According to the Greek dictionary, agape means "affection, goodwill, love, benevolence," and it depicts the sort of love portrayed in the Bible.
Agape is the ultimate type of love, defined as God's love for man and man's love for God. It is a type of Christian love that is depicted in the Bible and is concerned with the well-being of the one we love.This type of love prioritizes intention above emotion and instinct. This is the type of intentional love that Christians should strive for in our interpersonal interactions. This love, however, cannot exist in our life unless it is a part of our daily routine or if we have lost faith in its presence.First Corinthians 13:4-8 says, "Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. Love never fails..."In this popular reading from 1 Corinthians, Paul gives us a clear explanation of love and what it looks like, particularly in our relationship with others.However, not every love is perfect. Not all love is compatible with the Bible. Love is frequently outlawed, even if others believe it is detrimental; yet, there is no case since it is where some people are pleased.Katulad nitong sa amin.Bawal.Hindi akma.Hindi dapat.Labag sa lahat.Hindi magiging boto ang lahat.Lahat na ata ng negatibong kataga, pwede nang isama o ilarawan sa relasyon namin.Anyway, I don't care. We do not care. We are happy. We do not need the opinion of others. I don't take pleasure in them. Why would I need their reaffirmation on what they have to say?"You're a bad girl... Amari." He said in a soft and seductive voice.The struggle against temptation can be hard. We often are tempted to do something wrong, and we face an inner conflict: We want to do it, but we also don't want to do it. Ganoon siguro talaga, kapag matindi ang pagbabawal sa atin... mas lalo nating gustong sumubok."We are both going to punished once when we get caught. We need to be extra careful."Ang dapat sanang matatakot ako dahil sa kaniyang sinabi. Hindi tuloy nangyari. Bagkus, parang mas gusto ko pang gumawa ng bawal... ng masama. Para lang marinig sa kaniya ang ganoong kataga. Selfishness or self-will is the manifestation of sin. True love is the antidote to self-centeredness. You will not commit sin with them or tempt them to commit sin if you genuinely love them."Kung ako lang ang mapaparusahan ay ayos lang, kaya ko naman. Pero paano kapag saiyo na? Hindi ko mapapatawad ang sarili ko, Amari..."I smirked. He's so smitten. Isang gabi palang simula nang may mangyari sa amin. Parang aso na itong nauulol sa akin."T, what is it about me that has you so fascinated?" I asked him.I gently stroked with my index finger her soft and attractive lips. Unsatisfied, I kissed him on the lips hastily. He felt thirsty when I finished the short and shallow kiss. He even tried to sniff another kiss by catching my lip.Mas lalo akong natawa. Gustong magbunyi ang sistema. I am his sin... I must be worried. I should be worried by now. Pero bakit kahit kaunti, wala akong nararamdamang ganoon? Kahit konsensiya wala."When I first saw you across the beach, and my heart jumped into my throat and my stomach filled with the kind of butterflies you get on a first date. But, I haven't introduced myself yet and I still don't know your name that time..." He said in a husky voice while he still doesn't really stop reaching for my lip to get a kiss. "And you're kissing some assh*le, I don't know why I suddenly felt jealous.""I didn't know it at the time, but that beautiful but dangerous girl with the brightest smile would turn everything I knew about myself upside down... Amari, damn it! I badly wanna kiss you. Please let me!"My heart feels leaden, substantial, messy, honest, strong. These emotions are akin to whiskey sitting inside me, the weight of it causing my head to go fuzzy and laughter to spill from my lips with ease - almost as much as the three tiny words that would change both our worlds if they, too, spilled.Parang kailan lang... Madalas ko lang itong isipin, madalas lang ito sa aking imahinasyon. Ngayon, abot kamay ko na. Nangyayari na. Hindi nalang ako ang may pagnanasa sa kaniya. Hindi nalang ako ang