Chapter: WakasIt's sometimes simpler to harden your heart and chose wrath. It's far easier to block those who have injured you or violated your affection and trust. Sometimes we believe there is no other option; that healing begins with distance and their absence; that in order to live your life, you must expel the toxins and agony they imparted; yet we do so by employing their techniques.We sometimes choose to be angry. We choose to react and get enraged; it is this wrath that we use as an explanation for our actions. We rationalize our retaliatory actions by recalling the actions of our rivals.I can never completely let go as long as I linger on my own misery and self-pity. Who am I to say you don't deserve my forgiveness when it's human to make mistakes? I've made errors in the past that I'd like people to forgive me for. I'm letting go of my ego by forgiving him. It indicates I've accepted the misery you've inflicted on me. It implies I no longer see you as the person who wrecked my life.
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 49Bumalik ulit ang kaba sa aking dibdib. Pagkapasok namin sa loob ay hindi ko makita si Aquilino dahil pinapalibutan ito ng mga katulad ng nasa labas, ay mga businessman din. Dito ko talaga nakita at napaghalintulad na mga circle of friends niya ay mga negosyante na din na katulad niya.Sabay-sabay silang napatingin sa pagpasok naming dalawa ni Akihiro. Nakahawak ng mahigpit ang anak ko sa aking kamay. Parang pusang naninibago sa lugar at nangingilala pa ng paligid.Gumilid ang mga nakapalibot na lalaki sa amin para mabigyang daan at tuluyan nang masulyapan si Aquilino. Halos maiyak ako nang makita ko siyang nakaupo sa kama, humihinga, mayroon nang malay. Hindi na katulad noong mga nakaraang araw na hindi man lang gumalaw ang kamay nito!Blangko at hindi ko mabasa ang itsura niya. Bago pa man ako tuluyang makapagbigay ng reaksyon ay tumakbo nang mabilis ang anak ko papunta sa kama ng Papa Aquilino niya. Gulat na gulat pa rin sa mga nangyayari, ang mga nakapaligid ay napanganga nang matu
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 48Siyempre, hindi ako mag-isang pumunta sa ospital. Dahil ilang araw ding hindi nagkita ang mag-ama ay nagpumilit talaga si Akihiro na sumama. Umiiyak na ito nang papaalis na ako ng mansion. Hindi ko sana pasasamahin dahil natatakot akong makakuha ito ng sakit dahil ospital ang pupuntahan namin. Mahina pa naman ang resistensya nito. Pero dahil nagpupumilit ito at hindi na matigil sa kakaiyak, isinama ko nalang para wala nang masyadong iisipin. Hindi kasi makontrol at kahit na mga katulong na sa mansion ay hindi siya mapatahan. Gustong-gusto niya daw makita ang Papa niya. "I really miss my Papa..." saad nito nang nasa sasakyan na kami patungo sa ospital na kung saan nandoon ang Papa niya. Fifteen minutes away lang ito sa village. "Ako rin, anak." saad ko dito. Ngayong ganito ang nangyari, napagtanto hindi talaga permanente ang ating buhay dito sa mundo. Hindi natin alam kung kailan ang huli, hindi natin alam kung ano ang mangyayari bukas, dapat, ipakita at iparamdam natin sa mga ta
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 47Everything has gone swimmingly for the past several weeks that we have been in Manila with Aquilino's parents. Aquilino became preoccupied with his work, and Akihiro seldom cries when he had to leave the house for work. He also attends a neighborhood kindergarten school. Every Monday to Wednesday, I attend a review center nearby to Aquilino's workplace. Everything is going well. Now, I only have a month to review for my board examination."Love," Aquilino peek out the door as it opened slightly. I'm scanning my review book. Kanina pa ako ditong abala at tuwing kakain lang ako lalabas. Araw ng linggo, walang trabaho si Aquilino. Unti-unti na ring nakakabalik sa normal ang estado ng kumpaniya nila at kapag ganitong araw, palagi dapat silang may Papa and Akihiro time. Hinahayaan ko lang ang mag-ama sa kung ano ang gustong gawin ng mga ito. Kapag weekdays kasi ay maaga umaalis si Aquilino at kapag uuwi naman ay medyo late na. Marami kasing inaasikaso sa kumpaniya nila. Bumabawi naman
