“Saan tayo kakain? Uuwi na ba tayo?” naisipang itanong ni Analyn bago sila makarating ng private elevator ni Anthony.“No. Diyan lang sa restaurant sa ibaba.”Nanlaki ang mga mata ni Analyn.“Dun na lang tayo kumain sa office mo. Magpa take ka na lang sa staff mo.”Nagkibit-balikat si Anthony, “as you wish.”Naglakad na pabalik ang dalawa. Si Analyn ay dumiretso sa loob ng opisina ni Anthony, habang ang lalaki ay nagpunta muna sa cubicle ng mga secretary.Hindi nagtagal, dumating na ang pagkain nila Anthony at Analyn.“Boss Anthony, nandito na po ang pagkain n&rsqu
Katulad ng nakasanayan, pinapaalis muna ni Analyn ang lahat ng tao niya at saka siya aakyat sa palapag ng opisina ni Anthony. Kapag ganung oras, wala na rin ang mga staff ni Anthony doon.Pumasok siya sa opisina ni Anthony, pero wala roon ang lalaki. Inisip ni Analyn na baka nasa meeting na naman ito. Nagkaroon tuloy siya ng pagkakataon na ikutin ang kuwarto nito para mawala ang inip niya.Pero naikot na niya ang buong kuwarto ay hindi pa rin ito dumarating. Naisipan niyang magpunta na sa parking slot nito para makaidlip muna siya habang naghihintay. Pero wala roon ang sasakyan ng lalaki.Umikot siya sa buong floor ng parking, nagbabaka-sakaling naiba lang ng puwesto ang sasakyan ng binata. Pero hindi niya talaga nakita ang sasakyan nito.Saka nam
“Ah, itse-check ko pala ‘yung kalan. Baka hindi ko nai-off.”Pero bago pa makagalaw si Analyn sa kinatatayuan niya ay nasiil na siya ng halik ng binata.Wala ng nagawa si Analyn kung hindi hayaan ang binata. Ang kamay nito na nakahawak sa beywang niya ay lumipat sa pigi niya at mahigpit na pumipisil-pisil doon habang idinidiin ang ibabang katawan niya sa ibabang katawan ng dalaga.Hindi alam ni Analyn kung paano magre-react. Nasa kusina sila, at anumang oras ay maaaring may pumasok doon at makita sila.Pero ayaw din naman niyang matigil sila sa kanilang ginagawa. Ramdam na niya ang init na unti-unti ng lumulukob sa katawan niya at gusto niyang mapawi iyon.Kaya ng palalimin pa ni Anthony ang halik niya ay buong puso na tinugon iyon ni Analyn ng kaparehong intensidad. Hinayaan niyang galugarin ng lalaki ang loob ng bibig niya. Sinalubong ng dila niya ang dila nito.Pansin ni Analyn ang pabilis na pabi
Nang narinig ni Brittany ang boses ng isang babae, agad niyang ibinaba ang tawag. Nang napansin ni Anthony na nawala na ang kausap sa kabilang linya, kinuha na niya mula sa kamay ni Analyn ang telepono niya at saka itinabi iyon. “Hindi ka ba naaawa sa kanya?” tanong ni Analyn sa lalaki. “Mas naaawa ako sa ‘yo,” sagot ni Anthony. “Sa akin?”