may gusto sa kaniya. Pati na rin siya.Every day, it became more sexual. It was utterly infuriating. Like always staring at a hot plate of cake but never getting to eat them.I imagined him walking around the desk, bending me over it, ripping my skirt and spanking me for constantly teasing him. Sticking his long fingers into my pussy and finger fucking me while biting my neck and covering my mouth so I can't scream.I'm getting wet just thinking about my old fantasies for him.In my head, I ran through a slew of scenarios. Him slamming me against the lockers and grabbing my hair, him dragging me into his car and shoving his manhood into my mouth.Grabe na no? Dati ako ang hayok na hayok. Ngayon... Nasapawan niya ito. Siya na ang mas hayok... Syempre kanino pa ba? Kung hindi sa akin lang naman."No, T. You can't... for now." I took his hand in mine and placed it on my heart as he looked up at me, surprised."Can you feel how fast it's beating?" I asked quietly."Why?" he asked, not moving his hand and staring at me with a look of surprise and something else on his face."I'm nervous," I mumbled, my gaze fixed on the dingy tile floor."What for?" he asked, dropping his hand and standing up, sensing something was wrong."I can't do it any longer..." I said, looking up into his eyes."Ah...mari... I... I don't know what to do," he said, his face filled with agony and desire."Just feel me," I said, taking his hand in mine and slipping it under my skirt.His eyes widened and he rubbed my now extremely wet slit, as he stared at me.I moved my hand down to feel his dick through his pants, and it was exceptionally hard. I whimpered and moved closer to him."Damn it, I can't resist you any longer," he said as he finally reached up past my thighs and pulled down my thong.I moaned with delight as he inserted one of his fingers down there and wrapped my fingers in his hair. As he continued to finger f*ck me, I pulled my shirt up and pushed his face into my soft and big moulds."Oh, Mr. Henares, please," I pleaded, wanting more. Teasing him. It worked though, mas lalo siyang ginanahan at nag-init sa sinabi ko. Gusto niya pala ng ganito?He growled and unclasped my bra before pushing me onto the desk, where my bo*bs were pressed against the cool metal because my shirt was pushed up.He spun me around, picked me up, and threw me down on the wrestling mat. I began to remove my skirt, but he stopped me."I want to f*ck you in your uniform because it's so sexy," he said, pulling down his pants to reveal blue tight boxer underwear and a little liquid above his enormous manhood.I began pulling on his shirt, bringing him over to me, and immediately began kissing his lips. As he slid his manhood up and down my wet slit, I tasted mine on his tongue and let out a little moan and pushed my hips up.He pressed his face against my neck and bit me as he slid his in. I felt his head stretching me open, so I slammed my hips down, soaking up all of his."Keep quiet, some students might hear us..." He put one hand on the mat behind my head, and the other on my hip and started to f*ck me as hard as he could.My eyes started to water and I was moaning like a mad woman, as my bo*bs bounced up and down. I raked my fingernails down his back and screamed his name.Alam kong bawal. Alam kong mali. Alam kong hindi pwede... Pero bakit hindi ko na mapigilan ang sarili ko? Tuluyan na akong nagpaalipin sa emosyon at sa aking matinding pagnanasa... sa katawan niya... sa kaniya."Amari, you started this. I am warning you. Kapag sinimulan ko, mahihirapan akong tapusin..." He said as he wrapped his arm on me and rolled over so that I can be on his top. "Hindi ako titi...gil. Wala na akong pakialam sa iba." He added and grabbed me as I put my hands on his chest as I started to slide up and down his manhood slowly."When I grow up, I want to be a priest..." I still remember saying that as I walked up the aisle at my Kindergaten graduation. What else do I want to be when I grow up? I knew what my life would be like when I was a kid.Growing up in a religious family, where in there are images of saints, crucifixes, and other religious items