Patawarin sa mabagal na update. Wala po akong laptop ngayon. Nagkasakit pa ako. Ayaw na ayaw ko gawa story using phone kaya mabagal talaga. Pero salamat sa mga patuloy na naghihintay at bigay ng gems. Salamat sa mga iilang comments. Dahil sa comments kaya pinipilit ko pa ri n sulat kasi naiisip kong naghihintay talaga sila. All in all, salamat sa lahat.
YUMII wiped my tears and left my mother’s office. Kung bakit naman kasi ayaw tumigil ng mga luha ko. Hindi na rin ako pinigilan pa ni Mama. Hindi na rin ako pinasundan pa kay John. She was obviously in shock and pain, too. I entered my room then I weep again as I recall what I said na sarili ko ang niloloko at walang iba nang sabihin kong hindi ko na babalikan si Ice. But that’s true… Totoong lolokohin ko na talaga ang sarili ko simula ngayon. Lolokohin ko na hindi ko na mahal si Ice para hindi ko na siya balikan pa dahil mas dapat niyang mahalin si Libby. Si Libby… Ang sakit… Bakit naman kasi ang lupit maglaro ng tadhana sa aming tatlo? Tadhana? And when did I believe in that word? Just now… just fucking now!I bit my lower lip hard as my mother’s image earlier entered my thoughts once more. Ang gulat sa mga mata niya. Ang sakit. She was stunned when I told her that Libby is Laya… Kung nagulat ako na kapatid ko si Libby ay mas lalo na ang nanay namin pagkatapos malamang anak niya
ICE“Still can’t find that woman…” I immediately told Trace as I answer his call. Hindi ko alam kung saang parte na siya ng club ngayon pero base sa naririnig ko ay may mga naglalaro ng poker. “Why don’t we ask your friend Sloane for some help, huh? What’s the use of the CCTVs?”Trace guffawed. That was a fake one. Ain’t for me. I heard him talking to some peeps next. At mukhang nakilaro na ng poker ang gago. “Sloane is…” he trailed off, then, “Actually, she’s here… with me.” “Great.” I scanned the area. “Where are you?” Gusto kong makausap si Sloane at may kailangan akong itanong. “I—” I stopped talking as I saw a woman. A familiar figure with blonde hair. May mga kasama ang babae, limang lalaki at dalawang babae. Hindi ko alam bakit nanatili ang tingin ko sa babae. It was like my gazes were locked on hers. When her head moved sidewards, as if she was looking for someone, our eyes met. Yumi…Kasunod ng mabilis na pag-alis ni Mayumi ng tingin niya sa akin ay ang pagtalikod ko. Human
YUMIThanks to John, natakasan ko si Ice. I can’t be focused though kung nakikita ako ni Ice. May kailangan akong unahin at mauunawaan niya rin ako. Darating din ang tamang pagkakataon para makausap ko siya—sila ni Libby. I furrowed my brows as the pounding bass of the club still vibrated through my veins, pinapasakit ang ulo ko. Pero ano pa ba ang dapat asahan ko ay club nga naman ito. Actually, I hated places like this—crowded, smoky, the air thick with desperation and deception. At kung hindi ko gusto ang lugar ay mas lalo na ang kanina pa pangma-manyak sa akin ng kupal na teroristang sisiguraduhin kong patay sa akin mamaya. I sighed. I looked and smiled at the German beside me. “Where are we going?” I asked in my sleepy tone. Mas mabuting isipin niyang nanghihina na ako para hindi na niya ako kailangan pang pilitin uminom pa mamaya ng marami. “To pleasure,” he sneered evilly. Pleasure? He obviously wanna rape me. Kanina niya pa gustong gawin sa akin ‘yon at salamat na lang dah
ICEMayumi… Maya… My Yumi. “Earth to Isidro.” Mara’s fingers snapped in front of my eyes that returned me to the present. Her smile teasing. “You’re not listening, are you?” Mara leaned against the wall. Yes, I admit. I was half-listening to her. I blinked and stared at her. She was as sharp and quick-witted as I could observe. Para rin siyang si Yumi, magkapatid nga naman. But the fact that Mara in front of me is more like the quadro made me smile smugly to myself. Hindi maitatanggi ang pagiging Andrade niya. At naalala ko na rin kung bakit kaninang umaga nang yakapin ko siya ay parang pamilyar ang mukha niya sa akin. Si Mama… Magkahawig talaga sila ni Mama. Malakas ang dugo ni Abuelo Ignacio at kung may naiba man sa kanila ni Mama ay ang mga labi niya. Her lips are same with Mayumi. Namana nila sa kanilang ina. “Mayumi again?” Mara chuckled. “Quite,” I sneered. “Pero naisip ko kasi na malaki pala ang hawig niyo ni Mama. But I remember you have a reddish hair.”Bigla nawala ang
