Kakatapos lang mag-shower ni Analyn. Mahihiga na sana siya pagkatapos magpatuyo ng buhok nang mag-ring ang telepono niya.
Agad siyang kinabahan nang makita ang pangalan ni Cora sa screen ng telepono niya. Pero pilit niyang isinantabi ang kaba. Baka paranoid lang siya at may sasabihin lang sa kanya ang babae. Baka magtatanong lang kung bakit hindi siya nagpunta kanina sa coffee shop nito.
Pagkatapos huminga nang malalim, sinagot na ni Analyn ang tawag. Pero bago pa siya makapagsalita ay naunahan na siya ni Cora.
[“Kasabwat ka ba niya?”]
Malamig ang boses ni Cora, hindi ito ang karaniwang sarili nito ngayon.
Nung una ay hindi maintindihan ni Analyn ang tanong ni Cora. Pero biglang pumasok sa isip niya ang mukha ni Xian. Mukhang nagpunta na si Xian at nagka-usap na silang dalawa.
Hindi malaman ni Analyn kung ano ang isasagot kay Cora. Hindi niya alam kung paano ba niya ipagtatanggol ang sarili. Na
Nagulat si Analyn na nandoon siya sa lugar malapit sa coffee shop ni Cora. Nakatayo siya sa walkway ng baywalk. Hindi pa niya maisip kung paano siya napunta roon nang biglang sumulpot si Anthony sa tabi niya.Hinawakan nito ang isang kamay niya at saka bahagya itong pinisil.“We will be together forever,” seryosong sabi ng lalaki sa kanya.Hindi sumagot si Analyn, naguguluhan pa siya sa mga nangyayari. Hanggang sa unti-unti ay biglang lumalabo ang mukha ni Anthony. Parang drawing lang na binubura ng pambura ng lapis ang mukha niya hanggang sa tuluyang hindi mo na makilala ang mukha niya.Bumalikwas ng bangon si Analyn. Nagpalinga-linga siya sa paligid at nasiguro niyang nasa kuwarto siya sa bahay ni Anthony. Napahawak si Analyn
“Oh, tara na. Nakahanda na ang mesa. Kumain na kayo,” pag-anunsiyo ni Manang Rhia.Agad namang tumayo si Anthony mula sa sofa at akmang bubuhatin uli si Analyn nang pigilan siya ng dalaga.“O-Okay lang ako. Kaya kong maglakad.”“Hindi mo pa pwedeng biglain ‘yang paa mo. Ikaw rin, baka hindi ka makapasok sa Lunes niyan.”Hinawakan ni Analyn ang braso ni Anthony, sabay mahinang nagsalita.“Sir, hindi kasi ako komportable. Too much public display of attention.”Inilapit ni Anthony ang mukha niya sa gilid ng mukha ni Analyn at saka bumulong sa tapat ng tenga nito.“Mak
Inisip ni Analyn na baka sa kamag-anak o kaibigan ni Anthony ang mga iyon at pilit iwinaglit sa isip niya ang hinalang nabuo sa isip.Pero ang mas nakapagpalukot sa mukha ni Analyn ay ang mga lumang larawan na kasama ng mga laruan dun. Nasa pinaka-ilalim iyon ng kahon, at natatambakan nung mga laruan. Tila sinadyang ipailalim ang mga iyon doon para hindi mapansin at itago.Kinuha ni Analyn ang mga lumang larawan at saka isa-isang tiningnan ang mga iyon. Ang unang larawan ay larawan ng medyo bata pang lolo ni Anthony, at may katabi siyang dalawang bata. Ang isa ay isang nakangiting batang lalaki, at may kahawak-kamay na batang babae. At base sa background ng larawan, kuha ito sa harap ng mansyon,Namilog ang mga mata ni Analyn. Kamukhang-kamukha niya ang batang babae. Pakiramdam niya ngayon ay tinit