in every room... Talagang lalaki at lalaki kang relihiyoso. Aside from that, my Lola takes me to church every Sunday to attend and serve mass. I began serving at the altar at a very young age."Apo, how's school? Where do you plan to go in High school? Nakapagdesisyon ka na ba?" Lola asked. Kakatapos lang ng aking graduation ceremony.I am the valedictorian of the class. I took a lot of entrance exams and by the mercy of God, I passed it all. Now, I just have to choose where to study. "Congratulations, my Apo. I'm always proud of you and your accomplishments..." She added. I leaned closer her to give her a warm hug. I am more than grateful to God having her
"Ah... Ang ulo mo, Miss. Huwag diyan..." Saad ko pa na hindi niya naman pinapansin dahil abala pa rin siya sa pag-iyak. "S-sira ang lock ng p-pantalon ko!" hindi ko na malaman ang sinasabi ko dahil sa sobrang taranta.Diyos ko! Baka ibang ulo ang masandalan nitong babaeng ito!Gagalaw pa sana ako at akmang ililipat ang ulo niya para makaalis na ako roon nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan.Sobrang lakas ng pintig ng puso ko sa sobrang gulat. May narinig akong bumagsak sa lupa. Nang lingunin ko ang nasa may pinto, nakita ko ang mukha ng gulat na gulat na mga pari habang ang isa ay napa-sign of the cross nalang dahil sa kaniyang nasaksihan."Dios mio perdon, Tiburcio!" gulat na saad ni Father Ismael.Hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak ang babae. Ano ba itong napasok ko?!"Nagkakamali po kayo ng iniisip!" mabilis kong sabi habang natatarantang tinulak papalayo ang babae sa akin. "Aray ko naman!" reklamo pa nito habang sapo-sapo ang ulo niyang tumama sa upuan. Abala naman ako sa p
"Ah... Ang ulo mo, Miss. Huwag diyan..." Saad ko pa na hindi niya naman pinapansin dahil abala pa rin siya sa pag-iyak. "S-sira ang lock ng p-pantalon ko!" hindi ko na malaman ang sinasabi ko dahil sa sobrang taranta.Diyos ko! Baka ibang ulo ang masandalan nitong babaeng ito!Gagalaw pa sana ako at akmang ililipat ang ulo niya para makaalis na ako roon nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan.Sobrang lakas ng pintig ng puso ko sa sobrang gulat. May narinig akong bumagsak sa lupa. Nang lingunin ko ang nasa may pinto, nakita ko ang mukha ng gulat na gulat na mga pari habang ang isa ay napa-sign of the cross nalang dahil sa kaniyang nasaksihan."Dios mio perdon, Tiburcio!" gulat na saad ni Father Ismael.Hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak ang babae. Ano ba itong napasok ko?!"Nagkakamali po kayo ng iniisip!" mabilis kong sabi habang natatarantang tinulak papalayo ang babae sa akin. "Aray ko naman!" reklamo pa nito habang sapo-sapo ang ulo niyang tumama sa upuan. Abala naman ako sa p
"Baka makalampas ka na sa langit niyan, kanina ka pang nagdadasal diyan." Napaangat ako ng tingin sa pinanggalingan ng boses. Nasa gilid ko na pala si Lazarus. Hindi ko napansin dahil sa taimtim kong pagdadasal. Nakaluhod na din ito at pikit-matang nagdadasal. Nagkibit-balikat ako at tinuon ang atensyon sa harap ng altar, partikular sa nakapakong Hesus sa gitna. Kanina pa ako humihingi ng tawad sa kasalanang nagawa ko. Alam kong hindi iyon tama, pero para matigil na ang hindi pagkakaintindihan at para maagapan ang posibleng maging problema iyon ang ginawa ko. Iniisip ko na lang na nakatulong ako sa babae dahil nangangailan ito. I sighed tiredly. I don't know how many prayers of the rosary I have done. All I want is to somehow, reduce the conscience that has been exhaustingly bothering me since then."Seryoso, Trevor. Ayos ka lang?" naramdaman ko ang paggalaw nito sa gilid ko. Hudyat na nakaupo na ito sa likod ko. "Bakit nahuli ka pala kanina? Hinahanap ka namin ni Finn." dagdag na
