Chapter 5- Iligtas mo ko

“At talagang may gana ka pang umuwi? Paano mo yun nagawa?” ang tanong ni Nice, ang stepsister ni Lilibeth.

“Hindi ko alam kung anong sinasabi mo.”

“Hindi mo alam? Inagaw mo si Lucio sa akin!” Nagulat si Beth nang marinig niya ang pangalan ng asawa niya.

“Nilandi mo siya! Pagkatapos mong magsawa sa pamangkin niya, yung uncle naman ngayon ang nilandi mo. Aba! Ang tibay rin ng mukha mo ano?”

“Wala akong inagaw! Kung sayo pala si Lucio then sana ikaw ang pinakasalan niya.” She’s wondering bakit kilala ni Nice si Lucio. ‘Sikat ba siya?’

“At talagang may gana ka ng sumagot ngayon? Ikaw malandi ka!”

Sinampal ni Nice si Beth dahilan kung bakit napahawak si Beth sa pisngi niya.

“Mana ka sa ina mong malandi!”

Tinulak niya si Nice matapos marinig ang pang-iinsulto nito sa mama niya. “Huwag mong idadamay ang mama ko!”

“Huwag mong saktan ang anak ko!” Sabi naman ng stepmother niya sabay sampal sa kaniya.

Alam niyang pinagtutulungan siya ng dalawa. At yung papa niya ay nakatingin lang at walang ginagawa.

Tumakbo na lang siya papunta sa kwarto niya para kunin ang mga gamit niya.

Pero hindi nagtagal, kumalabog ang pinto ng kwarto niya.

“BETH! Buksan mo itong pinto!!”

Narinig niya ang boses ng ama niya. Kinuha na lang niya ang anumang makuha niya sa closet niya.

Gusto na niyang makaalis sa lalong madaling panahon. Nang buksan niya ang pinto, tumambad sa kaniya ang ama niya.

“Hindi ko maintindihan. Pinakawalan mo si Joliever para sa bastardong lalaking yun? Nag-iisip ka ba, Beth?”

Bago pa niya maipaliwanag ang sarili ay sinampal siya ng malakas ng kanyang ama at halos mabali ang leeg niya.

Tatlong sampal ang natamo niya sa araw na ito.

Tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata. Dapat masanay na siya sa ganitong klaseng pambubugbog pero sa tuwing ginagawa ito ng kanyang ama, hindi niya maiwasang mapaiyak.

Kakayanin niya ang anumang sakit sa katawan ngunit sa tuwing sinasaktan siya ng kanyang ama ay sumasakit din ang puso niya.

Iniisip niya kung ano ang nangyari sa kanyang mapagmahal na ama noong bata pa siya. Nagtataka siya kung bakit nagbago ito bigla.

“Oportunidad na yung si Joliever, Beth! Sinayang mo lang. Tignan mo, yung pinakasalan mong bastardo, ano bang pera meron yun e bastardo lang yun? Ni hindi nga nag-abot ng pera sa amin bilang pamilya mo.”

"N-Nakita kong may s*x video si Joliever, dad. Ni wala ba yung halaga sayo? Wala ka bang pakialam na niloloko niya rin ako?” puno ng hinanakit ang boses niya.

Muli siyang sinampal ng kanyang ama. “Tigilan mo na ang pagsisinungaling para lang pagtakpan ang kasalanan mo, Lilibeth.”

“Dad! hindi ako nagsisinungaling. I saw his scandal. Bakit hindi ka naniniwala sa akin? Bakit ba hindi mo ‘ko mahal?" humagolgol siya at labis na nasasaktan dahil alam niyang kahit anong gawin niya, hindi siya paniniwalaan ng kanyang ama.

“Itikom mo ang bibig mo… Bakit ka lumaking ganito? Isa kang bobo at walang kwenta."

Napaawang ang labi ni Beth. “Bakit nga ba ako lumaking ganito? Hindi ba kasalanan niyo rin dahil pabaya kayo? Dahil kulang kayo sa pagmamahal at pag-aalaga sa akin? Kaya sino ang may kasalanan dito?"

