Episode 1 : เฮคเตอร์

เฮคเตอร์

"กูรู้ว่าใจมึงอยู่คณะวิศวะ แต่ตอนนี้มึงช่วยเข้าห้องสอบกับพวกกูก่อนได้มั้ยเฮค"

เสียงไอ้พีตาร์เพื่อนรักของผมบ่น ก่อนมันจะมาดึงแขนผมเดินเข้าห้องสอบ สวัสดีครับผมเฮคเตอร์ผมเป็นลูกชายคนโตของคุณเธียเตอร์และคุณมะนาวครับมีน้องสาวหนึ่งคนชื่อมะปราง ผมอายุยี่สิบปีส่วนนิสัยดีมากครับดีพอๆ กับหน้าตาเลยล่ะครับ

"ทำไมต้องสอบวันนี้วะ"ผมบ่นก่อนที่เพื่อนทั้งสามจะหันมามองผมเป็นตาเดียว

"ไอ้สัส อาจารย์เขาแจ้งมาจะเป็นเดือน แล้วมึงเป็นเชี้ยอะไร ประจำเดือนเลื่อน"ที่ผมอารมณ์เสียแล้วเพื่อนยืนด่าอยู่มีไม่กี่เรื่องหรอกครับ

"จะอะไรสะอีกล่ะ ก็วันนี้ชาไทยว่างช่วงเช้าอ่ะดิมันเลยดิ้นเป็นหมาโดนน้ำร้อนแบบนี้"ไอ้พีตาร์เอ่ยขึ้น ชาไทยคือใครน่ะหรอ ชาไทยก็คือคนที่ผมชอบและจีบอยู่ครับ

"มึงนี่ก็หน้าด้านหน้าทนเนาะเฮค กูไม่เห็นชาไทยจะดีใจที่เจอมึงสักที จีบเขามาตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้ปีสามจะปีสี่อยู่แล้วมึงก็ยังจีบไม่ติด"ก็ตามที่เพื่อนผมบอกแหละครับผมจีบชาไทยตั้งแต่ปีหนึ่งจนตอนนี้เธอก็ยังไม่รับรักผมเลย ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆ ที่ผมก็ฮอตมากเลยนะ

"จะจีบติดได้ยัง วันก่อนไปเที่ยวผับมันยังนั่งเมานมสาวๆ อยู่เลย และที่คะแนนติดลบแล้วลบอีกเนี่ยก็เพราะชาไทยไปเจอไงครับ"รักกูจริงไอ้เพื่อนเวร นอกจากไม่ให้กำลังใจแล้วยังซ้ำเติมผมอีก

"มึงพูดเหมือนกูไปเหยียบหัวมึงเลยนะติณณ์"

"ก็พวกกูพูดความจริงไอ้ห่า"

"กูออกจะคนดี"ผมบอกพวกมัน

"ดีเหลือเกินโดยเฉพาะเอวมึงอ่ะ ไปเข้าห้องสอบครับ"ไอ้กายด่าผมก่อนจะเดินนำเข้าห้องสอบไป

สุดท้ายผมก็ต้องมานั่งคอตกอยู่ในห้องสอบ คือแม่งสอบเป็นครึ่งวัน แต่ใจกูนี่บินไปอยู่ที่ชาไทยแล้วเถอะ ยัยนั่นยิ่งเจอตัวยากอยู่ด้วย

"พวกมึงจะไปกับกูมั้ย"ทันทีที่ออกจากห้องสอบผมก็เอ่ยชวนเพื่อนทันที

"เฮคเตอร์ลืมนัดเราแล้วหรอ"เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกับผมเอ่ยถามผมเสียงหวาน

"ใครจะไปลืม ไว้เจอกันครับคนสวย"ผมหันไปบอก

"กูล่ะสงสารตัวเองจังเลยมีเพื่อนแบบมึงเนี่ย"ไอ้พีตาร์บ่นผม

"แก้ขัดไง หรือมึงจะให้กูรอชาไทยหรอ"ผมประชดมัน

"กูดีใจแทนชาไทยเลยว่ะที่ไม่ได้มึงเป็นแฟน"

"เลิกบ่นกูได้ป่ะ พูดเหมือนพวกมึงไม่เป็น"ผมหันมาด่าพวกมันว่าแต่ผม

"กูถามจริงๆ นะเฮค ทำไมมึงถึงต้องทนทั้งๆ ที่ผู้หญิงคนอื่นก็พร้อม แค่มึงกระดิกนิ้วพวกเธอก็วิ่งมาหามึงแล้ว"ไอ้กายถามผม

"กูชอบของแปลกไอ้สันขวาน"ผมตอบเพื่อนตัวเอง

ผมชอบชาไทยอันนี้ยอมรับครับและยัยนั่นเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมชอบและจีบ ไม่ต้องถามว่าทำไมผมถึงทนเพราะเหตุผลของผมมันมีแต่คุ้มกับคุ้ม

"อย่างมึงต้องเจอผู้หญิงแบบชาไทยนี่แหละเ หมาะสมกันสุดแล้ว"ไอ้ติณณ์พูดพรางหันมองสาวๆ รอบข้าง

"กูว่าอีกไม่นานหรอกยัยนั่นรับรักกูแน่ พวกมึงเชื่อกูสิ"ผมบอกเพื่อนรัก

"มึงเอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้น"ไอ้กายถามผม

"นั่นดิ มึงก็รู้ว่าชาไทยจีบยากแค่ไหน"ก็ใช่ชาไทยจีบยากมากอันนี้เรื่องจริง แต่แล้วยังไงคนอย่างผมอยากได้อะไรต้องได้....

"ถ้ามันยากกูก็แค่ลากเข้าห้อง"