(S2) 44. PAIN 2

YUMI

I wiped my tears and left my mother’s office. Kung bakit naman kasi ayaw tumigil ng mga luha ko. Hindi na rin ako pinigilan pa ni Mama. Hindi na rin ako pinasundan pa kay John. She was obviously in shock and pain, too.

I entered my room then I weep again as I recall what I said na sarili ko ang niloloko at walang iba nang sabihin kong hindi ko na babalikan si Ice. But that’s true… Totoong lolokohin ko na talaga ang sarili ko simula ngayon. Lolokohin ko na hindi ko na mahal si Ice para hindi ko na siya balikan pa dahil mas dapat niyang mahalin si Libby.

Si Libby… Ang sakit… Bakit naman kasi ang lupit maglaro ng tadhana sa aming tatlo?

Tadhana? And when did I believe in that word? Just now… just fucking now!

I bit my lower lip hard as my mother’s image earlier entered my thoughts once more. Ang gulat sa mga mata niya. Ang sakit. She was stunned when I told her that Libby is Laya… Kung nagulat ako na kapatid ko si Libby ay mas lalo na ang nanay namin pagkatapos malamang anak niya