Chapter 41

NATASHA'S POV

“Nasaan tayo, Giovanni? Anong ginagawa natin dito?"

Kunot noong tanong ko sa kanya habang nakatingin sa malaking warehouse sa harap namin. Nasa loob pa rin kami ng kotse niya.

Saan ba niya ako dinala? Sabi niya may pupuntahan kami pero hindi ko naman inaasahan na sa ganitong lugar pa.

Parang abandonado na ang lugar na ito. Ay, hindi parang abandonado na nga talaga. Sino ba ang kikitain niya sa ganitong klaseng lugar? Kliente?

Bumaling ako kay Giovanni dahil hindi niya sinagot ang tanong ko pero sobrang seryoso lang nito habang nakatingin sa harap. Hindi ko alam pero bakit nakakatakot ang awra niya?

“Hey, Giovanni?" Bahagya ko pang tinapik ang kanyang balikat. Para naman siyang bumalik sa wisyo at sinulyapan ako.

“Let's go. ‘wag na wag kang lalayo sa akin kapag nakapasok na tayo sa loob."

Sambit niya bago lumabas ng kotse. Saan kami papasok? sa loob ng warehouse? May tao ba sa loob niyan? Bigla tuloy akong kinabahan.

Naalala ko bigla ‘yung mga