"P*tanginang buhay 'to, oo! Pagod ka na nga sa trabaho wala pang maaabutang pagkain pagkauwi!" napatagilid ako ng higa at iniharang ang unan sa aking tenga- nagbabakasakali na mababawasan ang ingay kapag iyon ang ginawa ko.Pero hindi, nag-aaksaya lang ako ng oras. Maliit lang ang kwarto namin at kilala ko ang ate ko, maingay iyan lalo na kapag umaga. Iyon din kasi ang uwi niya dahil panggabi ang trabaho niya. "Pambihirang customer iyon! Hayok na hayok parang ngayon lang nakak*ntot!" dagdag pa nito.Mas lalo ko pang idiniin ang unan sa aking tenga at pinipilit na ipikit ang mata. Baka kapag iyon ang aking ginawa ay balikan ulit ako ng antok at makatulog pang muli. "Hoy, Amari! Gumising ka diyan. Tanghaling-tapat na, wala ka bang pasok?" nagulat ako nang tadyakan ako nito sa hita. Napaigik ako sa sakit. Sanay nang palaging ginaganito. "Nakahilata ka pa dyan! Sarap buhay?!"Kaya kahit na medyo antok pa, napaupo ako sa kama at sinamaan siya ng tingin. Pambihirang buhay 'to! Kung gumant
I am not religious in any way. Ayos na kung makapagsimba ako ng isa o dalawang beses sa isang taon. Hindi ako mabuting tao at madalas nagkakasala pero marunong akong humingi ng tawad at magsisi sa mga ginawa ko.Sa murang edad, maaga akong namulat sa reyalidad ng buhay. Hindi naging maganda ang takbo ng lahat. Maaga akong naulila. Lumaki ako sa hirap, swerte na kung kumain kami ng tatlong beses sa isang araw. Many people have asked, "If there is a God, why does He permit suffering?" It may sound crazy, but I believe that suffering serves a purpose.Our trials and tribulations have allowed us to mature spiritually. I believe that we make plans for our lives before we are born. We choose our parents, the lessons we want to learn, and the people we will meet with to help us learn those lessons.We forget all of that information when we are born in order to avoid sensory overload. The goal of our existence on Earth is to remember why we came here in the first place. We are dormant when
"Fortunately, all of the tests that we performed were normal. She only needs three days here in the hospital to fully recover." Nagising ako dahil sa boses ng kung sino. Hindi ko alam kung paano at bakit nakatulog ako. Ang huli ko lang natatandaan ay nasa eskwelahan ako.Ngayon, kahit hindi pa tuluyang binubuksan ang talukap ng aking mga mata ay pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Wala akong enerhiya. Hinang-hina ang katawan na para bang ang tagal ko nang nakahiga at natutulog."Are the test conducted are hundred percent accurate Dra. Jimenez? How about the bleeding happened on her head? I don't want to worry that much when we leave the hospital." boses ng pamilyar na lalaki iyon.My forehead creased a bit. Iniisip kung nasaan ako ngayon. I was about to open my eyes when my nose picked up on the omnipresent odor of antiseptic. Parang agad akong natauhan!Amoy ospital! Nang buksan ang aking mga mata agad na bumungad sa akin ang puting kwarto at ang dalawang taong nakatalikod sa akin
"Parang ang sarap kumain ng saging ngayon..." pagpaparinig ko sa kaniya pagkatapos kong maubos kainin ang dessert kong crème brûlée. Kakatapos ko palang mananghalian. Parang nabibitin pa ako sa kinain ko kaya naman ngayon ay nagpaparinig ako sa kaniya. Papaupo na sana siya nang mabitin sa ere ang kaniyang pwet dahil sa pagpaparinig ko. Bigla akong napahalakhak nang tumingin siya sa akin ngayon nang hindi maipaliwanag ang mukha. Tawang-tawa sa itsura niya. Alam ko nang inis na kaagad siya pero nang taasan ko nang kilay ay biglang napailing ito at napangiti sa akin. "Yung mahaba..." napapahalakhak ako habang biglang naging berde ang naiisip. "Tapos mataba... at masarap." saad ko mapang-akit na boses. Napaupo bigla sa upuan ang lalaki habang pulang-pula ang mukha at mabilis na napasulyap sa kaibigan niyang parang wala namang pakialam sa amin at nanonood lang ng balita sa telebisyon. "Yung kasya sana sa bibig ko kahit... unang subo pa lang." kumindat pa ako sa kaniya. Gusto ko na tal
"Parang ang sarap kumain ng saging ngayon..." pagpaparinig ko sa kaniya pagkatapos kong maubos kainin ang dessert kong crème brûlée. Kakatapos ko palang mananghalian. Parang nabibitin pa ako sa kinain ko kaya naman ngayon ay nagpaparinig ako sa kaniya. Papaupo na sana siya nang mabitin sa ere ang kaniyang pwet dahil sa pagpaparinig ko. Bigla akong napahalakhak nang tumingin siya sa akin ngayon nang hindi maipaliwanag ang mukha. Tawang-tawa sa itsura niya. Alam ko nang inis na kaagad siya pero nang taasan ko nang kilay ay biglang napailing ito at napangiti sa akin. "Yung mahaba..." napapahalakhak ako habang biglang naging berde ang naiisip. "Tapos mataba... at masarap." saad ko mapang-akit na boses. Napaupo bigla sa upuan ang lalaki habang pulang-pula ang mukha at mabilis na napasulyap sa kaibigan niyang parang wala namang pakialam sa amin at nanonood lang ng balita sa telebisyon. "Yung kasya sana sa bibig ko kahit... unang subo pa lang." kumindat pa ako sa kaniya. Gusto ko na tal