Habang nasa biyahe pauwi si Analyn, hindi maalis sa isip niya ang batang babaeng kasama ni Anthony at Greg sa picture. Marami siyang mga katanungan sa isip niya.So iyon pala iyong Ailyn. Iyong minsang nabanggit ni Sir Anthony na kababata niya na bigla daw nawala. Hindi ko naman kayang itanong kung paanong nawala at bakit? Pribadong buhay niya iyon at hindi ko mapangahasang magtanong. Pero bakit kamukhang-kamukha ko iyong bata? Pwede na ngang mapagkamalang ako ang batang iyon. Pero imposible namang ako iyon dahil ngayon lang niya nakilala ang mag-lolo na Anthony at Greg.Nang umalis si Analyn sa bahay ni Greg ay madilim ang langit. At eto nga, habang nasa biyahe siya at biglang bumuhos na ang malakas na ulan.Hindi napahinto ng malalaking patak ng ulan sa salamin ng bintana ang mga iniisip ni An
“Mama! Mama! Huwag mo akong iwan, Mama! Sasama ako sa ‘yo!”Hilam na sa luha ang mga mata ng batang lalaking humahabol sa itim na kotse. Pero hindi ito huminto at tuloy-tuloy lang ang takbo.“Mama! Hintayin mo ko! Sasama ako!” muling sigaw ng bata habang patuloy pa rin sa pagtakbo.Hanggang sa pagliko ng kotseng itim sa isang kurbada, tuluyan nang naiwan ang bata at hindi na nakahabol dahil sa pagkatapilok niya sa naka-usling bato.Umiiyak na sinundan na lang ng tingin ng bata ang papalayo nang sasakyan.Umiiyak pa rin na pinagmasdan ng bata ang sugat sa tuhod niya. Umagos ang dugo mula roon, na lalong nagpa-iyak sa kanya nang mapatakan ang sugat ng sarili niyang mga luha. Lalo pa siyang nai
Maaga gumising si Analyn. Alam niya sa sarili niya na hindi uuwi si Anthony kagabi kaya paniguradong magko-commute lang siya ngayong araw pagpasok sa kumpanya ng binata.Walang tao sa bus stop nang dumating si Analyn doon. Bigla tuloy siyang natakot para sa sarili. Pakiramdam niya, anumang oras ay susulpot doon si Jiro at sasaktan siya. Para tuloy gusto niyang magsisi na nagawa niyang galitin si Anthony. Napakalaking bagay din kapag nakasakay siya sa sasakyan ng binata. Nakatipid na siya sa pamasahe, meron pa siyang kapanatagan ng loob laban kay Jiro. Kaya dapat, hindi na niya gagalitin ulit si Anthony. Mabuti na lang at payapa siyang nakarating sa DLM.Nagtaka si Analyn nang sundan siya ni Michelle sa mesa niya.“Ang haggard mo,” sabi ni Michelle sa kaibigan, “may problema ba sa asawa mo? Maysakit siya, di ba
Sa isang seafood restaurant nagpa-reserve si Xian. Malapit rin ito ng dagat. Sa open air ang pinili ni Xian na puwesto nila, kaya naman ramdam ni Analyn ang malamig na simoy ng hangin at amoy niya ang natural na amoy ng dagat.“Natuwa ako sa design mo. Nakita ko na may elemento rin ng dagat doon,” nakangiting sabi ni Xian.“Mukhang may something sa iyo ang dagat, Sir Xian,” nakangiting komento ni Analyn.Nakangiting umiling si Xian, “wala akong hilig sa dagat.”Napamaang si Analyn. Nagkamali pala siya ng hula.“Si Cora lang.”Natigilan si Analyn. Mukhang hindi pa talaga nakaka-move on si Xian kay Cora.
