Hello po... Bibigyan linaw ko lang muna ang matagal nang tanong kung bakit ayaw nga ba ni Helio kay Ice. Next chapter will be another flashback from ICE's POV. S'yempre at revelation from Helio pa lang ang naganap kaya kailangan malinawan naman sa part ni Ice kung bakit ba siya ang sinisisi ni Helio kagaya ng nasabi ng isa sa last chapter. Anyway, thank you for reading... Thank you for supporting my story. Thank you sa mga comments at gems.
ICE I closed my eyes as I remembered them… Sina Laya… Maya… At Mara… And their mother, si… ****** “Señora Rosanna!” tawag ko sa babaeng palabas mula sa kuwarto ni Abuelo Ignacio. She stopped from stepping forward. Nilingon niya ako at nakangiti ko siyang nilapitan. “Hielo…” mahinang wika niya. Iyon ang tawag niya sa akin. Inayos niya ang buhok niyang magulo at saka ko napansin na namumula ang pisngi niya. May sugat din siya sa sulok ng labi kasi may natuyong dugo roon. Nilingon ko ang pinanggalingan niya. I furrowed my brows. Nawala na ang ngiti ko kanina. “What Abuelo Ignacio did to you?” tanong ko. Bata pa lang ako pero alam kong may mali. Baka napagalitan siya at nasaktan ng abuelo ko. Alam ko naman na nananakit talaga si Abuelo Ignacio ng mga tauhan niya kahit kaunting pagkakamali lang. Señora Rosanna shook her head. She smiled but it looked like a grimace when she tried to hide the pain from smiling because of her broken lip. “Are you going to play with my dau
ICE “Señora…” I said in my hushed tone. Nakatitig lang ako sa kaniya. Nanlalaki rin ang mga mata niyang nakatingin din sa akin. “Why are—” She approached me and it stopped me from asking why she was covered with blood. “Hielo…” she uttered. “You should go to your room. Stay there. Just—” Umatras ako. And my gesture stopped her from talking. Natakot kasi ako sa kaniya. Sa malapitan ay may mga dugo rin pala siya sa mukha. Anong ginawa niya? At nasaan ang mga anak niya? Nanlalaki ang mga mata kong tumingin sa bukas na pinto ng bahay nila. Madilim din doon kagaya sa mansion. Bakit walang kuryente? I gulped. Iniisip ko kung ano ang gagawin habang nakatingin sa kaniya. Wala akong nakitang tao ni Abuelo Ignacio. Napalingon ako. Ang mga tiyuhin ko… hindi kaya sila nagising ng malakas na kulog? At ang abuelo ko… nasaan din siya? “Mama…” iyak ni Mara mula sa likod ng bahay nila. “Mama…” Napalingon si Señora Rosanna. Muli akong tiningnan at halata sa mukha niya na naguguluhan din siya.
YUMI “Pinuntahan ko kayo ni Malaya…” ani Helio na nagbalik sa kaniya ng atensyon ko. “Doon sa ampunan kung saan kayo dinala ng mga tauhan ni Ignacio. Iniwan ko si Marikit doon sa motel na tinuluyan namin pagkatapos kong maitakas siya. Iniwan ko siya sa janitress ng motel na pinakiusapan kong bantayan muna siya. Nang bumalik na ako sa motel ay kasama ko na kayo ni Malaya pero…” She inhaled angrily. “Pero wala na si Marikit doon. At kahit ang janitress na nagbantay kay Marikit ay wala na rin…” she paused and squared her shoulders next. “Kinabukasan ay nasa balita na natagpuang patay ang janitress na ‘yon. Pati siya… pati siya ay nadamay…” Hindi ako makasalita. Wala akong maibatong pangontrang salita sa kaniya ngayon. Nanatili na lang akong nakatingin sa kaniya at nakikinig sa sinasabi niya. Hindi ko siya mabara dahil nakikita ko sa kaniya ang halo-halong emosyon na alam kong pinipigilan niya lang sa puso niya. At hindi ko na masabing wala siyang kwentang ina at napakasama niya. All t
YUMII wiped my tears and left my mother’s office. Kung bakit naman kasi ayaw tumigil ng mga luha ko. Hindi na rin ako pinigilan pa ni Mama. Hindi na rin ako pinasundan pa kay John. She was obviously in shock and pain, too. I entered my room then I weep again as I recall what I said na sarili ko ang niloloko at walang iba nang sabihin kong hindi ko na babalikan si Ice. But that’s true… Totoong lolokohin ko na talaga ang sarili ko simula ngayon. Lolokohin ko na hindi ko na mahal si Ice para hindi ko na siya balikan pa dahil mas dapat niyang mahalin si Libby. Si Libby… Ang sakit… Bakit naman kasi ang lupit maglaro ng tadhana sa aming tatlo? Tadhana? And when did I believe in that word? Just now… just fucking now!I bit my lower lip hard as my mother’s image earlier entered my thoughts once more. Ang gulat sa mga mata niya. Ang sakit. She was stunned when I told her that Libby is Laya… Kung nagulat ako na kapatid ko si Libby ay mas lalo na ang nanay namin pagkatapos malamang anak niya
