Patawarin sa mabagal na update. Wala po akong laptop ngayon. Nagkasakit pa ako. Ayaw na ayaw ko gawa story using phone kaya mabagal talaga. Pero salamat sa mga patuloy na naghihintay at bigay ng gems. Salamat sa mga iilang comments. Dahil sa comments kaya pinipilit ko pa ri n sulat kasi naiisip kong naghihintay talaga sila. All in all, salamat sa lahat.
YUMII wiped my tears and left my mother’s office. Kung bakit naman kasi ayaw tumigil ng mga luha ko. Hindi na rin ako pinigilan pa ni Mama. Hindi na rin ako pinasundan pa kay John. She was obviously in shock and pain, too. I entered my room then I weep again as I recall what I said na sarili ko ang niloloko at walang iba nang sabihin kong hindi ko na babalikan si Ice. But that’s true… Totoong lolokohin ko na talaga ang sarili ko simula ngayon. Lolokohin ko na hindi ko na mahal si Ice para hindi ko na siya balikan pa dahil mas dapat niyang mahalin si Libby. Si Libby… Ang sakit… Bakit naman kasi ang lupit maglaro ng tadhana sa aming tatlo? Tadhana? And when did I believe in that word? Just now… just fucking now!I bit my lower lip hard as my mother’s image earlier entered my thoughts once more. Ang gulat sa mga mata niya. Ang sakit. She was stunned when I told her that Libby is Laya… Kung nagulat ako na kapatid ko si Libby ay mas lalo na ang nanay namin pagkatapos malamang anak niya
ICE“Still can’t find that woman…” I immediately told Trace as I answer his call. Hindi ko alam kung saang parte na siya ng club ngayon pero base sa naririnig ko ay may mga naglalaro ng poker. “Why don’t we ask your friend Sloane for some help, huh? What’s the use of the CCTVs?”Trace guffawed. That was a fake one. Ain’t for me. I heard him talking to some peeps next. At mukhang nakilaro na ng poker ang gago. “Sloane is…” he trailed off, then, “Actually, she’s here… with me.” “Great.” I scanned the area. “Where are you?” Gusto kong makausap si Sloane at may kailangan akong itanong. “I—” I stopped talking as I saw a woman. A familiar figure with blonde hair. May mga kasama ang babae, limang lalaki at dalawang babae. Hindi ko alam bakit nanatili ang tingin ko sa babae. It was like my gazes were locked on hers. When her head moved sidewards, as if she was looking for someone, our eyes met. Yumi…Kasunod ng mabilis na pag-alis ni Mayumi ng tingin niya sa akin ay ang pagtalikod ko. Human
YUMIThanks to John, natakasan ko si Ice. I can’t be focused though kung nakikita ako ni Ice. May kailangan akong unahin at mauunawaan niya rin ako. Darating din ang tamang pagkakataon para makausap ko siya—sila ni Libby. I furrowed my brows as the pounding bass of the club still vibrated through my veins, pinapasakit ang ulo ko. Pero ano pa ba ang dapat asahan ko ay club nga naman ito. Actually, I hated places like this—crowded, smoky, the air thick with desperation and deception. At kung hindi ko gusto ang lugar ay mas lalo na ang kanina pa pangma-manyak sa akin ng kupal na teroristang sisiguraduhin kong patay sa akin mamaya. I sighed. I looked and smiled at the German beside me. “Where are we going?” I asked in my sleepy tone. Mas mabuting isipin niyang nanghihina na ako para hindi na niya ako kailangan pang pilitin uminom pa mamaya ng marami. “To pleasure,” he sneered evilly. Pleasure? He obviously wanna rape me. Kanina niya pa gustong gawin sa akin ‘yon at salamat na lang dah