“Kasi lagot ka na naman sa akin. For sure, hindi ka na makakatayo.”Habang sinasabi niya iyon ay namasyal ang mga kamay ni Anthony sa ilalim ng comforter na nakatabing sa kanila ni Analyn. Nakagat na lang ni Analyn ang ibabang labi habang masuyong nilaro ng lalaki ang parte ng katawan niya na nasa pagitan ng dalawang hita niya. “Ang aga naman niyan,” tinig pagrereklamo ni Analyn. “Nasubukan na natin sa gabi, try naman natin sa umaga. Let’s see, baka may pinagka-iba,” nakakalokong sagot ni Anthony.Nang muling umibabaw sa kanya si Anthony, hinanda na ni Analyn ang sarili sa muli nilang pag-iisa ng lalaki. Ganunpaman, hindi pa rin napigilan ni
Dalawang linggo bago matapos ang taon, tapos na lahat ng naka-pending na trabaho sa Design Department. Kaya naman mas madalas na nadadalaw ni Analyn ang Papa niya sa ospital.Tulad ngayong araw, nag-half day uli siya sa trabaho at ginugol ang oras niya sa tabi ng ama-amahan. Hindi pa rin ito nagigising. Nag-aalala na si Analyn.Kasalukuyan niyang minamasahe ang katawan nito habang malungkot na nakatingin sa sa hapis na mukha nito. Malungkot ding nakatingin si Jan sa mukha ng dalaga.“Analyn, cheer up. Huwag kang masyadong mag-alala. Okay naman ang vital signs ng Papa mo.”“Hindi mo maalis sa akin ang magkaganito, Doc Jan,” sagot ni Analyn habang hindi inaalis ang tingin sa mukha ng ama, “pagkatapos ng Bagong Taon, ika-apat na taon na ni Papa na natutulo
Iniluwa si Analyn ng private elevator ni Anthony. Pinaakyat siya ng lalaki sa opisina nito. “Miss Analyn,” bati sa kanya ni Vivian. Tila inaabangan talaga siya nito sa labas ng pintuan ng opisina ni Anthony. Tumango lang si Analyn sa babae at saka pumasok na sa loob. Nakayuko si Anthony, tila may binabasa sa ibabaw ng mesa niya. Saka lang nakita ni Analyn na nakatunghay ito sa isang planner. Nag-angat lang ito ng tingin ng marinig ang tunog ng takong ng sapatos ni Analyn.“According to you, tapos na ang lahat ng pending projects ng department n’yo for this year,” sabi ni Anthony sa mala-business-like na tono. “Yes,” maikling sagot ni Analyn. “Well, I want you to participate in the preparation for the annual DLM Christmas Party.”Mabilis na tiningnan ni Analyn si Vivian. Habang nakatingin lang si Vivian sa amo. Nang sa tingin ni Analyn ay wala siyang balak tingnan ni Vivian, ibinaling niya ang tingin kay Anthony.“Pero si Assistant Vivian ang taon-taong nag-aasikaso nun. Hindi nama
Kahit wala namang ginagawang masama si Analyn, nakaramdam siya bigla ng guilt. Pagkasabi nun ay hindi na nagsalita uli ang lalaki. Lalo namang nakonsiyensiya si Analyn. Gusto sana niyang magpaliwanag, pero hindi niya alam kung paano uumpisahan.Saka lang napansin ni Analyn na hindi pauwi sa Grace Village ang tinatahak nilang daan.“Saan tayo pupunta? May pupuntahan ka pa ba? Pwede naman akong umuwi na sa bahay.”“Sasama ka sa ‘kin.”“Okay.”Sa isang casino sila humantong. Sa isang kuwarto na puro may edad na mga lalaki at babae sila pumasok. Hinubad ni Anthony ang jacket niya at saka initsa kay Analyn.
