I LOOKED AT MY wife's back view. She's wearing a floral dress, her wavy hair is now reaching half of her back, and she gained a lot of weight due to her pregnancy. Kabuwanan niya na rin at hinihintay na lang namin ang pagsakit ng tiyan niya. Nakahanda na ang lahat, mula sa damit na yari sa cotton, lampin, dede, duyan at crib.
Napangiti ako.
Ito ang kauna-unahang manganganak ang asawa ko.
Lumapit ako sa kanya at hinimas ang kanyang tiyan. Mga magaan na halik din ang iginawad ko sa buhok pababa sa makinis niyang batok.
I wonder what kind of labor she will experience. Will she asked me to have sex with her? There's nothing wrong with it though. If so, I have to apologise to our baby in advance.
Tumingin ako sa pinagkakaabalahan niya at nagulantang sa nakita. The meat were pounded and looked like not edible at all. However, it is my wife’s cooking so I wouldn't mind.
"Anong luto?"
"Hubby, you know I can't cook. Susubukan ko la
PAGBUKAS NA PAGBUKAS ko ng mata ko, ang tumambad sa akin ay puting kisame na may bilog na ilaw na nakakabit. Hindi ko maigalaw ang leeg ko kaya pasimple kong inilibot ang mata ko. Tanging tunog lang ng aparato ang maririnig.I'm in a hospital, again.Why is it this time?Tumingin ako sa gilid ko at may nakayuko doon. Sinubukan kong iangat ang kamay ko para haplusin iyon. Mukha namang nagising ko siya dahil dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin. He seems like the teenage version of my husband. Bumata ba ang asawa ko? No. I can't feel anything like that towards this man.Am I in an alternate world? Is this a dream? Isekai?Ok, hindi naman ako masyadong nanonood ng ganoong genre pero pakiramdam ko, ibang tao talaga ako ngayon.Hindi ko magawang alisin ang tingin sa kanya. Tila may kumukurot sa puso ko just by looking at his eyes.Nang magtama ang mga mata namin, may sumilay na masayang ngiti sa kanyang mga labi."Mom, you're awak
MIA LOVES TO make fun of me, lalong lalo na ang pinapakaba ako sa mga revelation niyang madaling ma-misinterpret. Alam niya naman na minsan ay tinuring ko siyang karibal tapos bibigyan niya ako ng mga tingin na tila inaagaw niya sa akin ang asawa ko. Dumagdag pa ang mga bîtchy words niya. Puro siya kamalditahan.When she said that she is a mother, she adopted a girl dahil na rin wala na siyang balak mag-asawa pa.Napag-alaman ko rin na may asawa na si Kuya Brix and he is living a happy marriage in the Griffinview.Si Kuya RC naman, apat na ang anak at buntis na naman ang asawa.And Kuya Miguel who resigned from his work ay isang haciendero kasama ang dalawang anak at asawa.Nalaman ko ang lahat ng ito dahil si John mismo ang nagkwento.Nang tanungin ko siya tungkol sa pamilya ko, wala siyang ibang sagot maliban sa wala silang paramdam sa nakalipas na mga taon.I smirked. I shouldn't have asked. It was a given lalo na at na
"MOMMY, KUYA RAIZEL IS CRYING."Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa dalawa kong anak. What is my daughter saying? Her brother is just watching her cry in my arms!Patuloy lang siya sa pag-iyak. Lalo ring humigpit ang yakap niya nang subukan ko siyang ilayo sa katawan ko para kausapin at kalmahin."I'm crying, too!"Wala akong nagawa kung hindi ang yakapin siya nang mas mahigpit."I know, baby. I don't know why you're crying but it's fine. Everything will be fine."Hinalikan ko ang tuktok ng ulo niya.And a sudden realization hits me.I keep saying she's my daughter when I don't even know her name. I know for sure that her presence is familiar to me, but she feels like someone I knew for a long time, but didn't see in my life.I keep on looking at Raizel and treat him like a baby when he's already a teenager.These friends of my husband are making fun of me as if they knew me or my shortcomings.
