Chapter V

KINAUSAP ni Cristian ang pastor na kasama nila sa bible group study. Pinakiusapan niya ito na mag-officiate ng wedding nina Vince at Carla. Ikinagulat naman ni Reese ang pasya na ginawa ng kanyang best friend. Ganunpaman ay sinuportahan niya ito. Si Maya naman ay excited para sa kapatid. Kilala niya ang groom to be at kaibigan na rin ang turing nito sa kanya.

Walang malay ang ina ni Carla na ikakasal na siya. Inilihim nilang magkapatid ang pangyayring ito. Hinuhubad din iya ang singsing kapag nasa bahay.

Tatlong araw nalang bago ang kanyang kasal. Nag-submit na siya ng resignation letter sa kanyang amo. Nakasaad doon na immediate ang pag-resign niya dahil approved na ang visa niya at aalis na siya agad upang magpakasal sa ibang bansa. Hindi naman siya pinigilan nito na umalis.

Paglabas ni Carla sa building ng pinagtrabahuhan niya ay magaan ang pakiramdam niya.  Napagdesisyunan niya na dumaan sa madalas nilang tambayan nina Cristian at Vince. Pagdating sa restaurant ay umupo ito sa isang sulok at umorder ng beer at sisig. Mag-sasaya siya ngayong gabi. Ilang araw na lamang ay ikakasal siya sa taong hindi niya inakalang makakatuluyan niya. Kinukumbinsi niya ang sarili na tama ang desisyon niya. Nakailang bote na ng serbesa si Carla. Nararamdaman niya na ang tama nito kaya nag bayad na siya ng bill at umuwi.

NAG-PAALAM si Maya sa kanyang ina na sasamahan ang kapatid sa dentista. Hindi naman ito nagtanong pa ng detalye. Binuksan niya ang pintuan ng kuwarto ni Carla.

“Ate! Tara na. Ako na ang magdadala ng bag mo.”

Inabot ni Carla ang kanyang bag na puno ng gamit para sa kasal.

“Nandiyan na si Ryan. Car service natin.”

Dali silang bumaba at sumakay sa sasakyan.

INIHAHANDA ni Cristian ang mga kailangan sa wedding venue. Nandoon na si Vince, ang pastor at si Reese na magiging saksi.

Nakaupo lamang si Vince sa isang sulok, suot ang lumang suit. Hindi na siya gumastos pa sa damit niya katulad noong unang kasal niya. Hindi rin siya excited. Pero desidido siya na ituloy ang kasal. Ilang araw na lamang at uuwi na ng Pilipinas si Loraine.

Nagmamadaling bumaba si Carla sa sasakyan suot ang puting bestida. Nag-stop over pala sila para makapagpalit siya ng damit. Gusto naman niya na maging maganda siya sa araw ng kanyang kasal kahit hindi ito ang pangarap niyang wedding.

Sinalubong siya ni Cristian na masaya dahil matutupad na ang matagal niya nang gusto mangyari. Ang dalawa niyang kaibigan ay ikakasal na, finally. Inabot niya rito ang dried flowers na pina-arrange niya sa asawa niya.

“Carla! Ang ganda mo. Bagay sa’yo yung dress.” Papuri nitong bulong sa bride.

 “Nambola ka pa, matagal mo na kaya ‘to gustong mangyari. Lakas mo manalangin.” Sagot nito. Nag-uusap sila habang naglalakad papasok sa mismong venue.

“Sumasang-ayon lang sa akin ang universe. Kayo lang naman kumokontra sa akin.” At binuksan niya na ang pintuan.

Nakaabang si Vince sa dulo ng pulang carpet. Sa kaliwa ay tanaw niya ang best friend na si Reese. Si Maya naman ay nasa likuran niya.

Maikli lang ang aisle pero hindi siya nag-rereklamo. Matagal niya na rin pinagdarasal na maikasal siya. Hindi naman siya naging specific sa tao na gusto niya pakasalan. Hindi na siya nag inarte pa at baka ito na ang huling pagkakataon na dadaan sa kanya.

Nag-lakad siya patungo sa kanyang groom na walang emosyon. Wala rin siyang maramdaman na saya ngunit wala rin naman lungkot. Nag-harap na sila ni Vince. Inabot nito ang kamay niya at humarap sa pastor.

Ang pastor naman ay nag-simula na mag-basbas.

“Do you, Vince Flores, take Carla Suarez to be your wife, to cherish in friendship and love  today, tomorrow, and for as long as the two of you live, to trust and honor her, to love her faithfully,  through the best and worst, whatever may come, and if you should ever doubt, to remember your  love for each other and the reason why you came together with her this day?”

“I do po.” Sagot ni Vince.

“Do you, Carla Suarez, take Vince Flores to be your husband, to cherish in friendship and  love today, tomorrow, and for as long as the two of you live, to trust and honor him, to love him  faithfully, through the best and worst, whatever may come, and if you should ever doubt, to  remember your love for each other and the reason why you came together with him this day?”

“I do.” Sagot ni Carla.

“Since you have consented to join together in the bond of matrimony, and have pledged yourselves to each other in the presence of these loving friends, I now pronounce you partners in marriage. You may now kiss.”

