismong batok ni Greg ay mabilis na napigilan ni Red ang kamay niya.
IMITATION. KABANATA 59.
Nakapatong ang mga siko sa nakabaluktot na tuhod at salo ng mga palad ang mukha. Pikit ni Destiny ang mga mata habang panay ang kastigo niya sa sarili. Ang kanyang puso ay tila kabayo na sumisipa sa loob ng kanyang dibdib, at maging ang paghinga ay marahas.Habang pikit ang mga mata ay naglalaro sa isip ang paglapat ng labi nila ni Andres sa isa’t-isa. Simpleng paglapat lang iyon, but the friction was felt all over her being. “Mapapatay kita, Destiny, mapapatay kita!” Bernadeth's voice suddenly echoed in her head. Naangat niya ang mukha. Naglalaro sa isip niya ang eksena kung paano siya lumaban kay Bernadeth sa loob ng toilet cubicle kung saan siya nito kinulong.Iniharang ni Bernadeth ang katawan nito sa pinto ng cubicle upang hindi siya makalabas. Bernadeth even slapped her, at sa unang pagkakataon ay lumabas ang tinatago niyang tapang. She grabbed Bernadeth in her arms, sabay hinila niya ito sa mahaba nitong buhok at walang kahirap-hirap na ininud-nud niya ito sa naroon na toile
IMITATION. KABANATA 60.
Sa isang supermarket malapit sa hospital sila tumungo. Bumili siya ng mansanas dahil bigla ay gustong kumain ng mansanas ng mga anak niya.Suot ni Destiny ang isang baseball cup at nakasuot ng isang leather jacket na itim. Sumbrero ni Andres at leather jacket nito ang kanyang suot na nasa loob ng sasakyan nito.Alam niya ang rason kung bakit ayaw ni Andres na maibalandra ang mukha niya. Walang alam ang publiko sa totoong pagkatao niya at hindi rin alam ng mga ito na wala na si Serenity. Mabibilang lang sa daliri ang mga taong may alam sa totoo niyang pagkatao. “Wala akong ibang iniisip kundi ang protektahan ka at ang mga anak natin. Like what I've told you. Esentro mo ang paningin mo sa mga taong mahalaga sayo at takpan ang tenga sa mga ingay na maririnig mo mula sa labas. Please, trust me and leave everything to me.” Sa halip na matuwa sa sinabing iyon ni Andres, ay mas lalo siyang kinabahan. Tahimik na pamumuhay lang naman ang gusto niya at makitang masaya ang mga anak niya. Alam
IMITATION. KABANATA 61.
Walking down memory lane, the scene of Bernadette and Andres was the most painful. Sa tuwing naalala ni Destiny ang tagpong iyon ay hindi niya maiwasan ang masaktan. “What should I do for you to forgive me?” “I already forgave you a long time ago, Andres.” Humarap siya kay Andres kasabay ng isang ngiti na gumuhit sa kanyang mga labi. Walang pag-aalinlangan na hinaplos niya ang pisngi ni Andres. “Ama ka ng mga anak ko, Andres at sapat na dahilan na iyon upang patawarin kita. We both made mistakes. Kapwa tayo nagkamali at nasaktan ang isa't-isa, and forgiveness is what we both need for us to live peacefully. May mga anak tayo at ang mga anak natin ang dapat natin pagtuunan ng pansin at hindi natin magagawa iyon kung may galit at hinanakit pa rin sa mga puso natin.” “Destiny.” Muli ay isang mahigpit na yakap ang iginawad nito sa kanya. There is no second thought. She hugs him back. “Mama!” Tili ng kanilang mga anak ang sumalubong sa kanila. Nagsilundagan ang mga ito mula s
IMITATION. KABANATA 62.