PUPUNTA LANG sana ako para ma-check kung kumusta na ang lagay ni Ellyna. Nag-promise din ako kay Raizel na pagagalingin ko ang mommy niya. And I am not here standing in front of her door to watch their lovey-dovey!Gosh!I let out a sigh of relief. Somehow, I’m glad that she woke up. Tatlong araw na rin ang lumipas.Nakatayo lang ako sa labas habang nakasilip sa pinto.I admit na masaskit pa rin ang makita ang lalaking minahal ko ng pagkatagal-tagal, yakap na ng iba. I watched him grow, I admired him a lot, I was happy for his achievements, and I was more than happy to see him where he is now.Sa patuloy ko na pagtingin sa gawi niya, nakalimutan kong tingnan ang sarili ko.I watched him grow as an individual, but I couldn’t see myself standing next to him. He never showed me that my place was by his side. It was already reserved at ako lang ang namimilit na lumugar doon.That wasn’t my place—matagal niya nang p
“WHAT IS IT, BȋTCH?!” asik ko sa kanya nang mahamig ko ang sarili.Hindi pa rin bumibitaw sa yakap niya si Ellyna.“I’m glad you’re ok. The memories were blurred but I know perfectly that it was you I was with. Hindi ka ba sinaktan ng kung sino mang lalaking iyon?”Nagtataka na tumingin ako sa kanya.Hindi niya ba maalala na kapatid ko ang kumuha sa aming dalawa?Hindi niya rin ba maalala, that for a moment she became as crazy as fuvk?Lalo lang tumaas ang kilay ko nang ngumuso siya dahil sa pananahimik ko. This bȋtch! Ganito niya ba inakit si John, magpa-cute at magpa-baby?!“What the fuvk, bȋtch?! Get off me,” sigaw ko at maingat na nilalayo ang braso niya sa beywang ko.Nagmana sa kanya ang anak niya, ang higpit ng yakap. Kailangan pang hilahin ni John si Raizel palayo sa nanay niya kanina para maisama sa labas.I sighed.Nagmumukha tuloy akong guardian ng mga ito
THE BȋTCH IS RIGHT. I didn't try to make it clear when I had the chance. Paramdam lang ako nang paramdam, sending mixed signals and such, pero ni minsan hindi iyon nakarating nang maayos kay John.How I wish I could go back in time...Pero kung magkatotoo man ang time machine at baguhin ko ang nakaraan, walang super cute na Raizel sa mundo. These couple are a good match, I honestly won't deny that fact.I let out a soft laugh when John is looking at me with a blank face. Matapos kong sabihin na mahal ko siya, wala man lang siyang reaksyon kahit mainis, o maawa man lang."I'm not saying this para agawin ka. As if naman magpapaagaw ka."Pinunasan ko muna ang buong mukha ko saka tumayo at lumapit sa kanya na may sapat na distansya sa pagitan namin. Humalukipkip ako sa harap niya."I'm sorry to ask you a selfish request, but I want you out of my sight until I fully accept na hindi ako ang para sa iyo..."Akma siyang magsasalita nang magpa
MATAMAN KONG pinagmamasdan ang asawa ko. Isang linggo na mula nang makalabas kami sa ospital. Lyn is in her usual self, or rather, she is trying to be herself.Hindi niya ako magagawang lokohin sa mga pilit na ngiti niya pero hindi na lang ako nagsalita. Hindi ako nagkomento, dahil ayaw ko rin na madagdagan pa ang isipin niya. Kung sinusubukan niyang maging matatag, makalimot, maging masaya kahit papaano, o hindi pa siya handang magsalita, ayos lang sa akin.Nasabi sa akin ni Mom ang nangyari, ayon sa mga naikuwento ni Mia.Lyn has been through a lot. She baited herself and faced Brian—the one who disturbed her life from the beginning. I can imagine she wasn’t in her right mind. I know because I witnessed it once. Hindi ko masisisi kung biglang maging ibang tao si Lyn sa harap ni Brian. Protecting herself is her forte.Hindi na rin naman dinetalye ni Mia kung ano ang nangyari.Ang alam ko lang, kinaya niya tulad noong una nilang magbang