ICE Mayumi… Maya… My Yumi. “Earth to Isidro.” Mara’s fingers snapped in front of my eyes that returned me to the present. Her smile teasing. “You’re not listening, are you?” Mara leaned against the wall. Yes, I admit. I was half-listening to her. I blinked and stared at her. She was as sharp and quick-witted as I could observe. Para rin siyang si Yumi, magkapatid nga naman. But the fact that Mara in front of me is more like the quadro made me smile smugly to myself. Hindi maitatanggi ang pagiging Andrade niya. At naalala ko na rin kung bakit kaninang umaga nang yakapin ko siya ay parang pamilyar ang mukha niya sa akin. Si Mama… Magkahawig talaga sila ni Mama. Malakas ang dugo ni Abuelo Ignacio at kung may naiba man sa kanila ni Mama ay ang mga labi niya. Her lips are same with Mayumi. Namana nila sa kanilang ina. “Mayumi again?” Mara chuckled. “Quite,” I sneered. “Pero naisip ko kasi na malaki pala ang hawig niyo ni Mama. But I remember you have a reddish hair.” Bigla nawal
YUMIMy head pounded. And my body? It’s aching. I frowned. Damn that it felt heavy as I blinked my eyes open. Madilim at aninag lang ang nakikita ko mula sa night lamp. Dahan-dahan akong kumilos lalo na at nakayakap sa akin ang braso ni Ice. Thinking of what we did, I know I was wrong. Alam kong walang masama na mahal ko siya at hindi ko kasalanan na pareho kami ni Libby ng minahal pero… Pero hindi tama ang patuloy na ganitong buhay namin lalo na at hindi man sinasadya ay masasaktan pa rin si Libby. Ice loves me and I love him. But the fact that this is no more about just love makes me sick. Hindi ko kayang isipin na magiging masaya ako at may masasaktan akong tao—na kapatid ko pa. Kahit hindi pa alam ni Libby na magkapatid kami, the part na alam ko na ang bagay na iyon ay hindi tamang ipaglaban ko na dapat maging akin si Ice. That would be selfishness to the capital S. Ang paglikot ni Ice at pag-ikot patihaya ang nagbalik sa kaniya ng tingin ko. Anong oras na ba? I checked the tim
ICEI frowned as the light from the ceiling blinded me. My eyes automatically went on the other side of the bed as I was expecting Mayumi to be there, but—Foder! I bolted upright, glancing at the empty space beside me where my wife should have been. Yumi… where are you?Nakiramdam ako. Baka naman nasa banyo lang si Mayumi o baka sa—A giggling voice disturbed me from thinking. Nilingon ko ang pinanggagalingan ng boses. Sloane Siegel. Her fiery red hair glowed under the lights of the room. Her legs were crossed, and a mischievous grin played on her lips as if she had watched something funny. I shook my head to remove some headache I felt. I grimly looked at Sloane as she was playfully gazing at me. “Where is she?” I asked coldly with my sharp voice that cutting through the silence. Hindi ko alam kung ano ang plano nila ni Trace pero ang makita si Sloane rito sa kuwarto—na technically ay kaniya—ay kaduda-duda sa akin. “What a rough and…” she paused and pouted, “wild night, eh?” Duma
YUMI “Already here,” I informed John, na parating na rin dito sa area kung saan makikipagkita raw si Louisianna kay Nite Alberona. I have no idea who was that man is, but obviously, he and John are good friends or whatever what that I don’t fucking need to care at all. Basta iyon ang natanggap kong mensahe mula kay John, si Nite Alberona raw ang nag-feed ng info na makikipakita ito kay Louisianna para makipag-deal kaya mabuting nandoon ang isa. Ilang linggo na ang lumipas mula nang mailibing si Don Raymundo Esposito pero hindi namin ma-track si Louisianna. It was just last night when John told Helio she already has the information coming from someone who worked as spy for Louisianna before. Hindi ko alam kung ano ang dahilan ng Nite na iyon at ipinaalam pa kay John ang usapan nila ni Louisianna, isa lang ang rason… gusto niyang mailigtas ni John si Chloe sakaling may palpak na mangyayari. Yes, si Chloe Jordan McIntyre-Esposito-Dimagiba ang kailangan masigurado ang kaligtasan.