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 46"Let us go to our room so we can start making Akihiro's sibling, Ramona."That's what Aquilino stated as soon as he stood up from his seat. We had just finished our meal. I quickly glared at him. His parents laughed at his naughtiness. Hindi na talaga matigil ang panghaharot nito sa akin! Mas nakakabuwelo pa ito at mas lalo pa talaga akong inaasar. Hindi pa kami nakakaisang araw dito ganito na itong si Aquilino. Baka kapag talagang natuluyan at hindi na ako nakapagtimpi at baka naman umuwi ako sa probinsyang buntis na naman!Ayoko ng ganoon! Hindi pa talaga kami tuluyang naaayos, may problema pang kinakaharap si Aquilino, hindi pa tuluyang bumabalik ang ala-ala niya... masyadong kumplikado pa ang lahat. "Just slow down, son. You've just returned from a trip!" his Daddy commented. Napahilot nalang ako sa aking sintido. Hindi pa rin tumatayo sa kinauupuan. Nahihiya na ako sa mga magulang nito. "I'm just kidding, Dad." he answered to his Father. He was looking at me and waiting for me
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 45Leaving.Just hearing that term makes me want to cry. Just thinking that I will leave them tomorrow tears stream down my cheeks. They are neither happy nor sad tears. They are tears from every emotion I've ever felt or created in this place. They're tears of regret for not being able to remain. I'm wishing I didn't have to go. I wish I had more alternatives."Bakit hindi ka pa natutulog at pumapasok sa loob, Ramona?" nagulat ako nang biglang nagsalita mula sa aking likod si Sr. Si. Natawa siya nang makitang nagimbal ang katawan ko sa pagkakagulat nang dumating at nagsalita siya. "Kape pa more," natatawang sabi nito nang maupo ito sa tabi ko. Parehas kaming napatingin sa kawalan. "Bukas na ang alis niyo, no? Nakapaghanda na ba kayo ng mga dadalhin niyo?""Tapos na po..." sagot ko rito. Kahapon pa kami nag-impake nila Aquilino. Hindi naman marami ang dinala namin. Kailangan na kasi talaga naming makaalis. Hindi na raw maganda ang lagay ng kumpaniya nila. Lumalaki na raw ang nawawalang
Huling Na-update: 2022-05-10
How to be a Sinner?
It is impossible not to sin every day.
But, even if it is impossible to avoid, Trevor Henares knows in his heart that he cannot sin as long as he does what is right. He'll do what he's supposed to do. When he meets Amari del Guego, though, everything changes.
His life was great at the time. He is able to avoid sin on a daily basis. But as the two of them suddenly encountered one after the other, and as they continued to see each other, he didn't recognize that he was constantly committing sin.
He hasn't been able to do that before, but for Amari, only to help Amari's troubled life, he is willing to do what he shouldn't.
We have no control over our life. At the end of the day, no matter how much attention we devote to our life's aim. What the Lord desires in our lives will be done and prevail.
How to be a Sinner will not teach you how to sin, but rather, this story shows and reflects the bitterness of life, the reality that happens in ordinary human existence that sometimes we genuinely sin because of ignorance, weakness, and purposeful disobedience – we must be prepared for the probable repercussions of it all.
Repent. Beg forgiveness from God. Learn from the mistake made.
