Lumapit siya upang yakapin siya. Ang kanyang balat, nilalamig ng hangin ng umaga, ay dumadampi sa pawis na init ng kanyang katawan pagkatapos mag-ehersisyo, sinisipsip ang kanyang init. May dala siyang bahagyang amoy ng maulang araw sa labas, ngunit hindi ito ang pumupukaw sa kanyang atensyon."Magandang umaga, Cherry."Hinalikan niya siya, ang mga kamay niya ay dumulas pababa sa kanyang likod patungo sa kanyang mga balakang--isang kilos na paulit-ulit na niyang ginawa na ngayon ay kasing natural na ng paghinga. Ang makinis na tekstura ng kanyang mga nighties ay nag-aanyaya sa kanyang mga kamay na mag-explore pa, at ginawa niya ito, ang kanyang mga kalamnan ay kumikilos sa ilalim ng kanyang haplos. Siya ay matamis at maalat, at sinuklian siya ng halik."Miss mo ako," sabi ni Cherry--hindi isang tanong kundi isang pahayag na totoo."Ang hirap labanan ng kagandahan mo," sagot niya, at iyon ang kanyang katotohanan.Ang mga daliri ni David ay pumasok sa kanyang leggings, lampas sa basang
Inilabas niya ito, dinidilaan ang kanyang kamay upang dahan-dahang himasin siya, pinagsasama ang kanyang likido at laway. Pagkatapos, humiga siya at itinuro ang kanyang ari pababa patungo sa kanyang puwit."Makukuha mo ang kumpletong karanasan ng masamang babae, David," pang-aasar niya, ang ngiti niya'y masama.Pinipilit niyang ibaba ang sarili sa kanya, sinisipsip muna ang dulo. Pagkatapos, gumagalaw siya pataas at pababa, mabagal at maingat, hanggang sa pumasok ang kanyang ari, at napapahingal siya sa kabusugan na nararamdaman niya sa loob. Laging siyang nagugulat sa bawat pagkakataon, ang pakiramdam ng pagiging ganap na puno. Nagsimula siyang mag-giling nang dahan-dahan, ang kanyang ritmo ay hindi nagmamadali.Ang mga kamay ni David ay dumadampi sa kanyang katawan, hinahaplos ang kanyang mga labi, bago bumaba sa kanyang mga suso. Sa ikalawang libong pagkakataon, napagtanto niya na ang kanyang mga suso, na may mga kurba at mga maputlang pink na utong, ay maaaring paborito niyang bah
Tahimik na nakaupo si Jal sa harap ng kanyang malaking mesa sa opisina, ang kanyang mga mata’y nakatuon sa laptop, ngunit ang kanyang isipan ay nasa isang lugar na hindi niya kayang abutin. Sa likod ng kanyang isipan, nandoon si Cherry—ang babae na hindi niya maabot, ngunit paulit-ulit niyang naaalala. Sa kabila ng lahat ng kayamanan, tagumpay, at kapangyarihang taglay niya bilang CEO, wala siyang magawa upang makuha ang puso ng nag-iisang babaeng nagpapabilis ng tibok ng kanyang puso.Ngunit si Cherry ay masaya na sa piling ni David, ang lalaking minahal nito nang totoo. Alam ni Jal na kahit anong gawin niya, kahit anong pag-aakit o pagpapakita ng kanyang damdamin, hindi siya kailanman magkakaroon ng puwang sa puso nito. Ang katotohanang iyon ang unti-unting gumuguho sa kanya.Sa gitna ng kanyang malalim na pag-iisip, tumunog ang telepono niya.“Sir Jal, dumating na po si Mr. Sebastian para sa meeting,” sabi ng kanyang secretarya.Saglit siyang napabuntong-hininga, pilit pinipigilan