YUMII increased my speed. Cent message is a warning. Hindi niya ako pinapakiusapan na tumigil sa planong pagligtas kay Louisianna, she was telling me na mabuting hayaan ko na ang lahat at hindi rin matatapos ang gulo kahit anong pagliligtas ang gawin ko sa isa. At may punto si Cent. Bahala na si Louisianna sa buhay niya. Ang kailangan ko ngayon ay magmadali para mahanap si John. I need to talk to her. Why she called me Maya? How does she know that nickname of mine? Palayaw na kahit ako ay hindi ko nga halos maalala.“Yumi.”I frowned. That’s Cent talking to me thru call. Nakapasok ang tawag niya at dahil automatic na sinasagot ng phone ko ang mga incoming calls ay nakakonekta na ako sa kaniya agad. “Where are you?” tanong niya na ikinangisi ko. Akala yata ay hahanapin ko pa ang mama-mamahan niya.“I won’t look for Louisianna,” I said. “Kung iyan ang itinawag mo ay wala kang dapat proble—”“I wanna talk to you personally,” she cut my words.“If it’s about Ice then—”“About Libby.”
ICETiningnan ko ang oras, isang oras na lang at darating na ang private plane ng FSO na susundo sa akin. Paalis ako papuntang Mexico at may kailangan ang apat sa akin. Kailangan na wala sana akong pakialam kung hindi lang dahil involve si—Tawag ni Trace ang sumunod na umistorbo sa akin. “What’s this time?” tanong ko agad sa pinsan kong wala na naman gagawin sigurado kung hindi ang kumbinsihin ako na huwag umalis sa Foedus. “Na-miss lang kita, masama ba?” pang-asar na tugon niya. “Kung wala kang importanteng sasabihin ay sige na.” Mabuti pang tapusin ang usapan namin agad at wala akong plano makipag murahan sa kaniya sa telepono. “Paalis ka raw?” tanong ni Trace na ikinakunot-noo ko. Bakit parang huli na siya sa balita? “May pa-party kasi si Chloe mamayang gabi. Despedida party namin bago ang international cruise na pinangako kong honeymoon namin sa kaniya. Baka lang gusto mong pumunta. Sa Baguio gaganapin ang—”I ended the call. Hindi ako interesado. At alam ko ang tungkol sa part
YUMI“What’s that?” tanong ko kay Rex nang ilapag niya ang isang sobre sa harap ko. “Want me to read it to you or you will check it on your own?” He grinned. “Kagaya ng sabi ni Izzy ay normal na ang mga mata mo. Malinaw kagaya sa mga bata.” Nilingon nito si Izzy na nilalaro si Yara. Nilapitan ni Rex si Yara at binuhat. “Da-da…” Yara uttered and smiled at Rex. She giggled next when Rex kissed her cheek. Napangiti ako kay Yara na hinila ang tainga ni Rex. Dada ang tawag ni Yara kay Rex at Didi naman kay Gigi. “Art should marry you one day, Yara…” bulong ni Rex sa baby ko na humagikhik dahil akala nakakatawa ang sinabi ng isa. “They are cousins,” paalala ko kay Rex. Hindi magkadugo ang anak niya at anak ko, pero dahil kinokonsidera pa rin si Art na isa sa mga anak ng pinsan ni Ice na si Brix Silva ay naisip kong sabihin ‘yon. “They’re not,” kontra ni Rex sa akin at muling pinanggigilan si Yara. Rex was so fond of Yara kahit noon pa. Malambing naman talaga ito kahit pa sa mga anak.