"Fortunately, all of the tests that we performed were normal. She only needs three days here in the hospital to fully recover." Nagising ako dahil sa boses ng kung sino. Hindi ko alam kung paano at bakit nakatulog ako. Ang huli ko lang natatandaan ay nasa eskwelahan ako.Ngayon, kahit hindi pa tuluyang binubuksan ang talukap ng aking mga mata ay pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Wala akong enerhiya. Hinang-hina ang katawan na para bang ang tagal ko nang nakahiga at natutulog."Are the test conducted are hundred percent accurate Dra. Jimenez? How about the bleeding happened on her head? I don't want to worry that much when we leave the hospital." boses ng pamilyar na lalaki iyon.My forehead creased a bit. Iniisip kung nasaan ako ngayon. I was about to open my eyes when my nose picked up on the omnipresent odor of antiseptic. Parang agad akong natauhan!Amoy ospital! Nang buksan ang aking mga mata agad na bumungad sa akin ang puting kwarto at ang dalawang taong nakatalikod sa akin
I am not religious in any way. Ayos na kung makapagsimba ako ng isa o dalawang beses sa isang taon. Hindi ako mabuting tao at madalas nagkakasala pero marunong akong humingi ng tawad at magsisi sa mga ginawa ko.Sa murang edad, maaga akong namulat sa reyalidad ng buhay. Hindi naging maganda ang takbo ng lahat. Maaga akong naulila. Lumaki ako sa hirap, swerte na kung kumain kami ng tatlong beses sa isang araw. Many people have asked, "If there is a God, why does He permit suffering?" It may sound crazy, but I believe that suffering serves a purpose.Our trials and tribulations have allowed us to mature spiritually. I believe that we make plans for our lives before we are born. We choose our parents, the lessons we want to learn, and the people we will meet with to help us learn those lessons.We forget all of that information when we are born in order to avoid sensory overload. The goal of our existence on Earth is to remember why we came here in the first place. We are dormant when
"P*tanginang buhay 'to, oo! Pagod ka na nga sa trabaho wala pang maaabutang pagkain pagkauwi!" napatagilid ako ng higa at iniharang ang unan sa aking tenga- nagbabakasakali na mababawasan ang ingay kapag iyon ang ginawa ko.Pero hindi, nag-aaksaya lang ako ng oras. Maliit lang ang kwarto namin at kilala ko ang ate ko, maingay iyan lalo na kapag umaga. Iyon din kasi ang uwi niya dahil panggabi ang trabaho niya. "Pambihirang customer iyon! Hayok na hayok parang ngayon lang nakak*ntot!" dagdag pa nito.Mas lalo ko pang idiniin ang unan sa aking tenga at pinipilit na ipikit ang mata. Baka kapag iyon ang aking ginawa ay balikan ulit ako ng antok at makatulog pang muli. "Hoy, Amari! Gumising ka diyan. Tanghaling-tapat na, wala ka bang pasok?" nagulat ako nang tadyakan ako nito sa hita. Napaigik ako sa sakit. Sanay nang palaging ginaganito. "Nakahilata ka pa dyan! Sarap buhay?!"Kaya kahit na medyo antok pa, napaupo ako sa kama at sinamaan siya ng tingin. Pambihirang buhay 'to! Kung gumant
"Baka makalampas ka na sa langit niyan, kanina ka pang nagdadasal diyan." Napaangat ako ng tingin sa pinanggalingan ng boses. Nasa gilid ko na pala si Lazarus. Hindi ko napansin dahil sa taimtim kong pagdadasal. Nakaluhod na din ito at pikit-matang nagdadasal. Nagkibit-balikat ako at tinuon ang atensyon sa harap ng altar, partikular sa nakapakong Hesus sa gitna. Kanina pa ako humihingi ng tawad sa kasalanang nagawa ko. Alam kong hindi iyon tama, pero para matigil na ang hindi pagkakaintindihan at para maagapan ang posibleng maging problema iyon ang ginawa ko. Iniisip ko na lang na nakatulong ako sa babae dahil nangangailan ito. I sighed tiredly. I don't know how many prayers of the rosary I have done. All I want is to somehow, reduce the conscience that has been exhaustingly bothering me since then."Seryoso, Trevor. Ayos ka lang?" naramdaman ko ang paggalaw nito sa gilid ko. Hudyat na nakaupo na ito sa likod ko. "Bakit nahuli ka pala kanina? Hinahanap ka namin ni Finn." dagdag na
