Sweetest Sin | The Sweetest Trilogy #1

Prologue

TAHIMIK na pinagmamasdan ng mag-asawang Yrah at Gresso ang batang alaga ni Agatha sa ampunan. Ang mansyon ng papa Manuel nito ay nai-convert na upang maging bahay-ampunan ng mga batang nari-rescue ng Wildflower at MI6 Pacific. Isa ang anak ni Tori na si Hover sa mga batang dinala sa Home of Wingless Angels.

Two years ago pa nailipat si Hover sa ampunan, pero dahil na rin sa napakaraming komplikasyon sa mga papeles ng bata, hindi muna ito hinayaan ng judge na maipa-ampon sa mag-asawa. Akala nila sa ika-isang taon na kamatayan ng nanay nito, tatanggapin na ang petition nila, kaya lang ay may ibang hindi tumugma.

Hover isn't Gevren's child. Hindi ito nagmatch sa DNA tests. Now they have no idea who Hover's real dad is. Nagbigay ng ultimatum ang higher court na kung wala na talagang lilitaw na kamag-anak, saka lang diringgin ang petition nila.

Unfortunately, Gresso's previous records affected the process. Matagal bago talaga sila binigyan ng permisong lumapit sa bata.

"He still doesn't wanna play. He'd usually just show his artworks if you'll approach him but he wouldn't talk, pero still, progress na hindi na lang siya tulala. May ginagawa na siya ngayon." May bahid ng lungkot na ani ni Agatha sa mag-asawa.

Lumamlam ang mga mata ni Yrah. Humawak siya sa braso ng kanyang asawa at tiningala ito. Gresso seemed to understand her quickly. Tumingin ito kay Agatha bago tumikhim.

"What did the therapist say?"

"Hover had trauma, pero base sa interpretation sa mga artworks ni Hover, mukhang ang trauma ay hindi nagmula sa nangyari sa barko. He has artworks that shows severe violence. Mga taong nakatali, sinasaktan at pinapatay. Looks like Hover witnessed his grandfather's activities before Tori was able to get him out of there." 

Parang tinadyakan ang dibdib ni Yrah. Muli siyang napatingin sa blangkong mukha ng batang nagligtas sa anak niyang si Francia.

"No kid deserves such childhood." Nanubig ang kanyang mga mata. Gusto niya itong lapitan upang yakapin ngunit gaya nga ng sinabi ng therapist, hindi pwedeng biglain ang bata. If they want to earn his trust, they have to take things slowly. 

"Does he play with the other kids?"

Umiling si Agatha. "He refuse to play, at ang totoo niyan, parang hindi niya alam maglaro. He recognizes guns than toy cars, Gresso."

Napahilamos ng palad si Gresso. "Mukhang malaking adjustment nga ang gagawin. Does that mean it'll take more time before we can take him with us? Excited pa man din ang mga bata lalo na si Francia. She wanted to see her savior again. Hindi lang muna namin sinama dahil baka kapag nakita ni Hover si Francia, magbalik bigla sa isip niya ang nangyari sa barko."

"You're right. Huwag kayong mag-alala. Ginagawa naman namin ang lahat para makarecover siya kaagad. Huwag din kayong magsawa na dumalaw sa kanya. Sooner or later, he will get used to your presence."

Ynah smiled. "Some of our friends, lalo iyong mga malapit sa bahay at naging patient ko, they wanted to visit here with their kids. Magdo-donate daw sila ng mga gamit at toys para sa mga bata. It was Saki and Kon Ducani's idea and Keios, along with his wife Eunice wanted to join. Kon wanted their Khallisa to celebrate her birthday with the orphans."

"That's good news! Matutuwa ang mga bata niyan sigurado." Agatha exclaimed before they all looked at Hover. 

Napawi ang kanilang ngiti nang mapansing kumislap ang lungkot sa mga mata nito matapos ibaba ang red crayon. The little boy got up and walked towards the window. Tinanaw nito ang kalangitan habang nakasandal ang mga braso sa frame.

Hinagod ni Gresso ang likod ni Yrah nang mapansing nalungkot ito. Si Agatha ay kinuha ang drawing saka dinala sa kanila.

Agatha sighed and gave them the drawing. "Still the same scenes."

Gresso held the paper. Si Yrah ay napatutop ng bibig at namuo ang luha.

Hover draw the image of a man who shot several people. Mukhang hindi talaga naging maganda ang naging karanasan ng bata habang malayo sa ina.

HOVER stared at the couple sitting in front of him. Hawak ni Miss Agatha ang kanyang mga balikat habang nakatayo ito sa kanyang likod. Madalas niyang nakikitang dumadalaw ang mga ito, ngunit ngayon, mas maraming kasama ang mga ito.

His therapy is making progress already, ngunit ang bibig niya ay tikom pa rin. Tanging tango at iling lamang ang tinutugon niya sa mga tanong habang ang mga mata ay nananatiling malamig kapag tumitingin.

"Hover, they will be your mommy and daddy soon. Can you say hi?" 

Tiningala niya si Miss Agatha. Kumunot ang kanyang noo at nang muling tignan ang mag-asawa, hindi pa rin niya binuka ang kanyang mga labi. He didn't even wave at them. He's still confuse. Bakit sinasabing ito na ang magiging mommy at daddy niya?