Basahin
Chapter: Kabanata 8"Parang ang sarap kumain ng saging ngayon..." pagpaparinig ko sa kaniya pagkatapos kong maubos kainin ang dessert kong crème brûlée. Kakatapos ko palang mananghalian. Parang nabibitin pa ako sa kinain ko kaya naman ngayon ay nagpaparinig ako sa kaniya. Papaupo na sana siya nang mabitin sa ere ang kaniyang pwet dahil sa pagpaparinig ko. Bigla akong napahalakhak nang tumingin siya sa akin ngayon nang hindi maipaliwanag ang mukha. Tawang-tawa sa itsura niya. Alam ko nang inis na kaagad siya pero nang taasan ko nang kilay ay biglang napailing ito at napangiti sa akin. "Yung mahaba..." napapahalakhak ako habang biglang naging berde ang naiisip. "Tapos mataba... at masarap." saad ko mapang-akit na boses. Napaupo bigla sa upuan ang lalaki habang pulang-pula ang mukha at mabilis na napasulyap sa kaibigan niyang parang wala namang pakialam sa amin at nanonood lang ng balita sa telebisyon. "Yung kasya sana sa bibig ko kahit... unang subo pa lang." kumindat pa ako sa kaniya. Gusto ko na tal
Huling Na-update: 2022-07-29
Chapter: Kabanata 7"Fortunately, all of the tests that we performed were normal. She only needs three days here in the hospital to fully recover." Nagising ako dahil sa boses ng kung sino. Hindi ko alam kung paano at bakit nakatulog ako. Ang huli ko lang natatandaan ay nasa eskwelahan ako.Ngayon, kahit hindi pa tuluyang binubuksan ang talukap ng aking mga mata ay pakiramdam ko ay pagod na pagod ako. Wala akong enerhiya. Hinang-hina ang katawan na para bang ang tagal ko nang nakahiga at natutulog."Are the test conducted are hundred percent accurate Dra. Jimenez? How about the bleeding happened on her head? I don't want to worry that much when we leave the hospital." boses ng pamilyar na lalaki iyon.My forehead creased a bit. Iniisip kung nasaan ako ngayon. I was about to open my eyes when my nose picked up on the omnipresent odor of antiseptic. Parang agad akong natauhan!Amoy ospital! Nang buksan ang aking mga mata agad na bumungad sa akin ang puting kwarto at ang dalawang taong nakatalikod sa akin
Huling Na-update: 2022-07-29
Chapter: Kabanata 6I am not religious in any way. Ayos na kung makapagsimba ako ng isa o dalawang beses sa isang taon. Hindi ako mabuting tao at madalas nagkakasala pero marunong akong humingi ng tawad at magsisi sa mga ginawa ko.Sa murang edad, maaga akong namulat sa reyalidad ng buhay. Hindi naging maganda ang takbo ng lahat. Maaga akong naulila. Lumaki ako sa hirap, swerte na kung kumain kami ng tatlong beses sa isang araw. Many people have asked, "If there is a God, why does He permit suffering?" It may sound crazy, but I believe that suffering serves a purpose.Our trials and tribulations have allowed us to mature spiritually. I believe that we make plans for our lives before we are born. We choose our parents, the lessons we want to learn, and the people we will meet with to help us learn those lessons.We forget all of that information when we are born in order to avoid sensory overload. The goal of our existence on Earth is to remember why we came here in the first place. We are dormant when
Huling Na-update: 2022-07-29
Chapter: Kabanata 5"P*tanginang buhay 'to, oo! Pagod ka na nga sa trabaho wala pang maaabutang pagkain pagkauwi!" napatagilid ako ng higa at iniharang ang unan sa aking tenga- nagbabakasakali na mababawasan ang ingay kapag iyon ang ginawa ko.Pero hindi, nag-aaksaya lang ako ng oras. Maliit lang ang kwarto namin at kilala ko ang ate ko, maingay iyan lalo na kapag umaga. Iyon din kasi ang uwi niya dahil panggabi ang trabaho niya. "Pambihirang customer iyon! Hayok na hayok parang ngayon lang nakak*ntot!" dagdag pa nito.Mas lalo ko pang idiniin ang unan sa aking tenga at pinipilit na ipikit ang mata. Baka kapag iyon ang aking ginawa ay balikan ulit ako ng antok at makatulog pang muli. "Hoy, Amari! Gumising ka diyan. Tanghaling-tapat na, wala ka bang pasok?" nagulat ako nang tadyakan ako nito sa hita. Napaigik ako sa sakit. Sanay nang palaging ginaganito. "Nakahilata ka pa dyan! Sarap buhay?!"Kaya kahit na medyo antok pa, napaupo ako sa kama at sinamaan siya ng tingin. Pambihirang buhay 'to! Kung gumant