MAINGAY si Raizel habang kumakain kami ng hapunan. Marami siyang kwento tungkol sa paglabas nila ng Mommy Lola niya kaninang hapon. Pumunta rin sila sa bahay ni Tita Linda at tuwang-tuwa siya dahil naroon si Brix. Mula nang magkakilala ang dalawa, kahit hindi naging maganda ang una nilang pagkikita, naging malapit sila sa isa’t isa.“Tito Brix promised na dadalhin niya raw ako sa amusement park, mas malaki pa sa pinuntahan natin,” sabi niya.“Hmm? Isasama mo ba si Mommy?”“Kayo po ni Daddy!”Napansin ko ang pagngiwi ni Lyn na agad napalitan ng ngiti.Are we seriously fighting over it? Para din naman sa kapakanan niya ang iniisip ko—her mental, emotional, and physical health matters to me. Mahirap bang intindihin iyon? O sadyang hindi niya iniisip na pareho kaming nawalan?Napailing na lang ako sa inaasal niya.Come to think of it, she never cries about the loss.Naramdaman ko na l
Ginising si RC ng amoy na nakasanayan niya nang amuy-amuyin sa paggising at bago matulog. It was Ritchelle’s soothing scent. Niyakap niya nang sobrang higpit ang unan. It’s soft, squishy, and huggable, but still…it would be better if it was his wife he would woke up to.Nagpalipas muna siya nang ilan pang sandali bago bumangon. Mabilisan lang siyang naligo at bumaba na sa sala. Sumaglit muna siya kung saan ang mga porselana nina Ritchelle at ng mga magulang nito.Inalis niya ang cabinet kung saan dati nakalagay ang mga abo ng in-laws niya, at pinagawan ng altar sa sala. Hindi naman sila tumatanggap ng bisita kaya parang naging pahingahan na iyon ng yumao nilang mahal sa buhay.Naka-display din doon ang mga picture ni Ritchelle kasama ang parents nito. Mayroon din itong hiwalay na photo
Nasa kalagitnaan ng pagpapakalango sa espiritu ng alak sina RC nang lumapit sa kanila si Ellyna. Tumakbo pa ito na tila ba nagmamadali. Hinihingal pa nga ito. Akala niya ay may emergency sa mga anak nito. Nagulat pa siya nang sa kanya ito lumapit at hindi sa asawa nito."K-Kuya RC, si Ranier, tumatawag."Agad nitong inabot sa kanya ang phone nito.Napatitig na lang siya sa hawak na phone.Nagtataka siya. Bakit hindi sa phone niya tumawag ang anak? At bakit ito tatawag?Bigla siyang kinabahan. Tila ba nawala na parang bula ang epekto ng alak sa sistema niya. Naging alerto siya at hinanda ang sarili sa maririnig.Kung si Ranier na ang tumatawag, tapos hindi pa s
“Brain tumors are hard to detect lalo pa’t ang tingin ng pasyente ay simpleng pananakit lang ng ulo ang nangyayari hanggang sa isipin nila na normal lang iyon, dumagdag pa ang pabago-bago ng panahon. They would say that it was a seasonal occurrence, and refused to see a doctor. It was advised to see a doctor lalo kung may history sa family o ng head trauma. Isa pa sa nakakapigil sa mga tao na magpatingin sa doctor kahit pa alam niyang may trauma siya ay hindi agad nag-manifest ang symptoms. And in your case, it’s already more than two decades at sinabi mo rin na ngayon ka lang nagpatingin kaya…”Yumuko si Oliver sa magkasalikop nitong mga kamay, tla tinitimbang ang mga sasabihin na hindi siya mabibigla o matatakot.Pero ano pang silbi no’n? It was scary enough, knowing that she has a brain tumo
FEW DAYS AGO…Naibagsak ni Ritchelle ang likod sa malambot na sandalan ng sofa at tumingala sa puting kisame. Nagi-guilty siya sa sinabi niya na photo shopped ang ni-send sa kanya na pictures ni RC. Alam niya na ito ang kumuha ng mga larawan pero dineny niya pa rin.RC had enough of his past, maging ng mga away at problema na hindi naman para rito. Ayaw niyang maging ang current situation niya ay ito na naman ang sasalo. Kahit mag-asawa sila at lahat ay gagawin nito para sa kanya, hindi niya pwedeng hayaan na palagi na lang siyang nasa receiving side.This time, she will do everything to make RC happy. At lahat ng ikasasama nito, problema niya o ano pa man, she will try her best to eliminate those.This
