Chapter 39

NATASHA's pov

Hindi na nga muling nag-salita pa si Giovanni. Hinayaan ko na lang at nanahimik na lang din. Basta sinabihan ko na siya tungkol kay Lolo J. Sana lang pahabain niya ang pasensya niya. Sundin kung anong gusto ng lolo niya, Wag ng makipag talo para hindi na ito ma-stress.

Para pa namang aso't pusa ang dalawa.

Madaling araw na nakakaramdam na talaga ako ng antok, Gustong-gusto ng pumikit ng mga mata ko. Pero pinipigilan ko dahil gusto ko kapag nagising si Lolo J, gising rin ako. Gusto ko siya agad kamustahin.

Pinangako ko kanina sa aking sarili na kapag nakalabas na ng hospital si Lolo J, Ako na ang magbo boluntaryo na mag asikaso ng pagkain niya at gagawa para masigurado na healthy ang mga kakainin niyang pagkain. Baka kasi mag-pasaway pa ito. Mas maganda ng sundin ang bilin ng doctor.

Nag-pasya na lang akong sumandal sa aking kinauupuan at pumikit. Siguro iidlip muna ako. Maririnig ko naman kung magigising si Lolo J. Bumibigay na talaga ang mga mata ko k