Malamig ang simoy ng hangin sa deck ng Blue Ocean Cruise Ship. Walang ibang naririnig si Cherry kundi ang banayad na tunog ng alon na bumabangga sa barko. Ngayong araw, sa wakas ay day-off niya mula sa trabaho bilang passenger crew. Suot ang simpleng t-shirt at shorts, nagpasya siyang gumala sa paligid ng barko, nagbabakasakaling makahanap ng tahimik na lugar kung saan puwede siyang mag-relax.Sa isip niya, ito na ang pagkakataong magpahinga mula sa magulong mundo ng kanyang trabaho. Pero ang hindi niya alam, isang gulo ang naghihintay sa kanya.Habang abala si Cherry sa pagkuha ng litrato ng malawak na dagat gamit ang kanyang cellphone, bigla siyang nakaramdam ng tapik—hindi sa balikat kundi sa kanyang puwet! Gulat na gulat siyang napalingon, ang kanyang mukha’y namumula sa halong galit at hiya.“Excuse me?!” sigaw niya, halos sumabog sa galit.Ang salarin, isang matangkad, gwapo, at tila mayabang na lalaki, ay nakatingin sa kanya na may nakakalokong ngiti. Ito si Jal, ang kapitan ng
Makalipas ang ilang araw mula sa nakakainis na insidenteng iyon, sinubukan ni Cherry na umiwas kay Jal. Ayaw niyang magkaroon ng kahit anong koneksyon sa lalaking iyon. Ngunit tila ba nilalaro siya ng tadhana—sa bawat sulok ng Blue Ocean Cruise Ship, tila lagi siyang napapadpad sa lugar kung saan naroon si Jal.Isang umaga, habang naghahanda si Cherry para sa kanyang shift, natanggap niya ang isang memo mula sa supervisor niya.Memo:Cherry, ikaw ang na-assign na maging liaison officer para sa isang espesyal na proyekto ng kapitan. Dumalo sa meeting mamayang 3 PM sa Captain's Office.Halos mahulog ang tasa ng kape mula sa kamay ni Cherry. "Ano? Ako? Bakit ako pa?" bulong niya sa sarili habang nararamdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso.“Uy, Cherry!” sigaw ni Marites, isa sa mga kapwa niya crew. “Ano’ng problema? Para kang nakakita ng multo.”Napabuntong-hininga si Cherry at ipinatong ang memo sa mesa. “Ito, oh! Pinapapunta ako sa opisina ng kapitan. May espesyal daw na proye
Makalipas ang dalawang linggo mula nang magsimula ang espesyal na proyekto, mas naging abala si Cherry kaysa dati. Hindi na lamang simpleng tungkulin bilang crew ang ginagawa niya; siya na rin ang tumatayong tagapamahala ng mga plano, pag-uusap sa mga VIP passengers, at pagsasaayos ng mga detalye para sa proyekto. Kahit pagod, pilit niyang binibigyan ang sarili ng motibasyon.“Cherry, kaya mo ‘to,” bulong niya sa sarili habang nag-aayos ng mga dokumento sa opisina ng cruise.Isang gabi, matapos ang mahabang araw ng trabaho, naisipan ni Cherry na magpahinga sa lounge deck. Mahangin sa labas, at kitang-kita ang maliwanag na buwan na sumasalamin sa kalmadong dagat. Bitbit ang isang tasa ng mainit na tsaa, sinubukan niyang limutin ang pagod habang pinagmamasdan ang liwanag ng barko na nagbibigay-buhay sa paligid.Ngunit sa di kalayuan, napansin niya ang isang grupo ng mga pasahero na palabas ng bar ng barko. Tumatawa ang mga ito nang malakas, at ang tunog ng kanilang halakhak ay sumabay s
Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, ramdam niyang para siyang tinatangay ng hangin. Ang bawat hakbang niya ay puno ng kalituhan at hindi maipaliwanag na kaba. “Bakit ako naiinis? Hindi ko naman siya pag-aari. Hindi ko rin naman siya gusto, diba?” Ito ang mga tanong na paulit-ulit niyang iniisip, subalit hindi siya nakakaligtas sa mga emosyon na biglang bumangon mula sa kaibuturan ng kanyang puso.Ang mga nangyari kagabi ay naglalaro pa rin sa kanyang isipan. Si Captain Jal na magkasama ng dalawang sexy na babae, ang mga mata nitong puno ng tiwala at ang pakiramdam ng pagiging may-ari. “Hindi ko siya kailangan. Hindi ko siya gusto,” paulit-ulit na sinasabi ni Cherry sa sarili, ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, hindi niya matanggal ang ngiti ni Jal mula sa kanyang utak.Pagpasok niya sa kanyang kabina, tumagilid siya sa kama at tumingin sa kisame. “Ano ba ‘to, Cherry? Anong nangyayari sa’yo? Ang dami mong pinapahirap na bagay sa utak mo. Hindi ka dapat mag-isip ng ga