KINABUKASAN, NAGISING na wala sa tabi niya ang asawa. Kung dati ay hahanapin niya ito, ngayon ay wala siyang gana. Alam niya naman na kung ano na ang ibang pinagkakaabalahan nito kapag wala na ito sa tabi niya.Walang ganang tinungo niya ang paliguan, at nag-asikaso na sa pagpasok sa trabaho. Lulunurin niya na lang siguro sa gabundok na papeles ang sarili. Basta ba sa kanya pa rin umuuwi si Ritchelle, wala na siyang pakialam kung anong gawin nito sa maghapon.Martyr, tangα, marupok? Kahit ano pang itawag sa kanya ng mga nakakaalam ng sitwasyon niya, wala siyang pakialam. Alam niya kasi na kapag kinumpronta niya ang asawa at ilaban ang karapatan niya gamit ang pirma nila sa legal na dokumento tulad ng marriage certificate ay babalik iyon sa kanya sa legal din na paraan—ang divorce.Ayaw niyang
NAIBAGSAK NIYA ang katawan sa upuan. Hanggang ngayon, hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay bigla na lang nagbago ang lahat sa kanila ni Ritchelle. Kung noon matatanggap niya pa kung nakipaghiwalay ito sa kanya, pero ngayon na naririnig niya na sa mga labi nito na mahal din siya nito, at nararamdaman niya naman iyon—hindi niya makakayang tanggapin nang gano’n-gano’n na lang.And when she said that the photos he took himself was edited, the words came out so casually. Hindi niya na rin maiwasang isipin na baka matagal na siyang niloloko ni Ritchelle sa mga pag-sugarcoat nito ng mga sinasabi nito.Baka nga, noong sinabi nito na mahal siya nito ay may kinakalantari naman itong iba. At baka matagal na itong pumupunta sa bahay ng lalaki bago umuwi sa bahay nila.He had been so
HE JUST GOT OUT of the shower with only a small towel wrapped around his waist. Diretso ang tingin niya kay Ritchelle na ngayon ay nakahiga na sa kama. She already had her eyes closed.Lumapit siya rito at naupo sa gilid ng kama. Tinanggal niya rin ang kumot na tumatakip sa katawan nito. Nagulat pa siya nang makita na nakasuot ito ng pajama. Hindi ito sanay na balot na balot ang katawan kapag natutulog kahit gaano pa kalamig ang kwarto. Palagi itong nakasuot ng silky and sexy lingerie with no undies at all.Bigla ay naalala niya ang pagsisinungaling nito kanina, maging ang amoy ng lalaki na kumapit sa buhok at katawan nito.Walang ano-anong tinanggal niya ang butones ng suot ni Ritchelle dahilan para magising ito.“RC!” Nayayamot na umangal ito
MATAMAN na pinagmamasdan ni Ritchelle ang draft ng wedding gown. Dahil wala na rin namang mababago kahit pa pagalitan niya nang pagalitan ang anak ay nagpresenta na lang siya na siya ang personal na gagawa ng wedding gown ng girlfriend nito.Hindi pa rin nito pinapakilala sa kanila ang girlfriend nito dahil may problema sa side ng babae. Mukhang hindi pa rin nasasabi sa family nito na nagdadalang-tao na ito. Sabi rin ni Ranier na busy sila sa school.Pinayuhan na lang nila ang anak na huwag masyadong i-expose sa mga nakaka-stress na bagay ang girlfriend nito, at palaging alalayan. Kung pwede lang ba na sa kanila na muna mag-stay ang babae lalo kung hindi ito ok sa family nito. Ayaw niyang matulad sa kanya ang nararanasan na pagdadalang-tao ng girlfriend ni Ranier—puno ng stress at galit sa puso.&l
MULA NANG MAAYOS NA ang lahat ng problema at misunderstanding sa pagitan nila ni RC, mas lalo niyang na-enjoy na walang guilt ang buhay nilang mag-asawa. Malaya niya na ring naipapadama sa asawa ang pagmamahal na pinagkait niya rito nang kay tagal. She was free from all the insecurities, because RC never failed to make her feel that she was the one and only, and that he loved her the most.Hindi na rin nawawala sa schedule nila ang date in fancy restaurants after work, gym or different clubs kapag weekend just like old times, roadtrip at out of town kapag naisipan kahit working days pa.It was like they were just starting a family. She was the happiest having her men around her, giving and receiving love and care. Wala na siyang mahihiling pa kung 'di ang kumpletong pamilya. Wala na sigurong makakapawi ng saya na nararamdaman niya.