AGENT HMadaling mamatay pero mahirap mabuhay.My life is such a jumbled mess!There is nothing special about the life I need to work for; I have no one. No family. No friends. No beliefs… siguro kung mamamatay ako kahit anong oras ay balewala. Walang makakaalala, walang makakapuna.Oo, walang makakaalala dahil kahit ang grupo na nagpalaki sa akin at pinagtatrabahuan ay babalewalain lang sigurado ang pagkawala ko. I'm nothing but a tool for them. They don't even treat me like a person with my own life.Magulo na ang buhay ko pagkapanganak ko pa lang. Hindi ko nga kung alam sino ang mga magulang ko. Isa lang ang totoo sa akin sa ngayon, ang pangalan ko na ibinigay na lang ng organisasyon na nagpalaki sa akin.Hugo.Just Hugo. Wala akong apelyido, lahat kami na nasa grupo ay walang apelyido.Babae ako. Babae kaming lahat na nasa Incognito pero walang nakakakilala sa totoong kami. Pangalan lang namin na alam sa underground society. Sinadya ang pangalan namin na panlalaki para walang makaa
Illinois, USA 2019 ICE Life has never been a bed of roses for someone like me. I was born into a mafia family and learned everything from the ground up. I was raised in a strict way, was spoiled beyond belief, and was punished harshly for any mistakes. There is no such thing as a perfect family, but mine is even better than perfect. All of our needs and wants have been met. We were able to acquire anything we desired. And I have a collection of autos and other products because I wanted to do so. I am one of the FSO heirs. The FSO stands for two Mafia clans, the Ferreiras and Silvas. Years ago, in exchange for an alliance, the son of the Silva family became engaged to the daughter of the Ferreira family, and the two families eventually merged into one. The FSO of Brazil was founded by their union. I'm a member of the Ferreira family. We even outnumber the Silvas nowadays because the Silvas' lone representative is reluctant to take his seat. Tio Michael Ferreira Silva, the o
Orvieto, Italy July 2021 YUMI Ang sabi ni Sir Rex ay huwag na huwag kong iiwan ang anak niyang si Reign, na Reianna naman kapag sa mama niya. Kainis! Mabuti na lang at hindi nalilito ang bata sa magkaibang tawag ng mga magulang niya sa kaniya. Tatlong taon pa lang si Reign at ang ganda-gandang bata, kamukha ng mama niya kasi sobrang ganda naman talaga ni Madam Julianna, kagandahan na balewala kay Sir Rex kaya sorry na lang siya. Pero naunawaan ko naman ang boss kong pogi, sadyang pangit kasi ang ugali ni Madam Julianna. Palasigaw iyon at nagiging malambing lang ang boses kapag nakikita si Sir Rex. Kawawa rin, asawang naturingan pero kinukulang sa atensyon. Kadalasan papansin na lang. Halatang-halata rin naman kasi na paimbabaw lang ang pagiging nanay niya kay Baby Reign, mabuti nga at hindi ko siya sinusumbong kay Sir Rex… Paano naman kasi kapag nasa palasyo ng mga Agosti si Sir Rex ay kunwari hands-on mommy si madam, pero kapag wala na si Sir Rex ay puro utos lang din sa aki
Rio de Janeiro, BrazilICEThe tragedy that happened to my family was two years ago. After a week of unconsciousness, I woke up in the hospital in Rio de Janeiro and not in Illinois.I was screaming and frustrated to get even. Enraged by hatred, all I felt inside me, I wanna kill the people who bombed my family. I wanted to return to Illinois to see my wife and daughter, but my father didn't allow me. And even my mother could not do anything to help me. Mama said she knew my pain, but it was my father's decision I needed to oblige.I just watched my wife and daughter's funeral in a video taken secretly by my father's men for me... for me... so I have seen them even though I should be there. Funny, but I was buried too with them...No one from the Ferreiras and the Silvas wanted me to execute my revenge, for I was already declared dead. Not me, but my other personality; the Math teacher Isidro Andrade, Libby's husband, and Millie's father.Isidro Andrade. Me. Myself. I died that night.