ICEKanina pa ako paikot-ikot. Hindi ko makita ang mga bata at hindi ko na rin makita si Yumi. Kahit ang Fumagalli pa na ‘yon ay nawala na rin bigla. I saw Rex. Naisip ko siyang lapitan pero nagbago ang isip ko. Saka ko na siya kakausapin. I can’t trust him. Kahit anong anggulo ang tingnan ko kung bakit sila sabay ni Mayumi bumalik ng Pilipinas, hindi ako maniniwala na hindi niya alam dati na buhay ang isa. “Where’s the four?” tanong ko kay Genesis nang lapitan ko ito. “I saw Libby take them,” Genesis replied. “Kakatapos ng kasal at sabi ni Libby gustong magpahinga ng mga anak mong babae kaya samahan na lang niya sa room nila. Sinama na rin niya pati sina Axel at Anghel.”Tumango ako. Hindi nawawala ang apat, nasa kuwarto lang nila. That’s good to know. “I saw Dominus…” ani Genesis. “Nakita ko siya papuntang elevator. Iyong kasama ni Rex na guwapo naman ay nasa labas na. Mukhang paalis na sila at hinihintay lang si Dominus.”“Guwapo?” I sneered dangerously. “Kailangan may adjectiv
YUMI“And no matter what you do and what you want, I promise that I will always be beside you... supporting you... loving you. Well, I don't need you to make hell a paradise for me, for we don't need it. Why? Because we already have our own paradise, meu Patricio. Our gangsta' paradise…”That was Chloe’s answer to what Trace said and promised earlier. They were so cute. And I admit apektado ako sa mga pinagsasabi nila kanina pa. From Trace’s to Chloe’s vows, pinakinggan ko lahat. When Trace said kaya niyang gawin paraiso ang impyerno para kay Chloe, napangiti ako. Well, that’s metaphorical, of course. And Trace was referring to the life we have in underground society. Yes, magulo ang buhay Mafia. Delikado. Pero ano man ang hinaharap namin ay nasa amin na ‘yon paano iha-handle. We could fight and survive. Or we could take defeat and wait for our death. Hindi ko maiwasan hindi sulyapan na naman si Ice. Kanina pa kami parehong sigeng tingin lang sa bawat isa. Kanina pa rin kinikilig si
ICEKasal ang pinunta ko at hindi libing kaya… I puffed out some air. Tama na. Ayoko na munang isipin ang mga naganap sa sixth floor kanina. And I’d done this before, right? This exact faking of my emotions. Though this time it’s heavier… Still, if I did it before then I could still manage to do it again. Inikot ko ng tingin ang bulwagan. Masaya ang lahat. At dapat makisaya rin ako pero hindi ko magawa. Ang tanging magagawa ko lang ngayon ay maging kalmado hanggang matapos ang kasal at saka pag-isipan kung ano ang pinakamaganda kong gagawin para hindi masyadong masaktan ang mga anak ko. Masasaktan sila. They will. Matatalino ang mga anak ko at hindi na magiging effective sa kanila sa susunod ang mga dahilan ko para kay Yumi kung bakit hindi nila pwedeng lapitan pa. Sa susunod ay magtatanong pa rin sila kung bakit hindi pa rin nila makakasama ang mama nila kahit nagbalik na. Magtatanong sila lalo at kanina pa palipat-lipat ang mga tingin nila sa amin ni Yumi. And when Gigi stood nex