“Have a seat, Ms. Employee,” yaya ng lalaking kasama ni Anthony sa kuwarto.Tiningnan muna ni Analyn si Anthony. Nang nakita niyang bahagya itong tumango sa kanya, tanda ng pagsang-ayon nito ay nagsimula na siyang naglakad patungo sa sofa na kinauupuan ng dalawa. Minabuti niyang maupo sa pang-isahang upuan.Nakaupo na si Analyn ay nakatingin pa rin sa kanya ang kasama ni Anthony.“Ako nga pala si Edward, Ms. Employee,” sabay abot nito ng kamay niya kay Analyn, “tutal mukhang walang balak ang boss mo na ipakilala ako sa ‘yo,” nakangiting sabi ni Edward.Napilitang abutin ni Analyn ang kamay ni Edward. Isa pa, kaibigan ito ng amo niya kaya kailangan niyang maging magalang dito.Nang magdaop ang mga kamay nila ay mabilis na sumulyap si Edward kay Antony, tila sinusubukan ang binata.“Oh? Baka pwede ko ng malaman ang pangalan mo, Ms. Employee. Nagpakilala na ako sa &ls
alawang araw ng nanatili sila Anthony at Analyn doon sa hotel. Hindi umalis si Anthony at lahat ng mga business transactions at mga meeting niya ay pina-kansel niya munang lahat. Wala silang ginawa ni Analyn maghapon kung hindi ang manood ng mga pelikula at mga kung ano-anong palabas sa cable habang yakap-yakap ni Anthony sa Analyn sa kama. Ang pagkain nila, puro room service. Isang action movie ang pinapanood nila ngayon. Feel na feel ni Analyn ang kasalukuyang eksena ng biglang mag-ring ang telepono niya. Hindi agad tumalima si Analyn. Masyado itong naka-concentrate sa pinapanood. Hindi rin tumitigil ang pag-ring ng telepono. Hanggang sa mainis na siya sa walang tigil na pagtunog ng telepono. Naisipan niyang utusan si Anthony. “Abutin mo ang phone ko, please. Ang ingay, eh!” Agad namang sumunod si Anthony. Mas malapit kasi siya sa kinalalagyan ng telepono ni Analyn. Pero pagkadampot ni Anthony sa telepono, naputol na ang tawag. Sa halip, isang text message ang big
Sumimangot si Analyn. Wala naman kasing kakaiba sa call log at sa contacts ng telepono ni Anthony. Sa totoo lang, iilan nga lang ang naka-save na numero roon. Palibhasa, magaling tumanda ng numero si Anthony. Kaya niyang maitambal ang numero at ang taong nagma-may ari nun sa isip lang niya.Ang social media account niya naman, ni walang notification at ang chatbox niya ay dalawang tao lang ang lagi niyang kausap. Siya at si Lolo Greg.Marami namang chat request pero hindi sinasagot ni Anthony ang mga iyon. Pinindot ni Analyn ang chat ni Greg, nakita niya ang huling mensahe nito na lagi siyang uuwi ng maaga para raw nagkikita silang dalawa lagi. Hindi napigilan ni Analyn ang matuwa. Bigla niya tuloy na-miss ang matanda. Pinuntahan niya ang chatbox na para sa kanya, at saka pinalitan ang pangalan niya roon ng ‘Babe’. Hindi napigilan ni Analyn ang mahinang mapahagikgik sa ginawa niya, sabay iniisip niya kung ano kaya ang magiging reaksyon ni Anthony kapag nakita iyon. Saka lang naalal