Habang naglalakad si Cherry pabalik sa kanyang kabina, pakiramdam niya’y parang tinatangay siya ng isang malakas na hangin. Ang bawat hakbang ay tila isang pasya patungo sa hindi niya kayang unawain. “Bakit ako? Ano ang nangyayari sa’kin?” Ang mga tanong na ito ay patuloy na paulit-ulit sa kanyang isipan, isang alon na hindi tumitigil. Ang kaba sa kanyang dibdib ay tila mas malakas pa sa dagat na sumasalubong sa barko. Hindi siya makapaniwala na tinanong siya ni Jal para sa dinner party mamaya. Bakit siya? Hindi naman siya espesyal, hindi ba?Isang malalim na hinga ang pinakawalan ni Cherry habang binabaybay ang madilim na daan patungo sa kanyang kabina. Ang mga mata ni Jal, ang mga salitang iyon na tila may misteryo sa likod ng mga simpleng pangungusap, ang mga ngiti niyang laging may kasamang tiwala. Bakit ganito ang nararamdaman niya? Bakit siya naapektohan ng ganito?"Cherry..." bigla niyang narinig ang boses ni Jal na parang sumabog sa kanyang isipan, at natigilan siya. "I trust
Tahimik na nakaupo si Jal sa harap ng kanyang malaking mesa sa opisina, ang kanyang mga mata’y nakatuon sa laptop, ngunit ang kanyang isipan ay nasa isang lugar na hindi niya kayang abutin. Sa likod ng kanyang isipan, nandoon si Cherry—ang babae na hindi niya maabot, ngunit paulit-ulit niyang naaalala. Sa kabila ng lahat ng kayamanan, tagumpay, at kapangyarihang taglay niya bilang CEO, wala siyang magawa upang makuha ang puso ng nag-iisang babaeng nagpapabilis ng tibok ng kanyang puso.Ngunit si Cherry ay masaya na sa piling ni David, ang lalaking minahal nito nang totoo. Alam ni Jal na kahit anong gawin niya, kahit anong pag-aakit o pagpapakita ng kanyang damdamin, hindi siya kailanman magkakaroon ng puwang sa puso nito. Ang katotohanang iyon ang unti-unting gumuguho sa kanya.Sa gitna ng kanyang malalim na pag-iisip, tumunog ang telepono niya.“Sir Jal, dumating na po si Mr. Sebastian para sa meeting,” sabi ng kanyang secretarya.Saglit siyang napabuntong-hininga, pilit pinipigilan
Inilabas niya ito, dinidilaan ang kanyang kamay upang dahan-dahang himasin siya, pinagsasama ang kanyang likido at laway. Pagkatapos, humiga siya at itinuro ang kanyang ari pababa patungo sa kanyang puwit."Makukuha mo ang kumpletong karanasan ng masamang babae, David," pang-aasar niya, ang ngiti niya'y masama.Pinipilit niyang ibaba ang sarili sa kanya, sinisipsip muna ang dulo. Pagkatapos, gumagalaw siya pataas at pababa, mabagal at maingat, hanggang sa pumasok ang kanyang ari, at napapahingal siya sa kabusugan na nararamdaman niya sa loob. Laging siyang nagugulat sa bawat pagkakataon, ang pakiramdam ng pagiging ganap na puno. Nagsimula siyang mag-giling nang dahan-dahan, ang kanyang ritmo ay hindi nagmamadali.Ang mga kamay ni David ay dumadampi sa kanyang katawan, hinahaplos ang kanyang mga labi, bago bumaba sa kanyang mga suso. Sa ikalawang libong pagkakataon, napagtanto niya na ang kanyang mga suso, na may mga kurba at mga maputlang pink na utong, ay maaaring paborito niyang bah