“Ano daw?” Si Amaya na tila nabigla at hindi na proseso ang sinabi ng ama.“Sabi niya Amaya, I. Am. Your. Father.” Si Amihan na binanggit ang sinabi ng ama na inisa-isa ang bawat kataga. “Siya daw ang papa mo, Amaya!” “Pa-Papa ko?”Andres swallowed hard. Bigla itong nataranta. “Oo, siya daw ang Papa mo,” pagpapaliwanag ni Amihan sa kambal nito bago bumaling sa kanya. “Ibig sabihin ba mama ako lang ang anak ni Dada Red?”“Fvck!” Mahina na napamura si, Andres. Siniko niya ito at pinanlakihan ng mga mata. “Nasa harap ka ng mga bata. Wag kang magmura.” saway niya.Hinarap niya ang mga anak kasabay ng mahinang tawa. “It's not funny, Destiny.” Bulong ni Andres sa kanya sabay pisil ng kanyang hita na ikinaigtad niya. “Anak, Amihan hindi ganon iyon. Ikaw at si Amaya ay sabay na lumaki sa loob ng tyan ni Mama at sabay kung iniluwal. Ibig sabihin iisa lang ang papa ninyo ni Amaya.” “E diba nga mama, si Joyce na klasmet ko at ang ate niya na si Matet iba-iba ang tatay. Si joyce tatay niya
IMITATION. KABANATA 63.
Dalawang araw na ang nakalipas ngunit walang Andres na dumalaw. Nakatayo si Destiny sa balkonahe at nakatanaw sa labas. Nagbabakasakali na matanaw si, Andres. Iniisip niya kasing nasa labas lang ito ng bahay ni Greg at palihim itong sumisilip.Nitong nakaraang araw kasi ay napapansin niya ang isang itim na kotse di kalayuan mula sa bahay. Natatanaw niya iyon mula sa balkonahe. Naisip niya na baka si Andres ang sakay ng kotse at palihim na sinisilip ang mga bata.“Andres.”Napahaplos siya sa kanyang dibdib. God knows how much she wanted to be with him. After all these years, she still loves him. Walang nagbago sa nararamdaman niya para rito. Ngunit kailangan niyang pigilan ang pagnanais na makasama ito alang-alang sa kapakanan ng mga anak at nakakarami. She felt concaveness deep in her heart, and she knew that only Andres could fill the hole of emptiness she felt. Papalubog na ang araw. Ilang oras mula ngayon ang maghahari na naman ang dilim. “Andres!” Napakapit ang mga kamay niya
Latest chapter
IMITATION. EPILOGUE.
It was six, ngunit maliwanag pa rin ang buong paligid. Destiny was standing at the bedside while staring into the beautiful view in front of her. Tanaw mula sa bed ang buong gold coast, bughaw na bughaw ang karagatan at kulay kahel ang kapaligiran. Nakakamangha sa paningin ang tila octopus na hugis ng mga nakahilerang mini villa na tila nakalutang sa bughaw na dagat. The view was breathtakingly beautiful. “Beautiful!” Hindi mapigilang niyang sambit. “Indeed!” Mahinang sambit nang asawa niya. Marahan na humaplos ang palad nito sa kanyang magkabilang braso at pinatakan ng magaan na halik ang kanyang expose na balikat. Bawat dampi ng labi nito sa kanyang balat ay naghahatid ng kakaibang init sa kanyang buong katawan. Naipikit niya ang kanyang mga mata sabay itinagilid niya ang ulo upang bigyang laya ang labi nito sa paghalik sa kanya na ngayon ay gumagapang paakyat sa kanyang leeg tungo sa kanyang punong tenga. Isang marahas na pagsinghap ang kanyang ginawa ng maramdaman ang m
IMITATION. KABANATA 90.
What if I never knew?What if I never found you?I never had this feelin' in my heart. How did this come to beI don’t know how you found meBut from the moment I saw you Deep inside my heart, I knewBaby, you're my Destiny.Mark 10 verses 8 and 9.And the two shall become one in flesh. So they are no longer two but one in flesh. Therefore, what God has joined together there is no one can separate.“The first time I laid my eyes on you twenty-two years ago, my young heart knew that it was you. It was you whom I wanted to spend my life with. That's why I fought for you, and did everything to have you!” Isang marahas na paghinga ang ginawa niya. Rinig na rinig ang marahas na paghinga niyang iyon sa loob ng simbahan dahil nakatuon ang mikropono malapit sa kanyang bibig. Everyone laughs. Destiny smiled and wiped her tears. “But fate played tricks on me, I fought for the wrong person, kneeled in the wrong person, and even wasted my tears on the wrong person. But gladly that that wrong
IMITATION. KABANATA 89.
