“Reed?! Reed?! Reed?! Nariyan ka ba?! Reed?!”
Halos masira ko na ang doorbell at halos mag-sugat na ang kamay ko ka-kakatok sa pintuan ng condo pinag-dalhan sa akin ni Reed.
Naisipan ko nandito si Reed sa condo niya dahil nang dalhin niya ako rito napansin ko mukha bago pa ito at naisip ko baka wala may alam na mayroon condo siya rito.
“Reed?! Reed?! Reed?! Reed?! Reed! Reed!”
Wala ba siya rito? Kung wala saan?!
“D*MN! REED CARIAGA?! Where the hell are you?!” Malakas na sigaw sa sobra pagkainis.
Itinigil ko na ang pagkatok at pag-doorbell. Mukha wala nga rito si Reed. Nag-sayang lamang ako ng oras.
Where are you Reed? You are still sick and weak. Have you eaten? Have you taken any medicine? Have you ever changed clothes? D*mn! My tears came down my eyes again.
I just cried because I was so annoyed with Reed because I was so worried about him.
“Dana?&
Nagising ako dahil sa sinag ng araw. Sinag ng araw?“You’re awake?”That cold voice.I got up and looked at Reed.Reed?!Right. I was weak last night. I wasn’t able to leave Reed last night. I can’t let him leave me. I stayed by his side. I chose him. I chose to love the person I shouldn’t have loved. I chose the man I shouldn’t have chosen.Napangiti ako nang umupo si Reed sa harapan ko at niyakap ako.“Thank you for staying with me. I know your decision is difficult for you but I will make sure you don’t regret choosing me.”“Choosing you made me happy, so don't bother to make an effort because I’m happy with you.”Kumalas sa yakap si Reed pagkatapos ay binigyan ako ng isa dampi halik sa labi.Can we be
“I just now realize.... that I want to marry you, Dana.”“Reed...”I don’t know what to say.Reed,wants to marry me? Does that mean he wants to be with me for life? Because, I am. I want that to happen too. I want to marry Reed. I want him to be with us so we don’t hide from others. I want to be with him for life. But, it is not possible. Hindi pwede. I am married to his half brother. Hindi kakayanin ng konsensya kong saktan ng lubusan si Blue.But...After hearing that from Reed. I want to burst into tears. Because of the happiness and at the same time anger at myself.“Uhmm... Ano order mo? Ako gusto ko ng fast foods, like burger nila, oh? Look at this mukha masarap ang pasta nila and fried chicken. Ikaw ba? Mayroon na napili?” Pag-iiba ko ng topic.I'm sorry Reed. Mahal kita, gusto din kita pakasalan, ngunit hindi ata kakayanin ng konsensya
When I got home, I didn’t get out of the car at first. I don’t know what to say to Blue right now. I’m sure he’s in the house now, and mad at me.I just closed my eyes and thought of a good reason but, I couldn’t think of anything. What can I tell Blue, why when he woke up he didn’t see me and, I wasn’t there all day yesterday without letting him know.Nagulat ako nang mayroon kumatok sa bintana ng sasakyan.Si Blue.Hindi na ako nakapag-isip pa at agad na binuksan ang pintuan at bumaba ng sasakyan.Anong sasabihin ko sa kanya ngayon?“Blue...” Hindi ko alam ang sasabihin.“Dana...” Mahinahong tawag niya sa akin.Blue doesn’t seem to be mad at me, in fact, he’s smiling. Why is he smiling?“Blue...”
As I waited at the bus stop, I couldn’t erase the smile from my lips. I’m waiting for Reed here now. We will meet today.I am so excited to see Reed now. Even though we work for the same company it’s like we don’t see each other every day. I told him that when the two of us meet or bump into each other in the company we should not pay attention or treat each other as mere air so that we are not repeated that we are almost seen by others. We need to be double careful.Si Blue naman ay mayroon ulit na meeting ngayong sabado kaya, pwede ako mawala sa bahay ng kahit buong araw na ito.Tumayo ako ng maayos at naging alerto nang mayroon isa sasakyang hindi pamilyar sa akin ang huminto sa harapan ko. Bumukas ang pintuan ng driver seat at pagbaba at bumaba ang nagmamaneho nito.“Reed?”Umikot si Reed sa kabilang pintuan at pinag-buksan ako ng pintuan sa front seat.“Let's go?”