Lumapit siya upang yakapin siya. Ang kanyang balat, nilalamig ng hangin ng umaga, ay dumadampi sa pawis na init ng kanyang katawan pagkatapos mag-ehersisyo, sinisipsip ang kanyang init. May dala siyang bahagyang amoy ng maulang araw sa labas, ngunit hindi ito ang pumupukaw sa kanyang atensyon."Magandang umaga, Cherry."Hinalikan niya siya, ang mga kamay niya ay dumulas pababa sa kanyang likod patungo sa kanyang mga balakang--isang kilos na paulit-ulit na niyang ginawa na ngayon ay kasing natural na ng paghinga. Ang makinis na tekstura ng kanyang mga nighties ay nag-aanyaya sa kanyang mga kamay na mag-explore pa, at ginawa niya ito, ang kanyang mga kalamnan ay kumikilos sa ilalim ng kanyang haplos. Siya ay matamis at maalat, at sinuklian siya ng halik."Miss mo ako," sabi ni Cherry--hindi isang tanong kundi isang pahayag na totoo."Ang hirap labanan ng kagandahan mo," sagot niya, at iyon ang kanyang katotohanan.Ang mga daliri ni David ay pumasok sa kanyang leggings, lampas sa basang
Sa kabila ng lahat ng sakit at kalituhan na pinagdaanan nila, unti-unting nagsimulang maghilom ang mga sugat ni Cherry. Ang muling pagtanggap niya kay David bilang kanyang kasintahan ay hindi naging madali, ngunit ang pangako nilang dalawa na subukang muli ay nagsilbing pundasyon ng kanilang bagong simula.Isang Sabado ng umaga, niyaya ni David si Cherry na mag-breakfast date sa isang maliit na café malapit sa dagat. Ang simoy ng hangin ay malamig at sariwa, habang ang tanawin ng dagat ay tila kumakaway sa kanila. Suot ni Cherry ang kanyang simpleng floral dress, habang si David naman ay naka-casual na polo shirt. Pareho silang kinakabahan ngunit puno ng excitement.“Na-miss ko ‘to,” bungad ni Cherry habang hinahalo ang kanyang cappuccino, ang tinig niya’y may halong saya at kaunting pagkailang.“Ano ang na-miss mo?” tanong ni David, nakatingin sa kanya ng may malambing na ngiti.“Yung ganito... ‘yung hindi ako nag-aalala kung ano ang iisipin ng ibang tao, kung tama ba ‘yung ginagawa
Hinawakan ni David ang kamay niya, gaya ng dati nitong ginagawa. "Pilit kong iniintindi ang kalagayan mo, pero hindi ko kayang maghintay nang walang kasiguraduhan. Cherry, mahal kita, pero pakiramdam ko, may isang bahagi ng puso mo na hindi para sa akin. Tama ba ako?" Tumulo ang mga luha ni Cherry habang pilit niyang hinahanap ang mga tamang salita. "David, hindi ko ginusto ang nangyari. Hindi ko sinadya na mahulog ang loob ko kay Jal. Nagulo lang ako… nalito."Nanatiling tahimik si David, ngunit bakas sa kanyang mga mata ang matinding sakit. Ang kanyang mga kamay, na dati’y laging naghahanap ng kamay ni Cherry, ay ngayon parang bigat na bigat na nakalapag sa kanyang kandungan."Cherry," mahina niyang sambit, halos pabulong, ngunit puno ng emosyon. "Akala ko ba, ako lang? Akala ko ba, sapat na ako?"Napakagat-labi si Cherry, ramdam ang kirot sa bawat salitang binibigkas ni David. Hindi niya alam kung paano sagutin ang tanong na iyon nang hindi mas lalong nasasaktan ang puso nito."Dav
Napabuntong-hininga siya at muling tumingin sa cellphone. Binuksan niya ang mensahe ni David, binasa ito nang ilang beses: "Cherry, alam kong mahirap ito para sa’yo. Pero kung bibigyan mo lang ako ng pagkakataon, ipapakita kong kaya nating magsimula ulit. Hindi kita susukuan, kahit gaano katagal." Isang patak ng luha ang bumagsak sa screen ng kanyang cellphone. Sa bawat salita ni David, naroon ang sinseridad, ang pangakong hindi siya iiwan. Pero bakit parang masakit? Bakit parang hindi niya ito kayang tanggapin? Nag-type siya ng sagot ngunit agad din itong binura. Paulit-ulit na ganoon ang ginawa niya hanggang sa mapagod siya. Sa huli, pinatay niya ang kanyang cellphone at inilagay ito sa gilid.Huminga siya nang malalim, pilit na iniisip ang susunod na hakbang. Pero kahit anong gawin niya, isang tanong lang ang laging bumabalik: "Bakit parang ang hirap kalimutan si Jal?" Habang tumitingin siya sa kisame, naramdaman niya ang malamig na hangin mula sa bintana. Sa katahimikan ng gabi, a