Huling Na-update: 2022-07-29
Chapter: Kabanata 4"Baka makalampas ka na sa langit niyan, kanina ka pang nagdadasal diyan." Napaangat ako ng tingin sa pinanggalingan ng boses. Nasa gilid ko na pala si Lazarus. Hindi ko napansin dahil sa taimtim kong pagdadasal. Nakaluhod na din ito at pikit-matang nagdadasal. Nagkibit-balikat ako at tinuon ang atensyon sa harap ng altar, partikular sa nakapakong Hesus sa gitna. Kanina pa ako humihingi ng tawad sa kasalanang nagawa ko. Alam kong hindi iyon tama, pero para matigil na ang hindi pagkakaintindihan at para maagapan ang posibleng maging problema iyon ang ginawa ko. Iniisip ko na lang na nakatulong ako sa babae dahil nangangailan ito. I sighed tiredly. I don't know how many prayers of the rosary I have done. All I want is to somehow, reduce the conscience that has been exhaustingly bothering me since then."Seryoso, Trevor. Ayos ka lang?" naramdaman ko ang paggalaw nito sa gilid ko. Hudyat na nakaupo na ito sa likod ko. "Bakit nahuli ka pala kanina? Hinahanap ka namin ni Finn." dagdag na
Huling Na-update: 2022-07-29
Chapter: Kabanata 3"Ah... Ang ulo mo, Miss. Huwag diyan..." Saad ko pa na hindi niya naman pinapansin dahil abala pa rin siya sa pag-iyak. "S-sira ang lock ng p-pantalon ko!" hindi ko na malaman ang sinasabi ko dahil sa sobrang taranta.Diyos ko! Baka ibang ulo ang masandalan nitong babaeng ito!Gagalaw pa sana ako at akmang ililipat ang ulo niya para makaalis na ako roon nang biglang bumukas ang pinto ng sasakyan.Sobrang lakas ng pintig ng puso ko sa sobrang gulat. May narinig akong bumagsak sa lupa. Nang lingunin ko ang nasa may pinto, nakita ko ang mukha ng gulat na gulat na mga pari habang ang isa ay napa-sign of the cross nalang dahil sa kaniyang nasaksihan."Dios mio perdon, Tiburcio!" gulat na saad ni Father Ismael.Hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak ang babae. Ano ba itong napasok ko?!"Nagkakamali po kayo ng iniisip!" mabilis kong sabi habang natatarantang tinulak papalayo ang babae sa akin. "Aray ko naman!" reklamo pa nito habang sapo-sapo ang ulo niyang tumama sa upuan. Abala naman ako sa p
Huling Na-update: 2022-07-29
Chapter: Wakas"We can finally take a vacation!" Trevor said cheerfully. "Freedom!" he added.We lined up together to pick up our phones. It's the beginning of our semester break. Tatlong buwan din iyon. Ngayon nalang din kami makakalabas ng seminaryo."Let's bet. I'm sure when we come back here, Trevor already have a girlfriend." Finn joked. We all laughed."Sure, Finn. How much?" Sabat ko pa."Mga gago kayo!" Trevor laughed. I don't know if he's annoyed or what because of the tone of his voice. "Sige, mga magkano ipupusta niyo?"Aba'y loko-loko talaga ito! Mas lalo kaming natawa. Kami ang nasa dulo ng pila. Kahit na nag-aasaran ay sinisigurado naman naming hindi kami maririnig ni Fr. Revelos."Ten thousand!""Ang baba naman masyado, Finn. Gawin mo ng fifteen!""Twenty! Sarado na!" sabat ko pa. Para matigil nalang sila.Alam ko lang naman din na magkakaroon 'yan si Trevor at mapapasakin pa rin ang pera. Hindi kaya 'yan mapirmi. Parang hayok na hayop sa gubat kapag nakakakita ng bagong bibiktimahin.