Hindi na ba siya susunduin ng mommy niya?

Ayaw ba sa kanya ng mommy niya?

He's been a good boy but why isn't his mom coming to pick him up from this strange place?

He is so confuse, and his longing for his mother reached his eyes. Lumamlam ang kanyang mga mata. Napansin kaagad ng mag-asawa. Nagkatinginan ang mga ito at ang babae ay malungkot na bumuntong hininga.

"He's still not ready, hun." 

Hover blinked. Kumalas siya sa pagkakahawak ni Miss Agatha sa kanyang mga balikat saka siya bumalik sa mesa kung saan siya nagdo-drawing kanina. Iniwan na lamang siya ng mga ito at pinabayaang magpatuloy sa pagguhit ng mga bagay na tumatakbo sa kanyang murang isip.

It was peaceful again, ngunit mayamaya'y may pumasok na batang babaeng naka-Barbie t-shirt at leggings saka ito lumapit. Napatitig si Hover sa bata na naupo sa kabilang side ng coffee table.

The little girl smiled at him sweetly before she waved her hand. Naka-crown braid ang buhok nito ngunit nakalugay at hanggang baywang ang brown na buhok.

"Hi! What's your name?"

Kumunot ang kanyang noo. Hindi siya nagsalita ngunit umiling siya. Tila nagtaka ang batang babae. "Wala ka bang pangalan?"

Lalo lamang nalito si Hover. Hindi niya naiintindihan ang lenggwahe nito kaya ang kanyang kilay ay lalo lamang nagsalubong.

She pouted as if she's thinking. "You don't know how to talk? Okay." Masigla nitong kinuha ang isang crayon at blangkong bond paper saka nito inilapag sa harap ni Hover.

"Write your name."

Sandaling tinignan ni Hover ang bata. Mukhang desidido nga itong malaman ang pangalan niya. Mabuti na lamang at tinuruan siya ni Miss Agatha kung papaano magsulat ng kanyang pangalan.

He pursed his lips together while the little girl watched him patiently. Kinalso nito ang mga siko sa mesa at nagpangalumbaba. Sinisilip nito ang kanyang sinusulat.

Hover doesn't know why but he feels comfortable with the little girl. Tila wala itong pakialam kung hindi siya nagsalita hindi gaya ng ibang bata na tinutukso siya dahil wala raw siyang dila.

He just doesn't want to speak at all. Natatakot pa rin siya. Naaalala niya pa rin kung papaano siyang tinutukan ng baril ng sarili niyang ama dahil lang ayaw niyang hayaang masaktan nito ang batang babaeng kasama nila.

He was just five when that happened but the memory lived inside his head like a monster he cannot shoo away.

Minsan ay napapaniginipan niya ang kanyang ama. Tumatawa ito habang sinasaktan ang kanyang ina sa harap niya. He'd curse so loud. He'd shout and Hover can't even do anything to protect his mother.

Dumiin ang pagsulat niya nang pumasok na naman sa kanyang alaala ang imahe ng kanyang ama. Masyadong madiin na halos maputol na ang crayon. His dad, he can see him inside his head and he's so scary.

He snapped when the crayon broke. Kumurap siya at mabilis na hinabol ang kanyang hininga. Ang dibdib niya, sumisikip na naman dala ng takot. 

Naging malikot ang galaw ng kanyang mga mata. Nagsimula na naman siyang magpanic nang madinig ang tinig ng kanyang tatay sa kanyang isip. Naokupa ng takot ang kanyang sistema at hindi niya na napansin ang pagpasok ng isa pang batang babae.

"A-Are you okay?" The one wearing barbie shirt asked in a worried tone.

Hindi nakakibo si Hover. Nanlalaki ang kanyang mga mata at ang dibdib niya ay marahas ang pagtaas-baba. His hands became shaky and his whole system went in total chaos.

Not until he felt someone's hand gently squeezed his forearm. Napabaling siya sa batang nasa kanan niya. Nakakunot ang noo nito at ang mga labi ay bahagyang nakaawang. Ang mga mata nitong bilugan at mapungay, tila nagtatanong...at nag-aalala para sa kanya.

Para siyang hinugot pabalik sa ligtas na lugar. Unti-unting kumalma ang kanyang dibdib habang pinagmamasdan ang mga mata nitong nakatitig lamang sa kanya. 

Kilala niya ang mukha nito, ngunit pakiramdam niya ay hindi ito ang bata mula sa nakaraan? They have the same face, but the way her eyes stare back at him, it's so different.

"Hover?"

Napalingon siya sa unang batang babaeng lumapit sa kanya. Hawak na nito ang papel kung saan niya sinulat ang kanyang pangalan.

He simply nodded his head. Ngumiti naman ang bata at inabot ang kamay upang kamayan siya. "Nice to meet you, Hover! I am Harmony." Masigla nitong pakilala.

For the first time, he was able to utter something. Bumuka ang kanyang mga labi at inulit ang pangalan nito.

"H-Harmony."

Lumawak ang ngiti ng batang babae saka ito mabilis na tumango. "Uh-hmm!"

He blinked and gazed back at the shy girl on his right. Tinitigan niya ang maamo nitong mukha saka siya lumunok. "N-Name?"

She pursed her lips for a moment and shyly smiled. The kind of smile that reaches her eyes.

"Germania..."