I LOOKED AT MY wife's back view. She's wearing a floral dress, her wavy hair is now reaching half of her back, and she gained a lot of weight due to her pregnancy. Kabuwanan niya na rin at hinihintay na lang namin ang pagsakit ng tiyan niya. Nakahanda na ang lahat, mula sa damit na yari sa cotton, lampin, dede, duyan at crib.
Napangiti ako.
Ito ang kauna-unahang manganganak ang asawa ko.
Lumapit ako sa kanya at hinimas ang kanyang tiyan. Mga magaan na halik din ang iginawad ko sa buhok pababa sa makinis niyang batok.
I wonder what kind of labor she will experience. Will she asked me to have sex with her? There's nothing wrong with it though. If so, I have to apologise to our baby in advance.
Tumingin ako sa pinagkakaabalahan niya at nagulantang sa nakita. The meat were pounded and looked like not edible at all. However, it is my wife’s cooking so I wouldn't mind.
"Anong luto?"
"Hubby, you know I can't cook. Susubukan ko la
PAGBUKAS NA PAGBUKAS ko ng mata ko, ang tumambad sa akin ay puting kisame na may bilog na ilaw na nakakabit. Hindi ko maigalaw ang leeg ko kaya pasimple kong inilibot ang mata ko. Tanging tunog lang ng aparato ang maririnig.I'm in a hospital, again.Why is it this time?Tumingin ako sa gilid ko at may nakayuko doon. Sinubukan kong iangat ang kamay ko para haplusin iyon. Mukha namang nagising ko siya dahil dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin. He seems like the teenage version of my husband. Bumata ba ang asawa ko? No. I can't feel anything like that towards this man.Am I in an alternate world? Is this a dream? Isekai?Ok, hindi naman ako masyadong nanonood ng ganoong genre pero pakiramdam ko, ibang tao talaga ako ngayon.Hindi ko magawang alisin ang tingin sa kanya. Tila may kumukurot sa puso ko just by looking at his eyes.Nang magtama ang mga mata namin, may sumilay na masayang ngiti sa kanyang mga labi."Mom, you're awak
MIA LOVES TO make fun of me, lalong lalo na ang pinapakaba ako sa mga revelation niyang madaling ma-misinterpret. Alam niya naman na minsan ay tinuring ko siyang karibal tapos bibigyan niya ako ng mga tingin na tila inaagaw niya sa akin ang asawa ko. Dumagdag pa ang mga bîtchy words niya. Puro siya kamalditahan.When she said that she is a mother, she adopted a girl dahil na rin wala na siyang balak mag-asawa pa.Napag-alaman ko rin na may asawa na si Kuya Brix and he is living a happy marriage in the Griffinview.Si Kuya RC naman, apat na ang anak at buntis na naman ang asawa.And Kuya Miguel who resigned from his work ay isang haciendero kasama ang dalawang anak at asawa.Nalaman ko ang lahat ng ito dahil si John mismo ang nagkwento.Nang tanungin ko siya tungkol sa pamilya ko, wala siyang ibang sagot maliban sa wala silang paramdam sa nakalipas na mga taon.I smirked. I shouldn't have asked. It was a given lalo na at na
"MOMMY, KUYA RAIZEL IS CRYING."Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa dalawa kong anak. What is my daughter saying? Her brother is just watching her cry in my arms!Patuloy lang siya sa pag-iyak. Lalo ring humigpit ang yakap niya nang subukan ko siyang ilayo sa katawan ko para kausapin at kalmahin."I'm crying, too!"Wala akong nagawa kung hindi ang yakapin siya nang mas mahigpit."I know, baby. I don't know why you're crying but it's fine. Everything will be fine."Hinalikan ko ang tuktok ng ulo niya.And a sudden realization hits me.I keep saying she's my daughter when I don't even know her name. I know for sure that her presence is familiar to me, but she feels like someone I knew for a long time, but didn't see in my life.I keep on looking at Raizel and treat him like a baby when he's already a teenager.These friends of my husband are making fun of me as if they knew me or my shortcomings.