ICE“Still can’t find that woman…” I immediately told Trace as I answer his call. Hindi ko alam kung saang parte na siya ng club ngayon pero base sa naririnig ko ay may mga naglalaro ng poker. “Why don’t we ask your friend Sloane for some help, huh? What’s the use of the CCTVs?”Trace guffawed. That was a fake one. Ain’t for me. I heard him talking to some peeps next. At mukhang nakilaro na ng poker ang gago. “Sloane is…” he trailed off, then, “Actually, she’s here… with me.” “Great.” I scanned the area. “Where are you?” Gusto kong makausap si Sloane at may kailangan akong itanong. “I—” I stopped talking as I saw a woman. A familiar figure with blonde hair. May mga kasama ang babae, limang lalaki at dalawang babae. Hindi ko alam bakit nanatili ang tingin ko sa babae. It was like my gazes were locked on hers. When her head moved sidewards, as if she was looking for someone, our eyes met. Yumi…Kasunod ng mabilis na pag-alis ni Mayumi ng tingin niya sa akin ay ang pagtalikod ko. Human
YUMIThanks to John, natakasan ko si Ice. I can’t be focused though kung nakikita ako ni Ice. May kailangan akong unahin at mauunawaan niya rin ako. Darating din ang tamang pagkakataon para makausap ko siya—sila ni Libby. I furrowed my brows as the pounding bass of the club still vibrated through my veins, pinapasakit ang ulo ko. Pero ano pa ba ang dapat asahan ko ay club nga naman ito. Actually, I hated places like this—crowded, smoky, the air thick with desperation and deception. At kung hindi ko gusto ang lugar ay mas lalo na ang kanina pa pangma-manyak sa akin ng kupal na teroristang sisiguraduhin kong patay sa akin mamaya. I sighed. I looked and smiled at the German beside me. “Where are we going?” I asked in my sleepy tone. Mas mabuting isipin niyang nanghihina na ako para hindi na niya ako kailangan pang pilitin uminom pa mamaya ng marami. “To pleasure,” he sneered evilly. Pleasure? He obviously wanna rape me. Kanina niya pa gustong gawin sa akin ‘yon at salamat na lang dah
ICEMayumi… Maya… My Yumi. “Earth to Isidro.” Mara’s fingers snapped in front of my eyes that returned me to the present. Her smile teasing. “You’re not listening, are you?” Mara leaned against the wall. Yes, I admit. I was half-listening to her. I blinked and stared at her. She was as sharp and quick-witted as I could observe. Para rin siyang si Yumi, magkapatid nga naman. But the fact that Mara in front of me is more like the quadro made me smile smugly to myself. Hindi maitatanggi ang pagiging Andrade niya. At naalala ko na rin kung bakit kaninang umaga nang yakapin ko siya ay parang pamilyar ang mukha niya sa akin. Si Mama… Magkahawig talaga sila ni Mama. Malakas ang dugo ni Abuelo Ignacio at kung may naiba man sa kanila ni Mama ay ang mga labi niya. Her lips are same with Mayumi. Namana nila sa kanilang ina. “Mayumi again?” Mara chuckled. “Quite,” I sneered. “Pero naisip ko kasi na malaki pala ang hawig niyo ni Mama. But I remember you have a reddish hair.”Bigla nawala ang
AGENT HMadaling mamatay pero mahirap mabuhay.My life is such a jumbled mess!There is nothing special about the life I need to work for; I have no one. No family. No friends. No beliefs… siguro kung mamamatay ako kahit anong oras ay balewala. Walang makakaalala, walang makakapuna.Oo, walang makakaalala dahil kahit ang grupo na nagpalaki sa akin at pinagtatrabahuan ay babalewalain lang sigurado ang pagkawala ko. I'm nothing but a tool for them. They don't even treat me like a person with my own life.Magulo na ang buhay ko pagkapanganak ko pa lang. Hindi ko nga kung alam sino ang mga magulang ko. Isa lang ang totoo sa akin sa ngayon, ang pangalan ko na ibinigay na lang ng organisasyon na nagpalaki sa akin.Hugo.Just Hugo. Wala akong apelyido, lahat kami na nasa grupo ay walang apelyido.Babae ako. Babae kaming lahat na nasa Incognito pero walang nakakakilala sa totoong kami. Pangalan lang namin na alam sa underground society. Sinadya ang pangalan namin na panlalaki para walang makaa