“Saan ka galing?” tanong ni Anthony na may dalang dalawang plastic bottle ng mineral water. Galing siya sa labas, sa kusina ng kuwartong okupado lang dapat ni Analyn. Natigilan si Analyn sa tanong ni Anthony. Itinuro niya ang direksyon ng CR sa kuwarto sa hotel. “Nag-CR. Bawal ba?” “Bakit mo pa sinuot ang damit mo kung sa CR ka lang pupunta?” Napatingin si Analyn sa suot na damit pangtulog. Pagkatapos ay nagtatakang nag-angat ng tingin kay Anthony. “Bakit? Ano’ng masama?” naguguluhan niyang tanong. Ibinaba ni Anthony ang dalawang plastic bottle sa ibabaw ng bedside table.“Dapat hindi ka na nagdadamit kasi huhubarin ko lang uli ‘yan.” Pagkasabi nun ay binuhat ni Anthony si Analyn at saka bahagyang initsa sa ibabaw ng kama. “Anthony!” Malokong nakangiti si Anthony na tumabi kay Analyn. “Hindi pa tayo tapos. Kaya huwag ka munang nagsusuot ng damit,” sabi nito habang hinuhubad ang damit pantulog ng babae. Wala namang nagawa si Analyn kung hindi ang sumunod. After all, tatlong
Wala na sa mood si Analyn kaya nagpaalam na siya kay Mrs. Chan. Lumabas na siya sa venue at saka naglakad papunta sa direksyon ng elevator. Kasama sa binayaran ng auctioners ang isang kuwarto sa hotel. Napagdesisyunan ni Analyn na doon na lang magpalipas ng oras. Wala rin naman siya sa mood umuwi, at sayang ang ibinayad ni Mrs. Chan kung hindi niya gagamitin ang kuwarto. Sinalubong si Analyn ng tahimik at may kadiliman na corridor pagkalabas niya ng elevator. Mag-isa lang siyang naglalakad. Ang tanging ingay lang na maririnig ay ang ingay ng mga takong ng sapatos niya. Pagliko ni Analyn papunta sa hanay ng kuwarto niya ay may bigla na lang humila sa kanya. Mabilis siya nitong isinandal nito sa pader at saka siniil ng halik. Sinubukang magpumiglas ni Analyn pero sadyang malakas ang lalaki. Pero ng makilala niya ang amoy nito ay saka lang niya nakilala ang lalaki. “Anthony!” sambit ni Analyn ng makawala ang mga labi niya mula sa halik ni Anthony. Bahagyang tumawa si Anthony at sak
Kahit na nakaupo lang, kapansin-pansin pa rin ang taglay na matapang na aura ni Anthony. Hindi pwedeng hindi mapapalingon ang dadaan sa puwesto niya. May babaeng naupo sa tabi niya. May inabot iyon na papel at ballpen kay Anthony. Binasa iyon ng lalaki at saka pinirmahan. Wala siyang kaalam-alam na kanina pa siya pinagmamasdan ni Analyn mula sa di-kalayuan.Napansin ni Mrs. Chan si Analyn. Bumulong ito sa tapat ng tenga niya. “Gusto mo bang lapitan siya at mag-hello?”Agad na binawi ni Analyn ang tingin niya kay Anthony. “Hindi.”Naiinip na si Analyn. Hindi pa nagsisimula ang bidding. Parang gusto na nga niyang magpaalam kay Mrs. Chan at umuwi na. Pero nasa lugar na siya. Hahayaan na lang niya na maranasan niya ang mga ganitong event sa buhay ng mga mayayaman. Anong malay niya, baka bukas-makalawa, wala na siya sa sirkulasyon na ito.Dahil katabi siya ni Mrs. Chan, maraming nag-aatend sa bidding ang lumalapit sa ginang at nakikipag-usap dito. Isinasabay na ni Mrs. Chan na ipakilal
Kinabukasan, maagang umalis si Analyn. Sinamahan niya sa check up ang Papa niya. “Magaling na ang Papa mo. Konting therapy na lang at ituloy lang ang mga gamot niya, ilang buwan pa at magiging one hundred percent na siyang makakabalik sa dati,” nakangiting sabi ni Jan. Tipid na ngumiti si Analyn. “Mabuti naman.” “By the way, binuwag na ang medical team na binuo ni Sir Anthony,” pahabol ni Jan. Tumango lang si Analyn. Inaasahan naman niya iyon. Nagtataka lang siya na hindi man lang binanggit ni Anthony sa kanya. “Tutuloy na kami, Doc Jan,” paalam ni Analyn sa doktor at saka tumayo na.Sumunod na ring tumayo si Damian. “See you sa next check up po,” nakangiting paalam ni Jan kay Damian.Nang lumabas si Analyn at ang Papa niya mula sa clinic ni Jan, may narinig siyang boses. “Mrs. De la Merced!” Nagtuloy-tuloy lang sa paglakad si Analyn, hindi pinansin ang narinig niya. Unang-una, naisip niya na hindi naman siguro siya ang tinatawag dahil wala namang nakakaalam na asawa siya ni