PUPUNTA LANG sana ako para ma-check kung kumusta na ang lagay ni Ellyna. Nag-promise din ako kay Raizel na pagagalingin ko ang mommy niya. And I am not here standing in front of her door to watch their lovey-dovey!Gosh!I let out a sigh of relief. Somehow, I’m glad that she woke up. Tatlong araw na rin ang lumipas.Nakatayo lang ako sa labas habang nakasilip sa pinto.I admit na masaskit pa rin ang makita ang lalaking minahal ko ng pagkatagal-tagal, yakap na ng iba. I watched him grow, I admired him a lot, I was happy for his achievements, and I was more than happy to see him where he is now.Sa patuloy ko na pagtingin sa gawi niya, nakalimutan kong tingnan ang sarili ko.I watched him grow as an individual, but I couldn’t see myself standing next to him. He never showed me that my place was by his side. It was already reserved at ako lang ang namimilit na lumugar doon.That wasn’t my place—matagal niya nang p
“WHAT IS IT, BȋTCH?!” asik ko sa kanya nang mahamig ko ang sarili.Hindi pa rin bumibitaw sa yakap niya si Ellyna.“I’m glad you’re ok. The memories were blurred but I know perfectly that it was you I was with. Hindi ka ba sinaktan ng kung sino mang lalaking iyon?”Nagtataka na tumingin ako sa kanya.Hindi niya ba maalala na kapatid ko ang kumuha sa aming dalawa?Hindi niya rin ba maalala, that for a moment she became as crazy as fuvk?Lalo lang tumaas ang kilay ko nang ngumuso siya dahil sa pananahimik ko. This bȋtch! Ganito niya ba inakit si John, magpa-cute at magpa-baby?!“What the fuvk, bȋtch?! Get off me,” sigaw ko at maingat na nilalayo ang braso niya sa beywang ko.Nagmana sa kanya ang anak niya, ang higpit ng yakap. Kailangan pang hilahin ni John si Raizel palayo sa nanay niya kanina para maisama sa labas.I sighed.Nagmumukha tuloy akong guardian ng mga ito
THE BȋTCH IS RIGHT. I didn't try to make it clear when I had the chance. Paramdam lang ako nang paramdam, sending mixed signals and such, pero ni minsan hindi iyon nakarating nang maayos kay John.How I wish I could go back in time...Pero kung magkatotoo man ang time machine at baguhin ko ang nakaraan, walang super cute na Raizel sa mundo. These couple are a good match, I honestly won't deny that fact.I let out a soft laugh when John is looking at me with a blank face. Matapos kong sabihin na mahal ko siya, wala man lang siyang reaksyon kahit mainis, o maawa man lang."I'm not saying this para agawin ka. As if naman magpapaagaw ka."Pinunasan ko muna ang buong mukha ko saka tumayo at lumapit sa kanya na may sapat na distansya sa pagitan namin. Humalukipkip ako sa harap niya."I'm sorry to ask you a selfish request, but I want you out of my sight until I fully accept na hindi ako ang para sa iyo..."Akma siyang magsasalita nang magpa
MATAMAN KONG pinagmamasdan ang asawa ko. Isang linggo na mula nang makalabas kami sa ospital. Lyn is in her usual self, or rather, she is trying to be herself.Hindi niya ako magagawang lokohin sa mga pilit na ngiti niya pero hindi na lang ako nagsalita. Hindi ako nagkomento, dahil ayaw ko rin na madagdagan pa ang isipin niya. Kung sinusubukan niyang maging matatag, makalimot, maging masaya kahit papaano, o hindi pa siya handang magsalita, ayos lang sa akin.Nasabi sa akin ni Mom ang nangyari, ayon sa mga naikuwento ni Mia.Lyn has been through a lot. She baited herself and faced Brian—the one who disturbed her life from the beginning. I can imagine she wasn’t in her right mind. I know because I witnessed it once. Hindi ko masisisi kung biglang maging ibang tao si Lyn sa harap ni Brian. Protecting herself is her forte.Hindi na rin naman dinetalye ni Mia kung ano ang nangyari.Ang alam ko lang, kinaya niya tulad noong una nilang magbang
MAINGAY si Raizel habang kumakain kami ng hapunan. Marami siyang kwento tungkol sa paglabas nila ng Mommy Lola niya kaninang hapon. Pumunta rin sila sa bahay ni Tita Linda at tuwang-tuwa siya dahil naroon si Brix. Mula nang magkakilala ang dalawa, kahit hindi naging maganda ang una nilang pagkikita, naging malapit sila sa isa’t isa.“Tito Brix promised na dadalhin niya raw ako sa amusement park, mas malaki pa sa pinuntahan natin,” sabi niya.“Hmm? Isasama mo ba si Mommy?”“Kayo po ni Daddy!”Napansin ko ang pagngiwi ni Lyn na agad napalitan ng ngiti.Are we seriously fighting over it? Para din naman sa kapakanan niya ang iniisip ko—her mental, emotional, and physical health matters to me. Mahirap bang intindihin iyon? O sadyang hindi niya iniisip na pareho kaming nawalan?Napailing na lang ako sa inaasal niya.Come to think of it, she never cries about the loss.Naramdaman ko na l