Natahimik siya nang muli na naman siyang sampalin ng ama niya. Nalalasahan niya na ang dugo mula sa kanyang sugat sa labi.

Hinawakan siya ng kanyang ama sa kamay at kinaladkad siya palabas ng kanyang silid. Umiiyak at nagmamakaawa si Beth ngunit hindi pinakinggan ng kanyang ama ang kanyang pagsusumamo.

Nang makarating sila sa pintuan ng kanilang bahay, nakita niya ang kanyang madrasta na nakangisi sa kanya.

Kung tratuhin si Beth ng kaniyang ama ay para bang hindi niya ito anak.

“Nagsisisi ako na kinopkop pa kita. Sana namatay ka nalang bata ka!”

Nang itutulak na niya si Beth palabas ng bahay, biglang sumulpot si Lucio at agad hinawakan ang bewang ni Beth para hindi ito matumba sa lupa.

Napasinghap si Lilibeth nang maramdaman niyang may humawak sa baywang niya.

Nang tingnan niya ang may-ari ng mga brasong iyon, nakita niya ang kanyang asawa na galit na galit na nakatingin sa kanyang ama.

Sa hindi maipaliwanag na kadahilanan, biglang bumigat ang puso niya…

Napakagat siya sa kaniyang labi at nagsimula na namang tumulo ang kanyang mga luha.

Ibinaon niya ang mukha niya sa dibdib ni Lucio at umiyak na para bang nagsusumbong ito.

At binigkas niya ang mga salitang nais niyang sambitin… "P-Please... iligtas mo ‘ko."

“Lucio!” Gulat naman na sabi ni Nice.

Hindi nila alam na kasama pala ni Beth si Lucio.

“ANONG GINAWA NIYO SA ASAWA KO?” dumagundong ang boses ni Lucio sa loob ng bahay.

Agad na natakot ang tatlo, pero si Merna—ang ina ni Nice, ay sinubukang pagaanin ang sitwasyon.

“Huwag mo sanang mamasamain, dinidisiplina lang namin ang aming anak dahil mahalaga sa amin si Beth.”

“Displina?” galit na galit na sabi ni Lucio. “Matatawag niyo itong displina? My wife’s lips is bleeding! Ganoon kayo dumusiplina?”

“You’re older than my daughter. She’s just 23 and you’re 31. You deceived her kaya niya hiniwalayan si Joliever at sumama sayo! Pinapangaralan lang namin siya na mali ang desisyon niya!”

Namula ang mukha ni Lucio sa galit. “I see… So this is about her, marrying me instead of my nephew. Why? Naghinayang ba kayo sa pera?”

Agad na tinawagan ni Lucio ang kaniyang assistant. Nagmamadali itong pumasok ng bahay na ikinagulat ni Beth.

“Give me my wallet.”

Agad na nilabas ng assistant ang pitaka niya at kinuha ni Lucio doon ang dalawang black cards na naglalaman ng malaking halaga ng pera.

“Wife,” mahinang tawag ni Lucio kay Beth.

Kumalas si Beth sa kaniyang pagkakayakap at humarap kay Lucio.

Lucio wiped the blood on her face na nagmula sa pumutok nitong labi. Pagkatapos, agad niyang binigay ang dalawang black card kay Beth.

Nanlaki naman ang mata ng tatlo sa harapan sa pag-aakalang para sa kanila ang dalawang card na iyon.

“You can use this any time you want. Kung gusto mong magshopping, use my card. Kung gusto mong bumili ng lupa, huwag kang mangiming gamitin ito.”

Napasinghap si Beth dahil hindi siya makapaniwala na bibigyan siya ng asawa niya ng card.

“Ngunit tanging ikaw lang ang makakagamit ng pera ko at kahit na anong gawin ng mga taong nasa harapan mo ngayon, huwag mo silang bigyan kahit isang sentimo. Naiintindihan mo ba ako?”

Nakagat ni Beth ang labi niya at tumango.

“What? But we’re her family. Kung anong sa kaniya, ay amin rin!” Sigaw ni Merna.

“Hindi gawain ng isang pamilya ang saktan siya.” Sabi ni Lucio at hinila si Beth palabas ng bahay.