Chapter 6- Pangako

Ang Floreza family ang siyang pinakasikat na angkan sa bansa. They owned the popular online game na kinagigiliwan ng mga tao ngayon. 

Their base was located in Indonesia kahit na Filipino-Japanese ang ancestry nila.

They value their family dignity and honor ngunit nadungisan ang iniingatan nilang morale nang ipanganak si Lucio Floreza ang bastardong anak ni Leo Floreza II o kilala sa tawag na Senior Floreza.

Lucio is unknown at bihira lang dumalo sa mga family o social gathering dahil siya’y kahihiyan sa pamilya.

Kaya hindi siya masiyadong kilala ng mga tao. Iilan lamang ang nakaka-alam na siya’y kasapi ng pamilyang Floreza.

Nang makalabas si Beth at Lucio sa bahay ng mga Maquiling, agad na nawalan ng malay si Beth.

Mahigpit ang pagkakahawak ni Lucio sa bewang niya kaya naalalayan niya ito bago ito matumba sa lupa.

Hindi makakilos ang assistant niya na siyang nakasaksi sa malamig na aura ni Lucio.

Alam niyang galit na galit ito sa pamilya ni Beth ngayon, ngunit nagpipigil lang.

“Let’s go and bring a doctor to my house.” Malamig na bilin ni Lucio sa assistant niya at kalmadong pumasok ng sasakyan.

“O-Okay p-po sir…” Nautal pa ito dahil sa takot at kaba.

Tinapunan muna ni Lucio ng huling tingin ang bahay ng pamilya ni Beth bago sila tuluyang umalis.

N-NASAAN AKO? Tanong ni Beth sa sarili niya nang bumalik ang malay niya. 

Nasa bahay na sila ni Lucio, at siya ay nakahiga na sa queen-size bed nito.

Pero dahil sa sobrang kapaguran, hindi niya halos maimulat ang mga mata niya. 

Namamaga pa ang pisngi niya dahil sa mga sampal na natamo niya sa tatlong tao kanina sa bahay niya.

Ngunit may mga boses siyang naririnig sa paligid.

“Sa tindi ng pagod kaya siya nawalan ng malay. Other than that, her condition is okay kaya wala kang dapat na ipag-alala. Nag-iwan na rin ako ng ointment para sa sugat niya at sa pamamaga ng pisngi niya. Just apply the ointment every 4 hours para mabilis siyang gumaling.”

Kanino galing ang boses? Puno pa rin na pagtataka na sabi ni Beth. 

Sinubukan niyang tignan ang taong nagsasalita, at ang nakita lang niya ay papalayong puting damit mula sa kinaroroonan niya.

“You need to sleep more.” Naramdaman niyang may humaplos sa ulo niya.

Dahil pagod na pagod pa talaga siya, nakatulog rin siya kaagad.

Kinagabihan, nang magising siya, nagulat siya nang hindi siya pamilyar sa paligid niya.

“Nasaan ako?”

Mukhang nakalimutan niya na nasa bahay na siya ng asawa niya.

Nagmamadali siyang tumayo at lumabas ng kwarto. Nakalimutan pa niyang suotin ang tsinelas na hinanda ni Lucio sa kaniya.

Bababa na sana siya ng hagdan nang makita niya si Lucio na nakatayo sa ibaba habang may kausap sa phone.

Napasinghap siya at agad na nagtago. 

‘Bakit ako nagtatago?’

Hindi rin niya batid bakit bigla siyang nagtago.

“I see… Huwag kang magbigay ng kahit na isang kusing kay Bernardo Maquiling.”

Napasinghap si Beth nang marinig ang pangalan ng ama niya.

“Kung babayaran mo siya ng pera, para ko na ring binili ang asawa ko. No. Hind siya gamit na nabibili. Hindi siya gamit na pwedeng ibenta. Sinasagad na talaga ng lalaking yan ang pasensya ko.”

Namilog ang mata niya nang matanto na ibinibenta pala siya ng daddy niya. 

Mariing niyang tinakpan ang bibig niya para hindi makatakas ang daing niya dahil sa kanyang pagluha.

Kahit ilang beses siyang sinaktan ng ama niya, sa puso niya, nangarap pa rin siya na sana ay mahalin siya nito.

Na sana ay dumating ang araw na maramdaman niyang anak rin siya.

Kaya masakit para sa kaniya marinig na gusto siyang ibenta ng daddy niya kay Lucio.

“My wife is not an item. At wala akong planong bilhin siya dahil hindi nabibili ang halaga niya. She’s too precious para lang bilhin ng ilang milyon.” Sabi ni Lucio habang pinapakiramdaman si Beth na nagtatago sa itaas.

Huli na niya ito napansin at alam niyang narinig na nito lahat ng sinabi niya.

Mariing siyang pumikit. Kung napansin niya lang ito kanina agad, sana e pinatay na lang niya ang tawag.

Gusto niyang murahin ang sarili niya. Tinawagan siya ng assistant ng ama niya, dahil nagdemand si Bernado Maquiling ng malaking halaga ng pera kapalit sa pagpapakasal kay Beth.

Kaya alam niyang ito ang dahilan kung bakit umiiyak ang asawa niya ngayon.

“Sabihin mo sa kaniya na maghintay siya dahil makikipagkita ako sa kaniya. Babalikan ko lang si Beth sa kwarto para tignan kung bumaba na ba ang lagnat niya.”

Nang marinig ni Beth iyon, nagmamadali siyang tumayo at tumakbo pabalik sa kwarto niya.

Humiga siya sa kama at agad na nagtalukbong ng kumot at doon niya binuhos ang lahat ng luha niya.

Huminga naman ng malalim si Lucio. Nang tignan niya ang pwestong pinagtataguan ni Beth kanina, wala na ito.

Nang makalapit siya doon, kitang kita ng mata niya ang patak ng luha na nasa sahig.

Tiniklop niya ang mga tuhod niya at agad na hinawakan ang luhang naroon.

Pagkatapos ay kumuyom ang kamao niya dahil nanggagalaiti siya sa galit.

“Ipinapangako kong hindi ka na muling iiyak pa dahil sa ama mo, Beth.”