Kung kanina ay buo sa loob ni Brittany na maghintay kay Anthony, ngayon ay tila nawalan na siya ng tapang. Mangiyak-ngiyak na niligpit niya ang mga gamit at saka tumayo na mula sa sofa sa opisina ni Anthony kung saan siya naghihintay. Tumayo na siya at nakahanda ng lumabas mula roon ng bumukas ang pintuan at pumasok doon ang bulto ni Anthony. Kakaiba talaga ang aura ng lalaki kaya siguro hindi magawa ni Brittany na pakawalan ito. Sa kabila ng seryosong mukha ng lalaki, biglang napangiti si Brittany. Dumating ito, ibig sabihin ay importante siya rito. Matikas na naglakad si Anthony palapit kay Brittany. Lalong lumapad ang ngiti ni Brittany sa binata.“Anthony, kanina pa ako naghihintay sa ‘yo. Akala ko hindi mo na ako babalikan dito. By the way, dahil sa paghihintay ko sa ‘yo rito nagutom na ako. Let’s have dinner? May alam akong bagong bukas na resto sa isang bagong bukas na hotel sa–”“Hindi ako bumalik dito para makipag-dinner sa ‘yo.”Alanganing ngumiti si Brittany. Something is
“Grabe! Ang hirap naman palang dumalaw sa ‘yo!” pagrereklamo ni Michelle kay Analyn pagkasalubong ng huli rito. Mahina lang ang pagkakasabi ni Michelle nun. Natatakot siyang may makarinig at makarating kay Anthony ng sinabi niya.“Ang OA naman ng reaksyon nito…”Namilog ang mga mata ni Michelle. “Ano’ng OA dun? Sige nga, hiningan ako ng dalawang government ID, kinuha ang fingerprints ko, pwera pa sa pagtawag nung mga bodyguards na ‘yun sa ‘yo para itanong kung kilala mo talaga ako.”Bahagyang natawa si Analyn sa kadaldalan ni Michelle. “Aba, kulang na lang yata eh hilahin nila ‘yung balat ko sa mukha.”Kumunot ang noo ni Analyn. “Hilahin ang balat?”“Oo, di ba sa mga pelikula nagdi-disguise ‘yung mga bida o kontrabida? Nagsusuot sila ng maskara sa mukha para magaya nila ang mukha ng kalaban nila?” Muling natawa si Analyn. “Ang taba ng utak mo, ano? Naisip mo pa ‘yun?” “Huwag kang tumawa diyan. Totoo naman ang sinasabi ko. Saan ba tayo mag-uusap?” Luminga-linga pa si Michelle para
Kinabukasan, ginising si Analyn ng tunog ng telepono niya. Pupungas-pungas na pilit na idinilat ni Analyn ang mga mata. Napansin niya na mag-isa lang siya sa kama. Agad niyang tiningnan ang paligid at nakumpirma niya na nasa kuwarto siya ng bahay ni Anthony. Naalala niya ang lahat ng nangyari kagabi mula sa pagsundo sa kanya ni Anthony, hanggang sa bakbakan nila ni Anthony dito sa kama ng lalaki. Hindi siya makapaniwala na siya pa talaga ang nag-initiate na makipag-s*x sa kanya ang lalaki. Kaya naman nasabunutan niya ang sarili. Hindi pa rin tumitigil ang pagtunog ng telepono niya. Kung sino man ang tumatawag, malamang na masigawan niya ito.[“Hello, Analyn!”]“M-Michelle.”[“Magpaliwanag ka. Ano’ng nangyari?”]“Nangyari? N-Nalasing ako, di ba?” [“Bruha, hindi ‘yun ang tinatanong ko. Ano'ng nangyari at si boss Anthony ang naging asawa mo?”]Nakagat ni Analyn ang hinlalaki sa isang kamay niya.“Hindi ba pwedeng malayong kamag-anak ko si Sir Anthony?”Tumingala si Analyn sa kisame, s