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 40Trigger warning: suicide, depressionHalos maglupasay ako sa narinig. I was stunned for a few minutes. Hindi malaman kung ano ang unang emosyong mararamdaman. Parang gumuho ang mundo ko. Nanginig ang buong katawan ko sa gulat. Hanggang sa emosyonal akong niyakap ni Lazarus, doon na bumuhos na para bang walang kontrol ang luha sa mga mata ko. "W-What happened?! Tell me you're just kidding, Lazarus!" garalgal na ang boses kong sabi. Streams of tears flowed faster than my heartbeat. "I'm sorry for your loss, baby. I won't say it's okay because it's never okay to lose a loved one ... but be strong. I'm just here." Malamlam ang mga mata niyang sabi. Mas lalo akong napahagulgol. Doon ko nakumpirmang hindi nga ito nagbibiro. Itong ganitong mga mata niya ang nakikita ko kapag nagsasabi siya ng totoo- kapag sinasabi niyang mahal niya ako."Hindi pwede! Hindi ito totoo! Panaginip lang ang mga ito!" humahagulgol kong sabi. "H-hindi sila pwedeng mamatay! Hindi ko pa sila nakakausap!" Habang
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 39One thing I know for sure, it's hard...It's hard to forgive someone who hurt us.It's hard to forgive someone we put on a pedestal and they knocked themselves off of it. It's hard to forgive the closest people in our life when they hurt us or abandon us or neglect us or tell us things we can't forget.It's hard to forgive those we sacrificed a lot for.It's hard to look at someone who caused us so much pain and still love them with all our heart or treat them with the same respect but sometimes we have to forgive those people and remember that they're also human.That we have had our days when we erred too and hurt people we loved because we were still healing our own issues, we were still growing and learning how to love again, we were still evolving and we got many things wrong.I think sometimes we get caught up in the wrongs that people inflict on us. We get hurt and we get bitter. Understandably so, but instead of letting that pain dissipate, we keep it close to our hearts. We
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 38"A-Aviona?" hindi makapaniwala niyang sabi.Gulat na gulat ang mukha ni Paulino nang makita ako. Napaatras siya, nanginginig at namumutla na ang mukha, habang patuloy sa pagbuhos ang butil ng pawis."Aviona, ikaw ba talaga 'yan?" pilit inaabot ni Paulino ang kamay niya sa akin, nanginginig pa rin."Patawad!" nagulat ako nang lumuhod siya sa harapan ko bigla. Hindi ako makapagsalita. Gulat rin sa bilis ng pangyayari at sa mga sinasabi niya. Anong nangyayari? Bakit siya humihingi ng tawad sa akin? Ako nga ang dapat humingi ng tawad dahil nahulog ko ang cellphone niya."Patawarin mo ako! Hindi ko iyon sinasadya!" nakayuko na ito at nagtaas-baba ang balikat. Kunot ang noo kong napatingin lang sa kanya."Napag-utusan lang ako, Aviona! Patawad! Patawarin mo ako!" sabi niya habang nakaluhod pa rin, umiiyak."Anong pinagsasabi mo?!" sa wakas ay nasabi ko na rin. "'Yung nangyari sainyo limang taon na ang nakalipas... Planado iyon ng tatay mo! Tinakot niya akong tatanggalan ng scholarship ku
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 37"Uhm, so..." Mr. Del Madrid started after the long silence.No one dared to speak. Their gazed were all plastered to Alu who's sitting beside me; wondering, like a puzzle that needs to assemble.Lazarus was still holding my hand. Kanina ko pa kinakagat ang pang-ibabang labi ko dahil hindi ako kumportable sa presensya nila."Care to explain everything, Lazarus?" his father finally asked. Tahimik namang nakaupo sa tabi niya ang nanay ni Lazarus na taimtim na nakamasid sa anak ko. Grabe ang tensyon, tunog ng kalabog ng puso ko lang ang naririnig ko.Tumikhim si Lazarus at umayos ng upo. "Surprise? Lolo at lola na kayo!" Lazarus let out a warm hearty laugh. It echoed in the corners of the room. No one dared to laugh or say something though. Mas ramdam pa rin ang tensyon ngayon."Gago. Paano?" Aquilino finally asked after the long minutes of silence.Hindi ito mapakali. Hanggang sa lumingon ito sa akin at tinuro ako. "Akala namin patay ka na, Aviona!""She isn't, obviously, that's why sh
Huling Na-update: 2022-05-10
Chapter: Kabanata 36I woke up early to cook breakfast. The two were still asleep when I left. When I finished cooking, I covered it for a while so that I could take a bath already.As the towel hung over the side of my shoulder, I returned to the room to get my working clothes. Nang papalapit na ako sa banyo ay dinaanan ko muna ang dalawang mahimbing pa rin ang tulog hanggang ngayon.Nakatalukbong ito ng kumot habang magkayakap at naghihilik pa. Alas singko na sa umaga, may trabaho kami Lazarus at medyo malayo pa ang ibabyahe namin."Lazarus," I lightly shook his body."Hmm?" He stretched his body a bit and then slightly squeezed the side of his eyes. He's still struggling to concentrate in my direction because of drowsiness."Bangon na, may pasok pa tayo sa trabaho." but instead of getting up, he lay on the bed and embraced his sleeping son by his side."Lazarus," niyugyog ko ulit ang balikat niya pero hilik lang ang sagot sa akin.Napakamot ako ng ulo. Medyo inis na. Napagod itong dalawang ito maglaro
Huling Na-update: 2022-05-10
Mag-log in