Humarap ang bagong kasal sa isa’t isa. Tiniklop ni Carla ang mga labi niya bilang senyales na hindi siya handa. Hinalikan nalang siya ni Vince sa pisngi. Pagkatapos ay pumirma na sa mga dokyumento ang mag-asawa pati ang mga witness.

Pagkatapos ng kasal ay kumain sila sa pinakamalapit na restaurant. Pinag-diwang ng mga malalapit sa kanila ang pag-iisang dibdib nila.

“Cheers tayo guys para sa bagong kasal.” Itinaas ni Cristian ang kanyang baso na tinugunan nila Reese at Maya.

“Alam niyo, ako talaga ang shipper nitong dalawa since high school.” Masayang kuwento nito sa dalawa.

“Congrats and best wishes friend.” Sambit ni Reese kay Carla.

“Thank you.”

“Congrats din ate. Aalis ka na sa bahay, gagawin ko ng studio yung kuwarto mo.” Ani Maya.

“Hoy! Wag mo pakeelaman ang kuwarto ko.” Inis na sagot nito.

“Ibigay mo na sa kanya ‘yun. Sa bahay ka naman na tutuloy ‘eh. May extra pa na kuwarto do’n, sa’yo na.” Si Vince na naglalagay ng wine sa baso niya.

“Thank you kuya!” paglalambing ng bunsong kapatid niya sa bayaw nito.

“Kailan ka lilipat sa bahay ni Vince? Na bahay mo na rin.” Nakangiting tanong ni Cristian.

“Bukas o sa susunod na bukas.” Sagot ni Carla.

At nagpatuloy na sila sa pag-inom at kuwentuhan. Lumipas ang oras at kinailangan na nilang umuwi.

Bumaba si Maya sa sasakyan ni Vince bitbit ang ilang take-out food. Naiwan naman ang bagong kasal sa kotse.

“Move in whenever you feel like.” Sambit ni Vince.

Tumango si Carla at nag-paalam na.

“I’ll just call you kapag doon na ako tutuloy.”

Binuksan nito ang pinto ng sasakyan at nagmadaling pumasok sa bahay. Umalis naman si Vince agad. Dumeretso si Carla sa kanyang kuwarto at ni-lock ang pintuan. Nilapag nito ang gamit, hinubad ang sapatos at humiga sa kama. Ang sarap sa likod ng  kama niya. Mamimiss niya ang lambot nito. Pumikit siya at nanalangin.

God, I am married. Thank you pa rin sa pagtupad ng hiling ko. Pero bakit ganu’n? I don’t feel any emotions right now? What if…. si Gio ang groom ko kanina? Siya naman po talaga ang pinangarap ko na mapangasawa. After namin na mag-hiwalay, wala na po akong nakita na lalakeng gusto kong pakasalan. Siguro kasi meron na akong napili noon pa lang. Itong pagpapakasal ko kay Vince ay pag-tupad ko lang rin sa matagal ko ng gusto ma-experience tsaka para kay nanay. Now that I am a wife, what will I do next?

HINUBAD ni Vince ang suot na relo at suit. Nakaboxers nalang ito at humiga sa kama niya. Pinikit niya ang kanyang mga mata at inalala ang kasal nila ni Loraine.

Ang laki ng simbahan. Puno ng mga bulaklak ang paligid nito. Ang daming bisita na nakangiti habang nag-aabang sa paparating na bride. Nakatayo siya sa may altar kasama ang best man niyang si Cristian. Umiiyak ang kanyang ina. Hindi siya sigurado kung lumuluha ba ito dahil sa lungkot o tuwa. Pumasok ang bride, suot ang napakagarang gown. Siya naman ay nag-niningning ang kakisigan dahil sa suot na barong. Nag-lakad si Loraine papalapit sa kanya.  Ihinarap niya ito sa altar at binasbasan na sila ng pari. Nang puwede niya na halikan ang bride ay inangat niya ang veil. Nakita niya ang magandang mukha ng asawa.

Bigla niya minulat ang mga mata at napabalikwas sa higaan. Naalala niya ang mukha ng taong trumaydor sa kanya. Mahal na mahal niya ito ngunit galit rin siya rito.  Napagtanto niya na dalawang beses na rin pala naging witness si Cristian sa kasal niya.  Inalala niya kung inimbitahan ba niya si Carla sa kasal niya. Hindi niya maalala pero hindi na mahalaga iyon. Kinasal na siya dito.

Sa pangalawang pagkakataon, nag-pakasal siya ulit. Natawa siya sa sarili at tumayo. Lumabas siya ng kuwarto at nag-tungo sa bar. Naglagay siya ng whiskey sa baso at uminom. Tiningnan niya ang cellphone at meron pala siyang mensahe. Binuksan niya ang text message. Nagulat siya sa nabasa. Ito ay galing sa dati niyang asawa.

Vince, si Loraine ito. I’m coming home to Manila real soon. I hope to see you and talk to you. Please give me a message on how to reach you out there.

Napatunganga nalang siya. Hindi niya malaman kung ano ang kanyang nararamdaman.  Naghahalo ang excitement at galit. Pinatay niya ang cellphone at nagpatuloy sa pag-inom ng alak.