Naghilamos ng mukha niya si Analyn kahit hindi naman niya balak gawin iyon. Hindi siya humihinto sa pagbasa sa mukha niya na para bang sa pamamagitan nun mapapawi ang nararamdaman niya ngayong pagkapahiya. Hindi pa siya nainsulto nang ganun sa buong buhay niya. Naiinis din siya kay Anthony. Ibang Anthony ang kasama niya ngayon at ito ang Anthony na hindi niya kilala. Naiinis siya sa binata. Hinayaan nito na insultuhin siya ng mga babaeng naroroon. Ni hindi man lang siya nito pinagtanggol kagaya ng ginagawa niya dati. Hinayaan lang nito na matapakan ang pagkatao niya. Kapag gusto niya ay kaya niyang gawin kahit makapanakit pa siya.Lahat tuloy ng nagawang maganda at mabuti ni Anthony noon para kay Analyn ay nabura ng lahat, at napalitan ng pangit na impresyon. Patuloy lang si Analyn sa paghilamos sa kanyang mukha ng biglang bumukas ang pintuan ng CR. Bahagya niyang sinilip ang pintuan kahit na nakayuko, at ang nakita niya roon ay sapatos na panlalaki. “Tama ka. Walang puso ang is
Malapit na ang Bagong Taon. Marami ng nagtitinda ng kung ano-ano sa mga kalsadang nadadaanan nila Anthony at Analyn. Galing sila sa Annual Year-End Party ng lahat ng investor ng DLM Group. Habang pinagmamasdan ni Analyn ang mga iba’t ibang paninda sa labas ng bintana, maraming tumatakbo sa isipan niya. Parang kailan lang nung huling bagong taon. Bago lang sila na naiksala ni Anthony noon. Sino ang mag-aakala na ang anim buwan ay aabot ng isang taon pala?Nilingon ni Analyn si Anthony. “Malapit na naman sa subdivision, gusto kong maglakad kasama ka.” Tumaas ang isang kilay ni Anthony at saka tiningnan ang mga paa ni Analyn. “Magpalit ka muna ng sapatos.”“Wala akong dala. Okay na ‘to. Eh di, kapag sumakit ang paa ko, kargahin mo ko,” tila naglalambing na sagot ni Analyn. Kinalabit ni Anthony ang balikat ng sekretarya niya na nakaupo satabi ni Karl. Agad namang yumuko ang sekretarya at may kinuha sa paanan niya.May kinuha pala itong paper bag at saka inabot iyon kay Anthony. Mula
Abala si Analyn sa laptop niya ng biglang may nagsalita sa gawi ng pintuan. Kinabukasan na ang araw ng pasahod sa mga empleyado nila ni Elle at ngayon pa lang niya nire-review ang attendance ng mga ito.“Bakit naman salubong ang mga kilay mo diyan?”Nag-angat ng tingin si Analyn mula sa laptop niya. Biglang nagliwanag ang mukha niya ng nakita niyang nakatayo si Elle sa may pintuan ng kuwarto niya. Agad siyang napatayo at saka nagmamadaling nilapitan ang kaibigan. Gusto sana niyang magtampo dahil wala itong sinagot sa mga text niya, pero ngayong nakita niya na okay ito ay kinalimutan na lang niya ang pagtatampo. “Elle! Mariosep, akala ko ipauubaya mo na sa akin ang buong Blank,” pagbibiro ni Analyn.Umirap si Elle sa kanya. “Asa ka, malaki ang inilabas kong pera rito,” ang tipikal na sagot ng isang Elle. Niyakap ni Analyn si Elle. “Saan ka ba kasi nagpunta? Bakit ka umalis ng Tierra Nueva?”Nag-alanganin si Elle. Gusto rin sana niyang yakapin pabalik si Analyn, pero meron sa loob n