YUMIMistula na lang akong dahon na nagpaanod sa tubig nang isama ako nina Nite at Isagani sa lobby. Ang sabi ni Rex ay kung kailangan ko pa ng ilang minuto ay sasabihan na lang nito si Trace, pero hindi na, pareho lang ‘yon. Magkikita pa rin naman kami ni Ice kahit anong mangyari. At ayoko naman na para akong paespeyal na iniintindi rito dahil sa pag-iyak ko.Next, I can feel the gaspings of everyone who knows me when we were at the lobby already. Kahit si Elliot ay nilapitan ako para kumustahin. And why not? It had been years. Sabi nga ni Ice ay matagal ang two years niyang paghahanap sa akin at pag-aalala. Pare-parehong mahigpit na yakap ang ginawa ng triplets sa akin at sinunod-sunod ng mga tanong. Nahinto lang sila nang lapitan ako ni Cent at yakapin din ng mahigpit. She cried sorry and whispered that we need to talk. After Cent, I was left standing alone. Observing. Waiting for the ceremony to start. I was upright and seemed fine but I… I ain’t.Ang totoo, kinakaya ko na lang
ICEExplanation. Iyon lang ang kailangan ko para maunawaan ang ginawa niyang pag-iwan sa amin ng mga bata. Pero bakit hirap na hirap siya?“Hinanap kita…” masama ang loob kong wika nang naulit ang pananahimik niya. “Para akong gago na kung sino-sino ang kinakausap. Sinusuhulan kahit sino para makita ka lang.” I balled my fists. “Trace was right when he told me that I will never find someone who doesn’t want to show herself. Probably, all along… Trace knew.”Hindi ko pa nakakausap si Trace pero hinala ko iyon. Iniisip na baka pati siya ay alam noon pa na niloloko ako ni Yumi. Kaya pala noong sabihin kong bulag itong isa ay nagulat si Trace, alam niya mula simula na hindi bulag ang asawa ko. Kasama niyang pinagtakpan ang kalokohan ni Mayumi kung gano’n. I stared at Mayumi. Still, no words coming from her. She doesn’t want to explain. “What’s the reason, Mayumi?” parang ewan na tanong ko ulit. At sa pananahimik niya ay lalong sumasama ang loob ko. Lalo niyang dinadagdagan ang galit ko
YUMI“What now, Mayumi?” muling tanong ni Ice. “Pagtapos ng kasal bago tayo mag-usap,” I replied with all my defiance. I cocked my head up. Ice must know I won't tolerate his madness. Hindi niya ako pwedeng binabantaan na lang basta. Pero… Pero bakit kasi ako apektado? Bakit ako natatakot? I already have plans in my mind for this moment. Saulado ko na ang dapat sasabihin at gagawin ko. I should be composed. Iyon ang paulit-ulit kong nilagay sa utak ko kaso… iba pala kapag tunay na ang senaryo at kaharap ko na siya. Ice snorted. “Hindi kasama sa pagpipilian ‘yang pagtapos ng kasal na ‘yan. Ano?” He glared at me. “Simulan ko na ba ang gulo?” I counted one to three… Then, breathed in and out simultaneously. Tiningnan ko si Gigi. “Is it—” I sighed. “Is it okay, Gigi, if you leave us? I—I need to talk to Isidro first. Please…” Gigi sternly looked at me. He glanced at Ice that the latter returned with his death stare. “Are you sure you wanna talk to him?” he concernedly asked. “I co
ICEBuwisit.Ito na ang pinaka sa lahat ng pinaka buwisit na ginawa sa akin ni Trace. Pagdating sa airport ng Los Angeles para sa stop over ng sinakyan kong eroplano ay hindi na ako dumiretso ng Guadalajara. Nag-book ako agad ng ticket pabalik ng Pilipinas. Kahapon pa ako nakabalik ng bansa pero hindi ako nagpapakita kay Trace. Nandito na rin ako sa Baguio pero sa katapat na hotel tumuloy. It was all because of my longing to talk to Mayumi first. I wanna see her first and hear her explanations. But all I was looking for turned to nothing. Ang sabi ni Zeno sa akin ay wala sa hotel kung saan sila tumutuloy si Rex. Kung wala si Rex sa hotel ni Trace ay maaring wala rin doon si Mayumi. Even Giuseppe Fumagalli wasn’t there.And that fucker! That Fumagalli! Siya ang nagtago kay Mayumi ng dalawang taon. At siya rin ang—Fuck! My phone’s ringtone disturbed my thoughts. Si Trace. Ayoko sanang sagutin para makaganti man lang pero para saan patulan ang kalokohan ng pinsan ko? Whatever Trace