I can’t get out of my mind what Reed said before we leave last weekend. While we were at the amusement park, he said he saw someone very similar to me. Surprisingly like him, I have also seen someone very similar to me. I thought I was just mimicking or mistakenly seeing. But Reed and I both saw that that day. Nakakapagtaka.Ngayon lunch break ay pinayagan ako makipag-kita ni Blue kay Scarlet, samantalang siya ay mayroon ka-lunch meeting.“I miss you so much, Dana. Ngayon lang ulit tayo nagkita dalawa kaya sobra kitang na-miss.”“I miss your noise.” Pabiro kong sambit.So, how about being Blue's vice president? Isn't he having a hard time with his work?”“Of course not. He already knows everything he does, sometimes it seems like he doesn't need me anymore.”“No! Don't say that, Dana. You are all Blue needs in everything. That's all Blue needs is your presence, he's sure
I said then that I would forget what had happened in my past and make new memories but, I did not expect destiny to play tricks on me. I play with my own feelings. I made new memories but not to my husband, Blue. But, to his half brother, Reed.Nag-tagal ang relasyon namin ni Reed. Kahit hindi kami araw-araw nag-uusap at nagkikita, sa tuwing sabado naman ang araw namin dalawa. Isang beses sa isang linggo lamang ang oras naming dalawa ni Reed, pero sa tuwing kasama ko siya ay wala sisidlan ang kasiyahang nararamdaman ko. Sa bawat oras, minuto o segundo kasama ko si Reed ay ti-ne-treasure ko iyon. Kahit maikli lamang ang oras namin ay hindi iyon hadlang sa aming dalawa. Ang importante ay pareho kami masaya dalawa ni Reed.Subalit... sa bawat pagkakamali ay mayroon kapalit, ngunit ang kapalit ng pagkakamali namin ni Reed ay hindi ko inaasahan na ganoon ang magiging kapalit. Pero, matatawag ko nga bang pagkakamali
I promised to myself and Reed that I would never leave him no matter what happened. I love him. I really love him.“Hon?”Nakaka-amoy ako ng mabango pagkain. Mukha ang sarap ng pagkaing niluluto.“Hon?”My eyes widened when I heard Blue’s voice.“I cooked a meal for us.”Napa-bangon ako at tuluyang nagising ang diwa.“What time is it? What day is it now?”“It’s Sunday evening, Hon.”Linggo? Ang ibig sabihin hindi ko napuntahan si Reed kahapon? Hindi kami nag-kitang dalawa.“Bakit dito ka sa sala natulog?”Tinignan ko ang paligid. Nasa sala pala ako. Nakatulog pala ako sa paghihintay kay Blue kahapon.Yung mga litrato!Napatayo ako nang hindi ko makita ang mga picture. Hawak ko lamang iyon kanina–kahapon. Nasaan na ang mga yon?“Hon, ano ang hinahanap mo?”Tinignan k
That same night, I met Reed at our meeting place. At the beach resort he owned, where he used to take me here.When I arrived at the resort it was late at night and I immediately saw Reed standing in front of the sea.As I approached Reed, my mind gradually went blank. I don't know what to say to him. I didn’t know what to do, I just wanted to see him. I just want to see him one last time.“Reed...” Tawag ko pag-lapit sa kanya.Agad na humarap si Reed sa akin kaya nginitian ko siya. Napangiti ako ng yakapin ako ni Reed. I will miss his hugs. I will miss his warm. I will miss everything to him. I will miss him. Mahal na mahal ko si Reed sa hindi maipaliwanag na dahilan.“Dumating ka...” Bulong ni Reed.Niyakap ko pabalik si Reed. “Dumating ako para magpa-alam...” Bulong ko.Bigla kumalas sa yakap si Reed at tinignan ako. “What are you saying? Wh