Walang nagawa si Damian kung hindi ang gumawa ng listahan at ibigay iyon kay Analyn. “Itong nasa huli ng listahan, kulay pulang kahon ito. Nakapatong ito sa pinaka-itaas ng cabinet ko roon. Huwag na huwag mong kakalimutan ‘yan. Kailangang dala mo ‘yan pabalik dito,” pagbibilin ni Damian kay Analyn.“Ano’ng nasa loob nito, Papa? Kayamanan ba?” “Private matter ko ‘yan, Analyn. Huwag ng maraming tanong.”“Sige na, Papa… ano’ng sikreto ang meron ka dun sa kahon?” pangungulit pa ni Analyn.Tumaas ang isang kilay ni Damian. “Sikreto nga, di ba?”“Pera? Marami kang pera?” namimilog ang mga mata na tanong ni Analyn.“Tsk! Ang kulit nitong batang ‘to…”Ngumiti at nag-peace sign si Analyn sa ama. “Joke lang! Hindi na mabiro si Papa…”NANG naroroon na si Analyn sa dating tinutuluyan ni Damian, inobserbahan niya ang bahay. Mukhang wala namang bakas na may nakapasok. Baka hindi pa umaaksyon si Vhance, o nagbabalak pa lang ito ng pwede niyang gawin. Agad na kinuha ni Analyn ang mga nakalagay sa
Pagkatapos ng hindi pagkikita ng ilang araw, naging napakainit ng naging pagniniig ng mag-asawa. Himbing na himbing ang tulog ni Anthony ng nagising si Analyn. Dahan-dahan siyang bumangon. Nang bigla niyang naalala si Elle, baka sumagot na ang kaibigan sa mga text niya.Agad niyang dinampot ang telepono at saka binuksan iyon. Meron na ngang sagot si Elle. Hindi lang isa, kung hindi marami. Agad niyang binuksan ang mga mensahe nito. Nakalagay doon na nagpunta siya ng San Clemente para may asikasuhin tungkol sa negosyo nila. Sinabi rin niya na huwag siyang mag-alala dahil hindi pa sila nagpapanagpo ulit ni Alfie at okay lang siya. Huling mensahe ni Elle na huwag siyang mag-alala para sa kanya. Napa-isip si Analyn. May mali sa mga mensahe ni Elle. Masyado iyong pormal. Parang malayo sa Elle na kilala niya na laging may halong biro o sarkasmo ang pagsasalita nito kahit pa sa text lang. Parang hindi niya ma-imagine na ganun magsalita si Elle katulad ng nabasa niya.Sandali. Kailan pa kam
Humalakhak ng malakas si Eric.Tila naaliw ito sa sinabi ni Elle. “Joke ba ‘yan, Elle?” Pagkatapos ay muling tumawa ito.Natigilan si Elle, saka umiling. “Hindi. Totoo ang sinasabi ko.”Huminto sa pagtawa si Eric at saka itinulak si Elle. “Tapos na ang pagiging doktor at pasyente natin. Tapos na ang pagiging doktor ko sa ‘yo.”“Aw, come on, Doc Eric. Ang sabi mo noon ako lang ang gusto mong maging pasyente mo bilang isang psychologist. Actually, naguguluhan nga ako. Babalik ka pala rito sa San Clemente para pamahalaan ang mga negosyo ng pamilya n’yo, pero bakit ka pumunta sa Tierra Nueva para maging doktor ko?” Sumilay ang nakakalokong ngiti sa mga labi ni Eric at saka napailing. Bakit ba kasi halos lahat ng mga babae, tingin agad nila sa sarili nila ay espesyal sila sa mata ng isang lalaki? “Sa tingin mo, bakit?” mapanghamong tanong ni Eric kay Elle.Nagsalubong ang mga kilay ni Elle. “Hindi dahil sa akin?” Hinawakan ni Eric ang baba ni Elle, “masyado kang careless, Elle. Ano’ng n
“Sino ang batang ‘yan? Kamag-anak ba ni Anthony ‘yan?” “Hindi… bakit? Bakit parang apektado ka dun sa bata?”Nakahinga ng maluwag si Damian ng marinig niya ang sagot ni Analyn. “Pero bakit may mga litrato siya rito? At kasama pa lagi si Anthony?”“Kababata siya ni Anthony.”Tumango si Damian at saka sunod-sunod na lumunok. Ibinalik niya ang hawak na larawan. “Wala naman. Nagtaka lang ako kasi kamukhang-kamukha mo talaga.”Nagkibit-balikat si Analyn. “Ewan ko lang kung ano ang itsura niya ngayon na malaki na siya.”Piping naidasal na lang din ni Analyn na sana ay buhay pa si Ailyn na kababata ni Anthony.“Sa tingin ko, mas maganda ka sa kanya ngayon,” nakangiting komento ni Damian na may kasama pang pagtapik sa balikat ng anak. SAN CLEMENTE. Huling araw na ni Anthony ngayon sa nasabing lugar. Bukas ay babalik na siya sa Tierra Nueva. Bilang huling gabi, tinipon niya ang mga matataas na opisyal ng DLM, para magsalo silang lahat sa isang hapunan at para na rin magbigay si Anthony n