Mula sa di kalayuan ay nakangiti na nakatanaw si Red kay Andres at Destiny. Isang marahas na paghinga ang kanyang ginawa sabay tingala sa kalangitan.“Are you happy now, Buttercup? Natupad na ang gusto mo. I hope you are watching right now!” Isang marahas na muling paghinga ang kanyang ginawa, kapagkuwan ay sinenyasan niya ang waiter na may dalang alak. Lumapit ito sa kanya. Agad na kinuha niya mula sa bitbit nitong tray ang alak at marahas na tinungga.“Thank you!” Nakangiti niyang wika sa waiter sabay patong ng wala ng laman na kopita sa bitbit nitong tray pagkatapos ay tumungo sa kinaroroonan ng mga magulang.Humalik siya sa pisngi ng ina at tinapik sa balikat ang ama. “Mauna na ako, Ma, Pa. See you the day after tomorrow!”“Saan ka na naman pupunta ha?”“Somewhere, Ma. Don't worry about me, huh!” “Red—”“I'll go ahead ma!” Agad na pinutol niya ang pag-uusap sa ina. Alam niya naman kasi kung ano ang sasabihin nito sa kanya. “Take care, son!” Ang ama.“I will, Pa!”Nagpaalam muna
IMITATION. KABANATA 88.
“Mama, Papa!” Mga munting tinig na iyon ang nagpamulat sa kanyang mga mata. Bigla ay naitulak niya si Andres. Ngunit hindi ito natinag. Natawa lang ito ng mahina nang bitawan ng labi nito ang kanyang mga labi.Kung kanina ay uminit ang kanyang katawan dahil sa matinding pagnanasa ngayon ay iba na ang dahilan ng pag-iinit na iyon. Init ng pagkapahiya sa mga anak.Nakita kaya ng mga anak nila ang pagpisil nito sa kanyang pang-upo? God, uminit ang mukha niya. Wag naman sana makita ng mga anak ang ginawa nitong pagpisil sa pang-upo niya lalo na si Amaya, siguradong hindi siya tantanan nito ng tanong.“Naghahalikan na naman ba kayo?” si Amihan.“Lagi na lang kayo naghahalikan. Sabi ni lola bumaba na raw tayo. Mamaya na kasi kayo maghalikan mama. Gutom na po ako!” si Amaya na kung makapagsalita ay parang matanda.Pinandilatan niya si Andres na ngayon ay malapad ang pagkapuknit ng labi habang nakatitig sa kanya. Nag-eenjoy ang manyakis sa pamumula ng mukha niya at pagkapahiya.Lumuhod si An
IMITATION. KABANATA 87.
Makalipas ang ilang linggo ay tuluyan ng nakauwi ng mansyon si Senyor Adriano maging ang anak na si Amihan kasama ang tatlong private nurse na mismong si Tita Luisa ang nag-hire at isang physical therapist. Sa halip na sa sariling bahay umuwi ay sa mansyon tumuloy sina Destiny dala ng pakiusap ni Senyora Edith at Senyor Adriano. Gusto ng Senyora at senyor na makasama ang mga bata sa iisang bahay nang matagal. Naging maingay nga sa loob ng mansyon dahil kay Amaya. “Nanay, maraming salamat po!” Niyakap ni Destiny ang tiyahin. Isa si Tiya Rina sa humubog ng pagkatao niya. Ang kanyang yumaong ina, si Tiya Rosa at Tiya Rina ang mga taong nag sakripisyo upang maitaguyod siya. They raised her with so much love. Pinalaki siyang may takot sa Diyos, may pag-unawa at respeto sa kapwa at higit sa lahat mapagkumbaba at mapagmahal. Mga pag-uugali na kanya ring ituturo sa kanyang mga anak. Niyakap niya ang tiyahin ng sobrang higpit at ang mga luha ay kusang kumawala. This past few days, naging
IMITATION. KABANATA 86.
“Bakit wala?” takang sambit na tanong ni Destiny.Sa halip na sagutin ito ay hinila niya ito at mabilis ang mga paa na humakbang sa silid ng ama. Dumagundong ang puso niya at halos hindi siya makahinga. Nakailang hakbang lang sila ay nakita na niya ang nakabukas na silid ng ama. Tumigil siya. Hinarap niya si Destiny. He cupped her face with his trembling hand. “Babe, Tin. Whatever happens, isipin mo na lahat ay malalagpasan natin. Malalagpasan natin ng magkasama. Naintindihan mo ba ako?”“Andres!” mahina nitong usal. Nakaukit ang matinding pag-alala sa mukha nito. “M-May problema ba?”Sa halip na sagutin ito. Muli niyang hinawakan ito ng mariin sa palad at hinila tungo sa silid ng ama. Isang hindi inaasahang eksena ang sumalubong sa kanila na kapwa nagpapako sa kanila sa kanilang kinatatayuan.Amaya was feeding his father a grapefruit. Nakaupo sa bed ang kanyang ama at nakasandal sa headboard ng kama. Habang si Amihan naman ay nakaupo sa wheelchair at nakangiting nanood sa pagsubo ni
IMITATION. KABANATA 85.