"Ah... Ang ulo mo, Miss. Huwag diyan..." Saad ko pa na hindi niya naman pinapansin dahil abala pa rin siya sa pag-iyak. "S-sira ang lock ng p-pantalon ko!" hindi ko na malaman ang sinasabi ko dahil sa sobrang taranta.Diyos ko! Baka ibang ulo ang masandalan nitong babaeng ito!Gagalaw pa sana ako at akmang ililipat ang ulo niya para makaalis na ako roon nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan.Sobrang lakas ng pintig ng puso ko sa sobrang gulat. May narinig akong bumagsak sa lupa. Nang lingunin ko ang nasa may pinto, nakita ko ang mukha ng gulat na gulat na mga pari habang ang isa ay napa-sign of the cross nalang dahil sa kaniyang nasaksihan."Dios mio perdon, Tiburcio!" gulat na saad ni Father Ismael.Hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak ang babae. Ano ba itong napasok ko?!"Nagkakamali po kayo ng iniisip!" mabilis kong sabi habang natatarantang tinulak papalayo ang babae sa akin. "Aray ko naman!" reklamo pa nito habang sapo-sapo ang ulo niyang tumama sa upuan. Abala naman ako sa p
"Ah... Ang ulo mo, Miss. Huwag diyan..." Saad ko pa na hindi niya naman pinapansin dahil abala pa rin siya sa pag-iyak. "S-sira ang lock ng p-pantalon ko!" hindi ko na malaman ang sinasabi ko dahil sa sobrang taranta.Diyos ko! Baka ibang ulo ang masandalan nitong babaeng ito!Gagalaw pa sana ako at akmang ililipat ang ulo niya para makaalis na ako roon nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan.Sobrang lakas ng pintig ng puso ko sa sobrang gulat. May narinig akong bumagsak sa lupa. Nang lingunin ko ang nasa may pinto, nakita ko ang mukha ng gulat na gulat na mga pari habang ang isa ay napa-sign of the cross nalang dahil sa kaniyang nasaksihan."Dios mio perdon, Tiburcio!" gulat na saad ni Father Ismael.Hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak ang babae. Ano ba itong napasok ko?!"Nagkakamali po kayo ng iniisip!" mabilis kong sabi habang natatarantang tinulak papalayo ang babae sa akin. "Aray ko naman!" reklamo pa nito habang sapo-sapo ang ulo niyang tumama sa upuan. Abala naman ako sa p
"When I grow up, I want to be a priest..." I still remember saying that as I walked up the aisle at my Kindergaten graduation. What else do I want to be when I grow up? I knew what my life would be like when I was a kid.Growing up in a religious family, where in there are images of saints, crucifixes, and other religious items in every room... Talagang lalaki at lalaki kang relihiyoso. Aside from that, my Lola takes me to church every Sunday to attend and serve mass. I began serving at the altar at a very young age."Apo, how's school? Where do you plan to go in High school? Nakapagdesisyon ka na ba?" Lola asked. Kakatapos lang ng aking graduation ceremony.I am the valedictorian of the class. I took a lot of entrance exams and by the mercy of God, I passed it all. Now, I just have to choose where to study. "Congratulations, my Apo. I'm always proud of you and your accomplishments..." She added. I leaned closer her to give her a warm hug. I am more than grateful to God having her
According to the Greek dictionary, agape means "affection, goodwill, love, benevolence," and it depicts the sort of love portrayed in the Bible. Agape is the ultimate type of love, defined as God's love for man and man's love for God. It is a type of Christian love that is depicted in the Bible and is concerned with the well-being of the one we love. This type of love prioritizes intention above emotion and instinct. This is the type of intentional love that Christians should strive for in our interpersonal interactions. This love, however, cannot exist in our life unless it is a part of our daily routine or if we have lost faith in its presence.First Corinthians 13:4-8 says, "Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It does not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always p