Kinabukasan ng umaga, nadatnan ni Analyn ang ama na nagpapa-araw sa bakuran. “Papa, ang aga mo namang magising?”“Nako… ganitong oras talaga ako magising. Palibhasa, ang natatandaan mo lang sa akin eh noong tulog lang ako ng tulog sa ospital.”Tumawa si Analyn.“Bakit wala pa siya?” tanong ni Damian. Kumunot ang noo ni Analyn. “Sino'ng siya?” Sumama ang tingin ni Damian sa anak. “Sino pa? Eh, di si Anthony! Sino pa ba?” Muling tumawa si Analyn. Gusto lang naman talaga niyang biruin ang ama.“Bakit kasi hindi mo tawagin sa pangalan niya? Dati naman ang tawag mo kay Eric, ang kaibigan kuno. Hindi rin sa pangalan niya,” natatawa pa ring sabi ni Analyn. Lihim na napangiti si Damian. Napansin niyang kaswal na lang na nababanggit ng anak si Eric. Ibig sabihin ay naka-move on na ito sa relasyon niya dati sa lalaki.“Siyempre! Pinalaki kita, dinamitan, tapos kukunin ka lang sa akin ng kung sinong poncio pilato?” galit-galitan na sagot ni Damian.“Okay, fine,” nakangiting sagot ni Analyn
Nang dumating sila Analyn at Damian sa bahay nila Analyn ay naayos at nalinis na ng mga kasambahay ang tutuluyang kuwarto ng ama. Naiilang si Damian magkikilos sa bahay ni Analyn. Hindi siya nasanay na may mga katulong na umaaligid sa kanya. Simple lang ang buhay niya noong bago siya magkasakit. Isa pa, nalalakihan siya sa bahay na iyon. Sobrang laki, at sobrang tahimik. Pero nagustuhan niya ang hardin. Doon lang siya nakatagpo ng kapayapaan. Pagkatapos kumain ng hapunan, hinanap ni Analyn ang ama pagkatapos niyang mag-shower. Nakita niya ito sa balkonahe at nakatingin sa malayo. Base sa mukha nito, hindi siya mukhang masaya.“Papa, bakit ka nakatulala riyan?” Parang biglang nagising si Damian at saka nilingon ang anak. “Wala lang… naninibago lang. Para kasing ibang-iba na ang paligid ngayon, kumpara nung bago ako nakatulog ng mahaba.” “Sa tingin mo ba nagbago na ko?” “Hindi ikaw ang sinasabi ko. Ang pananaw ko ang nagbago. Maupo ka.” Agad namang naupo si Analyn. “Nasaan naman
Nakahinga ng maluwag si Analyn ng nakita niya ang Papa niya at si Jan na magka-usap sa labas ng clinic nito. Naramdaman siguro ng dalawang lalaki ang presensiya niya dahil sabay itong lumingon sa direksyon niya. Agad na ngumiti si Damian kay Analyn. “Etong si Analyn, masyadong nag-aalala sa akin. Hindi naman ako mawawala,” sabi ni Damian habang papalapit na si Analyn.Akmang tatayo si Damian kaya agad itong inalalayan ni Jan. “Ganun lang talaga ang mga anak. Gusto lang nila masiguro na okay ang magulang nila,” sabi ni Jan habang nakaalalay kay Damian. Nahihiyang hinarap ni Analyn si Jan. “Thank you, Doc Jan. Pasensiya na sa abala. Sobrang nag-alala lang talaga ako kay Papa.”Naiilang naman si Jan kay Analyn kaya hindi niya ito direktang matingnan sa mga mata nito.“Wala ‘yun. Pasyente ko rin naman si Tito, at natural na magmalasakit pa rin ako sa kanya.” Pagkasabi nun ay inabot ni Jan kay Analyn ang resulta ng mga test ni Damian.“Okay naman ang mga result niya. Everything is g