Hinuli niya ang palad nito na humahawak sa kanyang naghuhumindig na simbolo at ipinako niya iyon sa uluhan nito. He spread her legs with his legs then guided his shaft to enter the cave of wonders.“Ahh!!!”“Tin, ahh!”Kapwa na nagpakawala ng malakas na ungòl ng marahas na isinagad niya ang sarili sa loob nito. Napaarko bigla ang katawan ng mahal niya. Ang maramdaman ang kanya sa loob nito ay ibayong sarap ang dulot no’n sa buo niyang sistema. Agad na humugot baon siya sa katamtamang bilis sabay hinuli ng labi niya ang labi ni Destiny.Destiny kissed him back. Nagsipsipan ang kanilang mga labi, at ang mga dila ay animoy nagpaligsahan sa loob ng kanilang mga bibig, nagpaligsahan sa kung sino ang mangibabaw, at unang makasipsip.Naglilikha ng tunog ang kanilang nag-sipsipan na mga labi na sinasabayan ng nakakaliyong masarap na tunog ng bawat banggaan ng kanilang ibaba.A groan escaped from his throat as Destiny svcked his tongue, pumaikot maging ang mga braso nito sa kanyang leeg kasab
IMITATION. KABANATA 84.
Nanginginig ang mga kamay ni Destiny, ang dibdib ay naninikip, at ang puso ay dumadagundong. Kanina ng dinala siya ni Andres sa mismong silid nito, naglalaro na sa isip niya ang ilang malabong eksena, at maging ang munting mga tinig ay kusa niyang naririnig.Mula sa silid nito hanggang sa gazebo, at sa pagsakay ng private chopper hanggang sa marating nila ang enchanted kingdom. Hindi siya nilubayan ng mga malabong eksena na iyon, at ang mga malabong eksena na iyon ay tuluyang luminaw ng makasampa siya ng tuluyan sa Ferris wheel.Halos gusto niyang sumigaw at sa unang pagkakataon ay nakaramdam siya ng galit sa kambal. Tinatanong niya ang sarili kung bakit ito nagawa sa kanya ni Serenity, kung bakit nagawa nitong ilihim sa kanya at Andres ang lahat.Parang pinong kinukurot ang puso niya, ramdam na ramdam niya ang sakit at hirap na pinagdaanan ni Andres sa mahabang panahon. Ngunit sa kabila ng naramdaman na galit sa kambal ay namayani pa rin sa isip at puso niya ang pag-intindi at pagpap
IMITATION. KABANATA 83.
“Everything is set, Sir!”“Good!” Agad na binalingan niya si Destiny. Napatitig ito sa private chopper at kapagkuwan ay lumingon sa kanya. Bumuka ang labi nito ngunit agad na muli nito iyong itinikom. Tila ba ito nahihirapan na sambitin ang katagang gustong sabihin. Nalilito ito.“Gaya ng sabi ko pupunta tayo sa isang masayang lugar. Dadalhin kita sa lugar kung saan isa sa lugar na pinaka-gustong pasyalan noon ni Tin-Tin.” Nababakas ang pagkalito sa mukha ni Destiny. Alam niyang tulad niya ay marami rin itong katanungan sa isip. Marami siyang tanong. Tanong na hindi alam kung masasagot pa ba. Dahil ang kaisa-isang tao na makaka-sagot sa katanungan niya ay hindi na nag-eexist sa mundong ibabaw.Ganun pa man ay hindi na mahalaga ang kasagutan sa mga katanungan na iyon. Dahil ang tanging mahalaga ay siya, si Tin-Tin at ang kanilang mga anak. Buong-buo na ang pagkatao niya.it's okay if Tintin did not remember the promises of their young hearts made twenty-two years ago, dahil kung sus