Bumalik sa cabin si Cherry. Habang nakaupo si Cherry sa gilid ng kanyang kama, hawak ang cellphone, biglang pumasok ang mensahe mula kay David.Nang makita niya ang pangalan nito sa screen, parang huminto ang oras. Binuksan niya ang text at mabagal na binasa ang mga salita:"Magsimula tayo ulit, Cherry. Nalilito ka lang at malapit na tayong magkikita ulit."Napatigil siya, ramdam ang bigat ng mensahe. Paulit-ulit itong tumatakbo sa kanyang isipan, habang pilit niyang iniintindi ang nararamdaman niya.Napabuntong-hininga si Cherry, pilit na nilalabanan ang gumugulo niyang emosyon. Ilang saglit pa, pinindot niya ang keyboard ng kanyang cellphone at sinubukang mag-reply."David, salamat sa tiwala mo, pero hindi ganoon kadali para sa akin. Hindi ko kayang magpanggap na ang lahat ay okay lang."Matapos niyang i-type iyon, natigilan siya. Hindi niya magawang pindutin ang send button. Alam niyang anumang isagot niya, magdadala ito ng mas maraming tanong kaysa sagot. Sa halip, inihulog niya a
Habang nakatingin si Cherry sa kalmadong dagat mula sa deck, pilit niyang inaalala ang mga huling araw ni Jal sa barko. Ang bawat alon na humampas sa gilid ng barko ay tila paalala ng mga salitang hindi nila nasabi, ng mga sandaling hindi nila naipaliwanag.Tumigil siya sa paghinga saglit nang maalala ang mga mata ni Jal—malalim, puno ng damdamin, ngunit laging nagtatago ng isang bagay. Parang gustong sabihin ngunit piniling itikom.Napapikit si Cherry, pilit itinataboy ang emosyon na muli na namang bumabalik. Siguro, ito na talaga ang huling kabanata namin ni Captain Jal, bulong niya sa sarili.Pinilit niyang ipaniwala sa sarili na kaya niyang magpatuloy, na ang buhay ay kailangang magpatuloy kahit wala na si Jal sa kanyang araw-araw. Ngunit sa bawat pagpapaalala ng dagat—sa tunog ng alon na tila musika sa gabi, sa kislap ng mga bituin na dati’y sabay nilang tinitingnan—hindi niya maitatanggi na ang pangalan ni Jal ay nananatiling nakaukit sa kanyang puso.Isang malalim na buntong-hin
Isang umaga habang nasa kalagitnaan ng regular briefing ang crew, isang tawag mula sa main office ang biglang dumating. Tumahimik ang lahat nang tawagin ang pangalan ni Jal."Captain Jal, mayroon kang urgent na tawag mula sa head office," sabi ng komunikasyon officer habang iniabot ang telepono.Agad na tumayo si Jal, kinuha ang telepono, at lumabas sa bridge para sagutin ito."Hello, this is Captain Jal speaking," seryoso niyang sabi habang nakatingin sa kalmadong dagat sa labas ng bintana."Jal, kailangan mong bumalik sa head office," sagot ng Operations Manager. "May emergency meeting tungkol sa bagong kontrata na may malaking epekto sa operasyon ng kumpanya. Ikaw lang ang makakapagdesisyon dito."Nagkibit-balikat si Jal, pilit pinapanatili ang kanyang kalma. "Anong klaseng kontrata ito?" tanong niya."Strategic partnerships. Isang multi-million deal na magpapalawak ng operations natin sa Southeast Asia. Kailangang ikaw mismo ang pumirma. Walang ibang maaaring humawak nito."Huming